การเปลี่ยนผ่านสู่ระบอบประชาธิปไตยของชิลี
กระบวนการของชิลีที่กำลังก้าวออกจากระบอบเผด็จการ

สาธารณรัฐชิลี
สาธารณรัฐชิลี
คำขวัญ:  Por la razón o la fuerza
("ด้วยเหตุผลหรือด้วยกำลัง")
เพลงชาติ:  ฮิมโน นาซิอองนาล เดอ ชิลี
("เพลงชาติชิลี")
ที่ตั้งของประเทศชิลี
เมืองหลวงซานติอาโก
ภาษาทั่วไปสเปน
รัฐบาล สาธารณรัฐที่มีประธานาธิบดี เป็นเอกภาพ
ประธาน 
• พ.ศ. 2533–2537
ปาตริซิโอ อายล์วิน คนแรก
• ตั้งแต่ปี 2022
กาเบรียล โบริค ปัจจุบัน
การก่อตั้งกลับคืนสู่ระบอบประชาธิปไตย
• ที่จัดตั้งขึ้น
11 มีนาคม 2533
ประชากร
• 1990
13,178,782
• 2017
17,574,003
สกุลเงินเปโซชิลี
รหัส ISO 3166ซีแอล
ก่อนหน้าด้วย		ประสบความสำเร็จโดย
เผด็จการทหารของชิลี
ชิลี
ส่วนหนึ่งของซีรีส์เรื่อง
ประวัติศาสตร์ของประเทศชิลี
Chili, from Atlas Van der Hagen
ไทม์ไลน์ •ปีในชิลี
ประวัติศาสตร์ยุคแรก
สมัยอาณานิคม
การสร้างชาติ
สมัยสาธารณรัฐ
Parliamentary period
Presidential period
Pinochet regime
Contemporary
Related topics

ระบอบการปกครองทางทหารในชิลีซึ่งนำโดยนายพลออกัสโต ปิโนเชต์สิ้นสุดลงเมื่อวันที่ 11 มีนาคม 1990 และถูกแทนที่ด้วยรัฐบาลที่ได้รับการเลือกตั้งตามระบอบประชาธิปไตย[1]ช่วงเวลาเปลี่ยนผ่านกินเวลานานประมาณสอง [ 2]ปี แม้ว่ากระบวนการบางส่วนจะกินเวลานานกว่านั้นมาก ซึ่งแตกต่างจากการเปลี่ยนผ่านในระบอบประชาธิปไตยส่วนใหญ่ซึ่งนำโดยชนชั้นนำหรือประชาชน กระบวนการเปลี่ยนผ่านสู่ระบอบประชาธิปไตยของชิลีเป็นที่รู้จักในชื่อการเปลี่ยนผ่านระดับกลาง[1]ซึ่งเป็นการเปลี่ยนผ่านที่เกี่ยวข้องกับทั้งระบอบการปกครองและสังคมพลเมือง[3] ตลอดช่วงการเปลี่ยนผ่าน แม้ว่าระบอบการปกครองจะเพิ่มความรุนแรงที่กดขี่ แต่ในขณะเดียวกันก็สนับสนุนการปลดปล่อยเสรี โดยทำให้สถาบันประชาธิปไตยแข็งแกร่งขึ้นตามลำดับ[4]และทำให้สถาบันของกองทัพอ่อนแอลงตามลำดับ[5]

ปัจจัยสามประการที่ส่งผลต่อการเติบโตของประชาธิปไตย ได้แก่[6]เศรษฐกิจ บทบาทของกองทหาร และการเมืองในประเทศ การเติบโตทางเศรษฐกิจที่รวดเร็ว (ซึ่งเป็นผลมาจากภาวะเงินเฟ้อต่ำ) การลดลงของเผด็จการ และการตัดสินใจของพรรคการเมืองที่จะร่วมมือกัน กลายเป็นแรงผลักดันหลักในการจัดตั้งแนวร่วมทางอุดมการณ์ที่กว้างขวางขึ้นเพื่อพยายามเอาชนะปิโนเชต์และการปกครองทางทหารของเขา[7]ชิลีเคยเป็นประชาธิปไตยมาก่อนในช่วงสาธารณรัฐประธานาธิบดี (ค.ศ. 1925–1973 )

การเตรียมการสำหรับการเปลี่ยนผ่านเริ่มต้นขึ้นภายในระบอบเผด็จการเอง เมื่อรัฐธรรมนูญที่กำหนดกระบวนการเปลี่ยนผ่านได้รับการอนุมัติในการลงประชามติ ตั้งแต่วันที่ 11 มีนาคม 1981 ถึงเดือนมีนาคม 1990 กฎหมายรัฐธรรมนูญหลายฉบับได้รับการอนุมัติ โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อนำไปสู่การฟื้นฟูประชาธิปไตย หลังจากการลงประชามติในปี 1988 รัฐธรรมนูญปี 1980 (ยังคงมีผลบังคับใช้ในปัจจุบัน) ได้รับการแก้ไขเพื่อผ่อนปรนบทบัญญัติสำหรับการแก้ไขรัฐธรรมนูญในอนาคต สร้างที่นั่งเพิ่มเติมในวุฒิสภา ลดบทบาทของคณะมนตรีความมั่นคงแห่งชาติ และทำให้จำนวนสมาชิกพลเรือนและทหารเท่ากัน (สมาชิกคนละ 4 คน)

Patricio Aylwin คริสเตียนเดโมแครตดำรงตำแหน่งตั้งแต่ปี 1990 ถึง 1994 และสืบทอดตำแหน่งโดยEduardo Frei Ruiz-Tagle (ลูกชายของEduardo Frei Montalva ) จากคริสเตียนเดโมแครตอีกคนหนึ่ง ซึ่งเป็นผู้นำกลุ่มพันธมิตรเดียวกันนี้ต่ออีก 6 ปีRicardo Lagos Escobarจากพรรคสังคมนิยมและพรรคเพื่อประชาธิปไตยนำConcertacionไปสู่ชัยชนะที่หวุดหวิดในการเลือกตั้งประธานาธิบดีในปี 2000 วาระการดำรงตำแหน่งของเขาสิ้นสุดลงในวันที่ 11 มีนาคม 2006 เมื่อMichelle Bacheletจากพรรคสังคมนิยมเข้ารับตำแหน่ง[8]นักธุรกิจแนวกลางขวาSebastian PiñeraจากNational Renewalเข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดีเมื่อวันที่ 11 มีนาคม 2010 หลังจากวาระการดำรงตำแหน่งของ Bachelet หมดลง Bachelet กลับมาดำรงตำแหน่งอีกครั้งในวันที่ 11 มีนาคม 2014 และ Piñera สืบทอดตำแหน่งต่อในวาระถัดมา (2018–2022)

ปัจจุบันชิลีอยู่อันดับที่ 29 ในดัชนีประชาธิปไตยในปัจจุบัน[9]

การลงประชามติและการปฏิรูปรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2531

