Gina Lollobrigida

	Gina Lollobrigida
	akteur
	persoanlike bysûnderheden
echte namme	Luigina Lollobrigida
nasjonaliteit	Italjaansk
berteplak	Subiaco
stoarn	16 jannewaris 2023
stjerplak	Rome
jierren aktyf	1946–1997
	offisjele webside
	gjin

Gina Lollobrigida (Subiaco, Italië, 4 july 1927 - Rome, 16 jannewaris 2023) wie in Italjaansk aktrise, dy't yn de jierren 50 en 60 fan de 20e iuw har meast bekend waard fan har rollen yn in tal Hollywoodfilms. Se wie fan deselde generaasje as Marilyn Monroe en waard beskôge as de Jeropeesk en Italjaanske tsjinhinger fan dy Amerikaanske stjer. As Italjaanse yn Hollywood sljochte se it paad foar lânsfrou Sophia Loren, dy't har rillegau folgje soe en noch ferneamder as har wurde soe.

Biografy

Lollobrigida is in dochter fan in meubelmakker. Yn har jonkheid die se mei oan in ta skientmewedstriden. By de Miss Italia-ferkiezingen fan 1947 waard se tredde.

De jierren fyftich: hichtepunt as filmaktrise

Har namsbekendheid ein jierren 40 lei oan de basis fan har ferskinen yn in tal Italjaanske romantyske komeedzjes. Dy films waarden troch guon filmkritisy net heech oanslein, mar diene wol harres foar har populariteit by it grutte publyk. Ien fan dy lichte komeedzjes hiet hiel tapaslik Miss Italia (1950). De Ingelske titel fan de film La donna più bella del mondo (The World's Most Beautiful Woman) út 1955 waard teffens har bynamme.

Yn 1952 waard se foar it earst troch Frânske filmmakkers frege. Se waard twa kear oan stjerakteur Gérard Philipe keppele. Yn de mantel- en degenfilm Fanfan la Tulipe (1952, Christian-Jaque), dy't in soad súkses hie, mislaat se him as wiersister. Yn René Clair's komeedzje Les Belles de nuit wie hja ien fan Philipe's dreamfroulju.

In jier letter folge har Amerikaanske filmdebút mei John Huston's aventuerlike komeedzje Beat the Devil wêryn se de oare helte fan Humphrey Bogart spile. Yn de tragikomeedzje Trapeze (1956) tingje de trapeze-artysten Tony Curtis en Burt Lancaster nei har hân.

Yn Italië waarden ek de romantyske komeedzje Pane, amore e fantasia (1953) en it fervolch Pane, amore e gelosia (1954) grutte kaskreakers.

Lollobrigida wurke trije kear gear mei Jean Delannoy. Fral har optreden as de tige kreaze en sensuele sigeunerin Esmeralda oan de side fan 'bochel' Anthony Quinn yn it wurk fan Victor Hugo mei deselde namme basearre histoarysk drama Notre-Dame de Paris (1956) waard in grut súkses. Yn de komedy Anna di Brooklyn (Vittorio De Sica, 1958) is se in kreaze widdo dy't nei it ferstjerren fan har man út de Feriene Steaten weromkomt yn har heitelân Italië en yn har bertedoarp alle manlju op ien nei fereale op har makket. Yn King Vidors sandalefilm Solomon and Sheba (1959) fertolkte se de moaie keninginne fan Seba dy't in ferhâlding begûn mei kening Salomo fan Israel. De film waard krektlike geunstich ûnthelle. Itselde jier waard se yn de rol fan tsjinstfaam yn Jules Dassin syn drama La legge (wer) troch alle manlju fan it doarp begeard.

Ien fan mar in pear lettere rollen spile se yn it drama Un bellissimo novembre (Mauro Bolognini, 1969). Yn dy film wie se Cettina, in tierich en tige sensuele frou fan 40, dy't op boartlike wize yngie op de avanses fan har 17-jierrich neefke. Dêrnei wie se noch komselden op it wite doek te sjen.

Yn 1985 waard hja troch de Frânske presidint François Mitterrand opnaam yn it Legioen fan Eare. Yn 2018 krige se foar har filmkarriêre in stjer op de Hollywood Walk of Fame.

Priveelibben

Yn 1949 boaske se oan de Joegoslavyske dokter Milko Škofič. Yn 1966 hie se in ferhâlding mei de komyk Jerry Lewis, wêrnei't se yn 1968 fan har man skiede. Yn 1999 die hja mei oan de ferkiezing foar it Jeropeesk Parlemint, mar sûnder súkses. Teffens wie se sakefrou en fotosjoernaliste. Tsjintwurdich libbet se tige op harsels.
De dochter fan har neef is de Italjaanske reedrydster Francesca Lollobrigida.

Filmografy

Filmtitel en regisseur.

