พยานพระยะโฮวา
นิกายคริสเตียนฟื้นฟู

พยานพระยะโฮวา
การจำแนกประเภทนักฟื้นฟู
ปฐมนิเทศพรีมิลเลนเนียลลิสต์[1]
พระคัมภีร์พระคัมภีร์ ( นิกายโปรเตสแตนท์ )
เทววิทยาไม่ใช่ตรีเอกานุภาพ
การกำกับดูแลกิจการคณะกรรมการบริหาร
โครงสร้างลำดับชั้น[2]
ภูมิภาคทั่วโลก
สำนักงานใหญ่วอร์วิค นิวยอร์กสหรัฐอเมริกา
ผู้ก่อตั้งชาร์ลส์ เทซ รัสเซลล์ (ขบวนการนักศึกษาพระคัมภีร์) [3]
โจเซฟ แฟรงคลิน รัทเทอร์ฟอร์ด[4]
ต้นทางทศวรรษ 1870
พิตต์สเบิร์ก เพนซิลเวเนียสหรัฐอเมริกา
แยกสาขามาจากขบวนการนักศึกษาพระคัมภีร์ , แอดเวนติสต์[5]
การแยกทางพยานพระยะโฮวาแตกกลุ่มกัน
ประชาคม118,117 (2023) [6]
สมาชิก8.6 ล้าน (2023) [en 1] [6]
มิชชันนารี4,091 (2021) [7]
สิ่งตีพิมพ์สิ่งพิมพ์ของพยานพระยะโฮวา
เว็บไซต์อย่างเป็นทางการเว็บไซต์ jw.org
ส่วนหนึ่งของซีรีส์เรื่อง
พยานพระยะโฮวา
ภาพรวม
โครงสร้างองค์กร
ประวัติศาสตร์
ข้อมูลประชากร
วรรณกรรม
สถานที่
ประชากร
ประธานหอสังเกตการณ์
อิทธิพลที่ก่อให้เกิดการก่อตัว
อดีตสมาชิกผู้มีชื่อเสียง
นักวิชาการผู้มีชื่อเสียง
การวิจารณ์
ฝ่ายค้าน

พยานพระยะโฮวาเป็นนิกายคริสเตียนที่ไม่นับถือตรีเอกานุภาพนับถือลัทธิพันปีและนิยมการฟื้นฟู [8]ในปี 2023 กลุ่มนี้รายงานว่ามีสมาชิกประมาณ 8.6 ล้านคนที่มีส่วนร่วมในการเผยแพร่ศาสนาโดยมีประมาณ 20.5 ล้านคนเข้าร่วมพิธีรำลึกประจำปีเพื่อการสิ้นพระชนม์ของพระคริสต์ [6 ] [en 1] พยานพระยะโฮวาเชื่อว่าการทำลายล้างระบบโลกปัจจุบันที่อาร์มาเก็ดดอนใกล้จะเกิดขึ้น และการสถาปนาราชอาณาจักรของพระเจ้าเหนือโลกเป็นทางออกเดียวสำหรับปัญหาทั้งหมดของมนุษยชาติ[9]

กลุ่มนี้เกิดขึ้นในสหรัฐอเมริกาจากการเคลื่อนไหวของนักศึกษาพระคัมภีร์ซึ่งก่อตั้งในช่วงปลายทศวรรษปี 1870 โดยCharles Taze Russellซึ่งเป็นผู้ร่วมก่อตั้งZion's Watch Tower Tract Societyในปี 1881 เพื่อจัดระเบียบและพิมพ์สิ่งพิมพ์ของการเคลื่อนไหว[3] ข้อ พิพาทเรื่องความเป็นผู้นำหลังจากการเสียชีวิตของ Russell ส่งผลให้กลุ่มต่างๆ หลายกลุ่มแตกแยกออกไป โดยJoseph Franklin Rutherfordยังคงควบคุม Watch Tower Society และทรัพย์สินของสมาคม[10] Rutherford ได้ทำการเปลี่ยนแปลงองค์กรและหลักคำสอนที่สำคัญ[11]รวมถึงการนำชื่อพยานพระยะโฮวา มาใช้ [en 2]ในปี 1931 เพื่อแยกแยะกลุ่มนี้จากกลุ่มนักศึกษาพระคัมภีร์กลุ่มอื่นๆ และเป็นสัญลักษณ์ของการแตกหักจากมรดกของประเพณีของ Russell [ 13] [14]

พยานพระยะโฮวาเป็นที่รู้จักจากการออกไปประกาศตามบ้านเรือน การแจกหนังสือเช่นThe WatchtowerและAwake!และปฏิเสธการรับราชการทหารและการถ่ายเลือดพวกเขาถือว่าการใช้พระนามของพระเจ้าเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการนมัสการที่ถูกต้อง พวกเขาปฏิเสธลัทธิตรีเอกภาพความเป็นอมตะของจิตวิญญาณและไฟนรกซึ่งพวกเขาถือว่าเป็นหลักคำสอนที่ไม่เป็นไปตามหลักพระคัมภีร์ พวกเขาไม่ฉลองคริสต์มาสอีสเตอร์วันเกิดหรือ วัน หยุดและประเพณีอื่นๆ ที่พวกเขาถือว่ามี ต้นกำเนิดมา จากศาสนาอื่นซึ่งไม่สอดคล้องกับศาสนาคริสต์[15]พวกเขาชอบใช้พระคัมภีร์ฉบับแปลของตนเองมากกว่า ซึ่งก็คือพระคัมภีร์ฉบับแปลโลกใหม่ [16] [17]ผู้นับถือศาสนาส่วนใหญ่เรียกความเชื่อของตนว่า "ความจริง" และถือว่าตนเอง "อยู่ในความจริง" [18]พวกเขาถือว่าสังคมมนุษย์เสื่อมทรามทางศีลธรรมและอยู่ภายใต้อิทธิพลของซาตานและส่วนใหญ่จำกัดปฏิสัมพันธ์ทางสังคมของตนกับผู้ที่ไม่ได้เป็นพยาน[19]

นิกายนี้ได้รับการชี้นำโดยกลุ่มผู้อาวุโสที่รู้จักกันในชื่อคณะผู้ปกครองของพยานพระยะโฮวาซึ่งวางหลักคำสอนทั้งหมด[20] [21] การดำเนินการทางวินัยของประชาคมรวมถึงการขับไล่อย่างเป็นทางการและการขับไล่เนื่องจากสิ่งที่พวกเขาถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง[22] [23]ผู้ที่รับบัพติศมาที่ออกไปอย่างเป็นทางการถือว่าไม่ได้เป็นสมาชิกและถูกขับไล่เช่นกัน สมาชิกไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าสังคมกับบุคคลที่ถูกขับไล่ บุคคลที่ถูกขับไล่อาจได้รับการคืนสถานะในที่สุดหากถือว่าสำนึกผิด อดีตสมาชิกอาจประสบกับความทุกข์ทางจิตใจอย่างมากอันเป็นผลจากการถูกขับไล่[24]และบางคนแสวงหาการคืนสถานะเพื่อติดต่อกับเพื่อนและครอบครัวของพวกเขา[25]

จุดยืนของกลุ่มเกี่ยวกับการคัดค้านการเข้ารับราชการทหารโดยเจตนา และการปฏิเสธที่จะเคารพสัญลักษณ์ของรัฐ (เช่นเพลงชาติและธง ) ทำให้กลุ่มขัดแย้งกับรัฐบาลบางประเทศ[26]พยานพระยะโฮวาบางคนถูกข่มเหง และกิจกรรมของพวกเขาถูกห้ามหรือจำกัดในบางประเทศการท้าทายทางกฎหมายอย่างต่อเนื่องโดยพยานพระยะโฮวาส่งผลต่อกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับสิทธิพลเมืองในหลายประเทศ[27]องค์กรนี้ถูกวิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับการแปลพระคัมภีร์ หลักคำสอน และการบังคับสมาชิกที่ถูกกล่าวหา สมาคมว็อชเทาเวอร์ได้ทำนาย เหตุการณ์สำคัญในพระคัมภีร์ไว้มากมาย แต่ยังไม่เป็นจริงเช่นการเสด็จมาครั้งที่สอง ของพระเยซู การมาถึงของอาณาจักรของพระเจ้า และอาร์มาเกดดอน นโยบายของพวกเขาในการจัดการกับกรณีการล่วงละเมิดทางเพศเด็กเป็นประเด็นในการสอบสวนอย่างเป็นทางการหลายครั้ง

ประวัติศาสตร์

การวิเคราะห์ทางวิชาการเกี่ยวกับพยานพระยะโฮวาถูกจำกัดอยู่ในแวดวงวิชาการตะวันตก[28]โดยผลงานส่วนใหญ่เน้นไปที่การท้าทายทางกฎหมายที่กลุ่มนี้เผชิญ[29]นิกายนี้ไม่ได้ให้ความร่วมมือกับนักวิชาการนอกเหนือจากการสื่อสารที่จำกัดจากบุคคลนิรนาม ดังนั้น นักวิชาการมักจะพึ่งพาเอกสารที่เขียนโดยอดีตสมาชิก เช่นเจมส์ เพนตันและเรย์มอนด์ ฟรานซ์เพื่อทำความเข้าใจการทำงานภายใน[30]นิกายนี้ได้รับการอธิบายอย่างหลากหลายว่าเป็นคริสตจักรนิกายขบวนการศาสนาใหม่หรือลัทธิการใช้คำศัพท์ต่างๆ เหล่านี้เป็นที่ถกเถียงกันในหมู่สังคมวิทยา[31] เมื่อ นักสังคมวิทยาใช้คำว่านิกาย คำว่านิกายจะอยู่ในกรอบของ การแบ่งประเภทคริสตจักร-นิกายสำหรับกิจกรรมของพวกเขาภายในประเทศใดประเทศหนึ่ง[31]โดยทั่วไปแล้ว นักวิชาการหยุดใช้คำว่าลัทธิในช่วงทศวรรษ 1980 เนื่องจาก ความเกี่ยวข้อง ในเชิงลบและการใช้โดยขบวนการต่อต้านลัทธิของคริสเตียนโดยมีขบวนการศาสนาใหม่เข้ามาแทนที่เป็นส่วนใหญ่[32] จอร์จ คริสไซด์สและโซอี น็อกซ์หลีกเลี่ยงการใช้คำว่าขบวนการศาสนาใหม่เพราะว่ามันมีนัยเชิงลบด้วย[32]คริสไซด์สเรียกนิกายนี้ว่า "ศาสนาเก่าใหม่" [33]

ภูมิหลัง (1870–1916)

ศิษยาภิบาลรัสเซลล์ผู้ก่อตั้งสมาคมว็อชทาวเวอร์

ในปี 1870 Charles Taze Russellและคนอื่นๆ ได้จัดตั้งกลุ่มขึ้นในเมืองพิตต์สเบิร์ก รัฐเพนซิลเวเนียเพื่อศึกษาพระคัมภีร์[34]ในระหว่างที่รับใช้ Russell ได้โต้แย้งหลักคำสอนของศาสนาคริสต์กระแสหลักหลายประการ รวมถึงความเป็นอมตะของวิญญาณ ไฟนรก การกำหนดชะตาชีวิต การกลับมาของพระเยซูคริสต์ในร่างเนื้อหนัง ตรีเอกานุภาพ และการเผาโลก[35]ในปี 1876 เขาได้พบกับNelson H. Barbourต่อมาในปีนั้น พวกเขาได้ร่วมกันผลิตหนังสือThree Worldsซึ่งผสมผสานมุมมองของผู้เชื่อในการคืนทรัพย์สินให้กับผู้เสียหาย กับ คำทำนายในวันสิ้น โลก [35]

หนังสือเล่มนี้สอนว่าการปฏิบัติของพระเจ้าต่อมนุษยชาติแบ่งออกได้เป็นยุคสมัยโดยแต่ละครั้งจะจบลงด้วย "การเก็บเกี่ยว" พระเยซูเสด็จกลับมาในร่างวิญญาณที่มองไม่เห็นในปี ค.ศ. 1874 [35]ทรงเปิดฉาก "การเก็บเกี่ยวยุคพระกิตติคุณ" และปี ค.ศ. 1914 จะเป็นเครื่องหมายสิ้นสุดของช่วงเวลา 2,520 ปีที่เรียกว่า "ยุคของคนต่างชาติ" [36]ซึ่งในเวลานั้น สังคมโลกจะถูกแทนที่ด้วยการสถาปนาราชอาณาจักรของพระเจ้าอย่างเต็มรูปแบบบนโลก[37]เริ่มตั้งแต่ ค.ศ. 1878 รัสเซลล์และบาร์เบอร์ร่วมกันเป็นบรรณาธิการนิตยสารศาสนาชื่อว่าHerald of the Morning [38]ในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2422 ทั้งสองแตกแยกกันเพราะความแตกต่างในหลักคำสอน และในเดือนกรกฎาคม รัสเซลล์เริ่มตีพิมพ์นิตยสารZion's Watch Tower and Herald of Christ's Presence [ 39 ]โดยกล่าวว่าจุดประสงค์ของนิตยสารนี้คือเพื่อแสดงให้เห็นว่าโลกอยู่ใน "วันสุดท้าย" และยุคใหม่แห่งการฟื้นฟูทางโลกและทางมนุษย์ภายใต้การปกครองของพระเยซูกำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้านี้[40]

ตั้งแต่ปี 1879 ผู้สนับสนุนของ ว็อชเทาเวอร์ได้รวมตัวกันเป็นประชาคมอิสระเพื่อศึกษาพระคัมภีร์ตามหัวข้อต่างๆ มีการก่อตั้งประชาคมขึ้น 30 ประชาคม และระหว่างปี 1879 และ 1880 รัสเซลล์ได้ไปเยี่ยมประชาคมแต่ละแห่งเพื่อจัดทำรูปแบบที่เขาแนะนำสำหรับการดำเนินการประชุม[40]ในปี 1881 สมาคม Zion's Watch Tower Tract Societyอยู่ภายใต้การนำของวิลเลียม เฮนรี คอนลีย์และในปี 1884 รัสเซลล์ได้จัดตั้งสมาคมเป็นธุรกิจที่ไม่แสวงหากำไรเพื่อแจกจ่ายแผ่นพับและพระคัมภีร์[41] [42] ในราวปี 1900 รัสเซลล์ได้จัดตั้ง คอลพอร์เท อร์ทั้งแบบ พาร์ทไทม์และฟูลไทม์จำนวนหลายพันคน[39]และได้แต่งตั้งมิชชัน นารีต่างประเทศ และจัดตั้งสำนักงานสาขาต่างๆ เมื่อถึงช่วงปี 1910 องค์กรของรัสเซลล์ได้ดูแล "ผู้แสวงบุญ" หรือผู้เทศน์ที่เดินทางไปมาเกือบร้อยคน[43]รัสเซลล์มีส่วนร่วมในความพยายามเผยแพร่ผลงานทั่วโลกอย่างมีนัยสำคัญระหว่างที่เขาดำรงตำแหน่ง[44] [45]และเมื่อถึงปี พ.ศ. 2455 เขาได้กลายเป็นนักเขียนคริสเตียนที่มีการเผยแพร่ผลงานมากที่สุดในสหรัฐอเมริกา[46]

รัสเซลล์ย้ายสำนักงานใหญ่ของสมาคมว็อชทาวเวอร์ไปที่บรู๊ คลิน นิวยอร์ก ในปี 1909 โดยรวมสำนักงานการพิมพ์และบริษัทต่างๆ เข้ากับสถานที่ประกอบพิธีกรรมทางศาสนา อาสาสมัครอาศัยอยู่ในบ้านพักใกล้เคียงที่เขาตั้งชื่อว่าเบเธลเขาเรียกขบวนการทางศาสนาว่า "นักศึกษาพระคัมภีร์" และเรียกอย่างเป็นทางการว่าสมาคมนักศึกษาพระคัมภีร์นานาชาติ[47]ในปี 1910 มีผู้คนทั่วโลกประมาณ 50,000 คนที่เกี่ยวข้องกับขบวนการนี้[48]และประชาคมต่างๆ ได้เลือกเขาให้ดำรงตำแหน่งศิษยาภิบาลอีกครั้งทุกปี[49]รัสเซลล์เสียชีวิตเมื่อวันที่ 31 ตุลาคม 1916 ในวัย 64 ปี ขณะเดินทางกลับจากการเดินทางไปบรรยายในฐานะนักเทศน์[50]

การปรับโครงสร้างใหม่ (1917–1942)

โจเซฟ เอฟ. รัทเทอร์ฟอร์ดผู้ก่อตั้งพยานพระยะโฮวา

ในเดือนมกราคม ค.ศ. 1917 โจเซฟ แฟรงคลิน รัทเทอร์ฟอร์ดผู้แทนทางกฎหมายของสมาคมว็อชเทาเวอร์ได้รับเลือกเป็นประธานคนต่อไปการเลือกตั้งของเขาถูกโต้แย้งและสมาชิกของคณะกรรมการบริหารกล่าวหาว่าเขาทำตัวเผด็จการและปิดบัง[51]การแบ่งแยกระหว่างผู้สนับสนุนและฝ่ายตรงข้ามของเขาทำให้สมาชิกเปลี่ยนใจไปอย่างมากในช่วงทศวรรษต่อมา[21] [52]ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1917 เขาได้ออกหนังสือThe Finished Mysteryเป็นเล่มที่ 7 ใน ชุด Studies in the Scriptures ของรัสเซลล์ หนังสือเล่มนี้ซึ่งตีพิมพ์เป็นผลงานของรัสเซลล์หลังจากที่เขาเสียชีวิต เป็นการรวบรวมคำอธิบายของเขาเกี่ยวกับหนังสือเอเสเคียลและวิวรณ์ ในพระคัมภีร์ โดยมีการเพิ่มเติมมากมายโดยนักศึกษาพระคัมภีร์ เคลย์ตัน วูดเวิร์ธ และจอร์จ ฟิชเชอร์[53] [54] หนังสือเล่มนี้ วิพากษ์วิจารณ์บาทหลวงนิกายโรมันคาธอลิกและโปรเตสแตนต์อย่างรุนแรง และการมีส่วนร่วมของคริสเตียนในมหาสงคราม[55]ส่งผลให้กรรมการสมาคมวอชทาวเวอร์ถูกจำคุกฐานก่อกบฏภายใต้พระราชบัญญัติจารกรรมในปี 1918 และสมาชิกถูกรุมทำร้ายด้วยความรุนแรง กรรมการได้รับการปล่อยตัวในเดือนมีนาคม 1919 และข้อกล่าวหาต่อพวกเขาถูกยกเลิกในปี 1920 [56]

รัทเทอร์ฟอร์ดได้รวมศูนย์การควบคุมองค์กรของสมาคมว็อชเทาเวอร์ ในปี 1919 เขาได้แต่งตั้งผู้อำนวยการในแต่ละประชาคม และหนึ่งปีต่อมา สมาชิกทุกคนได้รับคำสั่งให้รายงานกิจกรรมการเทศนาประจำสัปดาห์ของตนต่อสำนักงานใหญ่ในบรูคลิน[57]มีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในหลักคำสอนและการบริหารเป็นประจำตลอดระยะเวลา 25 ปีที่รัทเทอร์ฟอร์ดดำรงตำแหน่งประธาน รวมถึงการประกาศในปี 1920 ว่าบรรพบุรุษชาวฮีบรู (เช่นอับราฮัมและอิสอัค ) จะได้รับการฟื้นคืนชีพในปี 1925 ซึ่งถือเป็นจุดเริ่มต้นของ อาณาจักรบน โลกพันปีของพระคริสต์[58] [59]