รัฐธรรมนูญของชิลีผ่านภายใต้การควบคุมของกองทัพที่เข้มงวดในปี 1980 และได้รับการออกแบบให้นำไปสู่การลงประชามติซึ่งประชาชนชิลีจะต้องรับรองผู้สมัครที่เสนอโดยเสนาธิการกองทัพชิลีและผู้อำนวยการทั่วไปของกองตำรวจแห่งชาติ และผู้ที่จะกลายเป็นประธานาธิบดีของชิลีเป็นระยะเวลาแปดปี ในปี 1980 นั่นหมายความว่าประชาชนชิลีจะต้องอนุมัติ การเสนอชื่อผู้สมัครของ ออกุสโต ปิโนเชต์โดยรับรองความชอบธรรมของประชาชนและอนุมัติการลงคะแนนเสียงหากประชาชนปฏิเสธผู้สมัครที่คณะทหารเลือก กองทัพจะยอมสละการควบคุมทางการเมืองให้กับพลเรือน นำไปสู่การเลือกตั้งประธานาธิบดีและรัฐสภาในระบอบประชาธิปไตยในปีถัดไป ส่งผลให้รัฐบาลทหารสิ้นสุดลง

ในปี 1987 รัฐบาลของปิโนเชต์ได้ผ่านกฎหมายที่อนุญาตให้จัดตั้งพรรคการเมืองได้ และกฎหมายอีกฉบับหนึ่งที่อนุญาตให้เปิดทะเบียนรายชื่อผู้มีสิทธิเลือกตั้งระดับชาติ หากประชาชนส่วนใหญ่ลงคะแนนเสียง "ใช่" ต่อการลงประชามติของปิโนเชต์ ปิโนเชต์จะคงอยู่ในอำนาจต่อไปอีกแปดปี แทนที่จะเป็นเช่นนั้น รัฐสภาจึงได้รับการเลือกตั้งและสถาปนาขึ้นเมื่อวันที่ 11 มีนาคม 1990

เพียงแตะต้องลูกน้องของฉันคนใดคนหนึ่ง แล้วลืมเรื่องหลักนิติธรรมไป

—  ออกัสโต ปิโนเชต์, 1989 [10]

บริบทและสาเหตุของการตัดสินใจของปิโนเชต์ที่จะปฏิบัติตามรัฐธรรมนูญ

ปัจจัยต่างๆ ส่งผลให้ปิโนเชต์ตัดสินใจใช้วิธีการนี้ รวมทั้งสถานการณ์ในสหภาพโซเวียตซึ่งมิคาอิล กอร์บาชอฟเป็นผู้ริเริ่มกลาสโนสต์และ การปฏิรูปประชาธิปไตย แบบเปเรสทรอยกา การปฏิรูปเหล่านั้นส่งผลให้ กำแพงเบอร์ลินล่มสลาย ในปี 1989 และ สงครามเย็นสิ้นสุดลงอย่างเป็นทางการซึ่งถือเป็นปัจจัยสำคัญ

สงครามเย็นส่งผลกระทบที่สำคัญต่ออเมริกาใต้ ซึ่งสหรัฐอเมริกาถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มประเทศตะวันตก ตรงกันข้ามกับกลุ่มประเทศตะวันออกซึ่งเกิดการแบ่งแยกขึ้นหลังสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สองและการประชุมยัลตา หลังจาก การปฏิวัติคิวบาในปี 1959 และการนำ ทฤษฎีโฟโกของเช เกวารา ไป ใช้ในหลายประเทศสหรัฐฯ ได้เปิดฉากการรณรงค์ต่อต้าน "กลุ่มคอมมิวนิสต์ที่ก่อการปฏิวัติ " ในอเมริกาใต้ ในเวลาไม่กี่ปี อเมริกาใต้ทั้งหมดก็อยู่ภายใต้การปกครองแบบเผด็จการทหารที่คล้ายคลึงกัน ซึ่งเรียกว่าคณะรัฐประหารในปารากวัยอัลเฟรโด สโตรสเนอร์ดำรงตำแหน่งมาตั้งแต่ปี 1954 ในบราซิลประธานาธิบดีฝ่ายซ้ายโจเอา กูลาร์ตถูกโค่นอำนาจโดยการรัฐประหารในปี 1964ในโบลิเวียพลเอกอูโก บันเซอร์ โค่นอำนาจนายพลฆวน โฮเซ ตอร์เรสฝ่ายซ้ายในปี 1971 ในอุรุกวัยซึ่งถือเป็น "สวิตเซอร์แลนด์" ของอเมริกาใต้Juan María Bordaberryยึดอำนาจด้วยการรัฐประหารเมื่อวันที่ 27 มิถุนายน 1973 " สงครามสกปรก " เกิดขึ้นทั่วทั้งทวีป ซึ่งสิ้นสุดลงด้วยปฏิบัติการคอนดอร์ซึ่งเป็นข้อตกลงระหว่างหน่วยงานรักษาความปลอดภัยของโคนใต้ประเทศอเมริกาใต้ประเทศอื่นๆ และหน่วยงานรัฐบาลสหรัฐฯ ซึ่งให้การฝึกอบรมเพื่อปราบปรามและลอบสังหารฝ่ายตรงข้ามทางการเมืองในประเทศ ในปี 1976 กองทหารยึดอำนาจในอาร์เจนตินาและสนับสนุน "การรัฐประหารโคเคน" ในปี 1980 ของLuis García Meza Tejadaในโบลิเวีย ก่อนที่จะฝึกอบรมกลุ่มContrasในนิการากัว ซึ่ง แนวร่วม ปลดปล่อยแห่งชาติซันดินิสตาซึ่งมีDaniel Ortega เป็นหัวหน้า ได้ยึดอำนาจในปี 1979 การรัฐประหารทางทหารที่คล้ายคลึงกันเกิดขึ้นในกัวเตมาลาและเอลซัลวาดอร์อย่างไรก็ตาม ในช่วงทศวรรษ 1980 สถานการณ์ในโลกค่อยๆ พัฒนาไปเช่นเดียวกับในอเมริกาใต้ แม้ว่าสงครามเย็นจะเริ่มขึ้นอีกครั้งในช่วงปี 1979 ถึง 1985 ซึ่ง เป็น ปีที่กอร์บาชอฟเข้ามาแทนที่คอนสแตนติน เชอร์เนนโกในตำแหน่งผู้นำสหภาพโซเวียต

เชื่อกันว่าการมาเยือนของสมเด็จพระสันตปาปาจอห์น ปอลที่ 2 ในเดือนเมษายน 1987 อาจส่งผลต่อการตัดสินใจของปิโนเชต์ที่จะเรียกร้องให้มีการเลือกตั้ง ภาพพระสันตปาปาปรากฏที่มหาวิทยาลัยคาทอลิกแห่งชิลีเมื่อวันที่ 4 เมษายน 1987

