Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αλφόνσο Φαδρίκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφορά
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Αντικατάσταση του Blason_fam_fr_La_Roche_(Ducs_d'Athènes)_(selon_Gelre).svg με το Αρχείο:Blason_fam_fr_de_La_Roche_(Ducs_d'Athènes).svg (από τον CommonsDelinker επειδή: File renamed: [[:c:COM:FR#FR4|Crit
 
(9 ενδιάμεσες εκδόσεις από 6 χρήστες δεν εμφανίζονται)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Αλφόνσο Φαδρίκ''' ή '''Αλφόνσος Φρειδερίκος της Σικελίας''' ή '''Αλφόνσος Φρειδερίκος της Αραγώνας''' (Ισπανικά : ''Alfonso Fadrique'', μεταξύ [[1290]] και [[1294]] - [[1338]]) μέλος του [[Οίκος της Βαρκελώνης|Οίκου της Βαρκελώνης]] ήταν [[Κομητεία των Σαλώνων|Αφέντης των Σαλώνων]] ([[1318]] - [[1338]]) και Γενικός βικάριος στο [[Δουκάτο των Αθηνών]] ([[1317]] - [[1330]]) και στο [[Δουκάτο Νέων Πατρών]] ([[1319]] - [[1330]]). Γεννημένος στην [[Κατάνια]] ο Αλφόνσο Φαδρίκ ήταν νόθος γιος του [[Φρειδερίκος Β΄ της Σικελίας|Φρειδερίκου Β΄ της Σικελίας]] και της ερωμένης του Σιβίλλας Σομέλλα. Ο [[Ραμόν Μουντανέ]] στο Χρονικό του καταγράφει ότι η [[Καταλανική Εταιρεία]] εξέλεξε για αρχηγό της τον ''"Αλφόνσο Φαδρίκ"'' γιο του βασιλιά της Σικελίας (1313).<ref>Ramon Muntaner, Tome II, CCXLIII, σ. 258.</ref>
Ο '''Αλφόνσο Φαδρίκ''' ή '''Αλφόνσος Φρειδερίκος της Σικελίας''' ή '''Αλφόνσος Φρειδερίκος της Αραγώνας''' (Ισπανικά : ''Alfonso Fadrique'', μεταξύ [[1290]] και [[1294]] - [[1338]]) μέλος του [[Οίκος της Βαρκελώνης|Οίκου της Βαρκελώνης]] ήταν [[Κομητεία των Σαλώνων|κόμης των Σαλώνων]] ([[1318]] - [[1338]]) και Γενικός βικάριος στο [[Δουκάτο των Αθηνών]] ([[1317]] - [[1330]]) και στο [[Δουκάτο Νέων Πατρών]] ([[1319]] - [[1330]]). Γεννημένος στην [[Κατάνια]], ο Αλφόνσο Φαδρίκ ήταν νόθος γιος του [[Φρειδερίκος Β΄ της Σικελίας|Φρειδερίκου Β΄ της Σικελίας]] και της ερωμένης του Σιβίλλας Σομέλλα. Ο [[Ραμόν Μουντανέ]] στο Χρονικό του καταγράφει ότι η [[Καταλανική Εταιρεία]] μετά τη μάχη του Αλμυρού, είχε επιλέξει για αρχηγό της τον [[Ροζέ Ντελόρ]], ο οποίος όμως σύντομα έθεσε την εταιρία και τις κτήσεις της στην Ελλάδα υπό το στέμμα του βασιλιά της Σικελίας, Φρειδερίκου Β'. Ο Φρειδερίκος όρισε επικεφαλής τον οκτάχρονο γιο του, [[Μανφρέδος των Αθηνών|Μανφρέδο]], στέλνοντας όμως στην Ελλάδα αρχικά έναν επίτροπο, τον [[Βερεγγάριος Εστανιόλ|Βερεγγάριο Εστανιόλ]], και μετά το θάνατο του τελευταίου τον Αλφόνσο Φεδρίκε, νόθο γιο του που είχε ανατραφεί στην Καταλονία και την Αραγώνα.<ref>Ramon Muntaner, Tome II, CCXLIII, σ. 258.</ref>


