Прагляд зыходнага тэксту старонкі Тры колеры: Чырвоны

{{Іншыя значэнні|Тры колеры (значэнні)}}
{{Фільм
| Выява = Trois Couleurs Rouge (poster).jpg
| Памер = 270px
| Папярэдні фільм = «''[[Тры колеры: Белы]]''»
}}
'''«Тры ко́леры: Чырво́ны»''' ({{lang-fr|Trois Couleurs: Rouge}}) — мастацкі [[фільм]] [[1994 год у гісторыі кіно|1994]] года [[Польшча|польскага]] [[кінарэжысёр]]а і [[сцэнарыст]]а [[Кшыштаф Кеслёўскі|Кшыштафа Кеслёўскага]], апошні фільм рэжысёра. Суаўтарам сцэнарыя выступіў [[Кшыштаф Пясевіч]], галоўныя ролі выканалі [[Ірэн Жакоб]] і [[Жан-Луі Трэнціньян]]. Фільм з’яўляецца сумеснай вытворчасцю [[Францыя|Францыі]], [[Польшча|Польшчы]] і [[Швейцарыя|Швейцарыі]]<ref name="IMDb" />.

Студэнтка [[Жэнеўскі ўніверсітэт|Жэнеўскага ўніверсітэта]] Валянціна, якая падпрацоўвае [[Мадэль (прафесія)|мадэллю]], выпадкова збівае аўчарку. Жадаючы дапамагчы параненай жывёліне, жанчына трапляе ў дом пажылога суддзі, гаспадара сабакі. Цынічны мізантроп, які бавіць час праслухоўваннем суседскіх тэлефонаў, выклікае ў Валянціны толькі агіду. Аднак знаёмячыся з ім бліжэй, жанчына прыходзіць да ўсведамлення, што зламыснасць, абыякавасць і нелюдзімасць былога суддзі — вынік яго расчаравання ў людзях. Яна пачынае бачыць у ім глыбока няшчаснага самотнага чалавека, якому патрэбны любоў і падтрымка. Сама Валянціна таксама жыве досыць самотна: яе каханы трымаецца з ёй холадна, а іх адносіны ўяўляюць сабой рэдкія тэлефонныя размовы. Таму неўзабаве, нягледзячы на вялікую розніцу ва ўзросце, паміж Валянцінай і суддзёй узнікае ўзаемная сімпатыя. Паралельна з гэтым разгортваецца гісторыя маладога чалавека па імені Агюст. Ён жыве па суседстве з Валянцінай і вучыцца на юрыдычным факультэце. Звычайная гісторыя кахання, рэўнасці і здрады неўзабаве пачынае моцна нагадваць мінулае пажылога суддзі…{{Пераход|Сюжэт|1}}

«''Чырвоны''» з’яўляецца завяршальнай часткай трылогіі «''[[Тры колеры]]''». Паводле задумы аўтараў сцэнарыя [[Кшыштаф Кеслёўскі|Кшыштафа Кеслёўскага]] і [[Кшыштаф Пясевіч|Кшыштафа Пясевіча]] кожны фільм трылогіі тым ці іншым чынам павінен быў акцэнтаваць увагу на адным з ідэалаў [[Вялікая французская рэвалюцыя|Вялікай французскай рэвалюцыі]], адлюстраваных у [[дэвіз]]е «''[[Свабода, роўнасць, братэрства]]''». Тэма фільма «''Тры колеры: Чырвоны''» — {{нп5|Братэрства (філасофія)|братэрства|en|Fraternité}}.

Прэм’ера фільма адбылася [[16 мая]] [[1994]] года ў межах конкурснай праграмы [[Канскі кінафестываль 1994|47-га Канскага кінафестывалю]]<ref name="IMDb, Release Info" /><ref name="Variety, Lisa Nesselson review" />, дзе карціна лічылася фаварытам, аднак у выніку не атрымала ніводнай узнагароды<ref name="Guardian, Malcolm on Cannes 1994" /><ref name="Los Angeles Times, Cannes 1994" />. Фільм быў холадна прыняты крытыкамі ў [[Францыя|Францыі]] і [[Польшча|Польшчы]], і ў той жа час атрымаў практычна ўсеагульнае прызнанне англамоўных крытыкаў, аб чым сведчаць максімальныя балы на агрэгатарах крытычных аглядаў «''[[Rotten Tomatoes]]''» і «''[[Metacritic]]''».{{Пераход|Крытыка|1}} Прэміяльны сезон прынёс карціне 19 кінаўзнагарод, сярод якіх прэміі «''[[Сезар]]''» і «''{{нп5|Незалежны дух||en|Independent Spirit Awards}}''», а таксама шэраг намінацый, у тым ліку 3 намінацыі на «''[[Оскар]]''», 4 намінацыі на прэмію «''[[BAFTA]]''», намінацыі на «''[[Залаты глобус]]''» і «''[[Еўрапейская кінапрэмія|Еўрапейскую кінапрэмію]]''»<ref name="IMDb, Awards" />.{{Пераход|Узнагароды|1}}

Пасля прэм’еры на Канскім кінафестывалі Кшыштаф Кеслёўскі заявіў, што заканчвае сваю кар’еру ў кіно. Рэжысёр памёр праз няпоўныя два гады, увесну [[1996]] года.

== Сюжэт ==
Валянціна Дзюсо ([[Ірэн Жакоб]]) вучыцца ў [[Жэнеўскі ўніверсітэт|Жэнеўскім універсітэце]] і падпрацоўвае [[Мадэль (прафесія)|мадэллю]]. У яе ёсць малады чалавек, Мішэль, які зараз знаходзіцца за мяжой у Англіі. Па тэлефоне ён раўніва выпытвае ў Валянціны, як яна бавіць час без яго, яна адказвае, што ноччу ёй было вельмі самотна, і яна спала ў абдымку з яго курткай. Валянціна заходзіць у кавярню, дзе традыцыйна закідвае манетку ў «''аднарукага бандыта''», затым яна адпраўляецца на фотасесію, а ўвечары ўдзельнічае ў дэфіле. Едучы дамоў, Валянціна мінае свайго суседа, з якім час ад часу сутыкаецца ў горадзе, але з якім не знаёма. Суседа клічуць Агюст ({{нп5|Жан-П’ер Лары||en|Jean-Pierre Lorit}}), ён вучыцца на юрыдычным і сустракаецца з дзяўчынай, якая працуе ў тэлефонным сэрвісе прагнозу надвор’я. У маладога чалавека лопаецца гумка на кнігах, і адна з іх падае разгорнутая сярод дарогі. Агюст звяртае ўвагу на разгорнутую старонку. Тым часам Валянціна засяроджваецца на тым, каб уключыць музыку ў машыне, і выпадкова збівае аўчарку. Яна падбірае параненую жывёліну і адпраўляецца па адрасе, указаным на ашыйніку. Уладальнікам сабакі аказваецца пажылы чалавек Жазэф Керн ([[Жан-Луі Трэнціньян]]). Ён выказвае абыякавасць да лёсу сабакі, і Валянціна сама адвозіць жывёліну да ветэрынара. Там яна даведваецца, што рана ў аўчаркі няцяжкая, а яшчэ — што яна чакае шчанятаў.

Фатограф паказвае Валянціне здымкі, зробленыя падчас фотасесіі. Адзін з іх плануецца выкарыстаць для вялізнага банера: на ім дзяўчына выяўлена ў профіль на фоне чырвонай драпіроўкі з трывожным выразам твару. Фатограф спрабуе спакусіць Валянціну да сексуальных стасункаў з ім, але дзяўчына адмаўляецца. Пазней, выгульваючы сабаку, яна вырашае спусціць яе з павадка, і сабака ўцякае. Валянціна зноў адпраўляецца ў дом пажылога гаспадара сабакі. Той прыслаў дзяўчыне грошы на ветэрынара, і цяпер яна хоча вярнуць рэшту. Сабака аказваецца ў свайго гаспадара, і ён прапануе Валянціне забраць аўчарку сабе. «''Вам яна не патрэбна?''» — пытаецца Валянціна. «''Мне ніхто не патрэбны''» — адказвае пажылы чалавек. «''Тады вы можаце проста перастаць дыхаць''» — прапануе дзяўчына. «''Добрая думка''» — згаджаецца Керн. Зайшоўшы ў дом, Валянціна выяўляе, што пажылы чалавек займаецца падслухоўваннем тэлефонных размоў сваіх суседзяў. Зараз падслухоўваючая ўстаноўка трансліруе размову суседскага мужчыны са сваім палюбоўнікам. Валянціна дакарае Керна ў амаральнасці дзеянняў, той жа ў сваю чаргу прапануе дзяўчыне спыніць яго: пайсці да гэтага мужчыны і раскрыць праўду пра праслухоўванне. Валянціна так і робіць, але, аказаўшыся на месцы, бачыць, што ў суседа ёсць жонка, якая ні аб чым не падазрае, а таксама дачка, якая ў гэты самы момант слухае размову свайго бацькі праз іншы тэлефонны апарат. Валянціна адмаўляецца ад задумы і вяртаецца да пажылога чалавека. Цягам размовы Валянціна даведваецца, што Керн — былы суддзя, які расчараваўся ў людзях і знаходзіць своеасаблівае задавальненне ў падслухоўванні чужых размоў, бо тут людзі такія, якія ёсць. Перад тым, як пакінуць суддзю, Валянціна чуе яшчэ некалькі размоў, сярод якіх рамантычная гутарка Агюста са сваёй дзяўчынай, Карын ({{нп5|Фрэдэрык Федэр||d|Q88949975}}). Валянціна мяркуе, што маладыя людзі кахаюць адно аднаго, аднак суддзя ўпэўнены, што Агюст сустрэў не тую дзяўчыну, якая яму патрэбна. Яго суджэнні трапныя і праніклівыя, але начыста пазбаўленыя спагады. На развітанне Валянціна кажа суддзі, што ён няправы, няправы ва ўсім, і што яго можна толькі пашкадаваць. Калі Валянціна пакідае суддзю, той бярэ стос канвертаў і піша суседзям, якіх падслухоўваў, а таксама ў паліцыю — лісты з прызнаннем.

На вуліцах [[Жэнева|Жэневы]] з’яўляецца вялізны банер з Валянцінай. Агюст, праязджаючы міма, заглядваецца на яе выяву. Малады чалавек здае экзамен на суддзю, і яму выпадае якраз тое пытанне, на якім разгарнулася ўпаўшая кніга некалькі дзён таму. Тым часам абуранае грамадства падае супраць былога суддзі калектыўны іск. Калі Валянціна даведваецца з газет, што суддзю абвінавачваюць у падслухоўванні, і спяшаецца да яго, каб сказаць, што данесла не яна. Суддзя супакойвае дзяўчыну і тлумачыць, што ён сам на сябе данёс. Прычынай такога ўчынку стала агіда, з якой Валянціна паставілася да яго дзеянняў, і яшчэ ён хацеў паглядзець, як яна адрэагуе на яго прызнанне. Падчас размовы суддзя адзначае, што быў правы наконт Агюста і яго дзяўчыны — між імі ўжо ўсё скончана. Валянціна пытае, ці не прыклаў суддзя да гэтага руку, але той тлумачыць, што прычынай паслужыў яго данос на сябе. Пачаўся судовы разбор, і там Карын пазнаёмілася з іншым мужчынам. Адкрываючы Валянціне свой погляд на жыццё, суддзя расказвае ёй, што некалі даўно апраўдаў вінаватага. Калі мінуў час, аказалася, што гэты чалавек пражыў добрае жыццё. Суддзя выказвае думку, што пражыві ён жыццё сваіх падсудных і апыніся ў тых жа абставінах як яны — учыняў бы тыя ж злачынствы. Цяпер ён лічыць, што ўлада рашаць, хто правы, а хто не — гэта проста недахоп сціпласці. Валянціна пытаецца, ці любіў ён калі-небудзь. Керн ухіляецца ад адказу і замест гэтага расказвае сон, які яму прысніўся напярэдадні. Яму прыснілася Валянціна, ёй было 40 або 50 гадоў, і яна была шчаслівай.

Агюст не можа звязацца з Карын па тэлефоне і адпраўляецца да яе дамоў. Ён узбіраецца на будынак, зазірае ў акно кватэры і бачыць, як яна займаецца [[секс]]ам з іншым мужчынам. Ранкам Валянціна бачыць з акна, як Агюст, вярнуўшыся дамоў, у роспачы забывае выключыць фары ў машыне. Яна тэлефануе Мішэлю і паведамляе, што на наступным тыдні прыедзе ў Англію на пароме, Мішэль усё такі ж падазроны і халодны. Керн тэлефануе ў службу прагнозу надвор’я і пытаецца пра надвор’е над [[Ла-Манш]]ам у дзень, калі Валянціна паплыве на пароме. Карын адказвае, што па прагнозе надвор’е будзе ясным. Яна рада гэтаму, бо сама збіраецца адправіцца туды са сваім новым кавалерам на яхце.

За дзень да ад’езду ў Англію Валянціна запрашае суддзю на свой паказ мод. Едучы на паказ, суддзя бачыць банер з Валянцінай. Пасля дэфіле яны застаюцца ў тэатры, і Жазэф расказвае Валянціне, што раней часта бываў тут. Аднойчы падчас антракту лопнула гумка, якой былі звязаны яго кнігі, адна з кніг разгарнулася, і ён прачытаў пару радкоў. Неўзабаве ў яго быў экзамен, і выпала менавіта гэтае пытанне. Валянціна пачынае здагадвацца, што прычына яго расчаравання ў людзях крыецца ў мінулым, што некалі яму здрадзілі. Суддзя пацвярджае яе здагадку. У маладосці ў яго была дзяўчына, якую ён вельмі кахаў, але аднойчы, прыйшоўшы да яе дамоў, ён заспеў за сексам з іншым мужчынам. Калі яго дзяўчына з новым кавалерам з’ехалі, Керн адправіўся за імі, перасек [[Францыя|Францыю]] і Ла-Манш і працягваў пераследаваць іх, пакуль яна не загінула ў катастрофе. З тых пор ён больш не прывязваўся ні да адной жанчыны. Праз нейкі час, калі ён ужо быў суддзёй, яму дасталася справа мужчыны, які быў палюбоўнікам яго каханай. Мужчына быў вінаваты — і Керн асудзіў яго, а затым выйшаў на пенсію. Развітваючыся, Жазэф і Валянціна плануюць зноў сустрэцца праз тры тыдні, дзяўчына хоча, каб пажылы чалавек падараваў ёй шчанюка.

Валянціна сядае на паром у Англію, на той жа паром сядае і Агюст. Тым часам насуперак прагнозу надвор’е рэзка псуецца, а рабочыя пад дажджом здымаюць банер з Валянцінай. Наступным ранкам, калі суддзя выбірае аднаго са шчанюкоў для дзяўчыны, да яго даходзіць навіна, што на Ла-Манш абрынуўся жахлівы шторм, і паром з 1435 пасажырамі на борце затануў, там жа затанулі некалькі рыбацкіх судоў і невялікая прагулачная яхта. З тэлевізійнага рэпартажу выясняецца, што пасля катастрофы ўдалося выратавацца толькі семярым. Сярод іх Жулі Віньён і Аліўе Бенуа (героі фільма «''[[Тры колеры: Сіні]]''»), Караль Караль і Дамінік Відаль (героі фільма «''[[Тры колеры: Белы]]''»), а таксама Агюст Бруне і Валянціна Дзюсо. Стоп-кадр з дзяўчынай на тэлевізары суддзі цалкам паўтарае рэкламны банер: Валянціна выяўлена ў профіль на чырвоным фоне, у яе ўстрывожаны выраз твару.