เหตุผลอีกประการหนึ่งที่ถูกกล่าวหาว่าทำให้ปิโนเชต์ตัดสินใจเรียกร้องให้มีการเลือกตั้งคือการเยือนชิลีของสมเด็จพระสันตปาปาจอห์น ปอลที่ 2 ในเดือนเมษายน 1987 โดยพระองค์เสด็จเยือน ซานติอาโก วิญาเด ล มา ร์ วัลปาราอิ โซ เท มูโก ปุนตาอาเรนัสเปอร์โตมอนต์และอันโตฟากัสตา ก่อนที่พระองค์จะเสด็จเยือนละตินอเมริกา สมเด็จพระสันตปาปาได้วิพากษ์วิจารณ์ระบอบการปกครองของปิโนเชต์ว่าเป็น "เผด็จการ" ขณะทรงสนทนากับนักข่าว ตามรายงานของเดอะนิวยอร์กไทมส์ พระองค์ "ทรงใช้ถ้อยคำที่รุนแรงผิดปกติ" เพื่อวิพากษ์วิจารณ์ปิโนเชต์ และทรงบอกกับนักข่าวว่าคริสตจักรในชิลีไม่เพียงแต่ต้องสวดภาวนาเท่านั้น แต่ต้องต่อสู้เพื่อฟื้นฟูประชาธิปไตยในชิลีอย่างจริงจัง[11]ในระหว่างการเยือนชิลีในปี 1987 สมเด็จพระสันตปาปาโปแลนด์ได้ขอให้บิชอปคาทอลิก 31 คนของชิลีรณรงค์ให้มีการเลือกตั้งเสรีในประเทศ[12]ตามคำกล่าวของจอร์จ ไวเกลสมเด็จพระสันตปาปาได้ทรงประชุมกับปิโนเชต์ ซึ่งพวกเขาได้หารือถึงหัวข้อการกลับคืนสู่ประชาธิปไตย จอห์น ปอลที่ 2 ถูกกล่าวหาว่าผลักดันให้ปิโนเชต์ยอมรับการเปิดประเทศตามระบอบประชาธิปไตย และถึงกับเรียกร้องให้เขาลาออกด้วยซ้ำ[13]ในปี 2007 พระคาร์ดินัลสตานิสลาฟ ดซิวิสซ์ซึ่งทำหน้าที่เป็นเลขานุการของสมเด็จพระสันตปาปาจอห์น ปอลที่ 2 ยืนยันว่าสมเด็จพระสันตปาปาขอให้ปิโนเชต์ลาออกและโอนอำนาจให้กับทางการพลเรือนระหว่างการเยือนของพระองค์[14]จอห์น ปอลที่ 2 ยังสนับสนุนVicariate of Solidarityระหว่างการเยือนของพระองค์ ซึ่งเป็นองค์กรที่นำโดยคริสตจักรที่สนับสนุนประชาธิปไตยและต่อต้านปิโนเชต์ จอห์น ปอลที่ 2 เสด็จเยือนสำนักงานของ Vicariate of Solidarity พูดคุยกับคนงาน และ "เรียกร้องให้พวกเขาทำงานต่อไป โดยเน้นย้ำว่าพระกิตติคุณกระตุ้นให้เคารพสิทธิมนุษยชนอยู่เสมอ" [15]บางคนกล่าวหาจอห์น ปอลที่ 2 อย่างผิดพลาดว่ายืนยันระบอบการปกครองของปิโนเชต์โดยปรากฏตัวร่วมกับผู้ปกครองชิลีบนระเบียงของพระองค์ อย่างไรก็ตาม พระคาร์ดินัลโรแบร์โต ทุชชีผู้จัดงานแสวงบุญของสมเด็จพระสันตปาปาจอห์น ปอลที่ 2 เปิดเผยว่า ปิโนเชต์หลอกหลวงพ่อโดยบอกว่าจะพาไปที่ห้องนั่งเล่น แต่ในความเป็นจริงแล้ว เขาพาไปที่ระเบียงบ้านแทน ทุชชีอ้างว่าพระสันตปาปา "โกรธมาก" [16]

ไม่ว่าในกรณีใด การโฆษณาทางการเมืองก็ได้รับการรับรองให้เป็นกฎหมายเมื่อวันที่ 5 กันยายน 1987 และกลายเป็นองค์ประกอบสำคัญของการรณรงค์ "ไม่" สำหรับการลงประชามติ ซึ่งต่อต้านการรณรงค์อย่างเป็นทางการที่เสนอให้กลับไปมีรัฐบาล Popular Unity ในกรณีที่ปิโนเชต์พ่ายแพ้ ในที่สุด การรณรงค์ "ไม่" ต่อปิโนเชต์ก็ได้รับชัยชนะด้วยคะแนนเสียง 55.99% เทียบกับคะแนนเสียง 44.01% ส่งผลให้มีการเรียกร้องให้มีการเลือกตั้งประธานาธิบดีและสภานิติบัญญัติในปีถัดไป

ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2532 ได้มีการลงประชามติร่างรัฐธรรมนูญหลังจากการเจรจายาวนานระหว่างรัฐบาลและฝ่ายค้าน มีการเสนอการปฏิรูปรัฐธรรมนูญ 54 ฉบับ ซึ่งรวมถึงการปฏิรูปวิธีการปฏิรูปรัฐธรรมนูญ การจำกัดการ ประกาศ สถานการณ์ฉุกเฉินการยืนยันความหลากหลายทางการเมืองและการเสริมสร้างสิทธิตามรัฐธรรมนูญ ตลอดจนหลักการประชาธิปไตยและการมีส่วนร่วมในชีวิตทางการเมือง พรรคการเมืองทั้งหมดในกลุ่มการเมืองสนับสนุนการปฏิรูป ยกเว้นพรรค Avanzada Nacional พรรคการเมืองเล็กฝ่ายขวาและพรรคการเมืองเล็กอื่นๆ การปฏิรูปได้รับการผ่านด้วยคะแนนเสียง 91.25%

การบริหารงานของ Aylwin

ปิโนเชต์แสดงความยินดีกับประธานาธิบดีปาทริซิโอ เอลวินคนใหม่ในวันเข้ารับตำแหน่ง 11 มีนาคม พ.ศ. 2533

พันธมิตรConcertaciónซึ่งสนับสนุนการกลับคืนสู่ประชาธิปไตย ได้รวบรวมพรรคคริสเตียนเดโมแครต (PDC) พรรคสังคมนิยม (PS) พรรคเพื่อประชาธิปไตย (PPD) และพรรคโซเชียลเดโมแครตเรดิคัล (PRSD) ไว้ได้ พรรคคริสเตียนเดโมแครตPatricio Aylwinชนะการเลือกตั้งอย่างถล่มทลายในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2532ซึ่งเป็นการเลือกตั้งตามระบอบประชาธิปไตยครั้งแรกนับตั้งแต่การเลือกตั้ง พ.ศ. 2513 ที่ Salvador Allende เป็นฝ่าย ชนะ Patricio Aylwin ได้รวบรวมคะแนนเสียงไปได้ 3,850,023 คะแนน (55.17%) ในขณะที่ Francisco Javier Errázuriz Talaveraเจ้าพ่อซูเปอร์มาร์เก็ตสายกลางขวาจาก พรรค UCCP สามารถคว้าคะแนนเสียงไปได้ 15.05% ซึ่งผลกระทบหลักคือ คะแนนเสียงของ Hernán Büchiผู้สมัครฝ่ายขวาลดลง เหลือ 29.40% (ประมาณ 2 ล้านคะแนนเสียง)

ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2532 นาย Patricio Aylwin หัวหน้า กลุ่มพันธมิตร Concertaciónได้รับชัยชนะในการเลือกตั้งตามระบอบประชาธิปไตยครั้งแรกในชิลีนับตั้งแต่ พ.ศ. 2513

แนวร่วมคอนแชร์ตา ซิออน มีอิทธิพลทางการเมืองของชิลีเป็นเวลานานเกือบตลอดสองทศวรรษต่อมา ในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2534 แนวร่วมได้จัดตั้งคณะกรรมาธิการแห่งชาติเพื่อความจริงและการปรองดอง และ เผยแพร่รายงานเรตติกเกี่ยวกับการละเมิดสิทธิมนุษยชนในช่วงเผด็จการของออกัสโต ปิโนเชต์ รายงานนี้ซึ่งถูกโต้แย้งโดยองค์กรพัฒนาเอกชนด้านสิทธิมนุษยชนและสมาคมนักโทษการเมือง นับได้เพียง 2,279 กรณีของ " การหายตัวไป " ที่สามารถพิสูจน์และบันทึกได้ แน่นอนว่าธรรมชาติของ "การหายตัวไป" ทำให้การสืบสวนดังกล่าวเป็นเรื่องยากมาก ในขณะที่เหยื่อจำนวนมากยังคงถูกข่มขู่จากทางการและไม่กล้าไปที่ศูนย์ตำรวจในพื้นที่เพื่อลงทะเบียนตนเอง เนื่องจากเจ้าหน้าที่ตำรวจก็เหมือนกับในช่วงเผด็จการ

หลายปีต่อมา ปัญหาเดียวกันเกิดขึ้นกับรายงาน Valech ในปี 2004 ซึ่งนับเหยื่อการทรมาน เกือบ 30,000 ราย จากคำให้การของผู้คน 35,000 คน อย่างไรก็ตาม รายงาน Rettig ได้ระบุรายชื่อศูนย์กักขังและทรมานที่สำคัญ เช่นเรือ Esmeralda สนามกีฬา Víctor Jara Villa Grimaldi เป็นต้นการลงทะเบียนเหยื่อของระบอบเผด็จการและการพิจารณาคดีทหารในข้อหาละเมิดสิทธิมนุษยชนที่ตามมาในช่วงทศวรรษ 2000 เป็นประเด็นสำคัญที่องค์กรพัฒนาเอกชนด้านสิทธิมนุษยชนและสมาคมนักโทษการเมือง ซึ่งส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในต่างแดน ต่อสู้เพื่อให้ได้รับการยอมรับในอาชญากรรมที่ก่อขึ้นในสมัยเผด็จการ

นอกจากการดำเนินการตามคณะกรรมาธิการ Rettig แล้ว รัฐบาลของ Aylwin ยังได้จัดตั้งComisión Especial de Pueblos indígenas (คณะกรรมาธิการพิเศษของชนพื้นเมือง) ซึ่งรายงานได้ให้กรอบทางปัญญาของ "กฎหมายชนพื้นเมือง" ( ley indígena ) หรือกฎหมายฉบับที่ 19 253 กฎหมายดังกล่าวมีผลบังคับใช้เมื่อวันที่ 28 กันยายน พ.ศ. 2536 [17]และรับรอง ชาว มาปูเชว่าเป็นส่วนหนึ่งของชาติชิลี ชาวพื้นเมืองอื่นๆ ที่ได้รับการรับรองอย่างเป็นทางการ ได้แก่Aymaras , Atacameñas , Collas , Quechuas , Rapa-Nui , YámanasและKawashkarsแม้ว่ารัฐจะประกาศสิทธิของชนพื้นเมือง แต่ความขัดแย้งที่เกิดจากการยึดครองที่ดินและการเรียกร้องของชาวมาปูเชก็นำไปสู่การปราบปรามของรัฐและการใช้กฎหมายต่อต้านการก่อการร้ายที่ออกโดยคณะ ทหาร ต่อนักเคลื่อนไหวชาวมาปูเช[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]

การบริหารของไฟร รุยซ์-ทาเกิล

เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเลือกตั้งในปี 1993 Concertación ได้จัดการเลือกตั้งขั้นต้นในเดือนพฤษภาคม 1993 ซึ่งเป็นการแข่งขันระหว่างRicardo Lagos ( PPD ) พรรคฝ่ายซ้ายกับ Eduardo Frei Ruiz-Tagle ( PDC ) พรรคคริสเตียนเดโมแครต ซึ่งเป็นบุตรชายของอดีตประธานาธิบดีEduardo Frei Montalva (1911–1982 ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีระหว่างปี 1964–1970) โดย Eduardo Frei ชนะการเลือกตั้งขั้นต้นครั้งนี้ด้วยคะแนนเสียงข้างมากถึง 63%

ฝ่ายขวาซึ่งจัดกลุ่มเป็นพันธมิตรเพื่อชิลียังจัดการเลือกตั้งขั้นต้นระหว่างผู้สมัคร 2 คน: Sebastián PiñeraจากพรรคNational Renewal (RN) ซึ่งเป็นพรรคขวาที่ใหญ่ที่สุดในขณะนั้นและสนับสนุน "NO" ในระหว่างการลงประชามติในปี 1988 เพื่อกลับสู่การปกครองแบบพลเรือน และArturo Alessandri Besaอดีตสมาชิกพรรค National Party (PN) ซึ่งเป็นหลานชายของJorge Alessandriอดีตประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐในช่วงวาระปี 1958 - 1964 และผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีฝ่ายขวาในการเลือกตั้งปี 1970 Alessandri ชนะการเลือกตั้งขั้นต้นเหล่านั้น และเป็นตัวแทนของพันธมิตรเพื่อชิลีในการต่อต้าน Concertación

ผู้สมัครคนอื่นๆ ได้แก่José Piñeraซึ่งดำรงตำแหน่งอดีตรัฐมนตรีในช่วงต้นทศวรรษ 1980 ผู้ซึ่งได้บังคับใช้กฎหมายที่ให้สิทธิในการเป็นเจ้าของทรัพยากรทองแดงแก่กองทัพชิลีและแสดงตนในฐานะผู้สมัครอิสระ (6%); นักนิเวศวิทยาManfred Max-Neef (5.55%) ตัวแทนพรรคประชาธิปไตยทางเลือกฝ่ายซ้ายซึ่งรวบรวมพรรคคอมมิวนิสต์ (PCC), MAPU (ส่วนหนึ่งของ แนวร่วม Popular Unityของ Allende) และพรรคคริสเตียนซ้าย ; Eugenio Pizarro Poblete (น้อยกว่า 5%); และCristián Reitze Campos จาก พรรค Humanistฝ่ายซ้าย(1.1%)

