پرش به محتوا

جایزه نوبل فیزیک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Dexbot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ۶ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۲۶ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
جایزه نوبل فیزیک
A golden medallion with an embossed image of a bearded man facing left in profile. To the left of the man is the text "ALFR•" then "NOBEL", and on the right, the text (smaller) "NAT•" then "MDCCCXXXIII" above, followed by (smaller) "OB•" then "MDCCCXCVI" below.
توصیفسهم برجسته برای بشریت در فیزیک
تاریخ۱۰ دسامبر ۱۹۰۱؛ ۱۲۲ سال پیش (۱۹۰۱-10}})
مکاناستکهلم، سوئد
کشورسوئد ویرایش این در ویکی‌داده
برگزارکنندهفرهنگستان پادشاهی علوم سوئد
پاداش(ها)۹ میلیون SEK (2017)[۱]
نخستین دوره۱۹۰۱
دریافت‌کننده کنونیآلن اسپکت، جان اف کلاسر و آنتون زیلینگر (۲۰۲۲)
بیشترین دفعات بردجان باردین (۲)
وبگاه
کنراد رونتگن نخستین برندهٔ جایزهٔ نوبل فیزیک بود.

جایزهٔ نوبل فیزیک (به سوئدی: Nobelpriset i fysik) یکی از پنج جایزه نوبل است که هر سال از سوی آکادمی سلطنتی علوم سوئد به دارندگان شرایط این رشته داده‌می‌شود. این جایزه معتبرترین جایزه‌ای است که به یک فیزیک‌دان داده می‌شود.

مراسم آن هر سال، ۱۰ دسامبر، در سالگرد درگذشت آلفرد نوبل، برگزار می‌شود. اهدای جوایز نوبل بر پایهٔ وصیت وی بوده‌است.

برندگان جایزهٔ نوبل فیزیک

[ویرایش]

از سال ۱۹۰۱ تا سال ۲۰۱۱ به ۱۹۲ نفر جایزه داده شده‌است. تاکنون، شش بار کسی نتوانسته‌است آن را دریافت کند، و در برخی سال‌ها این جایزه به دو یا سه نفر داده شده‌است. بر اساس آمار تا سال ۲۰۱۱، دانشمندانی از ۲۱ کشور، جایزهٔ نوبل فیزیک گرفته‌اند، که کشورهای؛ آمریکا (۸۶ جایزه)، آلمان (۲۳ جایزه)، و انگلستان با (۲۲) جایزه، با اختلاف قابل‌توجهی نسبت به دیگر کشورها، به ترتیب در جایگاه اول تا سوم از نظر تعداد جوایز دریافت‌شده قرار دارند. اولین جایزهٔ نوبل فیزیک در سال ۱۹۰۱ به ویلهلم رونتگن برای کشف اشعه ایکس داده‌شد. جوان‌ترین برندهٔ نوبل فیزیک، لارنس براگ است که در ۲۵ سالگی به همراه پدرش این جایزه را برای تحلیل ساختار بلوری مواد با به‌کارگیری پرتو ایکس دریافت کرد. کهن‌سال‌ترین برندهٔ نوبل فیزیک، ریموند دیویس است که در ۸۸ سالگی برای شناسایی نوترون‌های کیهانی، برنده این جایزه شد. جان باردین تنها فیزیکدانی است که دو بار (در سال‌های ۱۹۵۶ و ۱۹۷۲)، نوبل فیزیک گرفته‌است. از نکات جالب، پدر و پسرانی هستند که این جایزه را دریافت کرده‌اند و این رابطه خانوادگی تنها در رشتهٔ فیزیک دیده می‌شود. ویلیام براگ و پسرش لارنس براگ (سال ۱۹۱۵)، جوزف جان تامسون (سال ۱۹۰۶) و پسرش جورج پاگت تامسون (سال ۱۹۳۷)، مانه سیگبان (سال ۱۹۲۴) و پسرش کای سیگمان (سال ۱۹۸۱)، نیلز بوهر (سال ۱۹۲۲) و پسرش آگه بوهر (سال ۱۹۷۵)، پدران و پسران فیزیکدانی بوده‌اند که تاکنون جایزهٔ نوبل گرفته‌اند. تاکنون تنها سه زن فیزیکدان در میان برندگان جایزهٔ نوبل فیزیک بوده‌اند.

در آسیا تاکنون دانشمندانی از کشورهای ژاپن، هند، چین و پاکستان، این جایزه را دریافت کرده‌اند. در این قاره، نخستین بار، چاندراسکارا رامان از هند در سال ۱۹۳۰ نوبل فیزیک گرفت، و پس از آن هیدِکی یوکاوا از ژاپن در سال ۱۹۴۹ این جایزه را دریافت کرد. محمد عبدالسلام از پاکستان نیز در سال ۱۹۷۹، نوبل فیزیک گرفت. در میان کشورهای آسیایی، ژاپن با ۹ جایزه در ردهٔ نخست قرار دارد.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. "Nobel Prize amount is raised by SEK 1 million". Nobelprize.org.

فیزیک رابرت رزنیک، دیوید هالیدی، کنت اس. کرین مرکز نشر دانشگاهی، تهران ۱۳۸۴ ISBN 964-01-1092-2

پیوند به بیرون

[ویرایش]