برش

فارسی

ریشه شناسی

• فارسی

آوایش

• [بُرِش]

اسم مصدر

برش

1. بریدن، زدن، قیچی کردن، روش بریدن پارچه متناسب با لباس مورد نیاز.
2. شعر شاهنامه:  تهمتن بفرمود شستن سرش  یكى جامه پوشید نو بر برش‏

بَرِش :در گویش گنابادی یعنی باران ، بارش

صفت

1. بریدن، بریدگی.
2. کنایه از زرنگی، کاردانی و توانایی زباد در انجام کار.

روسی

اسم

1. خوراک آبداری از گوشت، کلم، چغندر و احیاناً هویج
2. (جمع): نوعی شوربای روسی.

واژه‌های وابسته

• بریدن

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین