Saltar ao contido

Ramanuja

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Revisión feita o 16 de agosto de 2024 ás 12:49 por InternetArchiveBot (conversa | contribucións) (Engade 1 libro para verificar (20240812)) #IABot (v2.0.9.5) (GreenC bot)
(dif) ← Revisión máis antiga | Revisión actual (dif) | Revisión máis nova → (dif)
Modelo:BiografíaRamanuja
Biografía
Nacemento1017 (Gregoriano) Editar o valor en Wikidata
Sriperumbudur, India Editar o valor en Wikidata
Morte1137 (Gregoriano) Editar o valor en Wikidata (119/120 anos)
Srirangam, India (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
RelixiónHinduísmo Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónteólogo, filósofo, poeta Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteObálky knih,
Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron
Dicionario Enciclopédico Granat Editar o valor en Wikidata

Ramanuja, Ramanujacharya ou Rāmānujā (|ɽaːmaːnʊdʑɐ|), nado en Sriperumbudur supostamente en 1017 e finado en Sri Rangam en 1137 foi un teólogo e filósofo indio, un dos máis importantes da tradción do Sri Vaishnavism no hinduísmo.[1][2] Os seus fundamentos filosóficos para o devocionalismo influíron no movemento Bhakti.[1][3][4]

O gurú de Ramanuja foi Yādava Prakāśa, estudoso que formaba parte da tradición monástica do Advaita Vedānta.[5] A tradición Sri Vaishnava afirma que Ramanuja estaba en desacordo co seu gurú e coa non dualista Advaita Vedānta, e pola contra seguiu os pasos dastradicións Tamil Alvārs e os estudosos Nāthamuni e Yamunāchārya.[1] Ramanuja é coñecido por propoñer a subescola de Vishishtadvaita de Vedānta,[6][7] e os seus discípulos foron autores de textos como Shatyayaniya Upanishad.[5] O propio Ramanuja escribiu textos influentes, como o bhāsya dos Brahma Sutras e o Bhagavad Gita, todos eles en sánscrito.[8]

A súa filosofía Vishishtadvaita (cualificada como non dualista) competiu coa filosofía do Dvaita (dualismo teísta) de Madhvāchārya, e coa filosofía Advaita (non dualista) de Ādi Shankara, como a tres filosofías Vedanta máis influentes do segundo milenio.[9][10] Ramanuja presentou a importancia epistémica e soteriolóxica do bhakti, ou a devoción a un deus persoal (no seu caso Vishnu) como medio de liberación espiritual. As súas teorías afirman que existe unha pluralidade e distinción entre Ātman (alma) e Brahman (metafísica, realidade última), mentres que tamén afirmou que hai unidade de todas as almas e que a alma individual ten o potencial de darse conta da identidade co Brahman.[11][10][12]

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Ramanuja naceu na aldea de Sriperumbudur, Tamil Nadu, preto de Chennai.[13] Os seus seguidores no Vaishnava escribiron haxiografías, algunhas delas realizadas séculos despois da súa morte, que a tradición considera verdadeiras.[2][14]

As haxiografías tradicionais afirman que Ramanuja tivo como nai a Kānthimathi e como pai a Asuri Kesava Somayāji.[15] Crese que naceu no mes de Chaitra baixo a estrela Tiruvadhirai.[16] Sitúan a súa vida entre 1017 e 1137, o que supón unha lonxevidade de 120 anos.[17] Estas datas son cuestionadas por estudosos modernos en base a rexistros nos templos e a literatura rexional dos séculos XI e XII fóra da tradición Sri Vaishnava, e suxiren que puido vivir entre 1077 e 1157.[18][15][13]

Ramanuja casou, mudouse a Kānchipuram e estudou nun mosteiro Advaita Vedānta con Yādava Prakāśa como gurú.[3][5][19] Ramanuja e o seu gurú estaban en desacordo con frecuencia na interpretación dos textos védicos, particularmente o Upanishad.[15][20] Ramanuja e Yādava Prakāśa separáronse e posteriormente Ramanuja continuou os seus estudos pola súa contra.[2][19]

