Αλφόνσο Φαδρίκ

Ο Αλφόνσο Φαντρίκ ή Αλφόνσος Φρειδερίκος της Σικελίας ή της Αραγώνας (ισπανικά : Alfonso Federico de Sicilia) ήταν Ισπανικής καταγωγής γεννημένος στην Κατάνια της Ιταλίας κόμης των Σαλώνων. Ήταν νόθος γιος του Φρειδερίκου Β΄ της Σικελίας από την ερωμένη του Συβίλια Σορμέλα, γεννήθηκε μεταξύ 1290 και 1294.

Το 1313 έγινε αρχηγός της Καταλανικής εταιρείας και ο πατέρας του τον διόρισε γενικό βικάριο του Δουκάτου των Αθηνών το 1317. Μετά το θάνατο του πατέρα του το 1317 ο Αλφόνσο κατέλαβε την Εύβοια αλλά αναγκάστηκε να αποσυρθεί μετά από πίεση των Ανδεγαυών , αλλά κράτησε την κατοχή του τα κάστρα της Καρύστου και της Λάρμενας. Ήταν τριτημόριος της Εύβοιας (Τριτημόριο Καρύστου) το 1318. Μετά το θάνατο του Ιωάννη Β΄ Δούκα δούκα των Νέων Πατρών το 1318 εισέβαλε στη Θεσσαλία και κατέκτησε το Λιδωρίκι το Σιδηρόκαστρο το Ζητούνι το Γαρδίκι το Γαλαξείδι και τη Βιτρινίτζα. Ο Αλφόνσο έγινε "γενικός Βικάριος" των δουκάτων των Αθηνών και Νέων Πατρών το 1319. Έγινε Αυθέντης των Σαλώνων μετά το θάνατο χωρίς κληρονόμους του Ρογήρου Ντελόρ το 1320 το 1330 αντικαταστάθηκε ως γενικός Βικάριος από τον Νικολό Λάντσια αλλά παρέμεινε στην Ελλάδα.Από το 1330 ήταν και κόμης της Μάλτας και του Γκόζο κάτω από την κυριαρχία των βασιλέων της Σικελίας.

Μεγάλωσε στην αυλή του Ιάκωβου Β΄ της Αραγωνίας, το 1317 παντρεύτηκε την Μαρούλα της Βερόνα κόρη του Βονιφατίου, ο οποίος του έδωσε προίκα την Αίγινα και μέρος του νησιού της Εύβοιας , το τριτημόριο της Καρύστου, η Μαρούλα πέθανε το 1326. Το 1319 διαπραγματεύτηκε ανακωχή μεταξύ του στέμματος της Αραγωνίας και της Δημοκρατίας της Βενετίας . Έχει κατακτήσει πολλά μέρη του δουκάτου νέων Πατρών που συνδέθηκαν με το Δουκάτο των Αθηνών. Πέθανε το 1338 και είχε επτά παιδιά: την Σιμόνα, την Ιωάννα, τον Φρεδερείκο Πέρε της Αραγωνίας, τον Ιάκωβο Φρειδερίκο της Αραγωνίας, τον Γουλιελμο , τον Βονιφάτιο Φρειδερίκο της Αραγωνίας, και τον Ιωάννη αυθέντη της Σαλαμίνας.

Πηγές

• John V.A. Fine Jr., The Late Medieval Balkans, Ann Arbor, 1987.
• Nicholas Cheetham, Mediaeval Greece, Yale University Press, 1981.
• D.I. Polemis, The Doukai, London, 1968.