Ver o código fonte de "Rascón de terra"

{{Taxobox
| name = 
| image = Corncrake2.jpg
| image_width =250px
| status = LC
| status_system = iucn3.1
| status_ref = <ref name=IUCN>{{Cita publicación periódica | author = BirdLife International | author-link = BirdLife International | title = ''Crex crex'' | journal = [[IUCN Red List of Threatened Species]] | volume = 2012 | page = e.T22692543A38352465 | publisher = [[IUCN]] | year = 2012 | url = https://www.iucnredlist.org/species/22692543/86147127| doi = 10.2305/IUCN.UK.2012-1.RLTS.T22692543A38352465.en | accessdate = 1 de novembro de 2016 }}</ref>
| regnum = [[Animalia]]
| phylum = [[Chordata]]
| classis = [[Aves]]
| ordo = [[Gruiformes]]
| familia = [[Rallidae]]
| genus = [[Crex]]
| species = '''Crex crex'''
| species_authority = ([[Carl Linnaeus|Linnaeus]], [[10ª edición de Systema Naturae|1758]])
| synonyms = *''Rallus crex'' {{small|Linnaeus,&nbsp;1758}}
*''Crex pratensis'' {{small|Bechstein,&nbsp;1803}}
| synonyms_ref = <ref name=Stone1894/>
| range_map =Crexcrex.png
| range_map_width =250px
| range_map_caption = Área de distribución de ''C. crex'' {{lenda|#FFFF00|Área reprodutora de verán|outline=gray}}{{lenda|#0080FF|Área de invernada|outline=gray}}
}}

O '''rascón de terra'''<ref name="Penas">Penas Patiño, Xosé M.; Pedreira López, Carlos (setembro de 2004). [[Guía das aves de Galicia]]. Ilustrado por Calros Silvar (2ª ed.). A Coruña: Baía Edicións. ISBN 84-96128-69-5.</ref><ref>{{DiGalego|54413}}</ref> ou '''guión de paspallás'''<ref>{{Cita publicación periódica|apelidos=Conde Teira|nome=M. A.|ano=1999|título=Nomes galegos para as aves ibéricas: lista completa e comentada|revista=Chioglossa|volume=1|páxinas=121-138|lugar=A Coruña|url=http://www.chioglossa.com/fotos/1220434369_CgO2.pdf|ref=harv|data=|data-acceso=28 de setembro de 2016|urlarquivo=https://web.archive.org/web/20160315234435/http://www.chioglossa.com/fotos/1220434369_CgO2.pdf|dataarquivo=15 de marzo de 2016|urlmorta=yes}}</ref> ('''''Crex crex''''') é unha ave da familia dos [[rálidos]]. Reprodúcese en Europa e Asia, chegando cara ao leste ata China, e [[migración das aves|migra]] a África durante o inverno do hemisferio norte. En [[Galicia]] é unha ave de paso rara.<ref name=Penas/> É un rálido de tamaño medio con partes inferiores con vetas beixes ou grises e partes superiores negras amarronadas, marcas castañas nas ás, e parte inferior cor óxido con barras brancas nos flancos e zona subcaudal. O seu forte [[peteiro]] é de cor carne, o [[iris (anatomía)|iris]] é marrón claro e as patas e pés son grises claros. Os xoves son de [[plumaxe]] similar á dos adultos, e os polos están cubertos de [[penuxe]] negro, como en todos os rálidos. Non se distinguen [[subespecie]]s, aínda que os individuos do leste da súa área de reprodución tenden a ser lixeiramente máis claros que os do oeste. A chamada do macho é un alto ''crec crec'', do cal deriva o seu nome científico. O rascón de terra é máis grande que os seus parentes próximos de África (''[[Crex egregia]]''), que comparten con el a súa área de invernada, e dita especie ten ademais plumaxe máis escura e unha face máis sinxela.

O hábitat reprodutor desta especie son as terras cubertas de herbas, como os campos de [[feo]] e utiliza ambientes similares nos seus campos de invernada. É unha especie discreta que constrúe un niño feito de follas de herba nun burato no chan e pon de 6 a 14 ovos cor crema cubertos con manchas avermelladas. Os ovos fan eclosión en 19 ou 20 días, e os polos negros precoces empluman ás cinco semanas aproximadamente. A especie está en rápido declive en boa parte da súa anterior área de reprodución porque as modernas prácticas agrícolas con frecuencia destrúen os seus niños antes de que se completase a crianza dos polos. É [[omnívoro]], pero aliméntase principalmente de [[invertebrado]]s, e ocasionalmente de mamíferos pequenos e ras e materia vexetal incluíndo sementes de herbas e grans de cereais. As ameazas naturais ás que se enfronta son os mamíferos [[especie introducida|introducidos]] ou que se fixeron silvestres, as aves grandes, varios [[parasito]]s e as enfermidades.

Aínda que o número de exemplares declinou fortemente en Europa occidental, esta ave está clasificada como "[[especie pouco preocupante]]" na [[Lista vermella da IUCN]] debido á súa enorme área de distribución e as súas poboacións aparentemente estables en [[Rusia]] e [[Casaquistán]].<ref name=IUCN/> A súa cantidade no oeste da China é máis significativa do que anteriormente se pensaba e as medidas de conservación aplicadas facilitaron un incremento da poboación nalgúns países que sufriran grandes perdas.

== Taxonomía ==

A familia [[Rallidae]] comprende case 150 especies. Aínda que as orixes do grupo se perden no tempo, o maior número de especies e as formas menos especializadas encóntranse no [[Vello Mundo]], o que suxire que esta familia se orixinou alí. A [[taxonomía]] dos pequenos rascóns é complicada, pero o parente máis próximo desta especie é a espeice africana ''[[Crex egregia|C. egregia]]'', que ás veces é clasificado nun xénero propio, ''Crecopsis'', pero que o máis usual é que a sitúen en ''Crex''.<ref name=taylor29/><ref name=Livezey1/> Ambas as especies son de peteiro curto con preferencia polas terras herbáceas en vez de polos hábitats acuáticos típicos dos rálidos. As ''[[Porzana]]'', especialmente a ''[[Porzana albicollis]]'', son parentes próximos do xénero ''Crex''.<ref name=Livezey2/>

O rascón de terra foi descrito primeiramente por [[Carl Linnaeus|Linnaeus]] no seu ''[[Systema Naturae]]'' en 1758 como ''Rallus crex'',<ref name=Linnaeus1758/> pero posteriormente foi trasladado ao xénero ''[[Crex]]'', creado polo naturalista alemán e ornitólogo [[Johann Matthäus Bechstein]] en 1803, e foi denominado ''Crex pratensis''.<ref name=bechstein/> Porén, como o uso de ''crex'' era máis antigo que o de ''pratensis'', dado o principio de prioridade sobre o nome específico de  Bechstein, a especie acabou recibindo o seu nome actual de ''Crex crex''.<ref name=Sclater1896/> O nome binomial ''Crex crex'', que vén do [[grego antigo]] "κρεξ", é [[onomatopea|onomatopeico]], e procede da chamada renxente repetitiva desta especie.<ref name=wood/><ref name=Smith/>