เมื่อวันที่ 28 พฤษภาคม 1993 เหตุการณ์Boinazoเกิดขึ้น โดยทหารพลร่มได้ล้อมสำนักงานใหญ่ของกองทัพชิลีซึ่งตั้งอยู่ใกล้กับPalacio de la Moneda [ 18]แรงจูงใจในการก่อจลาจลทางทหารคือการเปิดการสอบสวนเกี่ยวกับ "Pinocheques"หรือเช็คที่ Pinochet ได้รับเป็นเงินรวม 3 ล้านเหรียญสหรัฐเป็นค่าสินบนจากการซื้อขายอาวุธ[19]ไม่กี่วันก่อนหน้านั้น (และไม่มีใครสังเกตเห็นในเวลานั้น) Jorge Schaulosohn ประธานสภาผู้แทนราษฎร ได้ประณามการทุจริตในการค้าอาวุธของกองทัพชิลีผ่านคนกลางของ FAMAE (โรงงานและคลังอาวุธของกองทัพชิลี) ซึ่งต่อมามีความเกี่ยวข้องกับ กรณีของ Gerardo Huberซึ่งเป็นพันเอกของกองทัพชิลีและตัวแทนของ DINA ที่ถูกลอบสังหารเมื่อปีที่แล้ว[19]

ในที่สุด เอดูอาร์โด เฟรย์ รุยซ์-ตาเกล ก็ชนะการเลือกตั้งในรอบแรกเมื่อเดือนธันวาคม พ.ศ. 2536 ด้วยคะแนนเสียงข้างมากเกือบ 58% (มากกว่า 4 ล้านคะแนนเสียง) เอาชนะอาร์ตูโร อัลเลซานดรีที่ได้ไป 24.4% (ประมาณ 1,700,000 คะแนนเสียง) เอดูอาร์โด เฟรย์เข้ารับตำแหน่งในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2537 โดยมีวาระ 6 ปีจนถึงปี พ.ศ. 2543 ในระหว่างดำรงตำแหน่งนั้น ไม่สามารถดำเนินคดีกับเจ้าหน้าที่ทหารคนใดสำหรับบทบาทของพวกเขาในช่วงเผด็จการได้ ในขณะที่สังคมชิลีส่วนใหญ่ยังคงเป็นปิโนเชติสตา[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]

การจับกุมและการพิจารณาคดีของปิโนเชต์และรัฐบาลลากอส

งานศพของปิโนเชต์

หลังจากข้อตกลงระหว่างปิโนเชต์และอันเดรส ซัลดิบาร์ประธานวุฒิสภาซัลดิบาร์ลงคะแนนเสียงให้ยกเลิกวันที่ 11 กันยายนเป็นวันหยุดประจำชาติเพื่อเฉลิมฉลองการรัฐประหารในปี 1973 ผู้สนับสนุนปิโนเชต์ได้ขัดขวางความพยายามดังกล่าวมาโดยตลอด[20]ในปีเดียวกัน ปิโนเชต์เดินทางไปลอนดอนเพื่อเข้ารับการผ่าตัดหลัง เมื่อไปถึงที่นั่น เขาถูกจับกุมตามคำสั่งของผู้พิพากษาชาวสเปนบัลตาซาร์ การ์ซอนทำให้เกิดความสนใจทั่วโลก ไม่เพียงแต่เพราะประวัติศาสตร์ของชิลีและอเมริกาใต้เท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะการจับกุมครั้งนี้เป็นหนึ่งในครั้งแรกของเผด็จการที่ยึดตาม หลักการ เขตอำนาจศาลสากลปิโนเชต์พยายามปกป้องตัวเองโดยอ้างถึงพระราชบัญญัติคุ้มครองของรัฐในปี 1978 ซึ่งเป็นข้อโต้แย้งที่ระบบตุลาการของอังกฤษปฏิเสธ อย่างไรก็ตามแจ็ก สตอร์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยของอังกฤษ ได้ปล่อยตัวเขาด้วยเหตุผลทางการแพทย์ และปฏิเสธที่จะส่งตัวเขาไปยังสเปน ปิโนเชต์เดินทางกลับชิลีในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2543 เมื่อลงจากเครื่องบินด้วยรถเข็น เขาก็ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วและแสดงความเคารพต่อกลุ่มผู้สนับสนุนที่ส่งเสียงเชียร์ ซึ่งรวมถึงวงดุริยางค์ทหารที่บรรเลงเพลงมาร์ชทหารที่เขาชื่นชอบ ซึ่งกำลังรอเขาอยู่ที่สนามบินในซานติอาโก ประธานาธิบดีริการ์โด ลากอสซึ่งเพิ่งเข้ารับตำแหน่งเมื่อวันที่ 11 มีนาคม กล่าวว่าการมาถึงของนายพลเกษียณอายุราชการผ่านโทรทัศน์ทำให้ภาพลักษณ์ของชิลีเสียหาย ขณะที่ผู้คนนับพันออกมาประท้วงต่อต้านเขา[21]

ริคาร์โด ลากอส ผู้แทน พรรค คอนเซอร์ตาซิ ออน เพื่อประชาธิปไตย ชนะการเลือกตั้ง อย่างหวุดหวิด เพียงไม่กี่เดือนก่อนหน้านั้นด้วยคะแนนเสียงไม่ถึง 200,000 คะแนน (51.32%) เหนือโจควิน ลาวินซึ่งเป็นตัวแทนของพรรคพันธมิตรฝ่ายขวาเพื่อชิลี (ประมาณ 49%) ผู้สมัครทั้ง 6 คนไม่มีใครได้รับเสียงข้างมากเด็ดขาดในรอบแรกที่จัดขึ้นเมื่อวันที่ 12 ธันวาคม 1999 ลากอสเข้ารับตำแหน่งเป็นเวลา 6 ปีเมื่อวันที่ 11 มีนาคม 2000

