Ίμρε Νάγκυ
Ο Ίμρε Νάγκυ (7 Ιουνίου 1896-16 Ιουνίου 1958) ήταν Ούγγρος πολιτικός, ο οποίος διετέλε πρωθυπουργός της χώρας του σε μια πολύ ταραγμένη περίοδο και εκτελέσθηκε για την αντισοβιετική του στάση.
Γεννήθηκε στο Κάποσβαρ, γόνος οικογένειας αγροτών και εργαζόταν ως μαθητευόμενος σε έναν κλειδαρά, πριν ενταχθεί στον Αυστροουγγρικό στρατό κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου στο Ανατολικό Μέτωπο. Εκεί συνελήφθη από το Ρωσικό Στρατό το 1915, όπου υιοθέτησε το κομμουνισμό.
Το 1918, ήταν μέλος της φρουράς που φρούρησε το φυλακισμένο πρώην-αυτοκράτορα Νικόλαο ΙΙ και την οικογένειά του στο Εκατερίνεμπουρκ και συμμετείχε στην εκτέλεσή τους στις 17 Ιουλίου 1918. Ο Νάγκυ επέστρεψε στην Ουγγαρία μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και υπηρέτησε στην οικουμενική κυβέρνηση Μπέλα Κουν.
Το 1929, μετέβη στη Σοβιετική Ένωση, όπου αναμιγνύεται στη γεωργική έρευνα και εργάζεται στο ουγγρικό τμήμα της Comintern. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του Νάγκυ στη Σοβιετική Ένωση, πολλοί μη-Ρώσοι κομμουνιστές συνελήφθησαν, φυλακίστηκαν και εκτελέσθηκαν από τη σοβιετική κυβέρνηση.
Το 1944, ο Νάγκυ επέστρεψε στην Ουγγαρία και υπηρέτησε στην κομμουνιστική κυβέρνηση ως υπουργός Γεωργίας και σε άλλες θέσεις, από όπου προωθούσε μεταρρυθμίσεις για την ευημερία των αγροτών. Μετά από δύο έτη ως πρωθυπουργός (1953-1955), ο Νάγκυ αναγκάστηκε να παραιτηθεί και διαγράφτηκε από το κομμουνιστικό κόμμα μαζί με την ομάδα του, ως συνέπεια της τάσης φιλελευθεροποίησης που παρουσίασε σε αυτή τη θέση.
Έγινε πρωθυπουργός και πάλι κατά τη διάρκεια της αντισοσιαλιστικής εξέγερσης το 1956 μέσω της λαϊκής υποστήριξης, αντικαθιστώντας τον αδιάλλακτο Αντρέα Χεγκέντους. Στις 31 Οκτωβρίου ανήγγειλε την απόσυρση της Ουγγαρίας από το σύμφωνο της Βαρσοβίας και την 1η Νοεμβρίου απευθύνθηκε σε άλλες χώρες, προκειμένου να αναγνωριστεί η ουγγρική ουδετερότητα.
Όταν η επανάσταση συντρίφθηκε από τη σοβιετική εισβολή στη χώρα, ο Νάγκυ μαζί με άλλους βρήκαν άσυλο στη γιουγκοσλαβική πρεσβεία. Συνελήφθη στις 22 Νοεμβρίου, κατά παράβαση της εγγύησης της ελεύθερης μετάβασης. Επέστρεψε έπειτα στη Βουδαπέστη και εκτελέσθηκε στην κρεμάλα με άλλους τον Ιούνιο του 1958. Θάφτηκε σε μια απόμακρη γωνία του δημοτικού νεκροταφείου της Βουδαπέστης.
Το 1989 η σορός του αποκαταστάθηκε. Η ογκώδης δημόσια κηδεία του συνέβαλε ψυχολογικά προς την πτώση του κομμουνισμού στην Ουγγαρία.