Guido d'Arezzo

Guido D'Arezzo (Gvido od Areca ili Gvido Aretinski) je muzički teoretičar koji je djelovao u srednjem vijeku (991./992. - 1033.god.). Zaslužan je za veliki pomak u historiji notacije muzike.

Do trenutka kada je Guido počeo da djeluje kao teoretičar postojala je velika nestalnost u notnom zapisu. Prije Guida su postojali Neumi (nastali u VII vijeku) kojima se pokušavalo (bar izdaleka) odrediti položaj tonova. Prvi veliki korak u razvoju neuma je javljanje crvene linije u notnom zapisu koja je predstavljala žicu na nekom instrumentu. Ta linija je označavala ton f. Međutim, uz pomoć te linije su se zapravo mogli fokusirati tri tona (jedan na liniji, jedan iznad, te jedan ispod linije). Vremenom se dodaje druga linija koja je najčešće žute boje i koja je označavala ton ton c. Kasnije se između ove dvie linije dodavala i crna linija na kojoj se bilježio ton a.

Zasluga Guida Aretinskog je to što je definitivno odredio polžaj neuma na sistemu od četiri crte (odnosno u prazninama između njih), dokrajčivši time nestalnost u dotadašnjoj notaciji. Četiri crte u notnom sistemu su bile dovoljne za zapisivanje koralnih melodija.

Takođe je njegova zasluga davanje imena pojedinačnim tonovima. Da bi svojim učenicima olakšao pamćenje nota i melodija Arezzo je prvih šest tonova u ljestvici imenovao prvim slogovima stihova iz jedne himne sv. Ivana Luteranskog. Ti slogovi su: ut, re, mi, fa, sol, la. Ton si je kasnije dobio ime analognim putem.

Izvor

• Josip Andreis, Historija muzike (1969.);
• Članak sadrži i prevedene odlomke iz Wikipedije na francuskom jeziku.