Oclusiva billabial sorda

Plantía:Ficha de fonema La oclusiva billabial sorda ye un tipu de soníu consonánticu usáu en dellos idiomes orales. El símbolu nel Alfabetu Fonéticu Internacional que representa esti soníu ye p, y el símbolu X-SAMPA equivalente ye p. La plosiva billabial sorda n'español ye escrita con 'p', como en padre o apiu.

La [p] falta aprosimao nel 10% d'idiomes que tienen la [b]. (Vease [ɡ] referente a una falta similar). Ésta ye una característica rexonal de la "zona circum-sahariana" (La parte d'África al norte del Ecuador, incluyendo la península arábiga). Nun se conoz l'antigüedá d'esta característica rexonal, nin si ye un fenómenu recién por causa de que el árabe empléguese como llingua de prestíu (l'árabe perdió'l so [p] en tiempos prehistóricos), o si l'árabe mesmu foi afectáu por un patrón rexonal más antiguu. Atópase tamién n'otres árees. Por casu, el protocelta y el vascu antiguu tán reconstruyíos cuntando cola [b] mas non cola [p].

Sicasí, el soníu [p] ye bien común a lo llargo de la llingüística. La mayoría de los idiomes tien siquier una [p] simple, y dalgunos estremen más d'una variedá. Munchos idiomes indios, como'l hindi, tienen un contraste dicotómicu o binariu (de dos valores distintos) ente la [p] aspirada y la simple.

Característiques

Característiques de la oclusiva billabial sorda:

• El so manera d'articulación ye oclusivu, lo que significa que ye producida apexando l'aire nel tracto vocal.
• El so puntu d'articulación ye billabial, que significa que ye articulada con dambos llabios.
• El so tipu de fonación ye sorda, que significa que ye producida ensin vibración de les cuerdes vocales.
• Ye una consonante oral, lo que significa que l'aire escapa pela boca.
• Ye una consonante central, que significa que ye producida dexando al aire fluyir pola metá de la llingua, en cuenta de los llaos.
• La iniciación ye egresiva pulmónica, que significa que ye articulada emburriando l'aire de los pulmones y al traviés del tracto vocal, en vegada del glotis o la boca.

Variedaes de la oclusiva billabial sorda

IPA	Descripción
p	p simple
pʰ	p aspirada
pʲ	p palatalizada
pʷ	p labializada
p˺	p non soltada
p̌	p sonora
pʼ	p eyectiva

Escurrimientos

Llingua		Palabra	IPA	Significáu	Notes
Alemán		Pack	[pʰak]	'pila'	Ver Fonoloxía del alemán
Castellán		peso	[ˈpe̞so]	'pesu'	Ver Fonoloxía del español
Catalán		pllabre	['pare]	'padre'	Ver Fonoloxía del catalán
Checu		pye	[pɛs]	'perru'	Ver Fonoloxía del checu
Francés		pomme	[pɔm]	'mazana'	Ver Fonoloxía del francés
Xeorxanu		პირი	[ˈpiri]	'boca'	Ver Fonoloxía del xeorxanu
Griegu		πόδι	[ˈpo̞.ði]	'pierna'	Ver Fonoloxía del griegu
Hindi		पाल	[pɑl]	'criar'	L'Hindi oldea les versiones aspirada y non aspirada
Húngaru		pápa	[paːpɒ]	'papa'	Ver Fonoloxía del húngaru
Inglés		pack	[pʰæk]	'paquete'	Ver Fonoloxía del inglés
Italianu		papà	[paˈpa]	'pá'	Ver Fonoloxía del italianu
Xaponés		ポスト/posuto	[posɯto]	'buzón'	Ver Fonoloxía del xaponés
Noruegu		pappa	[pɑpːɑ]	'pá'	Ver Fonoloxía del noruegu
Pashto		پانير	[pɑˈnir]	'quesu'	Fonoloxía del pashto
Pirahã		pibaóí	[pìbàóí]	'llondra'	Ver Fonoloxía del pirahã
Portugués		pai	[pai]	'padre'	Ver Fonoloxía del portugués
Rumanu		pas	[pas]	'pasu'	Ver Fonoloxía del rumanu
Rusu		плод	[plot]	'fruta'	Oldea cola forma palatalizada. Ver Fonoloxía rusa
Suecu		apa	[ˈaː.pʰa]	'monu'	Ver Fonoloxía del suecu
Turcu		kap	[käp]	'tarru'	Ver Fonoloxía del turcu

N'árabe

El árabe nun tien a [p], la orixinal [p] semítica, tal como se topa nel acadio, camudó a [f] en tiempos prehistóricos. Los falantes nativos árabes de normal interpreten la [p] estranxera como [b] tantu en llinguaxe oral como escritu; asina'l nome griegu Paulus pasó a ser l'árabe Bulus, por casu.

N'inglés

El Inglés tien les variantes aspirao y plano [p], pero son alófonos. Cuando asocede'l [p] de primeres d'una palabra o una sílaba con acentu prosódicu, como en print, support o potato, entós siempres ye aspirada. Cuando asocede de primeres d'una sílaba ensin acentu que nun ta de primeres d'una palabra, como en occupant, vapid o keeper, entós nunca ye aspirada. Cuando la [p] apecere nun conxuntu de consonante dempués d'una [s], como en spin, sprain o suspend, tampoco ye aspirada. Cuando asocede a la fin d'una palabra, como en tip, wasp o telescope, de normal nun ye aspiráu y si la palabra ye alfinal d'una frase, entós la [p] frecuentemente nun se pronuncia.

En xeorxanu

El xeorxanu tien [p] aspirada y eyectiva. Son distintos fonemes, non alófonos. La p aspirada ye escrita con ფ. La p eyectiva ye escrita con პ .

N'alemán

En alemán, la [p] simple ye un alófono de [b], ente que'l fonema escritu como p correspuende a la [pʰ] (aspirada). Esti nun ye'l casu en tolos dialectos alemanes, sicasí, y [pʰ] nun esiste en --Austru-Bavarian--Plantía:Cita riquida.

En griegu

El griegu antiguu tenía [p] simple y aspirada, escrites pi (π) y fi (φ) respectivamente. La forma aspirada desenvolver en [f] en tiempos helenísticos, seique antes. Al lleer el griegu antiguu, φ ye comúnmente pronounciado [f].

El griegu modernu namá tien [p] (π); φ ye pronunciada [f].

En Ubijé

Ubijé, un llinguaxe qu'anguaño ta escastáu, tenía variedaes de [p] eyectiva y faringealizada: /p pˁ p’ pˁ’/. Les consonantes faringealizadas /pˁ pˁ’/ atopábense principalmente nos raigaños que conteníen otra consonante faringealizada.