Μετάβαση στο περιεχόμενο

Λίντα Μακάρτνεϊ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λίντα Μακάρτνεϊ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Linda McCartney (Αγγλικά)
Γέννηση24  Σεπτεμβρίου 1941[1][2][3]
Σκάρσντεϊλ[4]
Θάνατος17  Απριλίου 1998[1][3][5]
Τούσον[6]
Αιτία θανάτουκαρκίνος του μαστού
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής[7][8]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Αριζόνα και Scarsdale High School[9]
Ιδιότητατραγουδιστής, φωτογράφος[10], κιμπορντίστας, μουσικός ηχογραφήσεων, τραγουδοποιός[11], σκηνοθέτης κινηματογράφου και καλλιτέχνης[8]
ΣύζυγοςΠολ Μακάρτνεϊ (1969–1998)[10]
ΤέκναΣτέλλα ΜακΚάρτνεϊ, Heather McCartney, Mary McCartney και Τζέιμς ΜακΚάρτνεϋ
ΓονείςLee Eastman[12] και Louise Lindner
ΑδέλφιαJohn L. Eastman
Όργαναπιάνο, φωνή, πληκτροφόρο και τύμπανα
Είδος τέχνηςποπ ροκ
ΒραβεύσειςEllis Island Medal of Honor
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Λίντα Λουίζ, λαίδη Μακάρτνεϊ (αγγλικά: Linda Louise, Lady McCartney), το γένος Ίστμαν (Eastman, 24 Σεπτεμβρίου 1941 – 17 Απριλίου 1998) ήταν Αμερικανίδα φωτογράφος και μουσικός. Ήταν ερμηνεύτρια πλήκτρων και τραγουδίστρια στο συγκρότημα Wings στο οποίο συμμετείχε και ο σύζυγός της, Πολ Μακάρτνεϊ, ένας από τους Beatles.

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1960, η Λίντα ξεκίνησε καριέρα φωτογράφου, καταλήγοντας στο Town & Country, όπου σύντομα της ανέθεταν να φωτογραφίσει μουσικούς και άλλους καλλιτέχνες. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ήταν τακτική συνεργάτιδα του Fillmore East, ενός συναυλιακού χώρου της Νέας Υόρκης, όπου απαθανάτισε πολλές παραστάσεις, και η πρώτη γυναίκα με φωτογραφία στο εξώφυλλο του σημαντικού μουσικού περιοδικού Rolling Stone. Φωτογραφίες της εκτέθηκαν σε γκαλερί και μουσεία όπως το Μουσείο Βικτωρίας και Αλβέρτου, καθώς και σε διάφορα βιβλία.

Η Λίντα είχε μάθει να παίζει πλήκτρα από τον σύζυγό της και, μετά τη διάλυση των Beatles το 1970, ο Πολ και η Λίντα ηχογράφησαν μαζί το άλμπουμ Ram και σχημάτισαν το συγκρότημα Wings το 1971. Συνέχισε να παίζει δίπλα στον Πολ μετά τη διάλυση των Wings το 1981 μέχρι την περιοδεία The New World Tour το 1993.

Ήταν ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των ζώων και έγραψε και δημοσίευσε πολλά βιβλία μαγειρικής για χορτοφάγους. Με τον σύζυγό της ίδρυσε τη χορτοφαγική εταιρεία Linda McCartney Foods. Το 1995, της έγινε διάγνωσ για καρκίνο του μαστού και πέθανε από την ίδια ασθένεια τρία χρόνια αργότερα σε ηλικία 56 ετών.

Τα πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Λίντα Μακάρτνεϊ γεννήθηκε με το όνομα Λίντα Λουίζ Ίστμαν στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, στις 24 Σεπτεμβρίου 1941.[13][14] Είχε έναν μεγαλύτερο αδερφό ονόματι Τζον, και δύο μικρότερες αδερφές που ονομάζονταν Λόρα και Λουίζ Τζούνιορ.[15][16] Η μητέρα της, Λουίζ Σάρα Ίστμαν (το γένος Λάιντερ), ήταν από γερμανοεβραϊκή οικογένεια.[17][18] Παππούς της από την πλευρά της μητέρας της ήταν ο Μαη Τζέι Λάιντερ, ιδρυτής του καταστήματος ρούχων Lindner Company στο Κλίβελαντ του Οχάιο. Ο πατέρας της, Λι Ίστμαν,[16] γεννήθηκε με το όνομα Λίοπολντ Βάιλ Έπσταϊν και ήταν γιος Ρωσοεβραίων μεταναστών.[19][17] Η αδελφή του Ρόουζ Φρις έγινε διάσημη επιστήμονας που εργάστηκε σε μελέτες πάνω στη γυναικεία γονιμότητα.[19] Ο πατέρας της άσκησε τη δικηγορία στη Νέα Υόρκη, όπου, μεταξύ των διάσημων πελατών του, ήταν οι Χάρολντ Άρλεν, Τόμι Ντόρσεϊ, Γουίλεμ ντε Κούνινγκ, Τζακ Λόρενς και Μαρκ Ρόθκο.[20] Μετά από παράκληση του Ίστμαν, ο Λόρενς έγραψε το τραγούδι "Linda" όταν η μικρή Λίντα ήταν ενός έτους.[20] Το κομμάτι ηχογραφήθηκε από τον Μπάντι Κλαρκ το 1947 και έφτασε στο Νο. 2 του τσαρτ Billboard Best Sellers,[16] ενώ ηχογραφήθηκε ξανά το 1963 από το δίδυμο Jan και Dean.[20]

Η Ίστμαν αποφοίτησε από το λύκειο Scarsdale το 1959.[21] Στη συνέχεια φοίτησε στο Κολέγιο Βερμόντ στο Μονπελιέ του Βερμόντ, όπου έλαβε τον τίτλο Associate of Arts το 1961.[22][23] Ο αδελφός της, Τζον, που σπούδασε νομικά όπως ο πατέρας τους, αργότερα έγινε δικηγόρος και μάνατζερ του συζύγου της, Πολ Μακάρτνεϊ.[24] Η Ίστμαν προτιμούσε τη φύση και τα ζώα όσο μεγάλωνε και της άρεσε να κάνει ιππασία ως παιδί.[20] Μετά την αποφοίτησή της από το κολέγιο Βερμόντ, φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνας και ειδικεύτηκε στις καλές τέχνες[21] ενώ ασχολήθηκε με τη φωτογραφία ως χόμπι.[20] Ενώ σπούδαζε εκεί, σκοτώθηκε η μητέρα της σε αεροπορικό δυστύχημα σε πτήση της American Airlines το 1962.[25][26] Στη συνέχεια, εφκατέλειψε το Πανεπιστήμιο της Αριζόνας χωρίς να αποφοιτήσει και παντρεύτηκε τον Τζόζεφ Μέλβιλ Σι Τζούνιορ (τον Ιούνιο του 1962). Η κόρη τους, Χέδερ, γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1962. Χώρισαν το 1965 και η Λίντα συνέχισε να χρησιμοποιεί το πατρικό της όνομα.

Καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Φωτογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Λίντα έγινε γραμματέας και βοηθός σύνταξης στο περιοδικό Town & Country.[20] Το 1965 συνδέθηκε ερωτικά με τον φωτογράφο Ντέιβιντ Ντάλτον. Μελέτησε τη δουλειά του στη διάρκεια των φωτογραφήσεων, πώς έστηνε τα πλάνα και πώς χειριζόταν τον φωτισμό. Όταν ξεκίνησε τις δικές της φωτογραφήσεις, συχνά με μουσικά συγκροτήματα, είπε ότι έμεινε έκπληκτη με το πόσο εύκολα μπορούσε να φέρει υπό έλεγχο απείθαρχους ή μη συνεργάσιμους μουσικούς.[27]

Ο Ντάλτον εντυπωσιάστηκε επίσης από την εξυπνάδα της κόρης του Ίστμαν. «Η Χέδερ έλεγε τα πιο εκπληκτικά πράγματα... Σκεφτόμουν «Είναι ο Αντρέ Μπρετόν σε ηλικία έξι ετών!». Πρόσθεσε ότι έβρισκε τη σχέση της Λίντα με τη Χέδερ μια «πολύ γοητευτική».[27]

Όταν το περιοδικό κλήθηκε να φωτογραφίσει τους Rolling Stones στη διάρκεια ενός πάρτι για την προώθηση ενός δίσκου τους σε ένα γιοτ, η Ίστμαν προσφέρθηκε αμέσως να κάνει τη φωτογράφηση,[28] η οποία σημείωσε μια καμπή στη ζωή της:

Ήμουν η μόνη φωτογράφος που της επιτράπηκε να ανέβει στο γιοτ. Πατούσα διαρκώς το κουμπί της φωτογραφικής μηχανής και το διασκέδαζαν κι αυτοί όπως κι εγώ. Ξαφνικά, κατάλαβα ότι η φωτογραφία ήταν ένας εκπληκτικός τρόπος για να ζεις και να δουλεύεις.[20]

Ο πατέρας της Ίστμαν ήθελε η κόρη του να εκπαιδευτεί επίσημα με επαγγελματία φωτογράφο. «Δεν είχα ποτέ την υπομονή για αυτό», είπε η Λίντα. «Έπρεπε να εμπιστευτώ αυτό που ένιωθα».[20] Αλλά είχε σπουδάσει φωτογραφία αλόγων στο κολέγιο στην Αριζόνα με τη Χέιζελ Λάρσεν Άρτσερ και έγινε άπληστη θαυμάστρια της φύσης, χρησιμοποιώντας μια μηχανή Leica.[20] Λίγους μήνες μετά τις φωτογραφήσεις των Rolling Stones, της επετράπη να φωτογραφίσει τα παρασκήνια στο Στάδιο Σι, όπου εμφανίστηκαν οι Beatles.[29]

Η Ίστμαν είχε αποκτήσει κάποια εμπειρία στη φωτογράφηση διασημοτήτων και έγινε ανεπίσημη φωτογράφος στην αίθουσα συναυλιών Fillmore East. Μεταξύ των καλλιτεχνών που φωτογράφισε ήταν οι Τοντ Ράντγκρεν, Αρίθα Φράνκλιν, Γκρέις Σλικ, Τζίμι Χέντριξ, Μπομπ Ντίλαν, Τζάνις Τζόπλιν, Έρικ Κλάπτον, Simon & Garfunkel, The Who, The Doors, The Animals, Τζον Λένον και Νιλ Γιανγκ. Η φωτογραφία του Γιανγκ, που τραβήχτηκε το 1967, χρησιμοποιήθηκε στο εξώφυλλο του Sugar Mountain – Live at Canterbury House 1968 το 2008.

Φωτογράφισε τον Κλάπτον για το περιοδικό Rolling Stone και έγινε η πρώτη γυναίκα με φωτογραφία της στο εξώφυλλο (11 Μαΐου 1968). Αφού παντρεύτηκε τον Πολ Μακάρτνεϊ, μια φωτογραφία της με τους δυο τους εμφανίστηκε στο εξώφυλλο του Rolling Stone στις 31 Ιανουαρίου 1974, καθιστώντας την το μοναδικό πρόσωπο που εμφανίστηκε στο εξώφυλλο του περιοδικού που ήταν παράλληλα και φωτογράφος. Φωτογραφίες της αργότερα εκτέθηκαν σε περισσότερες από 50 γκαλερί διεθνώς και στο Μουσείο Βικτωρίας και Αλβέρτου στο Λονδίνο. Μια συλλογή φωτογραφιών από εκείνη την εποχή με τίτλο Linda McCartney's Sixties: Portrait of an Era δημοσιεύτηκε το 1992.[30] Τράβηξε επίσης τη φωτογραφία για το εξώφυλλο του σινγκλ του Μακάρτνεϊ και του Μάικλ Τζάκσον "The Girl Is Mine".[31]

Μουσική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Πολ και η Λίντα Μακάρτνεϊ στα Βραβεία Όσκαρ στο Pavilion Dorothy Chandler, 2 Απριλίου 1974

Μετά τη διάλυση των Beatles το 1970, ο Πολ έμαθε στη Λίντα πλήκτρα και ηχογράφησε μαζί της το άλμπουμ Ram ως ντουέτο. Το ζευγάρι δημιούργησε το συγκρότημα Wings.[32] Κέρδισαν πολλά Βραβεία Γκράμι, και έγιναν ένα από τα πιο επιτυχημένα βρετανικά συγκροτήματα της δεκαετίας του 1970, αλλά αντιμετώπισαν χλευαστικά σχόλια σχετικά με το τραγούδι της Λίντας.[33]