==Βικάριος των Αθηνών και των Νέων Πατρών==
==Βικάριος των Αθηνών και των Νέων Πατρών==


Όταν πέθανε ο [[Βερεγγάριος Εστανιόλ]] (1317) ο πατέρας του τον τοποθέτησε Γενικό βικάριο του Δουκάτου των Αθηνών με τον πλήρη τίτλο ''"Πρόεδρος του τυχερού στρατού των Φράγκων στο Δουκάτο των Αθηνών"''.<ref>Miller (1908), σ. 242.</ref> Όταν πέθανε ο πεθερός του (1317) ο Αλφόνσο κατέκτησε την [[Εύβοια]] αλλά ο πατέρας του ζήτησε να αποχωρήσει επειδή δεχόταν πιέσεις από τους [[Οίκος του Ανζού|Ανδεγαυούς]], κράτησε μόνο την [[Κάρυστος|Κάρυστο]] και τα Λάρμενα και έγινε [[τριτημόριοι της Εύβοιας|Τριτημόριος της Εύβοιας]] στην Τριτημορία της Καρύστου (1318). Ακολούθησε ειρηνική συνθήκη με την [[Δημοκρατία της Βενετίας]] στην οποία συμμετείχαν οι [[Τριτημόριοι της Εύβοιας|Τριτημόριοι της Εύβοιας]] (1319).<ref>Miller (1908), σ. 244.</ref> Όταν πέθανε ο [[Ιστορία της Θεσσαλίας|Κυβερνήτης της Θεσσαλίας]] [[Ιωάννης Β΄ Δούκας]] (1318) ο Αλφόνσο Φαδρίκ εισέβαλε στην [[Θεσσαλία]] και κατέκτησε το [[Λιδωρίκι Φωκίδας]], το Σιδηρόκαστρο, το Ζητούνι, το [[Γαρδίκι Τρικάλων]] και το [[Γαλαξίδι]]. Ο Αλφόνσο Φαδρίκ ανακηρύχτηκε ''"Γενικός Βικάριος των Δουκάτων της Αθήνας και των Νέων Πατρών"''.<ref>Miller (1908), σ. 247.</ref>
Όταν πέθανε ο [[Βερεγγάριος Εστανιόλ]] (1317) ο πατέρας του επέλεξε τον Αλφόνσο για Γενικό βικάριο του Δουκάτου των Αθηνών με τον πλήρη τίτλο ''"Πρόεδρος του τυχερού στρατού των Φράγκων στο Δουκάτο των Αθηνών"''.<ref>Miller (1908), σ. 242.</ref> Σχεδόν ταυτόχρονα ο Αλφόνσο παντρεύτηκε τη Μαρούλα, κόρη του Βονιφάτιου της Βερόνα, που κατείχε το ένα τρίτο της Εύβοιας (βλ. Οικογένεια). Όταν πέθανε ο πεθερός του (1317) ο Αλφόνσο κατέκτησε την [[Εύβοια]] αλλά ο πατέρας του ζήτησε να αποχωρήσει επειδή δεχόταν πιέσεις από τους [[Οίκος του Ανζού|Ανδεγαυούς]], κράτησε μόνο την [[Κάρυστος|Κάρυστο]] και τα Λάρμενα και έγινε [[τριτημόριοι της Εύβοιας|Τριτημόριος της Εύβοιας]] στην Τριτημορία της Καρύστου (1318). Ακολούθησε ειρηνική συνθήκη με την [[Δημοκρατία της Βενετίας]] στην οποία συμμετείχαν οι [[Τριτημόριοι της Εύβοιας]] (1319).<ref>Miller (1908), σ. 244.</ref> Όταν πέθανε ο [[Ιστορία της Θεσσαλίας|Κυβερνήτης της Θεσσαλίας]] [[Ιωάννης Β΄ Δούκας]] (1318) ο Αλφόνσο Φαδρίκ εισέβαλε στην [[Θεσσαλία]] και κατέκτησε το [[Λιδωρίκι Φωκίδας]], το Σιδηρόκαστρο, το Ζητούνι, το [[Γαρδίκι Τρικάλων]] και το [[Γαλαξίδι]]. Ο Αλφόνσο Φαδρίκ ανακηρύχτηκε ''"Γενικός Βικάριος των Δουκάτων της Αθήνας και των Νέων Πατρών"''.<ref>Miller (1908), σ. 247.</ref>


