پیش‌نویس:پیتر دامیان

پیتر دامیان (به لاتین: Petrus Damianus؛ به ایتالیایی: Pietro یا Pier Damiani؛ حدود ۱۰۰۷ – ۲۱ یا ۲۲ فوریه ۱۰۷۲ یا ۱۰۷۳) یک راهب اصلاح‌گر بندیکتینی ایتالیایی و کاردینالی در حلقه پاپ لئو نهم بود. دانته او را به عنوان یکی از بزرگ‌ترین پیشگامان فرانسیس آسیزی در یکی از بالاترین دایره‌های بهشت در "کمدی الهی" قرار داد و در ۲۷ سپتامبر ۱۸۲۸ به عنوان دکتر کلیسا اعلام شد. روز جشن او ۲۱ فوریه است.

پیتر دامیان
نیم‌تنه پیتر دامیان. سانتا ماریا دگلی آنجلی، فلورانس
اسقف، معترف و دکتر کلیسا
زادهٔ	ح. ۱۰۰۷ راونا، ایالات پاپی
درگذشتۀ	۲۲ فوریه ۱۰۷۲ یا ۱۰۷۳ فائنزا، ایالات پاپی
تکریم‌شده در	کلیسای کاتولیک رم
بزرگداشت	21 February earlier 23 February (General Roman Calendar, 1823–1969)
نمادها	به تصویر کشیده شده به عنوان یک کاردینال ایتالیایی که طنابی گره‌خورده در دست دارد؛ همچنین به عنوان یک زائر که یک فرمان پاپی در دست دارد؛ کلاه کاردینالی، لباس راهبان بندیکتین

پیتر دامیان OSB</link> ( لاتین: Petrus Damianus </link></link> ; ایتالیایی: Pietro </link></link> یا Pier Damiani</link> ; ح. ۱۰۰۷– 21 یا 22 فوریه 1072 یا 1073) یک راهب و کاردینال اصلاح طلب ایتالیایی در حلقه پاپ لئو نهم بود. دانته او را در یکی از بالاترین محافل پارادیزو به عنوان یک از پیشگامان بزرگ فرانسیس آسیزی قرار داد و در 27 سپتامبر 1828 به عنوان دکتر کلیسا معرفی شد. روز جشن او 21 فوریه است.

اوایل زندگی

پیتر در حدود سال 1007 متولد شد. او که خیلی زود یتیم شده بود، ابتدا توسط برادر بزرگترش به فرزندی پذیرفته شد. برادرش با او بسیار بد رفتار بود. او را وادار میکرد که خوک چرانی کند. پس از چند سال، برادر دیگر، دامیانوس، که کشیش راونا بود، بر او دلسوزی کرد و او را نزد خود برد تا تحصیل کند. پیتر با افزودن نام برادرش به نام خود، پیشرفت سریعی در مطالعات خود در زمینه الهیات و حقوق شرعی داشت. ابتدا در راونا، سپس در فانزا ، و سرانجام در دانشگاه پارما ، به طوری که در حدود 25 سالگی، معلمی معروف در پارما و راونا شد.

زندگی مذهبی

پیتر دامیان (سمت راست)، با آگوستین ، آن و الیزابت به تصویر کشیده شده است

حدود سال ۱۰۳۵، او از فعالیت‌های دنیوی خود دست کشید و با دوری از تجملات متأثرکنندهٔ صومعه‌های کلونیاک ، وارد آرامگاه منزوی Fonte Avellana ، در نزدیکی Gubbio شد. هم به عنوان یک تازه کار و هم به عنوان یک راهب، شور و اشتیاق او قابل توجه بود، اما این اشتیاق او را به افراط در خودآزاری و توبه کشاند که سلامتش را تحت تأثیر قرار داد و دچار بی خوابی شدید شد.

