Kelimeler

Görsel alıntıdır

Bir cümle, zihinde ne kadar yer kaplayabilirdi?
Bir anda çıkıveren, evrenin sonsuzluğunda uzun bir yolculuğa çıkmış kelime kalbi nasıl olur da paramparça ederdi?
Ben, demişti. Artık eskisi gibi hissetmiyorum...
Ne demekti şimdi bu?
O anda akreple yelkovanın, beyninde birkaç gün geriye dönmek için nasıl savaştığını herkesin görmesini çok isterdi.
Saatler hakkında bir düşüncesi vardı. Zamanın asla geriye alınamamasının suçlusu akrepti. Tersine götürmeye çalışınca yelkovanı sokarak zehirlerdi.
Bu yüzden zamanı geriye alamamıştı.

Bloglarda Yorum Adabı Üzerine

Öncelikle yazımın herhangi kişi ve blogu hedef alan bir eleştiri barındırmadığını belirtmek isterim. Genel izlenimler sonucu yaptığımız yorumlar hakkında birkaç cümle söylemek istiyorum sevgili okur.
Yıllar önce bir yazımda neden yazdığımı, yani biz kişisel blog yazarlarının ne beklediğini, yüreğini nasıl ortaya koyduğunu anlatmıştım.
Yazı için bakınız:
http://gizlioznee.blogspot.com.tr/2014/11/neden-yazyorum.html

Önceki yazımda bahsettiğim, samimiyet üzerine kurulu bloglarımızda en önemli şey okuyucu yorumları, onlarla iletişim halinde olmak diye düşünüyorum.
Bir kere laf olsun diye, ben yorum yapayım o da bana yorum yapsın gibi bir anlayış olabiliyor. Hani ''samimiyet'' dediğimiz şeyi öldürüyor bence.

Kahvenin Kalbime Seni Düşüren Tarafı

''Türk kahvesinin kalbime ''seni'' düşüren tarafıyla başlamak isterim söze.

Görsel alıntıdır