==Αφέντης των Σαλώνων==
==Κύριος των Σαλώνων==


Όταν πέθανε ο [[Ροζέ Ντελόρ]] χωρίς απογόνους (1318) τον διαδέχθηκε ο Αλφόνσο ως Αφέντης των Σαλώνων. Ο [[Νικόλαος Λάντσια]] τον αντικατέστησε στην θέση του Γενικού Βικάριου των Αθηνών και των Νέων Πατρών (1330) αλλά ο Αλφόνσο παρέμεινε στην Ελλάδα και διατήρησε τα Σάλωνα μέχρι τον θάνατο του.<ref>Miller (1908), σσ. 265-6.</ref>
Τυπικά ο Αλφόνσο διαδέχθηκε τον Ροζέ Ντελόρ, επικεφαλής της Εταιρίας, ως κύριος των Σαλώνων, εφόσον ο προκάτοχός του, που είχε νυμφευθεί την χήρα του [[Θωμάς Γ΄ ντ'Ωτρεμενκούρ|Θωμά ντ' Ωτρεμενκούρ]], πέθανε χωρίς να αφήσει απογόνους. Στα 1330 [[Νικόλαος Λάντσια]] τον αντικατέστησε στην θέση του Γενικού Βικάριου των Αθηνών και των Νέων Πατρών, αλλά ο Αλφόνσο παρέμεινε στην Ελλάδα και διατήρησε τα Σάλωνα μέχρι τον θάνατό του.<ref>Miller (1908), σσ. 265-6.</ref>
Την ίδια χρονιά που του αφαιρέθηκε η Βικαρία (1330) διορίστηκε κυβερνήτης στα νησιά [[Μάλτα]] και [[Γκόζο]] υπό την υψηλή κυριαρχία των [[Βασίλειο της Σικελίας|βασιλέων της Σικελίας]]. Τα [[Φάρσαλα]], ο [[Δομοκός]] και το Γαρδίκι κατακτήθηκαν από τους Αλβανούς (1337).<ref>Sturdza (1999), σ. 503.</ref>
Την ίδια χρονιά που του αφαιρέθηκε η Βικαρία (1330) διορίστηκε κυβερνήτης στα νησιά [[Μάλτα]] και [[Γκόζο]] υπό την υψηλή κυριαρχία των [[Βασίλειο της Σικελίας|βασιλέων της Σικελίας]]. Τα [[Φάρσαλα]], ο [[Δομοκός]] και το Γαρδίκι κατακτήθηκαν από τους Αλβανούς (1337).<ref>Sturdza (1999), σ. 503.</ref>


