Saltu al enhavo

koleri

El Vikivortaro
Tenso Estinteco Estanteco Estonteco
Indikativo koleris koleras koleros
Adjektiva aktiva participo kolerinta koleranta koleronta
Adjektiva pasiva participo kolerita kolerata kolerota
Substantiva aktiva participo kolerinto koleranto koleronto
Substantiva pasiva participo kolerito kolerato koleroto
Adverba aktiva participo kolerinte kolerante koleronte
Adverba pasiva participo kolerite kolerate kolerote
Moduso
Infinitivo koleri
Volativo koleru
Kondicionalo kolerus
  1. Senti fortan agitiĝon de la psiko, kaŭzata de ofendo aŭ nekontenteco, kaj tion eventuale montri vorte aŭ fare.
    Mi tre koleras kontraŭ vi, ĉar vi ne konservis miajn sekretojn!
    Kolero montras malsaĝulon.
    Virino kolera pli ol hundo danĝera.
    Vi kolerigis nin per viaj faroj.
    La patro koleregas, ĉar vi ne obeis lin.
    Li estas tre (ek)kolerema kaj ekscitiĝas ĉe la plej malgranda bagatelo.
    Patrino parolis per kolereta voĉo.

Tradukoj

[redakti]
Referencoj kaj literaturo