Karma
Karma (do sánscrito कर्म karmam; en pali, Kamma) significa acción. O termo ten uso relixioso dentro das doutrinas budista, hinduísta e xainista. Foi posteriormente adoptado tamén pola Teosofía, polo Espiritismo e por un subgrupo significativo do movimento New Age.
Non obstante, débese notar que non hai moita consistencia de uso do termo ou de interpretación do seu significado. As relixións utilizan o termo Karma para expresar un conxunto de accións dos homes e as súas consecuencias. Este termo, na física, é equivalente a lei: "Para toda acción existe unha reación de Forza e Sentido contrario". Neste caso, para toda acción tomada polo ser humano, este pode esperar unha reación. Se practicou o mal, entón receberá de volta un mal en intensidade equivalente ao mal causado. Se practicou o ben, entón receberá de volta un ben en intensidade equivalente ao ben causado. Dependendo da doutrina e dos dogmas da relixión discutida, este termo pode parecer diferente, sen embargo a súa esencia focalízase sempre nas accións e nas súas consecuencias.
Karma segundo o Budismo
No Budismo, Kamma ou Karma é a palabra para "acto" ou "acción", e nese sentido úsase a palabra en textos máis antigos para ilustrar a importancia de desenvolver actitudes e intencións correctas. Considérase que por xerar Karma os seres están presos ao Samsara, e polo tanto a meta última da práctica budista é extinguir o Karma. Non todas as ramas do Budismo lle dan importancia ao Karma, por exemplo a rama Zen.
Karma segundo o Esoterismo
Algúns movimentos esotéricos costuman falar do karma no sentido de "conxunto de deméritos acumulados" e en dharma como "conxunto de méritos acumulados" (polo tanto o contrario de karma). Esa terminoloxía non é consistente co uso tradicional das relixións orientais, principalmente porque Dharma significa ensino ou verdade en vez de mérito ou virtude.
Véxase tamén
Ligazóns Externas (separadas por doutrina)
Karma segundo o Budismo
Karma (ou Carma) segundo o Espiritismo
Karma segundo a Teosofía
Karma segundo o Hinduísmo
Extractos das páxinas web anteriores:
"O karma foi base de moitas filosofias e relixións, foi citado nos ensinamentos gregos a través de Pitágoras e Sócrates; no Manarva Dharma-Sastra, máis coñecido como código de Manu en 1300 a.C., na India antiga; entre os monxes Tibetanos, no Ceilán, Xapón, China e nos países de relixión Budista.
Observando os textos bíblicos do antigo e novo testamento observamos con facilidade que diversas pasaxes revelan a lei do karma, experiencias fóra do corpo, visión de espíritos e principalmente referencias claras á reencarnación.(...)"
Karma Negativo e Karma Positivo
Vivir a lei do karma propicia unha sabedoría crecente, preparándonos de forma constante e gradual en cada etapa das nosas vidas; Sendo como nas leis da física: o acúmulo das experiencias e accións positivas compensa, e o das negativas propician o sofrimento.
Como resultado das accións positivas e negativas do ser, as leis kármicas crian efeitos directamente proporcionais na xornada evolutiva de cada un. Como lei natural, establece así o papel da perfecta “xustiza divina” presente en toda natureza e criación.
Desgraciadamente, ese termo karma foi distorsionado no occidente e na cultura popular pasou a significar castigo, fatalismo inmutábel - traendo tamén a palabra dharma como mérito (cando en verdade no Oriente o termo dharma ten o sentido de ensino, de actuar segundo as leis da natureza; e a-dharma ten o significado de contrariar a estas mesmas leis).
Dharma (do sánscrito) polo conceito hinduista quer dicir Deber, Traballo ou Misión. E para o budista quer dicir Mérito ou Bendición.
O termo karma comezou a adquirir popularidade no mundo occidental no final do século XIX a través da Doutrina Espírita e a Teosofía. Influenciado polo cristianismo, rico nas nocións de culpa e pecado, o karma dos occidentais é algo forzosamente malo, que se debe pagar con sofrimento. Mais nas súas raíces, bon ou mal karma, dependen unicamente de acción e os seus respectivos efeitos. Karma é un termo sánscrito que significa actividade, acción e quer dicir lei de causalidade ou lei de axuste.
A lóxica lévanos a crer que todo acontecimento provén de causas anteriores, que pola súa vez van producir efeitos futuros, nunha reación en cadea. Mais karma tamén é a lei que rexe o mundo do pensamento, do sentimento, emocións e enerxía.
H. P. Blavatsky (1831-1891) considera o Karma como a “lei última do Universo, a fonte e a orixe de todas as demais leis que existen na natureza. Karma é a lei infalible que axusta o efeito á causa, nos planos físico, mental e espiritual do ser”.
Karma é o resultado do que cada un planta cos seus pensamentos, sentimentos, enerxías e accións. El demonstra que somos totalmente responsábeis de cada acto, por mínimo que sexa"