کاربر:سنباد فارسی
در مقاله کوه گرین دیدم معنی گرین نوشته اند از گرو و از زبان سانسکریت گرفته شده تازگیها خصوصا در نت بسیار رواج فارسی گریزی و فارس ستیزی و تفرقه افکنی شده است و سعی میشود در تمام مباحث هرجور شده از پیوند با فارس و فارسی اجتناب کنند و بسیاری اوقات بوی کراهیت و نفرت از ان شنیده میشود خصوصا انچه به لغت و تاریخ پیوند دارد و و سخنم اصلا مخصوص این مقاله نیست بلکه به وفور در بیشینه مقالات و مباحث میبینم متاسفانه این کار از طرف فرزندان غیور همین اب و خاک است و در این راه واژگانی را که اصیل همین مکانند به سانسکریت و اروپا نسب میکند بارها میبینم که مقاله ای جمعی از فرزندان و عزیزان این خاک را به به هر قوم ناشناخته و هر مومیایی گمنامی نسبت میدهند و از نام پارس و ایران اجتناب میکنند گاهی همه اینها بدون هیچ غرضی است اما انچنان رواج پیدا کرده که سنتی متبع است -
دوستمان نوشته اند رشته‌کوه گَرین یا گرو واژه ی گرین در گویش لری گرو garu گفته می شود که از زبان سنسکریت گرفته شده نخست ان که به اعتراف ریگ ودا و به قبول تمام دانشمندان جهان اریان هند از ایران ویج به هند رفته اند و اگر گرفتنی باشد سانسگریتیان از ایران زبان خود را به هند برده اند و نه بر عکس - و اگر قرار باشد بروجردیان بر تاریخ و زبان خود ببالند و از رابطه ان با سانسکریت بگویند حق این باشد که بگویند واژه گرو در سنسکریت نیز به همین معنای بزرگ ست و گویی از پدران و برادران بروجردیان این واژه به یادگار به هند برده اندو گر و کر در پهلوی و پارسی دری نیز به معنی به معنای کوه و بزرگ است و نامهای گرکان و کره رورد و پذشخوار گر نمونه ای از انهاست سنباد فارسی (بحث) ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۴۹ (UTC) - دیگر انکه زبان فارسی دری که پس از اسلام تا کنون با ان مینویسیم یکی از گونه های فارسی و گونه کتابی ان است که ابتدا در بلخ و بخارا رواج پیدا کرد و سپس پس از چندین سده از کتابها در شهرهای بزرگ اصفهان و شیراز و کرمان سپس تهران زبان مردم کوچه و بازار و خانه ها شد و بنا بر شواهد بسیار از مولفات به جا مانده و همچنین گویشهای به جا مانده از پهلوی در روستاها و شهرهای پراکنده در جای جای ایران زمین نشان از ان دارد که مردم شیراز و اصفهان و قم و تهران نیز تا همین سه چهار سده پیش به زبانی شبیه شبیه زبان بروجرد و خرم اباد و سمنان و سیادن و مازندران و لارستان و بلوچ و بشاگرد و یاسوج و کرمانشاه سخن میگفتند و زبان پارسی دری زبان کتابی همه ایرانیان بوده که مخلوطی از زبان همه ایرانیان باستان و با جمع کلمات عربی پس از اسلام است که شهرهای بزرگ انرا به مرور زمان یاد گرفتند به شعرهای شیرازی سعدی و شاه داعی الله شیرازی و زبان روستاها و شهرستانهای اصفهان و قزوین و سمنان و اراک وخلخال بنگرید که زبانشان نسبت به زبان مردم بروجرد و کرمانشاه از فارسی دری دورتر است و سدیگر انکه بنا بر انچه در کتیبه های اشوری و بابلی مکررا امده از قرن اول هزاره یکم پیش از میلاد تا هنگام فتح بابل توسط کورش به مدت نزدیک به پانصد سال در دو دربار بابل و نینوا پارس را شرق نینوا و بابل در اطراف دریای ارومیه و کرمانشاه و اطراف رود زاب و شهروز و خرم اباد و مسجد سلیمان یاد کرده اند و همچنین اولین باری که از ماد یاد کرده اند انرا جایی در پارسوا ذکر کرده اند و از یاد نبریم که نه تنها اشوریان و بابلیان بلکه تمام ارامیان از سریان و کنعانیان و همچنین یونانیان و ارمنیان و منداییان و یهودیان و رومیان و چینیان و هندیان و عربها و گرجیان یعنی تمام مردم دنیا و از همه مهمتر خود ایرانیان تمام ایران را پارس و همه ایرانیان ایران را پارسی مینامیدند اند و در کتابهای ادبی و تاریخی منجمله کتاب گرانقدر شاهنامه مکررا ایران پارس و ایرانی و پارسی یکی است الا انکه سخن از مردم پهله پارسه در حنوب ایران مابین کرمان و خوزستان باشد که انهم نیز ابتدا به نام انشان و سپس به نام پارسه نام گرفت و این همچنان رواج داشت تا در زمان رضا شاه پهلوی به فرمان دولتی از کشورهای جهان خواستند تا دیگرکشور پارس را تنها با نام ایرانش بخوانند و در امور داخلی نیز بخشنامه به مدارس و سازمانها فرستادند و نامیدن کشور به پارس منع شدو از ههمه خواسته شد تا ایرانشهر را تنها با نام ایران بنامند و فارس را تنها برای استان فارس بکار برند و نام ایران از انروز تک نامی شد اری نام ایران و اریا و اریان نام کهن و اصیل این مرز وبوم است بلکه قدیمیترین نام جهان است که همچنین استعمال میشود همچنان که نام ایرانشهر را پارس نیز میگفتند - و این به این معنی نیست که دستاویزه گروهی نادان شود و به این دستاویز دست به یکسان سازی و نابود کردن لری و بلوچی و کرمانجی و پشتو بزنند بلکه به این معنیست که پارسی دری حفظ نمیشود مگر با حفظ و تقویت زبان این مردم و به این معنیست که هر گاه در فارسی خلللی یافتیم و چون امروزش ناتوان در برابر هجوم کلمات عربی و فرنگی دیدمش پشت و پناهش زبان مردم بلوچ و لر و کرمانجی و کلهر و طبری و دیلمی و پختون است پدران ما لر و بلوچ و طبری و کرمانجی وکلهر و پشتون و اذری نبوده اند و یا زبانشان تنها فارسی دری بوده بلکه همه اینها بوده اند و پارسی هم بوده اند مکانهایی که انها از پارسیان یاد کرده اند بسیار دوتر اس بنکرید و زبان پارسی دری که زبان ادبی و کتابی فارسی دری است -فارسی گریزی پنهان که متاسفانه شاید به این دلیل باشد که پاره ای زبان فارسی ملک موروثی خود دانسته و بر دیگران منت مینهند (۱۶ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۴۹ (UTC)سنباد فارسی (بحث))سنباد فارسی (بحث) ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۴۹ (UTC)