Ασσούρ
| Ασσούρ | |
|---|---|
 | |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ishtar |
| Τέκνα | Νινούρτα |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ασσούρ φέρεται ως κορυφαίος θεός του Ανατολικού Σημιτικού Πάνθεου και ο μεγαλύτερος θεός του Ασσυριακού Πανθεόυ στην Μεσοποταμιακή θρησκεία. Λατρευόταν κυρίως στην Άνω Μεσοποταμία, στην βορειοανατολική Συρία και στην νοτιοανατολική Μικρά Ασία, το σύμβολο του ήταν ο ηλιακός δίσκος.[1] Ο τόπος καταγωγής της λατρείας του ήταν η ομώνυμη πόλη Ασσούρ που χρονολογείται στα μέσα της 3ης χιλιετίας π.Χ., η πρωτεύουσα του Αρχαίου Ασσυριακού Βασιλείου.[2] Όλοι οι βασιλείς της αρχαίας Ασσυρίας θεωρούσαν τον εαυτό τους εκπρόσωπο του προέρχεται από τον ηλιακό θεό Ούτου των Σουμερίων, γιό του Νάννα θεού της Σελήνης ο οποίος αργότερα μεταφέρθηκε στους Ακκάδιους ως Σαμάς, θεός του ήλιου και της δικαιοσύνης. Η οικογένεια του δεν προσδιορίζεται αλλά η λατρεία σχετίζεται σαν διάδοχος στην νότια Μεσοποταμία του Ενλίλ κορυφαίου θεού της Νιππούρ. Ο Ενλίλ ήταν ο κορυφαίος θεός της Μεσοποταμίας μέχρι τις αρχές της 3ης χιλιετίας π.Χ., ο Χαμουραμπί μετέφερε στα μέσα του 19ου π.Χ. την έδρα του στην Βαβυλώνα και τον αντικατέστησε με τον Μαρδούκ σαν κορυφαίο θεό του νότου. Ο Ασσούρ σχετίζεται περισσότερο με την σύζυγο του Νινλίλ και τον γιο τους Νινουρτά, η λατρεία του καθιερώθηκε σταδιακά από τον 14ο αιώνα π.Χ. ως τον 7ο αιώνα π.Χ.[2] Οι βασικοί περίοδοι της Ασιατικής κατάκτησης ήταν η Αρχαία Ασσυριακή Αυτοκρατορία του Σαμσί-Αντάντ Α΄ (1813 π.Χ. - 1750 π.Χ.), η Μέση Ασσυριακή Αυτοκρατορία (1391 π.Χ. - 1056 π.Χ.) και η Νέα Ασσυριακή Αυτοκρατορία (911 π.Χ. - 605 π.Χ.). Η Ασσυριακή προπαγάνδα είχε στόχο την προτεραιότητα του Ασσούρ απέναντι σε όλους τους υπόλοιπους θεούς, διακήρυξαν σε όλους τους κατακτημένους λαούς ότι οι θεοί τους είχαν εγκαταλείψει.
Προέλευση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Όταν ο Σαργών Β΄ κατέκτησε τον 8ο αιώνα π.Χ. την Βαβυλώνα οι Ασσυριακές γραφές ξεκίνησαν να εμφανίζουν το όνομα του Ασσούρ με σφηνοειδή σύμβολα, η Ασσυριακή Ακκαδική προέρχεται από την Ακκαδική γλώσσα και την Ασσυριακή διάλεκτος. Ο στόχος τους ήταν να αναδείξουν το θεικό δίδυμο Ανσσάρ και Κισσάρ σαν το κορυφαίο όλων, ακόμα και του Ενλίλ και της Νινλίλ.[3] Ο Βαβυλώνιος θεός Μαρδούκ σταμάτησε να εμφανίζεται, ο Ασσούρ καταγράφεται σαν εξέλιξη του Ανσάρ του ύπατου θεού που δολοφόνησε τους δαίμονες Τιαμάτ και Απσού και δημιούργησε την ανθρωπότητα.[4] Το όνομα του είναι Ακκαδικής προέλευσης και μεταφράζεται στα ακκαδικά, που είναι ίδια γλώσσα με τα ασσυριακά, ως «άξονας του ουρανού» ή «ορίζοντας του ουρανού» κάτι που σημαίνει ότι εκπροσωπεί για τον λαό του, τους Ασσύριους, τον ουράνιο κόσμο. Παριστάνονταν ως μαχόμενος τοξότης και θεωρούνταν πάντα νικητής και θεός του πολέμου βρισκόταν μόνιμα πάνω στο ουράνιο ηλιακό άρμα.
