Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πετρόβσκιι Ολεξάνδρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ολεξάνδρ Πετρόβσκιι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Олександр Петровський (Ουκρανικά)
Γέννηση9 Ιουνίου 1973
Ρουστάβι, Γεωργία
Χώρα πολιτογράφησηςΟυκρανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΟυκρανικά
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΕπιχειρηματίας
δεδομένα

Ο Ολεξάνδρ Πετρόβσκιι (γεννημένος στις 9 Ιουνίου 1972, στο Ρουστάβι, Γεωργία) είναι δημόσιο πρόσωπο και θρησκευτικός ηγέτης, ακτιβιστής της Αρμενικής Διασποράς στην πόλη Ντνιπρό και είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους επιχειρηματίες στην Ουκρανία[1]. Είναι πρόεδρος του Διεθνούς Φιλανθρωπικού Ιδρύματος "Αλληλεγγύη", το οποίο υποστηρίζει ιδιαίτερα την εθνική κινηματογραφική βιομηχανία[2][3]. Από το 2014, είναι εθελοντής, βοηθά τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας[4][5] καθώς και κτήτορας της Αρμενικής Εκκλησίας Αγίου Γρηγορίου Φωστήρα στην πόλη Ντνιπρό και επίτιμος Πρόεδρος του γεωργιανού συνεταιρισμού Κάρθουλι Σούλι - Γεωργιανή ψυχή[6]. Επίτιμος master of sports της Ουκρανίας[7].

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προέρχεται από την αριστοκρατική γεωργιανή οικογένεια Ναρεκλέσβιλι με αρμενικές ρίζες. Σε νεαρή ηλικία, μετακόμισε με τη μητέρα του στην Ουκρανία, στην πόλη Ντνιπρό, όπου πήρε το επώνυμο του πατριού του — Πετρόβσκιι[8].

Στη δεκαετία του 1990, έλαβε τον τίτλο του Επίτιμου master of sports της Ουκρανίας στο τζούντο ενώ ασχολήθηκε με την ανάπτυξη των πολεμικών τεχνών στην πόλη Ντνιπρό και τη στήριξη παλαίμαχων του ολυμπιακού κινήματος.

Το 2003 ίδρυσε την "Αλληλεγγύη" - το Διεθνές Φιλανθρωπικό Ίδρυμα για την υποστήριξη ανθρωπιστικών πρωτοβουλιών[9].

Το 2004 κατά τη διεξαγωγή των προεδρικών εκλογών στην Ουκρανία, υποστήριξε τους υποψηφίους δημοκράτες, γι' αυτό και εκδιώχθηκε από τις αρχές επιβολής του νόμου. Το 2010, έπειτα από τη νίκη του Βίκτορ Γιανουκόβιτς στις προεδρικές εκλογές, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει προσωρινά την Ουκρανία. Επέστρεψε στην Ουκρανία με την έναρξη της Επανάστασης της Αξιοπρέπειας. Το Μάρτιο του 2014 οργάνωσε ένα δημόσιο κέντρο συντονισμού για την αντιμετώπιση των Ρώσων σαμποτέρ στην πόλη Ντνιπρό[10][11].

Ο Πετρόβσκιι το 2014, με την εξάλειψη της απειλής για το Ντνίπρο από τη Ρωσία, συμμετείχε στην προσπάθεια επιστροφής στην κρατική ιδιοκτησία του στρατιωτικού νοσοκομείου των Ενόπλων Δυνάμεων, το οποίο είχε δωθεί ενέχυρο σε ρωσική τράπεζα. Ο Πετρόβσκιι αναδιοργάνωσε αποτελεσματικά την υλικοτεχνική υποστήριξη της επείγουσας βοήθειας προς τους τραυματίες στρατιώτες του ρωσο-ουκρανικού πολέμου[12][13][14][15].

Παράλληλα, μέσω του Ιδρύματος "Αλληλεγγύη", συμμετείχε στην ανάπτυξη των επιτελείων εθελοντών για βοήθεια στο μέτωπο και προμήθευσε με εξοπλισμό το εθελοντικό Τάγμα Ντνίπρο-1. Από το 2022 χρηματοδοτεί το εθελοντικό Τάγμα των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας "Αλληλεγγύη" το οποίο βασίζεται σε μετανάστες από τη Γεωργία[16].

Από το 2016 επικεντρώνεται στην ανάπτυξη ανθρωπιστικών και θρησκευτικών ιδρυμάτων στο Ντνιπρό[17].

Συνεργασία με την εβραϊκή κοινότητα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τη δεκαετία του 2000, συμμετείχε στην καθιέρωση διαλόγου μεταξύ των Ορθοδόξων Χριστιανών και της Εβραϊκής κοινότητας του Ντνιπρό μαζί με τον Ράμπιν Σμουέλ Καμενέτσκιι. Ως αποτέλεσμα, το 2017, το κέντρο Μενορά φιλοξένησε μια σύνοδο μεταξύ του ηγέτη των Ουκρανών Ορθοδόξων Χριστιανών, τον Πατριάρχη Φιλάρετο (Ντενισένκο) και ακτιβιστών από εβραικές οργανώσεις στην Ουκρανία. Επίσης, επένδυσε στα κοινωνικά προγράμματα της εβραϊκής κοινότητας του κέντρου Μενορά, αποκαθιστώντας το κτήριο της ιστορικής συναγωγής του Λεβί Ιτζάκ Σνέερσον[2][3][5][6][9][10][11].

Προς τιμήν της αμοιβαίας κατανόησης μεταξύ Ουκρανών και Εβραίων, εκ μέρους της οικογένειας Πετρόβσκιι, το εβραϊκό κέντρο Μενορά του Ντνιπρό έλαβε τη μεγαλύτερη στον κόσμο ασημένια μενορά, η οποία αποτέλεσε κειμήλιο της κοινότητας της πόλης.

Ανάπτυξη των θεσμών της Αρμενικής Διασποράς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πόλη Ντνιπρό, η οποία φιλοξενεί έναν από τους μεγαλύτερους πληθυσμούς Αρμένιων στην Ουκρανία, ξεκίνησε την κατασκευή του δικού της ναού το 2003. Ωστόσο, μόλις στις αρχές του 2010 χτίστηκε ένα σχολείο κατήχησης με έξοδα του Ολεξάνδρ Πετρόβσκιι, η γιαγιά του οποίου ήταν Αρμένισσα από την Τιφλίδα. Το 2016 άρχισαν οι εργασίες για την κατασκευή της ίδιας της εκκλησίας, η οποία εγκαινιάστηκε στις 17 Μαρτίου 2018 από τον επικεφαλή της Αρμενικής Αποστολικής Εκκλησίας, Καρεκίν Β΄. Δημιουργοί της εκκλησίας είναι διάσημοι Αρμένιοι αρχιτέκτονες: ο Βαρουζάν Χαϊραπετιάν, ο Χάτσικ Δανιελιάν και ο Σαμβέλ Μακιάν.

