Κωνσταντίνος Θεοτόκης

Ο Στέφανος-Κωνσταντίνος Θεοτόκης (13 Μαρτίου 1872 - 1 Ιουλίου 1923) ήταν Έλληνας λογοτέχνης, (διηγηματογράφος), μεταφραστής και ποιητής, σημαντικός εκπρόσωπος της Επτανησιακής Σχολής. Γεννήθηκε στην Κέρκυρα και υπήρξε γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, τα μέλη της οποίας ενεπλάκησαν με την πολιτική και τη διπλωματία ήδη από το 14ο αι. Παρακολούθησε στο Παρίσι φιλολογία, μαθηματικά, ιατρική και χημεία χωρίς ωστόσο να λάβει κανένα δίπλωμα. Εκτός όμως της γαλλικής σπούδασε αγγλική, γερμανική, ιταλική και λατινική, καθώς και σανσκριτική. Έτσι πολύγλωσσος από νεαρά ηλικία, ασχολήθηκε πέραν της πεζογραφίας με τη μετάφραση και την ποίηση. Σε ηλικία 19 ετών έγραψε στη γαλλική το πρώτο του έργο "Η ζωή των ορέων" που δημοσιεύθηκε και από τον "Ερμή της Γαλλίας".
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε στη Κέρκυρα στον εξοχικό πύργο των Καρουσάδων. Συνδέθηκε με τον ποιητή Μαβίλη και προσχώρησε από τους πρώτους στη "δημοτικιστική κίνηση". Από τότε φαίνεται και να ασπάστηκε τις πρώτες σοσιαλιστικές ιδέες από τις οποίες και διακρίνονται τα έργα του. Συμμετείχε στην επανάσταση της Κρήτης το 1896, ως εθελοντής και στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 στη Θεσσαλία επικεφαλής δικού του σώματος. Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο έλαβε ενεργό μέρος στο κίνημα της Θεσσαλονίκης. Τότε και απώλεσε ολόκληρη τη προικώα περιουσία του στην Αυστρία (1917) οπότε και αναγκάσθηκε να δουλέψει αναλαμβάνοντας το γραφείο λογοκρισίας παντός εντύπου και αλληλογραφίας, θέση που διατήρησε για λίγο χρόνο.

Στην ελληνική λογοτεχνία η πεζογραφία του Κ. Θεοτόκη είχε σημαντική προσφορά. Στα εκτενή διηγήματά του: "Η τιμή και το χρήμα", "Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα", "Ο κατάδικος" και "Οι σκλάβοι στα δεσμά τους" διακρίνεται η δραματικότητα της αφήγησης και η ρεαλιστική απόδοση της ζωής σε μια ηθογραφική ατμόσφαιρα, που διαπνέεται και από φιλοσοφική διάθεση. Τα σύντομα διηγήματά του τα οποία δημοσιεύτηκαν στην αρχή στο περιοδικό "Τέχνη", του Κ. Χατζόπουλου, και στο "Νουμά" και που αργότερα κυκλοφόρησαν με τον τίτλο "Κορφιάτικες ιστορίες", αποδίδουν με απλότητα και λιτότητα την τότε Κερκυραϊκή ζωή, με εικόνες πολύ αδρές. Γεγονός είναι ότι υπήρξε επηρεασμένος από τον Νίτσε από την πρώιμη περίοδο της συγγραφικής του δραστηριότητας, όταν έγραψε πεζογραφήματα όπως Το Πάθος (1899) και διηγήματα όπως το Πίστομα. Στη ποιητική του συγγραφή κυριαρχούν οι μεταφράσεις του Σαίξπηρ που απέδωσε έμμετρα τη "Τρικυμία", τον "Μάκβεθ", τον "Βασιλιά Ληρ" και τον "Οθέλλο". Επίσης μετέφρασε τα "Γεωργικά" του Βιργιλίου, τον "Έρμαν και Δωροθέα" του Γκαίτε, τον "Φαίδωνα" του Πλάτωνα, και από τη σανσκρητική τα: "Σακούνταλα", "Μαλαβίκα" και "Αγνημίτρα". Έγραψε επίσης και μερικά σονέτα που διακρίνονταν για τη λεπτότητα αισθήματος.

Ο Κ. Θεοτόκης γνωρίζοντας τον σοσιαλισμό, συμμετείχε επίσης στην ίδρυση του Σοσιαλιστικού ομίλου και του Αλληλοβοηθητικού εργατικού συνδέσμου Κερκύρας (1910-1914), ενώ παράλληλα υποστήριξε το κίνημα για τη χειραφέτηση των γυναικών.
Πέθανε στην Κέρκυρα, τον Ιούλιο του 1923 από καρκίνο.

Εργογραφία

• Vie de montagne, 1895
• Το Πάθος, 1899.
• Οι σκλάβοι στα δεσμά τους
• Ιστορία της ινδικής λογοτεχνίας
• Κατάδικος
• Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα
• Ο παπά Ιορδάνης Περίχαρος και η ενορία του (ανολοκλήρωτο) 1923.