پس از بهبودی، دامیان منصوب شد تا برای راهبان دیگر سخنرانی کند. سپس به درخواست گای پومپوزا (گیدو دآرزو) و دیگر روسای صومعه‌های همسایه، برای دو یا سه سال برای برادران آنها نیز سخنرانی کرد و (حدود 1042) زندگی رومولد را برای راهبان پیتراپرتوزا نوشت. پس از بازگشت به فونته آولانا، توسط شخص قبلی به عنوان اقتصاددان (مدیر یا خانه دار) خانه منصوب شد، که او را به عنوان جانشین خود تعیین کرد. در 1043 او پیشروی Fonte Avellana شد و تا زمان مرگش در فوریه 1072 در این سمت باقی ماند.

یکی دیگر از نوآوری‌های او برپایی استراحت نیمروزی (سیستا) در طول بود تا خستگی ناشی از مراسم شبانه را جبران کند. در دوره ریاست او بر صومعه، یک صومعه ای ساخته شد، جام های نقره ای و یک صلیب نقره‌ای برای مراسم خریداری شد و کتاب‌های زیادی به کتابخانه اضافه شد.

اصلاح طلبی

Sancti Petri Damiani Opera Omnia (1743)

اگرچه پیتر دامیان در خلوت یک صومعه زندگی می کرد، اما از نزدیک شاهد ثروت کلیسا بود و مانند دوستش هیلدبراند، پاپ آینده گریگوری هفتم ، برای اصلاحات در دورانی اسفناک تلاش کرد. پس از تقریباً دو قرن تحولات سیاسی و اجتماعی، جهل اعتقادی و تهمت های کوچک در میان روحانیون به سطوح غیرقابل تحمل رسیده بود. زمانی که بندیکت نهم رسوائی در سال 1045 مقام پاپی را به دست کشیش جان گراتیان ( گرگوری ششم ) استعفا داد، پیتر با خوشحالی این تغییر را پذیرفت و به پاپ جدید نامه‌ای نوشت و از او خواست تا به رسوایی‌های کلیسا در ایتالیا رسیدگی کند و به‌ویژه اسقف‌های شرو پسارو, سیتا دی کاستلو و فانو .

با گسترش حوزه فعالیت خود، دامیان با امپراتور هنری سوم وارد ارتباط شد. زمانی که کلمنت دوم ، هانری سوم و همسرش اگنس را تاجگذاری کردند، او در رم حضور داشت، و همچنین در مجمعی که در لاتران در اولین روزهای سال 1047 برگزار شد، شرکت کرد که در آن احکامی علیه سیمونی صادر شد.

پس از این دامیان به مقر خود بازگشت. او یک جریان دائمی از نامه های سرگشاده در مورد انواع بحث های الهیاتی و انضباطی منتشر کرد. در حدود سال 1050، Liber Gomorrhianus را خطاب به پاپ لئو نهم نوشت، که حاوی یک کیفرخواست کوبنده در مورد عمل سیمونی، به عنوان تهدید کننده یکپارچگی روحانیون بود. در این میان، این پرسش مطرح شد که احکام روحانیون صحت و سقم اعتبار دارد. پیتر دامیان (حدود 1053) رساله‌ای به نام Liber Gratissimus به نفع اعتبار آنها نوشت، اثری که اگرچه در آن زمان بسیار مورد مبارزه بود، اما قبل از پایان قرن دوازدهم در تصمیم‌گیری این موضوع به نفع آنها مؤثر بود. پاپ بندیکت شانزدهم او را به عنوان «یکی از برجسته ترین شخصیت های قرن یازدهم، ... عاشق تنهایی و در عین حال مردی نترس کلیسا، که شخصاً متعهد به انجام وظیفه اصلاحی است» توصیف کرد.

