Ayşe Kulin

Vikipediya, azad ensiklopediya
Naviqasiyaya keç Axtarışa keç
Ayşe Kulin
türk. Ayşe Kulin
Ayşe Kulin (2011)
Ayşe Kulin (2011)
Doğum tarixi (83 yaş)
Doğum yeri İstanbul, Türkiyə
Vətəndaşlığı Türkiyə
Milliyyəti Türk
Təhsili Ali
İxtisası Filoloq
Fəaliyyəti romançı, felyetonçu[d], hekayə yazıçısı[d], yazıçı, jurnalist, ssenarist, prodüser
Fəaliyyət illəri 1940-dan davam edir
Əsərlərinin dili Türkcə
Janr Roman
İlk əsəri “Üzünü günəşə tərəf döndər”
Tanınmış əsəri
Vikianbarın loqosu Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Ayşe Kulin (26 avqust 1941[1], İstanbul) — Türk roman yazarı.

Həyatı

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Ayşe Kulin 26 avqust 1941-ci ildə İstanbulda anadan olmuşdur.

Yazdığı bioqrafik əsərləri və romanları ilə ən çox oxunan yazarlardan birinə çevrilmiş və bir çox mükafatlara layiq görülümüşdür. Üslubundakı axıcılıq və açıqlıq yazarın kitablarının ssenariləşdirilib ekranlaşdırılmasının əsas səbəbidir.

Arnavutköy Amerika Qız Kollecinin Ədəbiyyat fakultəsini bitirib. Bir çox qəzet və dərgilərdə redaktor və jurnalist kimi işləyib. Həmçinin də, uzun illər boyu televiziya, reklam və filmlərdə səhnə prodüseri və ssenarist kimi çalışmışdır.

1984–1996-cı illər

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Hekayələrdən ibarət ilk kitabı "Üzünü günəşə tərəf döndər" 1984-cü ildə işıq üzü görüb. Kitabdakı "Gülizar" adlı hekayə "Sınıq gəlincik" adı ilə 1986-cı ildə ekranlaşdırıldı və Mədəniyyət Nazirliyinin mükafatına layiq görüldü.

1996-cı ildə Münir Nureddinin yaşamını əks etdirən "Şirin bir sakitlik" adlı kitabı nəşr olundu.

1997–2003-ci illər

[redaktə | mənbəni redaktə et]

1997-ci ildə Aylin Devrimelin həyatına istinad edərək yazdığı "Adı: Aylin" romanına görə İstanbul Rabitə Kolleci tərəfindən ilin yazıçısı seçildi. Bu roman yazarı daha geniş auditoriyaya tanıtdı. 1998-ci ildə "İndiki vaxtlar", 2000-ci ildə Füreya Koralın həyatını əks etdirən "Füreya" romanı işıq üzü gördü.

2001-ci ildə Türkiyənin şərq əyalətlərində yaşanan dramın köklərindən və bunun cumhuriyyət dövründəki səbəblərini göstərən " Körpü" romanını yazdı. Bu əsər də ekranlaşdırılıb. 2002-ci ildə yazdığı " Nəfəs nəfəsə" romanı ilə İkinci Dünya Müharibəsi dövründəki yüzlərlə yahudini soyqrımdan xilas etmiş türk diplomatların qəhrəmanlıqlarını bir sevgi hekayəsi ilə birlikdə gündəmə gətirdi.


2004-cü il

[redaktə | mənbəni redaktə et]

2004-cü ildə yazdığı " Gecə səsləri" romanına eyni adlı serial çəkilərək 2008–2009-cu illərdə televiziyada yayımlanıb.

