پرش به محتوا

شهرکیان: تفاوت میان نسخه‌ها

مختصات: ۳۲°۱۷′۰۵″شمالی ۵۰°۵۳′۴۱″شرقی / ۳۲٫۲۸۴۷۱۹°شمالی ۵۰٫۸۹۴۵۹۴°شرقی / 32.284719; 50.894594
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
InternetArchiveBot (بحث | مشارکت‌ها)
نجات ۱ منبع و علامت‌زدن ۰ به‌عنوان مرده.) #IABot (v2.0
MammothBot (بحث | مشارکت‌ها)
مسجد جامع محب علی بیگ: جایگزینی iranshahrpedia.ir با iranshahrpedia.com طبق درخواست در ویکی‌پدیا:ویرایشگر خودکار/وظایف با ویرایشگر خودکار فارسی
خط ۸۸: خط ۸۸:
{{اصلی|مسجد جامع محب علی بیگ}}
{{اصلی|مسجد جامع محب علی بیگ}}


بنای اولیه این مسجد قبل از [[دوره تیموری]] پایه‌گذاری شده‌است و در [[دوره افشار]] در سنه ۱۱۵۱ ه‍.ق مورد بازسازی قرار گرفته‌است و متعاقب آن در سنه ۱۳۱۸ ه‍.ق مورد بازسازی اساسی با مصالح آجر قرار گرفته‌است. این مسجد در شهر کیان واقع شده و در تاریخ {{جلالی حروف|۱۶|۰۶|۱۳۷۶|پیوند=نه}} با شمارهٔ ثبت ۱۹۱۵ به‌عنوان یکی از [[فهرست آثار ملی ایران|آثار ملی ایران]] به ثبت رسیده‌است.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی = http://web.archive.org/web/20151023092637/http://iranshahrpedia.ir:80/static/view/page/cultural-heritage-reports|عنوان = دانشنامهٔ تاریخ معماری ایران‌شهر|نشانی بایگانی = https://web.archive.org/web/20150406043613/http://iranshahrpedia.ir/docs/Asar-e%20Sabti%20(Up%20to%2026666)%20(Version%2090%2008%2029).zip|تاریخ بایگانی = ۶ آوریل ۲۰۱۵|ناشر = سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ایران|تاریخ = |تاریخ بازدید = ۲۰۱۱-۰۵-۱۹|dead-url = no}}</ref> این مسجد دارای دو شبستان بهاره و زمستانه است و رواق شرقی آن دارای شبستان ستوندار سنگی بوده و کاربندی‌های سقف و آجر کاری‌های آن از ویژگی‌های معماری این مسجد محسوب می‌شود.
بنای اولیه این مسجد قبل از [[دوره تیموری]] پایه‌گذاری شده‌است و در [[دوره افشار]] در سنه ۱۱۵۱ ه‍.ق مورد بازسازی قرار گرفته‌است و متعاقب آن در سنه ۱۳۱۸ ه‍.ق مورد بازسازی اساسی با مصالح آجر قرار گرفته‌است. این مسجد در شهر کیان واقع شده و در تاریخ {{جلالی حروف|۱۶|۰۶|۱۳۷۶|پیوند=نه}} با شمارهٔ ثبت ۱۹۱۵ به‌عنوان یکی از [[فهرست آثار ملی ایران|آثار ملی ایران]] به ثبت رسیده‌است.<ref>{{یادکرد وب |نشانی=http://iranshahrpedia.com/static/view/page/cultural-heritage-reports |عنوان=دانشنامهٔ تاریخ معماری و شهرسازی ایران‌شهر |نشانی بایگانی=https://web.archive.org/web/20191006234339/http://iranshahrpedia.com/docs/Asar-e%20Sabti%20(Up%20to%2026666)%20(Version%2090%2008%2029).zip |تاریخ بایگانی=۶ اکتبر ۲۰۱۹|ناشر=وزارت راه و شهرسازی |تاریخ بازدید=۱۰ اکتبر ۲۰۱۹ |پیوند مرده=خیر}}</ref> این مسجد دارای دو شبستان بهاره و زمستانه است و رواق شرقی آن دارای شبستان ستوندار سنگی بوده و کاربندی‌های سقف و آجر کاری‌های آن از ویژگی‌های معماری این مسجد محسوب می‌شود.


=== سنگ آسیاب تیموری ===
=== سنگ آسیاب تیموری ===

نسخهٔ ۱۲ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۵۷

کیان
شهرک
کشور ایران
استانچهارمحال و بختیاری
شهرستانشهرکرد
بخشمرکزی
نام(های) پیشینشَه رُز، شهر سُرخ لار، شَهرَک
سال شهرشدن۱۳۷۰ خورشیدی[۱]
مردم
جمعیت۱۲٬۹۴۸ نفر[۲] (سال ۱۳۹۵)
جغرافیای طبیعی
ارتفاع۲۰۵۷ متر
اطلاعات شهری
شهردارروح‌الله رحمانی
ره‌آوردپولکی، نبات، کاکولی، کشک، قُروت
پیش‌شمارهٔ تلفن۰۳۸[۳]
وبگاه
کد آماری۲۱۲۳
کیان بر ایران واقع شده‌است
کیان
روی نقشه ایران
۳۲°۱۷′۰۵″شمالی ۵۰°۵۳′۴۱″شرقی / ۳۲٫۲۸۴۷۱۹°شمالی ۵۰٫۸۹۴۵۹۴°شرقی / 32.284719; 50.894594

کیان شهری از توابع بخش مرکزی شهرستان شهرکرد در استان چهارمحال و بختیاری ایران است.

نام

نام‌های قدیم این شهر «شَه رُز» و «شهر سُرخ لار» بوده که بعدها به «شَهرَک» و در چند دهه اخیر با نام «کیان» یاد می‌شود. در شناسنامه اهالی شهر کیان بعد از فامیل پسوند «شهرکی» آمده‌است.

چه خوش گفت آن شاه با داد و دین سر داستان کی قباد گزین
پدر بر پدر دارم از هر که یادز نسل فریدون منم کی قباد
سرافراز مردی دگرگونه گفتنماند نژاد و هنر در نهفت
که این شهر با این دلیل و بیانبه خود نام بگزید شهر «کیان»

زبان

زبان اصلی مردم شهر کیان ترکی است و به هر دو زبان فارسی و ترکی نزدیک به ترکی قشقائی صحبت می‌کنند.[۴]

اقتصاد

اقتصاد شهر کیان بر پایه کشاورزی و دامپروری می‌باشد و این شهر با داشتن در حدود ۲۷۰۰ هکتار زمین‌های کشاورزی حاصلخیز یکی از شهرهای مهم کشاورزی در شهرستان شهرکرد می‌باشد.[نیازمند منبع]

جمعیت

جمعیت این شهر براساس سرشماری سال ۱۳۹۵، برابر با ۱۲٬۹۴۸ نفر می‌باشد.[۵]

تغییرات جمعیت شهر کیان
جمعیت تاریخی
سالجمعیت±%
۱۳۳۵۴٬۲۲۵—    
۱۳۴۵۴٬۷۳۷۱۲٫۱٪+
۱۳۵۵۶٬۱۲۵۲۹٫۳٪+
۱۳۶۵۸٬۸۰۰۴۳٫۷٪+
۱۳۷۵۱۰٬۰۷۹۱۴٫۵٪+
۱۳۸۵۱۰٬۹۲۲۸٫۴٪+
۱۳۹۰۱۲٬۰۲۰۱۰٫۱٪+
۱۳۹۵۱۲٬۹۴۸۷٫۷٪+


تقسیمات شهری

نام عرفی و قدیمی برخی از محلات شهر کیان عبارت است از: گرُجیان، میون راه، پابِدِز، محمودآباد، پُشت بارگاه، مَحراب، نوغفران، سرچشمه، دالون تاریکی، مرکزی، شَط یازی، خاک آلود، قلعه، زیرشو، کولدان و سیابین. قابل ذکر است بافت مرکزی شهر خود شامل هسته اولیه شهر و محله‌های مختلفی به نامهای بارو، مسجد جامع، پشت مسجد، قلعه حفیظ الله خان، خواجه خضنده و… می‌باشد.[۶]

مکان‌های سیاحتی زیارتی

پارک قزل حصار

نمای شهر کیان از پارک قزل حصار

پارک قزل حصار در جنوب شرقی شهر کیان و در کنار جاده خوزستان و در زمینی به مساحت ۲۳۰۰۰۰ متر مربع واقع شده‌است و مساحت فضای سبز آن در حال حاضر ۳۲۰۰۰ متر مربع می‌باشد. اطراف این پارک مسیر زیبایی به طول بیش از ۲ کیلومتر به منظور پیاده‌روی و دوچرخه سواری موسوم به جاده نشاط احداث شده‌است.[۷]

پارک بوستان کتاب

پارک بوستان کتاب در ضلع جنوبی امامزاده شاهزاده عزیزالله و در فضایی بیش از ۸۰۰۰ متر مربع احداث شده‌است. این پارک با دارا بودن تجهیزات تفریحی کودکان، تجهیزات ورزشی بزرگسالان و همچنین همجواری با آستان امامزاده شاهزاده عزیزالله یکی از مکان‌های مناسب گردشگری در شهرکیان می‌باشد.[۸]

امامزاده شاهزاده عزیزالله

آستان با شکوه امامزاده شاهزاده عزیزالله در انتهای پارک زیبای بوستان کتاب شهر کیان، مقابل آرامگاه شهدای گمنام این شهر واقع شده‌است. بنای قبلی ساختمان بقعه از خشت و گل بود و بنای کنونی آن جدید می‌باشد و شامل ایوان، سردر، مناره، گنبد، ضریح، حرم است. پس از عبور از سردر باشکوه، به صحن بقعه و از آنجا به مدخل اصلی بقعه (ایوان) می‌رسیم که توسط ۶ پلکان به آن راه می‌یابد. در پیشانی ایوان کتیبه‌ای در زمینه کاشی سبز با خط خوش نستعلیق نوشته شده: «یا شاهزاده عزیزالله فرزند امام حسن مجتبی (علیه السلام). دور اتاق مرقد را یک شبستان بزرگ احاطه نموده و در جانب غرب آن یک مسجد نسبتاً بزرگی الحاق شده‌است.[۹]

آثار تاریخی

گورگای تپه (تپه شهر کهنه)

گورگای تپه، تپه‌ای باستانیست در شمال شهر کیان، پیشینه این محوطه متعلق به دوره پیش از تاریخ و خصوصاً دوره نوسنگی به بعد است. آثار ۷۰۰۰ ساله این تپّه بیانگر قدمت فراوان و اهمیت ثبت ملی این تپّه می‌باشد. این تپّه باستانی برای اولین بار در سال ۱۳۵۶ خورشیدی توسط آلن زاگارل، باستان‌شناس شهیر آلمانی مورد بررسی و گمانه زنی باستان شناختی قرار گرفت.[۱۰]

تپه سراب (گنبدک)

تپه سرآب مربوط به دوران پیش از تاریخ است و در شهرستان شهرکرد، بخش مرکزی، شهر کیان واقع شده و این اثر در تاریخ ۹ آذر ۱۳۸۹ با شمارهٔ ثبت ۲۹۷۰۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.

مسجد جامع محب علی بیگ

بنای اولیه این مسجد قبل از دوره تیموری پایه‌گذاری شده‌است و در دوره افشار در سنه ۱۱۵۱ ه‍.ق مورد بازسازی قرار گرفته‌است و متعاقب آن در سنه ۱۳۱۸ ه‍.ق مورد بازسازی اساسی با مصالح آجر قرار گرفته‌است. این مسجد در شهر کیان واقع شده و در تاریخ ۱۶ شهریور ۱۳۷۶ با شمارهٔ ثبت ۱۹۱۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.[۱۱] این مسجد دارای دو شبستان بهاره و زمستانه است و رواق شرقی آن دارای شبستان ستوندار سنگی بوده و کاربندی‌های سقف و آجر کاری‌های آن از ویژگی‌های معماری این مسجد محسوب می‌شود.

سنگ آسیاب تیموری

سنگ آسیاب متعلق شهر کیان - دوره تیموری

این سنگ متعلق به دوره تیموری می‌باشد و در حال حاضر در موزه سنگ چالشتر نگهداری می‌شود.

سنگ عصار خانه قدیمی

سنگ عصارخانه قدیمی شهر کیان

سنگ عصار خانه باقی مانده از عصار خانه تخریب شده شهر کیان در حال حاضر در موزه مردم‌شناسی این شهر نگهداری می‌شود. عصارخانه‌ها کارگاه‌هایی بودند که گذشتگان در آنها از دانه‌های گیاهان روغنی، روغن می‌گرفتند.

مشاهیر

محب علی بیگ

از سرداران بزرگ نادر شاه که پس از سرکوبی عصیان علیمراد خان توسط نادر شاه از طرف وی به عنوان حاکم منطقه چهار محال انتخاب و قریه شهرک (کیان امروزی) به عنوان مرکز حکومت چهارمحال انتخاب شد. محب علی بیگ از رؤسای طایفه قلچه‌ای از طوایف ترکمان و در زمان نهضت اردوی خدیو کشورستان اعنی مرزبان کامکار مرحوم مغفور نادرشاه افشار به دارالسلطنه اصفهان به صوابدید امنای دولت، پای حکومت در چهارمحال گذاشته و به واسطه طول زمان و اعتدال هوا و میل به صحبت همدمان در قریه مشهور به شهرک ساکن و مقیم گشته، الحق امیری بود با ثروت و دولت و صاحب شمشیر در کمال هیبت و صولت.[۱۲]