เนื่องจากความผิดหวังจากการเปลี่ยนแปลงและคำทำนายที่ไม่เป็นจริงการแปรพักตร์เกิดขึ้นนับหมื่นครั้งในช่วงครึ่งแรกของการดำรงตำแหน่งของรัทเทอร์ฟอร์ด นำไปสู่การก่อตั้งองค์กรนักศึกษาพระคัมภีร์หลายองค์กรที่เป็นอิสระจากสมาคมว็อชเทาเวอร์[60] [61] [62] [63]ซึ่งส่วนใหญ่ยังคงอยู่[64]ในกลางปี ​​ค.ศ. 1919 นักศึกษาพระคัมภีร์ในยุคของรัสเซลล์มากถึงหนึ่งในเจ็ดคนได้ยุติการเป็นสมาชิกกับสมาคม และมากถึงสามในสี่คนเมื่อสิ้นสุดทศวรรษปี ค.ศ. 1920 [62] [65] [66]

ในวันที่ 26 กรกฎาคม 1931 ในการประชุมใหญ่ที่เมืองโคลัมบัส รัฐโอไฮโอรัทเทอร์ฟอร์ดได้แนะนำชื่อใหม่ว่าพยานพระยะโฮวาซึ่งอิงจากอิสยาห์ 43:10: "'เจ้าทั้งหลายเป็นพยานของเรา พระเจ้าตรัส และเป็นผู้รับใช้ของเราซึ่งเราเลือกไว้ เพื่อเจ้าจะได้รู้จักและเชื่อเรา และเข้าใจว่าเราเป็นผู้นั้น ไม่มีพระเจ้าองค์ใดถูกสร้างก่อนเรา และจะไม่มีภายหลังเรา'" (ฉบับคิงเจมส์) ชื่อนี้ได้รับการนำมาใช้โดยมติ ชื่อนี้ถูกเลือกเพื่อแยกกลุ่มนักศึกษาพระคัมภีร์ของเขาออกจากกลุ่มอิสระอื่นๆ ที่ตัดความสัมพันธ์กับสมาคม รวมถึงเป็นสัญลักษณ์ของการยุยงให้เกิดทัศนคติใหม่ๆ และการส่งเสริมวิธีการประกาศข่าวประเสริฐใหม่ๆ[13] [14]ในปี 1932 รัทเทอร์ฟอร์ดได้ยกเลิกระบบผู้อาวุโสที่ได้รับการเลือกตั้งในท้องถิ่น และในปี 1938 เขาได้แนะนำสิ่งที่เขาเรียกว่า ระบบองค์กร ตามระบอบเทวธิปไตย (ตามตัวอักษร คือปกครองโดยพระเจ้า ) ซึ่งการแต่งตั้งในประชาคมทั่วโลกจะทำจากสำนักงานใหญ่ในบรูคลิน[57]

ตั้งแต่ปี 1932 เป็นต้นมา มีการสอนว่า "ฝูงแกะน้อย" จำนวน 144,000 คนจะไม่ใช่คนกลุ่มเดียวเท่านั้นที่จะรอดชีวิตจากอาร์มาเกดดอน รัทเทอร์ฟอร์ดอธิบายว่า นอกเหนือจากผู้ถูกเจิมจำนวน 144,000 คนที่จะฟื้นคืนชีพหรือถูกย้ายเมื่อเสียชีวิตไปใช้ชีวิตในสวรรค์เพื่อปกครองโลกร่วมกับพระเยซูแล้ว ยังมีกลุ่มสมาชิกอีกกลุ่มหนึ่งที่เรียกว่า "คนจำนวนมาก" ที่จะอาศัยอยู่ในสวรรค์ที่ได้รับการฟื้นฟูบนโลก ตั้งแต่ปี 1935 เป็นต้นมา ผู้เปลี่ยนใจเลื่อมใสใหม่ในกลุ่มนี้ถือเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มนั้น[67] [68]ในช่วงกลางทศวรรษ 1930 ช่วงเวลาที่พระเยซูเริ่มประทับ (ภาษากรีก: parousía ) ขึ้นครองราชย์เป็นกษัตริย์ และช่วงเริ่มต้นของวันสุดท้าย ต่างก็ถูกเลื่อนไปเป็นปี 1914 [69]

นาธาน เอช. นอร์ประธานคนที่สามของสมาคมว็อชเทาเวอร์

ขณะที่การตีความพระคัมภีร์ของพวกเขามีวิวัฒนาการ สิ่งพิมพ์ของ Witness ได้ออกคำสั่งว่าการเคารพธงชาติเป็นรูปแบบหนึ่งของการบูชารูปเคารพ ซึ่ง นำไปสู่ความรุนแรงจากฝูงชนและการต่อต้านรัฐบาลในสหรัฐอเมริกาแคนาดาเยอรมนีและประเทศอื่นๆ[70] [71]

การพัฒนาต่อเนื่อง (1942–ปัจจุบัน)

นาธาน นอรร์ได้รับแต่งตั้งเป็นประธานคนที่สามของสมาคมว็อชเทาเวอร์ไบเบิลแอนด์แทร็กต์ในปี 1942 เขาได้มอบหมายให้แปลพระคัมภีร์ฉบับใหม่คือ พระคัมภีร์ฉบับแปลโลกใหม่ซึ่งมีฉบับเต็มออกจำหน่ายในปี 1961 เขาได้จัดการประชุมนานาชาติขนาดใหญ่ ก่อตั้งโครงการฝึกอบรมใหม่สำหรับสมาชิก และขยายกิจกรรมมิชชันนารีและสำนักงานสาขาไปทั่วโลก[72]การดำรงตำแหน่งประธานของนอรร์ยังโดดเด่นด้วยการใช้คำสั่งที่ชัดเจนมากขึ้นในการชี้นำวิถีชีวิตและความประพฤติของพยานพระยะโฮวา และใช้กระบวนการพิจารณาคดีของประชาคม มากขึ้น เพื่อบังคับใช้จรรยาบรรณที่เคร่งครัด[73] [74]

ตั้งแต่ปี 1966 เป็นต้นมา สิ่งพิมพ์ของ Witness และคำบรรยายของการประชุมใหญ่ได้สร้างความคาดหมายถึงความเป็นไปได้ที่การครองราชย์พันปีของพระเยซูอาจเริ่มขึ้นในปี 1975 [75]หรือไม่นานหลังจากนั้น[76] [77]จำนวนผู้บัพติศมาเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ จากประมาณ 59,000 คนในปี 1966 เป็นมากกว่า 297,000 คนในปี 1974 เมื่อถึงปี 1975 จำนวนสมาชิกที่กระตือรือร้นเกินสองล้านคน จำนวนสมาชิกลดลงในช่วงปลายทศวรรษ 1970 หลังจากที่ความคาดหวังสำหรับปี 1975 ไม่เป็นไปตามที่คาดไว้[78] [79] [80] [81]สิ่งพิมพ์ของสมาคมว็อชเทาเวอร์ไม่ได้กล่าวว่าปี 1975 จะเป็นเครื่องหมายจุดจบอย่างแน่นอน[76]แต่ในปี 1980 สมาคมว็อชเทาเวอร์ได้ยอมรับความรับผิดชอบในการสร้างความหวังสำหรับปีนั้น[82]

สำนักงานผู้อาวุโสและผู้รับใช้ได้รับการฟื้นฟูให้กลับคืนสู่ประชาคมพยานฯ ในปี 1972 โดยมีการแต่งตั้งจากสำนักงานใหญ่[83] (และต่อมามีคณะกรรมการสาขาด้วย) มีการประกาศว่าตั้งแต่เดือนกันยายน 2014 เป็นต้นไป จะมีการแต่งตั้งโดยผู้ดูแลเดินทาง ในการปฏิรูปองค์กรครั้งใหญ่ในปี 1976 อำนาจของประธานสมาคมว็อชเทาเวอร์ลดลง โดยอำนาจในการตัดสินใจด้านหลักคำสอนและองค์กรได้ส่งต่อไปยังคณะกรรมการปกครอง [ 84]ตั้งแต่นอรร์เสียชีวิตในปี 1977 ตำแหน่งประธานก็ตกอยู่ภายใต้การครองของเฟรเดอริก ฟรานซ์ [ 85] มิลตัน เฮนเชล [ 86] ดอน อัลเดน อดัมส์[87]และโรเบิร์ต ซีรังโก[88]ในปี 1995 พยานพระยะโฮวาเลิกคิดที่ว่าอาร์มาเก็ดดอนจะต้องเกิดขึ้นในช่วงชีวิตของคนรุ่นนั้นที่ยังมีชีวิตอยู่ในปี 1914 [89] [90] [91]ในปี 2023 สมาคมว็อชเทาเวอร์ประกาศว่าสมาชิกพยานพระยะโฮวาส่วนใหญ่จะไม่จำเป็นต้องรายงานจำนวนชั่วโมงที่ใช้ในการเผยแผ่ศาสนาอีกต่อไป[92]

องค์กร

อดีตสำนักงานใหญ่แห่งพยานพระยะโฮวา

พยานพระยะโฮวาได้รับการจัดระเบียบตามลำดับชั้นในสิ่งที่ผู้นำเรียกว่าองค์กรเทวธิปไตย ซึ่งสะท้อนให้เห็นความเชื่อของพวกเขาว่ามันเป็นองค์กรที่มองเห็นได้ของพระเจ้าบนโลก[93]พยานพระยะโฮวาจัดตั้งสำนักงานสาขาในท้องถิ่นเพื่อรวมศูนย์กิจกรรมของพวกเขาในประเทศใดประเทศหนึ่ง[94]สำนักงานสาขาเหล่านี้เรียกอีกอย่างว่าเบเธล[95]เจ้าหน้าที่สนับสนุนอาศัยอยู่ในทรัพย์สินเหล่านี้ซึ่งพวกเขาดำเนินการเป็นชุมชนศาสนาและหน่วยบริหาร[95]ค่าครองชีพของพวกเขาและของอาสาสมัครเต็มเวลาคนอื่น ๆ จะได้รับการคุ้มครองพร้อมกับเงินเดือนพื้นฐานรายเดือน[ 96 ] [97] [98]อาสาสมัครเหล่านี้เรียกว่าเบเธลและได้รับมอบหมายงานเฉพาะเช่นพิมพ์วรรณกรรมหรือซักผ้า พวกเขาได้รับอนุญาตให้แต่งงานแต่ต้องออกจากเบเธลหากมีลูก เบเธลคาดว่าจะอ่านพระคัมภีร์ตั้งแต่หัวจรดเท้าในปีแรกของการให้บริการ บางครั้งมีการจ้างที่ปรึกษาสำหรับงานเฉพาะเช่นคำแนะนำทางกฎหมาย สมาชิกพยานพระยะโฮวาประจำได้รับการสนับสนุนให้ไปเยี่ยมเบเธลเป็นกิจกรรมนันทนาการ[99]

ผู้ดูแลเดินทางแต่งตั้งผู้อาวุโสในท้องถิ่นและผู้ช่วยงานศาสนา ส่วนสำนักงานสาขาอาจแต่งตั้งคณะกรรมการระดับภูมิภาคสำหรับเรื่องต่างๆ เช่น การก่อสร้าง หอประชุมราชอาณาจักรหรือการบรรเทาทุกข์จากภัยพิบัติ[100]แต่ละประชาคมจะมีผู้อาวุโสชายและผู้ช่วยงานศาสนาที่ได้รับการแต่งตั้งโดยไม่ได้รับค่าจ้างจำนวนหนึ่ง ผู้อาวุโสมีหน้าที่รับผิดชอบทั่วไปในการบริหารประชาคม การกำหนดเวลาประชุม การคัดเลือกวิทยากรและดำเนินการประชุม การกำกับดูแลงานเทศนาต่อสาธารณชน และการจัดตั้งคณะกรรมการตุลาการเพื่อตรวจสอบและตัดสินใจดำเนินการทางวินัยสำหรับกรณีที่เกี่ยวข้องกับการประพฤติผิดทางเพศหรือการฝ่าฝืนหลักคำสอน[101]ผู้อาวุโสคนใหม่จะได้รับการแต่งตั้งโดยผู้ดูแลเดินทางหลังจากคำแนะนำจากคณะผู้อาวุโสที่มีอยู่ ผู้รับใช้ศาสนาซึ่งได้รับการแต่งตั้งในลักษณะเดียวกับผู้อาวุโส ปฏิบัติหน้าที่ธุรการและดูแลผู้เข้าร่วม แต่สามารถสอนและดำเนินการประชุมได้ด้วย[102]พยานพระยะโฮวาไม่ใช้คำ ว่า ผู้อาวุโสเป็นตำแหน่งเพื่อแสดงถึงการแบ่งแยกอย่างเป็นทางการระหว่างนักบวชและฆราวาส[103]แม้ว่าผู้อาวุโสอาจใช้สิทธิพิเศษของคริสตจักรเกี่ยวกับการสารภาพบาปก็ตาม[104]

เงินทุนของนิกายส่วนใหญ่ได้รับการบริจาค โดยส่วนใหญ่มาจากสมาชิก ไม่มีการจ่ายทศางค์หรือเก็บภาษี[82]ในปี 2001 Newsdayได้จัดอันดับให้ Watch Tower Society เป็นหนึ่งใน40 บริษัทที่ร่ำรวยที่สุดของนิวยอร์ก โดยมีรายได้เกิน 950 ล้านเหรียญสหรัฐ [105] [106]ในปี 2016 สมาคมนี้ติดอันดับที่ 18 ในด้านเงินบริจาคที่ได้รับจากองค์กรการกุศลที่จดทะเบียนในแคนาดา โดยมีรายได้ 80 ล้านเหรียญสหรัฐ[107]ตั้งแต่ปี 1969 จนถึงปี 2015 สำนักงานใหญ่ของนิกายตั้งอยู่ในบรู๊คลินและมีแผนที่จะย้ายการดำเนินงานทั้งหมดไปที่วอร์วิกในปี 2017 [108]ทรัพย์สินดังกล่าวถูกขายให้กับKushner Companiesในราคา 340 ล้านเหรียญสหรัฐในปี 2016 [109]

คณะกรรมการบริหาร

นิกายนี้ได้รับการนำโดยคณะกรรมการปกครอง ซึ่งเป็นกลุ่มชายล้วนที่มีขนาดแตกต่างกัน คณะกรรมการปกครองกำกับดูแลคณะกรรมการหลายคณะที่รับผิดชอบหน้าที่ด้านการบริหารงาน รวมทั้งการจัดพิมพ์ โปรแกรมการประชุม และกิจกรรมการเผยแพร่ศาสนา[102] คณะกรรมการปกครองจัดตั้งหลักคำสอน ของพยานพระยะโฮวา ซึ่งรับผิดชอบใน การตีความและนำพระคัมภีร์ไปใช้[21]คณะกรรมการปกครองไม่ได้ออกคำแถลงความเชื่อฉบับเดียวที่ครอบคลุม แต่แสดงจุดยืนด้านหลักคำสอนของตนในหลากหลายวิธีผ่านสิ่งพิมพ์ที่จัดพิมพ์โดยสมาคมว็อชเทาเวอร์[110]สิ่งพิมพ์เหล่านี้สอนว่าการเปลี่ยนแปลงและการปรับปรุงหลักคำสอนเป็นผลจากกระบวนการของการเปิดเผย ที่ค่อยเป็นค่อยไป ซึ่งพระเจ้าจะทรงเปิดเผยพระประสงค์และพระประสงค์ของพระองค์ทีละน้อย[111]และการตรัสรู้หรือ “แสงสว่างใหม่” ดังกล่าวเป็นผลจากการใช้เหตุผลและการศึกษา[112] การศึกษา ชาติพันธุ์วรรณนา ของกลุ่ม นักสังคมวิทยาแอนดรูว์ โฮลเดนสรุปว่าคำประกาศของคณะปกครองผ่านสิ่งพิมพ์ของสมาคมว็อชทาวเวอร์มีน้ำหนักเกือบเท่ากับพระคัมภีร์ไบเบิล[113]

พยานพระยะโฮวาถือว่าพระคัมภีร์เป็นวิทยาศาสตร์และประวัติศาสตร์ที่ถูกต้องและเชื่อถือได้ และตีความพระคัมภีร์ส่วนใหญ่ตามตัวอักษรแต่ยอมรับบางส่วนของพระคัมภีร์ว่าเป็นสัญลักษณ์[114] พระคัมภีร์โปรเตสแตนต์ทั้งหมดถือเป็นพระวจนะของพระเจ้าที่ได้รับการดลใจและไม่มีข้อผิดพลาด[115]แนะนำให้อ่านพระคัมภีร์ส่วนตัวเป็นประจำ สมาชิกไม่ควรสร้างหลักคำสอนและ "ความคิดส่วนตัว" ที่ได้จากการค้นคว้าพระคัมภีร์ซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับสิ่งพิมพ์ของสมาคมว็อชเทาเวอร์ และควรเตือนไม่ให้อ่านวรรณกรรมทางศาสนาอื่น ๆ[116]องค์กรไม่ได้จัดเตรียมให้สมาชิกวิพากษ์วิจารณ์หรือมีส่วนสนับสนุนคำสอน[117]สิ่งพิมพ์ของสมาคมว็อชเทาเวอร์ไม่สนับสนุนผู้ติดตามอย่างเด็ดขาดไม่ให้ตั้งคำถามเกี่ยวกับหลักคำสอนและคำแนะนำที่ได้รับจากคณะปกครอง โดยให้เหตุผลว่าควรไว้วางใจให้คณะปกครองเป็นส่วนหนึ่งของ "องค์กรของพระเจ้า" [118]นิกายนี้ไม่ยอมให้มีการเห็นต่างเกี่ยวกับหลักคำสอนและการปฏิบัติ[118]สมาชิกที่ไม่เห็นด้วยกับคำสอนของกลุ่มอย่างเปิดเผยจะถูกขับออกและถูกเมินเฉย[119]

บทบาททางเพศ

พยานพระยะโฮวามี มุมมอง ที่เสริมซึ่งกันและกันต่อผู้หญิง เฉพาะผู้ชายเท่านั้นที่สามารถดำรงตำแหน่งที่มีอำนาจ เช่น ผู้รับใช้หรือผู้อาวุโส ผู้หญิงสามารถมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในงานประกาศต่อสาธารณชน รับใช้ที่เบเธล[120]และอ้างว่าเป็นสมาชิกของ 144,000 คน[121]โดยปกติแล้วผู้หญิงจะไม่ได้รับอนุญาตให้พูดกับประชาคมโดยตรง[122]ในบางสถานการณ์ที่หายาก ผู้หญิงสามารถทำหน้าที่แทนได้ในบางตำแหน่งหากไม่มีผู้ชายที่เข้าเงื่อนไข ในสถานการณ์เหล่านี้ ผู้หญิงต้องสวมผ้าคลุมศีรษะหากพวกเธอทำหน้าที่สอน[120]พยานพระยะโฮวาเชื่อว่า บุคคล ข้ามเพศควรใช้ชีวิตตามเพศที่ถูกกำหนดไว้ตั้งแต่เกิดและมองว่าการผ่าตัดเพื่อยืนยันเพศเป็นการทำลายร่างกาย[123]ความสุภาพเรียบร้อยในการแต่งกายและการดูแลตัวเองมักถูกเน้นย้ำสำหรับทั้งผู้ชายและผู้หญิง[124]

ความเชื่อ

พยานพระยะโฮวาเชื่อว่านิกายของตนคือการฟื้นฟู ศาสนา คริสต์ในศตวรรษแรก[125]

พระยะโฮวา

เทตระแกรมมาตอน

พยานพระยะโฮวาเน้นการใช้พระนามของพระเจ้า และพวกเขาชอบใช้พระนาม ว่า ยะโฮวาซึ่งเป็นการเปล่งพระนามของพระเจ้า ตามหลัก เทตระแกรมมาทอน [ 126] [127] [128]พวกเขาเชื่อว่าพระยะโฮวาเป็นพระเจ้าองค์เดียวที่แท้จริง ผู้สร้างสรรพสิ่ง และ "องค์อธิปไตยแห่งจักรวาล" พวกเขาเชื่อว่าการนมัสการทั้งหมดควรจะมุ่งไปที่พระองค์ และพระองค์ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของตรีเอกานุภาพ[129]ดังนั้นกลุ่มนี้จึงให้ความสำคัญกับพระเจ้ามากกว่าพระคริสต์[130]พวกเขาเชื่อว่าพระวิญญาณบริสุทธิ์เป็นพลังที่พระเจ้าใช้หรือ "พลังปฏิบัติการ" มากกว่าที่จะเป็นบุคคล[131]