== Descrición ==

É un rálido de mediano tamaño, de 27 a 30&nbsp;cm de longo, cunha envergadura alar de 42 a 53&nbsp;cm. Os machos pesan como media uns 165&nbsp;g e as femias 145&nbsp;g. O macho adulto ten o [[píleo (ornitoloxía)|píleo]] e toda a parte superior de cor negra amarronada, con vetas beixes ou grises. As plumas [[pluma|cobertoiras]] da á son dunha distintiva cor castaña con algunhas barras brancas. A face, pescozo e peito son grises azulados, agás a liña marrón clara que vai desde a base do peteiro ata detrás do ollo, a barriga é branca, e os flancos e zona subcaudal están barrados de castaño e branco. O seu forte [[peteiro]] é de cor carne, ten un iris marrón claro e as patas e pés son grises claros. Comparado co macho, a femia ten partes superiores de tons máis cálidos e unha liña ocular máis estreita e menos nítida. Fóra da estación reprodutora, a parte superior en ambos os sexos faise máis escura e a inferior menos gris. Os xoves teñen unha aparencia similar á dos adultos, mais o seu ton na parte superior é máis amarelo e a cor gris da parte inferior é substituída por marrón con tons beixes. Os polos están cubertos de [[penuxe]] negra, como é característico nos rálidos. Aínda que non se distinguen subespecies, todas as poboacións mostran unha gran variación individual en coloración e estas aves fanse [[clina (bioloxía)|gradualmente]] máis claras e máis grises cara ao leste da súa área de distribución. Os adultos sofren unha [[muda (bioloxía)|muda]] completa despois de reproducirse, que normalmente acaba a finais de agosto ou principios de setembro, antes da migración ao sueste de África. Fan tamén unha muda parcial pre-reprodutora antes de retornaren desde África, que afecta principalmente á plumaxe da cabeza, corpo e cola. As aves novas teñen unha muda da cabeza e corpo ás cinco semanas de vida.<ref name=taylor320/>

O rascón de terra é [[simpatría|simpátrico]] co rascón africano ''Crex egregia'' nos terreos de invernada, pero pode distinguirse polo seu gran tamaño, partes superiores máis claras, parte superior das ás de cor leonada e un padrón diferente da parte inferior. En voo, ten ás máis longas e arredondadas e un batido de ás menos profundo que o seu parente africano e mostra un bordo anterior branco na á ata a parte interna da á. Tanto nas áreas de reprodución coma de invernada é difícil de confundir con calquera outro rálido, xa que as especies simpátricas son máis pequenas, con marcas brancas na parte superior, diferentes debuxos nas partes inferiores e peteiros máis curtos. Un rascón de auga en voo lembra a certas aves que se cazan, pero os seus debuxos castaños das ás e as patas colgantes son características diagnósticas.<ref name=taylor320/>

=== Voz ===

{{Escoitar|filename=Crex crex, July 2010.ogg|title=Rascón de terra|pos=right|description=Chamada de anuncio do macho}}
Nos terreos de reprodución, a chamada de anuncio do macho é un alto e repetitivo son renxente ''crec crec'' que normalmente fai desde un pousadeiro baixo coa cabeza e pescozo do animal case verticais e o peteiro completamente aberto. A chamada pode sentirse desde 1,5&nbsp;km de distancia e serve para establecer o territorio de reprodución, atraer femias e retar machos intrusos. Os machos poden distinguirse individualmente por pequenas diferenzas nas súas [[vocalización das aves|vocalizacións]]. O inicio da estación fan a súa chamada case continuamente de noite e con frecuencia tamén de día.<ref name=taylor320/> Poden repetila máis de 20&nbsp;000 veces nunha noite, e a frecuencia maior é ás 3 da mañá.<ref name=cocker/> A chamada [[selección sexual|evolucionou]] para sinalar a localización do macho claramente, xa que esta especie se agocha entre a vexetación.<ref name=Osiejuk/> A frecuencia da chamada redúcese pasadas algunhas semanas, pero pode intensificarse de novo preto do final do período de posta e despois decaer outra vez contra o final da estación reprodutora. Para atraer os machos poden facerse imitacións mecánicas da súa chamada producidas fretando dous cachos de madeira ou costelas, tendo un deles amosegas,<ref>{{Cita publicación periódica|author=Boswall, J.|year=1998|title=Answering the calls of nature: human mimicry of avian voice|journal=Transactions of Leicester Literary and Philosophical Society|volume=92|pages=10–11|url=http://www.leicesterlitandphil.org.uk/wp-content/uploads/2017/09/Vol-92-1998.pdf|archiveurl=https://web.archive.org/web/20171201034502/http://www.leicesterlitandphil.org.uk/wp-content/uploads/2017/09/Vol-92-1998.pdf|archivedate=01 de decembro de 2017|df=|apelidos=|data=|revista=|data-acceso=09 de setembro de 2019|urlmorta=yes}}</ref> ou pasando unha tarxeta de crédito sobre os dentes dun peite ou cremalleira.<ref name=cocker/><ref>{{Cita publicación periódica|last=Mason|first=A. G.|date=1940|title=On Some Experiments with Corncrakes|jstor=25532979|journal=The Irish Naturalists' Journal|volume=7|issue=9|pages=226–237}}</ref> O macho ten tamén unha chamada similar a un gruñido, que fai co peteiro pechado e utiliza durante as interaccións agresivas.<ref name=taylor320/>

A femia pode facer unha chamada que é similar á do macho; esta ten tamén un distintivo son de ladrido, similar en ritmo ao da chamada principal pero sen a característica renxente.<ref name=Ottvall/> A femia tamén ten unha chamada piante aguda e un son ''u-u-u'' para chamar os polos. Os polos fan unha chamada tranquila de contacto ''piiic-piiic'' e un pío usado para pedir comida.<ref name=taylor320/> Debido ao difícil que é ver esta especie, xeralmente se fan os seus censos contando as chamadas dos machos entre as 11 da noite e as 3 da mañá;<ref name=bibby/> estas aves non se moven moito de noite, pero poden vagar ata a 600&nbsp;m durante o día, o cal podería facer que se contasen dúas veces se se monitorizan entón.<ref name=Hudson/> A identificación individual dos machos polas pequenas diferenzas nas súas chamadas indica que a contaxe de chamadas sobreestima a verdadeira cantidade de exemplares nunha zona en case o 30%, e incluso esta discrepancia podería ser maior, xa que só o 80% dos machos adoitan facer algunha chamada nunha determinada noite.<ref name=Peake/> O rascón de terra é silencioso en África.<ref name=newman/>

== Distribución e hábitat ==

[[Ficheiro:Hay Crop - geograph.org.uk - 34715.jpg|Os campos de feo son o seu hábitat de nidificación preferido.|miniatura]]
Reprodúcese desde Irlanda cara ao leste a través de Europa ata Siberia central. Aínda que desapareceu de gran parte da súa antiga área, esta ave podía atoparse antes nos hábitats axeitados de toda a zona de Eurasia situada entre as latitudes 41°N e 62°N.<ref name=rocamora/> Hai tamén unha poboación de certo tamaño no oeste da China,<ref name=asia/> pero esta especie raramente nidifica no norte de España e en Turquía. As antigas informacións de que se reproducía en Suráfrica son incorrectas e debéronse á confusión duns ovos nunha colección dun museo que en realidade pertencían ao ''[[Rallus caerulescens]]''.

