Diferencies ente revisiones de «Llingües indoeuropees»
m r2.7.2+) (Robó: Camudando ml:ഇന്തോ-യുറോപ്യന് ഭാഷകള് a ml:ഇന്തോ-യുറോപ്യൻ ഭാഷകൾ |
m r2.6.5) (Robó: Camudando lez:Инд-европадин чIалар a lez:Инд-европадин чӀалар |
||
Llinia 243: | Llinia 243: | ||
[[la:Linguae Indoeuropaeae]] |
[[la:Linguae Indoeuropaeae]] |
||
[[lad:Linguas indoevropeas]] |
[[lad:Linguas indoevropeas]] |
||
[[lez:Инд-европадин |
[[lez:Инд-европадин чӀалар]] |
||
[[li:Indogermaanse taole]] |
[[li:Indogermaanse taole]] |
||
[[lij:Lengue indoeuropee]] |
[[lij:Lengue indoeuropee]] |
Revisión a fecha de 12:47 7 feb 2013
Les llingües indoeuropees son una triba 'idiomes con un númberu averáu a los 443 (estimaciones del SIL) falaes por unes 3.000 millones de persones, incluyendo la mayor parte de los idiomes falaos n'Europa y Asia occidental.
Historia
La posibilidá d'un orixe común del llatín, griegu persa y sánscritu, cuatro de les más vieyes llingües conocíes daquella, foi teorizada por Sir William Jones, alcontrando similitúes como la pallabra Deva que significa divinu en llatín y sánscritu. Trabayos posteriores de Franz Bopp afitaren la teoría. Nel sieglu XIX, los profesores nomaben al grupu llingües indoxermániques o aries. Sicasí, al vese que'l grupu abarcaba la mayor parte d'idiomes europeos el grupu pasó a nomase Indoeuropeu. Una de les escubriciones más importantes foi el semeyu ente dialeutos del lituanu y el sánscritu.
La hipotética llingua común ancestral ye'l Protoindoeuropeu. L'orixe xeográficu d'esti idioma ta en disputa: l'allugamientu orixinal, o Urheimat, paez tar ente Armenia, el norte del Mar Negru o Turquía.
Subgrupos
Hai dos primarios: el Satem y el Centum:
- Llingües anatolies — anguaño desaniciáes, destacaba l'Hitita.
- Llingües indoiranies — incluyendo'l sánscritu, con escritura nel II mileniu edC, Avestán, Hindi y el Persa.
- Griegu — hai escritura micénica del sieglu XIV edC; y con muncha lliteratura dende'l VII edC.
- Llingües itáliques — incluyendo'l Llatín y les sos descendientes: les llingües romániques (asturianu, portugués, español, catalán, francés, italianu, rumanu, etc.).
- Llingües céltiques — irlandés, gaélicu escocés, galés, bretón, córnicu, celtibéricu, lepónticu.
- Llingües xermániques (inglés, frisón, alemán, suecu, islandés, danés, góticu).
- Armeniu — testimoños escritos nel sieglu V.
- Llingües tocaries — desaniciáu.
- Llingües eslaves — búlgaru, macedoniu, serbiu, croata, polacu, checu, rusu, etc.
- Llingües báltiques— lituanu, letón.
- Albanés —
- Frixiu — desaniciáu.
- Traciu — desaniciáu.
- Daciu — desaniciáu.
Joseph H. Greenberg tien la teoría de la superfamilia euroasiática qu'abarca l'indoeuropeu, el caucásicu, altaicu, urálicu, dravídicu y el afroasiáticu.
