Roxelio de Hauteville
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | c. 1060 (Gregoriano)  Campania, Italia |
| Morte | 22 de febreiro de 1111 (Gregoriano) (50/51 anos) Salerno, Italia |
| Lugar de sepultura | Catedral de Salerno (pt)  |
| Count of Apulia (en) | |
| | |
| Actividade | |
| Ocupación | militar |
| Outro | |
| Título | Count of Apulia (en) |
| Familia | Casa de Hauteville |
| Cónxuxe | Adela de Flandres (1090 (Gregoriano)–) |
| Fillos | Marc de Hauteville, Guillaume de Gesualdo, William II, Duke of Apulia |
| Pais | Robert Guiscard e Sikelgaita |
| Irmáns | Sibylle de Hauteville Emma of Hauteville Mafalda da Apúlia-Calábria Robert Scalio Bohemundo I de Antioquía Guy of Hauteville |
 | |
Roxerio de Hauteville, coñecido como Roxerio Borsa (en latín, Rogerius [cognomento] Bursa), nado contra 1060, quizais en Melfi, e finado en Salerno o 22 de febreiro de 1111, foi un cabaleiro normando que foi duque de Puglia e Calabria desde 1085 a 1111.[1]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Foi fillo e sucesor de Roberto Guiscardo, o cabaleiro normando que foi duque de Puglia e Calabria e conquistador de Sicilia. A súa nai foi Sichelgaita de Salerno, unha poderosa princesa guerreira de estirpe lombarda.[2] As intelixentes manobras de Sichelgaita que, en 1073, conseguiron convencer aos baróns apulianos para que o recoñeceran como herdeiro en lugar de Boemondo, o fillo máis vello de Roberto nacido do primeiro matrimonio deste con Alberada de Buonalbergo, garantíronlle a sucesión a Guiscardo. O historiador inglés John Julius Norwich escribe del:
...Roxerio, chamado Borsa (Bolsa) pola súa manía inveterada ao contar e volver a contar o seu diñeiro, era un rapaz de trece anos débil e vacilante que daba a impresión de que a infancia pasada con Roberto e Sichelgaita fora demasiado para el.John Julius Norwich, The Normans in the South 1016-1130
A orixe do alcume Borsa tamén sinalouno Emily Albu.[3]
Polo tanto, en 1073, Roxerio foi proclamado herdeiro, mentres que Roberto Guiscardo foi afectado por unha enfermidade durante unha estancia en Trani. O único que se opuxo ao recoñecemento do futuro duque foi Abelardo de Hauteville, curmán de Roxerio, porque era fillo de Umfredo, irmán de Roberto. Reclamou para si o dereito á sucesión, xa que Guiscardo, designado como o seu titor á morte de Umfredo, confiscara arbitrariamente as súas posesións, apartándoo a el e ao seu irmán Ermanno da liña de herdanza.
En 1084 Roxerio participou nunha campaña militar en Grecia xunto ao seu pai que, o 17 de xullo de 1085 morreu de enfermidade durante o asedio de Cefalonia.
Unha coincidencia singular foi o feito de que Roxerio, herdeiro das posesións italianas, estivese en Grecia no momento da morte de Guiscardo, mentres que Boemondo, herdeiro de Durazzo (hoxe Durrës) e doutros feudos bizantinos, estaba en Italia, precisamente en Salerno.
Roxerio reencontrouse coa súa nai en Cefalonia e, xunto con ela, regresou á súa terra natal, onde en setembro, grazas tamén ao apoio do seu tío Roxerio I de Sicilia, foi recoñecido como duque de Puglia e Calabria. Unha chegada que non deixou de espertar reaccións: Boemondo, o medio irmán descartado da sucesión, respondeu con armas ao ascenso de Roxerio e, co apoio do príncipe Iordán I de Capua, ocupou os castelos de Oria, Otranto e Tarento, chegando a un acordo de paz en marzo de 1086. Bohemondo converteuse en co-rexente de feito xunto co seu irmán, pero xa no verán de 1087 dirixiu unha nova revolta e, co apoio da maioría dos vasalos de Roxerio, conseguiu derrotar a este último en Fragneto, recuperando tamén a posesión de Taranto. Aínda que foi descrito como un guerreiro forte e temíbel, capaz de conquistar as cidades de Benevento, Canosa, Capua e Lucera con hábiles asedios, Roxerio Borsa nunca foi capaz de igualar o poder de Bohemondo, nin de someter a este baixo o seu control. O enfrontamento entre os dous irmáns acabou só coa mediación do papa Urbano II, que recoñeceu en Bohemondo a posesión do Principado de Tarento e outros numerosos castelos, mentres que Roxerio tamén lle garantiu o feudo de Cosenza e a propiedade de feito doutros dominios. En 1089 Urbano II investiu oficialmente a Roxerio Borsa no ducado de Puglia, poñendo fin a calquera controversia.
En maio de 1098, motivado polas peticións do seu curmán Ricardo II de Capua, xunto co seu tío Roxerio de Sicilia, comezou o cerco da cidade de Capua, da que o príncipe fora exiliado sete anos antes como menor. A cambio, o duque recibiu de Ricardo un acto formal de submisión ao seu señorío. Roxerio mantivo o seu compromiso e Capua caeu despois de corenta días de asedio.
Matrimonio e descendencia
[editar | editar a fonte]En 1092, Roxerio Borsa casou con Adela de Flandres, filla de Roberto o Frisón, conde de Flandres, e xove viúva do rei danés Canuto IV o Santo. Desta unión, Roxerio tivo polo menos tres fillos: Luís, que morreu de neno en 1094, Guiscardo, e o seu herdeiro Guillerme de Puglia.
Dunha concubina tivo outro fillo, Guillerme de Xesualdo.
| Predecesor: Título novo |
Duque de Puglia e Calabria 1085 – 1111 |
Sucesor: Guillerme II de Puglia |
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Norwich 1967, p. 219.
- ↑ Mosher 1969, p. 113.
- ↑ Albu 2001, p. 110.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bbiolgrafía
[editar | editar a fonte]- Albu, Emily (2001): The Normans in Their Histories: Propaganda, Myth and Subversion. The Boydell Press.
- Chibnall, Marjorie (2000): Piety, Power and History in Medieval England and Normandy. Ashgate.
- Matthew, Donald (1992): The Norman Kingdom of Sicily. Cambridge University Press.
- Mosher, Paul Hostetler (1969): The Abbey of Cava in the Eleventh and Twelfth Centuries: Cava, the Normans and the Greeks in Southern Italy. University of California Press.
- Norwich, John Julius (1967): The Normans in the South 1016-1130. Longmans: Londres.
- Norwich, John Julius (1970): The Kingdom in the Sun 1130-1194. Longman: Londres.
| Control de autoridades |
|
|---|
