Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γιόχαν Άνσελμ Φόιερμπαχ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
 
(26 ενδιάμεσες εκδόσεις από 11 χρήστες δεν εμφανίζονται)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{πληροφορίες επιστήμονα}}
[[File:Anselm von Feuerbach.jpg|thumb|right|210px|Γιόχαν Άνσελμ Φόιερμπαχ διαπρεπής Γερμανός νομικός του [[Ποινικό δίκαιο|Ποινικού Δικαίου]].]]
Ο '''Γιόχαν Άνσελμ Φόιερμπαχ''', (γερμ. ''Paul Johann Anselm Ritter von Feuerbach'') ([[1775]]) Hainichen της [[Σαξωνία]]ς, κοντά στην [[Ιένα]] - ([[1833]]) [[Φρανκφούρτη]], ήταν Γερμανός μελετητής του [[Ποινικό Δίκαιο|Ποινικού Δικαίου]]. Είναι πατέρας του φιλοσόφου [[Λούντβιχ Φόιερμπαχ]] και του μαθηματικού και γεωμέτρη Κάρολου Βίλχεμ Φρόιμπαχ και παππούς του ζωγράφου Ανσέλμ Φρόιμπαχ.
Ο '''Γιόχαν Άνσελμ Φόιερμπαχ''', (γερμ. ''Paul Johann Anselm Ritter von Feuerbach'') ([[1775]]) Hainichen της [[Σαξωνία]]ς, κοντά στην [[Ιένα]] - ([[1833]]) [[Φρανκφούρτη]], ήταν Γερμανός μελετητής του [[Ποινικό Δίκαιο|Ποινικού Δικαίου]]. Είναι πατέρας του φιλοσόφου [[Λούντβιχ Φόιερμπαχ]] και του μαθηματικού και γεωμέτρη Κάρολου Βίλχεμ Φρόιμπαχ και παππούς του ζωγράφου [[Ανσέλμ Φόιερμπαχ]] που ζωγράφισε και την [[Ιφιγένεια εν Ταύροις (τραγωδία)#Προτέρημα|Ιφιγένεια εν Ταύροις]].
==Βιογραφία==
== Βιογραφία ==
Πραγματοποίησε τις εγκύκλιες σπουδές του στην [[Φραγκφούρτη]] όπου είχε μετακομίσει μετά τη γέννησή του η οικογένειά του. Παρά την κακή του υγεία και τη φτώχειά του σπούδασε στο πανεπιστήμιο της [[Ιένα]]ς όπου ανακηρύχθηκε το 1795 διδάκτωρ της φιλοσοφίας. Έγινε γνωστός στα 23 του χρόνια, όταν ασκησε έντονη κριτική στο έργο του [[Τόμας Χομπς]] για τη θεωρία της δύναμης της πολιτικής εξουσίας. Έγινε ευρύτερα όμως γνωστός με τις διαλέξεις του για την ποινική νομολογία. Το 1801 διορίσθηκε έκτακτος καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Ιένας και το 1804 καθηγητής στο πανεπιστήμιο του [[Κίελο|Κιέλου]]. Δημιουργός του περίφημου αποφθέγμάτος «[[Nullum crimen nulla poena sine lege]]» αφοσιώθηκε στο κύριο έργο του: η διαμόρφωση του ποινικού κώδικα για τη Βαυαρία που τελικά ψηφίστηκε το 1813.
Πραγματοποίησε τις εγκύκλιες σπουδές του στην [[Φραγκφούρτη]] όπου είχε μετακομίσει μετά τη γέννησή του η οικογένειά του. Παρά την κακή του υγεία και τη φτώχεια του σπούδασε στο πανεπιστήμιο της [[Ιένα]]ς όπου ανακηρύχθηκε το [[1795]] διδάκτωρ της φιλοσοφίας. Έγινε γνωστός στα 23 του χρόνια, όταν άσκησε έντονη κριτική στο έργο του [[Τόμας Χομπς]] για τη θεωρία της δύναμης της πολιτικής εξουσίας. Έγινε ευρύτερα όμως γνωστός με τις διαλέξεις του για την ποινική νομολογία.