Το 1977 κυκλοφόρησε το εμπνευσμένο από τη ρέγκε σινγκλ "Seaside Woman" από ένα άγνωστο συγκρότημα που ονομαζόταν Suzy and the Red Stripes στην Epic Records στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Suzy και οι Red Stripes ήταν οι Wings, με τη Λίντα (που έγραψε το τραγούδι) στα κύρια φωνητικά.[34] Το τραγούδι, που ηχογραφήθηκε από τους Wings το 1972, γράφτηκε ως απάντηση στους ισχυρισμούς του εκδότη του Πολ ότι η Λίντα δεν ήταν πραγματική τραγουδοποιός. Το 1971 η Northern Songs και η Maclen Music κατέθεσαν αγωγή ισχυριζόμενες ότι ο Πολ Μακάρτνεϊ είχε παραβιάσει μια συμφωνία αποκλειστικότητας συνεργαζόμενος με τη Λίντα στο τραγούδι "Another Day", το οποίο είχε ως αποτέλεσμα τη μεταφορά του 50% των δικαιωμάτων στη δικό του εταιρεία με την επωνυμία McCartney Music.[35] Η αγωγή «τακτοποιήθηκε φιλικά», σύμφωνα με εκπρόσωπο της ATV, τον Ιούνιο του 1972.[36]

Το ζεύγος Μακάρτνεϊ μοιράστηκε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού για το "Live and Let Die", το τραγούδι τίτλων της ταινίας Τζέιμς Μποντ Ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν. Οι δυο τους φωτογραφήθηκαν μαζί στην εκδήλωση τον Απρίλιο του 1974.[37] Το άλμπουμ της Λίντας Wide Prairie, που περιελάμβανε το "Seaside Woman", κυκλοφόρησε μετά θάνατον το 1998.[38] Μαζί με άλλους οκτώ Βρετανούς συνθέτες, ο Πολ συνέβαλε στο χορωδιακό άλμπουμ A Garland for Linda και αφιέρωσε το κλασικό του άλμπουμ Ecce Cor Meum (1999) στη Λίντα.[39]

Χορτοφαγικά βιβλία μαγειρικής και εταιρεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν αυτή και ο Πολ αποφάσισαν να γίνουν χορτοφάγοι το 1975,[40] η Λίντα δήλωσε ότι δεν θα «έτρωγε τίποτα που να έχει πρόσωπο» και ότι «αν τα σφαγεία είχαν γυάλινους τοίχους, όλος ο κόσμος θα ήταν χορτοφάγοι».[41]

Αυτή η στροφή οδήγησε στη δημιουργία βιβλίων μαγειρικής και μιας εταιρείας. Το 1989, κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο μαγειρικής για χορτοφάγους, το Linda McCartney's Home Cooking (η ίδια ευχαριστεί τον συγγραφέα Πίτερ Κοξ "για όλη τη βοήθεια και την έρευνά του").[26][15][42] Στη συνέχεια, το 1991, η Λίντα ίδρυσε δική της εταιρεία με την επωνυμία Linda McCartney Foods, η οποία σέρβιρε κατεψυγμένα χορτοφαγικά γεύματα.[26] Σύμφωνα με το περιοδικό Far Out, η εταιρεία "βοήθησε να γίνει ευκολότερη και πιο προσιτή στον κόσμο η επιλογή να μην τρώνε κρέας. Εκείνη την εποχή, οι επιλογές ήταν εξαιρετικά περιορισμένες και η Λίντα κατέστησε ουσιαστικά δυνατή τη χορτοφαγία σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα. Η εταιρεία είναι ένα από τα πιο καθιερωμένα προϊόντα διατροφής χωρίς κρέας στη Βρετανία».[41] Ωστόσο, το 1999, η HJ Heinz Company εξαγόρασε την εταιρεία,[43] και το 2007, την αγόρασε η Hain Celestial Group.

Το επόμενο βιβλίο μαγειρικής της για χορτοφάγους με τίτλο Linda's Kitchen: Simple and Inspiring Recipes for Meatless Meals, δημοσιεύτηκε το 1995,[44] και προτάθηκε για βραβείο James Beard Foundation στην κατηγορία Βιβλία Χορτοφαγίας το 1996.[45] Το 2021, ο Πολ, η Στέλλα και η Μαίρη Μακάρτνεϊ δημιούργησαν και ενημέρωσαν μια σειρά από χορτοφαγικές συνταγές της Λίντας και τις κυκλοφόρησαν ως βιβλίο μαγειρικής για βίγκαν με τον τίτλο Linda McCartney's Family Kitchen.[46][47] Το Linda McCartney's Family Kitchen προτάθηκε για βραβείο IVFF το 2021.[48]

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γάμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μέλβιλ Σι Τζούνιορ (1962–1965)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πρώτος γάμος της Ίστμαν ήταν με τον Τζόζεφ Μέλβιλ Σι Τζούνιορ (19 Απριλίου 1938 – 19 Μαρτίου 2000),[49] τον οποίο γνώρισε στο κολέγιο. Ο Σι απέκτησε πτυχίο γεωλογίας από το Πανεπιστήμιο Πρίνστον και ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα στην Τούσον. Η Ίστμαν τον ακολούθησε εκεί, όπου γράφτηκε στο πανεπιστήμιο για να σπουδάσει ιστορία της τέχνης. Ενώ βρισκόταν εκεί, σκοτώθηκε η μητέρα της σε αεροπορικό δυστύχημα της American Airlines, την 1η Μαρτίου 1962.

Η Ίστμαν αντρεύτηκε τον Σι στις 18 Ιουνίου 1962 και η κόρη τους Χέδερ Λουίζ γεννήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 1962. Το ζευγάρι είχε αταίριαστο τρόπο ζωής, γινόταν όλο και πιο δυστυχισμένο και χώρισε τον Ιούνιο του 1965. Εκείνος ήταν ένας πανεπιστημιακός που περνούσε μεγάλο μέρος του χρόνου του μελετώντας και κάνοντας έρευνα, ενώ εκείνη προτιμούσε τη ζωή στο σπίτι. Λάτρευε τους ανοιχτούς χώρους στην Αριζόνας και της άρεσε να ιππεύει άλογα στο τοπίο της ερήμου. Το περιβάλλον, με κάκτους Σαγκουάρο, της θύμιζε σκηνικά από ταινίες γουέστερν, που την ενέπνευσαν να ασχοληθεί με τη φωτογραφία ως χόμπι.[20]

Πολ Μακάρτνεϊ (1969-1998)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 15 Μαΐου 1967, ενώ βρισκόταν σε μια φωτογράφηση που είχε αναλάβει στο Λονδίνο, η Ίστμαν γνώρισε τον Πολ Μακάρτνεϊ στο κλαμπ Bag O'Nails. Ξαναβρέθηκαν τέσσερις μέρες αργότερα στο πάρτι προώθησης του Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band στο σπίτι του Μπράιαν Επστάιν. Όταν ολοκληρώθηκε η αποστολή της, εκείνη γύρισε στη Νέα Υόρκη.[50]