พระเยซู

พยานพระยะโฮวาเชื่อว่าพระเยซูเป็นผลงานสร้างสรรค์ของพระเจ้าเพียงชิ้นเดียว ทุกสิ่งทุกอย่างถูกสร้างขึ้นผ่านพระองค์ด้วยพลังอำนาจของพระเจ้า และการสร้างสรรค์ครั้งแรกโดยไม่ได้รับความช่วยเหลือใดๆ ระบุพระเยซูอย่างชัดเจนว่าเป็น "พระบุตรองค์เดียวที่ถือกำเนิดโดยพระเจ้า" [132]อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเป็นส่วนหนึ่งของความเชื่อที่ไม่นับถือตรีเอกานุภาพ พวกเขาจึงไม่เชื่อว่าพระเยซูคือพระเจ้าพระบุตร [ 133]

พยานพระยะโฮวาเชื่อว่าแมรี่ตั้งครรภ์พระเยซูขณะยังเป็นหญิงพรหมจารี[134]แต่ไม่เชื่อว่าเธอ เกิดมาโดย ปราศจากบาปหรือว่าเธอยังคงเป็น หญิงพรหมจารีหลังจาก พระองค์ประสูติ[135]พยานพระยะโฮวาเชื่อว่าพระเยซูทำหน้าที่เป็นผู้ไถ่บาปและเครื่องบูชาไถ่บาปเพื่อชดใช้บาปของมนุษยชาติ[136]พวกเขาเชื่อว่าพระองค์สิ้นพระชนม์บนเสาตรงต้นเดียวแทนที่จะเป็นไม้กางเขน[137]ซึ่งพวกเขามองว่าเป็นสัญลักษณ์ของคนต่างศาสนา ดังนั้นพวกเขาจึงหลีกเลี่ยงการใช้คำว่า "ตรึงกางเขน" เมื่ออ้างถึงการตายของพระเยซู[133]

พยานพระยะโฮวาเชื่อว่าพระเยซูฟื้นคืนพระชนม์ด้วย "ร่างวิญญาณ" และพระองค์มาอยู่ในร่างมนุษย์ชั่วคราวหลังจากฟื้นคืนพระชนม์[138]ข้อพระคัมภีร์กล่าวถึงเทวทูตไมเคิลอะบาดอน (อปอลลิโยน) และพระวจนะซึ่งตีความได้ว่าเป็นชื่อของพระเยซูในบทบาทต่างๆ[139]พระเยซูถือเป็นผู้ไกล่เกลี่ยและมหาปุโรหิต เพียงผู้เดียว ระหว่างพระเจ้ากับมนุษย์ โดยพระเจ้าได้แต่งตั้งพระองค์ให้เป็นกษัตริย์และผู้พิพากษาแห่งอาณาจักรของพระองค์[138]บทบาทของพระองค์ในฐานะคนกลาง (อ้างถึงใน 1 ทิโมธี 2:5) ใช้กับชนชั้น "ผู้ถูกเจิม" แม้ว่า "แกะอื่น" จะได้รับประโยชน์จากการจัดเตรียมนี้เช่นกัน[140]

ชีวิตหลังความตาย

พยานพระยะโฮวาเชื่อว่าความตายคือสภาวะที่ไม่มีการดำรงอยู่และไม่มีความรู้สึกตัวไม่มีนรกที่ทนทุกข์ทรมานด้วยไฟฮาเดสและชีโอลถูกเข้าใจว่าหมายถึงสภาวะแห่งความตายที่เรียกว่าหลุมศพทั่วไป[141]พวกเขาถือว่าวิญญาณเป็นชีวิตหรือร่างกายที่มีชีวิตที่สามารถตายได้[142]พวกเขาเชื่อว่ามนุษย์อยู่ในสภาวะบาป[142]ซึ่งการปลดปล่อยเป็นไปได้โดยผ่านทางโลหิตที่พระเยซูหลั่งเป็นค่าไถ่หรือชดเชยบาปของมนุษยชาติ เท่านั้น [143]พยานพระยะโฮวาเชื่อว่า "ฝูงแกะน้อย" ของมนุษย์ที่ได้รับการคัดเลือก 144,000 คนจะขึ้นสวรรค์ แต่พระเจ้าจะคืนชีพคนส่วนใหญ่ ("แกะอื่น") สู่โลกที่ได้รับการชำระล้างหลังจากอาร์มาเกดดอน พวกเขาตีความวิวรณ์ 14:1–5 ว่าจำนวนคริสเตียนที่ขึ้นสวรรค์นั้นจำกัดอยู่ที่ 144,000 คนเท่านั้น ซึ่งจะปกครองร่วมกับพระเยซูในฐานะกษัตริย์และปุโรหิตเหนือโลก[144]พวกเขาเชื่อว่าการรับบัพติศมาในฐานะพยานพระยะโฮวาเป็นสิ่งสำคัญต่อความรอด[145]และไม่ยอมรับการรับบัพติศมาจากนิกายอื่นว่าถูกต้อง[146]พยานพระยะโฮวาเชื่อว่าบางคนที่เสียชีวิตก่อนอาร์มาเกดดอนจะฟื้นคืนชีพ จะได้รับการสอนวิธีที่ถูกต้องในการนมัสการพระเจ้า และเผชิญกับการทดสอบครั้งสุดท้ายเมื่อสิ้นสุดรัชสมัยพันปี [ 147]การพิพากษาครั้งนี้จะพิจารณาจากการกระทำของพวกเขาหลังจากการฟื้นคืนชีพมากกว่าการกระทำในอดีต เมื่อสิ้นสุดพันปี พระเยซูจะมอบอำนาจทั้งหมดคืนให้พระเจ้า จากนั้นการทดสอบครั้งสุดท้ายจะเกิดขึ้นเมื่อซาตานถูกปล่อยตัวเพื่อหลอกลวงมนุษย์ ผู้ที่ล้มเหลวจะต้องตายพร้อมกับซาตานและปีศาจของมัน[148]พวกเขายังเชื่ออีกด้วยว่าผู้ที่ปฏิเสธความเชื่อของตนในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่จะไม่ฟื้นคืนชีพและจะยังคงประสบกับสภาพที่ไม่มีอยู่[149]

วิชาวันสิ้นโลก

พยานพระยะโฮวาเชื่อว่า เดิมที ซาตานเป็นทูตสวรรค์ ที่สมบูรณ์แบบ ซึ่งพัฒนาความรู้สึกว่าตนเองมีความสำคัญและปรารถนาการบูชา ซาตานชักจูงให้อาดัมและเอวาไม่เชื่อฟังพระเจ้า และในเวลาต่อมามนุษย์ก็เข้าร่วมในการท้าทายที่เกี่ยวข้องกับการอ้างสิทธิ์ที่ขัดแย้งกันระหว่างพระยะโฮวาและซาตานต่ออำนาจอธิปไตยสากล[150]พยานพระยะโฮวาเชื่อว่าพระเยซูเริ่มปกครองอย่างมองไม่เห็นในสวรรค์ในฐานะกษัตริย์ของอาณาจักรของพระเจ้าในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2457 และต่อมาซาตานถูกขับออกจากสวรรค์มายังโลกพวกเขายึดความเชื่อนี้จากการแปลคำภาษากรีกว่าparousiaซึ่งโดยปกติแปลว่า "การมา" เมื่อพูดถึงพระเยซู เป็น "การประทับ" [151]พยานพระยะโฮวาเชื่อว่าพวกเขาเป็นตัวแทนของอาณาจักรบนโลก[152]พวกเขายังเชื่อด้วยว่าพวกเขาต้องแยกตัวจากรัฐบาลของมนุษย์ ซึ่งพวกเขาถือว่าถูกควบคุมโดยซาตาน[153]อาณาจักรถูกมองว่าเป็นหนทางที่พระเจ้าจะทรงใช้บรรลุจุดประสงค์ดั้งเดิมของพระองค์สำหรับโลก โดยเปลี่ยนโลกให้เป็นสวรรค์ที่ไม่มีความเจ็บป่วยหรือความตาย[154]

คำสอนสำคัญของพยานพระยะโฮวาคือโลกกำลังเผชิญกับการทำลายล้างที่ใกล้จะเกิดขึ้นผ่านการแทรกแซงของพระเจ้าและพระเยซูคริสต์[155]ความเชื่อนี้มีมาตั้งแต่ก่อตั้งกลุ่ม[156]พวกเขาเชื่อว่าการที่พระเยซูเข้ารับตำแหน่งกษัตริย์ในปี 1914 เป็นสัญญาณว่าความทุกข์ยากครั้งใหญ่กำลังจะเกิดขึ้น[157]พยานพระยะโฮวาเชื่อว่าศาสนาอื่น ๆ ในปัจจุบันทั้งหมดเป็นเท็จ โดยระบุว่าศาสนาเหล่านั้นเป็นของบาบิลอนใหญ่ "หญิงแพศยา" ในวิวรณ์ 17 [ 158]พวกเขายังเชื่ออีกว่าสหประชาชาติเป็นสัตว์ป่าสีแดงเข้ม[159]ต่อมาซาตานจะใช้รัฐบาลโลกเพื่อโจมตีพยานพระยะโฮวา ซึ่งจะกระตุ้นให้พระเจ้าเริ่มสงครามอาร์มาเก็ดดอน ซึ่งในระหว่างนั้น รูปแบบของรัฐบาลทั้งหมดและทุกคนที่ไม่นับเป็นแกะของพระเยซูจะต้องตาย หลังจากอาร์มาเก็ดดอน พระเจ้าจะขยายอาณาจักรสวรรค์ของพระองค์ให้รวมถึงโลก ซึ่งจะถูกเปลี่ยนเป็นอุทยานเหมือนสวนเอเดน[160]พวกเขาจึงละทิ้งความเชื่อคริสเตียนกระแสหลักที่ว่า “ การเสด็จมาครั้งที่สอง ” ในมัทธิว 24หมายถึงช่วงเวลาเดียวของการมาถึงบนโลกเพื่อพิพากษามนุษย์[151]

ปัจจุบันพยานพระยะโฮวาไม่ได้ระบุวันที่แน่นอนสำหรับจุดจบของโลก[161]แต่ก่อนหน้านี้เอกสารของสมาคมว็อชเทาเวอร์ได้กล่าวถึงปี 1914, 1925 และ 1975 [161]คำทำนายที่ล้มเหลวเหล่านี้ถูกนำเสนอว่า "ไม่มีข้อกังขา" และ "เป็นที่ยอมรับของพระเจ้า" [162]สิ่งพิมพ์ของสมาคมว็อชเทาเวอร์บางฉบับระบุว่าพระเจ้าทรงใช้พยานพระยะโฮวาและนักศึกษาพระคัมภีร์นานาชาติเป็นผู้เผยพระวจนะในยุคปัจจุบัน[en 3]

ชีวิตครอบครัว

พยานพระยะโฮวาเชื่อว่าการออกเดทควรเกิดขึ้นเฉพาะในกรณีที่ทั้งคู่คิดจะแต่งงานกันอย่างจริงจังเท่านั้น การออกเดทนอกนิกายนั้นไม่สนับสนุนอย่างยิ่งและอาจนำไปสู่การลงโทษทางศาสนา พยานพระยะโฮวาบางคนเลือกที่จะเป็นโสดในขณะที่บางคนต้องการมีความสัมพันธ์แต่ไม่มีทางเลือกอื่น การออกเดทกับพยานพระยะโฮวาได้รับการสนับสนุนให้มีผู้ติดตามเมื่อพวกเขาอยู่ด้วยกันเพื่อเป็นวิธีป้องกันความปรารถนาทางเพศ[163]ความสัมพันธ์ทางเพศทั้งหมดนอกสมรสเป็นเหตุผลในการขับไล่หากบุคคลนั้นไม่ถือว่าสำนึกผิด[164] กิจกรรม รักร่วมเพศถือเป็นบาปร้ายแรง และห้ามการแต่งงานของเพศเดียวกัน[165]

พยานพระยะโฮวาสามารถแต่งงานที่หอประชุมราชอาณาจักรได้โดยใช้พิธีง่ายๆ และห้ามไม่ให้มีการปฏิบัติที่ถือว่าเป็นของนอกรีต เช่น การอวยพรให้โชคดีหรือการโปรยข้าว ผู้อาวุโสจะบรรยายให้ประชาคมฟัง[166]เมื่อแต่งงานแล้ว สามีจะถือว่ามีหัวหน้าฝ่ายวิญญาณเหนือภรรยา เว้นแต่เขาจะไม่ใช่พยานพระยะโฮวา[167] อนุญาตให้คุมกำเนิด ได้ [168] ห้าม หย่าร้างหากไม่ได้ขอด้วยเหตุผลว่าล่วงประเวณีซึ่งเรียกว่า "การหย่าร้างตามหลักพระคัมภีร์" [169]หากหย่าร้างด้วยเหตุผลอื่น การแต่งงานใหม่จะถือว่าเป็นการล่วงประเวณี เว้นแต่ว่าอดีตคู่สมรสเสียชีวิตหรือถือว่ากระทำผิดศีลธรรมทางเพศ [ 170]คู่สมรสสามารถแยกทางกันได้ในกรณีที่เกิดความรุนแรงในครอบครัว [ 171]

การปฏิบัติ

พิธีบัพติศมา

การรับบัพติสมาเป็นข้อกำหนดสำหรับการเป็นสมาชิกของพยานพระยะโฮวา การรับบัพติสมาโดยนิกายอื่นไม่ถือว่าถูกต้อง[172]พยานพระยะโฮวาไม่รับบัพติสมาเด็กแต่ให้เด็กรับบัพติสมาได้ตราบใดที่เด็กเหล่านี้มีคุณสมบัติเช่นเดียวกับผู้สมัครคนอื่นๆ[146]เพื่อให้มีคุณสมบัติในการรับบัพติสมา บุคคลนั้นจะต้องตอบคำถามเกี่ยวกับวิถีชีวิตของตนเองและความเชื่อของนิกายให้ถูกต้องมากกว่าร้อยข้อ[173]บุคคลที่รับบัพติสมาจะต้องยืนยันต่อสาธารณะด้วยว่าการอุทิศตนและรับบัพติสมานั้นระบุตัวตนของพวกเขาว่า "เป็นพยานพระยะโฮวาคนหนึ่งที่ร่วมกับองค์กรที่พระเจ้าทรงนำทางโดยพระวิญญาณ" [172]แม้ว่าสิ่งพิมพ์ของพยานพระยะโฮวาจะระบุว่าการรับบัพติสมาเป็นสัญลักษณ์ของการอุทิศตนต่อพระเจ้า ไม่ใช่ "ต่อบุคคล งาน หรือองค์กร" [174]

สักการะ

การนมัสการที่หอประชุมราชอาณาจักรในประเทศโปรตุเกส
หอประชุมราชอาณาจักรในเมืองกัวปิโอประเทศฟินแลนด์

การประชุมเพื่อนมัสการและศึกษาจะจัดขึ้นที่หอประชุมราชอาณาจักรซึ่งโดยทั่วไปมีลักษณะการใช้งานและไม่มีสัญลักษณ์ทางศาสนา[175]พยานฯ จะถูกมอบหมายให้เข้าร่วมใน "เขต" ซึ่งพวกเขามักอาศัยอยู่และเข้าร่วมพิธีทางศาสนาประจำสัปดาห์ที่เรียกว่า "การประชุม" ซึ่งกำหนดโดยผู้อาวุโสของประชาคม การประชุมส่วนใหญ่จะอุทิศให้กับการศึกษาวรรณกรรมของสมาคมว็อชเทาเวอร์และพระคัมภีร์ไบเบิล รูปแบบของการประชุมกำหนดโดยสำนักงานใหญ่ของกลุ่ม และเนื้อหาสำหรับการประชุมส่วนใหญ่จะเหมือนกันทั่วโลก[175]

ประชาคมจะประชุมกันสัปดาห์ละสองครั้ง ซึ่งประกอบด้วยการประชุมแยกกันห้าครั้ง ซึ่งรวมเวลาทั้งหมดประมาณสามชั่วโมงครึ่ง โดยทั่วไปจะประชุมกันกลางสัปดาห์ (สามครั้ง) และในวันหยุดสุดสัปดาห์ (สองครั้ง) จนถึงปี 2009 ประชาคมจะประชุมกันสามครั้งต่อสัปดาห์ การประชุมเหล่านี้ถูกย่อลง โดยตั้งใจให้สมาชิกใช้เวลาตอนเย็นในการนมัสการครอบครัว[176] [177] [ จำเป็นต้องมีแหล่งข้อมูลที่ไม่จำเป็น ]การประชุมจะเปิดและปิดด้วยเพลงสรรเสริญที่เรียกว่าเพลงราชอาณาจักรและคำอธิษฐานสั้นๆ[178]

พยานพระยะโฮวาจากประชาคมต่างๆ ที่รวมตัวกันเป็น "วงจร" จะมารวมตัวกันเพื่อประชุมหนึ่งวันสองครั้งต่อปี ประชาคมที่มีขนาดใหญ่กว่าจะมาพบกันทุกปีเพื่อ "ประชุมภูมิภาค" เป็นเวลาสามวัน โดยปกติจะจัดขึ้นที่สนามกีฬาหรือหอประชุมที่เช่ามา[179] [ ต้องระบุหน้า ] เหตุการณ์ที่สำคัญที่สุด และเคร่งขรึมที่สุดคือ "มื้ออาหารเย็นของพระเจ้า" หรือ " การระลึกถึงการสิ้นพระชนม์ของพระคริสต์ " ซึ่งจัดขึ้นในวันที่สิบสี่ของเดือนนิ สานของชาวยิว ในช่วงเทศกาลปัสกา[173]

การเผยแพร่ศาสนา

พยานพระยะโฮวาภายนอกพิพิธภัณฑ์อังกฤษ 2017
พยานพระยะโฮวาประกาศในเมืองลวิฟประเทศยูเครน

พยานพระยะโฮวาเป็นที่รู้จักจากความพยายามเผยแพร่ความเชื่อของตนโดยเฉพาะอย่างยิ่งโดยการไปเยี่ยมบ้านของผู้คน[180] [181] [182]การแจกจ่ายหนังสือของสมาคมว็อชเทาเวอร์ เป้าหมายคือการเริ่ม "การศึกษาพระคัมภีร์" เป็นประจำกับใครก็ตามที่ยังไม่ได้เป็นสมาชิก[183] ​​โดยตั้งใจให้ผู้เรียนรับบัพติศมาเป็นสมาชิกของกลุ่ม แนะนำให้สมาชิกพิจารณาหยุดการศึกษาพระคัมภีร์กับผู้เรียนที่ไม่สนใจที่จะเป็นสมาชิก[184]ผู้เปลี่ยนศาสนาจากการออกไปประกาศตามบ้านเรือนมีน้อยมากและเกิดขึ้นในอัตราที่เทียบได้กับนิกายอื่นๆ ที่ใช้วิธีการเทศนาแบบเดียวกัน[185]นิกายนี้ผลิตหนังสือจำนวนมากเป็นส่วนหนึ่งของกิจกรรมการเผยแพร่ศาสนา[105]ในปี 2010 วารสารว็อชเทาเวอร์และตื่นเถิด!เป็นนิตยสารที่มีการแจกจ่ายมากที่สุดในโลก[186]