== Акцёрскі склад ==
{{Калонкі|шыр=50em}}
{{Спіс роляў
| [[Ірэн Жакоб]] | ''Валянціна Дзюсо''
| [[Жан-Луі Трэнціньян]] | ''суддзя Жазэф Керн''
| {{нп5|Жан-П’ер Лары||en|Jean-Pierre Lorit}} | ''Агюст Бруне''
| {{нп5|Фрэдэрык Федэр||d|Q88949975}} | ''Карын''
| {{нп5|Самюэль Ле Б’ян||en|Samuel Le Bihan}} | ''фатограф''
| {{нп5|Марыён Сталанс||d|Q88950180}} | ''ветэрынарка''
| {{нп5|Тэко Селіё||it|Teco Celio}} | ''бармен''
| [[Бернар Эскалон]] | ''прадавец у музычнай краме''
| {{нп5|Жан Шлегель||d|Q94858849}} | ''сусед''
| {{нп5|Эльжбета Ясіньска||pl|Elżbieta Jasińska}} | ''жанчына''
| [[Пол Вермелен]] | ''сябар Карын''
| [[Жан-Мары Дана]] | ''ахоўнік тэатра''
| {{нп5|Роланд Кэры||fr|Roland Carey}} | ''наркадылер''
| {{нп5|Марк Отэман||fr|Marc Autheman}} | ''(голас)''
| [[Жульет Бінош]] | ''Жулі дэ Курсі (Віньён)''
| [[Жулі Дэльпі]] | ''Дамінік Відаль''
| {{нп5|Бенуа Рэжан||fr|Benoît Régent}} | ''Аліўе Бенуа''
| [[Збігнеў Замахоўскі]] | ''Караль Караль''
}}
{{Канец кал}}
{{^}}
Таксама ў эпізадычных ролях зняліся [[Брыджыт Рауль]], [[Лео Рамсее]], [[Нэйдэр Фарман]], [[Сесіль Тэнер]], {{нп5|Ан Цюрыя||fr|Anne Theurillat}}, {{нп5|Неіге Дольскі||fr|Neige Dolsky}}, [[Джэсіка Корынек]].

== Вытворчасць ==
=== Задума і напісанне сцэнарыя ===
{{Некалькі выяў|image1=Krzysztof Kieślowski.jpg|width1=120|image2=Krzysztof Piesiewicz Kancelaria Senatu 2005.jpg|width2=144|footer=Рэжысёр і аўтар сцэнарыя [[Кшыштаф Кеслёўскі]] (злева), суаўтар сцэнарыя [[Кшыштаф Пясевіч]] (справа).}}
Як і ў выпадку з тэлецыклам «''[[Дэкалог (тэлецыкл)|Дэкалог]]''», на стварэнне трылогіі «''[[Тры колеры]]''» Кеслёўскага натхніў [[Кшыштаф Пясевіч]]{{sfn|Krzysztof Kieślowski, Danusia Stok. «Kieślowski on Kieślowski»|1993|p=212}}{{sfn|Annette Insdorf. «Double Lives, Second Chances»|1999}}. Кожны фільм трылогіі павінен быў тым ці іншым чынам акцэнтаваць увагу на адным з ідэалаў [[Вялікая французская рэвалюцыя|Вялікай французскай рэвалюцыі]], адлюстраваных у [[дэвіз]]е «''[[Свабода, роўнасць, братэрства]]''». У сваёй аўтабіяграфіі Кеслёўскі адзначае: {{Цытата|Гэта была ідэя Пясевіча: калі мы знялі «Дэкалог», то чаму не заняцца свабодай, роўнасцю, братэрствам? Зрабіць фільмы і разглядзець дзесяць біблейскіх запаведзей у самым шырокім кантэксце. Убачыць, што яны значаць у сённяшнім свеце, як мы ўспрымаем іх і які сэнс маюць у нашыя дні гэтыя тры словы — свабода, роўнасць, братэрства — у чалавечым, асабістым, інтымным плане, а не ў філасофскім і тым больш не ў палітычным ці грамадскім. У палітычным і грамадскім плане Захад гэтыя тры лозунгі рэалізаваў. Але на ўзроўні асобнага чалавека справы ідуць іначай. Таму мы і ўзяліся за гэтыя фільмы{{sfn|Krzysztof Kieślowski, Danusia Stok. «Kieślowski on Kieślowski»|1993|p=212}}.}} Тэма заключнай часткі трылогіі, фільма «''Тры колеры: Чырвоны''», — {{нп5|Братэрства (філасофія)|братэрства|en|Fraternité}}.

Усе фільмы трылогіі мелі па чатыры варыянты сцэнарыя і яшчэ адзін, так званы «''выпраўлены''» чацвёрты варыянт. Выпраўленні ў апошняй версіі сцэнарыя тычыліся перакладу дыялогаў на французскую мову. Кеслёўскі запрасіў у якасці перакладчыка {{нп5|Марцін Лятала|Марціна Лятала|pl|Marcin Latałło}}, які шукаў максімальна дакладныя пераклады ўсіх рэплік і дбайна падбіраў адпаведныя французскія ідыёмы{{sfn|Krzysztof Kieślowski, Danusia Stok. «Kieślowski on Kieślowski»|1993|p=225}}.

=== Падбор акцёраў і праца над ролямі ===
{{Некалькі выяў|image1=Irene Jacob Cannes.jpg|width1=140|image2=Jean-Louis Trintignant Cannes 2012.jpg|width2=128|footer=Выканаўцы галоўных роляў: [[Ірэн Жакоб]] (злева) і [[Жан-Луі Трэнціньян]] (справа).}}
Галоўную ролю ў карціне выканала франка-швейцарская актрыса [[Ірэн Жакоб]], якая ўжо здымалася ў Кеслёўскага ў «''[[Падвойнае жыццё Веранікі|Падвойным жыцці Веранікі]]''». Прыблізна ў той жа час [[Квенцін Таранціна]] запрасіў актрысу ў свой фільм «''[[Крымінальнае чытво]]''», у якім ролю сяброўкі баксёра пісаў адмыслова пад яе. Аднак актрыса адхіліла прапанову, бо на той момант ужо пагадзілася на ролю ў «''Чырвоным''»<ref name="Harvey Weinstein, To Smoke and Drink in L.A." />. Гаворачы аб ролі Валянціны, Жакоб адзначала, што яе персанаж не выклікае асаблівага інтарэсу сам па сабе, пакуль не сутыкаецца з персанажам суддзі: «''Галоўным героем фільма з’яўляюцца адносіны паміж гэтай жанчынай і суддзёй, бо яны праяўляюць сябе адзін праз аднаго. Без іх узаемаадносін мы не даведаемся хто яны, і нам будзе ўсё адно''»<ref name="Los Angeles Times, On Irene Jacob" />.

Па парадзе Пясевіча на ролю суддзі Кеслёўскі запрасіў [[Жан-Луі Трэнціньян|Жана-Луі Трэнціньяна]], роля дасталася акцёру пасля смерці іншага, раней зацверджанага акцёра. Як сцвярджаў Трэнценьян, ён прачытаў сцэнарый і быў надзвычай уражаны, «''а потым асабіста сустрэўся з Кеслёўскім і загарэўся энтузіязмам''»{{sfn|Stanisław Zawiśliński. «Kieślowski: ważne, żeby iść»|2011|с=332}}. Пазней акцёр прыгадваў, што прапанову сыграць вуаерыста-самотніка ён успрыняў як сігнал, каб даследаваць свае ўласныя пачуцці старэючага чалавека, які змагаецца з адзінотай<ref name="Sunday Times, Interview with Trintignant" />.

Для здымкаў у завяршальнай сцэне фільма былі запрошаны выканаўцы галоўных роляў з іншых частак трылогіі: [[Жульет Бінош]], {{нп5|Бенуа Рэжан||fr|Benoît Régent}}, [[Жулі Дэльпі]], [[Збігнеў Замахоўскі]].

=== Здымкі ===
Здымкі фільма адбываліся ў [[Швейцарыя|Швейцарыі]] з 1 сакавіка па 29 красавіка 1993 года<ref name="IMDb, Filming & Production" />. Месцам здымкаў была абрана [[Жэнева]]. Паводле ўспамінаў рэжысёра пошук лакацый для натурных здымкаў быў складаны: {{Цытата|Жэнева, дзе адбываюцца падзеі «Чырвонага», апынулася на дзіва нефотагенічнай. Няма на чым спыніць позірк. Архітэктура эклектычная. Горад разарваны на часткі, многія дамы знесеныя, утвораныя пустоты ў 60-я, 70-я, 80-я гады запоўнены сучаснымі будынкамі. Мяне гэта жахліва раздражняе. Жэнева занадта бясформенная і недастаткова своеасаблівая{{sfn|Krzysztof Kieślowski, Danusia Stok. «Kieślowski on Kieślowski»|1993|p=223}}.}}

У выніку для здымкаў карціны былі абраны наступныя месцы<ref name="IMDb, Filming & Production" /><ref name="Roman’s lab, Rouge Locations" />:
* Перакрыжаванне вуліц Ру дэ Сурс (''Rue des Sources'') і Ру Мішэлі дзю Крэ (''Rue Micheli du Crest''), [[Жэнева]] — кватэры Валянціны і Агюста, а таксама кафэ «''У Жазэфа''»
* Дом № 6 па вуліцы Шама Фіён (''Chemin Fillion''), {{нп5|Каруж|камуна Каруж|en|Carouge}}, [[Жэнева (кантон)|кантон Жэнева]] — дом Жазэфа Керна
* Плошча Казематаў (''Place des Casemates'') і Бульвар Эміля Жака-Далькроза (''Boulevard Emile-Jaques-Dalcroze''), [[Жэнева]] — банер з выявай Валянціны
* {{нп5|Оперны тэатр Лазаны||en|Lausanne Opera}} — інтэр’еры тэатра, дзе адбываўся паказ мод у пачатку фільма
* {{нп5|Вялікі тэатр Жэневы||en|Grand Théâtre de Genève}} — інтэр’еры тэатра, дзе адбываўся паказ мод у канцы фільма

Існуе меркаванне, што ў фінале фільма для тэлевізійнага сюжэта пра затапленне парома былі выкарыстаны рэальныя кадры гібелі судна «''{{нп5|Herald of Free Enterprise||en|MS Herald of Free Enterprise}}''». Катастрофа адбылася ў ноч на 6 сакавіка 1987 года, загінула 193 чалавекі. Такое выкарыстанне трагедыі было асуджана ў газеце «''[[The Daily Telegraph]]''» ад 26 жніўня 1994 года. Тым не менш, факт выкарыстання гэтых матэрыялаў застаецца непацверджаным і выклікае сумневы<ref name="Dziekońska Thesis" />.

=== Аператарская праца ===
Аператарам карціны выступіў паляк {{нп5|Пётр Сабачыньскі||en|Piotr Sobociński}}, які раней працаваў з Кеслёўскім над дзвюма часткамі тэлецыклу «''[[Дэкалог (тэлецыкл)|Дэкалог]]''» — «''[[Дэкалог, тры]]''» і «''[[Дэкалог, дзевяць]]''». Рэжысёр перадаў аператару сцэнарый за год да пачатку здымкаў. За гэты час яны ўзгаднілі эстэтычную канцэпцыю праекта, дзякуючы чаму ўдалося пазбегнуць залішніх дыскусій на здымачнай пляцоўцы{{sfn|Stanisław Zawiśliński. «Kieślowski: ważne, żeby iść»|2011|с=336}}. Сабачыньскі адзначаў, што пры здымках фільма ён атрымаў рэдкую для сваёй прафесіі магчымасць — быць дапушчаным да самой сутнасці карціны<ref name="In Camera, Coloring the message" />. Здымачны працэс аператар апісвае наступным чынам: {{Цытата|Не было ніякай раскадроўкі. Толькі асацыяцыі, чый сэнс павінен быў быць схаваны, а не выяўлены. <…> Вызначыўшы сетку тонкіх асацыяцый, мы рэверсіравалі, пускалі ў адваротным накірунку звычайную кінематаграфічную логіку. Замест прадвесцяў, якія папярэджваюць пра нешта ў будучыні, мы знарок зрабілі познія сцэны дэманструючымі, што нейкія ранейшыя падзеі, якія здаваліся выпадковымі, на самай справе былі важнымі для нашай гісторыі<ref name="In Camera, Coloring the message" />.}}

Параўнальна з іншымі фільмамі трылогіі, «''Чырвоны''» наймацней акцэнтуе ўвагу на сваім тытульным колеры, хаця асвятленне і кадры карціны больш стрыманыя. Калі ў «''[[Тры колеры: Сіні|Сінім]]''» вялікую ролю адыгрывалі сінія святлафільтры, то ў «''Чырвоным''» акцэнт на колеры рэалізоўваўся праз выкарыстанне шматлікіх прадметаў чырвонага колеру, якія з’яўляюцца практычна ў кожнай сцэне і напаўняюць карціну пэўным настроем і сімвалізмам{{sfn|Sara Revell. «An Analysis of how the metaphysical is created through the cinematography in Krzysztof Kieslowski’s “Three Colours” Trilogy»|1998}}. Тым не менш, дамініруючым колерам фільма з’яўляецца вытворны ад чырвонага — [[Карычневы колер|карычневы]]<ref name="In Camera, Coloring the message" />{{sfn|Annette Insdorf. «Double Lives, Second Chances»|1999}}. У той час, як чырвоны выконвае сімвалічную ролю, карычневы ўяўляе сабой дапусцімы колер асяроддзя. «''Яго цёмнасць і густата не прыгнятаюць, але, як у галандскіх карцінах, даюць добры кантраст і глыбокія цені, якія ставяць на від толькі важныя рэчы, пакідаючы ўсё астатняе туманным і нявыказаным''»<ref name="In Camera, Coloring the message" />.

Сабачыньскі кіраваў кампазіцыяй святла і ценю амаль у кожнай сцэне. Ён адзначаў, што яму даводзілася ўважліва кантраляваць візуальныя элементы фільма, каб кожны прадмет і светлавы эфект былі выразнымі, значнымі для гледача. Для здымкаў у памяшканні ён выкарыстоўваў натуральнае асвятленне і дазваляў яму дыктаваць размяшчэнне акцёраў на пляцоўцы. «''У сцэнах у доме суддзя размяшчаўся так, каб можна было бачыць толькі частку яго твару; ён празмерна закрыты. Валянціна знаходзіцца ў святле, якое льецца з вокнаў, паколькі яна больш адкрыты чалавек''»{{sfn|Stephen Pizzello. «Piotr Sobociński: Red»|1995}}.

Некаторыя аператарскія рашэнні ўдалося ажыццявіць дзякуючы {{нп5|Тэхнакран|тэхнакрану|en|Technocrane}}, дарагому абсталяванню, якое Кеслёўскі адмыслова замовіў для здымкаў першай сцэны, яднаючай Валянціну і Агюста, а таксама для сцэны «''падзення''» кнігі суддзі з тэатральнага балкона{{sfn|Annette Insdorf. «Double Lives, Second Chances»|1999}}<ref name="In Camera, Coloring the message" />. П’ер Мюрат, хранікёр здымкаў «''Чырвонага''», пісаў: «''Гэта быў першы раз, калі мы ўбачылі Тэхнакран у Францыі. На той момант толькі Спілберг актыўна карыстаўся гэтай дарагой цацкай''»{{sfn|Annette Insdorf. «Double Lives, Second Chances»|1999}}.

=== Музычнае суправаджэнне ===
{{Асноўны артыкул|Тры колеры: Чырвоны (саўндтрэк)}}
[[Выява:Zbigniew Preisner.JPG|міні|x200пкс|alt=Збігнеў Прайснер|[[Збігнеў Прайснер]], аўтар музыкі да фільма.]]
Музычнае суправаджэнне да фільма «''Тры колеры: Чырвоны''» стварыў польскі кампазітар [[Збігнеў Прайснер]]<ref name="Discogs" />.

Цэнтральнай музычнай тэмай карціны стала «''Балеро''», якое было першапачаткова напісана для фільма «''[[Гульні ў палях Госпада]]''» (1991), але тады было адкінута{{sfn|Nicholas W. Reyland. «Zbigniew Preisner's Three Colors Trilogy»|2011|p=168}}<ref name="Guardian, Three Colours score" />. Лірычная меладычная тэма «''Балеро''» развіваецца і паўтараецца, сама яе структура выражае кумулятыўную характарыстыку «''Чырвонага''»{{sfn|Annette Insdorf. «Double Lives, Second Chances»|1999}}.

У музычным суправаджэнні карціны Прайснер дапускае некалькі самацытаванняў, падаючы іх у форме ўнутрыкадравай музыкі. Так, у адным з эпізодаў фільма галоўная гераіня наведвае музычную краму і слухае кампазіцыю з фільма «''[[Дэкалог, дзевяць]]''». У тым жа эпізодзе, калі Валянціна падыходзіць да прылаўка, можна пачуць фрагмент танга з фільма «''[[Тры колеры: Белы]]''». Акрамя таго, у «''Чырвоным''» атрымлівае новае развіццё тэма выдуманага кампазітара [[Ван дэн Будэнмаер]]а, альтэр-эга Прайснера. Так, на стале ў суддзі, можна пабачыць грампласцінку з музыкай галандскага кампазітара. На вокладцы, якая на імгненне трапляе ў кадр, выяўлены яго партрэт. Іншую выяву выдуманага кампазітара можна заўважыць на вокладцы дыска, які слухае Валянціна ў музычнай краме.

