biegły

Polish

Etymology 1

Inherited from Proto-Slavic *běglъ. By surface analysis, biec +‎ -ły.

Noun

biegły m pers (female equivalent biegła)

1. (nominalized, law) expert witness

   Synonyms: ekspert, rzeczoznawca

   policyjny biegły ― a police expert witness

   biegły sądowy ― a court expert witness

   ekspertyza biegłego ― the expertise of an expert witness

   opinia biegłego ― the opinion of an expert witness

   orzeczenie biegłego ― the ruling of an expert witness

   zespół biegłych ― a team of expert witnesses

   biegły wycenił ― an expert witness has assessed

   biegły zbadał (coś) ― expert witnesses have examied (something)

   biegli orzekli ― expert witnesses have ruled

   biegli ustalili (coś) ― expert witnesses have determined (something)

   wezwać/powołać biegłego ― to summon an expert witness

   przesłuchać biegłych ― to question/examine an expert witness

   biegły z zakresu czegoś ― an expert witness in the field of something

Declension

Declension of biegły

	singular	plural
nominative	biegły	biegli
genitive	biegłego	biegłych
dative	biegłemu	biegłym
accusative	biegłego	biegłych
instrumental	biegłym	biegłymi
locative	biegłym	biegłych
vocative	biegły	biegli

Adjective

biegły (comparative bardziej biegły, superlative najbardziej biegły, derived adverb biegle)

1. adept, fluent, proficient

   Synonym: płynny

   biegły znawca czegoś ― a proficient connoisseur

   człowiek biegły w czymś/osoba biegła w czymś ― a proficient person in something

   biegły w matematyce ― proficient in math

   biegły w mowie ― proficient in speech

   biegły w sztuce (jakiejś/czegoś) ― proficient in the art of (something)

   biegły polski ― proficient Polish

   biegła znajomość czegoś ― a proficient knowledge of something

Declension

Declension of biegły (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	biegły		biegła	biegłe	biegli	biegłe
genitive	biegłego		biegłej	biegłego	biegłych
dative	biegłemu		biegłej	biegłemu	biegłym
accusative	biegłego	biegły	biegłą	biegłe	biegłych	biegłe
instrumental	biegłym		biegłą	biegłym	biegłymi
locative	biegłym		biegłej	biegłym	biegłych

Derived terms

nouns

• biegłość

 

Related terms

adjectives

• biegnikowy
• biegowy
• biegunowy

 

adverbs

• biegowo
• biegunowo

 

nouns

• bieg
• biegacz
• biegaczka
• bieganina
• biegnik
• biegówka
• biegun
• biegunka
• biegunowość
• biegus

 

verbs

• biec impf, pobiec pf
• biegać impf

 

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

biegły

1. third-person nonvirile plural past of biec

Further reading

• biegły in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• biegły in Polish dictionaries at PWN