Diferencies ente revisiones de «Oclusiva billabial sorda»

← Edición más antigua Edición más nueva →

Contenido eliminado Contenido añadido

En renglón

Revisión a fecha de 19:42 9 xin 2022

Plantía:Ficha de fonema La oclusiva billabial sorda ye un tipu de soníu consonánticu usáu en dellos idiomes orales. El símbolu nel Alfabetu Fonéticu Internacional que representa esti soníu ye p, y el símbolu X-SAMPA equivalente ye p. La plosiva billabial sorda n'español ye escrita con 'p', como en padre o apiu.

La [p] falta aprosimao nel 10% d'idiomes que tienen la [b]. (Vease [ɡ] referente a una falta similar). Ésta ye una carauterística rexonal de la "zona circum-saḥariana" (La parte d'África al norte del Ecuador, incluyendo la península arábiga). Nun se conoz l'antigüedá d'esta carauterística rexonal, nin si ye un fenómenu recién por causa de que el árabe empléguese como llingua de prestíu (l'árabe perdió'l so [p] en tiempos prehistóricos), o si l'árabe mesmu foi afeutáu por un patrón rexonal más antiguu. Atópase tamién n'otres árees. Por casu, el protocelta y el vascu antiguu tán reconstruyíos cuntando cola [b] mas non cola [p].

Sicasí, el soníu [p] ye bien común a lo llargo de la llingüística. La mayoría de los idiomes tien siquier una [p] simple, y dalgunos estremen más d'una variedá. Munchos idiomes indios, como'l hindi, tienen un contraste dicotómicu o binariu (de dos valores distintos) ente la [p] aspirada y la simple.

Carauterístiques

Carauterístiques de la oclusiva billabial sorda:

El so manera d'articulación ye oclusivu, lo que significa que ye producida apexando l'aire nel tracto vocal.
El so puntu d'articulación ye billabial, que significa que ye articulada con dambos llabios.
El so tipu de fonación ye sorda, que significa que ye producida ensin vibración de les cuerdes vocales.
Ye una consonante oral, lo que significa que l'aire escapa pela boca.
Ye una consonante central, que significa que ye producida dexando al aire fluyir pola metá de la llingua, en cuenta de los llaos.
La iniciación ye egresiva pulmónica, que significa que ye articulada emburriando l'aire de los pulmones y al traviés del tracto vocal, en vegada del glotis o la boca.

Variedaes de la oclusiva billabial sorda

IPA	Descripción
p	p simple
pʰ	p aspirada
pʲ	p palatalizada
pʷ	p labializada
p˺	p non soltada
p̌	p sonora
pʼ	p eyectiva

Escurrimientos

Llingua	Pallabra	IPA	Significáu	Notes
Alemán	Pack	[pʰak]	'pila'	Ver Fonoloxía del alemán
Castellán	peso	[ˈpe̞so]	'pesu'	Ver Fonoloxía del español
Catalán	pare	['pare]	'padre'	Ver Fonoloxía del catalán
Checu	pye	[pɛs]	'perru'	Ver Fonoloxía del checu
Francés	pomme	[pɔm]	'mazana'	Ver Fonoloxía del francés
Xeorxanu	პირი	[ˈpiri]	'boca'	Ver Fonoloxía del xeorxanu
Griegu	πόδι	[ˈpo̞.ði]	'pierna'	Ver Fonoloxía del griegu
Hindi	पाल	[pɑl]	'criar'	L'Hindi oldea les versiones aspirada y non aspirada
Húngaru	pápa	[paːpɒ]	'papa'	Ver Fonoloxía del húngaru
Inglés	pack	[pʰæk]	'paquete'	Ver Fonoloxía del inglés
Italianu	papà	[paˈpa]	'pá'	Ver Fonoloxía del italianu
Xaponés	ポスト/posuto	[posɯto]	'buzón'	Ver Fonoloxía del xaponés
Noruegu	pappa	[pɑpːɑ]	'pá'	Ver Fonoloxía del noruegu
Pashto	پانير	[pɑˈnir]	'quesu'	Fonoloxía del pashto
Pirahã	pibaóí	[pìbàóí]	'llondra'	Ver Fonoloxía del pirahã
Portugués	pai	[pai]	'padre'	Ver Fonoloxía del portugués
Rumanu	pas	[pas]	'pasu'	Ver Fonoloxía del rumanu
Rusu	плод	[plot]	'fruta'	Oldea cola forma palatalizada. Ver Fonoloxía rusa
Suecu	apa	[ˈaː.pʰa]	'monu'	Ver Fonoloxía del suecu
Turcu	kap	[käp]	'tarru'	Ver Fonoloxía del turcu

N'árabe

L'árabe nun tien a [p], la orixinal [p] semítica, tal como se topa nel acadiu, camudó a [f] en tiempos prehistóricos. Los falantes nativos árabes de normal interpreten la [p] estranxera como [b] tantu en llinguaxe oral como escritu; asina'l nome griegu Paulus pasó a ser l'árabe Bulus, por casu.

