Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γεώργιος Ανδριανόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μ σύμφωνα με παραπομπή (Λεωνίδας) ο Στέλιος ήταν όντως ο μικρότερος, αλλά ο Αριστείδης 4ος.
Γραμμή 30: Γραμμή 30:
Γεννημένος την 25η Οκτωβρίου 1903 στον [[Πειραιάς|Πειραιά]],<ref name="Μπόμης">''"Αυτή είναι η ιστορία της Εθνικής Ελλάδας (και πώς φτάσαμε στην Αφρική)"'', [[Ανδρέας Μπόμης]], ''Εκδόσεις Ερεχθηίδας'', Αθήνα 2009, ISBN 960-9912-50-8, σελ. 45</ref> διετέλεσε επίσης αθλητής [[Στίβος|στίβου]] (δρόμοι ταχύτητας) και [[ποδηλασία|ποδηλάτης]], καθώς και [[βουλευτής]] του [[Συντηρητισμός|συντηρητικού πολιτικού χώρου]].
Γεννημένος την 25η Οκτωβρίου 1903 στον [[Πειραιάς|Πειραιά]],<ref name="Μπόμης">''"Αυτή είναι η ιστορία της Εθνικής Ελλάδας (και πώς φτάσαμε στην Αφρική)"'', [[Ανδρέας Μπόμης]], ''Εκδόσεις Ερεχθηίδας'', Αθήνα 2009, ISBN 960-9912-50-8, σελ. 45</ref> διετέλεσε επίσης αθλητής [[Στίβος|στίβου]] (δρόμοι ταχύτητας) και [[ποδηλασία|ποδηλάτης]], καθώς και [[βουλευτής]] του [[Συντηρητισμός|συντηρητικού πολιτικού χώρου]].


Αδελφός των [[Γιάννης Ανδριανόπουλος|Γιάννη]], [[Ντίνος Ανδριανόπουλος|Ντίνου]], [[Βασίλης Ανδριανόπουλος|Βασίλη]] και [[Λεωνίδας Ανδριανόπουλος|Λεωνίδα]], υπήρξε το δεύτερο ηλικιακά μέλος της θρυλικής 5άδας των Ανδριανοπουλαίων του [[Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Πειραιώς|πειραϊκού ποδοσφαίρου]], του Ολυμπιακού και της [[Εθνική Ελλάδος (ποδόσφαιρο ανδρών)|Εθνικής]]. Με τον [[αθλητισμός|αθλητισμό]] ασχολήθηκαν όλα τα αγόρια της οικογένειας (ακόμη και η μοναδική αδελφή τους), όντας μεταξύ άλλων και ποδοσφαιριστές -με λίγη όμως επιτυχία- στον Ολυμπιακό ο μικρότερος(;) Στέλιος και στον [[Πειραϊκός Σύνδεσμος|Πειραϊκό Σύνδεσμο]] ο τρίτος Αριστείδης (απεβίωσε νεότατος σε επιδημία [[τύφος|τύφου]] το Σεπτέμβριο του 1922, συμπτωματικά λίγες ημέρες έπειτα από τη [[Μικρασιατική καταστροφή]]).
Αδελφός των [[Γιάννης Ανδριανόπουλος|Γιάννη]], [[Ντίνος Ανδριανόπουλος|Ντίνου]], [[Βασίλης Ανδριανόπουλος|Βασίλη]] και [[Λεωνίδας Ανδριανόπουλος|Λεωνίδα]], υπήρξε το δεύτερο ηλικιακά μέλος της θρυλικής 5άδας των Ανδριανοπουλαίων του [[Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Πειραιώς|πειραϊκού ποδοσφαίρου]], του Ολυμπιακού και της [[Εθνική Ελλάδος (ποδόσφαιρο ανδρών)|Εθνικής]]. Με τον [[αθλητισμός|αθλητισμό]] ασχολήθηκαν όλα τα αγόρια της οικογένειας (ακόμη και η μοναδική αδελφή τους), όντας μεταξύ άλλων και ποδοσφαιριστές –με μικρότερη όμως επιτυχία– στον [[Πειραϊκός Σύνδεσμος|Πειραϊκό Σύνδεσμο]] ο τέταρτος Αριστείδης (απεβίωσε 17 ετών σε επιδημία [[τύφος|τύφου]] το Σεπτέμβριο 1922, συμπτωματικά λίγες ημέρες έπειτα τη [[Μικρασιατική καταστροφή]]) και στον Ολυμπιακό ο νεότερος Στέλιος.<ref>''"Ο τελευταίος των πέντε • Ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος αφηγείται"'', Δημήτρης Α. Καπράνος, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2004, ISBN 960-0338-51-5, σελ. 26</ref>


== Ποδοσφαιρική σταδιοδρομία ==
== Ποδοσφαιρική σταδιοδρομία ==
Γραμμή 37: Γραμμή 37:
Μετείχε στις 5 πρώτες αναμετρήσεις της Ελλάδας από την ίδρυση της [[Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία|Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας]] ΕΠΟ. Δίπλα σε δύο ή τρία αδέλφια του στην επίθεση (ο μεγαλύτερος Γιάννης είχε σταματήσει) σημείωσε 2 [[γκολ|τέρματα]] (1929, [[εθνική Βουλγαρίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Βουλγαρία]]-Ελλάδα 1-1 και 1930, Ελλάδα-[[εθνική Γιουγκοσλαβίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Γιουγκοσλαβία]] 2-1),<ref>λανθασμένα η ΕΠΟ παραθέτει μόνον ένα στον [http://www.epo.gr/Default.aspx?a_id=40724 κατάλογο Ελλήνων διεθνών], αντίθετα με το αρχείο αγώνων του [http://rsssf.com/tablesg/grk-intres29.html RSSSF], αλλά και το... [http://www.epo.gr/ethniki/downloads/ethniki_andrwn_1929-38.pdf δικό της]</ref> τα δεύτερο και τρίτο της ιστορίας της.<ref>το παρθενικό ο εβραϊκού θρησκεύματος [[Αλβέρτος Ναμίας]] του Ηρακλή Θεσσ.</ref> Είχε την ιδιαίτερη τιμή και διάκριση να πρόκειται για τον ''[[αρχηγός ποδοσφαιρικής ομάδας|αρχηγό]] του πρώτου εθνικού αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος'' που συστάθηκε από την ΕΠΟ, λαμβάνοντας το χρίσμα για το φιλικό Ελλάδα-Β' [[Ιταλία]]ς 1-4 την 7η Απριλίου 1929, και διατηρώντας το σε όλες τις επόμενες διεθνείς συμμετοχές του.<ref>[http://eu-football.info/_player.php?id=617 Γιώργος Ανδριανόπουλος], βάση δεδομένων ευρωπαϊκών εθνικών ομάδων eu-football.info</ref>
Μετείχε στις 5 πρώτες αναμετρήσεις της Ελλάδας από την ίδρυση της [[Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία|Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας]] ΕΠΟ. Δίπλα σε δύο ή τρία αδέλφια του στην επίθεση (ο μεγαλύτερος Γιάννης είχε σταματήσει) σημείωσε 2 [[γκολ|τέρματα]] (1929, [[εθνική Βουλγαρίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Βουλγαρία]]-Ελλάδα 1-1 και 1930, Ελλάδα-[[εθνική Γιουγκοσλαβίας (ποδόσφαιρο ανδρών)|Γιουγκοσλαβία]] 2-1),<ref>λανθασμένα η ΕΠΟ παραθέτει μόνον ένα στον [http://www.epo.gr/Default.aspx?a_id=40724 κατάλογο Ελλήνων διεθνών], αντίθετα με το αρχείο αγώνων του [http://rsssf.com/tablesg/grk-intres29.html RSSSF], αλλά και το... [http://www.epo.gr/ethniki/downloads/ethniki_andrwn_1929-38.pdf δικό της]</ref> τα δεύτερο και τρίτο της ιστορίας της.<ref>το παρθενικό ο εβραϊκού θρησκεύματος [[Αλβέρτος Ναμίας]] του Ηρακλή Θεσσ.</ref> Είχε την ιδιαίτερη τιμή και διάκριση να πρόκειται για τον ''[[αρχηγός ποδοσφαιρικής ομάδας|αρχηγό]] του πρώτου εθνικού αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος'' που συστάθηκε από την ΕΠΟ, λαμβάνοντας το χρίσμα για το φιλικό Ελλάδα-Β' [[Ιταλία]]ς 1-4 την 7η Απριλίου 1929, και διατηρώντας το σε όλες τις επόμενες διεθνείς συμμετοχές του.<ref>[http://eu-football.info/_player.php?id=617 Γιώργος Ανδριανόπουλος], βάση δεδομένων ευρωπαϊκών εθνικών ομάδων eu-football.info</ref>


Ορισμένες πηγές καταγράφουν ότι είχε συμπεριληφθεί και στη 16μελή αποστολή ποδοσφαιριστών που το 1920 συγκρότησε η [[Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή]] (τότε ΕΟΑ) για τους [[Ποδόσφαιρο στους Ολυμπιακούς Αγώνες|Ολυμπιακούς Αγώνες]] της [[Αμβέρσα]]ς, δηλαδή την πρώτη επίσημη Εθνική σύμφωνα με τη [[FIFA|Διεθνή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου]] FIFA. Πάντως, το μέλος της ομάδας [[Νίκος Καλούδης (υδατοσφαιριστής)|Νίκος Καλούδης]] (από τους συνιδρυτές του Ολυμπιακού με τους Ανδριανόπουλους), αναφέρει την παρουσία -χωρίς να χρησιμοποιηθεί- του Γ. Ανδρ'''ικ'''όπουλου της [[Πειραϊκή Ένωσις|Πειραϊκής Ένωσης]],<ref>''"Παρά ταύτα μάθετε κάτι που αγνοείται, ότι εις την 7ην Ολυμπιάδα 1920 Αμβέρσης, εάν δεν υπήρχε «Ολυμπιακός» υπήρχε «Πειραϊκή Ποδ. Ένωσις» τουτέστιν «Ολυμπιακός», εάν και αυτό δε θέλετε να παραδεχθήτε υπάρχουν οι αθληταί του «Ολυμπιακού» οι οποίοι απετέλεσαν την Εθνικήν ομάδα οι Ανδριανόπουλος Ι. Καλούδης Ν. Ανδρικόπουλος Γ."''<br />[[http://srv-web1.parliament.gr/display_doc.asp?item=36489&seg=3802 Μία επιβεβλημένη απάντησις], Νικόλαος Καλούδης, περιοδ. ''«ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ»'', 10.10.1926, ψηφιακή σελ. 228]</ref> ενώ το 1920 ο Ανδριανόπουλος είχε ήδη προσχωρήσει στον Πειραϊκό Σύνδεσμο (αποτελούσε αναπληρωματικό στέλεχος, δε, μετέχοντας στην επονομαζόμενη β' ομάδα). Εξάλλου, αθλητές σε σχολική ηλικία πιθανότατα δεν επιτρέπονταν στους Ολυμπιακούς, με νεότερος της αποστολής να είναι ο 20χρονος αδελφός του Γιάννης, τον οποίον ο Γιώργος μάλλον απλά συνόδεψε ώστε να παρακολουθήσει αγωνιζόμενο στην Αμβέρσα.
Ορισμένες πηγές καταγράφουν ότι είχε συμπεριληφθεί και στη 16μελή αποστολή ποδοσφαιριστών που το 1920 συγκρότησε η [[Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή]] (τότε ΕΟΑ) για τους [[Ποδόσφαιρο στους Ολυμπιακούς Αγώνες|Ολυμπιακούς Αγώνες]] της [[Αμβέρσα]]ς, δηλαδή την πρώτη επίσημη Εθνική σύμφωνα με τη [[FIFA|Διεθνή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου]] FIFA. Πάντως, το μέλος της ομάδας [[Νίκος Καλούδης (υδατοσφαιριστής)|Νίκος Καλούδης]] (από τους συνιδρυτές του Ολυμπιακού με τους Ανδριανόπουλους) αναφέρει την παρουσία, χωρίς να χρησιμοποιηθεί, του Γ. Ανδρ'''ικ'''όπουλου της [[Πειραϊκή Ένωσις|Πειραϊκής Ένωσης]],<ref>''"Παρά ταύτα μάθετε κάτι που αγνοείται, ότι εις την 7ην Ολυμπιάδα 1920 Αμβέρσης, εάν δεν υπήρχε «Ολυμπιακός» υπήρχε «Πειραϊκή Ποδ. Ένωσις» τουτέστιν «Ολυμπιακός», εάν και αυτό δε θέλετε να παραδεχθήτε υπάρχουν οι αθληταί του «Ολυμπιακού» οι οποίοι απετέλεσαν την Εθνικήν ομάδα οι Ανδριανόπουλος Ι. Καλούδης Ν. Ανδρικόπουλος Γ."''<br />[[http://srv-web1.parliament.gr/display_doc.asp?item=36489&seg=3802 Μία επιβεβλημένη απάντησις], Νικόλαος Καλούδης, περιοδ. ''«ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ»'', 10.10.1926, ψηφιακή σελ. 228]</ref> ενώ το 1920 ο Ανδριανόπουλος είχε ήδη προσχωρήσει στον Πειραϊκό Σύνδεσμο (αποτελούσε αναπληρωματικό στέλεχος, δε, μετέχοντας στην επονομαζόμενη β' ομάδα). Εξάλλου, αθλητές σε σχολική ηλικία πιθανότατα δεν επιτρέπονταν στους Ολυμπιακούς, με νεότερος της αποστολής να είναι ο 20χρονος αδελφός του Γιάννης, τον οποίον ο Γιώργος μάλλον απλά συνόδεψε ώστε να παρακολουθήσει αγωνιζόμενο στην Αμβέρσα.


