Guido d'Arezzo
 | Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). |
Guido d'Arezzo (Gvido od Areca ili Gvido Aretinski) je muzički teoretičar koji je djelovao u Srednjem vijeku (991./992. - 1033. god.). Zaslužan je za veliki pomak u historiji notacije muzike.
Do trenutka kada je Guido počeo da djeluje kao teoretičar postojala je velika nestalnost u notnom zapisu. Prije Guida su postojale neume (nastali u VIII vijeku) kojima se pokušavalo (bar izdaleka) odrediti položaj tonova. Prvi veliki korak u razvoju neuma je javljanje crvene linije u notnom zapisu koja je predstavljala žicu na nekom instrumentu. Ta linija je označavala ton f. Međutim, uz pomoć te linije su se zapravo mogli fokusirati tri tona (jedan na liniji, jedan iznad, te jedan ispod linije). Vremenom se dodaje druga linija koja je najčešće žute boje i koja je označavala ton c. Kasnije se između ove dvije linije dodavala i crna linija na kojoj se bilježio ton a.
Zasluga Guida Aretinskog je to što je definitivno odredio položaj neuma na sistemu od četiri crte (odnosno u prazninama između njih), dokrajčivši time nestalnost u dotadašnjoj notaciji. Četiri crte u notnom sistemu su bile dovoljne za zapisivanje horalnih melodija.
Također je njegova zasluga davanje imena pojedinačnim tonovima. Da bi svojim učenicima olakšao pamćenje nota i melodija Arezzo je prvih šest tonova u ljestvici imenovao prvim slogovima stihova iz jedne himne sv. Ivana Krstitelja (Saint Jean Baptist). Ti slogovi su: ut, re, mi, fa, sol, la. Ton si je kasnije dobio ime analognim putem.
Izvor
[uredi | uredi izvor]- Josip Andreis, Historija muzike (1969.);
- Članak sadrži i prevedene odlomke iz Wikipedije na francuskom jeziku.