O rascón de terra inverna principalmente en África, desde a [[República Democrática do Congo]] e o centro de [[Tanzania]] cara ao sur ata o leste de Suráfrica. Ao norte desta área, pode verse principalmente durante a migración, pero de cando en vez inverna no [[norte de África]] e ao oeste e norte da súa área central do sueste de África. A maioría da poboación do sur de África dunhas 2&nbsp;000 aves vive en [[KwaZulu-Natal]] e a antiga  [[provincia de Transvaal]], e a cantidade de exemplares noutras partes de África non se coñece con seguridade. Hai varios rexistros do século XIX, cando as poboacións eran moito maiores que agora, de exemplares que foron vistos no oeste de Europa, principalmente en Gran Bretaña e Irlanda, entre decembro e febreiro.<ref name=BWP/>
[[Ficheiro:Crex crex00.jpg|miniatura|Adultos e xoves]]
Este rascón de auga migra a África seguindo dúas rutas: unha ruta occidental a través de Marrocos e Alxeria e outra máis oriental e importante a través de Exipto. Como ave de paso foi rexistrada na maioría dos países situados entre as súas áreas de reprodución e invernada, incluíndo boa parte de África occidental.<ref name=taylor320/> Por exemplo, sábese que aves que saíron da illa de [[Coll]], Escocia, seguindo a ruta occidental pararon en África occidental na súa viaxe cara máis ao sur, e no voo de regreso, fixeron escala en España ou norte de África.<ref name=BB106/> Os migrantes do leste foron rexistrados nas partes do sur de Asia que están entre o leste da súa área reprodutora e África. Alén desas zonas, foi rexistrado como ave errante en [[Sri Lanka]], [[Vietnam]] e [[Australia]],<ref name=asia/> as [[Seychelles]],<ref name=ABC/> [[Bermuda]],<ref name=bourne/> [[Canadá]], [[Estados Unidos de América|EUA]], [[Groenlandia]],<ref name=taylor320/> [[Islandia]], as [[illas Faroe|Faroes]], os [[Azores]], [[Madeira]], e as [[illas Canarias]].<ref name=BWP/>

É principalmente unha especie de terras baixas, pero reprodúcese ata os 1&nbsp;400&nbsp;m de altitude nos [[Alpes]], a 2&nbsp;700&nbsp;m na China e a 3&nbsp;000&nbsp;m en Rusia.<ref name=asia/><ref name=BWP/> Cando se reproduce en  Eurasia, os hábitats do rascón de terra incluían orixinalmente prados con ríos con herbas altas e plantas como ''[[Carex]]'' e ''[[iris (planta)|Iris]]''. Agora encóntrase principalmente en pradeiras húmidas usadas para a produción de feo, especialmente zonas agrícolas húmidas tradicionais cunha sega limitada ou pouco uso de fertilizantes. Tamén utiliza outras pradeiras sen árbores en montañas ou [[taiga]]s, na costa, ou as creadas polo lume. Poden usar áreas máis húmidas como as beiras das zonas húmidas, pero evitan os hábitats moi húmidos, como son áreas abertas ou con vexetación de máis de 50&nbsp;cm de alto ou que son demasiado densas para camiñar por elas. Os escasos arbustos ou setos poden servirlle como posto para facer as chamadas. As pradeiras que non son segadas ou pastadas acaban tendo unha vexetación demasiado enguedellada para ser axeitadas para a nidación, pero localmente poden usar campos de [[cereal|cereais]], chícharos, [[Brassica napus|nabos]], [[trevo]] ou [[pataca]]s. Despois de reproducirse os adultos trasládanse para mudar a zonas de vexetación máis alta como a de [[Phragmites|xuncos]], iris, ou [[Urtica dioica|estrugas]], volvendo aos prados con feo e forraxe para a súa segunda posta.<ref name=taylor320/> Na China, usa tamén os campos de [[liño]] como sitios de nidación.<ref name=asia/> Aínda que os machos a miúdo cantan nos campos de cereais ou herba intensamente traballados, a reprodución con éxito é pouco común, e os niños nas marxes dos campos ou preto de terras en [[barbeito (terra)|barbeito]] adoitan ter máis éxito.<ref name=rocamora/>

Cando inverna en África ocupa hábitats de pradeiras secas e [[sabana]]s, e aparece en zona con vexetación de 30 a 200&nbsp;cm de alto, incluíndo zonas queimadas estacionalmente e ocasionalmente zonas de ''Carex'' ou xuncos. Tamén se encontra en campos abandonados ou en barbeito, de herba sen cortar ou aeródromos, e nas beiras dos campos agrícolas. En Suráfrica vive ata polo menos os 1&nbsp;750&nbsp;m de altura.<ref name=taylor320/> Cada exemplar permanece dentro dunha área bastante pequena.<ref name=BB106/> Aínda que ás veces aparece xunto co ''Crex egregia'', esa especie normalmente prefire hábitats de pradeiras máis húmidas e curtas que o rascón de terra.<ref name=taylor316/> En migración, o rascón de terra pode tamén aparecer en campos de trigo e arredor de [[campo de golf|campos de golf]].<ref name=taylor320/>

== Comportamento ==

[[Ficheiro:Corncrake.jpg|miniatura|Adulto]]
É unha ave difícil de ver nos seus sitios de reprodución, porque normalmente se agocha entre a vexetación, pero ás veces sae a campo aberto. De cando en vez algúns individuos fanse moi fieis a un lugar; por exemplo, durante cinco veráns consecutivos un exemplar da illa escocesa de [[Tiree]] entrou nunha cociña para comer sobras, e en 1999, unha ave invernante na illa escocesa de [[Barra (Escocia)|Barra]] foi comer comida para galiñas unha vez que estas acabaron de alimentarse.<ref name=cocker/> En África, é máis discreto que o ''Crex egregia'', e, a diferenza deste parente africano, é relativamente raro velo en campo aberto, aínda que ocasionalmente se alimenta en camiños ou beiras de estradas. É máis activo ao mencer e solpor, despois de chuvias fortes e durante as chuvias lixeiras. O seu voo típico é feble e aleteante, aínda que menos que o do ''Crex egregia''. Para voos máis longos, como na migración, ten unha acción máis constante e enérxica e coas patas pegadas. Camiña con alancadas altas e pode correr rapidamente pola herba co seu corpo mantido en posición horizontal e aplanado lateralmente. Bótase a nadar se non hai máis remedio. Cando foxe dun can, voa menos de 50&nbsp;m, aterrando frecuentemente detrás dun arbusto ou [[uz]], e despois agáchase no chan. Se é molestado en campo aberto, este rascón adoita correr en posición baixa durante unha curta distancia, co pescozo estirado cara a adiante, despois permanece de pé ergueito para ollar o intruso. Cando o capturan pode finxir estar morto, recuperando a actividade en canto ve unha vía de escape.<ref name=taylor320/>

É unha ave solitaria nos seus terreos de invernada, onde cada ave ocupa de 4,2 a 4,9&nbsp;ha, aínda que a área total utilizada pode ser o dobre desa, xa que un individuo pode moverse localmente debido a inundacións, crecemento das plantas ou porque cortaron a herba. Na migración poden formarse bandadas de ata 40 exemplares, asociándose ás veces co [[paspallás]], de aí que tamén se chame guión de paspallás. A migración ten lugar de noite, e as bandadas descansan durante o día congregándose centos de aves nos sitios favoritos.<ref name=taylor320/> A capacidade de migrar é innata, e non a aprenden dos adultos. Comprobouse que os polos criados por exemplares mantidos en catividade durante dez [[xeración]]s mantiñan unha capacidade de migrar a África e volver con éxito similar á das crías nacidas na natureza.<ref name=Pain2011/>

=== Reprodución ===
[[Ficheiro:Corncrake egg, b.png|miniatura|As manchas dun ovo da especie.]]
[[Ficheiro:Crex crex MWNH 0070.JPG|miniatura|Ovos da especie da colección do [[Museo de Wiesbaden]]]]
Ata 1995 considerábase que o rascón de terra era [[monogamia|monógamo]], pero revelouse que un macho pode ter unha [[área de vida]] cambiante, e aparéase con dous ou máis femias, trasladándose cando a posta está case completa. O territorio do macho pode variar desde as 3 ás 51&nbsp;ha, pero como media é de 15,7&nbsp;ha. A femia ten unha área moito menor, como media de só 5,5&nbsp;ha. Os machos retan os intrusos facendo chamadas coas ás colgando e a cabeza apuntando cara a adiante. Normalmente o estraño marcha dalí, pero se decide permanecer, as dúas aves enfróntanse coas cabezas e pescozos ergueitos e as ás tocando o chan. Despois corren dun lado para outro facendo unha chamada de gruñidos e arremeten un contra outro. Pode haber unha verdadeira pelexa na que as aves saltan sobre o opoñente e peteiranse e ás veces danse partadas. As femias non toman parte na defensa do territorio.

O macho pode ofrecer comida á femia durante o cortexo. A exhibición de cortexo é breve e nela estiran o pescozo coa cabeza baixa, despregan a cola e estenden as ás coas puntas tocando o chan. El intenta despois achegarse á femia desde atrás e despois salta sobre as súas costas para copular. O niño normalmente fano nunha pradeira, ás veces en sitios máis seguros en setos ou preto dunha árbore ou arbusto illados, ou entre vexetación alta. Onde a herba non é alta dabondo ao principio da estación, poden construír o primeiro niño sobre vexetacion de marisma ou herbosa, e a segunda posta fana en zonas de [[feo]].<ref name=taylor320/> O segundo niño pode tamén situarse a maior altitude que o primeiro, para aproveitar as herbas que acaban de crecer no alto dos montes ao avanzar a estación.<ref name=BirdLife/> O niño, ben agochado entre a herba, constrúese nunha depresión que escavan ou nun oco no chan. Está feito de herbas secas duras e entretecidas e outras plantas, e forrado con herbas máis finas.<ref name=Seebohm/> Aínda que a construción dos niños se describe normalmente como realizada pola femia,<ref name=BWP/> un recente estudo nun aviario atopou que nas poboacións en catividade o macho é o que sempre constrúe o niño.<ref name=graham/>

O niño é de 12 a 15&nbsp;cm de diámetro e de 3 a 4&nbsp;cm de produndidade. A posta é de 6 a 14 ovos, habitualmente de 8 a 12, os cales son ovais, lixeiramente brillantes e de cor crema ou con lixeiros tons verdes, azuis ou grises, e con manchas marróns avermelladas. Os ovos miden como media 37 × 26nbsp;mm e pesan de 13 a 16&nbsp;g,<ref name=taylor320/> dos cales o 7% coresponde ao peso da casca.<ref name=BTO/> Poñen os ovos a un ritmo de un ao día, pero nas segundas postas poden ás veces poñer dous ovos ao día. A [[incubación dos ovos|incubación]] faina só a femia; a súa tendencia a permanecer sentada sobre os ovos cando se ve sorprendida ou de agardar ata o último momento para fuxir, orixina moitas mortes durante a sega do feo e a colleita. Os ovos fan eclosión xuntos despois de 19 a 20&nbsp;días, e os polos son precoces abandonan o niño un día ou dous despois. Son alimentados pola femia durante tres ou catro días, pero poden atopar comida de seu a partir de entón. Os xoves empluman despois de 34 a 38&nbsp;días. A segunda posta empézase uns 42 días despois da primeira e o perído de incubación é algo máis curto, de 16 a 18&nbsp;días. As crías crecidas poden permanecer coa femia ata a partida para África.

O éxito na nidación en sitios sen alteracións é alto, do 80 ao 90%, pero é moito menor en prados fertilizados e en terra de labor. O método e o momento da sega é un factor esencial; a sega mecanizada pode matar do 38 ao 95% dos polos dun deteminado lugar, e as perdas poden chegar como media ao 50% na primeira rolada de polos e a algo menos do 40% na segunda.<ref name=taylor320/> A influencia do tempo climatolóxico sobre a supervivencia dos polos é limitada; aínda que o crecemento dos polos é máis rápido con tempo cálido ou seco, os efectos son relativamente pequenos. A diferenza de moitas especies con crías precoces, os polos son alimentados pola súa nai en maior ou menor medida ata que se fan independentes, e isto pode amortecer o efecto das condicións adversas. O número de polos vivos que fan eclosión é máis importante que o tempo climatoóxico, e hai unha menor supervivencia nas roladas grandes.<ref name=tylergreen/> A taxa de supervivencia anual dos adultos é de menos do 30%,<ref name=BTO/><ref name=green/> aínda que algúns individuos poden vivir de 5 a 7 anos.<ref name=hume/>

=== Alimentación ===

É unha especie [[omnívoro|omnívora]], pero aliméntase principalmente de [[invertebrado]]s, incluíndo [[miñoca]]s, [[lesma]]s e [[caracol|caracois]]s, [[araña]]s, [[escaravello]]s, [[libélula]]s, [[saltón]]s e outros insectos. Nas áreas reprodutoras, é un predador dos [[gorgullo]]s ''[[Sitona]]'', que infestan os campos de [[legume]]s.<ref name=taylor320/> e no pasado consumían grandes cantidades de anteriores pragas das pradeiras, como os [[tipúlidos]] e [[elatéridos]].<ref name=auk49/> Este rascón come tamén pequenos mamíferos e ras e material vexetal, como sementes de herbas e grans de cereais. A súa dieta nos tereos de invernada é xeralmente similar, pero inclúe presas localmente dispoñibles como [[térmite]]s, [[carracha]]s e [[escaravello peloteiro|escaravellos peloteiros]]. O alimento recólleo do chan, sobre plantas pouco altas e no interior das matas de herba; este rascón pode buscar entre a folla seca caída co seu peteiro e correr en persecución de presas activas. Caza normalmente agochado, pero, especialmente nas áreas de invernada, ás veces aliméntase en camiños herbosos ou estradas descoidadas.<ref name=taylor320/> O material indixerible é regurxitado en forma de bólas de 1&nbsp;cm.<ref name=BWP/> Os polos son alimentados principalmente con comida de orixe animal e cando medraron dabondo poden voar cos seus pais ata a 6,4&nbsp;km de distancia para visitar áreas de alimentación suplementarias. Como ocorre con outros rálidos, tragan grava para axudar a desfacer o alimento no estómago.<ref name=taylor320/><ref name=taylor39/>

== Predadores e parasitos ==
[[Ficheiro:Ciconia ciconia(Gollibolli)4.JPG|A [[cegoña branca]] mata polos de rascón de tera que quedan expostos por unha sega temperán.|miniatura]]

Os predadores nos terreos de reprodución inclúen os [[gato]]s domésticos ou que se volveron silvestres, os [[visón americano|visóns americanos]] [[especie introducida|introducidos]], [[furón]]s escapados, [[Lutra lutra|londras]] e [[raposo común|raposos comúns]], e aves como o [[miñato común]] e o [[corvo cincento]].<ref name=taylor320/> En [[Lituania]], tamén se informou que os [[Nyctereutes procyonoide|cans mapache]] introducidos capturan rascóns de terra. Cando os polos están expostos a unha sega temperán, poden ser capturados por grandes aves como a [[cegoña branca]], [[gatafornela]]s e outras aves de presa, [[gaivota]]s e [[córvidos]].<ref name=kees19/> En sitios non alterados os niños e crías raramente son atacados, como queda reflectido pola súa alta taxa de éxito reprodutivo alí. Hai un rexistro dun rascón de terra en migración en [[Gabón]] que foi cazado por un ''[[Accipiter melanoleucus]]''.<ref name=taylor320/>