== Выхад і прызнанне ==
=== Пракат і зборы ===
Прэм’ера фільма адбылася 16 мая 1994 года ў межах конкурснай праграмы [[Канскі кінафестываль 1994|47-га Канскага кінафестывалю]]. Апроч таго фільм дэманстраваўся на кінафестывалях у [[Лакарна]] (жнівень), [[Таронта]] (10 верасня), [[Нью-Ёрк]]у (4 кастрычніка), [[Чыкага]] (кастрычнік), [[Міжнародны кінафестываль у Салоніках|Салоніках]] (лістапад). У шырокі пракат карціна выйшла практычна адначасова з фестывальнай прэм’ерай. 16 мая фільм быў выпушчаны ў [[Турын]]е, а на наступны дзень па ўсёй [[Італія|Італіі]], 27 мая пачаўся пракат у [[Польшча|Польшчы]]. 12 жніўня карціна была выпушчана ў [[Данія|Даніі]] і [[Нарвегія|Нарвегіі]]. У верасні да пракату далучыліся [[Германія]], [[Францыя]], [[Бельгія]], [[Паўднёвая Карэя]], [[Іспанія]], [[Швецыя]]<ref name="IMDb, Release Info" />.

Падчас пракату ў Францыі колькасць прададзеных квіткоў на фільм склала {{Num|821025}}, а фільм заняў 39-е месца па зборах за 1994 год<ref name="JPBox Office, France" />. Распаўсюджваннем фільма ў [[Злучаныя Штаты Амерыкі|Злучаных Штатах Амерыкі]] займаўся кінапрадзюсар [[Харві Вайнштэйн]] і яго кампанія «''{{нп5|Miramax Films||en|Miramax}}''»<ref name="Harvey Weinstein, To Smoke and Drink in L.A." />. У амерыканскі пракат фільм выйшаў 23 лістапада 1994 года, а зборы ў амерыканскім пракаце дасягнулі сумы {{Num|3581969}} долараў<ref name="Box Office Mojo" />.

=== Крытыка ===
У [[Францыя|Францыі]] «''Чырвоны''» дэманстратыўна падвяргаўся крытыцы і маргіналізацыі. {{нп5|Фрэдэрык Штраўс||d|Q93434132}} у артыкуле для часопіса «''{{нп5|Cahiers du Cinéma||en|Cahiers du Cinéma}}''» ахарактарызаваў «''Чырвоны''», як фільм з «''вымучаным, размытым сцэнарыем''», што адпавядала тону часопіса, варожа настроенага да ўсёй трылогіі{{sfn|René Prédal. «Recepcja krytyczna filmów Kieślowskiego we Francji»|1997|p=260}}. Рэдактар часопіса «''{{нп5|La Revue du cinéma (1969-1992)|Le Mensuel du Cinéma|fr|La Revue du cinéma (1969-1992)}}''» {{нп5|Франсуа Шэвасю||fr|François Chevassu}} іранізаваў на тэму «''складанай пастаноўкі, часта паказной па сваіх эфектах''»{{sfn|René Prédal. «Recepcja krytyczna filmów Kieślowskiego we Francji»|1997|p=262}}. Сярод французскіх крытыкаў рашуча падтрымаў творчасць Кеслёўскага толькі рэдактар часопіса «''{{нп5|Positif||en|Positif (magazine)}}''» Філіп Руаер. Ён заявіў, што «''Чырвоны''» з’яўляецца творам, які даказвае, што рэжысёр застаецца на піку свайго творчага патэнцыялу{{sfn|René Prédal. «Recepcja krytyczna filmów Kieślowskiego we Francji»|1997|p=263}}.

У [[Польшча|Польшчы]] прыём «''Чырвонага''» таксама быў халодны. {{нп5|Рышард Легутка||pl|Ryszard Legutko}} зларадна пісаў у газеце «''{{нп5|Czas Krakowski||pl|Czas Krakowski}}''»: «''Спадары і спадарыні, хочацца сказаць аматарам фільмаў Кеслёўскага — там нічога няма''»{{sfn|Stanisław Zawiśliński. «Kieślowski: ważne, żeby iść»|2011|p=368}}. Падобным чынам выказвалася і Марыёла Янкун-Дапартова, абвінавачваючы ўсю трылогію ў тым, што яна апавядае гісторыі, якія маюць сваім вытокам мыльныя оперы і «''часопісы для думаючых жанчын''»{{sfn|Marek Haltof. «„Ciągle żywy”. Wpływ Kieślowskiego na kino polskie»|2010|p=92}}. Апроч таго, аглядальніца выкрывала [[кіч]]авасць трылогіі: «''Кіч Кеслёўскага грунтуецца на несумленнасці — ён прыкідваецца дурнем, яднаючыся з ідыёцкай Еўропай у яе ўспрыняцці рэчаіснасці''»{{sfn|Stanisław Zawiśliński. «Kieślowski: ważne, żeby iść»|2011|p=369}}. У абарону творчасці Кеслёўскага ўстала {{нп5|Гражына Стахуўна||pl|Grażyna Stachówna}}, ахарактарызаваўшы «''Чырвоны''» як фільм, які «''ўражвае сваёй візуальнай прыгажосцю <…>, здзіўляе вытанчанасцю апавядання, глыбока кранае і прыводзіць у жах''». Паводле Стахуўны, гэты жах выкліканы фіналам фільма, які, на думку польскай кіназнаўцы, даказвае, што «''нішто ў жыцці не залежыць ад нас саміх, што ўсе, нават самыя трывіяльныя з выгляду рэчы, <…> спярша абвяшчаюцца праз знакі, якія мы не можам зразумець, а потым утвараюць заблытаную сетку залежнасцяў''»{{sfn|Grażyna Stachówna. «Trzy kolory — wariacje na jeden temat»|1997|p=101}}.

Палярна іншая ацэнка чакала фільм у англамоўным свеце, дзе карціна атрымала практычна ўсеагульнае прызнанне крытыкаў. Аб гэтым сведчаць максімальныя балы на агрэгатарах крытычных аглядаў «''[[Rotten Tomatoes]]''»<ref name="Rotten Tomatoes" /> і «''[[Metacritic]]''»<ref name="Metacritic" />.

Даючы ацэнку фільму, многія рэцэнзенты разглядалі яго ў кантэксце ўсёй трылогіі, а часам і ў кантэксце ўсёй рэжысёрскай кар’еры Кеслёўскага, так як ён заявіў, што гэта яго завяршальная праца. Ацэньваючы ўплыў «''Чырвонага''» на трылогію, {{нп5|Джанет Маслін||en|Janet Maslin}} у рэцэнзіі для «''[[The New York Times|New York Times]]''» выказала думку, што заключная частка прыўносіць магію ўва ўсе тры фільмы: «''Шыкоўная пустата першага фільма і адносная цьмянасць другога раптоўна набываюць ружаватыя адценні з-за спакуслівага ззяння Чырвонага''»<ref name="New York Times, Janet Maslin review" />. {{нп5|Дэсан Томсан|Дэсан Хаў|en|Desson Thomson}} з газеты «''[[Washington Post]]''» адзначыў, што ў сваёй цудоўнай трылогіі рэжысёр пакінуў найлепшае напаследак<ref name="Washington Post, Desson Howe review" />. [[Роджэр Эберт]] з «''{{нп5|Chicago Sun-Times||en|Chicago Sun-Times}}''» назваў «''Чырвоны''» «''найлепшым сярод роўных''» у трылогіі<ref name="Roger Ebert, 2003" />. [[Ліза Несельсан]] з часопіса «''[[Variety]]''» падсумавала, што калі словы Кеслёўскага пра заканчэнне кар’еры спраўдзяцца, то ён «''сыходзіць на пенсію на фармальным і філасофскім піку''»<ref name="Variety, Lisa Nesselson review" />. Падобную думку выказаў і іншы рэцэнзент ад «''[[Washington Post]]''», {{нп5|Хэл Хінсан||en|Hal Hinson}}, які заключыў: «''Змрочны, прыгожы і гулліва загадкавы, „Чырвоны“ не з’яўляецца фільмам кінавытворцы, у якога скончыліся ідэі, але ёсць карцінай мастака на піку сваёй моцы''»<ref name="Washington Post, Hal Hinson review" />.

Многія крытыкі завастралі ўвагу на выдатнай акцёрскай ігры. {{нп5|Джанет Маслін||en|Janet Maslin}} адзначыла, што акцёрскі дуэт [[Ірэн Жакоб]] і [[Жан-Луі Трэнціньян|Жана-Луі Трэнціньяна]] ідэальна падыходзіць для дэманстрацыі палярных супрацьлегласцяў<ref name="New York Times, Janet Maslin review" />. Эдвард Гутман з «''{{нп5|San Francisco Chronicle||en|San Francisco Chronicle}}''» выказаў захапленне ігрой [[Ірэн Жакоб]] і параўнаў яе з маладой [[Одры Хепбёрн]]<ref name="SFGATE, Edward Guthmann review" />. {{нп5|Крысцін Мак-Кена||en|Kristine McKenna}} з «''[[Los Angeles Times]]''» адзначыла, што ігра Жакоб «''уражвае ўдвайне, калі ўсведамляеш, што ў яе рэакцыйная роля, якая не пакідае ёй амаль нічога іншага, як слухаць, калі з ёй размаўляюць, і назіраць за жыццём вакол яе. Выкарыстоўваючы толькі свой выразны твар, яна тэлеграфіруе пра душэўныя патрасенні, якія перажывае гэтая жанчына''»<ref name="Los Angeles Times, On Irene Jacob" />.

Пахвалы ўдастоіліся аператар {{нп5|Пётр Сабачыньскі||en|Piotr Sobociński}} і мастак-пастаноўшчык [[Клод Ленуар]]<ref name="Washington Post, Desson Howe review" />. А таксама кампазітар [[Збігнеў Прайснер]]<ref name="Variety, Lisa Nesselson review" />.

Даючы ў цэлым станоўчую ацэнку фільму, аглядальнік з «''[[The Guardian]]''» {{нп5|Дэрэк Малкальм||en|Derek Malcolm}} выказвае думку, што тэхнічнае выкананне ў «''Чырвоным''» часам зацьмявае яго сутнасць, што выклікае пачуццё некаторай дызгармоніі<ref name="Guardian, Derek Malcolm review" />.

Вядомы амерыканскі кінакрытык [[Роджэр Эберт]] у сваім першапачатковым аглядзе ў 1994 годзе адзначыў фільм максімальным балам 4/4<ref name="Roger Ebert, 1994" />, у 2003 годзе Эберт унёс усю трылогію «''[[Тры колеры]]''» ў свой спіс «''[[Выдатныя фільмы (Роджэр Эберт)|Выдатных фільмаў]]''»<ref name="Roger Ebert, 2003" />. Падагульняючы свае ўражанні ад «''Чырвонага''» Эберт гаворыць наступнае: «''Гэта такі фільм, які змушае вас адчуваць сябе надзвычай жывым падчас прагляду, а затым адпраўляе вас на вуліцу з жаданнем глыбока і тэрмінова пагутарыць з чалавекам, з якім вы знаходзіцеся. Хто б гэта ні быў''»<ref name="Roger Ebert, 1994" />.

=== Рэйтынгі і спісы ===
{{Рэйтынгі
|rev1 = ''[[AllMovie]]''
|rev1Score = {{rating|5|5}}<ref name="AllMovie" />
|rev2 = ''[[Chicago Reader]]''
|rev2Score = {{rating|4|4}}<ref name="Chicago Reader, Jonathan Rosenbaum review" />
|rev3 = ''[[ČSFD]]''
|rev3Score = {{rating|8.5|10}}<ref name="CSFD" />
|rev4 = ''[[Empire (часопіс)|Empire]]''
|rev4Score = {{rating|4|5}}<ref name="Empire" />
|rev5 = ''[[FilmAffinity]]''
|rev5Score = {{rating|7.8|10}}<ref name="FilmAffinity" />
|rev6 = ''[[Filmweb]]''
|rev6Score = {{rating|7.8|10}}<ref name="Filmweb" />
|rev7 = ''[[Internet Movie Database]]''
|rev7Score = {{rating|8.1|10}}<ref name="IMDb" />
|rev8 = ''[[Metacritic]]''
|rev8Score = {{rating|10|10}}<ref name="Metacritic" />
|rev9 = ''[[Роджэр Эберт|Roger Ebert]]''
|rev9Score = {{rating|4|4}}<ref name="Roger Ebert, 1994" />
|rev10 = ''[[Rotten Tomatoes]]''
|rev10Score = {{rating|10|10}}<ref name="Rotten Tomatoes" />
|rev11 = ''[[КиноПоиск]]''
|rev11Score = {{rating|7.8|10}}<ref name="KinoPoisk" />
}}
Агрэгатар крытычных аглядаў «''[[Metacritic]]''» дае фільму максімальную ацэнку ў 100 балаў са 100 на аснове 9 рэцэнзій прафесійных крытыкаў. Карыстальніцкі рэйтынг на гэтым рэсурсе складае 8,6/10<ref name="Metacritic" />. Іншы папулярны агрэгатар крытычных аглядаў «''[[Rotten Tomatoes]]''» таксама спыняецца на максімальнай ацэнцы ў 100 %, прыводзячы 54 станоўчыя рэцэнзіі крытыкаў. Глядацкі рэйтынг кінастужкі на гэтым рэсурсе дасягае 94 % на аснове больш чым 25 тысяч галасоў<ref name="Rotten Tomatoes" />. Абагуленае меркаванне крытыкаў сфармулявана наступным чынам: {{цытата|Чырвоны — гэты складаны, хвалюючы і прыгожа рэалізаваны партрэт узаемазвязаных жыццяў — чароўнае завяршэнне выдатнай трылогіі<ref name="Rotten Tomatoes" />.}}
Глядацкія ацэнкі на іншых папулярных сайтах, прысвечаных кіно:
* 4,5 / 5 на сайце «''[[AllMovie]]''»<ref name="AllMovie" />
* 3,5 / 5 на сайце «''[[AlloCiné]]''»<ref name="AlloCiné" />
* 85 / 100 на сайце «''{{нп5|ČSFD||cs|Česko-Slovenská filmová databáze}}''»<ref name="CSFD" />
* 7,8 / 10 на сайце «''[[FilmAffinity]]''»<ref name="FilmAffinity" />
* 7,8 / 10 на сайце «''{{нп5|Filmweb||en|Filmweb}}''»<ref name="Filmweb" />
* 8,1 / 10 на сайце «''[[Internet Movie Database|IMDb]]''»<ref name="IMDb" />
* 7,8 / 10 на сайце «''[[КиноПоиск]]''»<ref name="KinoPoisk" />

Падводзячы вынікі [[1994 год у гісторыі кіно|1994 года ў вобласці кіно]], шэраг перыядычных выданняў унёс фільм у свае спісы найлепшых:
* 1-е месца — {{нп5|Кевін Томас||en|Kevin Thomas (film critic)}}, «''[[Los Angeles Times|The Los Angeles Times]]''»<ref name="Los Angeles Times, 1994 Top" />
* 1-е месца — {{нп5|Дэсан Томсан|Дэсан Хаў|en|Desson Thomson}}, «''[[Washington Post|The Washington Post]]''»<ref name="Washington Post, 1994 Top" />
* 2-е месца — [[Кенет Туран]], «''[[Los Angeles Times|The Los Angeles Times]]''»<ref name="Los Angeles Times, 1994 Top" />
* 4-е месца — {{нп5|Джэймс Берардзінелі||en|James Berardinelli}}, «''ReelViews''»<ref name="ReelViews, 1994 Top" />
* 4-е месца — [[Джонатан Разенбаўм]], «''[[Chicago Reader]]''»<ref name="Chicago Reader, 1994 Top" />
* 8-е месца — Роберт Дэнерштэйн, «''{{нп5|Rocky Mountain News||en|Rocky Mountain News}}''»<ref name="Rocky Mountain News, 1994 Top" />
* 8-е месца — {{нп5|Джанет Маслін||en|Janet Maslin}}, «''[[The New York Times]]''»<ref name="New York Times, 1994 Top" />
* 9-е месца — Скот Шульт, «''{{нп5|The Oklahoman||en|The Oklahoman}}''»<ref name="Oklahoman, 1994 Top" />
* Топ-10 (без месцаў) — {{нп5|Мэт Золер Зэйц||en|Matt Zoller Seitz}}, «''{{нп5|Dallas Observer||en|Dallas Observer}}''»<ref name="Dallas Observer, 1994 Top" />
* Топ-10 (без месцаў) — Хаўі Моўшавіц, «''[[The Denver Post]]''»<ref name="Denver Post, 1994 Top" />

На сайце «''[[Internet Movie Database|IMDb]]''» станам на снежань 2021 года фільм уваходзіць у {{нп5|250 найлепшых фільмаў па версіі IMDb|спіс 250 найлепшых фільмаў|ru|250 лучших фильмов по версии IMDb}}<ref name="IMDb, Top 250" />.

