Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ντέιβιντ Τζούλιους

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ντέιβιντ Τζούλιους
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		David Jay Julius (Αγγλικά)
Γέννηση4  Νοεμβρίου 1955
Brighton Beach[1]
ΥπηκοότηταΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΣπουδέςΤεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης, Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϋ και Λύκειο Αβραάμ Λίνκολν
ΣύζυγοςHolly Ingraham
ΒραβεύσειςΒραβείο Πριγκίπισσα της Αστουρίας για την Τεχνική και Επιστημονική Έρευνα (2010), Perl-UNC Prize (2000), W. Alden Spencer Award (2007), Dr. Paul Janssen Award for Biomedical Research (2013), διεθνές βραβείο Γκάιρντνερ (2017), The Shaw Prize in Life Science and Medicine (2010), Kavli Prize in Neuroscience (2020), βραβείο Νόμπελ Ιατρικής και Φυσιολογίας (2021), βραβείο Ρόζενστιλ (2019), Clarivate Citation Laureates (2014) και επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Μπορντώ (2015)
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέαςφυσιολογία, βιοχημεία και νευροεπιστήμη
Ιδιότηταδιδάσκων πανεπιστημίου, φυσιολόγος και βιοχημικός
Διδακτορικός καθηγητήςΡάντι Σέκμαν
Ακαδημαϊκός τίτλοςδιδάκτωρ φιλοσοφίας
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Ντέιβιντ Τζέι Τζούλιους (David Jay Julius, γεννημένος στις 4 Νοεμβρίου 1955) είναι Αμερικανός φυσιολόγος και βραβευμένος με Νόμπελ, γνωστός για το έργο του στους μοριακούς μηχανισμούς της αίσθησης του πόνου και της θερμότητας, συμπεριλαμβανομένου του χαρακτηρισμού των υποδοχέων TRPV1 και TRPM8 που ανιχνεύουν την καψαϊκίνη, τη μενθόλη και τη θερμοκρασία. Είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Σαν Φρανσίσκο .

Ο Τζούλιους κέρδισε το βραβείο Shaw 2010 για την βιοεπιστήμη και την ιατρική και το Βραβείο Πρωτοπορείας 2020 στις βιοεπιστήμες.[2][3] Του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής του 2021 από κοινού με τον Αρδέμ Παταπουτιάν . [4]

Πρώτα χρόνια και εκπαίδευση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζούλιους γεννήθηκε σε εβραϊκή οικογένεια στο Μπράιτον Μπιτς, στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης . [5] Πήρε το πτυχίο του από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης το 1977. Έλαβε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ, το 1984, υπό την κοινή επίβλεψη των Τζέρεμι Θόρνερ και Ράντι Σέκμαν, όπου προσδιόρισε την Kex2 ως το θεμελιώδες μέλος των πρωτεϊνικών μετατροπών που μοιάζουν με φουρίνη. Το 1989, ολοκλήρωσε τη μεταδιδακτορική του έρευνα με τον Ρίτσαρντ Άξελ στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια όπου κλωνοποίησε και χαρακτήρισε τον υποδοχέα σεροτονίνης 1c. [6]

Ενώ ήταν στο Μπέρκλεϊ και το Κολούμπια, ο Τζούλιους ενδιαφέρθηκε για το πώς λειτουργούν τα μανιτάρια ψυλοκυβίνης και το LSD, γεγονός που τον οδήγησε να εξετάσει ευρύτερα τον τρόπο με τον οποίο πράγματα από τη φύση αλληλεπιδρούν με τους ανθρώπινους υποδοχείς. [7]

Ερευνητική καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έργο για το βραβείο Νόμπελ

Ξεκίνησε την καριέρα του ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Σαν Φρανσίσκο το 1989.[8][9] Το 1997, το εργαστήριο του Τζούλιους κλωνοποίησε και χαρακτήρισε το TRPV1 που είναι ο υποδοχέας που ανιχνεύει την καψαϊκίνη, τη χημική ουσία στις πιπεριές τσίλι που τις κάνει «καυτές».[10] Διαπίστωσαν ότι το TRPV1 ανιχνεύει επίσης επιβλαβή θερμότητα (θερμοαντίληψη). [10][11] Το TRPV1 είναι μέρος μιας μεγάλης οικογένειας δομικά σχετιζόμενων TRP (παροδικού δυναμικού υποδοχέα) κατιόντων καναλιών. Τα ζώα που στερούνται TRPV1 (χρησιμοποιώντας γενετικά νοκάουτ της πρωτεΐνης) χάνουν την ευαισθησία τους στην επιβλαβή θερμότητα και την καψαϊκίνη.[12]

Το εργαστήριο του Τζούλιους έχει επίσης κλωνοποιήσει και χαρακτηρίσει τα TRPM8 (CMR1) και TRPA1, και τα δύο μέλη της υπεροικογένειας TRP. Έδειξαν ότι το TRPM8 ανιχνεύει μενθόλη και ψυχρότερες θερμοκρασίες,[13] [14] και το TRPA1 ανιχνεύει λάδι μουστάρδας (ισοθειοκυανικό αλλύλιο).[15] Αυτές οι παρατηρήσεις πρότειναν ότι τα κανάλια TRP ανιχνεύουν ένα εύρος θερμοκρασιών και χημικών. Το εργαστήριο του Ντέιβιντ Τζούλιους συνέβαλε επίσης στη μελέτη της αλγαισθησίας, ανακαλύπτοντας τοξίνες που ρυθμίζουν αυτά τα κανάλια, [16] περιγράφοντας μοναδικές προσαρμογές των καναλιών σε διάφορα είδη [17] και λύνοντας τις cryo-EM δομές πολλών καναλιών. [18] [19]

Από το 2007–2020 ο Τζούλιους υπηρέτησε ως επιμελητής του έγκριτου περιοδικού Annual Review of Physiology.[20] [21]

Βραβεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2000, ο Τζούλιους τιμήθηκε με το εναρκτήριο βραβείο Perl-UNC Neuroscience Prize για το έργο του στην κλωνοποίηση του υποδοχέα της καψαϊκίνης. Το 2010, κέρδισε το βραβείο Shaw για το έργο του που αναγνώρισε τα κανάλια ιόντων που εμπλέκονται σε διάφορες πτυχές της αλγαισθησίας. Το 2014, τιμήθηκε από την Johnson & Johnson με το βραβείο Dr. Paul Janssen για Βιοϊατρική Έρευνα για την ανακάλυψη της μοριακής βάσης για τον πόνο και τη θερμοευαισθησία. Το 2017, κέρδισε το Διεθνές Βραβείο του Ιδρύματος Gairdner [22] και το Βραβείο HFSP Nakasone . [23] Του απονεμήθηκε επίσης το Βραβείο Prince of Asturias 2010 για Τεχνική και Επιστημονική Έρευνα, το Βραβείο Πρωτοπορίας 2020 στις Επιστήμες της Ζωής, [24] και το Βραβείο Kavli 2020 στη Νευροεπιστήμη (μαζί με τον Αρδέμ Παταπουτιάν)[25] και το 2020 Βραβείο BBVA Foundation Σύνορα της Γνώσης . [26]

Το 2021, του απονεμήθηκε το Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής από κοινού με τον Αρδέμ Παταπουτιάν για τις ανακαλύψεις υποδοχέων θερμοκρασίας και αφής. [27]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

 

