Eparquía: Diferenzas entre revisións
m nova clave para a Categoría:Eparquías: " " mediante HotCat |
|||
| (Non se amosan 13 revisións feitas por 5 usuarios.) | |||
| Liña 1: | Liña 1: | ||
Unha '''eparquía''' é unha circunscrición civil do [[Imperio Bizantino]], e tamén unha subdivisión da [[diocese]] na organización relixiosa bizantina.<ref>{{cita libro|autor=Carballeira Anllo, Xosé Mª (coord.)|capítulo=Eparquía|título=Gran Diccionario Xerais da Lingua|páxina=800|ano=2000|editor=Cid Cabido, Xosé (ed.)|editorial=Xerais|lugar=Vigo}}</ref> |
|||
| ⚫ | ''' |
||
==Etimoloxía== |
|||
| ⚫ | O termo '''eparca''' empregábase no [[imperio Seléucida]] para referirse a un alto cargo administrativo. Deriva do [[lingua grega|grego]] ἐπί ''epí'' "sobre" e de ἀρχεία ''arkhéia'' "goberno", para indicar o funcionario responsábel do goberno sobre un territorio particular, chamado '''ἐπαρχία''' ''(eparkhía)'' en [[lingua grega|grego]] (en [[lingua latina|latín]] ''eparchia''). |
||
== Eparquía no Imperio bizantino == |
== Eparquía no Imperio bizantino == |
||
Tras a [[Teodosio I|reforma teodosiana]], o termo ''eparquía'' foi empregado polo [[Imperio bizantino|Impero Romano de Oriente]] para indicar unha circunscrición administrativa equivalente á ''[[provincia romana|provincia]]'' [[Imperio romano|latina]]. Tales entidades desapareceron despois do [[século VII]] coa institucións dos [[thema|temas]]. |
|||
Na capital [[Constantinopla]], en cambio, o título de ''eparca do pretorio'' ou ''eparca de Constantinopla'' ([[lingua grega|grego]]: ἔπαρχος τοῦ πραιτωρίου, ''éparkhos tû praitoríu'') pasou a indicar, a finais do Imperio, o [[Títulos e cargos do Imperio Bizantino#Títulos da administración|prefecto do pretorio de Oriente]] e gobernador da cidade. |
Tras a [[Teodosio I|reforma teodosiana]], o termo ''eparquía'' foi empregado polo [[Imperio bizantino|Impero Romano de Oriente]] para indicar unha circunscrición administrativa equivalente á ''[[provincia romana|provincia]]'' [[Imperio romano|latina]]. Tales entidades desapareceron despois do [[século VII]] coa institucións dos [[thema|temas]]. Na capital [[Constantinopla]], en cambio, o título de ''eparca do pretorio'' ou ''eparca de Constantinopla'' ([[lingua grega|grego]]: ἔπαρχος τοῦ πραιτωρίου, ''éparkhos tû praitoríu'') pasou a indicar, a finais do Imperio, o [[Títulos e cargos do Imperio Bizantino#Títulos da administración|prefecto do pretorio de Oriente]] e gobernador da cidade. |
||
== Eparquía nas igrexas cristiás == |
== Eparquía nas igrexas cristiás == |
||
O termo ''eparquía'' emprégase en moitas igrexas cristiás para indicar unha circunscrición administrativa ou relixiosa. O correspondente título á súa fronte é o de '''eparca''' ou [[bispo]]. |
O termo ''eparquía'' emprégase en moitas igrexas cristiás para indicar unha circunscrición administrativa ou relixiosa. O correspondente título á súa fronte é o de '''eparca''' ou [[bispo]]. O termo úsase para indicar algunhas subdivisións nas [[Igrexa Ortodoxa|Igrexas Ortodoxas]], e nalgunhas [[Igrexa Católica|Igrexas católicas]] de [[Igrexa sui iuris|rito oriental]] chámase '''eparquía''' a unha porción de territorio e de fieis que son confiados á cura pastoral dun [[eparca]] ou [[bispo]]; a eparquía xa que logo é totalmente correspondente á [[diocese]] da [[Igrexa Latina]]. As eparquías (e os seus eparcas) réxense polos canons 177-310 do [[Código dos Canons das Igrexas Orientais]]. |
||
=== Igrexa ortodoxa === |
|||
==Notas== |
|||
O termo úsase hoxe para indicar algunhas subdivisións nas [[Igrexa Ortodoxa|Igrexas Ortodoxas]] e [[Igrexa particular|Católicas de rito oriental]]. |
|||
=== Igrexa católica === |
|||
{{listaref}} |
|||
Na [[Igrexa Católica Romana|Igrexa católica]] de [[Igrexa sui iuris|rito oriental]] chámase '''eparquía''' a unha porción de territorio e de fieis que son confiados á cura pastoral dun [[eparca]] ou [[bispo]]; a eparquía xa que logo é totalmente correspondente á [[diocese]] da [[Igrexa latina]]. |
|||
As eparquías (e os seus eparcas) réxense polos canons 177-310 do [[Código dos Canons das Igrexas Orientais]]. |
|||
{{territorios bizantinos de Italia}} |
{{territorios bizantinos de Italia}} |
||
{{Control de autoridades}} |
|||
| ⚫ | |||
[[Categoría:Divisións territoriais católicas]] |
|||
| ⚫ | |||
Revisión actual feita o 15 de novembro de 2024 ás 07:50
Unha eparquía é unha circunscrición civil do Imperio Bizantino, e tamén unha subdivisión da diocese na organización relixiosa bizantina.[1]
Etimoloxía
[editar | editar a fonte]O termo eparca empregábase no imperio Seléucida para referirse a un alto cargo administrativo. Deriva do grego ἐπί epí "sobre" e de ἀρχεία arkhéia "goberno", para indicar o funcionario responsábel do goberno sobre un territorio particular, chamado ἐπαρχία (eparkhía) en grego (en latín eparchia).
Eparquía no Imperio bizantino
[editar | editar a fonte]Tras a reforma teodosiana, o termo eparquía foi empregado polo Impero Romano de Oriente para indicar unha circunscrición administrativa equivalente á provincia latina. Tales entidades desapareceron despois do século VII coa institucións dos temas. Na capital Constantinopla, en cambio, o título de eparca do pretorio ou eparca de Constantinopla (grego: ἔπαρχος τοῦ πραιτωρίου, éparkhos tû praitoríu) pasou a indicar, a finais do Imperio, o prefecto do pretorio de Oriente e gobernador da cidade.
Eparquía nas igrexas cristiás
[editar | editar a fonte]O termo eparquía emprégase en moitas igrexas cristiás para indicar unha circunscrición administrativa ou relixiosa. O correspondente título á súa fronte é o de eparca ou bispo. O termo úsase para indicar algunhas subdivisións nas Igrexas Ortodoxas, e nalgunhas Igrexas católicas de rito oriental chámase eparquía a unha porción de territorio e de fieis que son confiados á cura pastoral dun eparca ou bispo; a eparquía xa que logo é totalmente correspondente á diocese da Igrexa Latina. As eparquías (e os seus eparcas) réxense polos canons 177-310 do Código dos Canons das Igrexas Orientais.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Carballeira Anllo, Xosé Mª (coord.) (2000). "Eparquía". En Cid Cabido, Xosé (ed.). Gran Diccionario Xerais da Lingua. Vigo: Xerais. p. 800.