Σύμφωνα με τον Πετρόβσκιι, όταν την άνοιξη του 2018 ξεκίνησαν ενεργές διαβουλεύσεις μεταξύ Κιέβου και Κωνσταντινούπολης για τη χορήγηση του Τόμου στην ουκρανική εκκλησία, στις οποίες συμμετείχε και ο ίδιος, οι ειδικές μυστικές υπηρεσίες της Μόσχας έκαναν τα πάντα για να αποτρέψουν κάθε διεθνή επαφή της ουκρανικής εκκλησίας για να δείξουν ότι βρίσκεται σε πλήρη θρησκευτική απομόνωση. Συγκεκριμένα, ο Πετρόβσκιι υποστηρίζει ότι η επίσκεψη του Αρμένιου Πατριάρχη, που προετοιμάστηκε παρά τις τεταμένες σχέσεις μεταξύ Ουκρανίας και Αρμενίας, καθώς και την παρέμβαση των ρωσικών ειδικών υπηρεσιών, ήταν μια πραγματική διπλωματική έκπληξη και απόδειξη ότι δεν υπάρχει καμία απομόνωση. Αντιθέτως, η υποστήριξη της Αρμενικής Εκκλησίας, μιας από τις παλαιότερες χριστιανικές εκκλησίες, συνέβαλε επίσης στο γεγονός ότι η Ουκρανία έλαβε τον Τόμο στις αρχές του 2019.

Οι προσπάθειες του Προέδρου του Ιδρύματος "Αλληλεγγύη" για την ανέγερση του ναού και τη διοργάνωση της επίσκεψης του Καρεκίν Β΄ το Μάρτιο 2018 αναγνωρίστηκαν καθώς το Τάγμα των Αγίων Σαχάκ και Μεσρόπ, μια από τις υψηλότερες διακρίσεις της Αρμενικής Αποστολικής Εκκλησίας, απονεμήθηκε στον Πρόεδρο.

Υποστήριξη της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, υποστηρίζει ενεργά και χρηματοδοτεί έργα της Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας[10]. Συγκεκριμένα, με δαπάνη του Ολεξάνδρ Πετρόβσκιι, χτίστηκαν στο Ντνιπρό συγκροτήματα ναών όπως της Γεννήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, της εικόνας της Παναγίας "Απρόσμενη Χαρά", της Μονής Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Επίσης, ανακαινίστηκε και το ιστορικό κτίριο της Επισκοπικής Διοίκησης της Σιτσεσλαβικής Επισκοπής της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Το 2016 στο Ντνιπρό, με βάση το Ίδρυμα "Αλληλεγγύη", πραγματοποιήθηκε το πρώτο συνέδριο των στρατιωτικών ιερέων των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, το οποίο καθιέρωσε σύγχρονες μορφές κρατικής ιεροσύνης.

Απόκτηση του Τόμου της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ουκρανίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2014 προκάλεσε όχι μόνο ανθρωπιστική, αλλά και οξεία θρησκευτική κρίση που σχετίζεται με τη διεθνή αναγνώριση του κύρους των Ορθοδόξων Εκκλησιών στην Ουκρανία. Ο Ολεξάνδρ Πετρόβσκιι, βασισμένος στην εμπειρία της οργάνωσης διαθρησκευτικών διαλόγων, συμμετείχε στην προετοιμασία ιστορικών εγγράφων και διπλωματικών ενεργειών για την απόκτηση του λεγόμενου Τόμου για την αυτοκεφαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας. Παράλληλα, συμμετείχε στην οργάνωση του Συμβουλίου ενοποίησης της Ορθόδοξης Εκκλησίας στις 15 Δεκεμβρίου 2018, η οποία ήταν προϋπόθεση για την παραλαβή Τόμου από τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Ο ρόλος του Πετρόβσκιι στις διαθρησκευτικές διαπραγματεύσεις αναγνωρίστηκε καθώς προσκλήθηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη στη Στοά των τιμημένων καλεσμένων στην τελετή απονομής του Τόμου Αυτοκεφαλίας (6 Ιανουαρίου 2019). Η τελετή πραγματοποιήθηκε στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου της Κωνσταντινούπολης παρουσία πολιτικών της Ουκρανίας και ιεραρχών του Οικουμενικού Πατριαρχείου[11][12].