== Μετέπειτα πορεία ==
== Μετέπειτα πορεία ==
Γραμμή 46: Γραμμή 46:
''Τίμιος σε υπερθετικό βαθμό, σεμνός, εργατικός, δίκαιος. Όταν του έλεγε κάποιος κάτι που δεν του άρεσε ή πίστευε ότι μπορούσε να τον παγιδέψει, το έκοβε με την πρώτη: «Να κοιτάς τη δουλειά σου και εμένα να με αφήσεις ήσυχο!» Μια φορά μόνο έκανα το λάθος να θέλω να πάρω μετοχές της εταιρείας του Κολοκοτρώνη, που είχε βάλει πλοία στις γραμμές Ρίο - Αντίριο και Αιδηψός - Αρκίτσα. Το έμαθε ο αδελφός μου, με φώναξε στο γραφείο του στο υπουργείο και με κοίταξε κατευθείαν στα μάτια με όλη του την αυστηρότητα: «Αν πάρεις μετοχές και μπλέξεις με ναυτιλιακά, εγώ παραιτήθηκα την ίδια ώρα!» Τα 'χασα. Διότι θεωρούσα τίμιο να θέλω να κερδίσω πέντε δραχμές από τα κέρδη των μετοχών του Κολοκοτρώνη, δηλαδή της εταιρείας των φέριμποτ. Ο Γιώργος πίστευε πως δεν έπρεπε να προχωρήσω σε αυτό το εγχείρημα, διότι η κίνηση θα έβλαπτε την καριέρα του. Μου είπε: «Αν το μάθει ο κόσμος, βρε Λεωνίδα μου, τι θα πει για την οικογένειά μας;» Αυτό ήταν, το ζήτημα έληξε εκεί. Και για να είναι εντελώς σίγουρος, την άδεια για τα πορθμεία δεν την έδωσε στον Κολοκοτρώνη, που ήταν φίλος μου, αλλά στον Μάτσα και στον [[Μιλτιάδης Μαρινάκης|Μαρινάκη]],''<ref>Μιλτιάδης: εφοπλιστής, βουλευτής της ΝΔ, ισχυρός διοικητικός παράγοντας επί σειρά ετών στον Ολυμπιακό και με μοναχοπαίδι το σημερινό [[Βαγγέλης Μαρινάκης|Βαγγέλη]]</ref>'' οι οποίοι θησαυρίσανε. Πηγαίναμε τα καλοκαίρια στην Αιδηψό με τις οικογένειες και μόλις φτάναμε στο φεριμπότ, ο Γιώργος με φώναζε και με παρατηρούσε: «Λεωνίδα, θα πληρώσεις εισιτήριο κανονικά. Κοίτα μην επωφεληθείς...» Είχα τις αντιρρήσεις μου, αλλά έπρεπε να ακολουθήσω την οδηγία, γιατί ο υπουργός αν το μάθαινε θα γινόταν θηρίο. Μια φορά, με το που πήγα να μπω στο καράβι, έπεσα πάνω στον Μάτσα, τον εφοπλιστή. «Τι κάνεις εκεί, Λεωνίδα; Εσύ θα πληρώσεις εισιτήριο;» μου φωνάζει. «Δεν γίνεται, κύριε Μάτσα, διότι αν το μάθει ο αδελφός μου θα έχω μπλεξίματα...» Μιλάμε για αντίτιμο τριάντα δραχμών, δηλαδή τίποτα, όμως η εντολή ήταν εντολή είτε για μία δραχμή είτε για μεγάλο ποσό. Ο Γιώργος δεν ήθελε επ' ουδενί να δώσει δικαιώματα...}}
''Τίμιος σε υπερθετικό βαθμό, σεμνός, εργατικός, δίκαιος. Όταν του έλεγε κάποιος κάτι που δεν του άρεσε ή πίστευε ότι μπορούσε να τον παγιδέψει, το έκοβε με την πρώτη: «Να κοιτάς τη δουλειά σου και εμένα να με αφήσεις ήσυχο!» Μια φορά μόνο έκανα το λάθος να θέλω να πάρω μετοχές της εταιρείας του Κολοκοτρώνη, που είχε βάλει πλοία στις γραμμές Ρίο - Αντίριο και Αιδηψός - Αρκίτσα. Το έμαθε ο αδελφός μου, με φώναξε στο γραφείο του στο υπουργείο και με κοίταξε κατευθείαν στα μάτια με όλη του την αυστηρότητα: «Αν πάρεις μετοχές και μπλέξεις με ναυτιλιακά, εγώ παραιτήθηκα την ίδια ώρα!» Τα 'χασα. Διότι θεωρούσα τίμιο να θέλω να κερδίσω πέντε δραχμές από τα κέρδη των μετοχών του Κολοκοτρώνη, δηλαδή της εταιρείας των φέριμποτ. Ο Γιώργος πίστευε πως δεν έπρεπε να προχωρήσω σε αυτό το εγχείρημα, διότι η κίνηση θα έβλαπτε την καριέρα του. Μου είπε: «Αν το μάθει ο κόσμος, βρε Λεωνίδα μου, τι θα πει για την οικογένειά μας;» Αυτό ήταν, το ζήτημα έληξε εκεί. Και για να είναι εντελώς σίγουρος, την άδεια για τα πορθμεία δεν την έδωσε στον Κολοκοτρώνη, που ήταν φίλος μου, αλλά στον Μάτσα και στον [[Μιλτιάδης Μαρινάκης|Μαρινάκη]],''<ref>Μιλτιάδης: εφοπλιστής, βουλευτής της ΝΔ, ισχυρός διοικητικός παράγοντας επί σειρά ετών στον Ολυμπιακό και με μοναχοπαίδι το σημερινό [[Βαγγέλης Μαρινάκης|Βαγγέλη]]</ref>'' οι οποίοι θησαυρίσανε. Πηγαίναμε τα καλοκαίρια στην Αιδηψό με τις οικογένειες και μόλις φτάναμε στο φεριμπότ, ο Γιώργος με φώναζε και με παρατηρούσε: «Λεωνίδα, θα πληρώσεις εισιτήριο κανονικά. Κοίτα μην επωφεληθείς...» Είχα τις αντιρρήσεις μου, αλλά έπρεπε να ακολουθήσω την οδηγία, γιατί ο υπουργός αν το μάθαινε θα γινόταν θηρίο. Μια φορά, με το που πήγα να μπω στο καράβι, έπεσα πάνω στον Μάτσα, τον εφοπλιστή. «Τι κάνεις εκεί, Λεωνίδα; Εσύ θα πληρώσεις εισιτήριο;» μου φωνάζει. «Δεν γίνεται, κύριε Μάτσα, διότι αν το μάθει ο αδελφός μου θα έχω μπλεξίματα...» Μιλάμε για αντίτιμο τριάντα δραχμών, δηλαδή τίποτα, όμως η εντολή ήταν εντολή είτε για μία δραχμή είτε για μεγάλο ποσό. Ο Γιώργος δεν ήθελε επ' ουδενί να δώσει δικαιώματα...}}