فلسفه

پیتر دامیان با فلسفه خصومت نداشت، بلکه اصرار داشت که «هنرهای لیبرال، از جمله فلسفه، باید مطیع دین باقی بمانند». او استدلال کرد که راهبان نباید مجبور به مطالعه فلسفه باشند، زیرا عیسی فیلسوفان را به عنوان شاگردانش انتخاب نکرد، بنابراین فلسفه برای نجات ضروری نیست. اما این ایده (که بعداً به توماس آکویناس نسبت داده شد) مبنی بر این که فلسفه باید در خدمت الهیات باشد به عنوان خدمتکار در خدمت معشوقه خود، از او سرچشمه گرفت. با این حال، این خصومت ظاهری ممکن است منعکس کننده دیدگاه او باشد که منطق به جای ماهیت واقعیت، فقط به اعتبار استدلال مربوط می شود. دیدگاه‌های مشابهی در غزالی و ویتگنشتاین وجود دارد.

tract Damian De divina omnipotentia اغلب به اشتباه درک می شود. هدف دامیان دفاع از "دکترین قدرت مطلق" است، که او آن را توانایی خدا برای انجام هر کاری که خوب است، تعریف می کند؛ به عنوان مثال، خدا نمی تواند دروغ بگوید. Toivo J. Holopainen De divina omnipotentia را به عنوان "یک سند جالب مرتبط با تحولات اولیه بحث قرون وسطی در مورد شیوه ها و قدرت مطلق الهی" معرفی می کند. همانطور که گریگوری ریمینی بعداً استدلال کرد، پیتر دامیان همچنین تشخیص داد که خدا می تواند خارج از زمان عمل کند.

بزرگداشت

پیتر دامیان به عنوان قدیس مورد احترام است و در ۲۷ سپتامبر ۱۸۲۸ توسط پاپ لئو دوازدهم به عنوان دکتر کلیسا معرفی شد و روز جشن او که اکنون در تقویم عادی در ۲۱ فوریه برگزار می‌شود. در سال ۱۹۷۰، جشن او از تاریخ قبلی ۲۳ فوریه به این تاریخ منتقل شد.

جسد او شش بار جابه‌جا شده است. از سال ۱۸۹۸، پیتر دامیان در یک کلیسا که به نام این قدیس وقف شده است در کلیسای جامع فانزا آرمیده است. هرگز مراسم رسمی قدیس‌شدن canonization برای او برگزار نشد، اما از زمان مرگش در فائنزا، فونته‌آولانا، مونته کاسینو و کلونی، آیین پرستش او وجود داشته است.

این قدیس در هنر به عنوان یک کاردینال نشان داده می شود که یک طناب گره دار ( دیسیپلینا ) در دست دارد. همچنین گاهی اوقات او را به عنوان یک زائر در حالی که یک گاو نر پاپی را در دست دارد به تصویر می کشند تا نشان دهنده ولایات متعدد او باشد.</link>

آثار

Vita Beati Romualdi (نسخه چاپی مدرن)

نوشته‌های حجیم پیتر دامیان، شامل رساله‌ها (۶۷ مورد از آن‌ها باقی مانده است)، نامه‌ها، موعظه‌ها، دعاها، سرودها و متون عبادی (اگرچه برخلاف بسیاری از راهبان اوایل قرون وسطی، تفسیری بر کتاب مقدس ندارد) شرایط معنوی ایتالیا را منعکس می‌کند: موج عظیم تقوای شخصی شدید که در پایان قرن در جنگ صلیبی اول به اوج خود رسید، ، و زبان لاتین او پر از صفات توبیخی است.