Οι δυο τους ξανασυναντήθηκαν τον επόμενο Μάιο στη Νέα Υόρκη, όπου βρίσκονταν ο Μακάρτνεϊ και ο Τζον Λένον για να εγκαινιάσουν τη δισκογραφική εταιρεία Apple Records.[51] Λίγους μήνες αφότου επέστρεψε στο Λονδίνο, ο Μακάρτνεϊ προσκάλεσε την Ίστμαν να μείνει για λίγο εκεί. Όταν έφτασε, πήγαν στο σπίτι του, όπου πέρασαν το βράδυ μαζί. «Πρέπει να ήταν πολύ χαρούμενος εκείνο το βράδυ», είπε ένας από τους θαυμαστές που τριγυρνούσαν συχνά έξω από το σπίτι του. «Κάθισε στο περβάζι με την ακουστική του κιθάρα και μας τραγούδησε το «Blackbird» από το δωμάτιό του στον επάνω όροφο».[52]

Στον Μακάρτνεϊ άρεσε η Ίστμαν για διάφορους λόγους, τους οποίους εξήγησε αργότερα: «Μου άρεσε ως γυναίκα· ήταν εμφανίσιμη με καλή σιλουέτα, οπότε σωματικά με έλκυε».[50] Του άρεσε επίσης η αίσθηση ανεξαρτησίας της.

Η κόρη της Λίντας, Χέδερ, δημιούργησε έναν ακόμη ισχυρό δεσμό μεταξύ τους, αφού πάντα του άρεσαν τα παιδιά και ήθελε να κάνει δικά του. Όταν ο Μακάρτνεϊ γνώρισε τη Χέδερ, η οποία ήταν τότε σχεδόν έξι ετών, επέμεινε να μετακομίσουν εκείνη και η Λίντα στο Λονδίνο για να μείνουν μαζί του. Όταν το έκαναν, αφιέρωνε χρόνο στη Χέδερ, παίζοντας μαζί της, διαβάζοντάς της παραμύθια και σχεδίαζοντας μαζί της σκίτσα, ενώ της τραγουδούσε για να κοιμηθεί.[52]

Η Λίντα Μακάρτνεϊ το 1976 με τον Πολ Μακάρτνεϊ και τους Wings

Ο βιογράφος Φίλιπ Νόρμαν ανέφερε ότι η Λίντα είχε κάποιες πτυχές προσωπικότητας που θαύμαζε ο Πολ. Έδειχνε να την απασχολούν λιγότερο τα ρούχα και η δημόσια εικόνα της, προτιμώντας να ντύνεται απλά, ακόμη και σε ημιεπίσημους χώρους. Συνήθως του κρατούσε το χέρι όταν ήταν μαζί, συχνά «τον κοίταζε με δέος» και φαινόταν να τον λατρεύει.[52] Φίλοι του Πολ επίσης έλεγαν ότι και ο ίδιος άρχισε να έχει πιο απλή εμφάνιση, ξυριζόταν λιγότερο συχνά και φορούσε πιο απλά ρούχα. «Μπορούσε να πάει με το λεωφορείο στην Apple», είπε η οικιακή του βοηθός, «και κανείς δεν θα τον αναγνώριζε».[52]

Η χαλαρή στάση της Λίντας για τα καθημερινά πράγματα άρχισε να τον επηρεάζει με άλλους τρόπους. Κάποτε, ένιωθε ένοχος επειδή ήταν εξαντλημένος από τη δουλειά και, έχοντας εκπαιδευτεί να μη δείχνει ποτέ κουρασμένος, της ζήτησε συγγνώμη. Εκείνη του απάντησε «επιτρέπεται», κάτι που τον εξέπληξε.[52]

Παντρεύτηκαν με μια μικρή πολιτική τελετή στο δημαρχείο του Μέριλμποουν στις 12 Μαρτίου 1969.[53][54][55] Οι Βρετανοί θαυμαστές αντέδρασαν αρνητικά, εν μέρει επειδή ο γάμος του τερμάτισε την ιδιότητα του Μακάρτνεϊ ως του τελευταίου εργένη Beatle.[56] Ο Τζον Λένον παντρεύτηκε τη Γιόκο Όνο μια εβδομάδα αργότερα, και οι δύο γυναίκες θεωρήθηκαν από τους θαυμαστές υπαίτιες για τη διάλυση του συγκροτήματος.[56] Κάποια στιγμή, ο Λένον επέκρινε δημόσια τον τρόπο με τον οποίο ο Τύπος αντιμετώπισε τη Λίντα.[56]

Στα τέλη του 1969, ο Πολ έπεσε σε βαθιά κατάθλιψη λόγω της επικείμενης διάλυσης των Beatles μετά την αποχώρηση του Λένον.[57] Περνούσε μέρες στο κρεβάτι και έπινε υπερβολικά, αναρωτιόταν τι θα κάνει στη ζωή του. Ο Μακάρτνεϊ είπε αργότερα ότι η Λίντα τον βοήθησε να βγει από αυτή την κρίση επαινώντας τη δουλειά του ως τραγουδοποιού και πείθοντάς τον να συνεχίσει να γράφει και να ηχογραφεί.[56]

Μετά από μερικούς προβληματικούς μήνες, ο Πολ Μακάρτνεϊ έγραψε το "Mabe I'm Amazed" προς τιμήν της Λίντας. Εξήγησε σε μια συνέντευξη ότι το τραγούδι γράφτηκε "για εμένα και τη Λίντα".

Στη διάρκεια του 29χρονου γάμου τους, το ζεύγος Μακάρτνεϊ απέκτησε τέσσερα παιδιά: εκείνη έφερε την κόρη της, Χέδερ, από τον πρώτο της γάμο (την οποία ο Πολ αργότερα υιοθέτησε επίσημα) και το ζευγάρι απέκτησε μαζί τη Μαίρη (1969 - ), τη Στέλλα (1971 - ) και τον Τζέιμς (1977 - ).

