پرش به محتوا

روشنی بی‌پایان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

روشنی بی پایان ( به پهلوی ا-سر روشنیه،بی سر روشنیه، روشنی ازلی)) والاترین مرتبه ی بهشت در دین زرتشت می‌باشد.در این دین بهشت به چهار مرتبه ی ستاره پایه, ماه پایه, خورشید پایه و روشنی بی پایان تقسیم می‌شود.[۱] در منابع پهلوی به آن "گرودمان" نیز گفته‌اند.[۲]

پانویس

[ویرایش]
  1. آموزگار, ژاله - تفضلی, احمد.اسطوره زندگی زردشت.تهران.نشر چشمه.چاپ هشتم.۱۳۸۷.صفحه ۵۹
  2. هینلز, جان.شناخت اساطیر ایران.نشر چشمه.تهران.ص۹۹

جستارهای وابسته

[ویرایش]