آنگکور: تفاوت میان نسخه‌ها

انگکور
میراث جهانی یونسکو
	معبد انگکور وات
مکان	CAM
معیار ثبت	فرهنگی: i, ii, iii, iv
شمارهٔ ثبت	۶۶۸
تاریخ ثبت	۱۹۹۲ (جلسه شانزدهم)
در خطر؟	از سال ۱۹۹۲ - ۲۰۰۴

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

→ تفاوت قدیمی‌تر تفاوت جدیدتر ←

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده

دیداریویکی‌متن

درخط

نسخهٔ ‏۲۵ ژانویهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۰۲:۵۴

انگكور شهری در شمال غربی کامبوج به عنوان پایتخت امپراطوری كهن خِمِر ساخته شد. انگكور وات زيباترين معبد شهر تخريب شده انگكور است و مساحتی در حدود ۲٫۵ كيلومتر مربّع را در بر می گيرد.^[۱]

شهری در جنگل

در سال ۱۸۵۰ (میلادی) یک مأمور فرانسوی به قصد ميانبر هنگام سفر به اين منطقه راه خود را از ميان جنگل متراكم و گرمسيری کامبوج كوتاه كرد..^[۲] او در كمال حيرت با ويرانه‌های يک شهر با شكوه روبرو شد؛ طولی نكشيد كه باستان شناسان برای جستجو و بازسازی اين شهر كه به شهر معبدها مشهور است از راه رسيدند.بيش از صد معبد در طول بيش از چهار قرن در اين جنگل از بين رفته است.^[۱]

پادشاه خِمِر

پادشاهان خِمِر از قرن هشتم تا سيزدهم بر يک تمدن قدرتمند در جنوب شرقی آسیا حكم روايی می كردند.قلمرو اين پادشاهی هنگامی كه جاياوارمان دوم در سال ۸۰۲ ميلادی به پادشاهی رسيد وسعت بيشتری يافت.او مدّت ۶۰ سال حكومت كرد و در اين مدّت بارها پایتخت را تغيير داد.^[۲] سرانجام او منطقهٔ انگكور را انتخاب و در مقياس وسيعی شروع به احداث بناهای متعدد كرد.^[۳]

شهری در ساحل يک رودخانه

انگكور كه در زبان خِمِر به معنی شهر است نزديک ساحل شمالی درياچهٔ تانِل سَپ(يعنی درياچهٔ بزرگ)ساخته شده است.اين درياچهٔ بزرگ و كم عمق كه رودخانهٔ فرعی مكونگ را تغذیه می كند زمانی مملو از ماهی و زمين‌های اطراف آن حاصل خيز بود.^[۱]

استفاده از درياچه

آب دریاچه به ثروتمند شدن شهر انگكور كمک كرد.كشاورزان خمر با استفادهٔ از كانال‌های آبياری هر سال سه بار محصول برداشت می كردند.^[۴] اين بدان معنی است كه غذای كافی و فراوان برای افزايش جمعيت اين ناحيه وجود داشته است.^[۵]

معبد سورياوارمان

معبد انگكور وات در اوايل سدهٔ دوازدهم برای شاه سورياوارمان دوم ساخته شد و سپس به ويشنو خدای هندو اهدا شد.اين ساختمان سه طبقه دارای يك رديف حصارهای راست گوشه و مستطيلی است.برج‌های آن مانند غنچه‌های نيلوفر آبی و ارتفاعشان ۶۰ متر است.^[۵]

آرامگاهی برای شاه

در راهروهای معبد، رديفی از مجسمه‌ها و نقوش كنده كاری شده وجود دارند كه نشان دهندهٔ صحنه هايی از اسطوره‌های كهن هستند.اين ساختمان با دو رديف ديوار احاطه شده است.يك خندق بزرگ نيز وجود داشت كه به وسيلهٔ يكی از دو مخزن بزرگ شهر تغذیه می‌شده است.كاربرد اين دو مخزن صرفاً برای آبياری محصولات در فصل بی آبی بوده است.^[۴] زمانی كه سورياوارمان در گذشت، معبد او به مقبره اش تبديل شد.^[۵]

پايان انگكور

در سال ۱۴۳۱ ميلادی سربازان تایلندی به شهر انگكور هجوم آوردند و آن را ويران كردند.ويرانهٔ شهر به حال خود رها شد.به تدريج گياهان و درختان در اطراف شهر روييدند و آن را در خود پنهان ساختند تا اين كه ۱۵۰ سال پيش دوباره كشف شد.^[۵]