Υποστήριξη της κινηματογραφικής βιομηχανίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 2018, η "Αλληλεγγύη" - Διεθνές Ίδρυμα του Ολεξάνδρ Πετρόβσκιι υποστηρίζει συστηματικά τον εθνικό κινηματογράφο: το κεντρικό βραβείο του φεστιβάλ της Βενετίας, απονεμήθηκε στην ταινία Βαλεντίν Βασιανόβιτς Ατλαντίδα (2019) (υπάρχει ένα γαλλικό άρθρο για λινκ), που υποστηρίχτηκε από το Ίδρυμα[1].

Το 2019 έλαβε ώθηση η παραγωγή της ταινίας Ταράς Τομένκο Οίκος "Λέξη" (ταινία, 2021), αφιερωμένη στην Εκτελεσμένη Αναγέννηση και εκλαΐκευση της πληροφορίας σχετικά με το κομμουνιστικό έγκλημα του Γολοντομόρ (Ο Μεγάλος Λιμός)[18]. Το ίδρυμα υποστήριξε τη δημιουργική ομάδα της ταινίας στη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βαρσοβίας 2020 (υπάρχει ένα γαλλικό άρθρο) και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου I Will Tell You-2022.

Επιχειρήσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Ταμείο Επενδύσεων Καπιλάνο ιδρύθηκε το 2018 με εγκεκριμένο κεφάλαιο 135 εκατ.Γρίβνα.

Στις επιχειρήσεις του Πετρόβσκιι περιλαμβάνεται επίσης ο όμιλος εταιρειών Delmar, με μεσιτικά γραφεία στο Ντνιπρό, το Κίεβο και το Μόναχο[13].

Το 2021 ο Πετρόφσκιι απέκτησε το 50% του θερμοηλεκτρικού σταθμού στον Κραματόρσκ[14].

Τον Απρίλιο του 2021, ο διευθυντής του Εθνικού Μουσείου του Γολοδομόρ - Γενοκτονίας, υπέγραψε μνημόνιο με τον Ολεξάνδρ Πετρόφσκιι για τη συγχρηματοδότηση της πρώτης μεγάλης κλίμακας επανέκθεσης της Αίθουσας Μνήμης, η οποία περιελάμβανε μοναδικές τεχνολογικές επιλογές.

Οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ολεξάνδρ Πετρόβσκιι είναι γιος της Οξάνα Ιβάνιβνα Πετρόβσκα, ουκρανής ηθοποιού, σκηνοθέτριας θεάτρου, Τιμημένης Καλλιτέχνη της Ουκρανίας, καλλιτεχνικής διευθύντριας του Εθνικού Ακαδημαϊκού Θεάτρου Μουσικής και Δράμας Σεβτσένκο στον Ντνιπρό[15][16].

Τιμητικές διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Τάγμα των Αγίων Σαχάκ και Μεσρόπ της Αρμενικής Αποστολικής Εκκλησίας (Μάρτιος 2018)
  • Σταυρό Ιβάν Μαζέπα (24 Αυγούστου 2017) - για σημαντική προσωπική συμβολή στην οικοδόμηση του κράτους, την κοινωνικοοικονομική, επιστημονική, τεχνική, πολιτιστική και εκπαιδευτική ανάπτυξη της Ουκρανίας, σημαντικά εργασιακά επιτεύγματα και υψηλό επαγγελματισμό (ως εκπρόσωπος της εθελοντικής οργάνωσης "Καρδιές των Σάιμποργκ", βραβείο του Προέδρου της Ουκρανίας)[17]
  • Τάγμα του Κνιάζ Βολοδίμηρ Ι, Το Τάγμα του Αγίου Ισοτίμου Πρίγκιπα Βολοντίμιρ του Μεγάλου, τάγμα της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Πατριαρχείου του Κιέβου. (2018, απονεμήθηκε προσωπικά από τον Πατριάρχη Φιλάρετο)
  • Τάγμα του Προφήτη Ηλία απονεμήθηκε από τον Πατριάρχη Φιλάρετο Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Πατριαρχείου Κιέβου στον Πετρόβσκιι ως ένα από τους κύριους ευεργέτες της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (Νοέμβριος 2015)