ในเดือนมิถุนายน 2000 รัฐสภาได้ผ่านกฎหมายฉบับใหม่ที่ให้สมาชิกกองกำลังติดอาวุธที่ให้ข้อมูลเกี่ยวกับผู้สูญหาย ไม่เปิดเผยตัว ตน[22]ในขณะเดียวกัน การพิจารณาคดีเกี่ยวกับการละเมิดสิทธิมนุษยชนในช่วงเผด็จการยังคงดำเนินต่อไป ปิโนเชต์ถูกเพิกถอนเอกสิทธิ์คุ้มครองของรัฐสภาในเดือนสิงหาคม 2000 โดยศาลฎีกาและถูกตั้งข้อกล่าวหาโดยผู้พิพากษาJuan Guzmán Tapiaในปี 1999 Tapia ได้สั่งจับกุมทหารห้านาย รวมถึงนายพล Pedro Espinoza Bravo แห่งDINAสำหรับบทบาทของพวกเขาในCaravan of Deathหลังจากรัฐประหาร 11 กันยายน โดยให้เหตุผลว่าร่างของ " ผู้สูญหาย " ยังคงสูญหายอยู่ เขาจึงใช้หลักนิติศาสตร์ซึ่งยกเลิกข้อกำหนด ใดๆ เกี่ยวกับอาชญากรรมที่ก่อขึ้นโดยกองทหาร การพิจารณาคดีของปิโนเชต์ดำเนินต่อไปจนกระทั่งเขาเสียชีวิตในวันที่ 10 ธันวาคม 2006 โดยมีการฟ้องร้องสลับกันสำหรับคดีเฉพาะ ศาลฎีกาเพิกถอนเอกสิทธิ์คุ้มกัน หรือในทางตรงกันข้าม เอกสิทธิ์คุ้มกันจากการถูกฟ้องร้อง โดยที่สุขภาพของเขาเป็นเหตุผลหลักที่สนับสนุนหรือคัดค้านการถูกฟ้องร้อง ในเดือนมีนาคม 2005 ศาลฎีกายืนยันเอกสิทธิ์คุ้มกันของปิโนเชต์ในกรณีการลอบสังหารนายพลคาร์ลอส ปราตส์ในกรุงบัวโนสไอเรสเมื่อปี 1974 ซึ่งเกิดขึ้นเป็นส่วนหนึ่งของปฏิบัติการคอนดอร์อย่างไรก็ตาม เขาถูกตัดสินให้เหมาะสมที่จะขึ้นศาลในปฏิบัติการโคลอมโบซึ่งระหว่างนั้นฝ่ายตรงข้ามทางการเมือง 119 คน "หายตัวไป" ในอาร์เจนตินา ผู้พิพากษาของชิลียังเพิกถอนเอกสิทธิ์คุ้มกันของเขาใน คดี วิลลา กริมัลดีซึ่งเป็นศูนย์กักขังและทรมานที่ชานเมืองซานติอาโก

ปิโนเชต์ซึ่งยังคงได้รับชื่อเสียงในด้านความชอบธรรมจากผู้สนับสนุนของเขา สูญเสียความชอบธรรมเมื่อเขาถูกกักบริเวณในบ้านพักในข้อหาฉ้อโกงภาษีและปลอมแปลงหนังสือเดินทาง หลังจากมีการเผยแพร่รายงานเกี่ยวกับธนาคารริกส์ในเดือนกรกฎาคม 2004 โดยคณะอนุกรรมการถาวรด้านการสอบสวนของ วุฒิสภาสหรัฐฯ รายงานดังกล่าวเป็นผลจากการสอบสวนเกี่ยวกับการจัดหาเงินทุนสำหรับการโจมตีในวันที่ 11 กันยายน 2001ในสหรัฐอเมริกา ธนาคารดังกล่าวควบคุมทรัพย์สินของปิโนเชต์ระหว่าง 4 ล้านถึง 8 ล้านดอลลาร์สหรัฐ เนื่องจากเขาอาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็กๆ ในซานติอาโก จึงปกปิดทรัพย์สินของเขาไว้ ตามรายงานระบุว่า ธนาคารริกส์มีส่วนร่วมในการฟอกเงินของปิโนเชต์ โดยจัดตั้งบริษัทเชลล์ออฟชอร์ (เรียกปิโนเชต์ว่า "อดีตเจ้าหน้าที่ของรัฐ") และซ่อนบัญชีของเขาจากหน่วยงานกำกับดูแล การยื่นฟ้องฉ้อโกงภาษีมูลค่า 27 ล้านดอลลาร์สหรัฐซึ่งเกี่ยวข้องกับบัญชีธนาคารลับของปิโนเชต์และครอบครัวของเขาในสหรัฐอเมริกาและแคริบเบียน ทำให้กลุ่มอนุรักษ์นิยมที่ยังคงสนับสนุนเขาต้องตกตะลึง เก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของเงินทุนเหล่านี้ได้มาจากระหว่างปี 1990 ถึง 1998 เมื่อปิโนเชต์เป็นหัวหน้ากองกำลังติดอาวุธของชิลี และส่วนใหญ่มาจากการค้าอาวุธเมื่อซื้อเครื่องบินขับไล่Mirage ของเบลเยียมในปี 1994 รถถังLeopard ของเนเธอร์แลนด์ รถถัง Mowag ของสวิตเซอร์แลนด์ หรือจากการขายอาวุธผิดกฎหมายให้กับโครเอเชียในช่วงกลางสงครามบอลข่าน ภรรยาของเขาLucía Hiriartและลูกชาย Marco Antonio Pinochet ก็ถูกฟ้องร้องในข้อหาสมรู้ร่วมคิดเช่นกัน เป็นครั้งที่สี่ในรอบเจ็ดปีที่ปิโนเชต์ถูกตั้งข้อกล่าวหาโดยผู้พิพากษาของชิลี[23]

ทางการชิลีเข้าควบคุม ค่ายกักกัน Colonia Dignidad ซึ่งอยู่ภาย ใต้การดูแลของอดีตนาซีPaul Schäfer เมื่อเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2548 [ จำเป็นต้องอ้างอิง ]

การปฏิรูปรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2523 พ.ศ. 2548

การปฏิรูปรัฐธรรมนูญของปิโนเชต์มากกว่า 50 ครั้งได้รับการอนุมัติในปี 2548 ซึ่งได้ขจัดเนื้อหาบางส่วนที่ยังไม่เป็นประชาธิปไตยในข้อความ เช่น การมีอยู่ของวุฒิสมาชิกที่ไม่ได้มาจากการเลือกตั้ง (วุฒิสมาชิกสถาบันหรือวุฒิสมาชิกตลอดชีพ ) และความไม่สามารถของประธานาธิบดีในการปลดผู้บัญชาการทหารสูงสุด การปฏิรูปเหล่านี้ทำให้ประธานาธิบดีประกาศอย่างขัดแย้งว่าการเปลี่ยนผ่านสู่ประชาธิปไตยของชิลีเสร็จสมบูรณ์แล้ว อย่างไรก็ตามมาตรการต่อต้านการก่อการร้าย ของชิลี ยังคงมีอยู่ ซึ่งใช้กับชาวมาปูเช ซึ่งเป็นชนพื้นเมือง นอกจากนี้ กองทัพยังคงได้รับเงินจากอุตสาหกรรมทองแดง[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]