Μερικές φορές πήγαιναν στο αγρόκτημα του Πολ στη δυτική Σκωτία, το οποίο είχε αρχικά αγοράσει ως «απόδραση από τη μπιτλομανία».[50] Και στους δύο άρεσε και χρειάζονταν χρόνο μακριά από την πόλη και έλκονταν εξίσου από το φυσικό περιβάλλον, γράφει ο βιογράφος Μπάρι Μάιλς. «Απολεμβάναμε να καθόμαστε απλώς στη φύση», είπε ο Πολ.[50] Το τραγούδι "Two of Us" στο άλμπουμ Let it Be γράφτηκε από τον Πολ στη διάρκεια μιας εκδρομής τους στην εξοχή. «Αυτό το τραγούδι είχε να κάνει με αυτό: να μην κάνεις τίποτα, να προσπαθείς να χαθείς... [και] με την υπέροχα ελεύθερη στάση που καταφέραμε να έχουμε".[50][58]

Ο Μακάρτνεϊ άρχισε να γράφει περισσότερα από τα τραγούδια του μακριά από το στούντιο. «Διαπίστωσα ότι απολάμβανα να δουλεύω μόνος μου», είπε.[50] Έγραψε το τραγούδι "The Lovely Linda" για το πρώτο σόλο άλμπουμ του ενώ έμεναν στη Σκωτία.[50] Το 1971 ηχογράφησαν το άλμπουμ Ram.

Η Λίντα έγινε λαίδη Μακάρτνεϊ όταν ο σύζυγός της χρίστηκε ιππότης το 1997. Ο αδερφός της, ο δικηγόρος Τζον Ίστμαν, εκπροσωπούσε τον Μακάρτνεϊ μετά τη διάλυση των Beatles, μέχρι τον θάνατό του το 2022.[59]

Τρόπος ζωής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των ζώων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένθερμη υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ζώων, η Λίντα υποστήριξε πολλούς οργανισμούς, όπως People for the Ethical Treatment of Animals (PETA), Council for the Protection of Rural England και Friends of the Earth. Υποστήριξε επίσης το League Against Cruel Sports.[26] Έκανε την αφήγηση σε μια τηλεοπτική διαφήμιση για την PETA στην οποία έλεγε: "Έχετε δει ποτέ ψάρι να λαχανιάζει όταν το βγάζετε από το νερό; Λέει "Ευχαριστώ πολύ που με σκότωσες. Είναι υπέροχο". Όχι! Πονάει![60] Μετά τον θάνατό της, η PETA δημιούργησε το Βραβείο στη Μνήμη της Λίντας Μακάρτνεϊ.[61]

Μαριχουάνα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1984, η Μακάρτνεϊ συνελήφθη στα Μπαρμπάντος για κατοχή μαριχουάνας. Ο σύζυγός της είχε συλληφθεί το 1975 στο Λος Άντζελες με την ίδια κατηγορία.[62] Αφού έφτασε στο Διεθνές Αεροδρόμιο Χίθροου, εκείνη συνελήφθη με την κατηγορία της κατοχής. Αργότερα είπε ότι, ενώ τα σκληρά ναρκωτικά ήταν «αηδιαστικά», η μαριχουάνα ήταν «αρκετά ελαφριά».[63][64]

Διάγνωση και θάνατος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη Μακάρτνεϊ έγινε διάγνωση για καρκίνο του μαστού το 1995 και η κατάστασή της επιδεινώθηκε όταν ο καρκίνος έκανε μετάσταση στο συκώτι της.[65] Ο Πολ γνώριζε την πρόγνωση και αργότερα είπε "Οι γιατροί μου είχαν πει ιδιαιτέρως ότι το είχαμε καταλάβει πολύ αργά, ότι θα έχει περίπου 18 μήνες. Και τόσο είχε"[66][67] Πέθανε από την ασθένεια σε ηλικία 56 ετών στις 17 Απριλίου 1998, στο αγρόκτημα της οικογένειας Μακάρτνεϊ στην Τούσον της Αριζόνας. Η οικογένειά της ήταν μαζί της όταν πέθανε.[68]

Η Μακάρτνεϊ αποτεφρώθηκε στηνς Τούσον και η τέφρα της σκορπίστηκε στο αγγλικό αγρόκτημα της οικογένειας Μακάρτνεϊ στο Σάσεξ.[69] Ο Πολ πρότεινε αργότερα στους θαυμαστές να τη θυμούνται κάνοντας δωρεές σε φιλανθρωπικές οργανώσεις έρευνας για τον καρκίνο του μαστού που δεν υποστήριζαν τα πειράματα σε ζώα, ή τον καλύτερο φόρο τιμής: να γίνουν χορτοφάγοι. Μία επιμνημόσυνη δέηση πραγματοποιήθηκε στο St. Martin-in-the-Fields στο Λονδίνο, στην οποία παρευρέθηκαν οι Τζορτζ Χάρισον, Ρίνγκο Σταρ, Μπίλι Τζόελ, Έλτον Τζον, Ντέιβιντ Γκίλμορ, Πίτερ Γκάμπριελ και άλλες διασημότητες ανάμεσα σε 700 άτομα.[70] Μία ακόμη επιμνημόσυνη δέηση πραγματοποιήθηκε στην εκκλησία Riverside στο Μανχάταν δύο μήνες μετά τον θάνατό της.[71] Ο Πολ είπε στην κηδεία της "Ήταν το κορίτσι μου. Έχασα το κορίτσι μου".[72]

Η Μακάρτνεϊ άφησε όλη την περιουσία της στον Πολ, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων από βιβλία και αρχεία και των δικαιωμάτων από τις φωτογραφίες της.[73][74] Εκείνος δεσμεύτηκε να συνεχίσει τη σειρά χορτοφαγικών τροφίμων της και να τα διατηρήσει απαλλαγμένα από ΓΤΟ.[75]

Αφιερώματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο αναμνηστικός κήπος της Λίντας Μακάρτνεϊ και το χάλκινο άγαλμα στο Κίνταϊρ της Σκωτίας

Τον Ιούνιο του 1998, ο καλλιτέχνης Μπράιαν Κλαρκ παρουσίασε το The Glass Wall (αφιερωμένο στη Λίντα Μακάρτνεϊ), ένα έργο τέχνης 94 τετραγωνικών μέτρων σε βιτρό, στην γκαλερί Tony Shafrazi στη Νέα Υόρκη. Δημιουργήθηκε από τον Clarke Κλαρκ 1997–98, μια περίοδο κατά την οποία αυτός και η Μακάρτνεϊ παρουσίαζαν συνεργασίες τους στη φωτογραφία και το βιτρό στο Ελβετικό Εθνικό Μουσείο Υαλοτεχνίας στο Ρομόν.[76][77] Το έργο αποκτήθηκε από το Corning Museum of Glass[78] και εγκαταστάθηκε ως μέρος της μόνιμης συλλογής του. Μετά τον θάνατό της, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Εδιμβούργου έκανε πρεμιέρα το Wide Prairie, μια εξάλεπτη ταινία φαντασίας κινουμένων σχεδίων που δημιούργησε h Μακάρτνεϊ με τον σκηνοθέτη Όσκαρ Γκρίλο.[79][80]

