File:Jak-17UTI w Instytucie Lotnictwa - 1960 r.jpg

Polski: „Samolot Jak-17UTI był w Polsce, zależnie od czasu i miejsca, oznaczany jako UTIJak-17, UJak-17, Jak-17W lub Jak-17U. Do samolotu przylgnęło także imię Agata. Nazwę tą nadali samolotowi polscy mechanicy. Otóż samolot miał niedostateczny drenaż paliwa z osłony silnika i po nieudanym rozruchu silnika, aby nie było pożaru mechanicy wieszali się na usterzeniu, by unieść przód kadłuba i spowodować zlanie się paliwa z masek. Temu często "siusiającemu" samolotowi nadali żeńskie imię Agata. Gdy w Instytucie Lotnictwa w Warszawie przystąpiono do projektowania pierwszego polskiego szkolno-treningowego samolotu odrzutowego TS-11 Iskra, uznano za konieczne zapoznanie się z właściwościami dwumiejscowego treningowego samolotu odrzutowego. Takim samolotem mógł być Jak-17UTI, ze względu na układ silnik-kadłub. Okazało się, że spośród skasowanych przez lotnictwo wojskowe w końcu 1955 r. samolotów tego typu, dwa da się przywrócić do stanu używalności. Przyprowadzenia samolotów z lotniska wojskowego na Okęcie podjął się inż. Andrzej Abłamowicz, choć miał po raz pierwszy pilotować samolot tego typu. Ponieważ instrukcje samolotu już zlikwidowano, jedyną informacją o osiągach i własnościach samolotu był skrót notatek jednego z pilotów. W dniu 21 stycznia 1957 r. inż. Abłamowicz przeprowadził samolot o numerze bocznym "1". Dla samolotu zarezerwowano znaki rejestracyjne SP-GLN. Jednakże wobec stwierdzenia pęknięcia kratownicy kadłuba, dalszych lotów na nim nie wykonywano i został skasowany. Jego elementy posłużyły do napraw drugiego ze sprowadzonych samolotów. Drugi Jak-17UTI został przyprowadzony do Warszawy przez inż. A. Abłamowicza 1 marca 1957 r. Samolot nosił numer boczny "4" i otrzymał znaki rejestracyjne SP-GLM. Przeszedł on remont, po którym został oblatany 8 września 1958 r. Na samolocie zostało przeszkolonych kilku pilotów doświadczalnych Instytutu (m.in. inż. L. Natkaniec i A. Wąsowicz). W okresie od listopada 1959 r. do lutego 1960 r. przeprowadzono pomiary właściwości lotnych (stateczności i sterowności) samolotu oraz trening pilotów przed oblotem Iskry. Ostatni lot na SP-GLM wykonano 3 lutego 1960 r., a dwa dni później została oblatana Iskra. Na samolocie tym nie wylatano w Instytucie wielu godzin, ze względu na bardzo krótki czas lotu, co utrudniało korzystanie z samolotu. Z tej przyczyny sprowadzono do Instytutu dwumiejscowy samolot treningowy Jak-11 oraz jednomiejscowy Jak-23, których znacznie dłuższy czas lotu pozwalał na prowadzenie badań.” - wg http://www.sanko.wroclaw.pl/apt/jak-17/polska.html