=== Узнагароды ===
Фільм «''Тры колеры: Чырвоны''» ўдзельнічаў у асноўнай конкурснай праграме [[Канскі кінафестываль 1994|47-га Канскага кінафестывалю]] і з’яўляўся адным з галоўных прэтэндэнтаў на «''[[Залатая пальмавая галіна|Залатую пальмавую галіну]]''», аднак у выніку не атрымаў ніводнай узнагароды<ref name="Guardian, Malcolm on Cannes 1994" /><ref name="Los Angeles Times, Cannes 1994" />. Англійскі кінакрытык {{нп5|Дэрэк Малкальм||en|Derek Malcolm}} прысвяціў асобны артыкул у газеце «''[[The Guardian]]''» аналізу прычын, чаму фаварыт кінафестывалю застаўся без прызоў. Адной з прычын такога рашэння Малкальм назваў невуцтва і недасведчанасць у сусветным кінематографе канскага журы таго года. Ён выказаў меркаванне, што сябры журы ўвогуле былі незнаёмы з творчасцю [[Кшыштаф Кеслёўскі|Кеслёўскага]], у тым ліку і з першымі дзвюма часткамі трылогіі. Іншай праблемай Малкальм назваў неадназначнасць фігуры прадзюсара трылогіі [[Марын Карміц|Марына Карміца]], чалавека, схільнага адкрыта выказваць свае меркаванні. Такім чынам, ігнараванне кінастужкі сябрамі журы магло быць выклікана асабістымі крыўдамі кагосьці з іх. Малкальм таксама выказаў сваё шкадаванне, што прэмію не прысудзіла і [[Міжнародная федэрацыя кінапрэсы]], арганізацыя, якую ён сам ачольваў. Такое рашэнне было прынята адзінае таму, што больш высокія прэміі лічыліся непазбежнымі. У падсумаванне кінакрытык заявіў: «''Гледзячы на фільмы, якія атрымалі прызы, адмова журы прысудзіць „Чырвонаму“ хоць што-небудзь выглядае абсурдам: аплявухай найлепшаму ў еўрапейскім кінематографе''»<ref name="Guardian, Malcolm on Cannes 1994" />. Амерыканскі кінакрытык [[Джонатан Разенбаўм]] адзначыў, што прысуджэнне галоўнага прыза «''[[Крымінальнае чытво|Крымінальнаму чытву]]''» і адначасовае ігнараванне «''Чырвонага''» з’яўляецца «''пасланнем аб тым, што безадказныя забавы відавочна больш пажаданыя, чым удумлівы артхаус. Улічваючы атмасферу фестывалю ў цэлым — больш набліжаную да дзелавога з’езду, чым да культурнага мерапрыемства — нічога дзіўнага''»<ref name="Chicago Reader, Off Color" />. Рашэнне абысці ўзнагародамі кінастужку стала нечаканасцю і для пераможцаў таго года — аўтараў «''[[Крымінальнае чытво|Крымінальнага чытва]]''». Так, выканаўчы супрадзюсар кінастужкі [[Харві Вайнштэйн]] пазней узгадваў: «''Упершыню я пабачыў „Чырвоны“ на Канскім кінафестывалі. Я быў з [[Квенцін Таранціна|Квенцінам]], і пасля фільма ён павярнуўся да мяне і сказаў: „Гэта найлепшы фільм года і ён выйграе Залатую пальмавую галіну“. Мы ўсе меркавалі, што Кшыштаф замацаваў Пальму за сабой. Так што мы былі не толькі ашаломленыя перамогай „Крымінальнага чытва“, але яшчэ больш нас ашаламіла тое, што „Чырвоны“ не атрымаў нічога''»<ref name="Harvey Weinstein, To Smoke and Drink in L.A." />.

Яшчэ адной непрыемнасцю ва ўзнагародным сезоне стала дыскваліфікацыя кінастужкі з оскараўскай гонкі. Паколькі ў вытворчасці фільма прымалі ўдзел тры краіны — Францыя, Польшча і Швейцарыя — то каб пазбегнуць залішняй канкурэнцыі ў нацыянальным адборы, стужку высунулі ад {{нп5|Спіс прэтэндэнтаў на прэмію «Оскар» за найлепшы фільм на замежнай мове ад Швейцарыі|Швейцарыі|en|List of Swiss submissions for the Academy Award for Best International Feature Film}}. Аднак {{нп5|Акадэмія кінематаграфічных мастацтваў і навук|Амерыканская кінаакадэмія|en|Academy of Motion Picture Arts and Sciences}} палічыла фільм не ў дастатковай ступені швейцарскім і не зацвердзіла яго ў намінацыі на [[Прэмія «Оскар» за найлепшы міжнародны поўнаметражны фільм|Найлепшы замежны фільм]]<ref name="New York Times, Worst Oscar" /><ref name="Uproxx, Oscar Disqualification" /><ref name="Filmotomy, Oscar Disqualification" />. Абураныя такім рашэннем, 56 прадстаўнікоў амерыканскай кінаіндустрыі падпісалі ліст пратэсту{{sfn|Stanisław Zawiśliński. «Kieślowski: ważne, żeby iść»|2011|p=367}}. У выніку стужка была адзначана трыма іншымі намінацыямі: [[Прэмія «Оскар» за найлепшую рэжысуру|Найлепшая рэжысура]], {{нп5|Прэмія «Оскар» за найлепшы арыгінальны сцэнарый|Найлепшы арыгінальны сцэнарый|en|Academy Award for Best Original Screenplay}} і {{нп5|Прэмія «Оскар» за лепшую аператарскую працу|Найлепшая аператарская праца|en|Academy Award for Best Cinematography}}. У сваю чаргу знайшліся праціўнікі і такога рашэння. Калі ў канцы 1994 года [[Кола кінакрытыкаў Нью-Ёрка]] прысудзіла прэмію за прыжыццёвыя дасягненні [[Жан-Люк Гадар|Жан-Люку Гадару]], той даслаў ім саркастычны ліст, у якім выказаў шкадаванне, што не здолеў «''змусіць оскараўцаў узнагародзіць [[Абас Кіярастамі|Кіярастамі]] замест Кеслёўскага''»<ref name="Chicago Reader, on Abbas Kiarostami" /><ref name="Chicago Reader, From Iran With Love" />.

Паводле рэсурса «''[[Internet Movie Database]]''» фільм быў адзначаны 19 кінаўзнагародамі і 29 намінацыямі<ref name="IMDb, Awards" />:

