Леў Самуілавіч Клейн
Леў Самуілавіч Клейн (1 ліпеня 1927, Віцебск) — савецкі і расійскі вучоны, археолаг, культур-антраполаг, філолаг, гісторык навукі. Прафесар, доктар гістарычных навук. Адзін з заснавальнікаў Еўрапейскага універсітэта ў Санкт-Пецярбургу.
У студэнцкія гады Клейн выступіў з аспрэчаннем ўсёмагутнага ў той час «новага вучэння аб мове» акадэміка Мара, падчас навучання ў аспірантуры — супраць антынарманізма, якія панавалі ў поглядах савецкіх археолагаў ў пытаннях паходжання Кіеўскай Русі. Два дзесяцігоддзі выкладаў на кафедры археалогіі Ленінградскага ўніверсітэта. У 1981 годзе КДБ распачаў крымінальную справу супраць навукоўца, і ён быў асуджаны.
Пасля вызвалення ў 1982 годзе Клейн быў пазбаўлены навуковай ступені і звання, яго доўга не прымалі на працу і не давалі выкладаць. Толькі ў гады перабудовы ён пачаў выкладаць за мяжой, а пасля распаду Саюза стаў прафесарам СПБГУ і да 1997 года выкладаў у Еўрапейскім універсітэце. Пасля выхаду на пенсію ў 70-гадовым узросце Клейн працягнуў выкладанне ў замежных універсітэтах. У цяперашні час (2011 год) Клейн працягвае актыўную пісьменніцкую працу, публікуючы як навуковыя, так і публіцыстычныя артыкулы.
