Μπελογιάννης

Μπελογιάννης
	; Έμβλημα
	; Έμβλημα
	Μπελογιάννης 47°11′1″N 18°49′27″E
Χώρα	Ουγγαρία
Διοικητική υπαγωγή	Dunaújváros District
Διοίκηση
• Δήμαρχος	Κώστας Παπαλέξης (από 2010)
Έκταση	4,54 km²
Πληθυσμός	979 (1 Ιανουαρίου 2024)
Ταχ. κωδ.	2455
Τηλ. κωδ.	25
Ζώνη ώρας	ώρα Κεντρικής Ευρώπης
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Συντεταγμένες: 47°11′1″N 18°49′27″E / 47.18361°N 18.82417°E / 47.18361; 18.82417

Ο Μπελογιάννης (ουγγρικά: Beloiannisz) είναι χωριό της Ουγγαρίας που ιδρύθηκε από Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες του Εμφυλίου πολέμου στη μνήμη του Νίκου Μπελογιάννη.

Θέση

Το χωριό Μπελογιάννης βρίσκεται στην επαρχία Φεγιέρ κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό Ιβάντσα, ο οποίος κείται στη σιδηροδρομική γραμμή Βουδαπέστης - Πουσταζαμπόλτς. Η πρόσβαση στο χωριό γίνεται μέσω ενός δρόμου μήκους 1 χλμ περίπου, ο οποίος το συνδέει με τον κεντρικό δρόμο Ιβάντσα - Μπέσνιου.

Η συγκοινωνία μέσω του σιδηροδρομικού δικτύου είναι η πιο εξυπηρετική. Όμως, υπάρχει και οδική συγκοινωνία, αφού όλα τα λεωφορεία της γραμμής Μπέσνιου - Ντουναουιβάρος σταματούν και στο «Μπελογιάννης».

Το χωριό έχει συνολική έκταση 4,54 τ.χλμ. και έχει πληθυσμό 1207 άτομα (απογραφή 2001).

Ιστορία

Το χωριό Μπελογιάννης είναι από τα νεότερα της Ουγγαρίας. Η ανοικοδόμησή του άρχισε στις 6 Μαΐου 1950 και χτίστηκε από εθελοντές. Σε σύντομο χρονικό διάστημα ανεγέρθηκαν 418 σπίτια, το σχολείο, ο παιδικός σταθμός, η βιβλιοθήκη, το λαϊκό μέγαρο, το ιατρείο και το δημαρχείο.

Αρχικά ονομάστηκε Γκερεγκφάλβα (Görögfalva), δηλαδή Ελληνοχώρι, αφού προοριζόταν να φιλοξενήσει εξόριστους Έλληνες, ηττημένους αριστερούς του ελληνικού εμφυλίου πολέμου 1946-49. Στις 3 Απριλίου 1952 μετονομάστηκε σε Μπελογιάννης (Beloiannisz στα ουγγρικά) προς τιμήν του αγωνιστή της αντίστασης Νίκου Μπελογιάννη, ο οποίος είχε εκτελεστεί στην Ελλάδα λίγες μέρες νωρίτερα, λόγω της συμμετοχής του στην υπόθεση των ασυρμάτων. Τότε το χωριό είχε 1.850 κατοίκους.

Μετά το 1974 και κυρίως μετά το 1982 αρκετοί κάτοικοι επέστρεψαν στην Ελλάδα, όταν τους επιτράπηκε η επιστροφή. Όμως αρκετοί, ιδίως οι νεότεροι, έμειναν στην Ουγγαρία. Σήμερα η πλειονότητα των κατοίκων εργάζεται στις κοντινές πόλεις Σαζχαλομμπάτα και Ντουναουιβάρος. Πολλοί διατηρούν ακόμα την ελληνική ταυτότητα.

Το 1996 κτίστηκε ελληνορθόδοξη εκκλησία. Στην επέτειο των 50 ετών από την ίδρυση του χωριού, το επισκέφτηκε και λειτούργησε στην εκκλησία του ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Στην απογραφή του 2001 οι κάτοικοι δήλωσαν τις εξής εθνικότητες:

Έλληνες: 23,4%
Ούγγροι: 61,4%
Ρουμάνοι: 0,3%
Δεν απάντησαν: 14,9%

Στις 21 Μαΐου 2015, αντιπροσωπεία της Βουλής των Ελλήνων, μαζί με τον Έλληνα πρέσβη στην Ουγγαρία, Δημήτρη Γιαννακάκη, επισκέφτηκαν το χωριό και συνάντησαν τους τοπικούς παράγοντες, καθώς και τους ιθύνοντες της τοπικής ελληνικής κοινότητας.^[5]^[6]