  1. ↑ «Jewish Virtual Library» (Αγγλικά) david-julius. Ανακτήθηκε στις 11  Ιανουαρίου 2024.
  2. ↑ «Julius Named to Receive the Shaw Prize». ucsf.edu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2016. 
  3. ↑ «David Julius, PhD 49th Faculty Research Lecture Award». senate.ucsf.edu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2016. 
  4. ↑ «The Nobel Prize in Physiology or Medicine 2021». NobelPrize.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2021. 
  5. ↑ «Scientist David Julius, whose grandparents fled antisemitism in Czarist Russia, wins Nobel Prize in medicine». 4 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2021. 
  6. ↑ Julius, D.; MacDermott, A. B.; Axel, R.; Jessell, T. M. (July 29, 1988). «Molecular characterization of a functional cDNA encoding the serotonin 1c receptor». Science 241 (4865): 558–564. doi:10.1126/science.3399891. ISSN 0036-8075. PMID 3399891. Bibcode: 1988Sci...241..558J. https://archive.org/details/sim_science_1988-07-29_241_4865/page/558. 
  7. ↑ Mueller, Benjamin; Santora, Marc; Engelbrecht, Cora (October 4, 2021). «Nobel Prize Awarded for Research About Temperature and Touch». New York Times. https://www.nytimes.com/2021/10/04/health/nobel-prize-medicine-physiology-temperature-touch.html?smid=tw-share. Ανακτήθηκε στις October 5, 2021. 
  8. ↑ «David Julius '77 shares the Nobel Prize in physiology or medicine». MIT News | Massachusetts Institute of Technology (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2021. 
  9. ↑ «The Nobel Prize in Physiology or Medicine 2021». NobelPrize.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2021. 
  10. ↑ 10,0 10,1 Caterina, M. J.; Schumacher, M. A.; Tominaga, M.; Rosen, T. A.; Levine, J. D.; Julius, D. (October 23, 1997). «The capsaicin receptor: a heat-activated ion channel in the pain pathway». Nature 389 (6653): 816–824. doi:10.1038/39807. ISSN 0028-0836. PMID 9349813. Bibcode: 1997Natur.389..816C. https://archive.org/details/sim_nature-uk_1997-10-23_389_6653/page/816. 
  11. ↑ Tominaga, M.; Caterina, M. J.; Malmberg, A. B.; Rosen, T. A.; Gilbert, H.; Skinner, K.; Raumann, B. E.; Basbaum, A. I. και άλλοι. (September 1998). «The cloned capsaicin receptor integrates multiple pain-producing stimuli». Neuron 21 (3): 531–543. doi:10.1016/S0896-6273(00)80564-4. ISSN 0896-6273. PMID 9768840. 
  12. ↑ Caterina, M. J.; Leffler, A.; Malmberg, A. B.; Martin, W. J.; Trafton, J.; Petersen-Zeitz, K. R.; Koltzenburg, M.; Basbaum, A. I. και άλλοι. (April 14, 2000). «Impaired nociception and pain sensation in mice lacking the capsaicin receptor». Science 288 (5464): 306–313. doi:10.1126/science.288.5464.306. ISSN 0036-8075. PMID 10764638. Bibcode: 2000Sci...288..306C. https://archive.org/details/sim_science_2000-04-14_288_5464/page/306. 
  13. ↑ McKemy, David D.; Neuhausser, Werner M.; Julius, David (March 7, 2002). «Identification of a cold receptor reveals a general role for TRP channels in thermosensation». Nature 416 (6876): 52–58. doi:10.1038/nature719. ISSN 0028-0836. PMID 11882888. Bibcode: 2002Natur.416...52M. https://archive.org/details/sim_nature-uk_2002-03-07_416_6876/page/52. 
  14. ↑ Bautista, Diana M.; Siemens, Jan; Glazer, Joshua M.; Tsuruda, Pamela R.; Basbaum, Allan I.; Stucky, Cheryl L.; Jordt, Sven-Eric; Julius, David (July 12, 2007). «The menthol receptor TRPM8 is the principal detector of environmental cold». Nature 448 (7150): 204–208. doi:10.1038/nature05910. ISSN 1476-4687. PMID 17538622. Bibcode: 2007Natur.448..204B. https://archive.org/details/sim_nature-uk_2007-07-12_448_7150/page/204. 
