Edukira joan

Rafaela Rada

Wikipedia, Entziklopedia askea
Rafaela Rada
Bizitza
JaiotzaLa Paz, 1980 (43/44 urte)
Herrialdea Bolivia
Jarduerak
Jarduerakilustratzailea eta komikigilea

Rafaela Rada Herrera (La Paz, 1979ko apirilaren 24a) boliviar ilustratzaile, gidoilari eta istoriotxogile autodidakta da.

Radak ilustrazioan eta istoriotxoetan garatu zituen bere gaitasunak, modu independentean. Marco Guzmán istoriotxogileak eta Radak Trazo tóxico aldizkaria sortu zuten 2000ko hamarkadan.[1]

Rada 1999. urtearen inguruan jaio zen Boliviako istoriotxoarekin lotutako mugimendu baten parte izan zen, baina ez zen izan Boliviako istoriotxoren eszena menderatu zuten kolektiboetako parte.[2]

Radak, 2017ra arte, gutxienez 46 argitalpen zituen Axcido argitaletxearekin batera, zeina Corven Icenail lankide sortzailearekin koordinatzen baitu.[3]

Radak lan handia egin izan du tokiko kulturako pertsonaiei, fanartei eta fantasiazko pertsonaiei buruzko irudiekin, ilustrazioak egiten ditu eskariz, eta proiektu pertsonalak garatzen ditu, izaera historiko edo sozialeko gaietan oinarrituta. Mangaren eta amerikar estiloaren eraginak ditu.'[4] Bere lanen artean daude, besteak beste, la Guerra del Chaco[5], Luis García Mezaren[6] gobernu diktatorialaren errepresio-aldia, eta baita erreferentzia autobiografiko arinak dituzten gaiak ere (Soy Dibujante, adibidez). Radak, artista talde zabal batekin batera, laguntza eman zion Rilda Paco artistari, 2018an Socavongo Birjinaren ilustrazio bati buruzko polemikaren kasuan[7]. Hainbat proiektutan parte hartu izan du, besteak beste, Lourdes Belsyren azterlan batean, Alison Speddingen[8] eta Andamios aldizkarian.[9] Artista boliviarrek, hala nola Álvaro Ruilovak, aitortzen dute Rada arteaz bakarrik bizi den Boliviako istoriotxogile bakanetako bat dela. Bolivian artista gutxi batzuek lortu izan dute hori.[3][10][11]

2015ean, Boquerón nobela grafikoa izan zen La Pazeko Nazioarteko Azokan gehien saldu zen komiki-lanetako bat.[12]

Besteak beste, argitalpen hauek ditu:[13]

  • Aquella jaula llamada vida 2011
  • Una última sonata de la oscuridad eterna
  • Mi dulce, dulce Lolita
  • Soy Dibujante
  • La Dictadura y sus víctimas, nobela grafikoa 2017

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]