Με θητεία το διάστημα 1954-1967, υπήρξε ο δεύτερος μακροβιότερος πρόεδρος στην [[Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς#Πρόεδροι του Συλλόγου|ιστορία του Ολυμπιακού]], ενώ αργότερα -λόγω νομικού επαγγέλματος και ποδοσφαιρικής προϋπηρεσίας- κατείχε την ίδια θέση στο Γνωμοδοτικό Αθλητικό Συμβούλιο ΓΑΣ, το [[Ελληνική Δικαιοσύνη|δικαστικό όργανο]] της πολιτείας για τον ελληνικό αθλητισμό. Η απαλλακτική του ψήφος ήταν καθοριστική στην αποφυγή της ποινής του υποβιβασμού για τον "αιώνιο" αντίπαλο [[Παναθηναϊκός (ποδόσφαιρο)|Παναθηναϊκό]], όταν το 1975 κρίθηκε ένοχος δωροδοκίας σε αγώνα [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών|κυπέλλου]] με τον [[Ηρακλής (ποδόσφαιρο)|Ηρακλή Θεσσαλονίκης]]. Πέραν των εξηγήσεων που έδωσε (''"δεν υφίσταται Ολυμπιακός άνευ Παναθηναϊκού"'') και το όλο παρασκήνιο της επιλογής του εκείνης, χαρακτηριστική είναι μία δήλωση Ανδριανόπουλου 12 χρόνια πριν την πολύκροτη υπόθεση:
Με θητεία το διάστημα 1954-1967, υπήρξε ο δεύτερος μακροβιότερος πρόεδρος στην [[Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς#Πρόεδροι του Συλλόγου|ιστορία του Ολυμπιακού]], ενώ αργότερα –λόγω νομικού επαγγέλματος και ποδοσφαιρικής προϋπηρεσίας– κατείχε την ίδια θέση στο Γνωμοδοτικό Αθλητικό Συμβούλιο ΓΑΣ, το [[Ελληνική Δικαιοσύνη|δικαστικό όργανο]] της πολιτείας για τον ελληνικό αθλητισμό. Η απαλλακτική του ψήφος ήταν καθοριστική στην αποφυγή της ποινής του υποβιβασμού για τον "αιώνιο" αντίπαλο [[Παναθηναϊκός (ποδόσφαιρο)|Παναθηναϊκό]], όταν το 1975 κρίθηκε ένοχος δωροδοκίας σε αγώνα [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών|κυπέλλου]] με τον [[Ηρακλής (ποδόσφαιρο)|Ηρακλή Θεσσαλονίκης]]. Πέραν των εξηγήσεων που έδωσε (''"δεν υφίσταται Ολυμπιακός άνευ Παναθηναϊκού"'') και το όλο παρασκήνιο της επιλογής του εκείνης, χαρακτηριστική είναι μία δήλωση Ανδριανόπουλου 12 χρόνια πριν την πολύκροτη υπόθεση:
{{ρήση|''Σαν επίσημος εκπρόσωπος του Ολυμπιακού θα ήθελα να αναγνωρίσω την ανωτερότητα του Παναθηναϊκού, ο οποίος υπήρξε και παραμένει πρωτοπόρος των αθλητικών εκδηλώσεων του τόπου μας και αποτελεί τον Σύλλογον των Πρωταθλητών, την πεμπτουσίαν του ελληνικού αθλητισμού. Και δικαίως θα πρέπει να αποτελεί πάντοτε παράδειγμα προς μίμησιν δι' όλους ημάς τους υπολοίπους και θα είναι τιμή και υποχρέωσις κάθε ελληνικού σωματείου να προσπαθήσει να πλησιάσει το αδιαφιλονίκητο μεγαλείο του Παναθηναϊκού.''}}
{{ρήση|''Σαν επίσημος εκπρόσωπος του Ολυμπιακού θα ήθελα να αναγνωρίσω την ανωτερότητα του Παναθηναϊκού, ο οποίος υπήρξε και παραμένει πρωτοπόρος των αθλητικών εκδηλώσεων του τόπου μας και αποτελεί τον Σύλλογον των Πρωταθλητών, την πεμπτουσίαν του ελληνικού αθλητισμού. Και δικαίως θα πρέπει να αποτελεί πάντοτε παράδειγμα προς μίμησιν δι' όλους ημάς τους υπολοίπους και θα είναι τιμή και υποχρέωσις κάθε ελληνικού σωματείου να προσπαθήσει να πλησιάσει το αδιαφιλονίκητο μεγαλείο του Παναθηναϊκού.''}}
Όσο και εάν τα παραπάνω ειπώθηκαν στα πλαίσια ευγένειας και αβροφροσύνης, όντας καλεσμένος στην 55ετηρίδα του Παναθηναϊκού,<ref>στην κατάμεστη αίθουσα της Αρχαιολογικής Εταιρείας με κεντρικό ομιλητή τον αντιπρόεδρο της τότε κυβέρνησης [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος|Παναγιώτη Κανελλόπουλο]] στις 23 Μαΐου 1963, την επομένη του θανάσιμου τραυματσμού του βαλκανιονίκη στο μήκος, ιατρού και βουλευτή [[Γρηγόρης Λαμπράκης|Γρηγόρη Λαμπράκη]] στη Θεσσαλονίκη</ref> δεν παύουν να είναι ενδεικτικά του τρόπου που αντιμετώπιζαν τον ανταγωνισμό και την αντιπαλότητα στο ποδόσφαιρο και γενικότερα τον αθλητισμό, οι πρωτεργάτες του στη χώρα.
Όσο και εάν τα παραπάνω ειπώθηκαν στα πλαίσια ευγένειας και αβροφροσύνης, όντας καλεσμένος στην 55ετηρίδα του Παναθηναϊκού,<ref>στην κατάμεστη αίθουσα της Αρχαιολογικής Εταιρείας με κεντρικό ομιλητή τον αντιπρόεδρο της τότε κυβέρνησης [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος|Παναγιώτη Κανελλόπουλο]] στις 23 Μαΐου 1963, την επομένη του θανάσιμου τραυματσμού του βαλκανιονίκη στο μήκος, ιατρού και βουλευτή [[Γρηγόρης Λαμπράκης|Γρηγόρη Λαμπράκη]] στη Θεσσαλονίκη</ref> δεν παύουν να είναι ενδεικτικά του τρόπου που αντιμετώπιζαν τον ανταγωνισμό και την αντιπαλότητα στο ποδόσφαιρο και γενικότερα τον αθλητισμό, οι πρωτεργάτες του στη χώρα.