{| class="wikitable plainrowheaders sortable" style="font-size: 90%;"
|-
!scope="col" style="width: 200px"|Кінафестываль / Кінапрэмія
!scope="col" style="width: 80px"|{{Comment|Дата|Спасылкі ў гэтым слупку вядуць на старонкі цырымоній}}
!scope="col" style="width: 250px"|Прэмія / Катэгорыя
!scope="col" style="width: 250px"|Намінант(ы)
!scope="col"|Вынік
!scope="col" class="unsortable"|{{abbr|Сп.|спасылкі|0}}
|-
|style="background:#eaecf0;"|[[Канскі кінафестываль]]
|align="center" data-sort-value="1994-05-23"|[[Канскі кінафестываль 1994|12—23.05.1994]]
|{{Залатая пальмавая галіна}}
|data-sort-value="Тры колеры: Чырвоны"|«''Тры колеры: Чырвоны''»
|{{nom}}
|<ref name="Cannes, Trois couleurs: Rouge" />
|-
|style="background:#eaecf0;"|{{нп5|Кінафестываль у Ванкуверы||en|Vancouver International Film Festival}}
|align="center" data-sort-value="1994-10-16"|30.09—16.10.1994
|Самы папулярны фільм
|data-sort-value="Тры колеры: Чырвоны"|«''Тры колеры: Чырвоны''»
|{{won}}
|<ref name="Playback, Vancouver Film Festival 1994" />
|-
|style="background:#eaecf0;"|[[Еўрапейская кінапрэмія|Фелікс]]
|align="center" data-sort-value="1994-11-27"|[[Еўрапейская кінапрэмія 1994|27.11.1994]]
|[[Еўрапейская кінапрэмія за найлепшы еўрапейскі фільм|Найлепшы еўрапейскі фільм]]
|data-sort-value="Тры колеры: Чырвоны"|«''Тры колеры: Чырвоны''»
|{{nom}}
|<ref name="European Film Academy, Nominations 1994" />
|-
|rowspan="2" style="background:#eaecf0;"|[[Camerimage]]
|rowspan="2" align="center" data-sort-value="1994-12-03"|26.11—03.12.1994
|«''Залатая жаба''» (асноўны конкурс)
|data-sort-value="Сабачыньскі Пётр"|{{нп5|Пётр Сабачыньскі||en|Piotr Sobociński}}
|{{nom}}
|rowspan="2"|<ref name="Camerimage 1993-2000" /><ref name="Camerimage 1994, Winners" />
|-
|«''Сярэбраная жаба''» (асноўны конкурс)
|data-sort-value="Сабачыньскі Пётр"|Пётр Сабачыньскі
|{{won}}
|-
|style="background:#eaecf0;"|[[Асацыяцыя кінакрытыкаў Лос-Анджэлеса]]
|align="center" data-sort-value="1994-12-10"|[[Прэмія Асацыяцыі кінакрытыкаў Лос-Анджэлеса 1994|10.12.1994]]
|[[Прэмія Асацыяцыі кінакрытыкаў Лос-Анджэлеса за найлепшы фільм на замежнай мове|Найлепшы замежны фільм]]
|data-sort-value="Тры колеры: Чырвоны"|«''Тры колеры: Чырвоны''»
|{{won}}
|<ref name="LAFCA, Awards for 1994" /><ref name="Los Angeles Times, LAFCA 1994" />
|-
|style="background:#eaecf0;"|[[Нацыянальны савет кінакрытыкаў ЗША]]
|align="center" data-sort-value="1994-12-14"|{{нп5|Прэмія Нацыянальнага савета кінакрытыкаў ЗША 1994|14.12.1994|en|National Board of Review Awards 1994}}
|{{нп5|Нацыянальны савет кінакрытыкаў ЗША: Пяць найлепшых фільмаў на замежнай мове|Пяць найлепшых фільмаў на замежнай мове|en|National Board of Review: Top Five Foreign Language Films}}
|data-sort-value="Тры колеры: Чырвоны"|«''Тры колеры: Чырвоны''»
|{{won}}
|
|-
|rowspan="2" style="background:#eaecf0;"|[[Кола кінакрытыкаў Нью-Ёрка]]
|rowspan="2" align="center" data-sort-value="1994-12-15"|[[Прэмія Кола кінакрытыкаў Нью-Ёрка 1994|15.12.1994]]
|{{нп5|Прэмія Кола кінакрытыкаў Нью-Ёрка найлепшаму рэжысёру|Найлепшы рэжысёр|en|New York Film Critics Circle Award for Best Director}}
|data-sort-value="Кеслёўскі Кшыштаф"|[[Кшыштаф Кеслёўскі]]
|{{Draw|2-е месца}}
|rowspan="2"|<ref name="Los Angeles Times, NYFCC 1994" /><ref name="New York Times, NYFCC 1994" />
|-
|[[Прэмія Кола кінакрытыкаў Нью-Ёрка за найлепшы фільм на замежнай мове|Найлепшы фільм на замежнай мове]]
|data-sort-value="Тры колеры: Чырвоны"|«''Тры колеры: Чырвоны''»
|{{won}}
|-
|style="background:#eaecf0;"|{{нп5|Таварыства кінакрытыкаў Бостана||en|Boston Society of Film Critics}}
|align="center" data-sort-value="1994-12-18"|{{нп5|Прэмія Таварыства кінакрытыкаў Бостана 1994|18.12.1994|en|Boston Society of Film Critics Awards 1994}}
|[[Прэмія Таварыства кінакрытыкаў Бостана за найлепшы фільм на замежнай мове|Найлепшы фільм на замежнай мове]]
|data-sort-value="Тры колеры: Чырвоны"|«''Тры колеры: Чырвоны''»
|{{won}}
|<ref name="BSFC 1990s" />
|-
|style="background:#eaecf0;"|{{нп5|Залатая стужка (прэмія)|Залатая стужка|pl|Złote Taśmy}}
|align="center" data-sort-value="1994-??-??"|[[Залатая стужка (прэмія, 1994)|1994]]
|Найлепшы польскі фільм
|data-sort-value="Тры колеры: Чырвоны"|«''Тры колеры: Чырвоны''»
|{{won}}
|
|-
|rowspan="3" style="background:#eaecf0;"|[[Кінафестываль на Фарэрскіх астравах]]
|rowspan="3" align="center" data-sort-value="1994-??-??"|[[Кінафестываль на Фарэрскіх астравах 1994|1994]]
|«''Залаты цягнік''» за найлепшы фільм
|data-sort-value="Тры колеры: Чырвоны"|«''Тры колеры: Чырвоны''»
|{{won}}
|rowspan="3"|
|-
|Прэмія глядацкіх сімпатый за найлепшы фільм
|data-sort-value="Тры колеры: Чырвоны"|«''Тры колеры: Чырвоны''»
|{{nom}}
|-
|Прэмія глядацкіх сімпатый найлепшай актрысе
|data-sort-value="Жакоб Ірэн"|[[Ірэн Жакоб]]
|{{nom}}
|-
|rowspan="2" style="background:#eaecf0;"|[[Супольнасць ланцуга прэмій]]
|rowspan="2" align="center" data-sort-value="1994-??-??"|1994
|Ганаровыя згадкі (наступныя дзесяць прэтэндэнтаў на найлепшы фільм)
|data-sort-value="Тры колеры: Чырвоны"|«''Тры колеры: Чырвоны''»
|{{won}}
|rowspan="2"|<ref name="IMDb, ACCA 1994" />
|-
|Найлепшы фільм на замежнай мове
|data-sort-value="Тры колеры: Чырвоны"|«''Тры колеры: Чырвоны''»
|{{won}}
|-
|rowspan="5" style="background:#eaecf0;"|[[Нацыянальнае таварыства кінакрытыкаў ЗША]]
|rowspan="5" align="center" data-sort-value="1995-01-03"|{{нп5|Прэмія Нацыянальнага таварыства кінакрытыкаў ЗША 1995|03.01.1995|en|1994 National Society of Film Critics Awards}}
|{{нп5|Прэмія Нацыянальнага таварыства кінакрытыкаў ЗША за найлепшы фільм|Найлепшы фільм|en|National Society of Film Critics Award for Best Film}}
|data-sort-value="Тры колеры: Чырвоны"|«''Тры колеры: Чырвоны''»
|{{nom}}
|rowspan="5"|
|-
|{{нп5|Прэмія Нацыянальнага таварыства кінакрытыкаў ЗША найлепшаму рэжысёру|Найлепшы рэжысёр|en|National Society of Film Critics Award for Best Director}}
|data-sort-value="Кеслёўскі Кшыштаф"|Кшыштаф Кеслёўскі
|{{nom}}
|-
|{{нп5|Прэмія Нацыянальнага таварыства кінакрытыкаў ЗША за найлепшы сцэнарый|Найлепшы сцэнарый|en|National Society of Film Critics Award for Best Screenplay}}
|data-sort-value="Кеслёўскі Кшыштаф"|Кшыштаф Кеслёўскі, [[Кшыштаф Пясевіч]]
|{{nom}}
|-
|{{нп5|Прэмія Нацыянальнага таварыства кінакрытыкаў ЗША за найлепшую аператарскую працу|Найлепшая аператарская праца|en|National Society of Film Critics Award for Best Cinematography}}
|data-sort-value="Сабачыньскі Пётр"|Пётр Сабачыньскі
|{{nom}}
|-
|[[Прэмія Нацыянальнага таварыства кінакрытыкаў ЗША за найлепшы фільм на замежнай мове|Найлепшы фільм на замежнай мове]]
|data-sort-value="Тры колеры: Чырвоны"|«''Тры колеры: Чырвоны''»
|{{won}}
|-
|style="background:#eaecf0;"|[[Залаты глобус]]
|align="center" data-sort-value="1995-01-21"|{{нп5|Залаты глобус (прэмія, 1995)|21.01.1995|en|52nd Golden Globe Awards}}
|{{нп5|Прэмія «Залаты глобус» за найлепшы фільм на замежнай мове|Найлепшы фільм на замежнай мове|en|Golden Globe Award for Best Foreign Language Film}}
|data-sort-value="Тры колеры: Чырвоны"|«''Тры колеры: Чырвоны''» ([[Швейцарыя]])
|{{nom}}
|<ref name="Golden Globes 1995" />
|-
|rowspan="7" style="background:#eaecf0;"|[[Сезар]]
|rowspan="7" align="center" data-sort-value="1995-02-25"|[[Сезар (прэмія, 1995)|25.02.1995]]
|[[Прэмія «Сезар» за найлепшы фільм|Найлепшы фільм]]
|data-sort-value="Кеслёўскі Кшыштаф"|Кшыштаф Кеслёўскі
|{{nom}}
|rowspan="7"|<ref name="Cesar 1995" /><ref name="Variety, Cesar 1995 Nominees" />
|-
|[[Прэмія «Сезар» за найлепшую рэжысуру|Найлепшая рэжысура]]
|data-sort-value="Кеслёўскі Кшыштаф"|Кшыштаф Кеслёўскі
|{{nom}}
|-
|[[Прэмія «Сезар» найлепшаму акцёру|Найлепшы акцёр]]
|data-sort-value="Трэнціньян Жан-Луі"|[[Жан-Луі Трэнціньян]]
|{{nom}}
|-
|[[Прэмія «Сезар» найлепшай актрысе|Найлепшая актрыса]]
|data-sort-value="Жакоб Ірэн"|Ірэн Жакоб
|{{nom}}
|-
|{{нп5|Прэмія «Сезар» за найлепшы арыгінальны ці адаптаваны сцэнарый|Найлепшы арыгінальны ці адаптаваны сцэнарый|en|César Award for Best Writing}}
|data-sort-value="Кеслёўскі Кшыштаф"|Кшыштаф Кеслёўскі, Кшыштаф Пясевіч
|{{nom}}
|-
|[[Прэмія «Сезар» за найлепшую музыку|Найлепшая музыка]]
|data-sort-value="Прайснер Збігнеў"|[[Збігнеў Прайснер]]
|{{won}}
|-
|{{нп5|Прэмія «Сезар» за найлепшы гук|Найлепшы гук|en|César Award for Best Sound}}
|data-sort-value="Флажале Уільям"|{{нп5|Уільям Флажале||fr|William Flageollet}}, {{нп5|Жан-Клод Ларо||fr|Jean-Claude Laureux}}
|{{nom}}
|-
|rowspan="2" style="background:#eaecf0;"|{{нп5|Асацыяцыя кінакрытыкаў Чыкага||en|Chicago Film Critics Association}}
|rowspan="2" align="center" data-sort-value="1995-03-13"|{{нп5|Прэмія Асацыяцыі кінакрытыкаў Чыкага 1994|13.03.1995|en|Chicago Film Critics Association Awards 1994}}
|{{нп5|Прэмія Асацыяцыі кінакрытыкаў Чыкага найлепшаму рэжысёру|Найлепшы рэжысёр|en|Chicago Film Critics Association Award for Best Director}}
|data-sort-value="Кеслёўскі Кшыштаф"|Кшыштаф Кеслёўскі
|{{nom}}
|rowspan="2"|<ref name="Variety, CFCA 1995" />
|-
|[[Прэмія Асацыяцыі кінакрытыкаў Чыкага за найлепшы фільм на замежнай мове|Найлепшы фільм на замежнай мове]]
|data-sort-value="Тры колеры: Чырвоны"|«''Тры колеры: Чырвоны''»
|{{won}}
|-
|style="background:#eaecf0;"|{{нп5|Незалежны дух||en|Independent Spirit Awards}}
|align="center" data-sort-value="1995-03-25"|{{нп5|Незалежны дух (прэмія, 1995)|25.03.1995|en|10th Independent Spirit Awards}}
|[[Прэмія «Незалежны дух» за найлепшы міжнародны фільм|Найлепшы замежны фільм]]
|data-sort-value="Тры колеры: Чырвоны"|«''Тры колеры: Чырвоны''»
|{{won}}
|<ref name="Los Angeles Times, Independent Spirit 1994" />
|-
|rowspan="3" style="background:#eaecf0;"|[[Оскар]]
|rowspan="3" align="center" data-sort-value="1995-03-27"|{{нп5|Оскар (кінапрэмія, 1995)|27.03.1995|en|67th Academy Awards}}
|[[Прэмія «Оскар» за найлепшую рэжысуру|Найлепшая рэжысура]]
|data-sort-value="Кеслёўскі Кшыштаф"|Кшыштаф Кеслёўскі
|{{nom}}
|rowspan="3"|
|-
|{{нп5|Прэмія «Оскар» за найлепшы арыгінальны сцэнарый|Найлепшы арыгінальны сцэнарый|en|Academy Award for Best Original Screenplay}}
|data-sort-value="Кеслёўскі Кшыштаф"|Кшыштаф Кеслёўскі, Кшыштаф Пясевіч
|{{nom}}
|-
|{{нп5|Прэмія «Оскар» за лепшую аператарскую працу|Найлепшая аператарская праца|en|Academy Award for Best Cinematography}}
|data-sort-value="Сабачыньскі Пётр"|Пётр Сабачыньскі
|{{nom}}
|-
|rowspan="4" style="background:#eaecf0;"|[[BAFTA]]
|rowspan="4" align="center" data-sort-value="1995-04-21"|{{нп5|BAFTA (прэмія, 1995)|21.04.1995|en|48th British Academy Film Awards}}
|{{нп5|Прэмія «BAFTA» за найлепшую рэжысуру|Прэмія Дэвіда Ліна за дасягненні ў рэжысуры|en|BAFTA Award for Best Direction}}
|data-sort-value="Кеслёўскі Кшыштаф"|Кшыштаф Кеслёўскіэ
|{{nom}}
|rowspan="4"|<ref name="BAFTA 1995" />
|-
|{{нп5|Прэмія «BAFTA» за найлепшы адаптаваны сцэнарый|Найлепшы адаптаваны сцэнарый|en|BAFTA Award for Best Adapted Screenplay}}
|data-sort-value="Кеслёўскі Кшыштаф"|Кшыштаф Кеслёўскі, Кшыштаф Пясевіч
|{{nom}}
|-
|{{нп5|Прэмія «BAFTA» найлепшай актрысе|Найлепшая актрыса|en|BAFTA Award for Best Actress in a Leading Role}}
|data-sort-value="Жакоб Ірэн"|Ірэн Жакоб
|{{nom}}
|-
|{{нп5|Прэмія «BAFTA» за найлепшы неангламоўны фільм|Найлепшы неангламоўны фільм|en|BAFTA Award for Best Film Not in the English Language}}
|data-sort-value="Тры колеры: Чырвоны"|«''Тры колеры: Чырвоны''»
|{{nom}}
|-
|style="background:#eaecf0;"|{{нп5|Турыя (прэмія)|Турыя|es|Premios Turia}}
|align="center" data-sort-value="1995-07-01"|[[Турыя (прэмія, 1995)|01.07.1995]]
|[[Прэмія «Турыя» за найлепшы замежны фільм — Галасаванне чытачоў|Найлепшы замежны фільм — Галасаванне чытачоў]]
|data-sort-value="Тры колеры: Чырвоны"|«''Тры колеры: Чырвоны''»
|{{won}}
|<ref name="Turia 1995" />
|-
|rowspan="2" style="background:#eaecf0;"|{{нп5|Асацыяцыя кінакрытыкаў Далас—Форт-Уэрта||en|Dallas–Fort Worth Film Critics Association}}
|rowspan="2" align="center" data-sort-value="1995-??-??"|[[Прэмія Асацыяцыі кінакрытыкаў Далас—Форт-Уэрта 1995|1995]]
|{{нп5|Прэмія Асацыяцыі кінакрытыкаў Далас—Форт-Уэрта за найлепшы фільм|Найлепшы фільм|en|Dallas–Fort Worth Film Critics Association Award for Best Film}}
|data-sort-value="Тры колеры: Чырвоны"|«''Тры колеры: Чырвоны''»
|{{nom}}
|rowspan="2"|
|-
|{{нп5|Прэмія Асацыяцыі кінакрытыкаў Далас—Форт-Уэрта за найлепшы фільм на замежнай мове|Найлепшы фільм на замежнай мове|zh|达拉斯—沃斯堡影评人协会奖最佳外语片}}
|data-sort-value="Тры колеры: Чырвоны"|«''Тры колеры: Чырвоны''»
|{{won}}
|-
|style="background:#eaecf0;"|{{нп5|Асацыяцыя кінакрытыкаў Турцыі||en|Turkish Film Critics Association}}
|align="center" data-sort-value="1995-??-??"|[[Прэмія Асацыяцыі кінакрытыкаў Турцыі 1995|1995]]
|Найлепшы замежны фільм
|data-sort-value="Тры колеры: Чырвоны"|«''Тры колеры: Чырвоны''»
|{{Draw|3-е месца}}
|
|-
|style="background:#eaecf0;"|[[Бодыль (прэмія)|Бодыль]]
|align="center" data-sort-value="1995-??-??"|{{нп5|Бодыль (прэмія, 1995)|1995|da|Bodiluddelingen 1995}}
|{{нп5|Прэмія «Бодыль» за найлепшы неамерыканскі фільм|Найлепшы еўрапейскі фільм|en|Bodil Award for Best Non-American Film}}
|data-sort-value="Тры колеры: Чырвоны"|«''Тры колеры: Чырвоны''»
|{{won}}
|<ref name="Bodil 1995" />
|-
|style="background:#eaecf0;"|{{нп5|Фестываль найлепшых фільмаў Сацыяльнай службы камерцыі||it|SESC Film Festival}}
|align="center" data-sort-value="1995-??-??"|1995
|Прыз глядацкіх сімпатый — Найлепшы замежны фільм
|data-sort-value="Тры колеры: Чырвоны"|«''Тры колеры: Чырвоны''»
|{{won}}
|
|-
|style="background:#eaecf0;"|[[Французскі сіндыкат крытыкаў кіно і тэлебачання|Французскі сіндыкат кінакрытыкаў]]
|align="center" data-sort-value="1995-??-??"|[[Прэмія Французскага сіндыката кінакрытыкаў 1995|1995]]
|{{нп5|Прыз Французскага сіндыката кінакрытыкаў за найлепшы французскі фільм|Найлепшы французскі фільм|fr|Prix du meilleur film français du Syndicat français de la critique de cinéma}}
|data-sort-value="Тры колеры: Чырвоны"|«''Тры колеры: Чырвоны''»
|{{won}}
|<ref name="FSCC 1995" />
|-
|rowspan="2" style="background:#eaecf0;"|[[20/20 (прэмія)|20/20]]
|rowspan="2" align="center" data-sort-value="2015-02-19"|[[20/20 (прэмія, 2015)|19.02.2015]]
|[[Прэмія «20/20» за найлепшы фільм на замежнай мове|Найлепшы фільм на замежнай мове]]
|data-sort-value="Тры колеры: Чырвоны"|«''Тры колеры: Чырвоны''»
|{{nom}}
|rowspan="2"|<ref name="20/20 Awards, Awards" /><ref name="20/20 Awards, Nominees announced" /><ref name="20/20 Awards, Winners" />
|-
|[[Прэмія «20/20» за найлепшую аператарскую працу|Найлепшая аператарская праца]]
|data-sort-value="Сабачыньскі Пётр"|Пётр Сабачыньскі
|{{nom}}
|}

== Аналіз ==
=== Сімвалізм чырвонага колеру ===
Чырвоны колер займае ў фільме дамініруючае месца і выконвае ў ім сімвалічную ролю. Шматлікія аглядальнікі выяўлялі розныя аспекты значэння гэтага колеру ў карціне. Так, [[Анет Інсдарф]] знаходзіла ў чырвоным колеры сімвал забароны: {{Цытата|У пачатку фільма мігаючы чырвоны агеньчык азначае «стоп»: тэлефонная лінія занятая. Паколькі чырвоны сігнал святлафора азначае «стоп», можна меркаваць, што колер сімвалізуе забарону. Суддзя павінен перастаць падслухоўваць, а Валянціне не трэба цярпець сцэны рэўнасці яе каханага. У такім святле фінал фільма мае нават большы рэзананс: замерлыя кадры літаральна спыняюць персанажаў у руху, магчыма, прадвяшчаючы рашэнне самога Кеслёўскага перастаць здымаць{{sfn|Annette Insdorf. «Double Lives, Second Chances»|1999}}.}} Сара Рэвел у якасці прыкладаў сімвалізму колеру выявіла наступныя адпаведнасці: «''Чырвонае святло святлафора выражае небяспеку, чырвоныя вішні ў гульнявым аўтамаце прадракаюць няўдачу, чырвоная куртка сімвалізуе памяць пра каханага''»{{sfn|Sara Revell. «An Analysis of how the metaphysical is created through the cinematography in Krzysztof Kieslowski’s “Three Colours” Trilogy»|1998}}.

=== Вобраз суддзі і матыў назіральніцтва ===
Для творчасці Кеслёўскага характэрны матыў назіральніцтва. Сярод яго герояў-назіральнікаў можна спаткаць палітычна наіўнага кінааматара, які ўсё, што бачыць, фіксуе на камеру («''{{нп5|Аматар (фільм, 1979)|Аматар|pl|Amator (film 1979)}}''», [[1979 год у гісторыі кіно|1979]]), маладога чалавека, які падглядвае праз акно за сексуальна актыўнай жанчынай («''[[Кароткі фільм пра каханне]]''», [[1988 год у гісторыі кіно|1988]]). Сустракаюцца і больш незвычайныя персанажы, такія як адвакат, які пасля смерці прывідам застаецца побач са сваёй жонкай і назірае за яе жыццём («''[[Без канца]]''», [[1985 год у гісторыі кіно|1985]]) або таямнічы малады чалавек, які з’яўляецца ў васьмі фільмах «''[[Дэкалог (тэлецыкл)|Дэкалога]]''»{{sfn|Dave Kehr. «To Save the World: Kieslowski’s Three Colors Trilogy»|1994}}. Гаворачы пра гэтага персанажа, Кеслёўскі адзначаў: «''Я не ведаю, хто ён. Проста малады чалавек, які падыходзіць і глядзіць. Ён назірае за намі, за нашым жыццём. Ён намі не вельмі задаволены. Падыйдзе, паглядзіць і адправіцца далей''»{{sfn|Krzysztof Kieślowski, Danusia Stok. «Kieślowski on Kieślowski»|1993|p=158}}.

Суддзя, якога іграе [[Жан-Луі Трэнціньян]], з’яўляецца адной з такіх фігур. Ён займаецца падслухоўваннем тэлефонных размоў суседзяў з дапамогай хатняй стэрэа-сістэмы, усё ведае, але нічога не прадпрымае{{sfn|Dave Kehr. «To Save the World: Kieslowski’s Three Colors Trilogy»|1994}}.

=== Падвойныя жыцці і альтэрнатыўныя лёсы ===
Кеслёўскі ў сваіх кінастужках неаднаразова звяртаўся да тэмы падвойных жыццяў, а таксама разважаў над ролямі выпадку і выбару ў фарміраванні лёсу. Так, у фільме «''{{нп5|Выпадак (фільм, 1981)|Выпадак|en|Blind Chance}}''» ([[1981 год у гісторыі кіно|1981]]) рэжысёр паказвае, як у залежнасці ад адной выпадковай падзеі — паспее герой на цягнік, спозніцца ці пападзе ў рукі паліцыі — лёс развіваецца трыма абсалютна рознымі шляхамі. У «''[[Падвойнае жыццё Веранікі|Падвойным жыцці Веранікі]]''» ([[1991 год у гісторыі кіно|1991]]) рэжысёр падымае пытанне двайніцтва: што калі ў кожнага з нас ёсць свой «''дублёр''», які пражывае падобнае жыццё і можа нас замяніць, калі наш лёс будзе разбураны, або наадварот — што калі мы з’яўляемся такімі «''дублёрамі''» некага іншага. «''Чырвоны''», апошні фільм Кеслёўскага, аб’ядноўвае і развівае абедзве тэмы. З аднаго боку фільм апавядае гісторыю двайнікоў — пажылога суддзі і маладога Агюста — лёсы якіх ува многім падобныя. Тут, у адрозненні ад «''Падвойнага жыцця…''», гісторыя развіваецца геаграфічна ў адным месцы, аднак праз адчувальны прамежак часу. У «''Падвойным жыцці…''» Вераніка з Польшчы памірае ад сардэчнага прыступу, яе двайніца-францужанка містычным чынам адчувае гэта і інтуітыўна пачынае звяртаць увагу на сваё здароўе, тым самым яна ратуе сабе жыццё і ў нейкім сэнсе працягвае жыццё памерлай двайніцы. Нешта падобнае адбываецца і ў «''Чырвоны''», дзе лёс суддзі аказваецца зруйнаваным праз здраду каханай жанчыны, праз пэўны час яго лёс паўтараецца ў асобе маладога Агюста, які перажывае тыя ж жыццёвыя выпрабаванні, аднак не губляе свой шанец на шчасце. Тут у карціне гучаць матывы з фільма «''Выпадак''»: на пароме Агюст сустракае Валянціну, падобную якой у свой час не сустрэў Жазэф, — і лёс пачынае ісці іншым шляхам.

