Радзень
| Радзень лац. Radzień | |
| Radin | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Rado + суфікс з элемэнтам -н- (-n-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Радзін, Рацін, Радэн |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Радзень» | |
Радзень (Радэн), Радзін, Рацін — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Радзін або Рацін, пазьней Радэн (Radin[1], Rattin[1], Rhaden) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -рад- (-рат-) (імёны ліцьвінаў Радзівіл, Раталт, Конрад; германскія імёны Ratwilius, Ratolt, Konrad) паходзіць ад гоцкага *rêþs[3], германскага rad- 'рада'[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: данники на имя Ратина (20 кастрычніка 1500 году)[5]; под капланомъ его икаженскимъ людеи… а Ратиновича Юрка (1537 год)[6]; Jan Radin (2 сакавіка 1758 году)[7]; Edward Raden (1919—1939 гады)[8].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Радзяневічы (Radzieniewicz) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[10].
Калінскія-Радзіновічы гербу Лук[11] — літоўскі шляхецкі род[12].
Радэн (Raden) — прозьвішча, гістарычна зафіксанае на тэрыторыі цяперашняй Летувы[13].
На 1906 год існавалі дзьве вёскі з назвай Рацінікі ў Рэжыцкім павеце Віцебскай губэрні[14].
У гістарычнай Прусіі існуе вёска Раднікен.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ а б Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 428.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1207.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 193.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 560.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 21 (1536—1537). — Vilnius, 2019. P. 58.
- ^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 35. — Вильна, 1910. С. 41.
- ^ Wykaz części majątków na Litwie Kowieńskiej w latach 1919—1939 w opracowaniu Jerzego Żenkiewicza pt. «Litwa na przestrzeni wieków i jej powiązania z Polską»
- ^ Землевладение в Курляндской губернии. — Митава, 1912. С. 227.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 389.
- ^ Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 305.
- ^ Uruski S. Rodzina, herbarz szlachty polskiej. T. 6. — Warszawa, 1909. S. 156.
- ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 2. — Vilnius, 1989. P. 552.
- ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 343.