Απεβίωσε σε κλινική του [[Λονδίνο]]υ στις 24 Φεβρουαρίου 1980, ένα 8μηνο πριν τον προσωπικό του αντίπαλο -ως σέντερ χαφ, ο μετέπειτα [[Θέσεις ποδοσφαίρου#Κεντρικός αμυντικός (CB)|κεντρικός αμυντικός]]- στα γήπεδα [[Απόστολος Νικολαΐδης|Απόστολο Νικολαΐδη]], τον οποίο χωρίς φόβο είχε υπερασπιστεί γηραιό στα ποινικά δικαστήρια κατά τη διάρκεια της [[Χούντα των Συνταγματαρχών|Δικτατορίας]].<ref>''"Έχει ιδιαίτερη σημασία ότι ο Απόστολος Νικολαΐδης τελικά αθωώθηκε από το Δικαστήριο καθώς μάρτυρας θερμής υπεράσπισης ήταν ο δίκαιος και αξιοπρεπής Γεώργιος Ανδριανόπουλος (πρώην Υπουργός, Δήμαρχος Πειραιά κ.λ.π.) ο οποίος στον εμβρόντητο δικαστή είπε: «Μπροστά στον Απόστολο Νικολαΐδη ούτε αναπνοή δεν πρέπει να παίρνουμε». Ο Ανδριανόπουλος ή «ποδάρας» για φίλους και εχθρούς, ήταν ο ισχυρός από τα 5 αδέλφια..."''<br />
Απεβίωσε σε κλινική του [[Λονδίνο]]υ στις 24 Φεβρουαρίου 1980, ένα 8μηνο πριν τον προσωπικό του αντίπαλο –ως σέντερ χαφ, ο μετέπειτα [[Θέσεις ποδοσφαίρου#Κεντρικός αμυντικός (CB)|κεντρικός αμυντικός]]– στα γήπεδα [[Απόστολος Νικολαΐδης|Απόστολο Νικολαΐδη]], τον οποίο χωρίς φόβο είχε υπερασπιστεί γηραιό στα ποινικά δικαστήρια κατά τη διάρκεια της [[Χούντα των Συνταγματαρχών|Δικτατορίας]].<ref>''"Έχει ιδιαίτερη σημασία ότι ο Απόστολος Νικολαΐδης τελικά αθωώθηκε από το Δικαστήριο καθώς μάρτυρας θερμής υπεράσπισης ήταν ο δίκαιος και αξιοπρεπής Γεώργιος Ανδριανόπουλος (πρώην Υπουργός, Δήμαρχος Πειραιά κ.λ.π.) ο οποίος στον εμβρόντητο δικαστή είπε: «Μπροστά στον Απόστολο Νικολαΐδη ούτε αναπνοή δεν πρέπει να παίρνουμε». Ο Ανδριανόπουλος ή «ποδάρας» για φίλους και εχθρούς, ήταν ο ισχυρός από τα 5 αδέλφια..."''<br />
[[http://palaimaxoipao1908.blogspot.gr/2011/04/blog-post_26.html Για να θυμούνται οι παλιοί... και να μαθαίνουν οι νέοι...], [[Γιώργος Λιβέρης]], ιστότοπος Συλλόγου Παλαιμάχων Αθλητών Παναθηναϊκού ΑΟ</ref>
[[http://palaimaxoipao1908.blogspot.gr/2011/04/blog-post_26.html Για να θυμούνται οι παλιοί... και να μαθαίνουν οι νέοι...], [[Γιώργος Λιβέρης]], ιστότοπος Συλλόγου Παλαιμάχων Αθλητών Παναθηναϊκού ΑΟ</ref>


Έκδοση από την 20:41, 23 Δεκεμβρίου 2014

Γεώργιος Ανδριανόπουλος
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης25 Οκτωβρίου 1903
Τόπος γέννησηςΠειραιάς, Ελλάδα
Ημερ. θανάτου24 Φεβρουαρίου 1980
Τόπος θανάτουΛονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
ΘέσηΕπιθετικός
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1918-Πειραϊκή Ένωσις
0000-1923Πειραϊκός Σύνδεσμος
1923-1924ΑΠΣ Πειραιώς
1925-1931Ολυμπιακός Πειραιώς
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1929-1930Ελλάδα5(2)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Γιώργος Ανδριανόπουλος ήταν Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής, συνιδρυτής και πρόεδρος του Ολυμπιακού Πειραιώς, δήμαρχος της ίδιας πόλης και υπουργός της Εμπορικής Ναυτιλίας. Αποτελεί τον μοναδικό παίκτη της εθνικής Ανδρών στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο οποίος στη συνέχεια υπουργοποιήθηκε.[1]

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννημένος την 25η Οκτωβρίου 1903 στον Πειραιά,[2] διετέλεσε επίσης αθλητής στίβου (δρόμοι ταχύτητας) και ποδηλάτης, καθώς και βουλευτής του συντηρητικού πολιτικού χώρου.