Erməni soyqırımı iddiasına bağlı münasibəti və reaksiyalar

[redaktə | mənbəni redaktə et]

CNN Türkdə nümayiş olunan Aykırı Sorular adlı proqrama qonaq olan Ayşe Kulin verdiyi cavabların birində istifadə etdiyi "Mən erməniləri çox xoşlayıram amma o bir deportasiya hadisəsidir. Döyüşdə yaşananlara soyqırım demək çətindir. Yəhudilərinki kimi gedib dayanıb dayanarkən biz onları kəsməyə başlamadıq" şəklindəki sözləri səbəbiylə reaksiya çəkdi. Change.org adlı bir internet saytı tərəfindən Kulinin boykot edilməsi və kitablarının daha çox oxunmaması üçün elektron imza kampaniyası başladıldı.[2][3] Reaksiyalar üzərinə Agos qəzetinə bir məktub yazan Ayşe Kulin: "Mən canlı nümayişin ard-arda gələn suallarının stressi içində, davamı ağzıma tıxanılan cümləmin davamını da gətirə bilmədən, bəli, səhv bir şəy söylədim. Məqsədim mənə istinad edilən, "Ermənilər layiq olduqları üçün kəsiliblər" demək əsla deyildi. Bunu söyləməyəcəyimə, belə düşünmeyeceyimi məni tanıyan və ya kitablarımı oxuyanlar bilər. Mənim ifadə etmək istədiyim bu idi. Bu ölkədə ermənilərə edilənlər, Hitlerin yəhudilərə etdiyindən fərqli idi. Ermənilər və türklər qorxunc bir döyüşün içində, bir-birləri ilə döyüşərək öldülər. Döyüşlər qorxuncdur. Hər döyüş bir qırğındır əslində" sözləriylə səhv anlaşıldığını ifadə edərək, "Səhv başa düşülən cümləm üçün, hamınızdan, Türkiyə ermənilərindən bütün ürəyimlə üzr istəyərəm. 1915-ci ildə yaşananların bir soyqırım deyil amma qırğın olduğunu düşünməyə isə, yenə sizlərdən üzr istəyərək davam edirəm, çünki ürəyim mənə türklərin, ermənilərin soylarını yox etmək kimi bir niyyətlərinin ola bilməyəcəyini pıçıldayıb. Və mən buna və bu ölkənin sizə və mənə və hamımıza aid olduğuna inanaraq yaşamağa davam etmək istəyirəm" sözləri ilə üzr istədi.[4]

Əsərləri

[redaktə | mənbəni redaktə et]
  • "Üzünü günəşə tərəf döndər", 1984.
  • "Şirin sakitlik", 1996.
  • "Adı: Aylin", 1997.
  • "İndiki vaxtlar", 1998.
  • "Foto Sabah Rəsimləri", 1998.
  • "Füreya", 2000.
  • "Körpü", 2001.
  • "Nəfəs nəfəsə" , 2002.
  • "İçimdə qızıl bir gül kimi", 2002.
  • "Atama", 2002.
  • "Qarçiçəkləri", 2004.
  • "Gecə səsləri", 2004.
  • "Bir Gün", 2005.
  • "Biri varmış, biri yoxmuş", 2007
  • "Vida", 2008
  • "Ümid" 2008.
  • "Daş divar, açıq pəncərə", 2009.
  • "Türkan" 2009.
  • "Gizli xatirələrin yolçusu", 2011.
  • "Boranın kitabı", 2012.
  • "Dönüş" , 2013.

Mənbə

[redaktə | mənbəni redaktə et]
  1. ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #132386453 // Ümumi tənzimləmə nəzarəti (GND) (alm.). 2012—2016.
  2. ↑ "Ayşe Kulin'e 'soykırım' protestosu". change.org. 7 fevral 2014. 2015-09-24 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 16 fevral 2014.
  3. ↑ "Ayşe Kulin'in utanmasını istiyoruz". 2014-03-12 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 16 fevral 2014.
  4. ↑ "1915'e dair sahici bir diyalog". Agos. 13 fevral 2014. 2014-02-23 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 16 fevral 2014.

Xarici keçidlər

[redaktə | mənbəni redaktə et]
Mənbə — "https://az.wikipedia.org/w/index.php?title=Ayşe_Kulin&oldid=6893171"