==Οικογένεια==
==Οικογένεια==


Παντρεύτηκε την [[Μαρούλλα ντα Βερόνα]] (1317) κόρη του [[Μπονιφάτσιο ντα Βερόνα]] Τριτημόριου της Εύβοιας στο βόρειο τμήμα της και της Αγνής του Τσικόν. Τα ''"Χρονικά του Ραμόν Μουντανέ"'' καταγράφουν τον γάμο του ''"Αλφόνσου Φρειδερίκου"'' με την ''"κόρη του άρχοντα Μπονιφάτσιο"'' το 1313.<ref>Χρονικά του [[Ραμόν Μουντανέ]], Τόμος Β΄, 243, σ. 259.</ref> Ένα διάταγμα (2 Σεπτεμβρίου 1318) καταγράφει ότι ο ''"Άρχοντας Αλφόνσο Φρειδερίκο"'' παντρεύτηκε την ''"Μαρούλλα κόρη του Άρχοντα Μπονιφάτσιο"'' με ''"προίκα τα κάστρα της Καρύστου και των Λαρμενών"'' τα οποία αφαίρεσε από τον ''"Τόμας, αδελφό της Μαρούλλας, έναν Βενετό πολίτη"''.<ref>George Martin Thomas, Diplomatarium Veneto-Levantinum (1880), Τόμος Α΄ (1300 - 1350), 64a, σ. 111.</ref> Με τον γάμο της η Μαρούλλα πήρε από τον αδελφό της την Κάρυστο, τα Λάρμενα, την [[Αίγινα]], το Ζητούνι και το Γαρδίκι που κυβερνήθηκαν από το Δουκάτο των Αθηνών. Με την επέμβαση της Δημοκρατίας επέτρεψε στον Τόμας να κρατήσει τα Λάρμενα (1324) αλλά τα διεκδίκησε μετά τον θάνατο του <ref>Miller (1908), σ. 246.</ref>. Ο Αλφόνσο Φαδρίκ και η Μαρούλλα ντα Βερόνα απέκτησαν :
Νυμφεύτηκε τη [[Μαρούλλα ντα Βερόνα]] (1317), κόρη του [[Βονιφάτιος ντα Βερόνα|Βονιφάτιου της Βερόνας]], Τριτήμορου της Εύβοιας στους Ωρεούς (στο βόρειο τμήμα της) και της Αγνής του Τσικόν. Το ''"Χρονικό του Ραμόν Μουντανέ"'' καταγράφει τον γάμο του ''"Αλφόνσου Φεδρίκε"'' με την ''"κόρη του άρχοντα Μπονιφάτσιο"'' το 1313.<ref>Χρονικά του [[Ραμόν Μουντανέ]], Τόμος Β΄, 243, σ. 259.</ref> Ένα διάταγμα (2 Σεπτεμβρίου 1318) καταγράφει ότι ο ''"Άρχοντας Αλφόνσο Φρειδερίκο"'' παντρεύτηκε την ''"Μαρούλλα κόρη του Άρχοντα Μπονιφάτσιο"'' με ''"προίκα τα κάστρα της Καρύστου και των Λαρμενών"'' τα οποία αφαίρεσε από τον ''"Τόμας, αδελφό της Μαρούλλας, έναν Βενετό πολίτη"''.<ref>George Martin Thomas, Diplomatarium Veneto-Levantinum (1880), Τόμος Α΄ (1300 - 1350), 64a, σ. 111.</ref> Με τον γάμο της η Μαρούλλα πήρε από τον αδελφό της την Κάρυστο, τα Λάρμενα, την [[Αίγινα]], το Ζητούνι και το Γαρδίκι που κυβερνήθηκαν από το Δουκάτο των Αθηνών. Με την επέμβαση της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας επέτρεψε στον Τόμας να κρατήσει τα Λάρμενα (1324), αλλά τα διεκδίκησε μετά τον θάνατό του <ref>Miller (1908), σ. 246.</ref>. Ο Αλφόνσο Φαδρίκ και η Μαρούλλα ντα Βερόνα απέκτησαν επτά παιδιά:
* [[Πέδρο Φαδρίκ]] απεβ. 1355, κόμης των Σαλόνων.
*[[Πέδρο Φαδρίκ]] απεβ. 1355, κόμης των Σαλόνων.
* [[Ιάκωβος Φαδρίκ]] απεβ. 1366, κόμης των Σαλόνων, κύριος στο Λιδωρίκι, στη Βιτρινίτσα & το Ζητούνι.
* Γουλιέλμος Φαδρίκ, κύριος των Στύρων και της Λιβαδειάς.
*[[Ιάκωβος Φαδρίκ]] απεβ. 1366, κόμης των Σαλόνων, κύριος στο Λοιδωρίκι, στη Βιτρινίτσα & το Ζητούνι.
*Γουλιέλμος Φαδρίκ, κύριος των Στύρων και της Λιβαδειάς.
* [[Βονιφάτιος Φαδρίκ]] απεβ. 1380, κύριος της Αίγινας, της Πιάδας (Ν. Επιδαύρου) και της Καρύστου.
*[[Βονιφάτιος Φαδρίκ]] απεβ. 1380, κύριος της Αίγινας, της Πιάδας (Ν. Επιδαύρου) και της Καρύστου.
* [[Ιωάννης Φαδρίκ]] απεβ. 1366, κύριος της Σαλαμίνας. Νυμφεύτηκε με την [[Μαρούλλα Ζακκαρία]] μαρκησία της [[Μαρκιωνία της Βοδονίτσας|Βοδονίτσας]].
⚫
* Σιμόνα Φαδρίκ, παντρεύτηκε τον [[Γεώργιος Β΄ Γκίζι|Γεώργιο Β΄ Γκίζι]] κύριο της Τήνου, Μυκόνου και τού 1/3 της Εύβοιας.
*[[Ιωάννης Φαδρίκ]] απεβ. 1366, κύριος της Σαλαμίνας. Νυμφεύτηκε με την [[Μαρούλλα Ζακκαρία]] μαρκησία της [[Μαρκιζάτο της Βοδονίτσας|Βοδονίτσας]].
⚫
* Ιωάννα Φαδρίκ.
⚫
*Σιμόνα Φαδρίκ, παντρεύτηκε τον [[Γεώργιος Β΄ Γκίζι|Γεώργιο Β΄ Γκίζι]] κύριο της Τήνου, Μυκόνου και τού 1/3 της Εύβοιας.