O estendido [[trematodo]] ''[[Prosthogonimus ovatus]]'', que vive nos [[oviducto]]s das avess, foi atopado no rascón de terra,<ref name=Rothschild/> así como o verme parasito ''[[Plagiorchis elegans]]'',<ref name=Yildirimhan/> as larvas de moscas parasitas,<ref name=Matyukhin/> e [[Ixodidae|carracha]]s dos xéenros ''[[Haemaphysalis]]'' e ''[[Ixodes]]''.<ref name=Hoogstraal/>

Durante a reintrodución dos rascóns de terra en Inglaterra na estación reprodutora de 2003, observouse [[enterite]] e outras doenzas en aves pre-liberadas que era debida a [[bacterias]] dunha especie patóxena de ''[[Campylobacter]]''.<ref name=Mudenda/>

== Status ==
{{Imaxe múltiple
 | posición_táboa = right
 | dirección = horizontal
 | ancho = 
 | título=  | posición_título =  | fondo_de_título = 
 | texto =  | posición_texto =   | fondo_de_texto = 
 | foto1 =Heuen um 1942.jpg  | ancho1 =180  | texto1 =Foto antiga dun carro de feo
  | posición_texto1 = 
 | foto2 =Haymaking - geograph.org.uk - 38831.jpg
  | ancho2 =186  | texto2 =O paso da sega manual do feo á mecanizada ameaza gravemente as poboacións reprodutoras europeas.  | posición_texto2 = 
 | foto3 =  | ancho3 =  | texto3 =  | posición_texto3 = 
 | foto4 =  | ancho4 =  | texto4 =  | posición_texto4 = 
 | foto5 =  | ancho5 =  | texto5 =  | posición_texto5 = 
 | pé   = 
}}

Ata 2010, a pesar de que a súa área de distribución foi estimada en 12&nbsp;400&nbsp;000&nbsp;km<sup>2</sup>, o rascón de terra foi clasificado como [[especie case ameazada]] na [[Lista vermella da IUCN]], porque sofre un grave descenso en Europa, pero unha mellora na súa monitorización en Rusia indica que as perdas que se prevían non ocorreron e a súa cantidade permaneceu estable ou posiblemente se incrementou. Por tanto, non foi clasificada como [[especie pouco preocupante]], xa que non se espera que as maiores poboacións que se encontran de Rusia e [[Casaquistán]] cambien moito a curto prazo. Estímase que hai de 1,3 a 2,0 millóns de parellas reprodutoras en Europa, tres cuartos das cales están na Rusia europea, e ademais hai outras 515&nbsp;000 a 1&nbsp;240&nbsp;000 parellas na Rusia asiática; a poboción euroasiática total foi calculada entre os 5,45 e os 9,72 millóns de individuos. En gran parte da metade occidental da súa área houbo un descenso a longo prazo que se espera que continúe, aínda que as medidas de conservación aplicadas fixeron aumentar as cifras en varios países, como a quintuplicación da poboación en Finlandia e a duplicación no Reino Unido.<ref name=BirdLife/> Nos Países Baixos, había 33 territorios reprodutores en 1996, pero este número incrementouse a polo menos 500 en 1998.<ref name=vandenBerg1999/>

A poboación reprodutora empezou a diminuír no [[século XIX]], pero o proceso acelerouse despois da [[Segunda guerra mundial]].<ref name=kees6/> A principal causa do forte declive en gran parte de Europa é a perda de niños e polos polas segas temperáns. As datas da colleita do feo adiantáronse no pasado século debido ao rápido crecemento das colleitas, feita posible pola drenaxe do terreo e o uso de fertilizantes, e polo paso da sega manual usando [[gadaña]]s á sega mecánica con segadoras que ao principio eran tiradas por cabalos e despois por [[tractor]]es. A mecanización tamén significa que poden cortarse grandes áreas rapidamente, deixando ao rascón sen sitio alternativos para criar tanto na súa primeira posta coma na segunda.<ref name=kees19/> O estilo de sega, tipicamente seguindo un padrón circular desde o exterior do campo ata o centro, dálle poucas posibilidaes de escapar aos polos, que ´quedan tamén máis expostos aos animais predadores. Os adultos poden a miúdo fuxir das segadoras, aínda que algunhas femias que están chocando os ovos séntanse firmemente sobre os ovos con resultado fatal.<ref name=taylor320/>
[[Ficheiro:Landrailrecipe.png|miniatura|300px|Receita do libro de receitas de Mrs Beeton|esquerda]]

A [[perda de hábitat]] é a outra grande ameaza para o rascón de terra. Ademais da diminución da idoneidade do hábitat que supón a drenaxe e fertilización dos campos de forraxe en comparación cos métodos tradicionais de uso dos prados de feo, en Europa occidental axudouse con subvencións a conversión das pradeiras en terras de labor arables, e máis ao leste o colapso das [[granxas colectivas]] da era comunista contibuíu ao abandono e falta de conservación de moitas terras nesta importante área reprodutora.<ref name=kees19/> Ameazas máis localizadas son as inundacións de primavera<ref name=Donaghy/> e as molestias causadas por estradas ou [[parque eólico|parques eólicos]].<ref name=kees19/> Esta ave é boa para comer e nalgúns países publicábanse receitas de pratos con esta ave nos libros de receitas.<ref name=beeton/> Máis significativo que a caza directa é a perda de moitos exemplares, ata 14&nbsp;000 ao ano, en Exipto, onde as aves migrantes son capturadas en redes colocadas para capturar [[paspallás|paspallases]], xunto cos cales a miúdo migran (por iso se lle chama tamén guión de paspallás).<ref name=cocker/> Aínda que isto pode acontecerlle ao 0,5 a 2,7% da poboación europea, as perdas por esta forma de caza son menores que cando a especie cazada era máis numerosa e predicible.<ref name=Newton/>

A maioría dos países europeos tomaron medidas para conservar o rascón de terra e aplicar políticas de xestión nacionais; hai tamén un plan de acción europeo conxunto.<ref>[http://ec.europa.eu/environment/nature/conservation/wildbirds/action_plans/docs/intl_corncrake.pdf International Single Species Action Plan for the Conservation of the Corncrake, June 2006.]</ref> O foco dos esforzos de conservación está posto en facer un seguimento das poboacións e na [[ecoloxía]] e mellorar a supervivencia, principalmente cambiando o momento e o método da sega do feo.<ref name=BirdLife/> Unha sega máis serodia deixa tempo para que a reprodución das aves se complete, e deixar sen cortar bandas nos lindes dos campos e segar desde o centro cara ao exterior reduce as baixas causadas pola sega.<ref name=taylor320/> Pénsase que coa aplicación destes cambios se pare o declive da poboación sempre que as medidas se apliquen a escala suficientemente grande.<ref name=tyler/> A redución da caza ilegal e a protección en países onde se permite aínda a caza, son tamén posibles medidas de conservación.<ref name=BirdLife/> Estase intentando a reintrodución do rascón de terra ou protexendo os seus sitios de reprodución en varios países.<ref name=Holden/> Onde os sitios de reprodución afectan áreas urbanas, hai custosas implicacións, estimadas nun estudo en Alemaña en varios millóns de euros por cada rascón.<ref name=Matauschek/> A especie non parece estar seriamente ameazada nos seus terreos de invernada e pode beneficiarse da deforestación, que crea máis hábitats abertos axeitados para ela.<ref name=taylor316/>

