ὗς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ῡ- σε μονοσύλλαβα, αλλιώς ῠ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	ὗς	οἱ/αἱ	ὕες, ὗς
γενική	τοῦ/τῆς	ὑός	τῶν	ὑῶν
δοτική	τῷ/τῇ	ὑῐ̈́	τοῖς/ταῖς	ὑσῐ́(ν)
αιτιατική	τὸν/τὴν	ὗν	τοὺς/τὰς	ὗς, ὕας
κλητική ὦ!		ὗ		ὗες, ὗς
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὕε
γεν-δοτ	τοῖν		ὑοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'δρῦς' όπως «δρῦς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὗς < → δείτε τη λέξη σῦς

Ουσιαστικό

ὗς αρσενικό ή θηλυκό

• (θηλαστικό ζώο) άλλη μορφή του σῦς

  ※  4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Τῶν περὶ τὰ ζῷα ἱστοριῶν, 6, 18 @scaife.perseus

  Εἰσὶ δὲ τῶν ὑῶν αἱ μὲν εὐθὺς καλλίχοιροι μόνον, αἱ δ’ ἐπαυξανόμεναι τὰ τέκνα καὶ τὰς δέλφακας χρηστὰς γεννῶσιν. Φασὶ δέ τινες, ἐὰν τὸν ἕτερον ὀφθαλμὸν ἐκκοπῇ ἡ ὗς, ἀποθνήσκειν διὰ ταχέων ὡς ἐπὶ τὸ πολύ.

Παράγωγα

• ὕειος

Συγγενικά

• ὕαινα

Πηγές

• ὗς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὗς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

  → δείτε και  σῦς