Двайніцтва пажылога суддзі і маладога Агюста праяўляецца як глабальна, у падабенстве лёсаў і жыццёвых падзей, так і ў мностве невялікіх дэталяў. Абодва героі захапляюцца музыкай галандскага кампазітара [[Ван дэн Будэнмаер]]а, абодва маюць сабаку, носяць падцяжкі. Іх двайніцтва часам падкрэсліваецца іранічна. Карын дарыць Агюсту новую ручку, а суддзя вымушаны пісаць данос на сябе алоўкам, так як у ручцы скончылася чарніла{{sfn|Annette Insdorf. «Double Lives, Second Chances»|1999}}.

== Уплыў на кінематограф ==
Ніводзін іншы польскі кінарэжысёр не знайшоў столькі вучняў і паслядоўнікаў у міжнародным кіно, як Кшыштаф Кеслёўскі. Глыбей за ўсё ў свядомасці кіна-паслядоўнікаў адбіліся познія фільмы рэжысёра, у якіх ён адмаўляецца ад рэалізму дзеля духоўна-кінематаграфічных пошукаў. Менавіта познія працы Кеслёўскага, сярод якіх тэлецыкл «''[[Дэкалог (тэлецыкл)|Дэкалог]]''», фільм «''[[Падвойнае жыццё Веранікі]]''» і трылогія «''[[Тры колеры]]''», часцей за ўсё зноў вяртаюцца на экраны ў выглядзе цытат, амажаў і аўтарскіх транскрыпцый у творах майстроў сучаснага кіно<ref name="Culture.pl, Cinema after Kieslowski" />. Біёграф рэжысёра, Станіслаў Завісліньскі, пералічвае ў сваім даследаванні не менш за два дзясяткі фільмаў, у якіх ёсць «''нешта ад Кеслёўскага''». Сярод адзначаных ім кінастужак ёсць творы такіх сусветна вядомых аўтараў, як [[Алехандра Гансалес Іньярыту]], [[Том Тыквер]], [[Жан-П’ер Жэнэ]] і {{нп5|Вонг Кар-Вай||en|Wong Kar-wai}}, а таксама творы польскіх кінематаграфістаў [[Ежы Штур]]а, [[Кшыштаф Краўзэ|Кшыштафа Краўзэ]] і {{нп5|Грэг Зглінскі|Грэга Зглінскага|pl|Grzegorz Zgliński}}<ref name="Culture.pl, Cinema after Kieslowski" />.

Барташ Сташчышын адзначае, што некаторыя матывы «''Чырвонага''» можна ўгледзець у фільме [[Жан-П’ер Жэнэ|Жан-П’ера Жэнэ]] «''[[Неверагодны лёс Амэлі Пулен]]''». Тым не менш ён падкрэслівае, што фільм польскага рэжысёра мае дачыненне да звышнатуральнага свету і можа быць асэнсаваны ў рэлігійным ці метафізічным сэнсе, тады як гісторыя, расказаная Жэнэ, з’яўляецца па сваёй сутнасці чыста свецкай<ref name="Culture.pl, Cinema after Kieslowski" />. Найл Мак-Ардл выказвае думку, што [[Пол Томас Андэрсан]], верагодна, шмат разоў глядзеў «''Чырвоны''», перш чым зняць «''{{нп5|Магнолія (фільм)|Магнолію|en|Magnolia (film)}}''». Таксама ён заўважае адгалоскі карціны Кеслёўскага ў творчасці [[Том Тыквер|Тома Тыквера]], а менавіта ў фільмах «''[[Лола бяжыць]]''» і «''{{нп5|Воблачны атлас (фільм)|Воблачны атлас|en|Cloud Atlas (film)}}''»<ref name="A World of Film, Niall McArdle review" />.