Tα έτη (1790-1800) δημοσίευσε το ρηξικέλευθο έργο του «Αναθεώρηση των θεμελιωδών αρχών του Ποινικού Δικαίου», ενώ το 1801 την πρώτη έκδοση του εγχειριδίου του Ποινικού Δικαίου και το 1804 την «κριτική» του επί του σχεδίου του Βαυαρικού Ποινικού Κώδικα που σενετέλεσε να μετακληθεί στο Μόναχο και να επιφορτισθεί με την σύνταξή του. Με τον Φοϋρμπάχ αρχίζει η νεώτερα επιστήμη του Ποινικού Δικαίου. Από τα έργα του έχει μεταφρασθεί η θεωρία του ποινικού Δικαίου κατά την Ρωμαϊκή και Γερμανική νομοθεσία από τον Χρ. Ρουσόπουλο το [[1857]]. Πανεπιστημιακές σημειώσεις από το έργο του έχουν κυκλοφορήσει στο [[Πάντειο Πανεπιστήμιο]] από τον καθηγητή του Ποινικού Δικαίου και Ακαδημαϊκού [[Ιωάννης Γεωργάκης|Ιωάννη Γεωργάκη]].
Ήταν ο πρώτος που θα δημοσιεύσει μια κρίσιμη περίληψη των γεγονότων με τον τίτλου Κάσπαρ Χάουζερ, (ein Beispiel Verbrechens eines am Seelenleben [http://www.e-telescope.gr/el/mystery-and-strange/302-caspar-hauser Το άλυτο μυστήριο του Κάσπαρ Χάουζερ]).


Το [[1801]] διορίσθηκε έκτακτος καθηγητής στο πανεπιστήμιο της [[Ιένα]]ς και το [[1804]] καθηγητής στο πανεπιστήμιο του [[Κίελο|Κιέλου]]. Δημιουργός του περίφημου αποφθέγματος «[[Nullum crimen nulla poena sine lege]]» (Κανένα έγκλημα καμμία ποινή χωρίς νόμο)<ref>[[Ιωάννης Γεωργάκης]], Ποινικό Δίκαιο «Γενικό μέρος», εκδ. Σάκκουλα, 1966</ref> αφοσιώθηκε στο κύριο έργο του: η διαμόρφωση του ποινικού κώδικα για τη [[Βαυαρία]] που τελικά ψηφίστηκε το [[1813]]. Ήταν ο πρώτος που θα δημοσιεύσει μια κρίσιμη περίληψη των γεγονότων με τον τίτλο [[Κάσπαρ Χάουζερ]], (ein Beispiel Verbrechens eines am Seelenleben <ref>[http://www.e-telescope.gr/el/mystery-and-strange/302-caspar-hauser Το άλυτο μυστήριο του Κάσπαρ Χάουζερ]</ref>
==Πηγές==
*[[Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος]], Φιλοσοφία του Δικαίου «Η κυρωτική λειτουργία του Δικαίου ως Προφύλαξις» σελ. 307-323, 1953, επανέκδοση 2000, εκδ. Παπαζήση


== Παραπομπές ==
[[bg:Пол Йохан Анселм Ритер фон Фойербах]]
<references />
[[en:Paul Johann Anselm Ritter von Feuerbach]]
== Πηγές ==
[[es:Paul Johann Anselm von Feuerbach]]
{{commonscat}}
[[fr:Paul Johann Anselm von Feuerbach]]
* [[Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος]], Φιλοσοφία του Δικαίου «Η κυρωτική λειτουργία του Δικαίου ως Προφύλαξις» σελ. 307-323, 1953, επανέκδοση 2000, εκδ. Παπαζήση
[[it:Paul Johann Anselm Ritter von Feuerbach]]

[[ja:アンゼルム・フォイエルバッハ]]

[[ko:파울 요한 안젤름 리터 폰 포이어바흐]]
{{authority control}}
[[lt:Paul Johann Anselm von Feuerbach]]

[[no:Paul Johann Anselm von Feuerbach]]
{{DEFAULTSORT:Φοιερμπαχ Γιοχαν Ανσελμ}}
[[pl:Paul Johann Anselm von Feuerbach]]
[[Κατηγορία:Γερμανοί νομικοί]]
[[pt:Paul Johann Anselm von Feuerbach]]
[[Κατηγορία:Ποινικολόγοι]]
[[ru:Фейербах, Пауль Йоханн Анзельм фон]]
[[sv:Paul Johann Anselm von Feuerbach]]