== Notas ==
{{Listaref|35em|refs=
<ref name=bechstein>{{Cita libro |last=Bechstein |first=Johann Matthäus |title=Ornithologisches Taschenbuch von und für Deutschland oder kurze Beschreibung aller Vogel Deutschlands |trans-title=Paperback by and for Germany or a Brief Description of All Birds in Germany <!-- Google translated --> |volume=vol 2 |year=1803 |location=Leipzig |publisher=Richter |language=de |page=336 |url=https://www.biodiversitylibrary.org/item/127844#page/378/mode/1up |doi=10.5962/bhl.title.62820}}</ref>

<ref name=cocker>{{Cita libro |last1=Cocker |first1=Mark |last2=Mabey |first2=Richard |title=Birds Britannica |url=https://archive.org/details/birdsbritannica0000cock |year=2005 |location=Londres |publisher=Chatto & Windus |isbn=0-7011-6907-9 |pages=[https://archive.org/details/birdsbritannica0000cock/page/178 178]–180}}</ref>

<ref name=bibby>{{Cita libro |last1=Bibby |first=Colin J. |last2=Burgess |first2=Neil D. |last3=Hill |first3=David A. |last4=Mustoe |first4=Simon |last5=Lambton |first5=Sandra |title=Bird Census Techniques |url=https://archive.org/details/birdcensustechni0000unse |year=2000 |location=Kidlington, Oxfordshire |publisher=Academic Press |isbn=978-0-12-095831-3 |page=[https://archive.org/details/birdcensustechni0000unse/page/180 180] }}</ref>

<ref name=Linnaeus1758>{{Cita libro |last=Linnaeus |first=Carolus |authorlink=Carl Linnaeus |title=Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Tomus I. Editio decima, reformata |volume=1 |location=Holmiae (Stockholm) |publisher=Laurentii Salvii |year=1758 |language=la |page=153 |url=https://www.biodiversitylibrary.org/page/727060}}</ref>

<ref name=Hudson>{{Cita publicación periódica |last1=Hudson |first1=Anne V. |last2=Stowe |first2=Tim J. |last3=Aspinall |first3=Simon J. |year=1990 |title=Status and distribution of Corncrakes in Britain in 1988 |journal=British Birds |volume=83 |issue=5 |pages=173–187 |url=http://britishbirds.co.uk/wp-content/uploads/article_files/V83/V83_N05/V83_N05_P173_187_A064.pdf}}</ref>

<ref name=Livezey1>{{harvnb|Livezey|1998|p=2098}}</ref>

<ref name=asia>{{cite conference |last1=Bräunlich |first1=Axel |last2=Rank |first2=Michael |url=http://www.corncrake.net/Download/asia.pdf |format=PDF |title=Notes on the occurrence of the Corncrake (''Crex crex'') in Asia and in the Pacific region |pages=10–13 |editor1-last=Schäffer |editor1-first=N. |editor2-last=Mammen |editor2-first=U. |year=2001 |conference=Proceedings International Corncrake Workshop 1998 |location=Hilpoltstein, Germany |archiveurl=https://web.archive.org/web/20120112205326/http://www.corncrake.net/Download/asia.pdf |archivedate=12 de xaneiro de 2012 |df= |dataacceso=09 de setembro de 2019 |urlmorta=yes }}</ref>

<ref name=Livezey2>{{harvnb|Livezey|1998|p=2134}}</ref>

<ref name=BWP>{{Cita libro |editor1-last=Snow |editor1-first=David |editor2-last=Perrins |editor2-first=Christopher M. |title=The Birds of the Western Palearctic |edition=concise |volume=vol 1 |publisher=Oxford University Press |year=1998 |location=Oxford |pages=496–499 |isbn=0-19-854099-X }}</ref>

<ref name=newman>{{Cita libro |last=Newman |first=Kenneth |title=Newman's Birds of Southern Africa |url=https://archive.org/details/newmansbirdsofso0000newm |year=2002 |location=Cape Town |publisher=Struik |isbn=1-86872-735-1 |pages=[https://archive.org/details/newmansbirdsofso0000newm/page/120 120]–122}}</ref>

<ref name=BB106>{{Cita publicación periódica |last=Pitches |first=Adrian |year=2013 |title=Corn Crakes—a Scottish conservation success story |journal=British Birds |volume=106 |issue=5 |pages=241–242 }}</ref>

<ref name=Osiejuk>{{Cita publicación periódica |last=Osiejuk |first=Tomasz S. |last2=Olech |first2=Bogumia |year=2004 |title=Amplitude spectra of Corncrake calls: what do they signalise? |journal=Animal Biology |volume=54 |issue=2 |pages=207–220 |doi=10.1163/1570756041445218 |url=http://www.corncrake.net/Download/Osiejuk_Olech_2004.pdf |archiveurl=https://web.archive.org/web/20131203070143/http://www.corncrake.net/Download/Osiejuk_Olech_2004.pdf |archivedate=03 de decembro de 2013 |df= |apelidos= |data= |revista= |data-acceso=09 de setembro de 2019 |urlmorta=yes }}</ref>

<ref name=ABC>{{Cita publicación periódica | last= Skerrett | first= Adrian |author2=Betts, Michael |author3=Bullock, Ian |author4=Fisher, David |author5=Gerlach, Ron |author6=Lucking, Rob |author7=Phillips, John |last8=Scott |first8=Bob |year=2006 |title=Third report of the Seychelles Bird Records Committee |journal=Bulletin of the African Bird Club |volume=13 |issue=1 |pages=65–72 |url=http://www.seychellesbirdrecordscommittee.com/uploads/8/0/0/5/8005875/third_report.pdf}}</ref>

<ref name=Ottvall>{{Cita publicación periódica |last=Ottvall |first=Richard |year=1999 |title=Female Corncrake (''Crex crex'') singing in the wild |journal=Journal of Ornithology |volume=140 |issue=4 |pages=453–456 |doi=10.1007/BF01650989 }}</ref>

<ref name=bourne>{{Cita publicación periódica |last=Bourne |first=W.P.R. |year=1957 |title=The breeding birds of Bermuda |journal=Ibis |volume=99 |issue=1 |pages=94–105 |doi=10.1111/j.1474-919X.1957.tb01935.x}}</ref>

<ref name=Peake>{{Cita publicación periódica |last1=Peake |first1=T.M. |last2=McGregor |first2=P.K. |year=2001 |title=Corncrake ''Crex crex'' census estimates: a conservation application of vocal individuality |journal=Animal Biodiversity and Conservation |volume=24 |issue=1 |pages=81–90 |url=http://www.bcn.es/museuciencies_fitxers/imatges/FitxerContingut1401.pdf |format=PDF |data-acceso=09 de setembro de 2019 |data-arquivo=02 de abril de 2012 |url-arquivo=https://web.archive.org/web/20120402005951/http://www.bcn.es/museuciencies_fitxers/imatges/FitxerContingut1401.pdf |url-morta=yes }}</ref>