Intentou coñecer outro coñecido estudoso do século XI, Yamunāchārya, mais a tradición afirma que este faleceu antes do encontro.[2] Ramanuja era bisneto de Yamunāchārya.[21] Porén, algúns haxiógrafos afirman que o cadáver de Yamunāchārya se ergueu de xeito milagroso e nomeou a Ramanuja como o novo líder da seita de Sri Vaishnava antes liderada por Yamunāchārya.[2] Unha haxiografía indica que tras deixar a Yādava Prakāśa, Ramanuja foi iniciado no Sri Vaishnavismo por Periya Nambi, tamén chamado Mahapurna, outro estudoso Vedānta. Ramanuja renunciou á vida de casado e converteuse en monxe.[22] Non obstante, Katherine Young indica que a evidencia histórica de se Ramanuja mantivo unha vida matrimonial ou se renunciou a esta para ser monxe é incerta.[23]

Ramanuja converteuse en sacerdote do templo de Varadharāja Perumal (Vishnu) en Kānchipuram, onde ensinou que o moksha (liberación do samsara) se consegue non coa metafísica, nirguna Brahman, senón coa axuda dun deus persoal, saguna Vishnu.[19][24]

  1. 1,0 1,1 1,2 C. J. Bartley 2013, pp. 1–4, 52–53, 79.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Sydnor, Jon Paul (2012). Rāmānuja and Schleiermacher: Toward a Constructive Comparative Theology. Casemate. pp. 20–22 with footnote 32. ISBN 978-0227680247. 
  3. 3,0 3,1 Doniger, Wendy (1999). Merriam-Webster's encyclopedia of world religions. Merriam-Webster. p. 904. ISBN 978-0-87779-044-0. 
  4. Rothermund, Dietmar (2004). A History of India. Routledge. p. 149. ISBN 978-0-415-32920-0.  Faltan o |apelido1= en Authors list (Axuda)
  5. 5,0 5,1 5,2 Olivelle, Patrick (1992). The Samnyasa Upanisads : Hindu Scriptures on Asceticism and Renunciation: Hindu Scriptures on Asceticism and Renunciation. Oxford University Press. pp. 10–11, 17–18. ISBN 978-0-19-536137-7. 
  6. C. J. Bartley 2013, pp. 1-2.
  7. Carman 1974, p. 24.
  8. Carman 1994, pp. 82-87 con notas.
  9. Indich, William M. (1995). Consciousness in Advaita Vedanta. Motilal Banarsidass. pp. 1–2, 97–102. ISBN 978-81-208-1251-2. 
  10. 10,0 10,1 Sullivan, Bruce M. (2001). The A to Z of Hinduism. Rowman & Littlefield. p. 239. ISBN 978-0-8108-4070-6. 
  11. C. J. Bartley 2013, pp. 1-2, 9-10, 76-79, 87-98.
  12. Doyle, Sean (2006). Synthesizing the Vedanta: The Theology of Pierre Johanns, S.J. Peter Lang. pp. 59–62. ISBN 978-3-03910-708-7. 
  13. 13,0 13,1 Jones & Ryan 2006, p. 352.
  14. Keith E. Yandell 2001, pp. 7, 148.
  15. 15,0 15,1 15,2 Mishra, Patit Paban (2012). "Ramanuja (ca. 1077–ca. 1157)". Rāmānuja (ca. 1077–ca. 1157) in Encyclopedia of Global Religion (Editors: Mark Juergensmeyer & Wade Clark Roof). ISBN 9780761927297. doi:10.4135/9781412997898.n598. 
  16. Narasimhacharya, Madabhushini. Sri Ramanuja. Sahitya Akademi, 2004 - Hindu saints - 51 pages. p. 17. 
  17. Carman 1994, pp. 45, 80.
  18. Carman 1974, pp. 27-28, 45.
  19. 19,0 19,1 19,2 "Ramanuja | Hindu theologian and philosopher". Encyclopedia Britannica (en inglés). Consultado o 5-4-2019. 
  20. "Ramanuja's explanation". The Hindu (en inglés). 2014-01-13. ISSN 0971-751X. Consultado o 5-4-2019. 
  21. Aiyangar, Sakkottai Krishnaswami. Ancient India: Collected Essays on the Literary and Political History of Southern India. Asian Educational Services, 2004. p. 195. 
  22. Govindāchārya, Alkandavilli (1906). The Life of Râmânujâchârya: The Exponent of the Viśistâdvaita Philosophy. S. Murthy. pp. 62–70. 
  23. Young, Katherine (1996). Steven Rosen, ed. Vaiṣṇavī. Motilal Banarsidass. pp. 286–288. ISBN 978-81-208-1437-0. 
  24. Sydnor, Jon Paul (2012). Rāmānuja and Schleiermacher: Toward a Constructive Comparative Theology. Casemate. pp. 84–87. ISBN 978-0227680247. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]