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Tverdokhlib, Pavlo (2024-02-24). «Honoring Holodomor and Ukrainian Valor: The Commitment of Solidarity International Charitable Foundation to Historical and War Cinema». ukranews. https://ukranews.com/en/news/982758-honoring-holodomor-and-ukrainian-valor-the-commitment-of-solidarity-international-charitable. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «Gorod`ській дозор». www.gorod.dp.ua. Ανακτήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2024. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «Александр Петровский объединил лидеров крымско-татарской и иудейской общин | Народний голос України». nagolos.com.ua (στα Ρωσικά). Ανακτήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2024. 
  4. ↑ «Евреи Днепра - на передовой защиты от ксенофобии и экстремизма, - Александр Петровский». Інтернет-видання «Дніпро.Головне» (στα Ουκρανικά). 23 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2024. 
  5. ↑ 5,0 5,1 «В «Меноре» открыли самую большую мире серебряную Ханукию ручной работы». Новости Днепра. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2024-02-07. https://web.archive.org/web/20240207074428/https://dnepr.web2ua.com/v-menore-otkryli-samuju-bolshuju-mire-serebrjanuju-hanukiju-ruchnoj-raboty-6553/. Ανακτήθηκε στις 2024-02-29. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «У Дніпрі Патріарх Київський Філарет нагородив волонтерів та воїнів . Суспільство ДНІПРОГРАД». web.archive.org. 13 Οκτωβρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2024. 
  7. ↑ «Bonded by faith and love for Ukraine: How the Armenian community of Dnipro welcomed their church and rallied to defend the city in 2022». Апостроф (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2024. 
  8. ↑ «Петровський Олександр - Еліта України. Рейтинги». elitukraine.com. 7 Φεβρουαρίου 2024. [νεκρός σύνδεσμος]
  9. ↑ 9,0 9,1 «У центрі Дніпра постав храм УПЦ КП » Релігія в Україні. Вера и религия. Философия и религия в Украине». www.religion.in.ua. Ανακτήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2024. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 «О нас — Международный благотворительный фонд Солидарность». web.archive.org. 14 Οκτωβρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2024. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 «Человек томоса». nv.ua (στα Ρωσικά). Ανακτήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2024. 
  12. ↑ 12,0 12,1 «Человек томоса. Как днепровский бизнесмен Петровский стал одним из самых влиятельных персонажей в ПЦУ – расследование НВ». nv.ua (στα Ρωσικά). Ανακτήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2024. 
  13. ↑ 13,0 13,1 «Чим володіє в Дніпрі загадковий бізнесмен Петровський - розслідування НВ». nv.ua (στα Ουκρανικά). Ανακτήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2024. 
  14. ↑ 14,0 14,1 «Днепровский бизнесмен Петровский решил купить Краматорскую ТЭЦ». LIGA (στα Ρωσικά). 15 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2024. 
  15. ↑ 15,0 15,1 «Рейтинг НВ. Топ-30 найвпливовіших людей Дніпра». nv.ua (στα Ουκρανικά). Ανακτήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2024. 
  16. ↑ 16,0 16,1 «Архіпастир привітав Оксану Іванівну Петровську з Днем Народження : ДНІПРОВСЬКА ЄПАРХІЯ ПРАВОСЛАВНОЇ ЦЕРКВИ УКРАЇНИ _». cerkva.dp.ua. Ανακτήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2024. 
  17. ↑ 17,0 17,1 «Про відзначення державними нагородами України з нагоди Дня незалежності України». Офіційний вебпортал парламенту України (στα Ουκρανικά). Ανακτήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2024. 
  18. ↑ «Bonded by faith and love for Ukraine: How the Armenian community of Dnipro welcomed their church and rallied to defend the city in 2022». Апостроф (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2024. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πετρόβσκιι_Ολεξάνδρ&oldid=10778481"