Aquila nera (1946) (Riccardo Freda)
Lucia di Lammermoor (1946) (Piero Ballerini)
L'elisir d'amore (1946) (Mario Costa)
Il segreto di Don Giovanni (1947) (Camillo Mastrocinque)
Pagliacci (1947) (Mario Costa)
Il delitto di Giovanni Episcopo (1947) (Alberto Lattuada)
A Man About the House (1947) (Leslie Arliss)
Follie per l'opera (1948) (Mario Costa)
Campane a martello (1949) (Luigi Zampa)
La sposa non può attendere (1949) (Gianni Franciolini)
Cuori senza frontiere (1950) (Luigi Zampa)
Vita da cani (1950) ((Mario Monicelli en (Steno)
Miss Italia (1950) (Duilio Coletti)
Alina (1950) (Giorgio Pàstina)
Passaporto per l'oriente (sketsjefilm fan ûnder oaren Wolfgang Staudte en Romolo Marcellini) (1951)
Enrico Caruso, leggenda di una voce (The Young Caruso) (1951) (Giacomo Gentilomo)
La città si difende (1951) (Pietro Germi)
Amor non ho... però... però (1951) (Giorgio Bianchi)
Achtung banditi (1951) (Carlo Lizzani)
Moglie per una notte (1952) (Mario Camerini)
Altri tempi - Zibaldone n. 1 (sketchenfilm) (1952) (Alessandro Blasetti)
Fanfan la Tulipe (1952) (Christian-Jaque)
Les Belles de nuit (1952) (René Clair)
La provinciale (1953) (Mario Soldati)
Pane, amore e fantasia (1953) (Luigi Comencini)
Le infedeli (1953) (Mario Monicelli en (Steno)
Beat the Devil (1953) (John Huston)
La romana (1954) (Luigi Zampa)
Pane, amore e gelosia (1954) (Luigi Comencini)
Crossed Swords (Il Maestro di Don Giovanni) (1954) (Milton Krims)
Le Grand Jeu (Robert Siodmak)
La donna più bella del mondo (Beautiful But Dangerous) (1955) (Robert Z. Leonard)
Trapeze (1956) (Carol Reed)
Notre-Dame de Paris (1956) (Jean Delannoy)
Anna di Brooklyn (1958) (Vittorio De Sica en (Carlo Lastricati)
La legge (1959) (Jules Dassin)
Never So Few (1959) (John Sturges)
Solomon and Sheba (1959) (King Vidor)
Go Naked in the World (1961) (Ranald MacDougall)
Come September (1961) (Robert Mulligan)
Lykke og krone (1962) (dokumintêre)
La bellezza di Ippolita (1962) (Giancarlo Zagni)
Venere imperiale (1963) (Jean Delannoy)
Mare matto (1963) (Renato Castellani)
Woman of Straw (1964) (Basil Dearden)
Io, io, io... e gli altri (1965) (Alessandro Blasetti)
Le bambole (1965) (sketsefilm, episoade Monsignor Cupido fan Mauro Bolognini)
Strange Bedfellows (1965) (Melvin Frank)
Le piacevoli notti (1966) (Armando Crispino)
Les Sultans (1966) (Jean Delannoy)
Hotel Paradiso (1966) (Peter Glenville)
Cervantes (1967) (Vincent Sherman)
Stuntman (1968) (Marcello Baldi)
La morte ha fatto l'uovo (1968) (Giulio Questi)
The Private Navy of Sgt. O'Farrell (1968) (Frank Tashlin)
Buona Sera, Mrs. Campbell (1968) (Melvin Frank)
Un bellissimo novembre (1969) (Mauro Bolognini)
Bad Man's River (1971) (Eugenio Martín)
King, Queen, Knave (1972) (Jerzy Skolimowski)
Peccato mortale (1973) (Rovira Beleta)
Wandering Stars (1983) (dokumintêre)
Les cent et une nuits de Simon Cinéma (1995) (Agnès Varda)
XXL (1997) (Ariel Zeitoun)

Literatuer

Primêr

Lollobrigida, Gina: Gina Lollobrigida, my world : bronze sulptures, marble sculptures, cinema, drawings, biography. Rome : Il Cigno, 2003. – ISBN 9788878311459.

Sekundêr

Canales, Luis: Imperial Gina : the strictly unauthorized biography of Gina Lollobrigida. Brookline Village, Boston : Branden Pub. Co., 1990. – ISBN 9780828319324.
Ponzi, Mauricio ; Marill, Alvin H.: The films of Gina Lollobrigida. Secaucus, N. J. : Citadel Press, 1982. – ISBN 9780806510934.

Ofbylden dy't by dit ûnderwerp hearre, binne te finen yn de kategory Gina Lollobrigida fan Wikimedia Commons.