ΦΚ Ντιναμό Κιέβου
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
 | |||
| Επίσημη ονομασία | Футбольний Клуб Динамо Київ | ||
|---|---|---|---|
| Προσωνύμιο | Біло-сині (Μπλε-άσπροι) | ||
| Ίδρυση | 1927 | ||
| Έδρα | Κίεβο, Ουκρανία | ||
| Στάδιο | ΝΣΚ Ολιμπίσκι, Κίεβο[1] | ||
| Ιδιοκτήτης | Ιχόρ Σούρκις | ||
| Προπονητής | Ολεξάντρ Σοβκόβσκι[2] | ||
| Πρωτάθλημα | Πρέμιερ-λίχα | ||
| Ιστότοπος | fcdynamo.kiev.ua | ||
| |||
| Μέσα κοινωνικής δικτύωσης | |||
    | |||
 Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα | |||
| wikidata () | |||
Η ΦΚ Ντιναμό Κιέβου (ουκρανικά: ФК Динамо Київ, προφέρεται: [dɪˈnɑmo ˈkɪjiw]) ή Δυναμό Κιέβου, είναι κορυφαία ποδοσφαιρική ομάδα της Ουκρανίας. Ιδρύθηκε το 1927 ως τμήμα του σοβιετικού αθλητικού οργανισμού, της αθλητικής κοινωνίας Ντιναμό (Динамо). Εδρεύει στο Κίεβο, την πρωτεύουσα της Ουκρανίας, και αγωνίζεται στην ανώτερη κατηγορία (Ukrainian Premier League) του ουκρανικού πρωταθλήματος.
Παλιότερα οι εμφανίσεις της ήταν λευκές φανέλες με σκούρα μπλε παντελονάκια και το παρατσούκλι της "Bilo-Syni" (Μπίλο-Σίνι: «Κυανόλευκοι»). Μετά την ουκρανική ανεξαρτησία καθιέρωσε τα εθνικά χρώματα: κίτρινο και μπλε. Ως έμβλημα έχει το καλλιγραφικό D.
Έδρα της είναι το «Στάδιο Ντιναμό Λομπανόφσκι», που φέρει το όνομα του μεγάλου προπονητή Βαλερί Λομπανόφσκι, υπό την καθοδήγηση του οποίου κατέκτησε πολλά πρωταθλήματα στη Σοβιετική Ένωση και το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης. Το στάδιο είναι χωρητικότητας 16.900 θεατών και βρίσκεται σε ένα πάρκο στο κέντρο της πόλης κοντά στον ποταμό Δνείπερο. Στα διεθνή ματς αγωνίζεται στο "Στάδιο Ολιμπίνσκι" του Κιέβου χωρητικότητας 83.000 θεατών. Επίσης, η ομάδα διαθέτει ένα σύγχρονο προπονητικό κέντρο στο προάστειο Koncha-Zaspa.
Η ομάδα κυριαρχεί στο ουκρανικό ποδόσφαιρο και έχει κατακτήσει 15 πρωταθλήματα και 11 κύπελλα. Στο παρελθόν είχε αναδειχθεί 13 φορές πρωταθλήτρια Σοβιετικής Ένωσης και 9 φορές κυπελλούχος. Επίσης, έχει κατακτήσει δύο Κύπελλα Κυπελλούχων κι ένα Σούπερ Καπ Ευρώπης.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σοβιετική περίοδος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Ντιναμό Κιέβου ιδρύθηκε το 1927 ως ένας ερασιτεχνικός αθλητικός σύλλογος. Ήταν τμήμα της «Ντιναμό» ενός διεθνικού σοβιετικού αθλητικού οργανισμού. Ανάλογες «Ντιναμό» ιδρύθηκαν σε όλες τις μεγάλες σοβιετικές πόλεις, όπως: Ντιναμό Μόσχας, Ντιναμό Τιφλίδας, Ντιναμό Μινσκ, Ντιναμό Περβολιών κλπ.
Αρχικά, ο οργανισμός «Ντιναμό» στηριζόταν οικονομικά από τη μυστική υπηρεσία «NKVD» (πρόδρομο της «KGB») και μετέπειτα από το Σοβιετικό Υπουργείο Εσωτερικών. Από το 1950 και μετά οι ποδοσφαιριστές των Ντιναμό πληρώνονταν ως αστυνομικοί ή στρατιωτικοί και με τα χρόνια έπαιρναν τους ανάλογους βαθμούς.
Κατά τη σοβιετική περίοδο η Ντιναμό Κιέβου ήταν η σημαντικότερη αντίπαλος των ποδοσφαιρικών συλλόγων της Μόσχας. Η προσπάθεια να τους επιβληθεί και να κερδίσει τίτλους αποτελούσε, κατά κάποιο τρόπο, θέμα εθνικής υπερηφάνειας για τους Ουκρανούς. Υπήρξαν μάλιστα εποχές που η ομάδα της Ντιναμό Κιέβου ήταν ταυτόχρονα και η Εθνική ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης!
Τη σοβιετική εποχή η Ντιναμό κέρδισε τα περισσότερα πρωταθλήματα από οποιαδήποτε άλλη σοβιετική ομάδα. Έχει το ρεκόρ των τριών συνεχόμενων τίτλων (1966, 1967, 1968) και ήταν η πρώτη σοβιετική ομάδα που πήρε ευρωπαϊκό τίτλο, το Κύπελλο Κυπελλούχων και μάλιστα δυο φορές (1975, 1986), καθώς και το Σούπερ Καπ (1975). Επίσης, έφτασε δυο φορές ως τα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1977, 1987).
Η καλύτερη περίοδος του συλλόγου ήταν οι δεκαετίες ’70 και ’80. Τότε συχνά η Εθνική ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης ήταν η ίδια με την Ντιναμό. Η επιτυχημένη αυτή περίοδος οφείλεται αποκλειστικά στον προπονητή Βαλερί Λομπανόφσκι, ο οποίος υπήρξε και παίκτης της ομάδας τη δεκαετία του ’60. Ο Λομπανόφσκι ήταν παράλληλα προπονητής και της Εθνικής Σοβιετικής Ένωσης. Ήταν παθιασμένος με το ποδόσφαιρο και πέθανε το 2002 στη διάρκεια ενός αγώνα.
Το μεγάλο αστέρι εκείνης της ομάδας ήταν ο Όλεγκ Μπλαχίν, νικητής της Χρυσής Μπάλας το 1975, πρώτος σκόρερ όλων των εποχών του σοβιετικού πρωταθλήματος με 211 γκολ και πρώτος σε συμμετοχές με 432 ματς. Επίσης, ο Μπλαχίν πέτυχε συνολικά περισσότερα από 300 γκολ σε επίσημα ματς, πιο πολλά από οποιονδήποτε άλλο Σοβιετικό παίκτη. Τη Χρυσή Μπάλα κέρδισε κι ο Ιγκόρ Μπελάνοφ το 1986, μέλος της ομάδας που κατέκτησε το δεύτερο Κύπελλο Κυπελλούχων.
Το Ματς του Θανάτου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου μια τραγική ιστορία συνδέθηκε με τους ποδοσφαιριστές της Ντιναμό. Έμεινε στην ιστορία ως «Το Ματς του Θανάτου».
Συγκεκριμένα, το καλοκαίρι του 1942 κι ενώ η Ουκρανία τελούσε υπό ναζιστική κατοχή, οι ποδοσφαιριστές της Ντιναμό εργάζονταν σε ένα αρτοποιείο του Κιέβου. Στον ελεύθερο χρόνο τους έπαιζαν ποδόσφαιρο. Οι Γερμανοί εντόπισαν τους παίκτες και τους ζήτησαν να δημιουργήσουν μια «Μικτή Κιέβου», ώστε να δίνουν ματς εναντίον μικτών ομάδων των γερμανικών στρατιωτικών μονάδων.
Η Μικτή Κιέβου ονομάστηκε Σταρτ και δημιουργήθηκε από οκτώ ποδοσφαιριστές της Ντιναμό (Τρούσεβιτς, Σβιριντόφσκι, Κορότκιχ, Κλιμένκο, Τιούτσεφ, Πούτιστιν, Κουζμένκο, Χοντσαρένκο) και τρεις της Λοκομοτίβ Κιέβου (Μπαλάκιν, Σουκάρεφ, Μέλνικ). Η Σταρτ νίκησε επανειλημμένα τις Μικτές των Γερμανών στρατιωτών. Στις 17 Ιουλίου οι Γερμανοί δημιούργησαν την πιο δυνατή ομάδα που μπορούσαν αλλά η Σταρτ τη συνέτριψε με 6-0. Ακολούθησε μια ήττα της Σταρτ από μια ομάδα Ούγγρων αιχμαλώτων.
Τότε οι Γερμανοί θεώρησαν ότι είχε φτάσει η στιγμή να νικήσουν και αυτοί του Ουκρανούς. Κάλεσαν την ακατανίκητη, όπως θεωρείτο, ομάδα της Λουφτβάφε, την Flakelf, για να αντιμετωπίσει τη Σταρτ. Στον αγώνα, που έγινε στις 6 Αυγούστου, δόθηκε μεγάλη δημοσιότητα και αναγγέλθηκε από τις εφημερίδες. Όμως, η Σταρτ συνέτριψε τη γερμανική ομάδα με 5-1 και οι εφημερίδες δεν έγραψαν τίποτα γι’ αυτό. Το ματς αυτό αποκλήθηκε Ματς του Θανάτου, διότι από τότε οι παίκτες της Σταρτ μπήκαν στο στόχαστρο των ναζί.