== Крыніцы ==
{{Reflist|refs=
<ref name="20/20 Awards, Awards">{{cite web|url=http://2020awards.org/nominees/2015-nominees-6th-annual-2020-awards/|title=2015 Nominees – 6th Annual 20/20 Awards|publisher=Сайт «''20/20 Awards''»|lang=en|accessdate=2019-12-29|archiveurl=https://web.archive.org/web/20191230061253/http://2020awards.org/nominees/2015-nominees-6th-annual-2020-awards/|archivedate=30 снежня 2019|url-status=dead}}</ref>
<ref name="20/20 Awards, Nominees announced">{{cite web|url=http://2020awards.org/2015/01/14/6th-annual-2020-award-nominees-announced/|title=6th Annual 20/20 Award Nominees Announced|date=2015-01-14|publisher=Сайт «''20/20 Awards''»|lang=en|accessdate=2019-12-29|archiveurl=https://web.archive.org/web/20191229172206/http://2020awards.org/2015/01/14/6th-annual-2020-award-nominees-announced/|archivedate=29 снежня 2019|url-status=dead}}</ref>
<ref name="20/20 Awards, Winners">{{cite web|url=http://2020awards.org/2015/02/19/pulp-fiction-dominates-6th-annual-2020-award-winners/|title=PULP FICTION Dominates 6th Annual 20/20 Award Winners|date=2015-02-19|publisher=Сайт «''20/20 Awards''»|lang=en|accessdate=2019-12-29|archiveurl=https://web.archive.org/web/20150226001230/http://2020awards.org/2015/02/19/pulp-fiction-dominates-6th-annual-2020-award-winners|archivedate=26 лютага 2015|url-status=dead}}</ref>
<ref name="A World of Film, Niall McArdle review">{{cite web|url=https://aworldoffilm.com/2014/01/31/trois-couleurs-rouge-1994-krzysztof-kieslowski-niall-mcardle/|title=Trois Couleurs: Rouge (1994) – Krzysztof Kieslowski (Niall McArdle)|author=Niall McArdle|publisher=Сайт «''A World of Film''»|lang=en|accessdate=2021-12-10}}</ref>
<ref name="AllMovie">{{cite web|url=https://www.allmovie.com/movie/v134234|title=Three Colors: Red (1994)|publisher=Сайт «''[[AllMovie]]''»|lang=en|accessdate=2021-09-22}}</ref>
<ref name="AlloCiné">{{cite web|url=https://www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=74338.html|title=Trois couleurs - Rouge|publisher=Сайт «''[[AlloCiné]]''»|lang=fr|accessdate=2021-09-22}}</ref>
<ref name="BAFTA 1995">{{cite web|url=http://awards.bafta.org/award/1995/film|title=Film in 1995|publisher=Сайт прэміі «''[[BAFTA]]''»|lang=en|accessdate=2021-10-08}}</ref>
<ref name="BSFC 1990s">{{cite web|url=https://bostonfilmcritics.org/past-winners-1990s/|title=BSFC Winners 1990s|publisher=Сайт {{нп5|Таварыства кінакрытыкаў Бостана||en|Boston Society of Film Critics}}|lang=en|accessdate=2021-10-09}}</ref>
<ref name="Bodil 1995">{{cite web|url=http://www.bodilprisen.dk/aar-for-aar/1995-2/|title=1995|publisher=Сайт прэміі «''[[Бодыль (прэмія)|Бодыль]]''»|lang=da|accessdate=2021-09-23}}</ref>
<ref name="Box Office Mojo">{{cite web|url=https://www.boxofficemojo.com/title/tt0111495/|title=Three Colors: Red (1994)|publisher=Сайт «''[[Box Office Mojo]]''»|lang=en|accessdate=2021-09-21}}</ref>
<ref name="Camerimage 1993-2000">{{cite web|url=https://camerimage.pl/en/archiwum/podsumowanie/camerimage-1993-2000/|title=CAMERIMAGE 1993 - 2000: Summary|publisher=Сайт кінафестывалю «''[[Camerimage]]''»|lang=pl|accessdate=2021-05-08}}</ref>
<ref name="Camerimage 1994, Winners">{{cite web|url=https://camerimage.pl/archiwum/kronika-nagrod-camerimage-1994/camerimage-1994/|title=CAMERIMAGE 1994: Kronika nagród|publisher=Сайт кінафестывалю «''[[Camerimage]]''»|lang=pl|accessdate=2021-05-08}}</ref>
<ref name="Cannes, Trois couleurs: Rouge">{{cite web|url=https://www.festival-cannes.com/fr/films/trois-couleurs-rouge|title=TROIS COULEURS ROUGE|publisher=Сайт [[Канскі кінафестываль|Канскага кінафестывалю]]|lang=fr|accessdate=2021-05-05}}</ref>
<ref name="Cesar 1995">{{cite web|url=https://www.academie-cinema.org/evenements/ceremonie-des-cesar-1995/|title=La Cérémonie des César 1995|publisher=Сайт [[Акадэмія мастацтваў і тэхналогій кінематографа|Акадэміі мастацтваў і тэхналогій кінематографа]]|lang=fr|accessdate=2021-05-08}}</ref>
<ref name="Chicago Reader, 1994 Top">{{cite web|url=https://chicagoreader.com/news-politics/the-31-best-movies-of-1994/|title=The 31 best movies of 1994|author=[[Джонатан Разенбаўм|Jonathan Rosenbaum]]|date=1995-01-05|publisher=Сайт газеты «''[[Chicago Reader]]''»|lang=en|accessdate=2021-12-21}}</ref>
<ref name="Chicago Reader, From Iran With Love">{{cite web|url=https://chicagoreader.com/film/from-iran-with-love/|title=From Iran With Love|author=[[Джонатан Разенбаўм|Jonathan Rosenbaum]]|date=1995-09-28|publisher=Сайт газеты «''[[Chicago Reader]]''»|lang=en|accessdate=2023-01-13}}</ref>
<ref name="Chicago Reader, Jonathan Rosenbaum review">{{cite web|url=https://chicagoreader.com/film/kieslowskis-reel-world/|title=Kieslowski’s Reel World|author=[[Джонатан Разенбаўм|Jonathan Rosenbaum]]|date=1994-12-15|publisher=Сайт газеты «''[[Chicago Reader]]''»|lang=en|accessdate=2021-12-21}}</ref>
<ref name="Chicago Reader, Off Color">{{cite web|url=https://chicagoreader.com/film/off-color/|title=Off Color|author=[[Джонатан Разенбаўм|Jonathan Rosenbaum]]|date=1994-06-16|publisher=Сайт газеты «''[[Chicago Reader]]''»|lang=en|accessdate=2023-01-11|url-status=live}}</ref>
<ref name="Chicago Reader, on Abbas Kiarostami">{{cite web|url=https://www.chicagotribune.com/news/ct-xpm-1996-06-07-9606070223-story.html|title=RETROSPECTIVE CELEBRATES CAREER OF IRAN'S PREEMINENT FILMMAKER|author=Michael Wilmington|date=1996-06-07|publisher=Сайт газеты «''[[Chicago Reader]]''»|lang=en|accessdate=2023-01-13}}</ref>
<ref name="CSFD">{{cite web|url=https://www.csfd.cz/film/31652-tri-barvy-cervena/prehled/|title=Tři barvy: Červená|publisher=Сайт «''{{нп5|ČSFD||cs|Česko-Slovenská filmová databáze}}''»|lang=cs|accessdate=2022-01-12}}</ref>
<ref name="Culture.pl, Cinema after Kieslowski">{{cite web|url=https://culture.pl/en/article/cinema-after-kieslowski-the-master-lives-on|title=Cinema After Kieślowski: The Master Lives On|author=Bartosz Staszczyszyn|date=2015-06-19|publisher=Сайт «''Culture.pl''»|lang=pl|accessdate=2021-12-10}}</ref>
<ref name="Dallas Observer, 1994 Top">{{артыкул|аўтар=Matt Zoller Seitz.|загаловак=Personal best From a year full of startling and memorable movies, here are our favorites|арыгінал=|спасылка=|archiveurl=|archivedate=|аўтар выдання=|выданне={{нп5|Dallas Observer||en|Dallas Observer}}|тып=|месца=|выдавецтва=|год=1995-01-12|выпуск=|том=|нумар=|pages=|isbn=|issn=|doi=|bibcode=|arxiv=|pmid=|мова=en|ref=}}</ref>
<ref name="Denver Post, 1994 Top">{{артыкул|аўтар=Howie Movshovitz.|загаловак=Memorable Movies of '94 Independents, fringes filled out a lean year|арыгінал=|спасылка=|archiveurl=|archivedate=|аўтар выдання=|выданне=[[The Denver Post]]|тып=|месца=|выдавецтва=|год=1994-12-25|выпуск=|том=|нумар=|pages=E-1|isbn=|issn=|doi=|bibcode=|arxiv=|pmid=|мова=en|ref=}}</ref>
<ref name="Discogs">{{cite web|url=https://www.discogs.com/Zbigniew-Preisner-Trois-Couleurs-Rouge-Bande-Originale-Du-Film/master/243138|title=Zbigniew Preisner – Trois Couleurs: Red (Bande Originale Du Film)|publisher=Сайт «''[[Discogs]]''»|lang=en|accessdate=2021-09-22}}</ref>
<ref name="Dziekońska Thesis">{{кніга|аўтар=Elibieta Stefania Dziekońska.|частка=Postscript 1995 until the present day|загаловак=The Best of All Worlds: Public, Personal, and Inner Realms in the Films of Krzysztof Kielowski. Submitted for the degree of Doctor of Philosophy|арыгінал=|спасылка=http://discovery.ucl.ac.uk/1382592/1/397712.pdf|адказны=|выданне=|месца=|выдавецтва={{нп5|Універсітэцкі каледж Лондана|University College London|en|University College London}}|год=|том=|pages=297|allpages=363|серыя=|isbn=|тыраж=|ref=}}</ref>
<ref name="Empire">{{cite web|url=https://www.empireonline.com/movies/reviews/three-colours-red-review/|title=Three Colours: Red Review|author=Steve Beard|date=2006-01-27|publisher=Сайт часопіса «''[[Empire (часопіс)|Empire]]''»|lang=en|accessdate=2021-09-22}}</ref>
<ref name="European Film Academy, Nominations 1994">{{cite web|url=http://www.europeanfilmacademy.org/1994.92.0.html|title=European Film Academy: Nominations 1994|publisher=Сайт [[Еўрапейская кінаакадэмія|Еўрапейскай кінаакадэміі]]|lang=en|accessdate=2019-12-29}}</ref>
<ref name="FilmAffinity">{{cite web|url=https://www.filmaffinity.com/es/film703345.html|title=Tres colores: Rojo|publisher=Сайт «''[[FilmAffinity]]''»|lang=es|accessdate=2021-09-22}}</ref>
<ref name="Filmotomy, Oscar Disqualification">{{cite web|url=https://filmotomy.com/100-not-nominated-oscars-one/|title=100 Not Nominated For Oscars – Part One|author=Robin Write|date=2017-11-11|publisher=Сайт «''Filmotomy''»|lang=en|accessdate=2021-07-07}}</ref>
<ref name="Filmweb">{{cite web|url=https://www.filmweb.pl/film/Trzy+kolory%3A+Czerwony-1994-1162|title=Trzy kolory: Czerwony|publisher=Сайт «''{{нп5|Filmweb||en|Filmweb}}''»|lang=pl|accessdate=2022-01-12}}</ref>
<ref name="FSCC 1995">{{cite web|url=https://www.syndicatdelacritique.com/page-prix-sfcc/1994|title=Prix SFCC de la Critique 1994|publisher=Сайт [[Французскі сіндыкат крытыкаў кіно і тэлебачання|Французскага сіндыката крытыкаў кіно і тэлебачання]]|lang=fr|accessdate=2021-10-13}}</ref>
<ref name="Golden Globes 1995">{{cite web|url=https://www.goldenglobes.com/film/three-colors-red|title=Winners & Nominees: Three Colors: Red|publisher=Сайт кінапрэміі «''[[Залаты глобус]]''»|lang=en|accessdate=2019-12-29}}</ref>
<ref name="Guardian, Derek Malcolm review">{{cite web|url=https://www.theguardian.com/film/2011/nov/09/three-colours-red-review|title=Three Colours Red - review|author={{нп5|Дэрэк Малкальм|Derek Malcolm|en|Derek Malcolm}}|date=1994-11-10|publisher=Сайт газеты «''[[The Guardian]]''»|lang=en|accessdate=2021-10-29}}</ref>
<ref name="Guardian, Malcolm on Cannes 1994">{{cite web|url=https://www.theguardian.com/film/2011/nov/09/three-colours-red-cannes|title=Why was Three Colours Red denied Cannes glory?|author={{нп5|Дэрэк Малкальм|Derek Malcolm|en|Derek Malcolm}}|date=1994-05-26|publisher=Сайт газеты «''[[The Guardian]]''»|lang=en|accessdate=2021-10-29}}</ref>
<ref name="Guardian, Three Colours score">{{cite web|url=https://www.theguardian.com/film/2011/nov/14/three-colours-zbigniew-preisner-music|title=Three Colours: shades of greatness to listen out for in Zbigniew Preisner's musical score|author=Nicholas Reyland|date=2011-11-14|publisher=Сайт газеты «''[[The Guardian]]''»|lang=en|accessdate=2021-09-23}}</ref>
<ref name="Harvey Weinstein, To Smoke and Drink in L.A.">{{артыкул|аўтар=[[Харві Вайнштэйн|Harvey Weinstein]].|загаловак=In Memoriam - Krzysztof Kieslowski: To Smoke and Drink in L.A.|арыгінал=|спасылка=https://petey.com/kk/docs/smkedrnk.txt|archiveurl=https://web.archive.org/web/20221206032530/https://petey.com/kk/docs/smkedrnk.txt|archivedate=2022-12-06|аўтар выдання=|выданне=[[Premiere (часопіс)|Premiere]]|тып=|месца=|выдавецтва=|год=June 1996|выпуск=10|том=9|нумар=|pages=35-37|isbn=|issn=|doi=|bibcode=|arxiv=|pmid=|мова=en|ref=}}</ref>
<ref name="IMDb">{{cite web|url=https://www.imdb.com/title/tt0111495/|title=Trois couleurs: Rouge (1994) — IMDb|publisher=Сайт «''[[Internet Movie Database]]''»|lang=en|accessdate=2021-09-22}}</ref>
<ref name="IMDb, ACCA 1994">{{cite web|url=https://www.imdb.com/event/ev0002990/1994/1|title=Awards Circuit Community Awards (1994)|publisher=Сайт «''[[Internet Movie Database]]''»|lang=en|accessdate=2021-10-09}}</ref>
<ref name="IMDb, Awards">{{cite web|url=https://www.imdb.com/title/tt0111495/awards|title=Trois couleurs: Rouge — Awards|publisher=Сайт «''[[Internet Movie Database]]''»|lang=en|accessdate=2021-09-22}}</ref>
<ref name="IMDb, Filming & Production">{{cite web|url=https://www.imdb.com/title/tt0111495/locations|title=Trois couleurs: Rouge — Filming & Production|publisher=Сайт «''[[Internet Movie Database]]''»|lang=en|accessdate=2021-09-22}}</ref>
<ref name="IMDb, Release Info">{{cite web|url=https://www.imdb.com/title/tt0111495/releaseinfo|title=Trois couleurs: Rouge — Release Info|publisher=Сайт «''[[Internet Movie Database]]''»|lang=en|accessdate=2021-09-22}}</ref>
<ref name="IMDb, Top 250">{{cite web|url=https://www.imdb.com/chart/top|title=Top Rated Movies|publisher=Сайт «''[[Internet Movie Database]]''»|lang=en|accessdate=2021-12-10}}</ref>
<ref name="In Camera, Coloring the message">{{артыкул|аўтар=|загаловак=Coloring the message|арыгінал=|спасылка=http://www.columbia.edu/itc/film/insdorf/3840/client_edit/in_camera.pdf|archiveurl=|archivedate=|аўтар выдання=|выданне=In Camera|тып=|месца=|выдавецтва=|год=Autumn 1994|выпуск=|том=|нумар=|pages=4|isbn=|issn=|doi=|bibcode=|arxiv=|pmid=|мова=en|ref=}}</ref>
<ref name="JPBox Office, France">{{cite web|url=http://www.jpbox-office.com/fichfilm.php?id=4282&view=2|title=Trois couleurs: Rouge|publisher=Сайт «''{{нп5|JP's Box-Office||d|Q84779039}}''»|lang=fr|accessdate=2021-09-21}}</ref>
<ref name="KinoPoisk">{{cite web|url=https://www.kinopoisk.ru/film/501/|title=Три цвета: Красный (1994)|publisher=Сайт «''[[КиноПоиск]]''»|lang=ru|accessdate=2021-09-22}}</ref>
<ref name="LAFCA, Awards for 1994">{{cite web|url=http://www.lafca.net/Years/1994.php|title=20th Annual Los Angeles Film Critics Association Awards|publisher=Сайт [[Асацыяцыя кінакрытыкаў Лос-Анджэлеса|Асацыяцыі кінакрытыкаў Лос-Анджэлеса]]|lang=en|accessdate=2019-12-29}}</ref>
<ref name="Los Angeles Times, 1994 Top">{{cite web|url=https://www.latimes.com/archives/la-xpm-1994-12-25-ca-12998-story.html|title=1994: YEAR IN REVIEW : No Weddings, No Lions, No Gumps : This critic’s best film of the year, the documentary ‘Hoop Dreams,’ handily slam-dunks superstar box-office performers in an otherwise indifferent year.|author=[[Кенет Туран|Kenneth Turan]]|date=1994-12-25|publisher=Сайт газеты «''[[Los Angeles Times]]''»|lang=en|accessdate=2021-10-04|archiveurl=https://web.archive.org/web/20211004130434/https://www.latimes.com/archives/la-xpm-1994-12-25-ca-12998-story.html|archivedate=2021-10-04|url-status=}}</ref>
<ref name="Los Angeles Times, Cannes 1994">{{cite web|url=https://www.latimes.com/archives/la-xpm-1994-05-24-ca-61609-story.html|title=Surprise Pick: ‘Pulp Fiction’ : Cannes report: Quentin Tarantino’s film is the third movie about the underbelly of American life to win the Palme d’Or in the last six years.|author=[[Кенет Туран|Kenneth Turan]]|date=1994-05-24|publisher=Сайт газеты «''[[Los Angeles Times]]''»|lang=en|accessdate=2021-07-06|archiveurl=https://web.archive.org/web/20200831161636/https://www.latimes.com/archives/la-xpm-1994-05-24-ca-61609-story.html|archivedate=2020-08-31|url-status=}}</ref>
<ref name="Los Angeles Times, Independent Spirit 1994">{{cite web|url=https://www.latimes.com/archives/la-xpm-1995-03-27-ca-47721-story.html|title=‘Pulp Fiction’ Wings It at Independent Spirit Awards : Movies: ‘Spanking the Monkey’ and ‘Bullets Over Broadway’ also take multiple awards at Santa Monica event embracing mostly non-studio-produced films.|author=Richard Natale|date=1995-03-27|publisher=Сайт газеты «''[[Los Angeles Times]]''»|lang=en|accessdate=2021-09-22|archiveurl=https://web.archive.org/web/20210308002721/https://www.latimes.com/archives/la-xpm-1995-03-27-ca-47721-story.html|archivedate=2021-03-08|url-status=}}</ref>
<ref name="Los Angeles Times, LAFCA 1994">{{cite web|url=https://www.latimes.com/archives/la-xpm-1994-12-11-mn-7795-story.html|title=‘Pulp Fiction,’ Tarantino Win L.A. Film Critics Awards : Movies: John Travolta is named best actor for role in the action-thriller. Jessica Lange wins for ‘Blue Sky.’|author=Susan King, Kevin Thomas|date=1994-12-11|publisher=Сайт газеты «''[[Los Angeles Times]]''»|lang=en|accessdate=2019-12-29|archiveurl=https://web.archive.org/web/20200831213218/https://www.latimes.com/archives/la-xpm-1994-12-11-mn-7795-story.html|archivedate=2020-08-31|url-status=}}</ref>
<ref name="Los Angeles Times, NYFCC 1994">{{cite web|url=https://www.latimes.com/archives/la-xpm-1994-12-16-ca-9800-story.html|title=N.Y. Critics Go Own Way, Pick ‘Quiz’ : Movies: Unlike with other critics’ groups, Robert Redford’s film takes the top prize. Quentin Tarantino’s ‘Pulp Fiction’ wins best director and screenplay.|author=John Anderson|date=1994-12-16|publisher=Сайт газеты «''[[Los Angeles Times]]''»|lang=en|accessdate=2021-10-08|archiveurl=https://web.archive.org/web/20200831213527/https://www.latimes.com/archives/la-xpm-1994-12-16-ca-9800-story.html|archivedate=2020-08-31|url-status=}}</ref>
<ref name="Los Angeles Times, On Irene Jacob">{{cite web|url=https://www.latimes.com/archives/la-xpm-1994-12-04-ca-4779-story.html|title=CALENDAR: MOVIES : A Face That Tells the Story : The Swiss-born actress Irene Jacob has a remarkable ability to express her characters’ emotional upheavals with very few words.|author={{нп5|Крысцін Мак-Кена|Kristine McKenna|en|Kristine McKenna}}|date=1994-12-04|publisher=Сайт газеты «''[[Los Angeles Times]]''»|lang=en|accessdate=2021-12-10}}</ref>
<ref name="Metacritic">{{cite web|url=https://www.metacritic.com/movie/three-colors-red|title=Three Colors: Red|publisher=Сайт «''[[Metacritic]]''»|lang=en|accessdate=2021-09-22}}</ref>
<ref name="New York Times, 1994 Top">{{cite web|url=https://www.nytimes.com/1994/12/27/movies/critic-s-notebook-the-good-bad-and-in-between-in-a-year-of-surprises-on-film.html|title=CRITIC'S NOTEBOOK; The Good, Bad and In-Between In a Year of Surprises on Film|author={{нп5|Джанет Маслін|Janet Maslin|en|Janet Maslin}}|date=1994-12-27|publisher=Сайт газеты «''[[The New York Times]]''»|lang=en|accessdate=2021-10-04|archiveurl=https://web.archive.org/web/20210807125758/https://www.nytimes.com/1994/12/27/movies/critic-s-notebook-the-good-bad-and-in-between-in-a-year-of-surprises-on-film.html|archivedate=2021-08-07|url-status=}}</ref>
<ref name="New York Times, Janet Maslin review">{{cite web|url=https://www.nytimes.com/1994/11/23/movies/film-in-review-kieslowski-s-trilogy-finale-red.html|title=Film in Review; Kieslowski's Trilogy Finale: 'Red'|author={{нп5|Джанет Маслін|Janet Maslin|en|Janet Maslin}}|date=1994-11-23|publisher=Сайт газеты «''[[The New York Times]]''»|lang=en|accessdate=2021-10-29|archiveurl=https://web.archive.org/web/20211008115658/https://www.nytimes.com/1994/11/23/movies/film-in-review-kieslowski-s-trilogy-finale-red.html|archivedate=2021-10-08|url-status=}}</ref>
<ref name="New York Times, NYFCC 1994">{{cite web|url=https://www.nytimes.com/1994/12/16/movies/critics-honor-pulp-fiction-and-quiz-show.html|title=Critics Honor 'Pulp Fiction' And 'Quiz Show'|author={{нп5|Джанет Маслін|Janet Maslin|en|Janet Maslin}}|date=1994-12-16|publisher=Сайт газеты «''[[The New York Times]]''»|lang=en|accessdate=2021-10-08|archiveurl=https://web.archive.org/web/20201122205138/https://www.nytimes.com/1994/12/16/movies/critics-honor-pulp-fiction-and-quiz-show.html|archivedate=2020-11-22|url-status=}}</ref>
<ref name="New York Times, Worst Oscar">{{cite web|url=https://www.nytimes.com/2004/02/29/movies/and-the-oscar-for-worst-oscar-goes.html|title=And the Oscar For Worst Oscar Goes…|author=Bryan Curtis|date=2004-02-29|publisher=Сайт газеты «''[[The New York Times]]''»|lang=en|accessdate=2021-11-17|archiveurl=https://web.archive.org/web/20210609043520/https://www.nytimes.com/2004/02/29/movies/and-the-oscar-for-worst-oscar-goes.html|archivedate=2021-06-09|url-status=}}</ref>
<ref name="Oklahoman, 1994 Top">{{cite web|url=https://www.oklahoman.com/article/2488346/oklahoman-movie-critics-rank-their-favorites-for-the-year-without-a-doubt-blue-ribbon-goes-to-pulp-fiction-scott-says|title=Oklahoman Movie Critics Rank Their Favorites for the Year Without a Doubt, Blue Ribbon Goes to "Pulp Fiction," Scott Says|author=Scott Schuldt|date=1995-01-01|publisher=Сайт «''{{нп5|The Oklahoman||en|The Oklahoman}}''»|lang=en|accessdate=2021-10-04}}</ref>
<ref name="Playback, Vancouver Film Festival 1994">{{cite web|url=https://playbackonline.ca/1994/09/26/3814-19940926/|title=Vancouver International Film Festival|date=1994-09-26|publisher=Сайт «''Playback''»|lang=en|accessdate=2021-10-13}}</ref>
<ref name="ReelViews, 1994 Top">{{cite web|url=https://preview.reelviews.net/comment/010295.html|title=Rewinding 1994 -- The Year in Film|author=James Berardinelli|date=1995-01-02|publisher=Сайт «''ReelViews''»|lang=en|accessdate=2021-10-04}}</ref>
<ref name="Rocky Mountain News, 1994 Top">{{артыкул|аўтар=Robert Denerstein.|загаловак=Perhaps It Was Best to Simply Fade to Black|арыгінал=|спасылка=|archiveurl=|archivedate=|аўтар выдання=|выданне={{нп5|Rocky Mountain News||en|Rocky Mountain News}}|тып=|месца=|выдавецтва=|год=1995-01-01|выпуск=|том=|нумар=|pages=61A|isbn=|issn=|doi=|bibcode=|arxiv=|pmid=|мова=en|ref=}}</ref>
<ref name="Roger Ebert, 1994">{{cite web|url=https://www.rogerebert.com/reviews/red-1994|title=Red|author=[[Роджэр Эберт|Roger Ebert]]|date=1994-12-02|publisher=Сайт [[Роджэр Эберт|Роджэра Эберта]]|lang=en|accessdate=2021-09-22}}</ref>
<ref name="Roger Ebert, 2003">{{cite web|url=https://www.rogerebert.com/reviews/great-movie-three-colors-trilogy-blue-white-red|title=Three Colors Trilogy: Blue, White, Red|author=[[Роджэр Эберт|Roger Ebert]]|date=2003-03-09|publisher=Сайт [[Роджэр Эберт|Роджэра Эберта]].|lang=en|accessdate=2021-09-22}}</ref>
<ref name="Roman’s lab, Rouge Locations">{{cite web|url=http://www.romangerodimos.com/on-location/revisiting-trois-couleurs-rouge/|title=Revisiting ‘Trois Couleurs: Rouge’ – a Tribute to Krzysztof Kieślowski|author=Roman Gerodimos|publisher=Сайт «''Roman’s lab''»|lang=en|accessdate=2021-11-04}}</ref>
<ref name="Rotten Tomatoes">{{cite web|url=https://www.rottentomatoes.com/m/1058966-red|title=Three Colors: Red|publisher=Сайт «''[[Rotten Tomatoes]]''»|lang=en|accessdate=2021-09-22}}</ref>
<ref name="SFGATE, Edward Guthmann review">{{cite web|url=https://www.sfgate.com/movies/article/FILM-REVIEW-Journey-Of-Heart-In-Red-3027928.php|title=FILM REVIEW -- Journey Of Heart In `Red'|author=Edward Guthmann|date=1995-07-21|publisher=Сайт газеты «''{{нп5|San Francisco Chronicle||en|San Francisco Chronicle}}''»|lang=en|accessdate=2021-10-29}}</ref>
<ref name="Sunday Times, Interview with Trintignant">{{артыкул|аўтар=Matt Mueller.|загаловак=Love hurts|арыгінал=|спасылка=http://www.mattmueller.co.uk/index.php?page_id=Interviews%20/%20Features&category=Interviews&article_id=632|archiveurl=|archivedate=|аўтар выдання=|выданне=[[The Sunday Times]]|тып=|месца=|выдавецтва=|год=18 November 2012|выпуск=|volume=|нумар=|pages=12—13|isbn=|issn=|doi=|bibcode=|arxiv=|pmid=|мова=en|ref=}}</ref>
<ref name="Turia 1995">{{cite web|url=http://www.carteleraturia.com/iv-premis-turia-1995/|title=IV PREMIS TURIA 1995|publisher=Сайт «''Cartelera Turia''»|accessdate=2019-12-29}}</ref>
<ref name="Uproxx, Oscar Disqualification">{{cite web|url=https://uproxx.com/hitfix/this-years-foreign-oscar-race-reflects-a-growingly-global-medium/|title=This year’s foreign Oscar race reflects a growingly global medium|author=Guy Lodge|date=2012-09-20|publisher=Сайт «''{{нп5|Uproxx||en|Uproxx}}''»|lang=en|accessdate=2021-07-07}}</ref>
<ref name="Variety, Cesar 1995 Nominees">{{cite web|url=https://variety.com/1995/film/features/margot-takes-12-cesar-noms-99125243/|title=‘Margot’ Takes 12 Cesar Noms|author=Michael Williams|date=1995-01-15|publisher=Сайт часопіса «''[[Variety]]''»|lang=en|accessdate=2021-05-08|archiveurl=https://web.archive.org/web/20210508103345/https://variety.com/1995/film/features/margot-takes-12-cesar-noms-99125243/|archivedate=2021-05-08|url-status=}}</ref>
<ref name="Variety, CFCA 1995">{{cite web|url=https://variety.com/1995/film/features/dreams-takes-chi-crix-nod-99124074/|title=‘Dreams’ Takes Chi Crix Nod|date=1995-03-19|publisher=Сайт часопіса «''[[Variety]]''»|lang=en|accessdate=2021-10-09|archiveurl=https://web.archive.org/web/20200803153609/https://variety.com/1995/film/features/dreams-takes-chi-crix-nod-99124074/|archivedate=2020-08-03|url-status=}}</ref>
<ref name="Variety, Lisa Nesselson review">{{cite web|url=https://variety.com/1994/film/reviews/three-colors-red-1200437097/|title=Three Colors: Red|author=Lisa Nesselson|date=1994-05-19|publisher=Сайт часопіса «''[[Variety]]''»|lang=en|accessdate=2020-07-07|archiveurl=https://web.archive.org/web/20201215191955/https://variety.com/1994/film/reviews/three-colors-red-1200437097/|archivedate=2020-12-15|url-status=}}</ref>
<ref name="Washington Post, 1994 Top">{{cite web|url=https://www.washingtonpost.com/archive/lifestyle/1994/12/30/the-envelope-please-reel-winners-and-losers-of-1994/3cf88a79-b416-4c9a-8ff1-8e9c9a91df37/|title=The Envelope Please: Reel Winners and Losers of 1994|author=Desson Howe|date=1994-12-30|publisher=Сайт газеты «''[[Washington Post|The Washington Post]]''»|lang=en|accessdate=2020-10-04}}</ref>
<ref name="Washington Post, Desson Howe review">{{cite web|url=https://www.washingtonpost.com/wp-srv/style/longterm/movies/videos/redrhowe_a0b826.htm|title=‘Red’ (R)|author=Desson Howe|date=1994-12-16|publisher=Сайт газеты «''[[Washington Post|The Washington Post]]''»|lang=en|accessdate=2021-11-05}}</ref>
<ref name="Washington Post, Hal Hinson review">{{cite web|url=https://www.washingtonpost.com/wp-srv/style/longterm/movies/videos/redrhinson_a0a879.htm|title=‘Red’ (R)|author=Hal Hinson|date=1994-12-16|publisher=Сайт газеты «''[[Washington Post|The Washington Post]]''»|lang=en|accessdate=2021-11-05}}</ref>
}}