⚫
*Ιωάννα Φαδρίκ.
=== Πρόγονοι ===
{{ahnentafel top|Πρόγονοι του Αλφόνσο Φαδρίκ|width=100%}}
<center>{{ahnentafel-compact5
|style=font-size: 90%; line-height: 110%;
|border=1
|boxstyle=padding-top: 0; padding-bottom: 0;
|boxstyle_1=background-color: #fcc;
|boxstyle_2=background-color: #fb9;
|boxstyle_3=background-color: #ffc;
|boxstyle_4=background-color: #bfc;
|boxstyle_5=background-color: #9fe;
| 1= '''Αλφόνσο Φαδρίκ'''
| 2= [[Φρειδερίκος Β΄ της Σικελίας]]
| 3= Σιβύλλα Σορμέλα
| 4= [[Πέτρος Γ΄ της Αραγωνίας]]
| 5= [[Κωνσταντία Χοενστάουφεν της Σικελίας]]
| 6=
| 7=
| 8= [[Ιάκωβος Α΄ της Αραγωνίας]]
| 9= [[Γιολάνδη της Ουγγαρίας]]
|10= [[Μανφρέδος της Σικελίας]]
|11= [[Βεατρίκη της Σαβοΐας (Μαρκησία του Σαλούτσο)]]
|12=
|13=
|14=
|15=
}}</center>
{{ahnentafel bottom}}


==Παραπομπές==
==Παραπομπές==
<references />
<references />


==Πηγές==
==Πηγές==
⚫
* [http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/d/a/3/metadata-449-0000017.tkl&do=139762_01.pdf&pageno=198&width=421&height=639&maxpage=493&lang=en Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι (1204-1566) / Ουΐλλιαμ Μίλλερ, μετάφραση. Σπυρ. Π. Λάμπρου, μετά προσθηκών και βελτιώσεων, Εν Αθήναις Ελληνική Εκδοτική Εταιρεία, 1909-1910]

⚫
* Χρονικά του [[Ραμόν Μουντανέ]], Τόμος Β΄, 243
⚫
*[http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/d/a/3/metadata-449-0000017.tkl&do=139762_01.pdf&pageno=198&width=421&height=639&maxpage=493&lang=en Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι (1204-1566) / Ουΐλλιαμ Μίλλερ, μετάφραση. Σπυρ. Π. Λάμπρου, μετά προσθηκών και βελτιώσεων, Εν Αθήναις Ελληνική Εκδοτική Εταιρεία, 1909-1910]
⚫
* John V.A. Fine Jr., The Late Medieval Balkans, Ann Arbor, 1987.
⚫
*Χρονικά του [[Ραμόν Μουντανέ]], Τόμος Β΄, 243
⚫
* Nicholas Cheetham, Mediaeval Greece, Yale University Press, 1981.
⚫
*John V.A. Fine Jr., The Late Medieval Balkans, Ann Arbor, 1987.
⚫
* D.I. Polemis, The Doukai, London, 1968.
⚫
*Nicholas Cheetham, Mediaeval Greece, Yale University Press, 1981.
⚫
* George Martin Thomas, Diplomatarium Veneto-Levantinum (1880), Τόμος Α΄ (1300 - 1350), Cambridge University Press,
⚫
*D.I. Polemis, The Doukai, London, 1968.
⚫
* Sturdza, M. D. (1999) Dictionnaire Historique et Généalogique des Grandes Familles de Grèce, d'Albanie et de Constantinople (2e edition Paris)
⚫
*George Martin Thomas, Diplomatarium Veneto-Levantinum (1880), Τόμος Α΄ (1300 - 1350), Cambridge University Press,
⚫
*Sturdza, M. D. (1999) Dictionnaire Historique et Généalogique des Grandes Familles de Grèce, d'Albanie et de Constantinople (2e edition Paris)


==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==


*[http://fmg.ac/Projects/MedLands/LATIN%20LORDSHIPS%20IN%20GREECE.htm#_Toc359579859 Η Λατινοκρατία στην Ελλάδα]
* [http://fmg.ac/Projects/MedLands/LATIN%20LORDSHIPS%20IN%20GREECE.htm#_Toc359579859 Η Λατινοκρατία στην Ελλάδα]


{{S-start}}
{{S-start}}
Γραμμή 46: Γραμμή 72:
{{S-ttl | τίτλος=[[Κομητεία των Σαλώνων|Αφέντης των Σαλώνων]]| έτη=[[1318]] - [[1338]]}}
{{S-ttl | τίτλος=[[Κομητεία των Σαλώνων|Αφέντης των Σαλώνων]]| έτη=[[1318]] - [[1338]]}}
{{S-aft |μετά=[[Πέδρο Φαδρίκ]]}}
{{S-aft |μετά=[[Πέδρο Φαδρίκ]]}}
|-
{{S-bef | rows=1 |πριν=[[Βερεγγάριος Εστανιόλ]]}}
{{S-ttl | τίτλος=[[Δουκάτο των Αθηνών|Βικάριος του Δουκάτου των Αθηνών]]<br>[[Image:Blason fam fr de La Roche (Ducs d'Athènes).svg|50px]]| έτη=[[1317]] - [[1330]]}}
{{S-aft | rows=2 |μετά=[[Νικόλαος Λάντσια]]}}
|-
{{S-bef | rows=1 |πριν=Κατάκτηση του Δουκάτου των Νέων Πατρών}}
{{S-ttl | τίτλος=[[Δουκάτο Νέων Πατρών|Βικάριος του Δουκάτου των Νέων Πατρών]]<br>[[Image:Coat of Arms of the Duchy of Neopatria.svg|50px]]| έτη=[[1319]] - [[1330]]}}
{{S-end}}
{{S-end}}


Τρέχουσα έκδοση από την 07:32, 25 Αυγούστου 2024

Αλφόνσο Φαδρίκ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1294
Κατάνια
Θάνατος1338 (αμφισβητούμενο)[1][2] ή Δεκαετία του 1330
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταγενικός βικάριος
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜαρούλα της Βερόνα
ΤέκναΠέδρο Φαδρίκ
Ιάκωβος Φαδρίκ
Βονιφάτιος Φαδρίκ
Ιωάννης Φαδρίκ
Σιμόνα Φαδρίκ
ΓονείςΦρειδερίκος Β΄ της Σικελίας και Σιβίλλα Σομέλλα
ΑδέλφιαΜαργαρίτα της Σικελίας
Ελισάβετ της Σικελίας, δούκισσα της Βαυαρίας
Κωνσταντία της Σικελίας, βασίλισσα της Κύπρου
Γουλιέλμος Β΄ της Αραγωνίας
Μανφρέδος της Αραγωνίας
Πέτρος Β΄ της Σικελίας
Ορλάνδος της Αραγωνίας
Σαντσιόλο της Αραγωνίας
Ιωάννης του Ραντάτσο
ΟικογένειαΟίκος της Αραγωνίας
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΤριτημόριος/α της Καρύστου
βικάριος (1319–1338)
βικάριος (1316–1338)
Θυρεός
δεδομένα