Μετέπειτα αντιγραφές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τη συνήθεια αυτή του Ασσούρ αντέγραψαν αργότερα οι Πέρσες για να παραστήσουν τον δικό τους θεό Αχούρα Μάσδα πάνω στον ηλιακό δίσκο και οι Εβραίοι αργότερα για τον δικό τους Θεό Γιαχβέ. Ο Ασσούρ ήταν για τους Ασσύριους ο μοναδικός μεγάλος τους θεός αποφεύγοντας να χρησιμοποιήσουν οικογενειακό πάνθεον θεών όπως οι προγενέστεροι Σουμέριοι από τους οποίους τον αντέγραψαν. Οι ίδιοι ως Σημίτες νομάδες δεν είχαν δημιουργήσει δικό τους θεό και κατά πολλές παραδόσεις ήταν ο πρώτος βασιλιάς του λαού τους που θεοποιήθηκε. Συμβολικές παραστάσεις του θεού Ασσούρ βρέθηκαν σε ασσυριακές βασιλικές σφραγίδες, καθώς και σε διακοσμητικούς κύκλους αρχαίων ασσυριακών ανακτόρων.
Ο Ασσούρ στην Βίβλο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το όνομα του μέγιστου θεού των Ασσυρίων Ασσούρ αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη στο κεφάλαιο της Γέννησης (Γεν. 10, 21 - 22) ως γενάρχης του ισχυρού σημιτικού λαού των Ασσυρίων ο οποίος έδωσε το όνομα του στον λαό. Οι αναφορές της Βίβλου για τους Ασσυρίους ταυτίζονται πλήρως με τα αρχαιολογικά ευρήματα. Ο Ασσούρ είναι δεύτερος γιος του Σημ του γενάρχη όλων των Σημιτικών φυλών, εγγονός του Νώε είχε άλλους 4 αδελφούς όλοι γενάρχες αντιστοίχων Σημιτικών φυλών της Μεσοποταμίας.
- Γεν. 10,21 Καὶ τῷ Σὴμ ἐγεννήθη καὶ αὐτῷ, πατρὶ πάντων τῶν υἱῶν Ἕβερ, ἀδελφῷ Ἰάφεθ τοῦ μείζονος.
- Γεν. 10,22 : Υιοί του Σημ είναι οι Ελάμ, Ασσούρ, Αρφαξάδ, Λούδ, Αράμ και Καϊνάν.
Ο Ιουδαίος ιστορικός του 1ου αιώνα μ.χ. Ιώσηπος Φλάβιος αναφέρει σχετικά με τον Ασσούρ:
«Ο Ασσούρ ζούσε στην πόλη της Νινευή και ονόμασε τους υπηκόους του Ασσύριους που έγιναν το ισχυρότερο έθνος μεταξύ άλλων» (Ιουδαικές αρχαιότητες, 1,6,4)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2022.
- ↑ 2,0 2,1 Karel van der Toorn, Bob Becking, Pieter Willem van der Horst, Dictionary of deities and demons in the Bible, σσ. 108–109
- ↑ Sasson, Jack M. (1995). Civilizations of the ancient Near East. Τόμ. 3. Scribner. σ. 1830
- ↑ Donald A. Mackenzie Myths of Babylonia and Assyria (1915), chapter 15: "Ashur the National God of Assyria"
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Myths of Babylonia and Assyria, by Donald A. MacKenzie, [1915]
- The 1557 Anno Mundi birthdate for Shem is based on the standard Massoretic text as represented in the Authorized Version. Septuagint and Samaritan texts have different values. See Chronology of the Bible. Stories of the Prophets, Ibn Kathir, Story of Jesus