<ref name=BirdLife>{{Cita web |title=Species factsheet: ''Crex crex'' |year=2015 |publisher=BirdLife International |url=http://www.birdlife.org/datazone/species/factsheet/22692543 |accessdate=27 de maio de 2015 |data-arquivo=03 de maio de 2015 |url-arquivo=https://web.archive.org/web/20150503165521/http://www.birdlife.org/datazone/species/factsheet/22692543 |url-morta=yes }}</ref>

<ref name=Sclater1896>{{Cita publicación periódica |last=Sclater |first=Philip Lutley |year=1896 |url=https://archive.org/stream/proceedingsofgen96scie#page/311/mode/1up |title=Remarks on the divergencies between the "Rules for naming Animals" of the German Zoological Society and the Stricklandian Code of Nomenclature |journal=Proceedings of the Zoological Society of London |volume=54 |issue=2 |pages=306–319 }}</ref>

<ref name=graham>{{Cita publicación periódica |last1=Graham |first1=Jamie |year=2009 |title=Corn Crake pair-bonding and nesting behaviour |journal=British Birds |volume=102 |issue=4 |page=217 |url=http://www.britishbirds.co.uk/wp-content/uploads/article_files/V102/V102_N04/V102_N4_60_63.pdf}}</ref>

<ref name=Smith>{{Cita libro |last1=Smith |first1=John Maynard |last2=Harper |first2=David |title=Animal Signals |url=https://archive.org/details/animalsignals00mayn |year=2003 |location=Oxford |publisher=Oxford University Press |isbn=0-19-852685-7 |page=[https://archive.org/details/animalsignals00mayn/page/n86 11] }}</ref>
<ref name=auk49>{{Cita publicación periódica |last=Stone |first=Witmer |year=1932 |title=Collinge on the Corn-crake |journal=The Auk |volume=49 |issue=1 |pages=126–127 |url=http://sora.unm.edu/sites/default/files/journals/auk/v049n01/p0125-p0126.pdf |format=PDF |doi=10.2307/4076773|jstor=4076773 }}</ref>

<ref name=Stone1894>{{Cita publicación periódica |last=Stone |first=Witmer |title=A Review of the Old World Rallinae |journal=Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia |volume=46 |year=1894 |pages=130–149 |url=https://archive.org/stream/proceedingsofaca46acaduoft#page/130/mode/1up}}</ref>

<ref name=beeton>{{Cita libro |last=Beeton |first=Isabella |title=The Book of Household Management |url=https://archive.org/details/b21527799 |year=1861 |location=Londres |publisher=S.O. Beeton |page=[https://archive.org/details/b21527799/page/210 210] }}</ref>
<ref name=taylor29>{{harvnb|Taylor|van Perlo|2000|p=30}}</ref>

<ref name=BTO>{{Cita web |last=Robinson |first=R.A. |year=2005 |title=Corncrake ''Crex crex'' (Linnaeus, 1758) |work=BirdFacts: profiles of birds occurring in Britain & Ireland (BTO Research Report 407) |url=http://blx1.bto.org/birdfacts/results/bob4210.htm |publisher=BTO |location=Thetford |accessdate=12 de xuño de 2011}}</ref>

<ref name=taylor320>{{harvnb|Taylor|van Perlo|2000|pp=320–327}}</ref>

<ref name=green>{{Cita publicación periódica |last=Green |first=Rhys E. |year=2004 |title=A new method for estimating the adult survival rate of the Corncrake ''Crex crex'' and comparison with estimates from ring-recovery and ring-recapture data |journal=Ibis |volume=146 |issue=3 |pages=501–508 |url=http://www.rspb.org.uk/Images/green%20_04_a_tcm9-206323.pdf |format=PDF |doi=10.1111/j.1474-919x.2004.00291.x |data-acceso=09 de setembro de 2019 |data-arquivo=24 de setembro de 2015 |url-arquivo=https://web.archive.org/web/20150924092438/http://www.rspb.org.uk/Images/green%20_04_a_tcm9-206323.pdf |url-morta=yes }}</ref>

<ref name=rocamora>{{Cita publicación periódica |last1=Green |first1=Rhys E. |last2=Rocamora |first2=Gerard |last3=Schäffer |first3=Norbert |year=1997 |title=Populations, ecology and threats to the Corncrake ''Crex crex'' in Europe |journal=Vogelwelt |volume=118 |pages=117–134 |url=http://www.corncrake.net/Download/european_action_plan.pdf |format=PDF |archiveurl=https://web.archive.org/web/20120112204946/http://www.corncrake.net/Download/european_action_plan.pdf |archivedate=12 de xaneiro de 2012 |df= |apelidos= |data= |revista= |data-acceso=09 de setembro de 2019 |urlmorta=yes }}</ref>

<ref name=hume>{{Cita libro |last=Hume |first=Rob |others=Royal Society for the Protection of Birds |title=RSPB Complete Birds of Britain and Europe |year=2009 |location=Londres |publisher=Dorling Kindersley |isbn=1-4053-4589-6 |page=264}}</ref>

<ref name=wood>{{Cita libro |last=Wood |first=John George |title=The Illustrated Natural History |year=1855 |location=Londres |publisher=G. Routledge |page=302 |url=https://archive.org/details/illustratednatur00wooduoft}}</ref>

<ref name=Donaghy>{{Cita publicación periódica |last=Donaghy |first=A. |year=2007 |title=Corncrakes: a lot done, more to do |journal=Wings |volume=46 |pages=26–27}}</ref>

<ref name=taylor316>{{harvnb|Taylor|van Perlo|2000|pp=316–320}}</ref>

<ref name=Holden>{{Cita libro |last1=Holden |first1=Peter |last2=Cleeves |first2=Tim |title=RSPB Handbook of British Birds |url=https://archive.org/details/rspbhandbookofbr0000hold_r6q3 |year=2010 |location=Robertsbridge, East Sussex |publisher=Christopher Helm |isbn=1-4081-2735-0 |page=[https://archive.org/details/rspbhandbookofbr0000hold_r6q3/page/n111 110]}}</ref>

<ref name=Pain2011>{{Cita publicación periódica |last1=Pain |first1=Debbie |last2=Green |first2=Rhys |last3=Clark |first3=Nigel |year=2011 |title=Bird on the edge: can the Spoon-billed Sandpiper ''Eurynorhynchus pygmeus'' be saved? |journal=BirdingASIA |volume=15 |pages=26–35 |url=http://orientalbirdclub.org/wp-content/uploads/2012/11/Pain-Spoon-billedSandpiper.pdf |apelidos= |data= |revista= |data-acceso=09 de setembro de 2019 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20130402064058/http://orientalbirdclub.org/wp-content/uploads/2012/11/Pain-Spoon-billedSandpiper.pdf |dataarquivo=02 de abril de 2013 |urlmorta=yes }}</ref>

<ref name=Hoogstraal>{{Cita publicación periódica |last1=Hoogstraal |first1=Harry |last2=Traylor |first2=Melvin A. |last3=Gaber |first3=Sobhy |last4=Malakatis |first4=George |last5=Guindy |first5=Ezzat |last6=Helmy |first6=Ibrahim |year=1964 |title=Ticks (Ixodidae) on migrating birds in Egypt, spring and fall 1962 |journal=Bulletin of the World Health Organization |volume=30 |pages=355–367 |pmc=2554818 |issue=3 |pmid=14163959 }}</ref>

<ref name=Seebohm>{{Cita libro |last=Seebohm |first=Henry |others=Edited posthumously by [[Richard Bowdler Sharpe]] |title=Coloured Figures of the Eggs of British Birds |year=1896 |location=Sheffield |publisher=Pawson & Brailsford |page=83 |url=https://archive.org/stream/colouredfigureso00seeb#page/82/mode/2up }}</ref>