== Літаратура ==
=== Кнігі ===
* {{кніга|аўтар={{нп5|Джэф Эндру|Geoff Andrew|en|Geoff Andrew}}.|частка=|загаловак=The ʻThree Coloursʼ Trilogy|арыгінал=|спасылка=https://books.google.by/books?id=x3JZAAAAMAAJ|адказны=|выданне=|месца=|выдавецтва=BFI Pub.|год=1998|том=|pages=|allpages=96|серыя=BFI modern classics|isbn=0-85170-569-3|тыраж=|ref=Geoff Andrew. «The ʻThree Coloursʼ Trilogy»}}
* {{кніга|аўтар=[[Анет Інсдарф|Annette Insdorf]].|частка=|загаловак=Double Lives, Second Chances: The Cinema of Krzysztof Kieslowski|арыгінал=|спасылка=https://books.google.by/books?id=IOccAQAAIAAJ|адказны=|выданне=|месца=|выдавецтва=Miamax|год=1999|том=|pages=|allpages=240|серыя=|isbn=|тыраж=|ref=Annette Insdorf. «Double Lives, Second Chances»}}
* {{кніга|аўтар={{нп5|Марэк Хальтаф|Marek Haltof|en|Marek Haltof}}.|частка=|загаловак=The Cinema of Krzysztof Kieślowski: Variations on Destiny and Chance|арыгінал=|спасылка=https://books.google.by/books?id=0YtOUjZuZtgC|адказны=|выданне=|месца=|выдавецтва=Wallflower Press|год=2004|том=|pages=|allpages=xiv, 191|серыя=Directors' Cuts|isbn=1-903364-91-4|тыраж=|ref=Marek Haltof. «The Cinema of Krzysztof Kieślowski: Variations on Destiny and Chance»}}
* {{кніга|аўтар=Joseph Kickasola.|частка=|загаловак=The Films of Krzysztof Kieslowski: The Liminal Image|арыгінал=|спасылка=https://books.google.by/books?id=OO62cTdxi6sC|адказны=|выданне=|месца=|выдавецтва=A&C Black|год=2004|том=|pages=|allpages=332|серыя=|isbn=978-0-82641-559-2|тыраж=|ref=Joseph Kickasola. «The Films of Krzysztof Kieslowski: The Liminal Image»}}
* {{кніга|аўтар=[[Кшыштаф Кеслёўскі|Krzysztof Kieślowski]], Danusia Stok.|частка=|загаловак=Kieślowski on Kieślowski|арыгінал=|спасылка=|адказны=Edited by Danusia Stok|выданне=|месца=London|выдавецтва=Faber and Faber|год=1993|том=|pages=|allpages=xxiii, 268|серыя=|isbn=0-571-16733-0|тыраж=|ref=Krzysztof Kieślowski, Danusia Stok. «Kieślowski on Kieślowski»}}
* {{кніга|аўтар={{нп5|Рэнэ Прэдаль|René Prédal|fr|René Prédal}}.|частка=Recepcja krytyczna filmów Kieślowskiego we Francji|загаловак=Kino Krzysztofa Kieślowskiego|арыгінал=|спасылка=|адказны=Tadeusz Lubelski|выданне=|месца=Kraków|выдавецтва=Universitas|год=1997|pages=249—266|allpages=324|серыя=|isbn=|тыраж=|ref=René Prédal. «Recepcja krytyczna filmów Kieślowskiego we Francji»}}
* {{кніга|аўтар=Nicholas W. Reyland.|частка=|загаловак=Zbigniew Preisner's Three Colors Trilogy: Blue, White, Red: A Film Score Guide|арыгінал=|спасылка=https://books.google.by/books?id=TfXWAAAAQBAJ|адказны=|выданне=|месца=|выдавецтва=Scarecrow Press|год=2011|pages=|allpages=482|серыя=|isbn=978-0-810-88365-9|тыраж=|ref=Nicholas W. Reyland. «Zbigniew Preisner's Three Colors Trilogy»}}
* {{кніга|аўтар={{нп5|Гражына Стахуўна|Grażyna Stachówna|pl|Grażyna Stachówna}}.|частка=Trzy kolory — wariacje na jeden temat|загаловак=Kino Krzysztofa Kieślowskiego|арыгінал=|спасылка=|адказны=Tadeusz Lubelski|выданне=|месца=Kraków|выдавецтва=Universitas|год=1997|pages=93—106|allpages=324|серыя=|isbn=|тыраж=|ref=Grażyna Stachówna. «Trzy kolory — wariacje na jeden temat»}}
* {{кніга|аўтар=Stanisław Zawiśliński.|загаловак=Kieślowski: ważne, żeby iść|арыгінал=|спасылка=|адказны=|выданне=|месца=|выдавецтва=Skorpion|год=2011|pages=|allpages=|серыя=|isbn=|ref=Stanisław Zawiśliński. «Kieślowski: ważne, żeby iść»}}
* {{кніга|аўтар=[[Славай Жыжак|Slavoj Žižek]].|загаловак=The Fright of Real Tears: Krzysztof Kieślowski Between Theory and Post-theory|арыгінал=|спасылка=https://books.google.by/books?id=xJKPvgEACAAJ|адказны=|выданне=|месца=|выдавецтва=BFI Publishing|год=2001|pages=|allpages=213|серыя=|isbn=|ref=Slavoj Žižek. «The Fright of Real Tears: Krzysztof Kieślowski Between Theory and Post-theory»}}
* {{кніга|аўтар=|загаловак=After Kieślowski: The Legacy of Krzysztof Kieślowski|арыгінал=|спасылка=https://books.google.by/books?id=2ia_037H9_cC|адказны=Edited by Steven Woodward|выданне=|месца=|выдавецтва=Wayne State University Press|год=2009|pages=|allpages=247|серыя=Contemporary Film and Television Series|isbn=978-0-8143-3326-6|ref=«After Kieślowski: The Legacy of Krzysztof Kieślowski»}}

=== Артыкулы ===
* {{cite web|url=https://www.criterion.com/current/posts/2064-red-a-fraternity-of-strangers|title=Red: A Fraternity of Strangers|author=Georgina Evans|date=2011-11-15|publisher=The Criterion Collection|lang=en|accessdate=2021-10-27}}
* {{артыкул|аўтар={{нп5|Марэк Хальтаф|Marek Haltof|en|Marek Haltof}}.|загаловак=„Ciągle żywy”. Wpływ Kieślowskiego na kino polskie|арыгінал=|спасылка=|аўтар выдання=|выданне=Postscriptum Polonistyczne|тып=|месца=|выдавецтва=|год=2010|выпуск=|volume=|нумар=1|pages=89—104|isbn=|issn=|doi=|bibcode=|arxiv=|pmid=|мова=|ref=Marek Haltof. «„Ciągle żywy”. Wpływ Kieślowskiego na kino polskie»}}
* {{артыкул|аўтар={{нп5|Дэйв Кер|Dave Kehr|en|Dave Kehr}}.|загаловак=To Save the World: Kieslowski’s Three Colors Trilogy|арыгінал=|спасылка=https://www.filmcomment.com/issue/november-december-1994/|аўтар выдання=|выданне={{нп5|Film Comment||en|Film Comment}}|тып=|месца=|выдавецтва=|год=November—December 1994|выпуск=|volume=|нумар=|pages=|isbn=|issn=|doi=|bibcode=|arxiv=|pmid=|мова=en|ref=Dave Kehr. «To Save the World: Kieslowski’s Three Colors Trilogy»}}
* {{артыкул|аўтар=Stephen Pizzello.|загаловак=Piotr Sobociński: Red|арыгінал=|спасылка=https://ascmag.com/magazine-issues/june-1995|аўтар выдання=|выданне=American Cinematographer|тып=|месца=|выдавецтва=|год=June 1995|выпуск=|volume=76|нумар=6|pages=68—74|isbn=|issn=|doi=|bibcode=|arxiv=|pmid=|мова=en|ref=Stephen Pizzello. «Piotr Sobociński: Red»}}
* {{артыкул|аўтар=Sara Revell.|загаловак=An Analysis of how the metaphysical is created through the cinematography in Krzysztof Kieslowski’s “Three Colours” Trilogy|арыгінал=|спасылка=https://petey.com/kk/docs/kiesdis4.txt|аўтар выдання=|выданне=Cine Kieslowski|тып=|месца=|выдавецтва=University of Lincolnshire and Humberside, Department of Media|год=1998|выпуск=|том=|нумар=|pages=|isbn=|issn=|doi=|bibcode=|arxiv=|pmid=|мова=en|ref=Sara Revell. «An Analysis of how the metaphysical is created through the cinematography in Krzysztof Kieslowski’s “Three Colours” Trilogy»}}

== Спасылкі ==
* {{AllMovie title|v134234|Тры колеры: Чырвоны}} {{рэйтынг-5|5}} (на 22.09.2021)
* [https://www.filmaffinity.com/es/film703345.html Тры колеры: Чырвоны] на сайце «''[[FilmAffinity]]''» {{ref-es}} {{рэйтынг-10|7.8}} (на 22.09.2021)
* [https://filmpolski.pl/fp/index.php?film=126265 Тры колеры: Чырвоны] на сайце «''{{нп5|FilmPolski.pl||pl|FilmPolski.pl}}''» {{ref-pl}}
* [https://www.filmweb.pl/Czerwony Тры колеры: Чырвоны] на сайце «''{{нп5|Filmweb||en|Filmweb}}''» {{ref-pl}} {{рэйтынг-10|7.8}} (на 22.09.2021)
* {{Imdb title|0111495|Тры колеры: Чырвоны}} {{рэйтынг-10|8.1}} (на 22.09.2021)
* {{Metacritic film|three-colors-red|Тры колеры: Чырвоны}} {{рэйтынг-10|10}} (на 22.09.2021)
* {{Rotten Tomatoes|1058966-red|Тры колеры: Чырвоны}} {{рэйтынг-10|10}} (на 22.09.2021)
* [https://www.kinopoisk.ru/film/501/ Тры колеры: Чырвоны] на сайце «''[[КиноПоиск]]''» {{ref-ru}} {{рэйтынг-10|7.8}} (на 22.09.2021)

{{^}}
{{Бібліяінфармацыя}}
{{Тры колеры}}
{{Кшыштаф Кеслёўскі}}
{{Прэмія Асацыяцыі кінакрытыкаў Далас—Форт-Уэрта за найлепшы фільм на замежнай мове}}
{{Прэмія Асацыяцыі кінакрытыкаў Лос-Анджэлеса за найлепшы фільм на замежнай мове}}
{{Прэмія Асацыяцыі кінакрытыкаў Чыкага за найлепшы фільм на замежнай мове}}
{{Прэмія Кола кінакрытыкаў Нью-Ёрка за найлепшы фільм на замежнай мове}}
{{Прэмія Нацыянальнага таварыства кінакрытыкаў ЗША за найлепшы фільм на замежнай мове}}
{{Прэмія «Незалежны дух» за найлепшы міжнародны фільм}}
{{Прэмія Таварыства кінакрытыкаў Бостана за найлепшы фільм на замежнай мове}}
{{^}}
{{Выдатны артыкул|Кінематограф}}

[[Катэгорыя:Тры колеры (кінасерыя)]]
[[Катэгорыя:Фільмы Францыі 1994 года]]
[[Катэгорыя:Фільмы Польшчы 1994 года]]
[[Катэгорыя:Фільмы Швейцарыі 1994 года]]
[[Катэгорыя:Фільмы-драмы Францыі]]
[[Катэгорыя:Фільмы-драмы Польшчы]]
[[Катэгорыя:Фільмы-драмы Швейцарыі]]
[[Катэгорыя:Фільмы на французскай мове]]
[[Катэгорыя:Фільмы Кшыштафа Кеслёўскага]]
[[Катэгорыя:Фільмы прадзюсара Марына Карміца]]
[[Катэгорыя:Фільмы па сцэнарыях Кшыштафа Кеслёўскага]]
[[Катэгорыя:Фільмы па сцэнарыях Кшыштафа Пясевіча]]
[[Катэгорыя:Фільмы па сцэнарыях Агнешкі Холанд]]
[[Катэгорыя:Фільмы па сцэнарыях Эдварда Жэброўскага]]
[[Катэгорыя:Фільмы па сцэнарыях Пятра Сабачыньскага]]
[[Катэгорыя:Фільмы, музыку да якіх напісаў Збігнеў Прайснер]]
[[Катэгорыя:Фільмы, знятыя ў Жэневе]]
[[Катэгорыя:Фільмы пра Жэневу]]
[[Катэгорыя:Фільмы — лаўрэаты прэміі «Незалежны дух» за найлепшы міжнародны фільм]]
[[Катэгорыя:Выдатныя фільмы (Роджэр Эберт)]]
[[Катэгорыя:Фільмы-драмы 1994 года]]