พยานพระยะโฮวาได้รับการสอนว่าพวกเขาอยู่ภายใต้คำสั่งในพระคัมภีร์ในการมีส่วนร่วมในการประกาศต่อสาธารณะ พวกเขาได้รับคำสั่งให้อุทิศเวลาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ในการรับใช้ของตนและต้องส่ง "รายงานการรับใช้ภาคสนาม" เป็นรายบุคคลทุกเดือน[187]ผู้ที่ไม่ส่งรายงานเป็นเวลาหกเดือนติดต่อกันจะถูกเรียกว่า "ผู้ไม่กระตือรือร้น" [188]ตั้งแต่ปี 1920 ถึงปี 2023 พยานพระยะโฮวาทุกคนที่ยังทำงานอยู่จะต้องส่งจำนวนชั่วโมงที่ใช้ในการประกาศในรายงานการรับใช้ภาคสนามรายเดือนของตน ตั้งแต่วันที่ 1 พฤศจิกายน 2023 ข้อกำหนดนี้ได้รับการแก้ไขให้เฉพาะสมาชิกที่ตกลงตามเงื่อนไขชั่วโมงที่เฉพาะเจาะจง (เช่นไพโอเนียร์ ) สมาชิกคนอื่นๆ จะต้องทำเครื่องหมายเพื่อระบุว่าพวกเขามีส่วนร่วมในงานรับใช้บางรูปแบบในเดือนนั้นพร้อมกับการศึกษาพระคัมภีร์ที่พวกเขาทำ[189]

การดำเนินการทางวินัย

พยานพระยะโฮวาต้องการให้บุคคลรับบัพติศมาโดยนิกายเพื่อจะได้อยู่ภายใต้ขั้นตอนการลงโทษของพวกเขา[190]นิกายนี้ไม่ยอมให้มีการคัดค้านหลักคำสอนและการปฏิบัติ[118]สมาชิกที่ไม่เห็นด้วยกับคำสอนของกลุ่มอย่างเปิดเผยจะถูกขับไล่ ขับไล่[119]และถูกประณามว่าเป็นพวกนอกรีตที่ "ป่วยทางจิต" [191] [192]ผู้นับถือตามนามบางคน "หมดความสำคัญ" และหยุดเข้าร่วมการประชุมโดยไม่ต้องอยู่ภายใต้ขั้นตอนการลงโทษของกลุ่ม[122]แม้ว่าอดีตสมาชิกบางคนยังคงถูกขับไล่ด้วยวิธีนี้[193]

สมาชิกที่ถูกกล่าวหาว่ากระทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าจะถูกนำตัวไปแจ้งต่อผู้อาวุโสซึ่งจะประเมินผลที่อาจเกิดขึ้น สมาชิกที่ละเมิดมาตรฐานของกลุ่ม เช่น คบหาสมาคมกับบุคคลที่ไม่ใช่สมาชิก แต่ไม่ได้กระทำบาปร้ายแรงอาจถูกทำเครื่องหมาย[ 190]สมาชิกของคริสตจักรที่ทราบถึงพฤติกรรมที่ผิดของสมาชิกคนอื่นจะได้รับคำแนะนำให้จำกัดการติดต่อทางสังคมกับบุคคลที่ถูกทำเครื่องหมาย[194] [195]ผู้อาวุโสอาจตัดสินใจจัดตั้งคณะกรรมการในกรณีที่เกี่ยวข้องกับบาปร้ายแรง ซึ่งอาจส่งผลให้สมาชิกคนนั้นถูกตำหนิหรือถูกขับไล่ ขั้นตอนนี้ต้องให้ผู้อาวุโสสามคนเข้าพบกับผู้ถูกกล่าวหา[195]กรณีเหล่านี้มักเกี่ยวข้องกับการประพฤติผิดทางเพศ[101] [196]หรือการละทิ้งศาสนา[197]บาปร้ายแรงอื่นๆ ได้แก่ การรับเลือด[198] [ก]การสูบบุหรี่[198]การใช้ยาเสพติดเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจ[198]การหย่าร้าง[170] [ข]การเฉลิมฉลองวันหยุด[199]หรือวันเกิด[200]การทำแท้ง (ซึ่งถือเป็นการฆาตกรรม) [201]และกิจกรรมทางการเมือง เช่น การลงคะแนนเสียงในการเลือกตั้ง[153]ขั้นตอนที่เกี่ยวข้องกับวินัยของชุมชนนั้นอธิบายไว้เป็นหลักในหนังสือShepherd the Flock of Godซึ่งให้ไว้เฉพาะกับผู้อาวุโสเท่านั้น[202]

การปฏิบัติของการเพิกเฉยอาจทำหน้าที่ยับยั้งสมาชิกคนอื่นๆ ไม่ให้แสดงพฤติกรรมต่อต้าน[191]การเพิกเฉยยังช่วยรักษา "ความสม่ำเสมอของความเชื่อ" อีกด้วย[122]อดีตสมาชิกอาจประสบกับความทุกข์ใจอย่างมากอันเป็นผลจากการถูกเพิกเฉย[24]และบางคนพยายามขอคืนสถานะเพื่อติดต่อกับเพื่อนและครอบครัว[25]บุคคลที่ถูกไล่ออกอาจได้รับการคืนสถานะในที่สุดในชุมชนหากผู้อาวุโสในชุมชนเห็นว่าสำนึกผิด การคืนสถานะเป็นกระบวนการที่ยาวนาน ซึ่งอาจประสบกับการสูญเสียทางจิตใจและอารมณ์[25]บุคคลที่ถูกเพิกเฉยอาจประสบ กับ ความคิดฆ่าตัวตายและมักต่อสู้กับความรู้สึกนับถือตนเอง ต่ำ ความอับอาย และความรู้สึกผิด[203]อดีตสมาชิกอาจประสบกับการสูญเสียที่คลุมเครือหรืออาการตื่นตระหนก[25]พิธีศพของสมาชิกที่ถูกไล่ออกอาจไม่สามารถจัดขึ้นที่ Kingdom Halls ได้[204]

เด็กที่รับบัพติศมาจะต้องปฏิบัติตามมาตรฐานทางศีลธรรมและผลที่ตามมาหากไม่ปฏิบัติตามเช่นกัน[205]พวกเขาได้รับอนุญาตให้อยู่กับครอบครัวจนกว่าจะถึงอายุบรรลุนิติภาวะ [ 206]พยานพระยะโฮวาสูญเสียเงินทุนเพิ่มเติมในฐานะชุมชนศาสนาในนอร์เวย์เนื่องจากนโยบายการขับไล่ โดยประเทศได้สรุปว่าเป็นการใช้ความรุนแรงทางจิตใจต่อเด็ก[205]ในเวลาต่อมา กลุ่มดังกล่าวได้ทำการเปลี่ยนแปลงนโยบายการขับไล่ในปี 2024 โดยบุคคลสามารถ "ทักทายอย่างเรียบง่าย" แก่สมาชิกที่ถูกขับไล่แทนที่จะหลีกเลี่ยงพวกเขาโดยสิ้นเชิง[207]เว้นแต่บุคคลนั้นจะถือว่าเป็นผู้ละทิ้งศาสนา[208]นอกจากนี้ ผู้ปกครองยังไม่ถูกห้ามไม่ให้เข้าร่วมคณะกรรมการตุลาการพร้อมกับผู้เยาว์อีกต่อไป[207]

ความแยกจากกัน

พยานพระยะโฮวาเชื่อว่าพระคัมภีร์ประณามการผสมผสานศาสนา โดยยึดหลักว่าความจริงจากพระเจ้ามีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น ดังนั้นจึงปฏิเสธการเคลื่อนไหวข้ามศาสนาและการรวมกลุ่มศาสนา[209]พวกเขาเชื่อว่ามีเพียงพยานพระยะโฮวาเท่านั้นที่เป็นตัวแทนของศาสนาคริสต์แท้ และนิกายอื่นๆ ไม่สามารถปฏิบัติตามข้อกำหนดทั้งหมดที่พระเจ้ากำหนดไว้[210]และเรียกพวกเขาว่า "ศาสนาเท็จ" [211]

พยานพระยะโฮวาได้รับการสอนว่าการ "แยกตัวจากโลก" เป็นสิ่งสำคัญ วรรณกรรมของพวกเขาได้นิยาม "โลก" ว่าเป็น "มวลมนุษยชาติที่แยกจากผู้รับใช้ที่พระยะโฮวาทรงยอมรับ" และสอนว่าโลกนี้ถูกซาตานครอบงำและแปดเปื้อนทางศีลธรรม[212]พยานพระยะโฮวาได้รับการสอนว่าการคบหาสมาคมกับผู้คน "ทางโลก" เป็นอันตรายต่อศรัทธาของพวกเขา[213] ไม่ควร เข้าเรียนมหาวิทยาลัยและแนะนำให้ เรียน ในโรงเรียนอาชีวศึกษา เป็นทางเลือกอื่น [214] [215]การศึกษาระดับหลังมัธยมศึกษาถือเป็น "อันตรายทางจิตวิญญาณ" แอนโธนี มอร์ริสที่ 3 สมาชิกคณะกรรมการบริหารได้กล่าวว่า "ศาสตราจารย์ที่ฉลาดและพูดจาไพเราะที่สุดจะพยายามปรับเปลี่ยนความคิดของบุตรหลานของคุณ และอิทธิพลของพวกเขาอาจมีมาก" [216]

พยานพระยะโฮวาไม่ฉลองวันหยุดทางศาสนา เช่น คริสต์มาสและอีสเตอร์ และไม่ฉลองวันเกิด วันหยุดประจำชาติ หรือการเฉลิมฉลองอื่น ๆ ที่พวกเขาถือว่าเป็นการยกย่องบุคคลอื่นที่ไม่ใช่พระเยซู พวกเขาเชื่อว่าประเพณีเหล่านี้และประเพณีอื่น ๆ มากมายมีต้นกำเนิดมาจากศาสนาอื่นหรือสะท้อนถึงจิตวิญญาณของชาตินิยม สมาชิกได้รับการบอกกล่าวว่าการบริจาคโดยสมัครใจในเวลาอื่น ๆ จะช่วยให้ลูก ๆ ของพวกเขาไม่รู้สึกว่าขาดวันเกิดหรือการเฉลิมฉลองอื่น ๆ[217]อนุญาตให้มีวันครบรอบแต่งงาน[218]

พยานพระยะโฮวาไม่ได้ทำงานในอุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้องกับกองทหาร ไม่ได้รับใช้ในกองทัพ และปฏิเสธการรับราชการทหาร ซึ่งในบางประเทศอาจส่งผลให้พวกเขาถูกจับกุมและจำคุก[219]พวกเขายังปฏิเสธที่จะเคารพธงชาติหรือเข้าร่วมกิจกรรมรักชาติ[211]ผู้ติดตามมองว่าตนเองเป็นภราดรภาพทั่วโลกที่ก้าวข้ามพรมแดนของประเทศและความภักดีต่อชาติพันธุ์[220]นักสังคมวิทยาโรนัลด์ ลอว์สันได้เสนอว่าการแยกตัวทางสติปัญญาและองค์กรของกลุ่ม ประกอบกับการปลูกฝังลัทธิความเชื่ออย่างเข้มข้น วินัยภายในที่เข้มงวด และการข่มเหงอย่างมาก ได้มีส่วนทำให้ความรู้สึกเร่งด่วนของกลุ่มนี้สอดคล้องกับข้อความเกี่ยวกับหายนะ[221]

การปฏิเสธการถ่ายเลือด

พยานพระยะโฮวาโดยทั่วไปปฏิเสธการถ่ายเลือดซึ่งพวกเขาถือว่าเป็นการละเมิดกฎของพระเจ้าตามการตีความกิจการ 15:28, 29 และข้อพระคัมภีร์อื่นๆ[222] [223]พวกเขายังไม่กินอาหารที่มีเลือดเป็นส่วนประกอบหนึ่งในอาหารที่ห้ามรับประทานคือไส้กรอกเลือด [ 224]ตั้งแต่ปี 1961 การที่สมาชิกที่ไม่สำนึกผิดยินยอมที่จะรับการถ่ายเลือดถือเป็นเหตุให้ถูกขับออกจากกลุ่ม[225]สมาชิกได้รับคำสั่งให้ปฏิเสธการถ่ายเลือด แม้กระทั่งใน "สถานการณ์ที่เป็นชีวิตและความตาย" [226] [227]พยานพระยะโฮวาไม่ยอมรับการถ่ายเลือด "เลือดทั้งหมด เม็ดเลือดแดงอัดแน่น เกล็ดเลือด เม็ดเลือดขาว หรือพลาสมา" การบริจาคเลือดของตนเองซึ่งเลือดของบุคคลนั้นจะถูกเก็บไว้เพื่อใช้ในภายหลัง ก็ถือว่าไม่สามารถยอมรับได้เช่นกัน[228] สมาชิกอาจยอมรับ เศษส่วนของพลาสมาในเลือดบางส่วนตามดุลยพินิจของตนเอง[229]พยานพระยะโฮวาบางคนอาจยอมรับผลิตภัณฑ์เลือดต้องห้ามได้หากรักษาความลับทางการแพทย์[230]แม้ว่าพยานพระยะโฮวาที่ทำงานในโรงพยาบาลอาจเปิดเผยความลับดังกล่าวได้[231]โดยทั่วไปแล้ว ผู้ป่วยที่เป็นพยานพระยะโฮวาจะเปิดรับการรักษาทางเลือกอื่นที่ไม่ใช้เลือด แม้ว่าจะได้ผลน้อยกว่าก็ตาม[230]

ศาลได้เข้ามาแทรกแซงในสถานการณ์คุกคามชีวิตที่เกี่ยวข้องกับเด็กที่จำเป็นต้องได้รับการถ่ายเลือดเพื่อให้การรักษาเกิดขึ้นได้[232] [233]ศาลอาจอนุญาตให้ผู้เยาว์ที่โตแล้วปฏิเสธการถ่ายเลือดตามความเชื่อของตน[234] นิตยสาร Awake!ฉบับวันที่ 22 พฤษภาคม 1994 ชื่อว่าYouths Who Put God First ได้ นำเสนอเรื่องราวของเด็กที่เสียชีวิตจากการปฏิเสธการถ่ายเลือด[235]

สมาคมวอชทาวเวอร์จัดทำ เอกสาร มอบอำนาจ ที่จัดทำรูปแบบไว้ล่วงหน้า ซึ่งห้ามใช้ส่วนประกอบหลักของเลือด โดยสมาชิกสามารถระบุได้ว่าพวกเขาจะยอมรับเศษส่วนและการรักษาใด[236]นิกายนี้ได้จัดตั้งคณะกรรมการประสานงานโรงพยาบาล ขึ้น โดยเป็นข้อตกลงร่วมกันระหว่างสมาชิกพยานพระยะโฮวาแต่ละคนกับผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์และโรงพยาบาลเพื่อให้ข้อมูลเกี่ยวกับทางเลือกในการรักษาโดยไม่ใช้เลือด[237]ผู้ป่วยที่ยอมรับผลิตภัณฑ์จากเลือดบางอย่างต่อหน้าคณะกรรมการจะถือว่าแยกตัวออกไปและถูกขับออกจาก โรงพยาบาล [238]สมาคมฆราวาสแห่งชาติ สนับสนุนให้โรงพยาบาลไม่ร่วมมือกับคณะกรรมการประสานงานโรง พยาบาลเนื่องจากถูกบังคับทางการ แพทย์ [239]

ข้อมูลประชากร

พยานพระยะโฮวามีบทบาทที่กระตือรือร้นในประเทศส่วนใหญ่ ในปี 2023 พยานพระยะโฮวารายงานว่ามีผู้เผยแพร่ ประมาณ 8.6 ล้านคน ซึ่งเป็นคำที่ใช้เรียกสมาชิกที่มีส่วนร่วมในการประกาศอย่างแข็งขัน ในประชาคมประมาณ 118,000 แห่ง[6]ในปีเดียวกัน พวกเขารายงานว่าใช้เวลามากกว่า 1.8 พันล้านชั่วโมงในการประกาศ และดำเนินการศึกษาพระคัมภีร์กับบุคคลมากกว่า 7.3 ล้านคน (รวมทั้งผู้ที่พ่อแม่เป็นพยานฯ ดำเนินการกับลูกๆ ของพวกเขาด้วย[240] [241] ) สมาชิก 4,091 คนรับใช้เป็นมิชชันนารีในปี 2021 [7]

ในปี 2023 พยานพระยะโฮวาได้รายงานว่าจำนวนผู้เข้าร่วมงานรำลึกถึงการสิ้นพระชนม์ของพระคริสต์ทั่วโลกเพิ่มขึ้น 1.3% ต่อปี มีผู้เข้าร่วมงานรำลึกถึงการสิ้นพระชนม์ของพระคริสต์ประจำปีมากกว่า 20.5 ล้านคน[6]ตามข้อมูลของสมาคมว็อชเทาเวอร์ มีสมาชิกมากกว่า 25,600 คนเสียชีวิตจากCOVID-19 [ 242]

สถิติสมาชิกที่เผยแพร่อย่างเป็นทางการ เช่น สถิติข้างต้น รวมเฉพาะผู้ที่ส่งรายงานเกี่ยวกับงานศาสนกิจส่วนตัวเท่านั้น[243]ส่งผลให้ผู้ที่ระบุตนเองว่าเป็นพยานพระยะโฮวาในการศึกษาประชากรศาสตร์อิสระเพียงประมาณครึ่งหนึ่งเท่านั้นที่ถือว่ายังกระตือรือร้นตามความเชื่อนั้นเอง[244] [245]

ผลสำรวจของ Pew Forum on Religion & Public Lifeในสหรัฐอเมริกาประจำปี 2008 พบว่าอัตราการคงอยู่ของสมาชิกนิกายนั้นต่ำ โดยประมาณ 37% ของผู้ที่เติบโตมาในกลุ่มยังคงระบุตัวตนว่าเป็นพยานพระยะโฮวา[246] [247]อัตราการคงอยู่ของสมาชิกนิกายที่ต่ำรองลงมาคือศาสนาพุทธที่ 50% และนิกายโรมันคาธอลิกที่ 68% การศึกษายังพบอีกว่าพยานพระยะโฮวาผู้ใหญ่ในสหรัฐอเมริกา 65% เป็นผู้เปลี่ยนมานับถือศาสนาอื่น[248]ในปี 2016 พยานพระยะโฮวามีรายได้ครัวเรือนเฉลี่ยต่ำที่สุดในกลุ่มศาสนาที่สำรวจ โดยประมาณครึ่งหนึ่งของครัวเรือนพยานพระยะโฮวาในสหรัฐอเมริกามีรายได้น้อยกว่า 30,000 ดอลลาร์ต่อปี[249]

การวิเคราะห์ทางสังคมวิทยา

นักสังคมวิทยาเจมส์ เอ. เบ็คฟอร์ดได้จัดประเภทโครงสร้างองค์กรของกลุ่มเป็นการรวมกลุ่มโดยมีลักษณะเด่นคือ ความเป็นผู้นำที่แน่วแน่ วัตถุประสงค์ที่ชัดเจนและแคบ การควบคุมความต้องการที่แข่งขันกันเกี่ยวกับเวลาและพลังงานของสมาชิก และการควบคุมคุณภาพของสมาชิกใหม่ ลักษณะอื่นๆ ของการจัดประเภท ได้แก่ โอกาสที่จะเกิดความขัดแย้งกับผู้มีอำนาจทางโลก ความไม่เต็มใจที่จะร่วมมือกับองค์กรทางศาสนาอื่น อัตราการหมุนเวียนสมาชิกที่สูง อัตราการเปลี่ยนแปลงหลักคำสอนที่ต่ำ และความเชื่อที่สม่ำเสมออย่างเคร่งครัดในหมู่สมาชิก[250]