N'inglés

L'Inglés tien les variantes aspirao y plano [p], pero son alófonos. Cuando asocede'l [p] de primeres d'una pallabra o una sílaba con acentu prosódicu, como en print, support o potato, entós siempres ye aspirada. Cuando asocede de primeres d'una sílaba ensin acentu que nun ta de primeres d'una pallabra, como en occupant, vapid o keeper, entós nunca ye aspirada. Cuando la [p] apecere nun conxuntu de consonante dempués d'una [s], como en spin, sprain o suspend, tampoco ye aspirada. Cuando asocede a la fin d'una pallabra, como en tip, wasp o telescope, de normal nun ye aspiráu y si la pallabra ye alfinal d'una frase, entós la [p] frecuentemente nun se pronuncia.

En xeorxanu

El xeorxanu tien [p] aspirada y eyectiva. Son distintos fonemes, non alófonos. La p aspirada ye escrita con ფ. La p eyectiva ye escrita con პ .

N'alemán

N'alemán, la [p] simple ye un alófono de [b], ente que'l fonema escritu como p correspuende a la [pʰ] (aspirada). Esti nun ye'l casu en tolos dialeutos alemanes, sicasí, y [pʰ] nun esiste en --Austru-Bavarian--Plantía:Cita riquida.

En griegu

El griegu antiguu tenía [p] simple y aspirada, escrites pi (π) y fi (φ) respeutivamente. La forma aspirada desenvolver en [f] en tiempos helenísticos, seique antes. Al lleer el griegu antiguu, φ ye comúnmente pronounciado [f].

El griegu modernu namái tien [p] (π); φ ye pronunciada [f].

En Ubijé

Ubijé, un llinguaxe qu'anguaño ta escastáu, tenía variedaes de [p] eyectiva y faringealizada: /p pˁ p' pˁ’/. Les consonantes faringealizadas /pˁ pˁ’/ atopábense principalmente nos raigaños que conteníen otra consonante faringealizada.

@@ Llinia 10: / Llinia 10: @@
 La '''oclusiva billabial sorda''' ye un tipu de [[consonante|soníu consonánticu]] usáu en dellos [[idiomes]] orales. El símbolu nel [[Alfabetu Fonéticu Internacional]] que representa esti soníu ye {{IPA|p}}, y el símbolu [[X-SAMPA]] equivalente ye <tt>p</tt>. La plosiva billabial sorda n'español ye escrita con 'p', como en ''padre'' o ''apiu''.
-La {{IPA|[p]}} falta aprosimao nel 10% d'idiomes que tienen la {{IPA|[b]}}. (Vease [[oclusiva velar sonora|{{IPA|[ɡ]}}]] referente a una falta similar). Ésta ye una [[carauterística rexonal (llingüística)|carauterística rexonal]] de la "zona circum-sahariana" (La parte d'África al norte del Ecuador, incluyendo la península arábiga). Nun se conoz l'antigüedá d'esta carauterística rexonal, nin si ye un fenómenu recién por causa de que el árabe empléguese como llingua de prestíu (l'árabe perdió'l so [p] en tiempos prehistóricos), o si l'árabe mesmu foi afeutáu por un patrón rexonal más antiguu. Atópase tamién n'otres árees. Por casu, el [[idioma protocelta|protocelta]] y el [[idioma vascu|vascu antiguu]] tán reconstruyíos cuntando cola {{IPA|[b]}} mas non cola {{IPA|[p]}}.
+La {{IPA|[p]}} falta aprosimao nel 10% d'idiomes que tienen la {{IPA|[b]}}. (Vease [[oclusiva velar sonora|{{IPA|[ɡ]}}]] referente a una falta similar). Ésta ye una [[carauterística rexonal (llingüística)|carauterística rexonal]] de la "zona circum-saḥariana" (La parte d'África al norte del Ecuador, incluyendo la península arábiga). Nun se conoz l'antigüedá d'esta carauterística rexonal, nin si ye un fenómenu recién por causa de que el árabe empléguese como llingua de prestíu (l'árabe perdió'l so [p] en tiempos prehistóricos), o si l'árabe mesmu foi afeutáu por un patrón rexonal más antiguu. Atópase tamién n'otres árees. Por casu, el [[idioma protocelta|protocelta]] y el [[idioma vascu|vascu antiguu]] tán reconstruyíos cuntando cola {{IPA|[b]}} mas non cola {{IPA|[p]}}.
 Sicasí, el soníu {{IPA|[p]}} ye bien común a lo llargo de la llingüística. La mayoría de los idiomes tien siquier una {{IPA|[p]}} simple, y dalgunos estremen más d'una variedá. Munchos idiomes [[India|indios]], como'l [[hindi]], tienen un contraste dicotómicu o binariu (de dos valores distintos) ente la {{IPA|[p]}} [[aspiración (fonética)|aspirada]] y la simple.