การบริหารบาเชเลต์

ในปี 2549 Concertaciónได้รับชัยชนะในการเลือกตั้งประธานาธิบดี อีกครั้ง โดยMichelle Bacheletประธานาธิบดีหญิงคนแรกของชิลี เอาชนะSebastián Piñera (พันธมิตรเพื่อชิลี) และได้รับคะแนนเสียงมากกว่า 53% วิกฤตทางการเมืองครั้งแรกของ Bachelet เกิดขึ้นจากการประท้วงครั้งใหญ่ของนักศึกษาที่เรียกร้องค่าโดยสารรถบัสฟรีและการยกเว้นค่าธรรมเนียมการทดสอบเข้ามหาวิทยาลัย (PSU) รวมถึงข้อเรียกร้องในระยะยาว เช่น การยกเลิกกฎหมายรัฐธรรมนูญว่าด้วยการสอน (LOCE) การยุติการให้การศึกษาในโรงเรียนที่มีเงินอุดหนุน การปฏิรูปนโยบายเรียนเต็มเวลา (JEC) และการศึกษาที่มีคุณภาพสำหรับทุกคน การประท้วงถึงจุดสูงสุดในวันที่ 30 พฤษภาคม 2549 เมื่อนักศึกษา 790,000 คนเข้าร่วมการหยุดงานและเดินขบวนทั่วประเทศ กลายเป็นการประท้วงของนักศึกษาที่ใหญ่ที่สุดในชิลีในช่วงสามทศวรรษที่ผ่านมา[24]

เหตุการณ์อื้อฉาวเกี่ยวกับการทุจริตของชิลีในช่วงปี 2549–2550เป็นเหตุการณ์ชุดหนึ่งที่รัฐบาลชิลีที่เรียกว่าConcertaciónอยู่ภายใต้การสอบสวนเรื่องการทุจริต

ในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2550 พลเอกราอุล อิตูร์ริอากาอดีตรองผู้อำนวยการDINAถูกตัดสินจำคุกห้าปีในข้อหาลักพาตัวหลุยส์ ดาโกเบอร์โต ซาน มาร์ติน ในปีพ.ศ. 2517 อิตูร์ริอากาหลบหนีจากทางการมาเป็นเวลาหลายปี[ ต้องการคำชี้แจง ]แต่ถูกจับกุมในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2550 [25]

สหพันธ์สหภาพแรงงานCUT เรียกร้องให้มีการชุมนุมประท้วงในเดือนสิงหาคม 2550 การชุมนุมดังกล่าวเกิดขึ้นในเวลากลางคืน และมีผู้ถูกจับกุมอย่างน้อย 670 คน รวมทั้งนักข่าวและนายกเทศมนตรี [26]และมีผู้ ได้รับบาดเจ็บ 33 คน [27]การประท้วงดังกล่าวมีจุดมุ่งหมายเพื่อต่อต้านนโยบายตลาดเสรีของรัฐบาลบาเชเลต์ วุฒิสมาชิกสังคมนิยมอเลฮานโดร นาวาร์โร ได้รับบาดเจ็บจากตำรวจระหว่างการชุมนุมประท้วง[28]แม้ว่าในภายหลังจะมีการเปิดเผยว่าเขาตีและเตะตำรวจ และขณะนี้[ เมื่อใด? ]อยู่ภายใต้การสอบสวนของคณะกรรมการจริยธรรมของวุฒิสภา[29]วุฒิสมาชิกจากฝ่ายค้านได้ร้องขอให้ถอดนาวาร์โรและสมาชิกรัฐสภาคนอื่นๆ ที่เข้าร่วมการประท้วงออกจากรัฐสภา เนื่องจากละเมิดมาตราของรัฐธรรมนูญซึ่งห้ามสมาชิกรัฐสภาเข้าร่วมการประท้วงที่ "ละเมิดสันติภาพ" [30]

ในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2550 ผู้สื่อข่าวบีบีซีเขียนว่าคนงานประมาณสามล้านคน ซึ่งคิดเป็นครึ่งหนึ่งของกำลังแรงงานทั้งหมด ได้รับค่าจ้างขั้นต่ำ 260 ดอลลาร์ (130 ปอนด์) ต่อเดือน[28]ในเวลาเดียวกัน อาร์ตูโร มาร์ติเนซ เลขาธิการของ CUT ได้ขอคำอธิบายจากรัฐบาลและกล่าวหาว่ารัฐบาลได้ก่อให้เกิดความตึงเครียด[31]นักการเมืองจากกลุ่มกลางขวาAlianzaและกลุ่มกลางซ้ายConcertación ของรัฐบาล ได้ออกมาวิพากษ์วิจารณ์ CUT ถึงความรุนแรงของการประท้วง[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]

การบริหารงานของปิเญรา

การบริหารบาเชเลต์ครั้งที่ 2

การบริหารงานของปิเญราครั้งที่สอง

การประท้วงของพลเรือนครั้งใหญ่เริ่มขึ้นในวันที่ 18 ตุลาคม 2019 เมื่อประชาชนชิลีเรียกร้องให้มีรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ความสามารถในการยุติช่วงเปลี่ยนผ่าน และเริ่มต้นประชาธิปไตยที่แท้จริง[32]การประท้วงครั้งนี้มีความหวังที่จะลดและขจัดความเหลื่อมล้ำทางสังคมและเศรษฐกิจปรับปรุงสุขภาพ การศึกษา และระบบสาธารณะอื่นๆ และยุติระบบบำนาญในปัจจุบัน (AFP) รวมถึงประเด็นสำคัญอื่นๆ[ ต้องการการอ้างอิง ]การลงประชามติที่ได้รับการแต่งตั้งเมื่อวันที่ 26 เมษายน 2020 ถูกเลื่อนออกไปเป็นวันที่ 25 ตุลาคมเนื่องจากการแพร่ระบาดของ COVID-19และการเลือกตั้งสภาร่างรัฐธรรมนูญที่จะร่างรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ก็ถูกเลื่อนออกไปจากวันที่ 25 ตุลาคม 2020 เป็นวันที่ 11 เมษายน 2021 การเลือกตั้งถูกเลื่อนกลับไปเป็นวันที่ 15–16 พฤษภาคม 2021 และเสร็จสิ้นลงด้วยดี[ ต้องการการอ้างอิง ]