เบ็คฟอร์ดระบุลักษณะเด่นของกลุ่มว่าเป็นลัทธิประวัติศาสตร์นิยม (ระบุเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินงานตามจุดประสงค์ของพระเจ้า) ลัทธิสมบูรณาญาสิทธิราชย์ (ความเชื่อมั่นว่าผู้นำของพยานพระยะโฮวาแจกจ่ายความจริงแท้แน่นอน) การเคลื่อนไหว (ความสามารถในการกระตุ้นให้สมาชิกปฏิบัติภารกิจเผยแผ่ศาสนา) ลัทธิเหตุผลนิยม (ความเชื่อมั่นว่าหลักคำสอนของพยานมีพื้นฐานที่สมเหตุสมผลปราศจากความลึกลับ) ลัทธิอำนาจนิยม (การนำเสนอระเบียบที่เข้มงวดโดยไม่มีโอกาสวิพากษ์วิจารณ์) และความไม่สนใจของโลก (ปฏิเสธข้อกำหนดทางโลกบางประการและการรักษาทางการแพทย์) [251]

นักสังคมวิทยาBryan R. Wilsonได้พิจารณากลุ่มศาสนาทั้งห้ากลุ่มรวมทั้งพยานพระยะโฮวา โดยระบุว่านิกายต่างๆ มีดังนี้: [252]

  1. “มีอยู่ในภาวะตึงเครียดกับสังคมวงกว้าง”
  2. “กำหนดการทดสอบคุณธรรมแก่ผู้ที่อยากเป็นสมาชิก”
  3. "ใช้ระเบียบวินัยที่เข้มงวด ควบคุมความเชื่อที่ประกาศไว้และนิสัยการใช้ชีวิตของสมาชิก และกำหนดและดำเนินการลงโทษสำหรับผู้ที่เบี่ยงเบน รวมถึงความเป็นไปได้ในการขับออกจากสมาชิก"
  4. "เรียกร้องความมุ่งมั่นอย่างต่อเนื่องและเต็มที่จากสมาชิก และการบังคับบัญชา และอาจรวมถึงการยกเว้นผลประโยชน์อื่นๆ ทั้งหมดด้วย"

ผลการศึกษาวิจัยเชิงเปรียบเทียบทางสังคมวิทยาโดยPew Research Centerพบว่าพยานพระยะโฮวาในสหรัฐฯ อยู่ในอันดับสูงสุดในด้านการเรียนไม่เกินระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย ความเชื่อในพระเจ้า ความสำคัญของศาสนาในชีวิต ความถี่ในการเข้าร่วมศาสนา ความถี่ในการสวดมนต์ ความถี่ในการอ่านพระคัมภีร์นอกพิธีทางศาสนา ความเชื่อที่ว่าคำอธิษฐานของตนได้รับคำตอบ ความเชื่อที่ว่าศาสนาของตนสามารถตีความได้ทางเดียวเท่านั้น ความเชื่อที่ว่าศาสนาของตนเป็นศาสนาเดียวที่แท้จริงซึ่งนำไปสู่ชีวิตนิรันดร์ การต่อต้านการทำแท้ง และการต่อต้านการรักร่วมเพศ จากการศึกษาพบว่าพยานพระยะโฮวาอยู่ในอันดับต่ำสุดในด้านความสนใจทางการเมือง[253] [254]นอกจากนี้ยังเป็นกลุ่มศาสนาที่มีความหลากหลายทางชาติพันธุ์มากที่สุดในสหรัฐฯ[248]

การโต้ตอบกับรัฐบาล

ความขัดแย้งเกี่ยวกับความเชื่อ หลักคำสอน และการปฏิบัติต่างๆ ของพยานพระยะโฮวาทำให้เกิดการต่อต้านจากรัฐบาล ชุมชน และกลุ่มศาสนาอื่นๆ นักวิจารณ์ศาสนา เคน จับเบอร์ เขียนว่า "เมื่อมองในระดับโลก การข่มเหงนี้เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องและรุนแรงมากจนไม่ถือว่าพยานพระยะโฮวาเป็นกลุ่มคริสเตียนที่ถูกข่มเหงมากที่สุดในศตวรรษที่ 20" [255] ศาลฎีกาทั่วโลกได้พิจารณาคดีหลายคดีที่เกี่ยวข้องกับพยานพระยะโฮวา[256]โดยทั่วไปคดีเหล่านี้เกี่ยวข้องกับสิทธิในการนับถือศาสนา การแสดงความรักชาติและการรับใช้ทหาร และการถ่ายเลือด[257]คดีที่สนับสนุนพยานพระยะโฮวาได้รับการพิจารณาในสหรัฐอเมริกา แคนาดา และประเทศในยุโรปหลายประเทศ[258]

ความขัดแย้งทางการเมืองและศาสนาที่มีต่อพยานพระยะโฮวาทำให้เกิดการจลาจลและ การกดขี่ข่มเหง จากรัฐบาลในหลายประเทศ ความเป็นกลางทางการเมืองและการปฏิเสธที่จะเข้ารับราชการทหารทำให้สมาชิกที่ปฏิเสธการเกณฑ์ทหารในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองและช่วงอื่นๆ ของการเกณฑ์ทหารถูกจำคุกกิจกรรมทางศาสนาของพวกเขาถูกห้ามหรือจำกัดในบางประเทศ[259]รวมทั้งจีนรัสเซียเวียดนามและประเทศที่มีชาวมุสลิมเป็นส่วนใหญ่ [ 260]

ประเทศที่ห้ามกิจกรรมของพยานพระยะโฮวา

ออสเตรเลีย

ในปี 1931 รัฐบาลออสเตรเลียได้ตรวจสอบการออกอากาศทางวิทยุของคำเทศนาของรัทเทอร์ฟอร์ด เนื่องจากพวกเขาได้รับคำร้องเรียนเกี่ยวกับวาทกรรมต่อต้านคาทอลิก[261]กลุ่มศาสนานี้กลายเป็นที่นิยมน้อยลงโดยเฉพาะหลังจากปี 1940 เนื่องจากความเป็นกลางทางการเมืองของพวกเขาในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ทำให้ผู้คนเขียนจดหมายถึงเจ้าหน้าที่ของรัฐเกี่ยวกับชื่อและที่อยู่ของสมาชิกที่รู้จัก[262]ในปี 1941 พยานพระยะโฮวาได้กลายเป็นองค์กรที่ผิดกฎหมาย กลุ่มต่างๆ สนับสนุนการห้าม[263]ซึ่งทำให้เกิดแรงกดดันทางการเมืองเพื่อบังคับใช้[264]สมาชิกรัฐสภามอริส แบล็กเบิร์นคัดค้านการห้าม โดยเชื่อว่าเกิดจาก ความไม่ยอมรับ ทางศาสนา[264]เมื่อการห้ามมีผลบังคับใช้ ทรัพย์สินของสมาคมว็อชทาวเวอร์ ไบเบิล แอนด์ แทรกต์ ก็ถูกยึดโดยรัฐบาล[265]บ้านของพยานถูกบุกเข้ายึดวรรณกรรมทางศาสนาของพวกเขา[266]แม้จะมีมาตรการเหล่านี้ พยานพระยะโฮวาก็ยังคงดำเนินกิจกรรมต่อไป[267] คำสั่งห้ามดังกล่าวถูกยกเลิกในปีพ . ศ. 2486 เมื่อศาลสูงตัดสินว่าข้อจำกัดเหล่านี้ละเมิดรัฐธรรมนูญ[268]

ในปี 2015 คณะกรรมาธิการแห่งออสเตรเลียเกี่ยวกับการตอบสนองของสถาบันต่อการล่วงละเมิดทางเพศเด็กพบว่า "ไม่มีหลักฐานใดๆ ต่อหน้าคณะกรรมาธิการแห่งองค์กรพยานพระยะโฮวาที่ระบุว่าได้รายงานหรือไม่ได้รายงานต่อตำรวจเกี่ยวกับผู้ต้องสงสัยในคดีล่วงละเมิดทางเพศเด็ก 1,006 รายที่องค์กรระบุตัวตนได้ตั้งแต่ปี 1950" [269]คณะกรรมาธิการแห่งออสเตรเลียยังพบอีกว่าแผนกกฎหมายของสมาคมว็อชทาวเวอร์ให้ข้อมูลที่ไม่ถูกต้องแก่ผู้อาวุโสเป็นประจำโดยอาศัยความเข้าใจที่ไม่ถูกต้องเกี่ยวกับสิ่งที่ถือเป็นภาระผูกพันทางกฎหมายในการรายงานอาชญากรรมในออสเตรเลีย[270] [271] ในปี 2021 พยานพระยะโฮวาในออสเตรเลียตกลงที่จะเข้าร่วม โครงการชดเชย สำหรับผู้รอดชีวิตจากการล่วงละเมิดทางเพศ ของประเทศเพื่อรักษาสถานะการกุศลที่นั่น[272]

แคนาดา

ในปี 1940 หนึ่งปีหลังจากที่แคนาดาเข้าร่วมสงครามโลกครั้งที่สอง นิกายนี้ถูกห้ามภายใต้พระราชบัญญัติมาตรการสงครามการห้ามนี้ยังคงดำเนินต่อไปจนถึงปี 1943 [273] [274]สมาชิกหลายร้อยคนถูกดำเนินคดีในข้อหาเป็นสมาชิกขององค์กรที่ผิดกฎหมาย[275]พยานพระยะโฮวาถูกกักขังในค่ายพร้อมกับผู้เห็นต่างทางการเมืองและผู้สืบเชื้อสายจีนและญี่ปุ่น[276]

พยานพระยะโฮวาต้องเผชิญกับการเลือกปฏิบัติในควิเบกจนกระทั่งถึงการปฏิวัติเงียบรวมถึงการห้ามแจกจ่ายเอกสารหรือจัดการประชุม[277] [278] Roncarelli v Duplessisเป็นคดีความในปี 1959 ที่พิจารณาโดยศาลฎีกาของแคนาดา ศาลตัดสินว่าในปี 1946 Maurice Duplessisนายกรัฐมนตรีและอัยการสูงสุดของควิเบก ได้ใช้อำนาจเกินขอบเขตโดยสั่งให้ผู้จัดการคณะกรรมการสุราเพิกถอนใบอนุญาตสุราของ Frank Roncarelli เจ้าของร้านอาหารในมอนทรีออลและพยานพระยะโฮวาซึ่งเป็นนักวิจารณ์ที่กล้าพูดของคริสตจักรโรมันคาธอลิกในควิเบก Roncarelli ให้การประกันตัวแก่พยานพระยะโฮวาที่ถูกจับกุมในข้อหาแจกจ่ายแผ่นพับโจมตีคริสตจักรโรมันคาธอลิก ศาลฎีกาตัดสินให้ Duplessis ต้องรับผิดต่อความเสียหาย 33,123.56 ดอลลาร์บวกกับค่าใช้จ่ายในศาลของ Roncarelli [279]คดีความทางกฎหมายอีกคดีหนึ่งที่พิจารณาในปีนั้นคือคดีLamb v Benoitซึ่งสตรีคนหนึ่งซึ่งเป็นพยานพระยะโฮวาถูกจับกุมในข้อหาแจกจ่ายแผ่นพับทางศาสนา[280]

ฝรั่งเศส

พยานพระยะโฮวาได้รับการจดทะเบียนอย่างเป็นทางการในฐานะกลุ่มศาสนาในฝรั่งเศสในปี 1947 [281]ในปี 1995 พวกเขาได้รับการกำหนดให้เป็น "นิกายอันตราย" ตามกฎหมายของฝรั่งเศส[282]ในปี 1999 ประเทศเรียกร้องภาษีย้อนหลังจากเงินบริจาคให้กับองค์กรของกลุ่มศาสนาดังกล่าวตั้งแต่ปี 1993 และ 1996 ซึ่งจะคิดเป็นเงิน 57.5 ล้านยูโร คำตัดสินเรื่องภาษีนี้ถูกพลิกกลับโดยศาลยุโรปว่าด้วยสิทธิมนุษยชนเมื่อวันที่ 30 มิถุนายน 2011 [281]

เยอรมนี

ในปี 1933 มีพยานพระยะโฮวาประมาณ 20,000 คนในนาซีเยอรมนี [ 283]ซึ่งประมาณ 10,000 คนถูกจำคุก พยานพระยะโฮวาถูกข่มเหงทางศาสนาโดยพวกนาซีเนื่องจากพวกเขาปฏิเสธการรับราชการทหารและการจงรักภักดีต่อพรรคนาซีแห่งชาติของฮิตเลอร์[284] [285]ในจำนวนนี้ 2,000 คนถูกส่งไปยังค่ายกักกันของนาซีซึ่งพวกเขาถูกระบุตัวตนด้วยสามเหลี่ยมสีม่วง [ 285]มีผู้เสียชีวิตมากถึง 1,200 คน รวมถึง 250 คนที่ถูกประหารชีวิต[286] [287]พวกเขาถูกแขวนคอ[288]ตัดหัว[289] [290]ถูกตีจนตาย[291]หรือถูกยิงเสียชีวิต[292]ในปีพ.ศ. 2485 สภาพความเป็นอยู่ของพยานพระยะโฮวาได้รับการปรับปรุงดีขึ้น โดยพวกเขาได้รับมอบหมายงานต่างๆ มากขึ้น ซึ่งไม่จำเป็นต้องมีการดูแลอย่างใกล้ชิด เช่น การทำฟาร์ม การทำสวน การขนส่ง และการขนถ่ายสินค้า ในขณะที่บางคนทำงานในชุดพลเรือนในรีสอร์ทเพื่อสุขภาพ เป็นแม่บ้านให้กับเจ้าหน้าที่นาซี หรือได้รับมอบหมายให้ทำงานก่อสร้างและงานฝีมือในอาคารทางทหาร[293]

ต่างจากชาวยิวและชาวโรมานีซึ่งถูกข่มเหงเนื่องจากเชื้อชาติ พยานพระยะโฮวาสามารถหลีกเลี่ยงการข่มเหงและการทำร้ายร่างกายได้โดยการลงนามในเอกสารที่ระบุการสละความเชื่อ การยอมจำนนต่ออำนาจของรัฐ และการสนับสนุนกองทหารเยอรมัน[294]นักประวัติศาสตร์ซิบิล มิลตันเขียนว่า "ความกล้าหาญและการท้าทายของพวกเขาเมื่อเผชิญกับการทรมานและการเจาะประหารชีวิตนั้นถือเป็นตำนานของรัฐนาซีที่เป็นหนึ่งเดียวที่ปกครองเหนือราษฎรที่เชื่อฟังและยอมจำนน" [295]พยานพระยะโฮวาจะเทศนาภายในค่ายกักกัน[296]จัดการประชุม และลักลอบนำวรรณกรรมทางศาสนาของตนเข้ามา[297]

เด็ก ๆ ของพยานพระยะโฮวาประมาณ 800 คนถูกแยกจากครอบครัว [ 298]เด็ก ๆ ของพยานพระยะโฮวามักจะแสดงการต่อต้านความพยายามของระบอบนาซีที่จะทำให้พวกเขาทำสิ่งที่ขัดกับความเชื่อของพวกเขา[299]พวกเขามักจะถูกไล่ออกจากโรงเรียนของรัฐเนื่องจากปฏิเสธที่จะพูดว่า " ไฮล์ ฮิตเลอร์ " เด็กบางคนถูกส่งไปยังศูนย์อบรมใหม่[300]ในขณะที่เด็กคนอื่น ๆ ได้รับการอุปการะโดยครอบครัวที่มีสถานะดีกับระบอบนาซี[298]

ในเยอรมนีตะวันออกตั้งแต่ทศวรรษ 1950 ถึง 1980 พยานพระยะโฮวาถูกข่มเหงอย่างหนักโดยหน่วยงานความมั่นคงแห่งรัฐ ( สตาซี ) ซึ่งมักใช้วิธีการย่อยสลายพวกเขา พยานพระยะโฮวาถือเป็นภัยคุกคามเนื่องจากความเชื่อของพวกเขาไม่สอดคล้องกับ มาตรฐาน สังคมนิยมและสมาชิกของพวกเขาบางครั้งมีการติดต่อกับตะวันตก[301]

ประเทศญี่ปุ่น

ในประเทศญี่ปุ่น หลังจากมีการเผยแพร่ แนวปฏิบัติที่เกี่ยวข้องกับ ชูกโยนิเซอิ ทนายความหลายคนได้เริ่มสอบสวนข้อกล่าวหาการล่วงละเมิดเด็กของพยานพระยะโฮวา พวกเขารายงานว่าผู้ตอบแบบสอบถามเกือบร้อยละเก้าสิบเคยประสบกับการล่วงละเมิดทางศาสนาในรูปแบบต่างๆ รวมถึงการล่วงละเมิดทางเพศ[302] [303] [304]

นอร์เวย์

นอร์เวย์ให้เงินอุดหนุนจากรัฐแก่ชุมชนศาสนาโดยมีข้อจำกัดบางประการ แม้ว่าพยานพระยะโฮวาจะมีคุณสมบัติมาเป็นเวลาสามสิบปีแล้ว แต่พวกเขาไม่ได้รับเงินทุนนี้ในออสโลและวิเคนในปี 2022 กระทรวงเด็กและครอบครัวได้อุทธรณ์คำตัดสินนี้และยืนยันตามคำตัดสิน ดังกล่าว [305]ในปี 2023 พยานพระยะโฮวาถูกเพิกถอนการจดทะเบียนจากชุมชนศาสนาทั้งหมดในนอร์เวย์อันเป็นผลจากการปฏิบัติที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ของพวกเขา ศาลฎีกาตัดสินว่าชุมชนศาสนาสามารถกำหนดได้ว่าใครสามารถเป็นสมาชิกได้ แต่ข้อจำกัดในการจัดหาเงินทุนเพิ่มเติมนั้นเป็นที่ยอมรับได้[305]ดังนั้น องค์กรจึงไม่ได้รับเงินอุดหนุนจากรัฐ 1.3 ล้านยูโรต่อปีอีกต่อไป[207]การเพิกถอนการจดทะเบียนของนิกายยังหมายถึงพวกเขาสูญเสียสิทธิในการสมรสแบบแพ่งอีกด้วย[306]ผู้อำนวยการขององค์กรสิทธิมนุษยชนไร้พรมแดนเชื่อว่าการเพิกถอนการจดทะเบียนพยานพระยะโฮวาถือเป็นการแทรกแซงเสรีภาพทางศาสนาของกลุ่ม นักวิชาการคนอื่นๆ ไม่เห็นด้วยกับการตีความนี้[207]

รัสเซีย

ในเดือนเมษายน พ.ศ. 2494 พยานพระยะโฮวาประมาณ 9,300 คนในสหภาพโซเวียตถูกเนรเทศไปยังไซบีเรียซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของปฏิบัติการทางเหนือ [ 307]

ในเดือนเมษายน พ.ศ. 2560 ศาลฎีกาของรัสเซียได้กำหนดให้พยานพระยะโฮวาเป็นองค์กรหัวรุนแรง ห้ามกิจกรรมในรัสเซียและออกคำสั่งยึดทรัพย์สิน[308]