Στις 9 Αυγούστου, σε νέο αγώνα, οι Ουκρανοί νίκησαν ξανά κι όταν στις 16 Αυγούστου 1942 συνέτριψαν μια άλλη γερμανική ομάδα, τη Rukh, με 8-0, οι ναζί διέταξαν τη διάλυση της Σταρτ. Συνέλαβαν και βασάνισαν τους καλύτερους παίκτες και όσους επέζησαν τους έστειλαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Siretz. Εκεί, τον επόμενο Φεβρουάριο, τρεις βρήκαν τραγικό θάνατο στη διάρκεια μιας εξέγερσης. Άλλοι τρεις συνελήφθησαν αλλά δραπέτευσαν αργότερα και διασώθηκαν.
Μια δραματοποιημένη παρουσίαση των γεγονότων αυτών περιγράφεται στο ουγγαρέζικο φιλμ του 1961 Két félidő a pokolban, στο οποίο αναφέρεται ότι μετά τη συντριβή των Γερμανών με 5-1 διέταξαν την εκτέλεση με τυφεκισμό όλων των Ουκρανών ποδοσφαιριστών. Μια παραλλαγή της ιστορίας με θετικό τέλος παρουσιάστηκε στο αμερικάνικο φιλμ του 1981 Escape to Victory, στο οποίο τα γεγονότα τοποθετούνται στο Παρίσι και ως αντίπαλος των Γερμανών παρουσιάζεται μια μικτή αιχμαλώτων ποδοσφαιριστών από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες.
Ουκρανική περίοδος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά την ανεξαρτησία της Ουκρανίας η Ντιναμό κυριάρχησε στο ποδόσφαιρο της χώρας κερδίζοντας τους περισσότερους τίτλους.
Στην προσπάθειά της να διακριθεί και στην Ευρώπη και ενώ είχε προκριθεί στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ της σεζόν 1995-96, άνθρωποι του συλλόγου προσπάθησαν να δωροδοκήσουν τον Ισπανό διαιτητή Antonio López Nieto στον πρώτο αγώνα της ομάδας εναντίον του Παναθηναϊκού. Το αποτέλεσμα ήταν η Ντιναμό να εκδιωχθεί από τη διοργάνωση και να αποκλειστεί για δυο χρόνια από την UEFA. Τελικά, το σωματείο ξεπέρασε αυτή την κακή στιγμή και μάλιστα το 1999 έφτασε ως τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ.
Ο σύλλογος διαθέτει αξιόλογη ποδοσφαιρική ακαδημία για παιδιά και νέους. Οι μικρές ομάδες, γνωστές ως Ντιναμό-2 και Ντιναμό-3, μετέχουν στα πρωταθλήματα τζούνιορ και από αυτές έχουν αναδειχθεί σπουδαίοι ποδοσφαιριστές, με πιο γνωστό πρόσφατα τον Αντρέι Σεφτσένκο.
Έμβλημα και χρώματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
2011—σήμερα
Τίτλοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Κύπελλο Κυπελλούχων (2): 1975, 1986.
- Σούπερ Κύπελλο Ευρώπης (1): 1975.
- Πρωτάθλημα ΕΣΣΔ (13-ρεκόρ): 1961, 1966, 1967, 1968, 1971, 1974, 1975, 1977, 1980, 1981, 1985, 1986, 1990.
- Κύπελλο ΕΣΣΔ (9): 1954, 1964, 1966, 1974, 1978, 1982, 1985, 1987, 1990.
- Σούπερ Καπ ΕΣΣΔ (3-ρεκόρ): 1980, 1985, 1986.
- Πρωτάθλημα Ουκρανίας (16-ρεκόρ): 1993, 1994, 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2004, 2007, 2009, 2015, 2016, 2021.
- Κύπελλο Ουκρανίας (13): 1993, 1996, 1998, 1999, 2000, 2003, 2005, 2006, 2007, 2014, 2015, 2020, 2021.
- Σούπερ Καπ Ουκρανίας (8-ρεκόρ): 2004, 2006, 2007, 2009, 2011, 2016, 2018, 2019.
- CIS Cup (4): 1996, 1997, 1998, 2002.
Διακρίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ημιτελικά Κυπέλλου Πρωταθλητριών (3 φορές): 1977, 1987, 1999.