ماه‌طلعت خانم ملقب به خانم کوچک تاج الدوله

ماه‌طلعت (نخستین زن ادیب چهار محال) فرزند محمد بیگ و نوهٔ محب علی بیگ (سردار بزرگ نادرشاه) ملقب به خانم کوچک تاج الدوله و متخلص به خان. صاحب کتاب گرانقدر مخزن الدرر عمان سامانی در شرح حال وی چنین می‌نویسد: «خان مخدره‌ای بوده فصاحت و بلاغت توامان و مصدره اعجوبه و نادره نسوان زمان».

لطیف خان فروزنده شهرکی

لطیف خان فروزنده شهرکی فرزند حاجی علیخان شهرکی از جوانان روشنفکر منطقه که در کشاکش جنگ‌های مشروطه رشادتها به خرج داد اما با به انحراف کشیده شدن انقلاب مشروطه به یاری رجال برجسته قرای چهار محال بر علیه ظلم خوانین حاکم بر منطقه قیام نمود و رهبری این قیام را برعهده گرفت. وی در دی ماه ۱۳۰۶ شمسی در سن ۳۶ سالگی در پی توطئه حکام منطقه، مسموم و کشته شد.[۱۲]

عبدالله خان خدابنده شهرکی

عبدالله خان خدابنده شهرکی (فرزند نورالله بیگ) از مردان شجاع و فعال بود که در جنگ بین‌الملل اول با جمع زیادی از ایرانیان به خاک عثمانی مهاجرت و پس از سه سال توقف دراستانبول و رفع مخاطرات به ایران مراجعت نمود و دنباله اقدامات و خدمات ملی را با سایر هموطنان ادامه داد. در موقع اقتدار خوانین بختیاری و جنبش مشروطیت نیز از آزادیخواهان فعال محسوب می‌شد و سال‌ها به سبب کسالت پا که در جنگ تیر خورده بود از مأموریت‌های خارج معاف بود. در سال ۱۳۰۴ شمسی و سلطنت پهلوی، در نتیجه اذیت و آزار خوانین، جنبش ملی اهالی چهارمحال به عمل آمده و او به همراه آزادی خواهان و نمایندگان مردم به طرف تهران حرکت و شبانه روز فعالیت‌های دامنه‌داری را برای خاتمه دادن به حکمرانی خوانین چهارمحال تا نتیجه نهایی ادامه داد. در سال ۱۳۴۲ شمسی قلعه محل سکونت خویش را افتخارا جهت تأسیس مدرسه دولتی مهرگان به اداره فرهنگ واگذارنمود.[۱۲]

ملا علی دانش شهرکی

ملا علی دانش شهرکی یکی از اعضای هسته اولیه بنیان‌گذاران آموزش و پرورش نوین چهارمحال بود.[۱۲]

نبی الله خان خدابنده شهرکی

نبی الله خان فرزند هدایت الله خان که در کشاکش جنگ‌های مشروطه رشادتها به خرج داد و ملقب به شجاع نظام گردید. وی از اعضای اصلی قیام اتحادیه چهارمحال بود.[۱۲]

نگارخانه

پانویس

  1. http://rc.majlis.ir/fa/law/show/113343
  2. «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۹۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از اصلی (اکسل) در ۲۰ شهریور ۱۴۰۲.
  3. «اجرای طرح هم کد سازی تلفن ثابت». وبگاه شرکت مخابرات ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۶ اکتبر ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱ نوامبر ۲۰۱۴.
  4. سایت ایرانگردی وجهانگردی
  5. «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۹۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از اصلی (اکسل) در ۲۰ شهریور ۱۴۰۲.
  6. http://www.shahrekian.com/post/5
  7. http://www.shahrekian.com/post/6
  8. http://www.shahrekian.com/post/6
  9. http://www.shahrekian.com/post/6
  10. Zagarell, A. (1982). The Prehistory of the Northeast Bakhtiari Mountains, Iran “The Rise of a Highland Way of Life
  11. «دانشنامهٔ تاریخ معماری و شهرسازی ایران‌شهر». وزارت راه و شهرسازی. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۶ اکتبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۹.
  12. ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ ۱۲٫۲ ۱۲٫۳ ۱۲٫۴ شناخت سرزمین چهارمحال، مرحوم نیکزاد امیر حسینی دهکردی، شهرکرد، ۱۳۵۷

پیوند به بیرون