  15. ↑ Jordt, Sven-Eric; Bautista, Diana M.; Chuang, Huai-Hu; McKemy, David D.; Zygmunt, Peter M.; Högestätt, Edward D.; Meng, Ian D.; Julius, David (January 15, 2004). «Mustard oils and cannabinoids excite sensory nerve fibres through the TRP channel ANKTM1». Nature 427 (6971): 260–265. doi:10.1038/nature02282. ISSN 1476-4687. PMID 14712238. Bibcode: 2004Natur.427..260J. https://archive.org/details/sim_nature-uk_2004-01-15_427_6971/page/260. 
  16. ↑ Bohlen, Christopher J.; Chesler, Alexander T.; Sharif-Naeini, Reza; Medzihradszky, Katalin F.; Zhou, Sharleen; King, David; Sánchez, Elda E.; Burlingame, Alma L. και άλλοι. (November 16, 2011). «A heteromeric Texas coral snake toxin targets acid-sensing ion channels to produce pain». Nature 479 (7373): 410–414. doi:10.1038/nature10607. ISSN 1476-4687. PMID 22094702. Bibcode: 2011Natur.479..410B. 
  17. ↑ Gracheva, Elena O.; Ingolia, Nicholas T.; Kelly, Yvonne M.; Cordero-Morales, Julio F.; Hollopeter, Gunther; Chesler, Alexander T.; Sánchez, Elda E.; Perez, John C. και άλλοι. (April 15, 2010). «Molecular basis of infrared detection by snakes». Nature 464 (7291): 1006–1011. doi:10.1038/nature08943. ISSN 1476-4687. PMID 20228791. PMC 2855400. Bibcode: 2010Natur.464.1006G. https://archive.org/details/sim_nature-uk_2010-04-15_464_7291/page/1006. 
  18. ↑ Liao, Maofu; Cao, Erhu; Julius, David; Cheng, Yifan (December 5, 2013). «Structure of the TRPV1 ion channel determined by electron cryo-microscopy». Nature 504 (7478): 107–112. doi:10.1038/nature12822. ISSN 1476-4687. PMID 24305160. PMC 4078027. Bibcode: 2013Natur.504..107L. https://archive.org/details/sim_nature-uk_2013-12-05_504_7478/page/107. 
  19. ↑ Cao, Erhu; Liao, Maofu; Cheng, Yifan; Julius, David (December 5, 2013). «TRPV1 structures in distinct conformations reveal activation mechanisms». Nature 504 (7478): 113–118. doi:10.1038/nature12823. ISSN 1476-4687. PMID 24305161. PMC 4023639. Bibcode: 2013Natur.504..113C. https://archive.org/details/sim_nature-uk_2013-12-05_504_7478/page/113. 
  20. ↑ Julius, David (2007). «David Julius for the ARP Editorial Committee». Annual Review of Physiology 69. doi:10.1146/annurev.ph.69.013107.100001. 
  21. ↑ «Editor of the Annual Review of Physiology - Volume 82, 2020». Annual Reviews. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2021. 
  22. ↑ «David Julius – Gairdner Foundation» (στα αγγλικά). Gairdner Foundation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις October 22, 2020. https://web.archive.org/web/20201022185824/https://gairdner.org/award_winners/david-julius/. Ανακτήθηκε στις November 1, 2018. 
  23. ↑ «The 2017 HFSP Nakasone Award goes to David Julius | Human Frontier Science Program». www.hfsp.org (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2018. 
  24. ↑ «Breakthrough Prize – Winners Of The 2020 Breakthrough Prize In Life Sciences, Fundamental Physics And Mathematics Announced». breakthroughprize.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2021. 
  25. ↑ «2020 Kavli Prize in Neuroscience». www.kavliprize.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2020. 
  26. ↑ «homepage». Premios Fronteras. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2021. 
  27. ↑ «The Nobel Prize in Physiology or Medicine 2021». NobelPrize.org (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ντέιβιντ_Τζούλιους&oldid=10172418"