- Προημιτελικά Κυπέλλου Πρωταθλητριών (6 φορές): 1973, 1976, 1982, 1983, 1992, 1998.
- Προημιτελικά Κυπέλλου Κυπελλούχων (2 φορές): 1966, 1991.
- Δευτεραθλήτρια ΕΣΣΔ (11 φορές): 1936 (άνοιξη), 1952, 1960, 1965, 1969, 1972, 1973, 1976 (φθινόπωρο), 1978, 1982, 1988.
- Φιναλίστ Κυπέλλου ΕΣΣΔ (1 φορά): 1973.
- Δευτεραθλήτρια Ουκρανίας (4 φορές): 1992, 2002, 2005, 2006.
- Φιναλίστ Κυπέλλου Ουκρανίας (1 φορά): 2002.
Υποστηρικτές και αντιπαλότητες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κίνημα των φιλάθλων της Ντιναμό είναι ένα από τα παλαιότερα στην Ουκρανία. Η ενεργός υποστήριξη ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980. Στη συνέχεια άρχισε να εμφανίζεται το πρώτο γκράφιτι με το λογότυπο της ομάδας και καταγράφηκε ένας από τους μεγαλύτερους αγώνες στην ΕΣΣΔ, οι οπαδοί της Ντιναμό εναντίον των οπαδών της Σπαρτάκ Μόσχας στο κέντρο του Κιέβου.[3]
Οι φανατικοί οπαδοί της Ντιναμό είναι συνήθως δεξιοί με εθνικιστικές αντιλήψεις.[4] Ιστορικά, συχνά συνδέονταν με πατριωτικές (ουκρανικός εθνικισμός) και έντονες αντικομμουνιστικές ενέργειες. Κατά τη διάρκεια της θητείας του Βίκτορ Γιανουκόβιτς, οι φανατικοί οπαδοί είχαν κακές σχέσεις με την κυβέρνηση, που προκλήθηκαν από διώξεις οπαδών και άλλων πολιτικών παραγόντων.[5] Η πιο δημοσιευμένη δράση ήταν η "Ελευθερία στον Παβλιτσένκο" (Волю Павліченкам) για η υποστήριξη των πολιτικών κρατουμένων πατέρα και γιου Παβλιτσένκο.Παβλιτσένκο Οι φανατικοί οπαδοί της Ντιναμό συμμετείχαν στους εορτασμούς της Ημέρας της Ανεξαρτησίας της Ουκρανίας και της Ημέρας των Ηρώων.
Το πιο διάσημο ντέρμπι στην Ουκρανία είναι το ουκρανικό ντέρμπι, που διεξάγεται πάντα σε τεταμένη ατμόσφαιρα. Η Ντιναμό διατηρεί φιλικές σχέσεις με την Κάρπατι Λβιβ, τη Ντνίπρο Ντνιπροπετρόφσκ (Braty po zbroyi, μπάντα των αδελφών), τη Χούτνικ Κρακοβίας[6] και τους οπαδούς της Ζάλγκιρις Βίλνιους. Οι σχέσεις είναι τεταμένες με τις Σαχτάρ Ντονέτσκ,[7] Τσερνομόρετς Οδησσού, Μεταλίστ Χάρκιβ, Σπαρτάκ Μόσχας και Λέγκια Βαρσοβίας.[8] Τώρα όλοι οι οπαδοί έχουν δηλώσει μια εκεχειρία λόγω του πολέμου στην Ανατολική Ουκρανία.[9] Παίζουν το ντέρμπι του Κιέβου με την Άρσεναλ Κιέβου, μια ισχυρή αντιπαλότητα και λόγω της πολιτικής. Οι οπαδοί της Άρσεναλ είναι γνωστό ότι είναι έντονα αριστεροί.[10]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 pechersk
.kievcity .gov .ua /files /docs /pasport _01 _01 _2015 .pdf. - ↑ www
.transfermarkt .com /dynamo-kiew /mitarbeiterhistorie /verein /338. - ↑ http://white-blue.kiev.ua/articles/425.htm
- ↑ http://www.depo.ua/ukr/sport/ultras-filya-avakov-diskreditue-sebe-neobdumanimi-zatrimannyami-25062015191700
- ↑ https://news.pn/en/politics/43900/
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2018.
- ↑ http://www.ultras-tifo.net/photo-news/3828-dynamo-kyiv-shaktar-donetsk-16102015.html
- ↑ http://www.sport.pl/pilka/1,65042,18596403,le-bojka-chuliganow-legii-i-dynama-kijow.html
- ↑ http://www.ultras-tifo.net/news/2245-truce-among-the-ukrainian-ultras.html
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2018.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]