Τρέχουσα έκδοση από την 06:13, 18 Φεβρουαρίου 2022

Γιόχαν Άνσελμ Φόιερμπαχ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Paul Johann Anselm von Feuerbach (Γερμανικά)
Γέννηση14  Νοεμβρίου 1775[1][2][3]
Χάινιχεν
Θάνατος29  Μαΐου 1833[1][2][3]
Φραγκφούρτη[4][5]
ΥπηκοότηταΣαξονία-Βαϊμάρη-Άισεναχ
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Ιένας
ΤέκναΛούντβιχ Φόιερμπαχ, Joseph Anselm Feuerbach, Karl Wilhelm Feuerbach και Friedrich Feuerbach
ΓονείςJohann Anselm Feuerbach
ΒραβεύσειςΤάγμα της Τιμής του Βαυαρικού Στέμματος, τάγμα του στέμματος της Βυρτεμβέργης και Τάγμα του Λευκού Γερακιού
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέαςεγκληματολογία
Αξίωμαδικαστής
Ιδιότητανομικός, φιλόσοφος, διδάσκων πανεπιστημίου, δικαστής, καθηγητής νομικής και συγγραφέας
Ακαδημαϊκός τίτλοςδιδακτορικό δίπλωμα

Ο Γιόχαν Άνσελμ Φόιερμπαχ, (γερμ. Paul Johann Anselm Ritter von Feuerbach) (1775) Hainichen της Σαξωνίας, κοντά στην Ιένα - (1833) Φρανκφούρτη, ήταν Γερμανός μελετητής του Ποινικού Δικαίου. Είναι πατέρας του φιλοσόφου Λούντβιχ Φόιερμπαχ και του μαθηματικού και γεωμέτρη Κάρολου Βίλχεμ Φρόιμπαχ και παππούς του ζωγράφου Ανσέλμ Φόιερμπαχ που ζωγράφισε και την Ιφιγένεια εν Ταύροις.

Πραγματοποίησε τις εγκύκλιες σπουδές του στην Φραγκφούρτη όπου είχε μετακομίσει μετά τη γέννησή του η οικογένειά του. Παρά την κακή του υγεία και τη φτώχεια του σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Ιένας όπου ανακηρύχθηκε το 1795 διδάκτωρ της φιλοσοφίας. Έγινε γνωστός στα 23 του χρόνια, όταν άσκησε έντονη κριτική στο έργο του Τόμας Χομπς για τη θεωρία της δύναμης της πολιτικής εξουσίας. Έγινε ευρύτερα όμως γνωστός με τις διαλέξεις του για την ποινική νομολογία.

Tα έτη (1790-1800) δημοσίευσε το ρηξικέλευθο έργο του «Αναθεώρηση των θεμελιωδών αρχών του Ποινικού Δικαίου», ενώ το 1801 την πρώτη έκδοση του εγχειριδίου του Ποινικού Δικαίου και το 1804 την «κριτική» του επί του σχεδίου του Βαυαρικού Ποινικού Κώδικα που σενετέλεσε να μετακληθεί στο Μόναχο και να επιφορτισθεί με την σύνταξή του. Με τον Φοϋρμπάχ αρχίζει η νεώτερα επιστήμη του Ποινικού Δικαίου. Από τα έργα του έχει μεταφρασθεί η θεωρία του ποινικού Δικαίου κατά την Ρωμαϊκή και Γερμανική νομοθεσία από τον Χρ. Ρουσόπουλο το 1857. Πανεπιστημιακές σημειώσεις από το έργο του έχουν κυκλοφορήσει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο από τον καθηγητή του Ποινικού Δικαίου και Ακαδημαϊκού Ιωάννη Γεωργάκη.

Το 1801 διορίσθηκε έκτακτος καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Ιένας και το 1804 καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Κιέλου. Δημιουργός του περίφημου αποφθέγματος «Nullum crimen nulla poena sine lege» (Κανένα έγκλημα καμμία ποινή χωρίς νόμο)[6] αφοσιώθηκε στο κύριο έργο του: η διαμόρφωση του ποινικού κώδικα για τη Βαυαρία που τελικά ψηφίστηκε το 1813. Ήταν ο πρώτος που θα δημοσιεύσει μια κρίσιμη περίληψη των γεγονότων με τον τίτλο Κάσπαρ Χάουζερ, (ein Beispiel Verbrechens eines am Seelenleben [7]

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 122846420. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6cn9sjw. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2014.
  5. (Αγγλικά) Find A Grave. Ανακτήθηκε στις 12  Ιουλίου 2024.
  6. Ιωάννης Γεωργάκης, Ποινικό Δίκαιο «Γενικό μέρος», εκδ. Σάκκουλα, 1966
  7. Το άλυτο μυστήριο του Κάσπαρ Χάουζερ
  • Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, Φιλοσοφία του Δικαίου «Η κυρωτική λειτουργία του Δικαίου ως Προφύλαξις» σελ. 307-323, 1953, επανέκδοση 2000, εκδ. Παπαζήση