Αδελφός των Γιάννη, Ντίνου, Βασίλη και Λεωνίδα, υπήρξε το δεύτερο ηλικιακά μέλος της θρυλικής 5άδας των Ανδριανοπουλαίων του πειραϊκού ποδοσφαίρου, του Ολυμπιακού και της Εθνικής. Με τον αθλητισμό ασχολήθηκαν όλα τα αγόρια της οικογένειας (ακόμη και η μοναδική αδελφή τους), όντας μεταξύ άλλων και ποδοσφαιριστές –με μικρότερη όμως επιτυχία– στον Πειραϊκό Σύνδεσμο ο τέταρτος Αριστείδης (απεβίωσε 17 ετών σε επιδημία τύφου το Σεπτέμβριο 1922, συμπτωματικά λίγες ημέρες έπειτα τη Μικρασιατική καταστροφή) και στον Ολυμπιακό ο νεότερος Στέλιος.[3]

Ποδοσφαιρική σταδιοδρομία

Εκ των ιδρυτών του ερυθρόλευκου συλλόγου, πραγματοποίησε σπουδαία καριέρα ως κεντρικός επιθετικός του, μέχρι το 1931 που αποσύρθηκε. Έμεινε γνωστός με το προσωνύμιο Ποδάρας, λόγω του μεγάλου διασκελισμού του με τα πέλματα προς τα έξω.

Μετείχε στις 5 πρώτες αναμετρήσεις της Ελλάδας από την ίδρυση της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας ΕΠΟ. Δίπλα σε δύο ή τρία αδέλφια του στην επίθεση (ο μεγαλύτερος Γιάννης είχε σταματήσει) σημείωσε 2 τέρματα (1929, Βουλγαρία-Ελλάδα 1-1 και 1930, Ελλάδα-Γιουγκοσλαβία 2-1),[4] τα δεύτερο και τρίτο της ιστορίας της.[5] Είχε την ιδιαίτερη τιμή και διάκριση να πρόκειται για τον αρχηγό του πρώτου εθνικού αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος που συστάθηκε από την ΕΠΟ, λαμβάνοντας το χρίσμα για το φιλικό Ελλάδα-Β' Ιταλίας 1-4 την 7η Απριλίου 1929, και διατηρώντας το σε όλες τις επόμενες διεθνείς συμμετοχές του.[6]

Ορισμένες πηγές καταγράφουν ότι είχε συμπεριληφθεί και στη 16μελή αποστολή ποδοσφαιριστών που το 1920 συγκρότησε η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή (τότε ΕΟΑ) για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αμβέρσας, δηλαδή την πρώτη επίσημη Εθνική σύμφωνα με τη Διεθνή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου FIFA. Πάντως, το μέλος της ομάδας Νίκος Καλούδης (από τους συνιδρυτές του Ολυμπιακού με τους Ανδριανόπουλους) αναφέρει την παρουσία, χωρίς να χρησιμοποιηθεί, του Γ. Ανδρικόπουλου της Πειραϊκής Ένωσης,[7] ενώ το 1920 ο Ανδριανόπουλος είχε ήδη προσχωρήσει στον Πειραϊκό Σύνδεσμο (αποτελούσε αναπληρωματικό στέλεχος, δε, μετέχοντας στην επονομαζόμενη β' ομάδα). Εξάλλου, αθλητές σε σχολική ηλικία πιθανότατα δεν επιτρέπονταν στους Ολυμπιακούς, με νεότερος της αποστολής να είναι ο 20χρονος αδελφός του Γιάννης, τον οποίον ο Γιώργος μάλλον απλά συνόδεψε ώστε να παρακολουθήσει αγωνιζόμενο στην Αμβέρσα.

Μετέπειτα πορεία

Το 1927 αποφοίτησε από τη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, το 1929 άρχισε να δικηγορεί και αργότερα μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι.[2] Σε ηλικία 25 ετών και ως ενεργός ακόμη παίκτης του Ολυμπιακού, εκλέχθηκε το 1928 δημοτικός σύμβουλος Πειραιώς και στη συνέχεια ασχολήθηκε περισσότερο ενεργά με την πολιτική, διατελώντας κατά σειρά βουλευτής (6 φορές με αφετηρία το 1950) και δήμαρχος της πόλης (1951-1955) υποστηριζόμενος από τη δεξιά παράταξη, διευθυντής και πρόεδρος στον ΟΛΠ, ενώ τέλος υπουργός της Εμπορικής Ναυτιλίας. Ενδεικτικές περί του ήθους του πολιτικού ανδρός και του χαρακτήρα γενικά, παραμένουν οι μαρτυρίες κάποιων περιστατικών από το "βενιαμίν" της θρυλικής ποδοσφαιρικής 5άδας, Λεωνίδα (που συχνά ο Γιώργος παρατηρούσε αυστηρά, ως μεγαλύτερος αδελφός, για τις χαμηλές σχολικές επιδόσεις αλλά και την ανέμελη ζωή του μέχρι να παντρευτεί μετά τα 40):[8]