Ο Αλφόνσο Φαδρίκ ή Αλφόνσος Φρειδερίκος της Σικελίας ή Αλφόνσος Φρειδερίκος της Αραγώνας (Ισπανικά : Alfonso Fadrique, μεταξύ 1290 και 1294 - 1338) μέλος του Οίκου της Βαρκελώνης ήταν κόμης των Σαλώνων (1318 - 1338) και Γενικός βικάριος στο Δουκάτο των Αθηνών (1317 - 1330) και στο Δουκάτο Νέων Πατρών (1319 - 1330). Γεννημένος στην Κατάνια, ο Αλφόνσο Φαδρίκ ήταν νόθος γιος του Φρειδερίκου Β΄ της Σικελίας και της ερωμένης του Σιβίλλας Σομέλλα. Ο Ραμόν Μουντανέ στο Χρονικό του καταγράφει ότι η Καταλανική Εταιρεία μετά τη μάχη του Αλμυρού, είχε επιλέξει για αρχηγό της τον Ροζέ Ντελόρ, ο οποίος όμως σύντομα έθεσε την εταιρία και τις κτήσεις της στην Ελλάδα υπό το στέμμα του βασιλιά της Σικελίας, Φρειδερίκου Β'. Ο Φρειδερίκος όρισε επικεφαλής τον οκτάχρονο γιο του, Μανφρέδο, στέλνοντας όμως στην Ελλάδα αρχικά έναν επίτροπο, τον Βερεγγάριο Εστανιόλ, και μετά το θάνατο του τελευταίου τον Αλφόνσο Φεδρίκε, νόθο γιο του που είχε ανατραφεί στην Καταλονία και την Αραγώνα.[3]

Βικάριος των Αθηνών και των Νέων Πατρών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν πέθανε ο Βερεγγάριος Εστανιόλ (1317) ο πατέρας του επέλεξε τον Αλφόνσο για Γενικό βικάριο του Δουκάτου των Αθηνών με τον πλήρη τίτλο "Πρόεδρος του τυχερού στρατού των Φράγκων στο Δουκάτο των Αθηνών".[4] Σχεδόν ταυτόχρονα ο Αλφόνσο παντρεύτηκε τη Μαρούλα, κόρη του Βονιφάτιου της Βερόνα, που κατείχε το ένα τρίτο της Εύβοιας (βλ. Οικογένεια). Όταν πέθανε ο πεθερός του (1317) ο Αλφόνσο κατέκτησε την Εύβοια αλλά ο πατέρας του ζήτησε να αποχωρήσει επειδή δεχόταν πιέσεις από τους Ανδεγαυούς, κράτησε μόνο την Κάρυστο και τα Λάρμενα και έγινε Τριτημόριος της Εύβοιας στην Τριτημορία της Καρύστου (1318). Ακολούθησε ειρηνική συνθήκη με την Δημοκρατία της Βενετίας στην οποία συμμετείχαν οι Τριτημόριοι της Εύβοιας (1319).[5] Όταν πέθανε ο Κυβερνήτης της Θεσσαλίας Ιωάννης Β΄ Δούκας (1318) ο Αλφόνσο Φαδρίκ εισέβαλε στην Θεσσαλία και κατέκτησε το Λιδωρίκι Φωκίδας, το Σιδηρόκαστρο, το Ζητούνι, το Γαρδίκι Τρικάλων και το Γαλαξίδι. Ο Αλφόνσο Φαδρίκ ανακηρύχτηκε "Γενικός Βικάριος των Δουκάτων της Αθήνας και των Νέων Πατρών".[6]

Κύριος των Σαλώνων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τυπικά ο Αλφόνσο διαδέχθηκε τον Ροζέ Ντελόρ, επικεφαλής της Εταιρίας, ως κύριος των Σαλώνων, εφόσον ο προκάτοχός του, που είχε νυμφευθεί την χήρα του Θωμά ντ' Ωτρεμενκούρ, πέθανε χωρίς να αφήσει απογόνους. Στα 1330 Νικόλαος Λάντσια τον αντικατέστησε στην θέση του Γενικού Βικάριου των Αθηνών και των Νέων Πατρών, αλλά ο Αλφόνσο παρέμεινε στην Ελλάδα και διατήρησε τα Σάλωνα μέχρι τον θάνατό του.[7] Την ίδια χρονιά που του αφαιρέθηκε η Βικαρία (1330) διορίστηκε κυβερνήτης στα νησιά Μάλτα και Γκόζο υπό την υψηλή κυριαρχία των βασιλέων της Σικελίας. Τα Φάρσαλα, ο Δομοκός και το Γαρδίκι κατακτήθηκαν από τους Αλβανούς (1337).[8]

Οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε τη Μαρούλλα ντα Βερόνα (1317), κόρη του Βονιφάτιου της Βερόνας, Τριτήμορου της Εύβοιας στους Ωρεούς (στο βόρειο τμήμα της) και της Αγνής του Τσικόν. Το "Χρονικό του Ραμόν Μουντανέ" καταγράφει τον γάμο του "Αλφόνσου Φεδρίκε" με την "κόρη του άρχοντα Μπονιφάτσιο" το 1313.[9] Ένα διάταγμα (2 Σεπτεμβρίου 1318) καταγράφει ότι ο "Άρχοντας Αλφόνσο Φρειδερίκο" παντρεύτηκε την "Μαρούλλα κόρη του Άρχοντα Μπονιφάτσιο" με "προίκα τα κάστρα της Καρύστου και των Λαρμενών" τα οποία αφαίρεσε από τον "Τόμας, αδελφό της Μαρούλλας, έναν Βενετό πολίτη".[10] Με τον γάμο της η Μαρούλλα πήρε από τον αδελφό της την Κάρυστο, τα Λάρμενα, την Αίγινα, το Ζητούνι και το Γαρδίκι που κυβερνήθηκαν από το Δουκάτο των Αθηνών. Με την επέμβαση της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας επέτρεψε στον Τόμας να κρατήσει τα Λάρμενα (1324), αλλά τα διεκδίκησε μετά τον θάνατό του [11]. Ο Αλφόνσο Φαδρίκ και η Μαρούλλα ντα Βερόνα απέκτησαν επτά παιδιά:

Πρόγονοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρόγονοι του Αλφόνσο Φαδρίκ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ιάκωβος Α΄ της Αραγωνίας
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Πέτρος Γ΄ της Αραγωνίας
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Γιολάνδη της Ουγγαρίας
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Φρειδερίκος Β΄ της Σικελίας
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Μανφρέδος της Σικελίας
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Κωνσταντία Χοενστάουφεν της Σικελίας
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Βεατρίκη της Σαβοΐας (Μαρκησία του Σαλούτσο)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Αλφόνσο Φαδρίκ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Σιβύλλα Σορμέλα
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Diccionario biográfico español» (Ισπανικά) Royal Academy of History. 2011. 9107/alfonso-federico-de-aragon.
  2. ↑ «Gran Enciclopèdia Catalana» (Καταλανικά) Grup Enciclopèdia. 0028176.
  3. ↑ Ramon Muntaner, Tome II, CCXLIII, σ. 258.
  4. ↑ Miller (1908), σ. 242.
  5. ↑ Miller (1908), σ. 244.
  6. ↑ Miller (1908), σ. 247.
  7. ↑ Miller (1908), σσ. 265-6.
  8. ↑ Sturdza (1999), σ. 503.
  9. ↑ Χρονικά του Ραμόν Μουντανέ, Τόμος Β΄, 243, σ. 259.
  10. ↑ George Martin Thomas, Diplomatarium Veneto-Levantinum (1880), Τόμος Α΄ (1300 - 1350), 64a, σ. 111.
  11. ↑ Miller (1908), σ. 246.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αλφόνσο Φαδρίκ
Γέννηση: 1294 Θάνατος: 1338
Προκάτοχος
Ροζέ Ντελόρ 		Αφέντης των Σαλώνων
1318 - 1338 		Διάδοχος
Πέδρο Φαδρίκ
Προκάτοχος
Βερεγγάριος Εστανιόλ 		Βικάριος του Δουκάτου των Αθηνών

1317 - 1330 		Διάδοχος
Νικόλαος Λάντσια
Προκάτοχος
Κατάκτηση του Δουκάτου των Νέων Πατρών 		Βικάριος του Δουκάτου των Νέων Πατρών

1319 - 1330
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αλφόνσο_Φαδρίκ&oldid=10710037"