ประเทศสหรัฐอเมริกา

ในสหรัฐอเมริกา การท้าทายทางกฎหมายโดยพยานพระยะโฮวาได้กระตุ้นให้เกิดการตัดสินของศาลระดับรัฐและระดับรัฐบาลกลางหลายชุด ซึ่งเสริมสร้างการคุ้มครองเสรีภาพทางแพ่ง โดยตุลาการ [309] [310]สิทธิต่างๆ ที่ได้รับการเสริมความแข็งแกร่งจากการชนะคดีในศาลพยานพระยะโฮวาในสหรัฐอเมริกา ได้แก่ การคุ้มครองความประพฤติทางศาสนาจากการแทรกแซงของรัฐบาลกลางและระดับรัฐ สิทธิในการงดเว้นจากพิธีกรรมรักชาติและการรับราชการทหาร สิทธิของผู้ป่วยในการปฏิเสธการรักษาพยาบาล และสิทธิในการมีส่วนร่วมในวาทกรรมสาธารณะ[311]นักเขียนหลายคน เช่นวิลเลียม วาเลนชอว์น ฟรานซิส ปีเตอร์ส และอดีตสมาชิกบาร์บารา กริซซูติ แฮร์ริสันอลัน โรเจอร์สัน และวิลเลียม ชเนลล์ อ้างว่าการจับกุมและความรุนแรงจากฝูงชนในช่วงทศวรรษปี 1930 และ 1940 เป็นผลมาจากสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นการยั่วยุเจ้าหน้าที่และกลุ่มศาสนาอื่นๆ โดยพยานพระยะโฮวา[312] [313]แฮร์ริสัน ชเนลล์ และวาเลน ได้เสนอแนะว่ารัทเทอร์ฟอร์ดได้เชิญชวนและปลูกฝังการต่อต้านเพื่อจุดประสงค์ด้านการโฆษณาชวนเชื่อ เพื่อดึงดูดสมาชิกในสังคมที่ถูกกดขี่ และเพื่อโน้มน้าวสมาชิกว่าการถูกข่มเหงจากโลกภายนอกเป็นหลักฐานของความจริงในการต่อสู้ดิ้นรนเพื่อรับใช้พระเจ้า[314] [315]

ในปีพ.ศ. 2486 ศาลฎีกาได้ตัดสินในคดีWest Virginia State Board of Education v. Barnetteว่าการบังคับให้เด็กนักเรียนเคารพธงชาติถือเป็นการละเมิดสิทธิตามการแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญครั้งที่ 1 [316]

การวิจารณ์

นิกายพยานพระยะโฮวาถูกวิพากษ์วิจารณ์จากคริสเตียนกระแสหลัก สมาชิกของชุมชนแพทย์ และอดีตสมาชิกและผู้วิจารณ์เกี่ยวกับความเชื่อและการปฏิบัติ ของ นิกายนี้ นิกายนี้ถูกกล่าวหาว่าไม่สอดคล้องและพลิกกลับหลักคำสอน ทำนายไม่สำเร็จ แปลพระคัมภีร์ผิด ปฏิบัติต่ออดีตสมาชิกอย่างรุนแรงและเมินเฉย และมีการใช้อำนาจเผด็จการและบีบบังคับ นอกจากนี้ คำวิจารณ์ยังเน้นไปที่การปฏิเสธการถ่ายเลือดโดยเฉพาะในสถานการณ์ทางการแพทย์ที่คุกคามชีวิต และการไม่รายงานกรณีล่วงละเมิดทางเพศต่อเจ้าหน้าที่

เสรีภาพในการพูดและการคิด

เรย์มอนด์ ฟรานซ์ (พ.ศ. 2465–2553) นักเขียนเรื่องวิกฤตแห่งมโนธรรมอดีตสมาชิกคณะปกครองของพยานพระยะโฮวาและนักวิจารณ์สถาบัน

อดีตสมาชิก Heather และGary BottingเปรียบเทียบรูปแบบวัฒนธรรมของนิกายกับNineteen Eighty-FourของGeorge Orwell [ 317]และ Alan Rogerson อธิบายความเป็นผู้นำของกลุ่มว่าเป็นเผด็จการ[318]นักวิจารณ์คนอื่น ๆ กล่าวว่าผู้นำของกลุ่มปลูกฝังระบบการเชื่อฟังอย่างไม่ตั้งคำถามด้วยการดูถูกการตัดสินใจของแต่ละบุคคล[116] [319]ซึ่งสมาชิกสละความรับผิดชอบและสิทธิ์ทั้งหมดในชีวิตส่วนตัวของพวกเขา[320] [321]นักวิจารณ์ยังกล่าวหาผู้นำของกลุ่มว่าใช้ "อำนาจทางปัญญา" เหนือผู้นับถือ[322]ควบคุมข้อมูล[119] [323] [324] และสร้าง "การแยกทางจิตใจ" ซึ่ง Raymond Franzอดีตสมาชิกคณะปกครองโต้แย้งว่าทั้งหมดนี้เป็นองค์ประกอบของการควบคุมจิตใจ[325 ]

สิ่งพิมพ์ของพยานพระยะโฮวาได้ระบุว่าฉันทามติแห่งความเชื่อช่วยสร้างความสามัคคี และปฏิเสธว่าการเชื่อตามฉันทามตินั้นจำกัดความเป็นปัจเจกบุคคลหรือจินตนาการ[326]นักประวัติศาสตร์เจมส์ เออร์วิน ลิชติได้ปฏิเสธคำอธิบายของนิกายนี้ว่าเป็น "เผด็จการ" [327]นักสังคมวิทยาร็อดนีย์ สตาร์กได้ระบุว่าผู้นำของพยานพระยะโฮวา "ไม่ได้เป็นประชาธิปไตยเสมอไป" และสมาชิก "คาดว่าจะต้องปฏิบัติตามมาตรฐานที่ค่อนข้างเข้มงวด" แต่ได้กล่าวเสริมว่า "การบังคับใช้มีแนวโน้มที่จะไม่เป็นทางการมากนัก โดยได้รับการสนับสนุนจากสายสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นของมิตรภาพภายในกลุ่ม" และสมาชิกมองว่าตนเองเป็น "ส่วนหนึ่งของโครงสร้างอำนาจมากกว่าที่จะอยู่ภายใต้มัน" [80]นักสังคมวิทยา แอนดรูว์ โฮลเดน ได้ระบุว่าสมาชิกส่วนใหญ่ที่เข้าร่วมขบวนการพันปี เช่น พยานพระยะโฮวา ได้ตัดสินใจเลือกโดยมีข้อมูลครบถ้วน[328] แต่ผู้แปรพักตร์ "ไม่ค่อยได้รับอนุญาตให้ออก จากกลุ่มอย่างมีศักดิ์ศรี" [191]และบรรยายการบริหารว่าเป็นเผด็จการ[329]

พยานพระยะโฮวาบางคนอธิบายตัวเองต่อนักวิชาการว่า "เข้าทางกาย ออกทางใจ" (PIMO) คนเหล่านี้ตั้งคำถามต่อหลักคำสอนบางประการเป็นการส่วนตัว แต่ยังคงอยู่ในองค์กรเพื่อติดต่อกับเพื่อนและครอบครัว[122]

การแปลโลกใหม่

นักวิชาการด้านพระคัมภีร์หลายคน รวมทั้งBruce M. Metzger [330]และMacLean Gilmour [ 331 ]ได้กล่าวว่า แม้ว่างานวิชาการจะเห็นได้ชัดในNew World Translationแต่การแปลข้อความบางข้อของ New World Translation นั้นไม่ถูกต้องและลำเอียงไปทางการปฏิบัติและหลักคำสอนของพยาน[102] [332] [333] [334] [335] [336]นักวิจารณ์กลุ่มนี้ เช่น Edmund C. Gruss [337]และนักเขียนคริสเตียน เช่นRay C. Stedman [ 338] Walter Martin , Norman Klann [339]และAnthony Hoekema [340]กล่าวว่าNew World Translationนั้นไม่ซื่อสัตย์ในทางวิชาการ การวิพากษ์วิจารณ์New World Translation ส่วนใหญ่ เกี่ยวข้องกับการแปลพันธสัญญาใหม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับการแนะนำชื่อเยโฮวาห์และข้อความที่เกี่ยวข้องกับหลักคำสอนเรื่องตรีเอกานุภาพ[341] [342]

การจัดการกรณีล่วงละเมิดทางเพศ

กรณีศึกษา คณะกรรมาธิการราชวิทยาลัยของพยานพระยะโฮวาในออสเตรเลีย เกี่ยวกับการตอบสนองของสถาบันต่อการล่วงละเมิดทางเพศเด็ก

พยานพระยะโฮวาถูกกล่าวหาว่ามีนโยบายและวัฒนธรรมที่ช่วยปกปิดกรณีการล่วงละเมิดทางเพศภายในองค์กร[343]กลุ่มนี้ถูกวิพากษ์วิจารณ์ถึง "กฎพยานสองคน" สำหรับการลงโทษประชาคม โดยอิงจากการใช้พระคัมภีร์ในเฉลยธรรมบัญญัติ 19:15 และมัทธิว 18:15–17 ซึ่งกำหนดให้การล่วงละเมิดทางเพศต้องได้รับการพิสูจน์ด้วยหลักฐานรองหากผู้ถูกกล่าวหาปฏิเสธการกระทำผิดใดๆ[344] [345]ในกรณีที่ขาดการยืนยัน คำสั่งของสมาคมว็อชเทาเวอร์คือ "ผู้อาวุโสจะมอบเรื่องนี้ไว้ในพระหัตถ์ของพระยะโฮวา" [346]

อดีตสมาชิกรายหนึ่งกล่าวว่านโยบายดังกล่าวมีขึ้นเพื่อให้มีพยานอีกคนในเหตุการณ์ล่วงละเมิดทางเพศ ซึ่ง "เป็นไปไม่ได้" [347]อย่างไรก็ตาม เพื่อตอบโต้ข้อกล่าวหาที่ว่านโยบายของพวกเขา "ปกป้องผู้ล่วงละเมิดทางเพศเด็กมากกว่าปกป้องเด็ก" [347]องค์กรได้ยืนกรานว่าวิธีที่ดีที่สุดในการปกป้องเด็กคือการให้ความรู้แก่ผู้ปกครอง นอกจากนี้ พวกเขายังกล่าวอีกว่าพวกเขาไม่ได้สนับสนุนกิจกรรมที่แยกเด็กออกจากผู้ปกครอง[348]

กลุ่มดังกล่าวยังถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าไม่ยอมรายงานข้อกล่าวหาการล่วงละเมิดต่อเจ้าหน้าที่ด้วย[349]นโยบายของสมาคมวอชทาวเวอร์คือผู้อาวุโสต้องแจ้งเจ้าหน้าที่เมื่อกฎหมายกำหนดให้ต้องแจ้ง แต่ถ้าไม่เช่นนั้นก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผู้เสียหายและครอบครัว[350]วิลเลียม โบเวน อดีตผู้อาวุโสของพยานพระยะโฮวาที่ก่อตั้ง องค์กร Silentlambsเพื่อช่วยเหลือเหยื่อการล่วงละเมิดทางเพศในนิกายนี้ อ้างว่าผู้นำของพยานฯ ห้ามผู้ติดตามไม่ให้รายงานเหตุการณ์ล่วงละเมิดทางเพศต่อเจ้าหน้าที่ นักวิจารณ์รายอื่นๆ กล่าวหาว่าองค์กรไม่เต็มใจที่จะแจ้งให้เจ้าหน้าที่ทราบเพื่อปกป้องชื่อเสียงของตนว่า "ปราศจากอาชญากรรม" [343] [351]

ในคดีความในสหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกา สมาคมวอชทาวเวอร์ถูกพบว่าละเลยในการปกป้องเด็กจากผู้กระทำความผิดทางเพศที่ทราบภายในประชาคม[352] [353]สมาคมได้ยอมความคดีล่วงละเมิดเด็กอื่นๆ นอกศาล โดยรายงานว่าจ่ายเงินมากถึง 780,000 ดอลลาร์ให้กับโจทก์รายหนึ่งโดยไม่ยอมรับว่าทำผิด[347]ในปี 2017 คณะกรรมาธิการการกุศลแห่งอังกฤษและเวลส์เริ่มสอบสวนการจัดการของพยานพระยะโฮวาต่อข้อกล่าวหาการล่วงละเมิดทางเพศเด็กในสหราชอาณาจักร[354] [355]

ดูเพิ่มเติม

หมายเหตุเพื่ออธิบาย

  1. ^ ab สมาคมว็อชเทาเวอร์ให้ตัวเลข “เฉลี่ย” และ “สูงสุด” เกี่ยวกับตัวเลข “สูงสุด” สมาคมว็อชเทาเวอร์ ฉบับวันที่ 15 สิงหาคม 2011 ระบุว่า “‘ผู้ประกาศสูงสุด’ คือจำนวนผู้รายงานสูงสุดสำหรับเดือนใดเดือนหนึ่งของปีบริการ และอาจรวมถึงรายงานที่ส่งล่าช้าซึ่งไม่ได้เพิ่มในรายงานของเดือนก่อนหน้า ด้วยวิธีนี้ ผู้ประกาศบางคนอาจถูกนับสองครั้ง” ด้วยเหตุนี้ ตัวเลข “เฉลี่ย” จึงถูกนำมาใช้ที่นี่
  2. ^ อ้างอิงจากอิสยาห์ 43:10–12 [12]ชื่อดังกล่าวได้รับการปรับเปลี่ยนเป็นพยานพระยะโฮวา (ใช้ตัวพิมพ์ใหญ่ W) ในช่วงทศวรรษที่ 1970
  3. ^ เรย์มอนด์ ฟรานซ์ ยกตัวอย่างมากมาย ในหนังสือCrisis of Conscienceปี 2002 หน้า 173 เขายกตัวอย่างจาก หนังสือ “They Shall Know That a Prophet Was Among Them” มาอ้างThe Watchtower 1 เมษายน 1972 หน้า 197–200ซึ่งระบุว่าพระเจ้าทรงแต่งตั้งพยานพระยะโฮวาให้เป็นผู้เผยพระวจนะ “เพื่อเตือน (ผู้คน) ถึงอันตรายและประกาศสิ่งที่จะเกิดขึ้น” พระองค์ยังทรงอ้างถึง“การระบุผู้ส่งสารประเภทที่ถูกต้อง” อีกด้วย หอสังเกตการณ์ 1 พฤษภาคม 1997 หน้า 8ซึ่งระบุว่าพยานฯ เป็น “ผู้ส่งสารที่แท้จริง ... โดยทำให้สารที่ส่งผ่านพวกเขากลายเป็นจริง” ตรงกันข้ามกับ “ผู้ส่งสารปลอม” ซึ่งคำทำนายของพวกเขาล้มเหลว ในหนังสือ In Search of Christian Freedomปี 2007 เขาอ้างถึงหนังสือCommissioned to Speak in the Divine Name สมาคม Watchtower Bible and Tract 1971 หน้า 70, 292ซึ่งกล่าวถึงพยานพระยะโฮวาว่าเป็นชนชั้นเอเสเคียลสมัยใหม่ “ผู้เผยพระวจนะที่แท้จริงในยุคสมัยของเรา” หนังสือหอสังเกตการณ์ระบุว่า “เกี่ยวกับข่าวสารที่ชนชั้นเอเสเคียลประกาศอย่างซื่อสัตย์ พระยะโฮวาตรัสอย่างชัดเจนว่า ‘จะต้องเป็นจริง’ ... ผู้ที่รออย่างไม่ตัดสินใจจนกว่า ‘จะเป็นจริง’ จะต้องรู้ด้วยว่าผู้เผยพระวจนะเองได้พิสูจน์ตัวเองแล้ว” เขายังอ้างถึง“การประหารชีวิตหญิงแพศยาคนสำคัญใกล้เข้ามาแล้ว” หอสังเกตการณ์ 15 ตุลาคม 1980 หน้า 17ซึ่งอ้างว่าพระเจ้าประทาน "ความรู้พิเศษที่คนอื่นไม่มี ... ความรู้ล่วงหน้าเกี่ยวกับจุดจบของระบบนี้" แก่พยานพระยะโฮวา
  1. ^ ทั้งนี้ ไม่จำเป็นต้องมีคณะกรรมการตุลาการ เนื่องจากสมาชิกจะถูกตัดสินโดยอัตโนมัติให้แยกตัวออกจากนิกายในสถานการณ์นี้
  2. ^ เว้นแต่คู่สมรสได้กระทำผิดประเวณี

