Ευφορίων ο Χαλκιδεύς

Η πρώτη σύγχρονη έκδοση της βιογραφίας του Ευφορίωνα, εκδὸθηκε το 1823 από τον Αύγουστο Μάινεκε στα Λατινικά

Ο Ευφορίων (3ος αιώνας π.Χ., γεν. περίπου 275 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας ποιητής και επιγραμματοποιός με καταγωγή από τη Χαλκίδα.

Ιστορικό

Πέρασε σημαντικό μέρος της ζωής του στην Αθήνα, όπου και κατόρθωσε να συγκεντρώσει μεγάλο πλούτο. Αρχικά σπούδασε φιλοσοφία με τον φιλόσοφο Λακύδη τον Κυρηναίο και τον Πρύτανη, και κατόπιν έγινε ο μαθητής και ο νεαρός ερωμένος του ποιητή Αρχίβουλου. Κατά το 221 π.Χ. προσκλήθηκε από τον Αντίοχο το Μέγα της δυναστείας των Σελευκιδών, στην βασιλική αυλή του στη Συρία. Εκεί βοήθησε στην δημιουργία της βιβλιοθήκης της Αντιοχείας, της οποίας και έγινε βιβλιοθηκονόμος έως το τέλος της ζωής του. Έγραψε μυθολογικά έπη (το Θρᾷξ), ερωτικές ελεγείες, επιγράμματα, καθώς και ένα σατιρικό ποιήμα (Άραι, «κατάραι») κατά τα πρότυπα του έργου Ήβης του Καλλίμαχου του Κυρηναίου.

Αποτίμηση του έργου του

Αρκετά έργα πεζογραφίας με θεματολογία από αρχαιότητα και ιστορία αποδίδωνται επίσης σε αυτόν. Όπως και ο σύγχρονος του ποιητής Λυκόφων, του άρεσε να χρησιμοποιεί αρχαΐζουσες και σπάνιες εκφράσεις, και ο πολυμαθής χαρακτήρας των εκφράσεων του έκανε τη γλώσσα που χρησιμοποιούσε ιδιαίτερα δυσνόητη. Οι μετέπειτα Ρωμαίοι, έτρεφαν μεγάλη εκτίμηση για τις ελεγείες του και τις μεταφράσαν καθώς και μιμηθήκαν στα δικά τους έργα, με τα πιο γνωστά παραδείγματα να είναι αυτά του ποιητή Κορνέλιου Γάλλου και του αυτοκράτορα Τιβέριου, κατά τον 1ο αιώνα π.Χ..

Σύγχρονη εποχή

Οι πάπυροι της Οξυρρύχου αποτελούν μια από τις πηγές του διασωζόμενου έργου του Ευφορίωνα

Ο ιστορικός του 19ου αιώνα, Αύγουστος Μαίνεκε, συγκέντρωσε τα διασωζόμενα κομμάτια του έργου του και τα εξέδωσε στη βιογραφία De Euphorionis Chalcidensis vita et scriptis (Η ζωή του Ευφορίωνος του Χαλκιδαίου και τα γραπτά του) του 1823, καθώς και στην ανθολογία με τον τίτλο Ανάλεκτα Αλεξανδρινά του 1843, βιβλία τα οποία αποτέλεσαν και τη βάση για τις νεότερες σύγχρονες εκδόσεις του έργου του Ευφορίωνα.

Κατά τα νεώτερα χρόνια, περαιτέρω κείμενα ανακαλύφθηκαν και στους παπύρους της Οξυρρύγχου.

Εργογραφία

Ανάμεσα στα μυθολογικά του έπη, περιλαμβάνονται τα ακόλουθα:

• Ἡσίοδος
• Μοψοπία
• Χιλιάδες
• Ἀλέξανδρος
• Ἄνιος
• Ἀντιγραφαὶ πρὸς Θεωρίδαν
• Ἀπολλόδωρος
• Ἀραὶ ἤ ποτηριοκλέπτης
• Ἀρτεμίδωρος
• Γέρανος
• Δημοσθένης
• Διόνυσος
• Ἐπικήδειος εἰς Πρωταγόραν
• Θρᾷξ
• Ἱππομέδων
• Ξένιον
• Πολυχάρης
• Ὑάκινθορ
• Φιλοκτήτης

Στις πεζογραφίες του ανοίκουν τα παρακάτω έργα:

• Ἱστορικὰ ὐπομνήματα
• Περὶ τῶν Ἀλευαδῶν
• Περὶ τῶν Ἰσθμίων
• Περὶ Μελοποιϊῶν
• Λέξις Ἱπποκράτους

Επιπλέον πηγές

• Euphorion Who's Who in the Greek World του John Hazel.
• Magnelli, Enrico 2002. Studi su Euforione (Rome)
• Powell, Johannes U. (1925) 1981.Collectanea Alexandrina: Reliquiae minores poetarum Graecorum aetatis Ptolemaicae 323–146 A.C. (Oxford: Oxford University Press, 1925; επανέκδοση Chicago 1981. Euphorion, σελ. 28–58.
• Latte, Kurt. 1968. "Der Thrax des Euphorion", Philologus 44 (1935) 129–55, reprinted in Latte, Kleine Schriften Munich 1968, σελ. 562–84.
• Magnelli, Enrico 2002. Studi su Euforione(Rome)
• Franz Skutsch: Euphorion (4). In: Pauly Realencyclopädie of classical archeology (RE). Τόμος VI, 1, Stuttgart, 1907, σελ. 1174–1190 Sp.
• Felix Scheidweiler: Euphorionis fragmenta. Georgi, Bonn 1908
• Euforione di Calcide - Treccani.it / Istituto dell'Enciclopedia Italiana
• L. Schmitz, art. Euphorion 3., in W. Smith (ed.), A dictionary of Greek and Roman biography and mythology, II, Boston, 1867, pp. 97-99.

Αυτό το λήμμα βασίζεται ή περιλαμβάνει κείμενο από λήμμα της Encyclopædia Britannica του 1911 που αποτελεί κοινό κτήμα.