• معروف ترین اثر او De Divina Omnipotentia است، نامه ای طولانی که در آن درباره قدرت خدا بحث می کند. ادعا می‌شود که De Divina Omnipotentia نامه‌ای از پیتر دامیان به Desiderius، رهبر مونت کاسینو است. پیتر موضعی را که در بحث قبلی با دزیدریوس در مورد ادعای سنت ژروم اتخاذ کرده بود ایجاد می کند که اگرچه خدا می تواند همه چیز را انجام دهد، اما نمی تواند باکرگی را به زنی که آن را از دست داده است بازگرداند. دزیدریوس جانب ژروم را گرفته بود؛ اما دامیان ادعا کرده بود که خداوند می‌تواند بکارت از دست‌رفته را بازگرداند. در این نامه پیتر از نظرات خود دفاع می کند، تعهدی که او را به بحث در مورد دامنه قدرت الهی ، امکان ابطال گذشته خداوند و مشکلات ناشی از استفاده از زبان موقتی انسانی برای توصیف امکانات الهی در یک فضای ابدی می برد. سوال محوری در اینجا طبیعت و دامنه قدرت الهی است که به بحث‌های قبلی پیرامون این موضوع و همچنین به مناظره‌های پیچیده‌تر در اواخر قرون وسطی مرتبط است. ادعاهای ظاهری دامیان مبنی بر اینکه قانون تناقض برای خدا صدق نمی‌کند و اینکه خدا می‌تواند گذشته را باطل کند، شایسته توجه است. در این مباحثات، دامیان خود را هم‌پایه هر یک از دیالکتیک‌دانانی نشان می‌دهد که به شدت از آن‌ها انتقاد کرده است.
• در رساله کوتاه Dominus vobiscum ( کتاب «خداوند با تو باد» ) (PL 145:231-252)، او این سؤال را مطرح می‌کند که آیا زاهدی که در خلوت نماز می‌خواند باید از جمع استفاده کند یا خیر. دامیان نتیجه می گیرد که زاهد باید از جمع استفاده کند، زیرا او با ایمان و مشارکت با کل کلیسا مرتبط است.
• زندگی رومولد و رساله او به نام نظم ارمیتیک تعهد مستمر او به تنهایی و زهد شدید را به عنوان شکل نهایی زندگی مسیحی نشان می دهد.
• او به ویژه به مریم باکره اختصاص داشت و یک Officium Beatae Virginis نوشت.
• Liber Gomorrhianus ، معاهده مربوط به لواط و خودی های کلیسای کاتولیک
• De Institutione monialis ، که هدف آن حفاظت از مسیحیان غربی در برابر استفاده های منحط شرق بود. قابل توجه در این اثر، در میان چیزهای دیگر، دامیان، اسقف آن زمان اوستیا ، استفاده ماریا آرگیر از چنگال طلایی برای غذا خوردن را محکوم کرد. چنگال در آن زمان اختراع جدیدی بود.
• Disceptatio synodalis ، در دفاع از پاپ اسکندر دوم در برابر آنتی پاپ هونوریوس دوم
• De Sancta Simplicitate
• Liber Gratissimus ، در برابر سیمونی

نسخه های مدرن

• Opera Omnia ، در JP Migne، ed. , Patrologia Latina, (PL), vols 144 and 145, Paris: Vives. [PL144 بیشتر شامل نامه ها و خطبه های اوست. PL145 شامل رساله های او است]
• پیر دیمین: Lettre sur la Toute-Puissance divine ، ed. آندره کانتین، SC 191 [نسخه انتقادی مدرن این اثر]

ترجمه ها

• سنت پیتر دامیان: نوشته های برگزیده درباره زندگی معنوی، ترجمه. پاتریشیا مک نالتی (لندن، 1959).
• Damian, St Peter. The Book of Gomorrah: St Peter Damian's Struggle Against Ecclesiastical Corruption. Matthew Cullinan Hoffman (trans.). Ite ad Thomam. ISBN 978-0-9967042-1-2. Retrieved 20 December 2017.

همچنین ببینید

• آنسلم کانتربری
• سنت پیتر دامیان، آرشیو قدیس حامی

در ادامه مطلب

• دیوید برگر، "سنت پیتر دامیان. نگرش او به یهودیان و عهد عتیق"، بررسی یاونه ، 4 (1965) 80-112.
• Owen J. Blum، Saint Peter Damin: Teaching His on the Spiritual Life ، واشنگتن، 1947.
• Owen J. Blum, "The Monitor of the Popes: St. Peter Damian" در Studi Gregoriani vol. 2 (1947)، صفحات 459-76.
• جان باسبول، مسیحیت، تحمل اجتماعی و همجنسگرایی شیکاگو، 1980.
• پیر جی پییر، کتاب گومورا: رساله قرن یازدهم علیه اعمال همجنس گرایی روحانی ، واترلو، انتاریو: انتشارات دانشگاه ویلفرد لویر، 1962
• </img> این مقاله متنی را از یک نشریه در قرار می دهد

لینک های خارجی

• مدخل دایره المعارف فلسفه استنفورد