อ้างอิง

  1. ^ Chryssides 2008, หน้า 93.
  2. ^ Cobb v. Brede (ศาลชั้นสูงแห่งแคลิฟอร์เนีย, เขตซานมาเทโอ 22 กุมภาพันธ์ 2012)
  3. ^ โดย Stanley I. Kutler , ed. (2003). "Jehovah's Witnesses". Dictionary of American History (พิมพ์ครั้งที่ 3). New York: Charles Scribner's Sons. ISBN 978-0-684-80533-7-
  4. ^ โรเจอร์สัน 1969, หน้า 55
  5. ^ Bergman 1995, หน้า 33.
  6. ^ abcde "ยอดรวมทั้งหมดปี 2023". Watchtower Bible and Tract Society. 2023 . สืบค้นเมื่อ9 มกราคม 2024 .
  7. ^ ab "Missionaries "to the Most Distant Part of the Earth"". jw.org . 1 มิถุนายน 2021 . สืบค้นเมื่อ22 มีนาคม 2024 . ปัจจุบันมีมิชชันนารีภาคสนาม 3,090 คนทั่วโลก มิชชันนารีเหล่านี้ได้รับมอบหมายให้ไปประจำที่ประชาคมที่จำเป็นต้องประกาศข่าวประเสริฐ มิชชันนารีภาคสนามอีก 1,001 คนรับใช้ในงานของหมวด
  8. ^ แหล่งที่มาของคำอธิบาย:
    • Millenarian : Beckford 1975, หน้า 118–119, 151, 200–201
    • Restorationist : Stark, Rodney ; Iannaccone, Laurence R. (1997). "Why the Jehovah's Witnesses Grow so Rapidly: A Theoretical Application" (PDF) . Journal of Contemporary Religion . 12 (2): 133–157. doi :10.1080/13537909708580796. ISSN  1353-7903. เก็บถาวรจากแหล่งดั้งเดิม(PDF)เมื่อ 28 ธันวาคม 2017 . สืบค้นเมื่อ27 ธันวาคม 2017 .
    • โปรเตสแตนต์ : Bergman 1995, หน้า 33–46
    • คริสเตียน : "ใครคือคริสเตียน?" www.religioustolerance.org . Ontario Consultants on Religious Tolerance . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 พฤษภาคม 2000 . สืบค้นเมื่อ27 ธันวาคม 2017 . “การศึกษาภูมิทัศน์ทางศาสนา” โครงการศาสนาและชีวิตสาธารณะของ Pew Research Center Pew Research Center 11 พฤษภาคม 2015 สืบค้นเมื่อ27 ธันวาคม 2017ปฏิทินโลกและหนังสือข้อเท็จจริง นิวยอร์ก: Infobase Learning 2554 หน้า 704–705 ISBN 978-1-60057-133-6-
    • นิกาย : "ภาพรวมพยานพระยะโฮวา" BBC . 29 กันยายน 2009 . สืบค้นเมื่อ27 ธันวาคม 2017 .“พยานพระยะโฮวา”. TheFreeDictionary.com . พจนานุกรม American Heritage . สืบค้นเมื่อ27 ธันวาคม 2017 .“ถูกคุมขังเพราะศรัทธา: พยานพระยะโฮวาในออชวิทซ์” auschwitz.org . พิพิธภัณฑ์แห่งรัฐออชวิทซ์-เบียร์เคเนา . 5 กุมภาพันธ์ 2004 . สืบค้นเมื่อ27 ธันวาคม 2017 .
  9. ^ "พยานพระยะโฮวา" สารานุกรม Britannica Concise Encyclopedia . Encyclopædia Britannica, Inc. 2007. ISBN 978-1-59339-293-2-
  10. ^ Michael Hill, ed. (1972). "The Embryonic State of a Religious Sect's Development: The Jehovah's Witnesses". Sociological Yearbook of Religion in Britain (5): 11–12.
  11. ^ Leo P. Chall (1978). "บทคัดย่อทางสังคมวิทยา". สังคมวิทยาของศาสนา . 26 (1–3): 193.
  12. ^ “ผู้แบกพระนามที่ทำให้เกิดความหวาดกลัว”. ว็อชเทาเวอร์ . สมาคมว็อชเทาเวอร์ . 1 พฤศจิกายน 1961. หน้า 654.
  13. ^ โดย Rogerson 1969, หน้า 55.
  14. ^ ab Beckford 1975, หน้า 30
  15. ^ Franz 2007, หน้า 274–275.
  16. ^ Edwards, Linda (2001). A Brief Guide to Beliefs. หลุยส์วิลล์ รัฐเคนตักกี้: Westminster John Knox Press. หน้า 438 ISBN 978-0-664-22259-8-
  17. ^ Chryssides 2008, หน้า 100.
  18. ^ Singelenberg, Richard (1989). "It Separated the Wheat From the Chaff: The 1975 Prophecy and its Impact Among Dutch Jehovah's Witnesses". การวิเคราะห์ทางสังคมวิทยา50 (ฤดูใบไม้ผลิ 1989): 23–40. doi :10.2307/3710916. JSTOR  3710916.
  19. ^ Penton 1997, หน้า 280–283.
  20. ^ Beckford 1975, หน้า 221: "หลักคำสอนมักมาจากชนชั้นสูงของสมาคมในบรู๊คลินเสมอ และไม่เคยเกิดขึ้นจากการอภิปรายหรือข้อเสนอแนะจากพยานระดับล่าง"
  21. ↑ เอบีซี เพนตัน 1997, หน้า 58, 61–62
  22. ^ Chryssides, George D. (1999). การสำรวจศาสนาใหม่ . ลอนดอน: Continuum. หน้า 5. ISBN 978-0-8264-5959-6-
  23. ^ Chryssides 2016a, หน้า 139–140.
  24. ^ โดย Ransom, Heather; Monk, Rebecca; Heim, Derek (2021). "การโศกเศร้าของคนเป็น: ความตายทางสังคมของอดีตพยานพระยะโฮวา" Journal of Religion and Health . 61 (3): 2458–2480. doi :10.1007/s10943-020-01156-8. PMC 9142413 . PMID  33469793 
  25. ^ abcd Grendele, Windy; Bapir-Tardy, Savin; Flax, Maya (2023). "ประสบการณ์การหลีกเลี่ยงศาสนา: ข้อมูลเชิงลึกในการเดินทางจากการเป็นสมาชิกไปสู่การออกจากชุมชนพยานพระยะโฮวา" Pastoral Psychology . 73 (1): 43–61. doi :10.1007/s11089-023-01074-y. S2CID  259447164.
  26. ^ Knox 2018, หน้า 3–4.
  27. ^ Botting 1993, หน้า 1–13.
  28. ^ Chryssides 2022, หน้า 1.
  29. ^ Knox, Zoe (2017). "ประวัติศาสตร์ของพยานพระยะโฮวา: การประเมินผลงานวิชาการล่าสุด" Journal of Religious History . 41 (2): 258–259. doi :10.1111/1467-9809.12425.
  30. ^ Chryssides 2022, หน้า 3.
  31. ^ โดย Knox 2018, หน้า 19.
  32. ^ โดย Knox 2018, หน้า 20.
  33. ^ Chryssides 2022, หน้า 2.
  34. ^ Rogerson 1969, หน้า 6.
  35. ^ abc Beckford 1975, หน้า 2.
  36. ^ Crompton 1996, หน้า 37–39.
  37. ^ Chryssides, George (29 กรกฎาคม 2010). "How Prophecy Succeeds: Jehovah's Witnesses and Prophetic Expectations". International Journal for the Study of New Religions . 1 (1): 33–48. doi :10.1558/ijsnr.v1i1.27. ISSN  2041-952X.
  38. ^ Botting & Botting 1984, หน้า 36.
  39. ^ โดย Holden 2002, หน้า 18
  40. ^ โดย Abrahams, Edward H. (1977). "ความเจ็บปวดแห่งยุคพันปี: Charles Taze Russell และพยานพระยะโฮวา 1879–1916" American Studies . 18 (1): 57–70. ISSN  0026-3079. JSTOR  40641257
  41. ^ Chryssides 2008, หน้า xxxiv
  42. ^ Vergilius Ture Anselm Ferm (1948). ศาสนาในศตวรรษที่ 20.ห้องสมุดปรัชญา. หน้า 383
  43. ^ โฮลเดน 2002, หน้า 19.
  44. ^ ลำดับเหตุการณ์และคำศัพท์ของการโฆษณาชวนเชื่อในสหรัฐอเมริกา . Greenwood Press. 1996. หน้า 35.
  45. ^ Penton 1997, หน้า 26–29.
  46. ^ WT Ellis (3 ตุลาคม 1912). "(ไม่ทราบชื่อเรื่อง)". The Continent . Vol. 43, no. 40. McCormick Publishing Company. p. 1354.
  47. ^ โดย Walter H. Conser; Sumner B. Twiss (1997). ความหลากหลายทางศาสนาและประวัติศาสตร์ศาสนาอเมริกันสำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยจอร์เจีย หน้า 136
  48. ^ สารานุกรม Schaff–Herzog ฉบับใหม่ว่าด้วยความรู้ทางศาสนาเล่มที่ 7. 1910. หน้า 374.
  49. ^ Penton 1997, หน้า 26.
  50. ^ Rogerson 1969, หน้า 31.
  51. ^ Penton 1997, หน้า 53.
  52. ^ Crompton 1996, หน้า 101.
  53. ^ Lawson, John D. (1921). American State Trials . เล่มที่ 13. Thomas Law Book Company. หน้า viii
  54. ^ Crompton 1996, หน้า 84–85
  55. ^ Penton 1997, หน้า 55.
  56. ^ Rogerson 1969, หน้า 44.
  57. ^ ab Franz 2007, "บทที่ 4"
  58. ^ ฟรานซ์ 2007, หน้า 144.
  59. ^ Chryssides, George D. (2010). "How Prophecy Succeeds: The Jehovah's Witnesses and Prophetic Expectations". วารสารนานาชาติเพื่อการศึกษาศาสนาใหม่ . 1 (1): 27–48. doi :10.1558/ijsnr.v1i1.27. ISSN  2041-952X.
  60. ^ Rogerson 1969, หน้า 39, 52.
  61. ^ Herbert H. Stroup (1945). พยานพระยะโฮวา . นิวยอร์ก: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย. หน้า 14, 15.
  62. ^ ab Penton 1997, หน้า 58, 61
  63. ^ Gruss, Edmond C. (2001). พยานพระยะโฮวา: การอ้างสิทธิ์ การเปลี่ยนแปลงหลักคำสอน และการคาดเดาในเชิงพยากรณ์ บันทึกแสดงให้เห็นอะไร?. Xulon Press. หน้า 218 ISBN 978-1-931232-30-2-
  64. ^ Reed, David (1993). "Whither the Watchtower?". Christian Research Journal : 27. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อวันที่ 9 กันยายน 2011
  65. ^ Thirty Years a Watchtower Slave , William J. Schnell, Baker, Grand Rapids, 1956, อ้างโดย Rogerson 1969, หน้า 52 Rogerson ตั้งข้อสังเกตว่าไม่ชัดเจนว่ามีนักศึกษาพระคัมภีร์ออกไปกี่คน แต่ได้อ้างคำพูดของ Rutherford ( Jehovah , 1934, หน้า 277) ที่กล่าวว่า “มีเพียงไม่กี่คน” ที่ออกจากกลุ่มอื่นๆ และอยู่ใน “องค์กรของพระเจ้า” ในขณะนั้น
  66. ^ Gruss, Edmond C. (1970). Apostles of Denial: An Examination and Exposé of the History, Doctrines and Claims of the Jehovah's Witnesses. สำนักพิมพ์เพรสไบทีเรียนและรีฟอร์ม หน้า 265 ISBN 978-0-87552-305-7-
  67. ^ เบ็คฟอร์ด 1975, หน้า 31
  68. ^ Penton 1997, หน้า 71–72.
  69. ^ Crompton 1996, หน้า 109–110.
  70. ^ เบ็คฟอร์ด 1975, หน้า 35
  71. ^ Garbe 2008, หน้า 145.
  72. ^ เบ็คฟอร์ด 1975, หน้า 47–52
  73. ^ เบ็คฟอร์ด 1975, หน้า 52–55
  74. ^ Penton 1997, หน้า 89–90.
  75. ^ Chryssides 2008, หน้า 19
  76. ^ ab Penton 1997, หน้า 95
  77. ^ Botting & Botting 1984, หน้า 46.
  78. ^ ฟรานซ์, เรย์มอนด์ (2002). "1975—เวลาที่เหมาะสมสำหรับพระเจ้าที่จะกระทำ" (PDF) . วิกฤตแห่งมโนธรรม. สำนักพิมพ์คอมเมนต์รี หน้า 237–253 ISBN 978-0-914675-23-5. สืบค้นเมื่อ27 กรกฎาคม 2549 .
  79. ^ Singelenberg, Richard (1989). "The '1975'-Prophecy and Its Impact Among Dutch Jehovah's Witnesses". Sociological Analysis . 50 (1): 23–40. doi :10.2307/3710916. JSTOR  3710916. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 ตุลาคม 2015 . สืบค้นเมื่อ27 กรกฎาคม 2006 .พบว่าจำนวนผู้จัดพิมพ์ (นักเทศน์ตามบ้าน) ลดลงร้อยละ 9 และจำนวนผู้บุกเบิก (นักเทศน์เต็มเวลา) ลดลงร้อยละ 38 ในประเทศเนเธอร์แลนด์
  80. ^ ab Stark and Iannoccone (1997). "Why the Jehovah's Witnesses Grow So Rapidly: A Theoretical Application" (PDF) . Journal of Contemporary Religion : 142–143. เก็บถาวรจากแหล่งเดิม(PDF)เมื่อ 12 เมษายน 2019 . สืบค้นเมื่อ16 กรกฎาคม 2013 .
  81. ^ Dart, John (30 มกราคม 1982). "ผู้แปรพักตร์รู้สึกถึงความโกรธแค้นของ 'พยาน': นักวิจารณ์กล่าวว่าการฟื้นคืนชีพของบัพติศมาทำให้เกิดภาพการเติบโตที่ผิดพลาด" Los Angeles Times . หน้า B4สถิติที่อ้างถึงแสดงให้เห็นถึงการเพิ่มขึ้นสุทธิของผู้จัดพิมพ์ทั่วโลกจากปีพ.ศ. 2514 ถึง พ.ศ. 2524 จำนวน 737,241 ราย ในขณะที่การรับบัพติศมามีจำนวนรวม 1.71 ล้านรายในช่วงเวลาเดียวกัน
  82. ^ ab Hesse, Hans (2001). การข่มเหงและการต่อต้านพยานพระยะโฮวาในช่วงระบอบนาซี . ชิคาโก: Edition Temmen c/o. หน้า 296, 298. ISBN 978-3-861-08750-2-
  83. ^ Chryssides 2008, หน้า 32, 112
  84. ^ Chryssides 2008, หน้า 64
  85. ^ Ostling, Richard. "Witness Under Prosecution". Time . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 กันยายน 2007 . สืบค้นเมื่อ13 พฤศจิกายน 2023 .
  86. ^ "มิลตัน เฮนเชล, 72; ผู้บริหารที่นำพยานพระยะโฮวา". The New York Times . 30 มีนาคม 2003 . สืบค้นเมื่อ13 พฤศจิกายน 2023 .
  87. ^ Yearbook of American & Canadian Churches 2009, เล่มที่ 2009โดย Eileen W. Lindner, Abingdon Press, หน้า 131
  88. ^ McCoy, Daniel J. (2021). The Popular Handbook of World Religions . สำนักพิมพ์ Harvest House. หน้า 287.
  89. ^ Penton 1997, หน้า 317.
  90. ^ Joel P. Engardio (18 ธันวาคม 1995). "Apocalypse Later". Newsweek . Vol. 236, no. 3146. pp. 24–25. Bibcode :2017NewSc.236Q..24L. doi :10.1016/S0262-4079(17)31969-3.
  91. ^ "พยานพระยะโฮวาละทิ้งหลักคำสอนสำคัญ: หลักคำสอน: นิกายได้ถอยกลับอย่างเงียบ ๆ จากการคาดการณ์ว่าผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ในปี 1914 จะต้องพบกับจุดจบของโลก" Los Angeles Times 4 พฤศจิกายน 1995
  92. ^ “ไม่มีผู้รักษาเวลาอีกต่อไป พยานพระยะโฮวาชั้นสามัญกล่าวคำอำลากับการติดตามชั่วโมงการเผยแผ่ศาสนา” AP News . 22 พฤศจิกายน 2023 . สืบค้นเมื่อ24 มีนาคม 2024 .
  93. ^ Penton 1997, หน้า 211.
  94. ^ Chryssides 2022, หน้า 70.
  95. ^ ab Chryssides 2008, หน้า 17–18
  96. ^ Penton, M. James (2015). Apocalypse Delayed: The Story of Jehovah's Witnesses (3rd ed.). University of Toronto Press. หน้า 326, 460–461. ISBN 978-1442616059-
  97. ^ Botting & Botting 1984, หน้า 32
  98. ^ “Watchtower Society”. สารานุกรมศาสนาและการเมืองอเมริกัน . หน้า 466
  99. ^ Chryssides 2022, หน้า 72–73.
  100. ^ Penton 1997, หน้า 101, 233–235.
  101. ^ โดย Gallagher, Eugene V.; Ashcraft, W. Michael (2006), Introduction to New and Alternative Religions in America , vol. 2, Westport, Connecticut: Greenwood Press, p. 69, ISBN 978-0-275-98712-1
  102. ↑ เอบีซี เพนตัน 1997, หน้า 174–176
  103. ^ เทย์เลอร์, เอลิซาเบธ เจ. (2012). ศาสนา: คู่มือทางคลินิกสำหรับพยาบาล . บริษัท Springer Publishing. หน้า 163. ISBN 978-0-8261-0860-9-
  104. ^ "Case Study 29: Transcript (day 147)" (PDF) . Royal Commission into Institutional Responses to Child Sexual Abuse . 27 กรกฎาคม 2015. หน้า 16
  105. ^ โดย Meyers, Jim (ตุลาคม 2010). "Jehovah's Witnesses—Publishing Titans" (PDF) . Newsmax . West Palm Beach, FL: Newsmax Media.
  106. ^ "At the Top / NYC Company Profiles / NYC 40". Newsday . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 พฤศจิกายน 2020 . สืบค้นเมื่อ30 กรกฎาคม 2019 .
  107. ^ มิลเลอร์, เดเร็ค (24 มีนาคม 2018). "9 สิ่งที่คุณอาจไม่รู้เกี่ยวกับพยานพระยะโฮวา" CTV News . สืบค้นเมื่อ7 กรกฎาคม 2024 .
  108. ^ Matthews, Karen (13 ธันวาคม 2015). "Jehovah's Witnesses to sell Brooklyn properties, may get $1 billion US" Toronto Star . Associated Press . สืบค้นเมื่อ11 มิถุนายน 2024 .
  109. ^ Levitt, David. "A Bad Sign for Owners of Brooklyn's Famed Watchtower Building". BNN Bloomberg . สืบค้นเมื่อ11 มิถุนายน 2024 .
  110. ^ เบ็คฟอร์ด 1975, หน้า 119
  111. ^ Penton 1997, หน้า 165–171.
  112. ^ Penton 1997, หน้า 165.
  113. ^ โฮลเดน 2002, หน้า 67.
  114. ^ Chryssides 2022, หน้า 43, 44.
  115. ^ Penton 1997, หน้า 172.
  116. ^ ab James A. Beverley, Crisis of Allegiance , Welch Publishing Company, เบอร์ลิงตัน, ออนแทรีโอ, 1986, ISBN 0-920413-37-4 , หน้า 25–26, 101 
  117. ↑ เบคฟอร์ด 1975, หน้า 84, 89, 92, 119–120
  118. ^ abc Beckford 1975, หน้า 89, 95, 103, 120, 204, 221.
  119. ^ abc Muramoto, O. (สิงหาคม 1998). "จริยธรรมชีวภาพของการปฏิเสธเลือดของพยานพระยะโฮวา: ตอนที่ 1 การพิจารณาจริยธรรมชีวภาพควรคำนึงถึงมุมมองของผู้เห็นต่างหรือไม่" Journal of Medical Ethics . 24 (4): 223–230. doi :10.1136/jme.24.4.223. PMC 1377670 . PMID  9752623. 
  120. ^ ab Chryssides 2022, หน้า 67.
  121. ^ Chryssides 2022, หน้า 68.
  122. ^ abcd Chryssides 2022, หน้า 13.
  123. ^ Sharzer, Leonard; Jones, David; Alipour, Mehrdad; Pacha, Kesley (2020). การผ่าตัดยืนยันเพศ: หลักการและเทคนิคสำหรับสาขาใหม่ Springer. หน้า 237–257 ISBN 978-3-030-29093-1-
  124. ^ Penton 1997, หน้า 152, 180.
  125. ↑ แวน วอร์สต์, โรเบิร์ต อี. (2012) RELG: โลก การเรียนรู้แบบ Cengage พี 288. ไอเอสบีเอ็น 978-1-1117-2620-1-
  126. ^ โฮลเดน 2002, หน้า 24
  127. ↑ ริงเนส, เฮเก คริสติน; โซดาล, เฮลเย คริงเกิลบอตน์, eds. (2552). Jehovas vitner: en flerfaglig studie (ภาษานอร์เวย์) ออสโล: Universitetsforlaget. พี 27. ไอเอสบีเอ็น 978-82-15-01453-1-