<ref name=kees6>{{harvnb|Koffijberg|Schaffer|2006|p=6}}</ref>

<ref name=tylergreen>{{Cita publicación periódica |last1=Tyler |first1=G.A. |last2=Green |first2=Rhys E. |year=2004 |title=Effects of weather on the survival and growth of Corncrake ''Crex crex'' chicks |journal=Ibis |volume=146 |issue=1 |pages=69–76  |doi=10.1111/j.1474-919X.2004.00225.x}}</ref>

<ref name=kees19>{{harvnb|Koffijberg|Schaffer|2006|p=21}}</ref>

<ref name=taylor39>{{harvnb|Taylor|van Perlo|2000|pp=39–41}}</ref>
<ref name=Matyukhin>{{Cita publicación periódica |last1=Matyukhin |first1=V. |last2=Krivosheina |first2=M.G. |year=2008 |title=Contribution to the knowledge of Diptera (Insecta) parasitizing on birds |journal=Entomological Review |volume=88 |issue=2 |pages=258–259 |doi=10.1134/S0013873808020115 }}</ref>
<ref name=Rothschild>{{Cita libro |last1=Rothschild |first1=Miriam |authorlink1=Miriam Rothschild |last2=Clay |first2=Theresa |title=Fleas, Flukes and Cuckoos. A Study of Bird Parasites |year=1953 |publisher=Collins |location=Londres |pages=204–205 |url=https://archive.org/details/fleasflukescucko00roth}}</ref>
<ref name=Matauschek>{{Cita publicación periódica |last=Matauschek |first=Jan Marcus |year=2005 |title=The impact of endangered species law on the real estate development process explored with cost-benefit analysis: The case of the corncrake in Hamburg/Germany |journal=German Working Papers in Law and Economics |volume=2005 |issue=Paper 7 |pages=1–30 |url=http://www.uni-saarland.de/fak1/fr12/csle/workshop/program/Matauschek_CorncrakePaper_GWP.pdf |format=PDF }}</ref>

<ref name=Yildirimhan>{{Cita publicación periódica |last1=Yildirimhan |first1=Hikmet S. |last2=Bursey |first2=Charles R. |last3=Altunel |first3=F. Naci |year=2011 |title=Helminth parasites of the Balkan green lizard, ''Lacerta trilineata'' Bedriaga 1886, from Bursa, Turkey |journal=Turkish Journal of Zoology |volume=35 |issue=3 |pages=1–17 |url=http://www.lacertilia.de/AS/Bibliografie/BIB_5626.pdf |format=PDF |apelidos= |data= |revista= |data-acceso=09 de setembro de 2019 |urlarquivo=https://web.archive.org/web/20180819035314/http://www.lacertilia.de/AS/Bibliografie/BIB_5626.pdf |dataarquivo=19 de agosto de 2018 |urlmorta=yes }}</ref>

<ref name=Mudenda>{{Cita publicación periódica |last1=Mudenda |first=N. |last2=Sainsbury |first2=A.W. |last3=Macgregor |first3=S.K. |last4=Flach |first4=E.J. |last5=Owen |first5=R.J. |year=2008 |title=Prevalence of ''Campylobacter'' species in corncrakes (''Crex crex'') in a reintroduction programme in the UK |journal=Veterinary Record |volume=163 |issue=9 |pages=274–275 |doi=10.1136/vr.163.9.274 |pmid=18757906 }}</ref>

<ref name=vandenBerg1999>{{Cita publicación periódica |last=van den Berg |first=Arnoud B. |year=1999 |title=European news 45 |url=https://archive.org/details/sim_british-birds_1999-06_92_6/page/278 |journal=British Birds |volume=92 |issue=6 |pages=278–300}}</ref>

<ref name=Newton>{{Cita libro |last=Newton |first=Ian |title=Bird Migration (Collins New Naturalist Library 113) |year=2010 |location=Londres |publisher=Collins |isbn=0-00-730732-2 |page=532 }}</ref>

<ref name=tyler>{{Cita publicación periódica |last1=Green |first1=Rhys E. |last2=Tyler |first2=G.A. |last3=Stowe |first3=T.J. |last4=Newton |first4=A.V. |year=1997 |title=A simulation model of the effect of mowing of agricultural grassland on the breeding success of the corncrake (''Crex crex'') |journal=Journal of Zoology |volume=243 |issue=1 |pages=81–115 |doi=10.1111/j.1469-7998.1997.tb05758.x }}</ref>
}}

== Véxase tamén ==
{{Commonscat|Crex crex}}
{{Wikispecies|Crex crex}}

=== Ojutros artigos ===
* [[Rascón de auga]]

=== Bibliografía ===
* {{Cita libro |last1=Koffijberg |first1=Kees |last2=Schaffer |first2=Norbert |title=International single species action plan for the conservation of the Corncrake ''Crex crex'' |year=2006 |location=Bonn, Germany |publisher=Convention on the Conservation of Migratory Species of Wild Animals (CMS) and Agreement on the Conservation of African-Eurasian Migratory Waterbirds (AEWA) (CMS Technical Series & AEWA Technical Series 14 & 9) |url=http://www.unep-aewa.org/publications/technical_series/ts9_ssap_corncrake_complete.pdf |ref=harv}}
* {{Cita publicación periódica |last=Livezey |first=Bradley C. |year=1998 |title=A phylogenetic analysis of the Gruiformes (Aves) based on morphological characters, with an emphasis on the rails (Rallidae) |journal=Philosophical Transactions of the Royal Society of London |volume=353 |issue=1378 |pages=2077–2151 |doi=10.1098/rstb.1998.0353 |pmc=1692427 |ref=harv}}
* {{Cita libro |last=Lockwood |first=W.B. |title=Oxford Book of British Bird Names |url=https://archive.org/details/oxfordbookofbrit0000lock |year=1984 |publisher=[[Oxford University Press]] |location=Oxford |isbn=0-19-214155-4 |ref=harv}}
* {{Cita libro |last1=Taylor |first1=Barry |last2=van Perlo |first2=Berl |title=Rails |year=2000 |publisher=Pica |location=Robertsbridge, Sussex |isbn=1-873403-59-3 |ref=harv}}

=== Ligazóns externas ===
* {{InternetBirdCollection|corncrake-crex-crex|rascón de terra}}
* {{field guide birds of the world|Crex crex}}
* [http://www.ornithos.de/Ornithos/Feather_Collection/Crex_crex/Crex_crex.htm#Top Plumas de rascón de terra (Crex crex)]{{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20180819035107/http://www.ornithos.de/Ornithos/Feather_Collection/Crex_crex/Crex_crex.htm#Top |date=19 de agosto de 2018 }}
* ''[http://www.luminarium.org/sevenlit/marvell/appleton.htm Upon Appleton House, to my Lord Fairfax]'' de Andrew Marvell
* ''[https://web.archive.org/web/20120326155835/http://hellopoetry.com/poem/the-landrail/ The Landrail]'' de John Clare
* [http://sabap2.adu.org.za/docs/sabap1/211.pdf Texto sobre esta especie en The Atlas of Southern African Birds]
* {{Avibase|name=Crex crex}}
* {{VIREO|corn+crake}}
* {{Xeno-canto species|Crex|crex|Corn crake}}

{{control de autoridades}}

[[Categoría:Crex]]
[[Categoría:Aves de Galicia]]
[[Categoría:Animais descritos en 1758]]