Όμως ο δήμαρχος Πειραιά διαπίστωνε ότι το ταμείο ήταν μονίμως άδειο. [...] Όμως προσέξτε, όπως δεν υπήρχαν φράγκα επί θητείας Γιώργου Ανδριανόπουλου, έτσι και σήμερα η ανέχεια στον δήμο παραμένει. Θυμάμαι, είχε πάει ο αδελφός μου, ως δήμαρχος Πειραιά, ένα ταξίδι στην Αμερική και όταν ο Γουλανδρής τον ρώτησε «Τι δώρο θέλεις, δήμαρχε;», εκείνος ζήτησε δύο απορριμματοφόρα, κοινώς σκουπιδιάρικα, για να τα δρομολογήσει στον φουκαρά τον Πειραιά. Ε, του τα έδωσε! Η πολιτική στην οικογένειά μου δεν έδωσε πολλά,[9] για την ακρίβεια σχεδόν τίποτα. Ο Γιώργος υπήρξε μετρημένος, αυστηρός, και πάνω απ' όλα ηθικό στοιχείο στην πολιτική του καριέρα. Τίμιος σε υπερθετικό βαθμό, σεμνός, εργατικός, δίκαιος. Όταν του έλεγε κάποιος κάτι που δεν του άρεσε ή πίστευε ότι μπορούσε να τον παγιδέψει, το έκοβε με την πρώτη: «Να κοιτάς τη δουλειά σου και εμένα να με αφήσεις ήσυχο!» Μια φορά μόνο έκανα το λάθος να θέλω να πάρω μετοχές της εταιρείας του Κολοκοτρώνη, που είχε βάλει πλοία στις γραμμές Ρίο - Αντίριο και Αιδηψός - Αρκίτσα. Το έμαθε ο αδελφός μου, με φώναξε στο γραφείο του στο υπουργείο και με κοίταξε κατευθείαν στα μάτια με όλη του την αυστηρότητα: «Αν πάρεις μετοχές και μπλέξεις με ναυτιλιακά, εγώ παραιτήθηκα την ίδια ώρα!» Τα 'χασα. Διότι θεωρούσα τίμιο να θέλω να κερδίσω πέντε δραχμές από τα κέρδη των μετοχών του Κολοκοτρώνη, δηλαδή της εταιρείας των φέριμποτ. Ο Γιώργος πίστευε πως δεν έπρεπε να προχωρήσω σε αυτό το εγχείρημα, διότι η κίνηση θα έβλαπτε την καριέρα του. Μου είπε: «Αν το μάθει ο κόσμος, βρε Λεωνίδα μου, τι θα πει για την οικογένειά μας;» Αυτό ήταν, το ζήτημα έληξε εκεί. Και για να είναι εντελώς σίγουρος, την άδεια για τα πορθμεία δεν την έδωσε στον Κολοκοτρώνη, που ήταν φίλος μου, αλλά στον Μάτσα και στον Μαρινάκη,[10] οι οποίοι θησαυρίσανε. Πηγαίναμε τα καλοκαίρια στην Αιδηψό με τις οικογένειες και μόλις φτάναμε στο φεριμπότ, ο Γιώργος με φώναζε και με παρατηρούσε: «Λεωνίδα, θα πληρώσεις εισιτήριο κανονικά. Κοίτα μην επωφεληθείς...» Είχα τις αντιρρήσεις μου, αλλά έπρεπε να ακολουθήσω την οδηγία, γιατί ο υπουργός αν το μάθαινε θα γινόταν θηρίο. Μια φορά, με το που πήγα να μπω στο καράβι, έπεσα πάνω στον Μάτσα, τον εφοπλιστή. «Τι κάνεις εκεί, Λεωνίδα; Εσύ θα πληρώσεις εισιτήριο;» μου φωνάζει. «Δεν γίνεται, κύριε Μάτσα, διότι αν το μάθει ο αδελφός μου θα έχω μπλεξίματα...» Μιλάμε για αντίτιμο τριάντα δραχμών, δηλαδή τίποτα, όμως η εντολή ήταν εντολή είτε για μία δραχμή είτε για μεγάλο ποσό. Ο Γιώργος δεν ήθελε επ' ουδενί να δώσει δικαιώματα...

Με θητεία το διάστημα 1954-1967, υπήρξε ο δεύτερος μακροβιότερος πρόεδρος στην ιστορία του Ολυμπιακού, ενώ αργότερα –λόγω νομικού επαγγέλματος και ποδοσφαιρικής προϋπηρεσίας– κατείχε την ίδια θέση στο Γνωμοδοτικό Αθλητικό Συμβούλιο ΓΑΣ, το δικαστικό όργανο της πολιτείας για τον ελληνικό αθλητισμό. Η απαλλακτική του ψήφος ήταν καθοριστική στην αποφυγή της ποινής του υποβιβασμού για τον "αιώνιο" αντίπαλο Παναθηναϊκό, όταν το 1975 κρίθηκε ένοχος δωροδοκίας σε αγώνα κυπέλλου με τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Πέραν των εξηγήσεων που έδωσε ("δεν υφίσταται Ολυμπιακός άνευ Παναθηναϊκού") και το όλο παρασκήνιο της επιλογής του εκείνης, χαρακτηριστική είναι μία δήλωση Ανδριανόπουλου 12 χρόνια πριν την πολύκροτη υπόθεση:

Σαν επίσημος εκπρόσωπος του Ολυμπιακού θα ήθελα να αναγνωρίσω την ανωτερότητα του Παναθηναϊκού, ο οποίος υπήρξε και παραμένει πρωτοπόρος των αθλητικών εκδηλώσεων του τόπου μας και αποτελεί τον Σύλλογον των Πρωταθλητών, την πεμπτουσίαν του ελληνικού αθλητισμού. Και δικαίως θα πρέπει να αποτελεί πάντοτε παράδειγμα προς μίμησιν δι' όλους ημάς τους υπολοίπους και θα είναι τιμή και υποχρέωσις κάθε ελληνικού σωματείου να προσπαθήσει να πλησιάσει το αδιαφιλονίκητο μεγαλείο του Παναθηναϊκού.

Όσο και εάν τα παραπάνω ειπώθηκαν στα πλαίσια ευγένειας και αβροφροσύνης, όντας καλεσμένος στην 55ετηρίδα του Παναθηναϊκού,[11] δεν παύουν να είναι ενδεικτικά του τρόπου που αντιμετώπιζαν τον ανταγωνισμό και την αντιπαλότητα στο ποδόσφαιρο και γενικότερα τον αθλητισμό, οι πρωτεργάτες του στη χώρα.

Απεβίωσε σε κλινική του Λονδίνου στις 24 Φεβρουαρίου 1980, ένα 8μηνο πριν τον προσωπικό του αντίπαλο –ως σέντερ χαφ, ο μετέπειτα κεντρικός αμυντικός– στα γήπεδα Απόστολο Νικολαΐδη, τον οποίο χωρίς φόβο είχε υπερασπιστεί γηραιό στα ποινικά δικαστήρια κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας.[12]


Παραπομπές - σημειώσεις

  1. ↑ ίσως και ο Κώστας Βικελίδης να ανέλαβε καθήκοντα υπουργού για σύντομο διάστημα, γεγονός που προς το παρόν δεν έχει επιβεβαιωθεί
  2. ↑ 2,0 2,1 "Αυτή είναι η ιστορία της Εθνικής Ελλάδας (και πώς φτάσαμε στην Αφρική)", Ανδρέας Μπόμης, Εκδόσεις Ερεχθηίδας, Αθήνα 2009, ISBN 960-9912-50-8, σελ. 45
  3. ↑ "Ο τελευταίος των πέντε • Ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος αφηγείται", Δημήτρης Α. Καπράνος, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2004, ISBN 960-0338-51-5, σελ. 26
  4. ↑ λανθασμένα η ΕΠΟ παραθέτει μόνον ένα στον κατάλογο Ελλήνων διεθνών, αντίθετα με το αρχείο αγώνων του RSSSF, αλλά και το... δικό της
  5. ↑ το παρθενικό ο εβραϊκού θρησκεύματος Αλβέρτος Ναμίας του Ηρακλή Θεσσ.
  6. ↑ Γιώργος Ανδριανόπουλος, βάση δεδομένων ευρωπαϊκών εθνικών ομάδων eu-football.info
  7. ↑ "Παρά ταύτα μάθετε κάτι που αγνοείται, ότι εις την 7ην Ολυμπιάδα 1920 Αμβέρσης, εάν δεν υπήρχε «Ολυμπιακός» υπήρχε «Πειραϊκή Ποδ. Ένωσις» τουτέστιν «Ολυμπιακός», εάν και αυτό δε θέλετε να παραδεχθήτε υπάρχουν οι αθληταί του «Ολυμπιακού» οι οποίοι απετέλεσαν την Εθνικήν ομάδα οι Ανδριανόπουλος Ι. Καλούδης Ν. Ανδρικόπουλος Γ."
    [Μία επιβεβλημένη απάντησις, Νικόλαος Καλούδης, περιοδ. «ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ», 10.10.1926, ψηφιακή σελ. 228]
  8. ↑ "Ο τελευταίος των πέντε • Ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος αφηγείται", Δημήτρης Α. Καπράνος, Εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2004, ISBN 960-0338-51-5, σελ. 84-86
  9. ↑ συμπεριλαμβάνει το γιο του πρώτου από τα αδέλφια Γιάννη και ανιψιό τους Ανδρέα Ανδριανόπουλο, επίσης δήμαρχο Πειραιά και επικεφαλής τεσσάρων διαφορετικών υπουργείων σε κυβερνήσεις της ΝΔ
  10. ↑ Μιλτιάδης: εφοπλιστής, βουλευτής της ΝΔ, ισχυρός διοικητικός παράγοντας επί σειρά ετών στον Ολυμπιακό και με μοναχοπαίδι το σημερινό Βαγγέλη
  11. ↑ στην κατάμεστη αίθουσα της Αρχαιολογικής Εταιρείας με κεντρικό ομιλητή τον αντιπρόεδρο της τότε κυβέρνησης Παναγιώτη Κανελλόπουλο στις 23 Μαΐου 1963, την επομένη του θανάσιμου τραυματσμού του βαλκανιονίκη στο μήκος, ιατρού και βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη
  12. ↑ "Έχει ιδιαίτερη σημασία ότι ο Απόστολος Νικολαΐδης τελικά αθωώθηκε από το Δικαστήριο καθώς μάρτυρας θερμής υπεράσπισης ήταν ο δίκαιος και αξιοπρεπής Γεώργιος Ανδριανόπουλος (πρώην Υπουργός, Δήμαρχος Πειραιά κ.λ.π.) ο οποίος στον εμβρόντητο δικαστή είπε: «Μπροστά στον Απόστολο Νικολαΐδη ούτε αναπνοή δεν πρέπει να παίρνουμε». Ο Ανδριανόπουλος ή «ποδάρας» για φίλους και εχθρούς, ήταν ο ισχυρός από τα 5 αδέλφια..."
    [Για να θυμούνται οι παλιοί... και να μαθαίνουν οι νέοι..., Γιώργος Λιβέρης, ιστότοπος Συλλόγου Παλαιμάχων Αθλητών Παναθηναϊκού ΑΟ


Πηγές

  • "H ιστορία του Ολυμπιακού", Γιώργος Αλεξανδρής-Ηλίας Λέκκας, Εκδόσεις Γ.Χ Αλεξανδρή, Αθήνα 1996
  • "Θρύλος, πορεία μέσα στο χρόνο • Ολυμπιακός 1925-1997, μία ιστορική αναδρομή", συλλογικό έργο, Εκδόσ. Ηλιοτρόπιο, Αθήνα 1997, ISBN 960-3420-49-2
  • "Χρυσός θρύλος, η ένδοξη ιστορία του Ολυμπιακού • 1925-1997, 72 χρόνια δόξας", Ηλίας Λέκκας, Εκδόσεις Art Press, Αθήνα 1997
  • "Εθνική Ελλάδος • Πορεία μέσα στο χρόνο", Βαγγ. Μελέκογλου-Άγγ. Μενδρινός-Θοδ. Νταβέλος, Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 1995, ISBN 960-0210-82-9
  • "Ολυμπιακός • Ένα αρχείο, μία ιστορία", Βασίλης Α. Καρδάσης, Εκδόσεις Μίλητος, Αθήνα 1998, ISBN 960-8460-09-3
  • "Ο τελευταίος των πέντε • Ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος αφηγείται", Δημήτρης Α. Καπράνος, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2004, ISBN 960-0338-51-5
  • "80 χρόνια, 80 μορφές", Βασίλης Α. Καρδάσης, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2005, ISBN 960-4420-21-6
  • Βιογραφία στην εφημερ. «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ», Αθήνα 15.04.1951
  • "Το ελληνικόν ποδόσφαιρον 1919-1926", Γεώργιος Α. Ανδριανόπουλος, σειρά άρθρων περιοδ. «ΑΘΛΗΤΙΚΑ Χρονικά» 1956-1958, Πειραιάς 1966
  • "Παναθηναϊκός • Tο τριφύλλι x 11", συλλογικό έργο, ένθετη έκδοση εφημερ. «το ΒΗΜΑ» (σειρά "Η Βίβλος του Ποδοσφαίρου"), Αθήνα 05.03.2006


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γεώργιος_Ανδριανόπουλος&oldid=4984278"