Χρήστης:Flyax/Περίοδοι της ελληνικής γλώσσας

Ετυμολογικό Ανδριώτη

Ετυμολογικό Λεξικό της Κοινής Νέας Ελληνικής, Ν.Π Ανδριώτη (σσ. ια΄ κ.ε. της 3ης έκδοσης, 1988)

Ακολουθείται το τετραμερές σχήμα "αρχ. μτγν. μεσν. νεώτ."
Για τον όρο μεταγενέστερος δηλώνεται ότι χρησιμοποιείται για λέξεις που πλάστηκαν μέχρι το τέλος της ρωμαϊκής εποχής. Άλλες χρονολογίες δεν αναφέρονται.

Λεξικό Μπαμπινιώτη

Λεξικό Μπαμπινιώτη, Εισαγωγικό κεφάλαιο:Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, ΠΕΡΙΟΔΟΙ (σσ.20-21 της Επανεκτύπωσης Ιουλίου 1998)

1. Αρχαία Ελληνική 1400-300 π.Χ
2. Αλεξανδρινή Κοινή 300 π.Χ -6ος αιώνας μ.Χ
3. Μεσαιωνική 6ος - 18ος αιώνας
4. Νέα Ελληνική 19ος-20ος αιώνας (δηλ. από τότε που υπάρχει ελεύθερο ελληνικό κράτος)

• Ωστόσο σημειώνεται (α) ότι για άλλους μελετητές η Αλεξανδρινή Κοινή διαρκεί ως το 300 μ.Χ

και (β) ότι η Νέα Ελληνική αρχίζει και διαμορφώνεται ήδη από τους πρώτους αιώνες μ.Χ. και ότι είχε ήδη διαμορφωθεί πλήρως από τον 12ο-15ο αιώνα.

Στο ετυμολογικό μέρος των λημμάτων ακολουθείται απ' όσο καταλαβαίνω το τετραμερές σχήμα αρχ. -μτγν. -μεσν. - (νεώτερες λόγιες ή από ξένες γλώσσες κλπ)"

Liddell-Scott

Την εποχή που κυκλοφόρησε το λεξικό αυτό, η διάκριση μεταξύ Αρχαίας και Μεσαιωνικής δεν είχε ακόμη εδραιωθεί. Σ'αυτό καταγράφονται λέξεις που απαντώνται σε αρχαΐζοντα βυζαντινά κείμενα μέχρι και το 1400 μ.Χ (Πλήθων)
Παράδειγμα η λέξη διάγγελμα, που στο λεξικό Ανδριώτη καταγράφεται ως μτγν., εδώ περιλαμβάνεται κανονικά με τη σημείωση ότι απαντά στο κείμενο των Εβδομήκοντα

Νεοελληνική Λογοτεχνία

Η περιοδολόγηση για τη λογοτεχνία είναι διαφορετική:

Π.Δ.Μαστροδημήτρης, Εισαγωγή στη Νεοελληνική Φιλολογία, 3η έκδ. 1978

1. Υστεροβυζαντινή περίοδος (10ος αι. -1453)
2. Τουρκοκρατία (1453-1821)
3. Νεότερη περίοδος (1821-σήμερα)

Γενικότερα, όλες οι Ιστορίες της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας (Δημαράς, Λ.Πολίτης, Μητσάκης, Σκουβαράς) ανατρέχουν μέχρι τον 10-11ο αι.

Τι να κάνουμε;

Είναι νομίζω προφανές ότι βαδίζουμε σε ναρκοθετημένο έδαφος. Οι λέξεις του Ερωτόκριτου πού θα έπρεπε να ενταχθούν; Στο =μσν= (όπως γίνεται στο Λεξικό Κριαρά) ή στο =el= (αφού ο Ερωτόκριτος ανήκει στη νέα ελληνική γραμματεία - πάντως δεν είναι έργο του Μεσαίωνα παρά της Αναγέννησης)

Ο τομέας =μτγ= ποιο λόγο ύπαρξης έχει; Αν έπρεπε να υπάρχει ένα ξεχωριστό λεξικό, αυτό θα ήταν της Αλεξανδρινής/Ελληνιστικής Κοινής. Νομίζουμε ότι είναι μέσα στις δυνάμεις μας να δημιουργήσουμε σχεδόν από το μηδέν κάτι τέτοιο;

Ο τομέας =μσν=, από πού αλλού μπορεί να υποστηριχθεί εκτός από το Λεξικό Κριαρά; Κι αυτό δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί.

Επομένως, μετρώντας τις δυνάμεις μας, νομίζω ότι πρέπει να αποφύγουμε τέτοιους πειρασμούς και περισπασμούς και να προχωρήσουμε σ'αυτό που μπορούμε να κάνουμε: να αναπτύξουμε ένα λεξικό της σημερινής ελληνικής γλώσσας. Η ανάπτυξη του τομέα =grc= είναι επίσης δυνατή, αλλά ας συμφωνήσουμε μέχρι ποιο χρονικό όριο θα πρέπει να εκτείνεται. Θα ακολουθήσουμε το μοντέλο του Liddell-Scott ή θα περιοριστούμε μέχρι και το τέλος της Κοινής; Προσωπικά προτιμώ το δεύτερο.

--Flyax 13:37, 24 Σεπτεμβρίου 2007 (UTC)