การบริหารบอริก

ดูเพิ่มเติม

อ้างอิง

  1. ^ ab Scott, Sam (2001). "การเปลี่ยนผ่านสู่ประชาธิปไตยในชิลี | สองปัจจัย" ScholarWorks : 12.
  2. ^ "ชิลี: ช่วงเวลาแห่งการเปลี่ยนผ่านสู่ประชาธิปไตย: 1988–1989, ขบวนการพลเมืองเพื่อประชาธิปไตย: ปัจจุบัน" (PDF) . Freedomhouse .
  3. ^ คลาร์ก, วิลเลียม; โกลเดอร์, แมตต์; โกลเดอร์, โซนา. รากฐานของการเมืองเชิงเปรียบเทียบ . หน้า บทที่ 7
  4. ^ Plaistad, Shandra. "ชิลีโค่นล้มระบอบการปกครองของปิโนเชต์ 1983–1988" ฐานข้อมูลปฏิบัติการไม่ใช้ความรุนแรงระดับโลก
  5. ^ Geddes, Barbra (1999). "เราทราบอะไรบ้างเกี่ยวกับการทำให้เป็นประชาธิปไตยหลังจากผ่านไป 20 ปี?". Annual Review of Political Science . 2 : 7. doi : 10.1146/annurev.polisci.2.1.115 .
  6. ^ HUTCHINSON, OLIVIA. "การเปลี่ยนผ่านสู่ประชาธิปไตย: บทบาทของฝ่ายขวาในชิลีและอาร์เจนตินา" E-International Relations . University College London.
  7. ^ Angell, Alan; Pollack, Benny (1990). "การเลือกตั้งชิลีปี 1989 และการเมืองของการเปลี่ยนผ่านสู่ประชาธิปไตย". วารสารการวิจัยละตินอเมริกัน . 9 (1): 1–23. doi :10.2307/3338214. JSTOR  3338214.
  8. ^ "หมายเหตุพื้นหลัง". กระทรวงการต่างประเทศ.
  9. ^ "การจัดอันดับประเทศตามคุณภาพประชาธิปไตย". เมทริกซ์ประชาธิปไตย .
  10. ↑ การศึกษาสำหรับลาซิวดาดาเนีย: ประชาธิปไตย, ทุนนิยม y estado de derecho (ในภาษาสเปน) ฉบับ Akal . 2550. หน้า 204. ไอเอสบีเอ็น 9788446035992. ดึงข้อมูลเมื่อ8 มิถุนายน 2558 .
  11. ^ Suro, Roberto (1 เมษายน 1987). "Pope, on Latin Trip, Attacks Pinochet Regime". New York Times . สืบค้นเมื่อ 4 กันยายน 2024 .
  12. ^ Graham, Bradley (3 เมษายน 1987). "Pope tells Chile's bishops to press for free elections". Washington Post . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 กรกฎาคม 2020. สืบค้นเมื่อ 4 กันยายน 2024 .
  13. ^ เฮรัลโด้ มูโญซ , เงาของเผด็จการ: ชีวิตภายใต้การปกครองของออกัสโต ปิโนเชต์ , หน้า 183, เบสิกบุ๊คส์ (2008), ISBN 0465002501 
  14. ↑ George Weigel , Biografía de Juan Pablo II – Testigo de Esperanza , Editorial Plaza & Janés (2003), ISBN 84-01-01304-6 
  15. ^ Timmerman, Jacobo Chile: ความตายในภาคใต้ , หน้า 114, Alfred A. Knopf, Inc., 1987 ISBN 978-0-517-02902-2 
  16. ↑ "ดลัคเซโก ยาน ปาเวล์ที่ 2 วิสเซดล ซ ปิโนเชเตม นา บัลคอน?" [ทำไมจอห์น ปอลที่ 2 ถึงออกไปที่ระเบียงกับปิโนเชต์?] กาเซต้า ไวบอร์กซา . 24 ธันวาคม 2552. เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อ 5 กุมภาพันธ์ 2553 . สืบค้นเมื่อ4 กันยายน 2024 .
  17. ↑ "LEY N° 19.253 – LEY INDÍGENA" (PDF ) เก็บถาวรจากต้นฉบับ(PDF)เมื่อวันที่ 30 ตุลาคม 2551
  18. ^ ชิลี: คดีการขายอาวุธผิดกฎหมายในโครเอเชียอยู่ในขั้นตอนสุดท้าย[ ลิงก์ตายถาวร ] , The Santiago Times , 4 กันยายน 2550 (ภาษาอังกฤษ)
  19. ↑ ab El verdadero objetivo del "boinazo" de Pinochet เก็บถาวรเมื่อ 11 กันยายน พ.ศ. 2550 ที่Wayback Machine , Diario Siete , 25 กันยายน พ.ศ. 2548 (ในภาษาสเปน)
  20. ^ ชิลียกเลิกวันหยุดรัฐประหารBBC News 20 สิงหาคม 1998
  21. ^ ผู้คนนับพันเดินขบวนต่อต้านปิโนเชต์BBC 4 มีนาคม 2543
  22. ^ ทหารยืนยันเหตุฆาตกรรมในสนามกีฬาที่ชิลีBBC 27 มิถุนายน 2543 (ภาษาอังกฤษ)
  23. ^ สหรัฐส่งลูกสาวปิโนเชต์กลับประเทศ, CNN , 28 มกราคม 2549
  24. ^ Riesco, Manuel (กันยายน–ตุลาคม 2007). "Pinochet ตายแล้วหรือไม่?". New Left Review . II (47). New Left Review.ไฟล์ Pdf ภาษาสเปน เก็บถาวรเมื่อ 8 มีนาคม 2017 ที่เวย์แบ็ก แมชชีน ไฟล์ Pdf ภาษาอิตาลี เก็บถาวรเมื่อ 8 มีนาคม 2017 ที่เวย์แบ็กแมชชีน
  25. ^ ลากอส, คลอเดีย; แมคดอนเนลน์, แพทริก เจ. (3 สิงหาคม 2550). "นายพลยุคปิโนเชต์ถูกจับ". Los Angeles Times
  26. ↑ มาร์ติน, แคลร์ (30 สิงหาคม พ.ศ. 2550). "การดูหมิ่นความรุนแรงหรือการสำแดงการต่อต้านบาเชเลต์" rfi.fr​ ฝรั่งเศส: RFI
  27. ↑ ผู้เขียนบท (30 สิงหาคม พ.ศ. 2550). "Ultimo balance cifra en 670 los detenidos en jornada de proteta". สหกรณ์วิทยุ .
  28. ^ ab นักเขียนพนักงาน (30 สิงหาคม 2550). "Clashes erupt at Chilean protests". BBC News . ลอนดอน: BBC .
  29. ↑ เวอร์การา ร.; Lazaeta, P. (5 กันยายน 2550). "นาวาร์โรยอมรับเก โกลเปโอ ดอส เวเซส "ลามาโน" เดล คาราบิเนโร" เอล เมอร์คูริโอ .
  30. ↑ ซิสแตร์นาส, เอร์นัน (31 สิงหาคม พ.ศ. 2550). "Alianza analiza pedir inhabilidad de Navarro, Aguiló y Enríquez-Ominami". เอล เมอร์คูริโอ .
  31. ↑ ผู้เขียนบท (30 สิงหาคม พ.ศ. 2550). "อาร์ตูโร มาร์ติเนซ อาคูโซ อัล โกเบียร์โน เด ทั่วไป ไคลมา เด วิโอเลนเซีย" สหกรณ์วิทยุ .
  32. ^ “‘รัฐธรรมนูญของระบอบเผด็จการได้ตายไปแล้ว’: ชิลีตกลงข้อตกลงในการโหวตปฏิรูป”. The Guardian . 15 พฤศจิกายน 2019
  • การเปลี่ยนผ่านสู่ประชาธิปไตยในชิลีจากคณบดี Peter Krogh คลังข้อมูลดิจิทัลด้านกิจการต่างประเทศ
Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Chilean_transition_to_democracy&oldid=1243971875"