Gramática
Declinación nominal
Masculín y femenín | Neutru | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Singular | Plural | Dual | Singular | Plural | Dual | |
Nominativu | -s, 0 | -es | -h1(e) | -m, 0 | -h2, 0 | -ih1 |
Acusativu | -m | -ns | -ih1 | -m, 0 | -h2, 0 | -ih1 |
Xenitivu | -(o)s | -om | -h1e | -(o)s | -om | -h1e |
Dativu | -(e)i | -mus | -me | -(e)i | -mus | -me |
Instrumental | -(e)h1 | bhi | bhih1 | -(e)h1 | bhi | bhih1 |
Ablativu | -(o)s | -ios | -ios | -(o)s | -ios | -ios |
Llocativu | -i, 0 | -su | -h1ou | -i, 0 | -su | -h1ou |
Vocativu | 0 | -es | -h1(e) | -m, 0 | -h2, 0 | -ih1 |
El verbu
Namái había dous tiempos, el presente y el pretéritu.
Conxugación del presente
raíz *gwh(é)n- "golpiar"
1.sg. *gwhén-mi
2.sg. *gwhén-si
3.sg. *gwhen-ti
1.pl. *gwhn-més
2.pl. *gwhn-té
3.pl. *gwhn-énti
Conxugación del pretéritu
raíz *w(ó)id- "sabere"
1.sg. *wóid-h2a
2.sg. *wóid-th2a
3.sg. *wóid-e
1.pl. *wid-mé
2.pl. *wid-té
3.pl. *wid-é:r
Lliteratura
Equí delles de les obres más espardíes ente los estudiosos del indoeuropéu:
- Robert S.P. Beekes: Comparative Indo-European Linguistics. An Introduction. Benjamins, Amsterdam 1995, ISBN 1-55619-505-2
- Frederik Bodmer: Die Sprachen der Welt. Parkland-Verlag, Köln 1997, ISBN 3-88059-880-0
- Luigi Luca Cavalli-Sforza: Gene, Völker und Sprachen. Die biologischen Grundlagen unserer Zivilisation. dtv, München 2001, ISBN 3-423-33061-9
- Thomas W. Gamkrelidse, Wjatscheslaw Iwanow: Die Frühgeschichte der indoeuropäischen Sprachen. In: Spektrum der Wissenschaft. Dossier: Die Evolution der Sprachen. 1/2000, S. 50-57, ISSN 09477934
- Marija Gimbutas: The Kurgan Culture and the Indo-Europeanization of Europe. Selected Articles Form 1952 to 1993. Institute for the Study of Man, Washington 1997, ISBN 0-941694-56-9
- Marija Gimbutas: Das Ende Alteuropas. Der Einfall von Steppennomaden aus Südrussland und die Indogermanisierung Mitteleuropas. In: Archeolingua. Budapest 1994 (series minor, 6)
- Werner König: dtv-Atlas deutsche Sprache. 14. Auflage. dtv, München 2004, ISBN 3-423-03025-9
- James P. Mallory: In Search of the Indo-Europeans. Language, Archaeology and Myth. Thames & Hudson, London 1991, ISBN 0-500-27616-1
- James P. Mallory, D. Q. Adams (Hrsg.): Encyclopedia of Indo-European Culture. Fitzroy Dearborn, London 1997, ISBN 1-884964-98-2
- Michael Meier-Brügger: Indogermanische Sprachwissenschaft. 8. Auflage. Walter de Gruyter, Berlin 2002, ISBN 3-11-017243-8
- Colin Renfrew: Die Indoeuropäer - aus archäologischer Sicht. In: Spektrum der Wissenschaft. Dossier: Die Evolution der Sprachen. 1/2000, S. 40-48, ISSN 09477934
- Colin Renfrew: Archaeology and Language. The Puzzle of Indo-European Origins. University Press, Cambridge 1995, ISBN 0-521-38675-6
- August Schleicher: Compendium der vergleichenden Grammatik der indogermanischen Sprachen. Böhlau, Weimar 1861/62, Nachdruck: Olms, Hildesheim 1974, ISBN 3-487-05382-9
- Reinhard Schmoeckel: Die Indoeuropäer. Bastei Lübbe, Bergisch Gladbach 1999, ISBN 3-404-64162-0
- Eva Tichy: Indogermanistisches Grundwissen. Hempen Verlag, Bremen 2000, ISBN 3-934106-14-5