Τον Απρίλιο του 1999, ο Πολ Μακάρτνεϊ εμφανίστηκε στο αφιέρωμα "Concert for Linda" στο Ρόγιαλ Άλμπερτ Χολ, που διοργανώθηκε από δύο φίλες τους, την Κρίσι Χάιντ και την Κάρλα Λέιν.[81] Μεταξύ των καλλιτεχνών που έπαιξαν, εκτός από τον Πολ, ήταν οι Τζορτζ Μάικλ, Pretenders, Έλβις Κοστέλο, Τομ Τζόουνς και Νιλ Φιν.[82] Ο Πολ έκλεισε τη συναυλία αφιερώνοντας την εκδήλωση στη Λίντα, την οποία αποκάλεσε «όμορφο μωρό του», και στα παιδιά τους.[83]

Στις 19 Ιουλίου 1999, λίγα μέτρα από το Calderstones House στο Λίβερπουλ, ο Πολ εγκαινίασε επίσημα τον παιδότοπο Λίντα Μακάρτνεϊ στο Calderstones Park, φυτεύοντας ένα κυπαρίσσι (Quercus fastigiata).

Τον Ιανουάριο του 2000, ο Πολ έκανε δωρεές άνω των 2.000.000 δολαρίων για την έρευνα για τον καρκίνο στο Memorial Sloan-Kettering Cancer Center στη Νέα Υόρκη και στο Arizona Cancer Center στην Τούσον, όπου έκανε θεραπεία η Λίντα. Οι δωρεές, μέσω του Garland Appeal, έγιναν με την προϋπόθεση ότι δεν θα χρησιμοποιηθούν ζώα για πειράματα.[84] Την ίδια χρονιά, άνοιξε στο The Royal Liverpool University Hospital το Linda McCartney Centre, μια αντικαρκινική κλινική. Τον Νοέμβριο του 2002, το Linda McCartney Kintyre Memorial Trust δημιούργισε έναν μνημειακό κήπο στο Κάμπελταουν κοντά στο σημείο όπου βρισκόταν το σκωτσέζικο αγρόκτημα της οικογένειας, με ένα χάλκινο άγαλμά της που δημιούργησε η γλύπτρια Τζέιν Ρόμπινς, ξαδέρφη του Πολ.[24][85]

Εκπροσώπηση σε άλλα μέσα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ελίζαμπεθ Μίτσελ και ο Γκάρι Μπάκγουελ έπαιξαν το ζεύγος Μακάρτνεϊ στην τηλεταινία του 2000 The Linda McCartney Story.[86] Την υποδύθηκε επίσης η Κάθριν Στράους στην τηλεταινία του 1985 John and Yoko: A Love Story.[87] Το ζεύγος Μακάρτνεϊ εμφανίστηκε ως γκεστ σταρ στο επεισόδιο της σειράς The Simpsons "Lisa the Vegetarian".[88]

Δισκογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 13934438h. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Linda McCartney» (Ολλανδικά) 214240.
  4. ↑ www.lindamccartney.com.
  5. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w64t738t. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  6. ↑ content.time.com/time/nation/article/0,8599,10989,00.html.
  7. ↑ (Αγγλικά) NNDB. 070/000023001.
  8. ↑ 8,0 8,1 www.workwithdata.com/person/linda-mccartney-1941. Ανακτήθηκε στις 3  Δεκεμβρίου 2024.
  9. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  10. ↑ 10,0 10,1 «Oxford Dictionary of National Biography» (Αγγλικά) Oxford University Press. Οξφόρδη. 2004. 69694.
  11. ↑ Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2019.
  12. ↑ 12,0 12,1 Ανακτήθηκε στις 27  Σεπτεμβρίου 2016.
  13. ↑ «Linda McCartney». Biography.com (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2019. 
  14. ↑ «Linda McCartney – Official Website». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2019. 
  15. ↑ 15,0 15,1 «Linda McCartney, Photographer of Rock Stars, Dies at 56». The New York Times. April 20, 1998. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις December 3, 2021. https://web.archive.org/web/20211203210005/https://www.nytimes.com/1998/04/20/arts/linda-mccartney-photographer-of-rock-stars-dies-at-56.html. Ανακτήθηκε στις December 3, 2021. 
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 «When I Was A Pup». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2011. 
  17. ↑ 17,0 17,1 Rogovoy, Seth (4 Νοεμβρίου 2013). «Secret History of Paul McCartney, the Jewish Beatle». The Forward. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2015. 
  18. ↑ Ze'ev Glicenstein (2006). Roots and remembrance: explorations in Jewish genealogy. Ontario Genealogical Society. ISBN 9780777921609. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2014. 
  19. ↑ 19,0 19,1 Belluck, Pam (2015-02-12). «Rose E. Frisch, Scientist Who Linked Body Fat to Fertility, Dies at 96» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2015/02/12/science/rose-e-frisch-scientist-who-linked-body-fat-to-fertility-dies-at-96.html. Ανακτήθηκε στις 2024-08-03. 
  20. ↑ 20,00 20,01 20,02 20,03 20,04 20,05 20,06 20,07 20,08 20,09 Sounes, Howard. Fab: An Intimate Life of Paul McCartney, Doubleday (2010) pp. 172–175
  21. ↑ 21,0 21,1 «Linda McCartney». The Virtual Museum of San Francisco. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2011. 
  22. ↑ Norwich University, Mining for Old: Linda McCartney at Vermont College Αρχειοθετήθηκε August 12, 2014, στο Wayback Machine., August 10, 2012
  23. ↑ «Linda McCartney's Wedding Announcement: 1969 Vermont College Alumni Newsletter». Norwich University Archive: Mining for Old. Norwich University. 17 Ιουνίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2016. VC Alum Marries Beatle: Linda Eastman, the New York girl who married Beatle Paul McCartney recently, was a 1961 Vermont College graduate. 
  24. ↑ 24,0 24,1 «The Beatles in Scotland: Paul McCartney's story». Sunday Mail. 2 Νοεμβρίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2011. 
  25. ↑ «Accident description». Aviation Safety Network. 1996. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2011. 
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 26,3 Slater, Nigel (April 29, 2007). «When the McCartneys came for lunch». The Guardian (London). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις February 16, 2008. https://web.archive.org/web/20080216224032/http://shopping.guardian.co.uk/food/story/0,,2068978,00.html. Ανακτήθηκε στις June 9, 2011. 
  27. ↑ 27,0 27,1 Carlin, Peter Ames. Paul McCartney: A Life, Simon & Schuster (2009) pp. 169–170
  28. ↑ Fields, Danny. «Linda McCartney 'The Biography' Chapter 1». Wingspan Russia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2011. 
  29. ↑ Sandford, Christopher. McCartney, Random House (2005) p. 140
  30. ↑ McCartney, Linda (1992). Linda McCartney's Sixties: Portrait of an Era. Boston: Bulfinch Press Book. ISBN 0-8212-1959-6. 
  31. ↑ Halstead 2007, σελ. 119.
  32. ↑ Bonici, Ray (1982). «Paul McCartney Wings it alone». Music Express. Canada. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2011. 
  33. ↑ Greer, Germaine (May 21, 2006). «Germaine Greer: Pop bitch». The Independent (London). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις June 14, 2022. https://ghostarchive.org/archive/20220614/https://www.independent.co.uk/opinion/commentators/germaine-greer-pop-bitch-479025.html. Ανακτήθηκε στις June 9, 2011. 
  34. ↑ Calkin, Graham. «Seaside Woman b/w B-Side To Seaside». Graham Calkin's Beatles Pages. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2011. 
  35. ↑ «McCartney and Wife Sued on 'Another Day' Recording». The New York Times. July 23, 1971. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις May 22, 2020. https://web.archive.org/web/20200522183658/https://timesmachine.nytimes.com/timesmachine/1971/07/23/79680369.html?pdf_redirect=true&site=false. Ανακτήθηκε στις June 15, 2018. 
  36. ↑ Brian Southall and Rupert Perry, Northern Songs: The True Story of The Beatles' Song Publishing Empire (2007).
  37. ↑ «Paul McCartney and Linda McCartney». Getty Images. 13 Μαΐου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2019. 
  38. ↑ «Linda's lone effort to be released». BBC News. September 3, 1998. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις April 13, 2012. https://web.archive.org/web/20120413212710/http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/163837.stm. Ανακτήθηκε στις June 9, 2011. 
  39. ↑ «A Garland for Linda». BBC News. May 17, 1999. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις April 13, 2012. https://web.archive.org/web/20120413213631/http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/345875.stm. Ανακτήθηκε στις June 9, 2011. 
  40. ↑ Roper, Kerri-Ann (23 Ιουνίου 2021). «Paul McCartney recalls 'emotional' cooking routine with late wife Linda». Irish Independent. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2021. 
  41. ↑ 41,0 41,1 Taysom, Joe (2020). «Linda McCartney, much more than just Paul McCartney's muse». Far Out Magazine. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2021. 
  42. ↑ McCartney, Linda (1989). Linda McCartney's New Home Cooking. Bloomsbury. ISBN 0-7475-0224-2. 
  43. ↑ «Ad Age's World Wire». Advertising Age 71 (7): 66. February 14, 2000. 
  44. ↑ McCartney, Linda (1995). Linda's Kitchen: Simple and Inspiring Recipes for Meat-Less Meals. Bulfinch. ISBN 978-0821221235. 
  45. ↑ «Awards Search James Beard Foundation». James Beard Foundation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2021. 
  46. ↑ «McCartney family launches vegan cookbook filled with Linda McCartney's recipes». Vegan Food and Living. 29 Μαρτίου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2021. 
  47. ↑ Slater, Georgia (26 Μαρτίου 2021). «Paul McCartney and Family Will Release a Cookbook Filled with His Late Wife Linda's Recipes». People. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2021. 
  48. ↑ «International Vegan Film Festival Cookbook Contest». The International Vegan Film Festival. 2021. 
  49. ↑ «Joseph Melville See Jr. '60». Princeton Alumni Weekly (στα Αγγλικά). 21 Ιανουαρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2020. 
  50. ↑ 50,0 50,1 50,2 50,3 50,4 50,5 50,6 Miles, Barry. Paul McCartney: Many Years From Now, Vintage-Random House (1997)
  51. ↑ Spitz 2005, σελ. 761.
  52. ↑ 52,0 52,1 52,2 52,3 52,4 Norman, Philip. Shout!: The Beatles in Their Generation, Simon and Schuster (2005) e-book
  53. ↑ «Celebrity wedding venue popular with Sir Paul McCartney and Liam Gallagher reopens after £60m renovation». Evening Standard. 9 Οκτωβρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2020. 
  54. ↑ «1969: Paul McCartney weds Linda Eastman». BBC News. March 12, 1969. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις March 19, 2011. https://web.archive.org/web/20110319044715/http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/dates/stories/march/12/newsid_3607000/3607215.stm. Ανακτήθηκε στις June 9, 2011. 
