Αλεσσάντρο Βιττόρια
| Αλεσσάντρο Βιττόρια | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1525[1][2][3] Τρέντο |
| Θάνατος | 27 Μαΐου 1608[4][5][6] Βενετία |
| Τόπος ταφής | Ναός του Αγίου Ζαχαρία στη Βενετία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά[4] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | γλύπτης[7] |
| Αξιοσημείωτο έργο | Santi Apostoli Palazzo Balbi |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αλεσσάντρο Βιττόρια (Alessandro Vittoria, 1525-1608) ήταν Ιταλός μανιεριστής γλύπτης της Βενετικής Σχολής, «ένας από τους κυριότερους αντιπροσώπους του βενετικού κλασικού ύφους»[8] και εφάμιλλος του Τζαμπολόνια, θεωρούμενος με άλλα λόγια ως ένας από τους δύο κορυφαίους Ιταλούς γλύπτες του ύστερου 16ου αιώνα.[9]
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Βιττόρια, γιος ενός ράφτη, γεννήθηκε στην πόλη Τρέντο. Μαθήτευσε στο ατελιέ του γλύπτη και αρχιτέκτονα Τζάκοπο Σανσοβίνο στη Βενετία, ενώ ισχυρή στο έργο του υπήρξε και η επίδραση του σύγχρονού του Τιτσιάνο. Εγκαταστάθηκε στη Βενετία το 1543. Οι στενές συνεργασίες του σε αναθέσεις έργων με τους αρχιτέκτονες Σανσοβίνο, Μικέλε Σανμικέλι και Αντρέα Παλλάντιο, καθώς και με τους κορυφαίους ζωγράφους Τιτσιάνο, Τιντορέττο και Βερονέζε τον ενέταξαν μεταξύ των πρωταγωνιστών του καλλιτεχνικού κόσμου του Cinquecento στη Βενετία.
Ο Αλεσσάντρο Βιττόρια απεβίωσε στη Βενετία σε ηλικία 83 ετών. Ο τάφος του, με την προτομή του που είχε φιλοτεχνήσει ο ίδιος, βρίσκεται στον ναό του Αγίου Ζαχαρία. Ανάμεσα στους μαθητές του συγκατελέγονται οι Καμίλλο Μαριάνι και Αντρέα ντι Αλεσσάντρο.
Σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σημαντικές πηγές για τις λεπτομέρειες της σταδιοδρομίας του Βιττόρια αποτελούν το ημερολόγιό του και η διαθήκη του[10], με ημερομηνία 29 Ιουλίου 1576.
Η μακρά καλλιτεχνική σχέση του Βιττόρια με τον δάσκαλό του Σανσοβίνο υπήρξε θυελλώδης. Μετά από μια φιλονικία τους, ο Βιττόρια έφυγε από τη Βενετία και εργάσθηκε στην κοντινή Βιτσέντζα, όπου συνεργάσθηκε με τον Βερονέζε στη διακόσμηση της Βίλλα Μπαρμπάρο (1560–1562). Μετά συμφιλιώθηκαν και μετά τον θάνατο του δασκάλου του, ο Βιττόρια ανέλαβε το ατελιέ του και ολοκλήρωσε με πιστό τρόπο τις ημιτελείς παραγγελίες του.
Ο Αλεσσάντρο Βιττόρια είναι γνωστός για τις κλασικίζουσες προτομές του, είδος που ήταν σχεδόν ανύπαρκτο στη Βενετία πριν από αυτόν.[11] Επίσης περίφημα είναι τα μετάλλιά του και οι ολόσωμες μορφές του, κάποιες από τις οποίες επιστέφουν το κτήριο της Μαρκιανής Βιβλιοθήκης, έργο του Σανσοβίνο. Ο Βιττόρια ήταν επίσης ένας αριστοτέχνης των έργων (κυρίως προτομών) σε τερακότα, που συχνά τα επιχρύσωνε ή τα έβαφε.
Εικόνες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Γλυπτά του Αλεσσάντρο Βιττόρια
-
Ο Άγιος Ζαχαρίας στον ομώνυμο ναό της Βενετίας -
Ο Άγιος Αντώνιος (ναός: Άγιος Φραγκίσκος ντελλά Βίνια) -
Ο Άγιος Ρόκκο (Άγιος Φραγκίσκος ντελλά Βίνια) -
Ο Άγιος Ρόκκο (Σαν Σαλβαδόρ Βενετίας) -
Ο Άγιος Σεβαστιανός (Άγιος Φραγκίσκος ντελλά Βίνια) -
Ο Άγιος Σεβαστιανός (Σαν Σαλβαδόρ Βενετίας) -
Ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής (ναός Σαν Τζανίπολο Βενετίας) -
Η Παρθένος της Οδύνης (Σαν Τζανίπολο Βενετίας) -
-
-
-
.jpg)
_-_Saint_John_the_Evangelist_by_Vittoria.jpg)
_-_the_Virgin_of_pain_by_Vittoria.jpg)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 104150386. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 «Alessandro Vittoria» (Αγγλικά) 500025294.
- ↑ 3,0 3,1 «Alessandro Vittoria» 49896.
- ↑ 4,0 4,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 13510451n. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. 81384. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00192036. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
- ↑ The Fine Art Archive. 153467. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021.
- ↑ Federico Zeri & Elizabeth E, Gardner: Italian Paintings: Venetian School, Metropolitan Museum of Art, 1973, σελ. 87
- ↑ Thomas Martin: Alessandro Vittoria and the Portrait Bust in Renaissance Venice: Remodelling Antiquity, Oxford University Press, 1998
- ↑ Giuseppe Gerola: «"Nuove documenti veneziani su Alessandro Vittoria», Atti del Reale Instituto Veneto di Scienze, Lettere ed Arti, τόμος 84 (1925), σσ. 349-350).
- ↑ Martin 1998