  55. ↑ «Sequel: All Together Now. Thirty years later, the surviving Beatles get back to where they once belonged». People. February 14, 1994. 
  56. ↑ 56,0 56,1 56,2 56,3 Weber, Erin Torkelson (2016). The Beatles and the Historians: An Analysis of Writings About the Fab Four. McFarland & Co.
  57. ↑ «8 things we learned from the new Paul McCartney biography». The Telegraph. 27 May 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις February 16, 2018. https://web.archive.org/web/20180216234049/http://www.telegraph.co.uk/music/news/8-things-we-learned-from-the-new-paul-mccartney-biography/. 
  58. ↑ «Paul McCartney – Two Of Us (Live)». 17 Οκτωβρίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2019. .
  59. ↑ Barnes, Brigham T (30 Σεπτεμβρίου 2004). «Entertainment lawyer John Eastman ('64) discussed 'doing something different'». New York School of Law. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2011. 
  60. ↑ «Activists Target Fish Menus». Reading Eagle. September 9, 1999. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις March 6, 2023. https://web.archive.org/web/20230306171922/https://news.google.com/newspapers?nid=1955&dat=19990909&id=USwiAAAAIBAJ&pg=1193,5116144. Ανακτήθηκε στις April 9, 2012. 
  61. ↑ «News». PETA. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2012. 
  62. ↑ Wasserman, Harry (6 Ιουλίου 1980). «Paul's Pot-Bust Shocker Makes Him A Jailhouse Rocker». High Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2011. 
  63. ↑ «Arrested: Paul McCartney». Time. January 30, 1984. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-06-09. https://web.archive.org/web/20110609010249/http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,954120,00.html. Ανακτήθηκε στις June 9, 2011. 
  64. ↑ «Paul McCartney on Drugs». 10 Zen Monkeys. 3 Ιανουαρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2011. 
  65. ↑ Saffian, Sarah (December 17, 2001). «Untimely deaths haunt extended Beatles family». US Weekly: σελ. 37. https://archive.org/details/sim_us-weekly_2001-12-17_357/page/37. 
  66. ↑ «Paul McCartney: Yoko Ono did not break up the Beatles». The Guardian. October 27, 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις November 2, 2020. https://web.archive.org/web/20201102031451/https://www.theguardian.com/music/2012/oct/27/paul-mccartney-yoko-ono-beatles-david-frost. Ανακτήθηκε στις October 10, 2020. 
  67. ↑ «Yoko Ono didn't break up the Beatles, Paul McCartney says». Los Angeles Times. October 29, 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις November 12, 2020. https://web.archive.org/web/20201112031937/https://www.latimes.com/entertainment/music/la-xpm-2012-oct-29-la-et-ms-yoko-ono-break-up-beatles-paul-mccartney-says-20121029-story.html. Ανακτήθηκε στις October 10, 2020. 
  68. ↑ «Paul's Lovely Linda». People. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2019. 
  69. ↑ «Linda McCartney suicide claims dismissed». BBC. April 23, 1998. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις April 13, 2012. https://web.archive.org/web/20120413205752/http://news.bbc.co.uk/2/hi/americas/82362.stm. Ανακτήθηκε στις June 9, 2011. 
  70. ↑ «Linda McCartney farewell celebrates her passions». CNN (London). June 8, 1998. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις January 19, 2013. https://archive.today/20130119214226/http://articles.cnn.com/1998-06-08/entertainment/9806_08_mccartney.memorial.update_1_linda-mccartney-animal-rights-activist-breast-cancer?_s=PM:SHOWBIZ. Ανακτήθηκε στις April 17, 2012. 
  71. ↑ Kozinn, Allan (June 23, 1998). «Paul. Children and a Horse Gather at Memorial to Linda McCartney». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις April 22, 2012. https://web.archive.org/web/20120422050107/http://www.nytimes.com/1998/06/23/nyregion/paul-children-and-a-horse-gather-at-memorial-to-linda-mccartney.html. Ανακτήθηκε στις April 17, 2012. 
  72. ↑ "Broken Hearted Jubilee" Αρχειοθετήθηκε April 21, 2017, στο Wayback Machine., The Cobra Nose, Vol. 30
  73. ↑ «Linda leaves fortune to Paul». BBC News. March 14, 2000. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις April 13, 2012. https://web.archive.org/web/20120413215309/http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/676911.stm. Ανακτήθηκε στις June 9, 2011. 
  74. ↑ «The Will of Linda McCartney». Courtroom Television Network. 4 Ιουλίου 1996. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2011. 
  75. ↑ «Sir Paul's GM foods pledge». BBC News. June 1999. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις September 30, 2009. https://web.archive.org/web/20090930091201/http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/365947.stm. Ανακτήθηκε στις June 9, 2011. 
  76. ↑ Trümpler, Stefan· McCartney, Linda (1997). Brian Clarke – Linda McCartney: Collaborations. Berne: Benteli. ISBN 3-7165-1086-6. 
  77. ↑ Lister, David (February 23, 1998). «Glass act: Linda turns Paul into an art revival». The Independent. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις June 14, 2022. https://ghostarchive.org/archive/20220614/https://www.independent.co.uk/news/glass-act-linda-turns-paul-into-an-art-revival-1146474.html. Ανακτήθηκε στις October 30, 2019. 
  78. ↑ «The Glass Wall». CMOG Collection Search. Corning Museum of Glass. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2022. 
  79. ↑ «Linda McCartney's last film set for premiere». BBC News. August 16, 1998. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις February 25, 2003. https://web.archive.org/web/20030225044855/http://news.bbc.co.uk/1/hi/entertainment/133448.stm. Ανακτήθηκε στις June 9, 2011. 
  80. ↑ «Linda's last film premières to packed house». BBC News. August 20, 1998. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις August 5, 2012. https://web.archive.org/web/20120805211348/http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/154741.stm. Ανακτήθηκε στις June 9, 2011. 
  81. ↑ Costello, Elvis (2015). Unfaithful Music & Disappearing Ink. Penguin. ch. 5.
  82. ↑ «Paul McCartney leads Linda tribute». BBC News. April 11, 1999. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις October 5, 2007. https://web.archive.org/web/20071005191936/http://news.bbc.co.uk/1/hi/entertainment/316419.stm. Ανακτήθηκε στις June 9, 2011. 
  83. ↑ "Paul McCartney's "Concert for Linda'". YouTube. Αρχειοθετήθηκε December 29, 2013, στο Wayback Machine., April 10, 1999
  84. ↑ «Sir Paul's $2m cancer donation». BBC News. January 5, 2000. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις April 13, 2012. https://web.archive.org/web/20120413212549/http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/591591.stm. Ανακτήθηκε στις June 9, 2011. 
  85. ↑ «Scots tribute to Linda McCartney». BBC News. November 1, 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις January 19, 2008. https://web.archive.org/web/20080119211813/http://news.bbc.co.uk/1/hi/scotland/2384099.stm. Ανακτήθηκε στις June 9, 2011. 
  86. ↑ «The Linda McCartney Story». Rotten Tomatoes. 2000. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2012. 
  87. ↑ Womack, Kenneth (2017). The Beatles Encyclopedia: Everything Fab Four. Santa Barbara, Calif.: Greenwood. ISBN 9781440844263. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2023. 
  88. ↑ Martyn, Warren· Wood, Adrian (2000). «Lisa the Vegetarian». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαρτίου 2005. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2008. 

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • McCartney, Linda. Linda McCartney's Home Cooking: Quick, Easy, And Economical Vegetarian Dishes for Today. (Arcade, 1990) (ISBN 978-1559700979)
  • McCartney, Linda. Linda's Kitchen: Simple And Inspiring Recipes For Meatless Meals. (Arcade, 1995) (ISBN 978-0821221235)
  • McCartney, Linda (with Paul, Mary, and Stella McCartney). Linda McCartney's Family Kitchen: Over 90 Plant-Based Recipes to Save the Planet and Nourish the Soul. (Voracious/Little, Brown, and Co., 2021) (ISBN 978-0-316-49798-5)

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λίντα_Μακάρτνεϊ&oldid=10705188"