  128. ^ Holden, A. (2002). Cavorting With the Devil: Jehovah's Witnesses Who Abandon Their Faith (PDF) . Department of Sociology, Lancaster University, Lancaster LA1 4YL, UK. p. Endnote [i] . สืบค้นเมื่อ4 เมษายน 2017 .
  129. ^ Rogerson 1969, หน้า 87.
  130. ^ เบ็คฟอร์ด 1975, หน้า 105
  131. ^ Rogerson 1969, หน้า 90.
  132. ^ Hoekema 1963, หน้า 262.
  133. ^ ab Chryssides 2016b, หน้า 429.
  134. ^ Chryssides 2022, หน้า 43.
  135. ^ Chryssides 2019, หน้า 224. sfn error: no target: CITEREFChryssides2019 (help)
  136. ↑ โฮเคมา 1963, หน้า 276–277.
  137. ^ Penton 1997, หน้า 372.
  138. ^ โดย Ankerberg, John; Weldon, John; Burroughs, Dillion (2008). ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับพยานพระยะโฮวา . Harvest House Publishing. หน้า 53, 25, 32. ISBN 9780736939072-
  139. ^ Hoekema 1963, หน้า 270.
  140. ^ Penton 1997, หน้า 188–189.
  141. ^ Hoekema 1963, หน้า 322–324
  142. ↑ ab Hoekema 1963, หน้า 265–269
  143. ^ Penton 1997, หน้า 186.
  144. ^ Penton 1997, หน้า 193–194.
  145. ^ Chryssides 2022, หน้า 11.
  146. ^ ab Chryssides 2022, หน้า 99.
  147. ^ Hoekema 1963, หน้า 315–319
  148. ^ Hoekema 1963, หน้า 307–321
  149. ^ Chryssides 2022, หน้า 162.
  150. ^ Penton 1997, หน้า 188–190
  151. ^ ab Penton 1997, หน้า 17–19.
  152. ^ Rogerson 1969, หน้า 105.
  153. ^ ab Chryssides 2022, หน้า 89.
  154. ^ Rogerson 1969, หน้า 106.
  155. ^ โฮเคมา 2506, หน้า 297
  156. ^ โฮลเดน 2002, หน้า 7.
  157. ^ Penton 2015, หน้า 177.
  158. ^ Hoekema 1963, หน้า 286
  159. ^ Chryssides 2022, หน้า 116.
  160. ^ Penton 1997, หน้า 180.
  161. ^ ab Chryssides 2008, หน้า xiv.
  162. ^ James A. Beverley (1986). วิกฤตแห่งความจงรักภักดี . เบอร์ลิงตัน, ออนแทรีโอ: Welch Publishing Company. หน้า 86–91 ISBN 0-920413-37-4-
  163. ^ Chryssides 2022, หน้า 102–106.
  164. ^ Chryssides, GD (1999). การสำรวจศาสนาใหม่ . Continuum International Publishing Group. หน้า 103. ISBN 978-0-304-33651-7-
  165. ^ Chryssides 2022, หน้า 77.
  166. ^ Chryssides 2022, หน้า 105.
  167. ^ Chryssides 2022, หน้า 105–106.
  168. ^ Chryssides 2022, หน้า 104.
  169. ^ Penton 1997, หน้า 110–112.
  170. ^ ab Chryssides 2022, หน้า 106.
  171. ^ Baird, Julia ; Gleeson, Hayley (18 สิงหาคม 2017). "Shattering the silence: Australians tell their stories of surviving domestic violence in the church". ABC News สืบค้นเมื่อ6 กรกฎาคม 2024
  172. ^ ab Franz 2007, หน้า 116–120
  173. ^ ab Chryssides 2016b, หน้า 433.
  174. ^ Chryssides 2008, หน้า 14.
  175. ^ ab Holden 2002, หน้า 64–69
  176. ^ “จุดเด่นของปีที่ผ่านมา”. หนังสือประจำปีของพยานพระยะโฮวา . สมาคมว็อชทาวเวอร์ 2010. หน้า 6.
  177. ^ “ครอบครัวคริสเตียน—“จงเตรียมพร้อมไว้””. หอสังเกตการณ์ 15 พฤษภาคม 2011. หน้า 14.
  178. ^ Torres-Pruñonosa, Jose; Plaza-Navas, Miquel-Angel; Brown, Silas (2022). "การนำบริการผ่านสื่อดิจิทัลมาใช้โดยพยานพระยะโฮวาในช่วงการระบาดของโควิด-19" Cogent Social Sciences . 8 (1). doi : 10.1080/23311886.2022.2071034 . hdl : 10261/268521 . S2CID  248581687.
  179. ^ ครอมป์ตัน 1996.
  180. ^ Crompton 1996, หน้า 5.
  181. ^ Rogerson 1969, หน้า 1.
  182. ^ Whalen, William J. (1962). Armageddon Around the Corner: A Report on Jehovah's Witnesses . นิวยอร์ก: John Day Company. หน้า 15, 18
  183. ↑ ริงเนส แอนด์ โซดาล 2009, p. 43
  184. ^ Botting & Botting 1984, หน้า 77.
  185. ^ Iannaccone, Laurence; Stark, Rodney (2009). "คนเคาะประตูถูกเคาะ". Touchstone: A Journal of Mere Christianity . 22 (3): 43. ISSN  0897-327X
  186. ^ Joe Pompeo (30 กันยายน 2010) "คุณรู้หรือไม่ว่านิตยสารที่มียอดจำหน่ายมากที่สุดในโลกคือนิตยสารรายเดือนเกี่ยวกับพยานพระยะโฮวา?" Business Insider
  187. ^ Botting & Botting 1984, หน้า 52.
  188. ^ Chryssides 2022, หน้า 31.
  189. ^ Smith, Peter (22 พฤศจิกายน 2023). "ไม่มีผู้รักษาเวลาอีกต่อไป พยานพระยะโฮวาระดับล่างบอกลาการติดตามชั่วโมงการเผยแผ่ศาสนา" The Independent . สืบค้นเมื่อ7 ธันวาคม 2023 .
  190. ^ ab Chryssides 2022, หน้า 38.
  191. ^ abc โฮลเดน 2002, หน้า 163
  192. ^ ฟรานซ์ 2007, หน้า 358.
  193. ^ Ransom, Heather; Monk, Rebecca; Reim, Derek (2022). "การโศกเศร้าของคนเป็น: ความตายทางสังคมของอดีตพยานพระยะโฮวา" Journal of Religion and Health . 61 (3): 2458–2480. doi :10.1007/s10943-020-01156-8. PMC 9142413 . PMID  33469793 
  194. ^ “คำถามจากผู้อ่าน” หอสังเกตการณ์ สมาคมว็อชเทาเวอร์ สิงหาคม 2024 น. 7 ปัจจุบันนี้ หากเราสังเกตเห็นเพื่อนคริสเตียนที่มีน้ำใจไม่เชื่อฟังเช่นนี้ เราจะตัดสินใจส่วนตัวว่าจะไม่คบหาสมาคมกับเขาในโอกาสทางสังคมหรือเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจ
  195. ^ ab Chryssides 2022, หน้า 39.
  196. ^ Beckford 1975, หน้า 54–55.
  197. ^ Penton 1997, หน้า 106–108.
  198. ^ abc Chryssides 2022, หน้า 23.
  199. ^ Chryssides 2022, หน้า 96.
  200. ^ Chryssides 2022, หน้า 97.
  201. ^ โฮลเดน 2002, หน้า 26–27, 173
  202. ^ Bradley, Anusha (16 สิงหาคม 2023). "กฎเกณฑ์และวัฒนธรรมที่ปกปิดผู้กระทำความผิดทางเพศเด็กจากผู้ติดตามศรัทธาพยานพระยะโฮวา" RNZ . สืบค้นเมื่อ 3 กรกฎาคม 2024 .
  203. ^ Friedson, Meredith (2015). "จิตบำบัดและลูกค้าที่ยึดมั่นในหลักการ: จุดมุ่งหมายและความท้าทายในการปฏิบัติต่อพยานพระยะโฮวา" Journal of Religion and Health . 54 (2): 693–712. doi :10.1007/s10943-014-9946-8. PMID  25261980
  204. ^ Chryssides 2022, หน้า 109.
  205. ^ ab Post, Kathryn (16 มกราคม 2024). "พยานพระยะโฮวาไปพิจารณาคดีกับนอร์เวย์หลังจากการลงทะเบียนของรัฐถูกเพิกถอน" RNS . สืบค้นเมื่อ14 เมษายน 2024
  206. ^ Chryssides 2022, หน้า 40.
  207. ^ abcd van Vlastuin, Evert. “Jehovah's Witnesses ease shunning rules after blow in Oslo court”. CNE . สืบค้นเมื่อ23 สิงหาคม 2024 .
  208. ^ การอัปเดตคณะกรรมการบริหาร 2024 #2. สมาคมวอชทาวเวอร์ ไบเบิล แอนด์ แทรกต์ เหตุการณ์เกิดขึ้นเวลา 13:12 น. สืบค้นเมื่อ11 เมษายน 2024
  209. ^ Beckford 1975, หน้า 202.
  210. ^ Chryssides 2022, หน้า 57–58.
  211. ^ ab Chryssides 2022, หน้า 75.
  212. ^ โฮลเดน 2002, หน้า 12
  213. ^ Bryan R. Wilson (1993). "ความคงอยู่ของนิกายต่างๆ". วารสารสมาคมศึกษาศาสนาแห่งอังกฤษ . 1 (2).
  214. ^ Chryssides 2008, หน้า 47.
  215. ^ Ingersoll-Wood, Carrie S. (2022). "การสร้างอัตลักษณ์ทางการศึกษาของพยานพระยะโฮวา ศาสนา และการศึกษา" ศาสนาและการศึกษา . 49 (3): 310–338. doi : 10.1080/15507394.2022.2102875 . S2CID  251542550.
  216. ^ Ploeg, Luke. "การขาดการศึกษานำไปสู่ความฝันที่สูญหายและรายได้ที่ต่ำสำหรับพยานพระยะโฮวาจำนวนมาก" NPR สืบค้นเมื่อ23 กันยายน 2022
  217. ^ Chryssides 2022, หน้า 93–98.
  218. ^ Chryssides 2019, หน้า 154. sfn error: no target: CITEREFChryssides2019 (help)
  219. ^ Schroeder, Judah (2011). "บทบาทของพยานพระยะโฮวาในสิทธิอันเกิดขึ้นใหม่ในการปฏิเสธการรับราชการทหารเนื่องจากเหตุผลทางมโนธรรมในกฎหมายระหว่างประเทศ" Kirchliche Zeitgeschichte . 24 (1): 169–206. doi :10.13109/kize.2011.24.1.169
  220. ^ โอเวนส์, จีน (1 กันยายน 1997). "การพิจารณาคดีของพยานพระยะโฮวา (ศรัทธาของนักข่าว)" Nieman Reports
  221. ^ Ronald Lawson (1995). "ความสัมพันธ์ระหว่างนิกายกับรัฐ: การบัญชีสำหรับเส้นทางที่แตกต่างกันของคริสตจักรเซเวนธ์เดย์แอ๊ดเวนติสต์และพยานพระยะโฮวา" สังคมวิทยาของศาสนา . 56 (4): 351–377 doi :10.2307/3712195 JSTOR  3712195
  222. ^ Penton 1997, หน้า 113
  223. ^ โฮลเดน 2002, หน้า 91.
  224. ^ Chryssides 2022, หน้า 87.
  225. ^ Muramoto, O. (6 มกราคม 2001). "แง่มุมทางจริยธรรมชีวภาพของการเปลี่ยนแปลงล่าสุดในนโยบายการปฏิเสธเลือดของพยานพระยะโฮวา" BMJ . 322 (7277): 37–39. doi :10.1136/bmj.322.7277.37. PMC 1119307 . PMID  11141155. 
  226. ^ Bowman, RM; Beisner, EC ; Ehrenborg, T. (1995). พยานพระยะโฮวา. Zondervan. หน้า 13. ISBN 978-0-310-70411-9-
  227. ^ Botting & Botting 1984, หน้า 29–30
  228. ^ Gohel, MS; Bulbaria, RA; Slim, FJ; Poskitt, KR; Whyman, MR (2005). "วิธีปฏิบัติการผ่าตัดใหญ่ในกรณีที่ผู้ป่วยปฏิเสธการถ่ายเลือด (รวมถึงพยานพระยะโฮวา)". Annals of the Royal College of Surgeons of England . 87 (1): 3–14. doi :10.1308/1478708051414. PMC 1963852 . PMID  15720900 
  229. ^ Sniesinski; Chen, EP; Levy, JH; Szlam, F; Tanaka, KA; et al. (1 เมษายน 2007). "Coagulopathy After Cardiopulmonary Bypass in Jehovah's Witness Patients: Management of Two Cases Using Fractionated Components and Factor VIIa" (PDF) . Anesthesia & Analgesia . 104 (4): 763–5. doi :10.1213/01.ane.0000250913.45299.f3. PMID  17377078. S2CID  45882634. เก็บถาวรจากแหล่งดั้งเดิม(PDF)เมื่อ 18 ธันวาคม 2008 . สืบค้นเมื่อ30 ธันวาคม 2008 .
  230. ^ ab Crowe, Elizabeth; DiSimone, Robert (2022). "เมื่อการถ่ายเลือดไม่ใช่ทางเลือกเนื่องจากความเชื่อทางศาสนา". Annals of Blood . 7 : 22. doi : 10.21037/aob-21-58 . สืบค้นเมื่อ2 กรกฎาคม 2024 .
  231. ^ Muramoto, Osamu (2001). "Bioethical aspects of the recent changes in the policy of refusal of blood by Jehovah's Witnesses". BMJ . 7277 (322): 37–39. doi :10.1136/bmj.322.7277.37. PMC 1119307 . PMID  11141155 ศาสนานี้มีประวัติในการสั่งสอนสมาชิกโดยปริยายให้ละเมิดความลับทางการแพทย์เมื่อสมาชิกคนอื่นไม่ปฏิบัติตามนโยบายทางการแพทย์ของศาสนา ประเพณีนี้ไม่ได้รับการเปลี่ยนแปลงในคำสั่งล่าสุด ตราบใดที่ผู้เยี่ยมที่ไม่ได้รับเชิญและเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลที่นับถือศาสนานี้คอยติดตามการรักษาผู้ป่วยที่เป็นพยานพระยะโฮวาโดยใช้เลือดอย่างใกล้ชิด ก็ยังมีความเป็นไปได้ที่ผู้ป่วยจะถูกบังคับให้ออกจากศาสนาเนื่องจากการละเมิดความลับ 
  232. ^ "พยานพระยะโฮวา อายุ 14 ปี ถูกสั่งให้รับการถ่ายเลือด แม้จะมีความเชื่อ" CBC News สืบค้นเมื่อ2 กรกฎาคม 2024
  233. ↑ คอนติ, แอดิเลด; คาปาซโซ, เอ็มมานูเอล; คาเซลลา, คลอเดีย; เฟเดลี, ปิแอร์จิออร์จิโอ; ซัลซาโน, ฟรานเชสโก; โปลิซิโน, ฟาบิโอ; แตร์ราชอาโน, ลูเซีย; เดลบอน, เปาลา (2018) "การถ่ายเลือดในเด็ก: การปฏิเสธของพ่อแม่พยานพระยะโฮวา" เปิดยา . 13 (1): 101–104. ดอย :10.1515/med-2018-0016. hdl : 11581/430378 . PMC 5900417 . PMID29666843  . 
  234. ^ Burbank, Luke. "Jehovah's Witness Kid Dies After Refusing Medical Treatment". NPR สืบค้นเมื่อ2 กรกฎาคม 2024
  235. ^ Knox 2018, หน้า 175.
  236. ^ แบบฟอร์มมอบอำนาจที่ยั่งยืน . สมาคมวอชทาวเวอร์. มกราคม 2001. หน้า 1.ตัวอย่างของเศษส่วนที่ได้รับอนุญาต ได้แก่: อินเตอร์เฟอรอน , โกลบูลินของภูมิคุ้มกันในซีรัม เก็บถาวร 6 มกราคม 2008 ที่ เวย์แบ็กแมชชีนและแฟกเตอร์ VIII ; การเตรียมการที่ทำจากเฮโมโกลบินเช่น โพลีเฮม เก็บถาวร 23 กรกฎาคม 2008 ที่ เวย์แบ็กแมชชีนและเฮโมเพียวร์ตัวอย่างของขั้นตอนที่ได้รับอนุญาตซึ่งเกี่ยวข้องกับการใช้เลือดของตัวเองในทางการแพทย์ ได้แก่: การกู้คืนเซลล์ เก็บถาวร 6 กรกฎาคม 2008 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน , การฟอกเลือด เก็บถาวร 7 กันยายน 2008 ที่เวย์แบ็กแมชชีน , เครื่องหัวใจและปอด , การ ฟอกไต , แผ่นแปะเลือดผ่านช่องไขสันหลัง เก็บถาวร 5 กันยายน 2008 ที่เวย์แบ็กแมชชีน , พลาสมาฟีเรซิส , การติดฉลากหรือแท็กเลือด เก็บถาวร 6 มกราคม 2008 ที่เวย์แบ็กแมชชีนและเจลเกล็ดเลือด เก็บถาวร 6 มกราคม 2008 ที่เวย์แบ็กแมชชีน ( ออโตโลกัส )
  237. ^ คิม อาร์เชอร์ (15 พฤษภาคม 2550) “การประสานงานพยานพระยะโฮวาช่วยให้ศัลยแพทย์ปรับตัวได้” Tulsa World
  238. ^ สมิธ, สตีเฟน. “ พยานพระยะโฮวาปกป้องการเข้าโรงพยาบาลที่ผลักดันการรักษาโดยไม่ใช้เลือด” CBC Newsสืบค้นเมื่อ19 พฤษภาคม 2023
  239. ^ “ทบทวนความสัมพันธ์กับคณะกรรมการพยานพระยะโฮวา NSS กระตุ้น NHS” National Secular Society . 24 กันยายน 2020 . สืบค้นเมื่อ2 กรกฎาคม 2024 .
  240. ^ “กล่องคำถาม”. พระราชกิจราชอาณาจักรของเรา . สมาคมว็อชเทาเวอร์. 1 พฤศจิกายน 2003. หน้า 3.
  241. ^ “กล่องคำถาม-พ่อแม่ทั้งสองสามารถรายงานเวลาที่ใช้ในการศึกษาครอบครัวเป็นประจำได้หรือไม่”. กระทรวงราชอาณาจักรของเรา 1 กันยายน 2008. หน้า 3.
  242. ^ "การอัปเดตคณะกรรมการบริหารปี 2021 ฉบับที่ 10". สมาคมว็อชทาวเวอร์.
  243. ^ "เว็บไซต์สื่ออย่างเป็นทางการของพยานพระยะโฮวา: ประวัติและองค์กรของเรา: สมาชิก" สำนักงานข้อมูลสาธารณะของพยานพระยะโฮวา เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อวันที่ 4 ธันวาคม 2012
  244. ^ การสำรวจภูมิทัศน์ทางศาสนาของสหรัฐอเมริกา สังกัดศาสนา: หลากหลายและมีพลวัต (รายงาน) Pew Forum on Religion & Public Life 1 กุมภาพันธ์ 2551 หน้า 9, 30
  245. ^ "กลุ่ม - โปรไฟล์ทางศาสนา | ศาสนาของสหรัฐอเมริกา". www.thearda.com .
  246. ^ Van Biema, David (25 กุมภาพันธ์ 2008). "America's Unfaithful Faithful". เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 กุมภาพันธ์ 2020 . สืบค้นเมื่อ 30 กรกฎาคม 2019 – ผ่านทาง content.time.com.
  247. ^ "PEW Forum on Religion and Public Life. US Religious Landscape Survey: Religious Affiliation: Diverse and Dynamic" (PDF) . เก็บถาวรจากแหล่งเดิม(PDF)เมื่อ 17 เมษายน 2017 . สืบค้นเมื่อ20 มิถุนายน 2017 .
  248. ^ ab “การพิจารณาพยานพระยะโฮวาที่อาศัยอยู่ในสหรัฐอเมริกาอย่างใกล้ชิด” Pew Research Center. 26 เมษายน 2016
  249. ^ Masci, David (11 ตุลาคม 2016). "How income versus among US religious groups". Pew Research Center . สืบค้นเมื่อ7 กรกฎาคม 2024 .
  250. ↑ เบคฟอร์ด 1975, หน้า 92, 98–100
  251. ↑ เบคฟอร์ด 1975, หน้า 196–207
  252. ^ Bryan R. Wilson (1993). "ความคงอยู่ของนิกายต่างๆ". วารสารสมาคมศึกษาศาสนาแห่งอังกฤษ . 1 (2).
  253. ^ "ความเชื่อและแนวปฏิบัติทางศาสนา". US Religious Landscape Survey . Pew Research Center. 1 มิถุนายน 2008. สืบค้นเมื่อ14 ธันวาคม 2017 .
  254. ^ "พยานพระยะโฮวา". การสำรวจภูมิทัศน์ทางศาสนาของสหรัฐอเมริกา . ศูนย์วิจัย Pew . สืบค้นเมื่อ14 ธันวาคม 2017 .
  255. ^ Jubber, Ken (1977). "การข่มเหงพยานพระยะโฮวาในแอฟริกาใต้" Social Compass . 24 (1): 121–134. doi :10.1177/003776867702400108. S2CID  143997010
  256. ^ Botting 1993, หน้า  [ ต้องระบุหน้า ] .
  257. ^ ริชาร์ดสัน 2015, หน้า 286.
  258. ^ ริชาร์ดสัน 2015, หน้า 292.
  259. ^ “ผู้สืบสวนของสหประชาชาติ: สิทธิในการนับถือศาสนาของชนกลุ่มน้อยถูกบ่อนทำลาย”. Associated Press . 4 พฤศจิกายน 2020.
  260. ^ มอร์ตัน, เจสัน; บัคเคน, คีลีย์; โอเมอร์, โมฮี; กรีนวอลต์, แพทริก (2020). "การข่มเหงพยานพระยะโฮวาทั่วโลก" (PDF) . คณะกรรมาธิการแห่งสหรัฐอเมริกาว่าด้วยเสรีภาพทางศาสนาระหว่างประเทศ .
  261. ^ Knox 2018, หน้า 72.
  262. ^ Knox 2018, หน้า 73.
  263. ^ Knox 2018, หน้า 63.
  264. ^ โดย Knox 2018, หน้า 75.
  265. ^ Knox 2018, หน้า 76.
  266. ^ Knox 2018, หน้า 77.
  267. ^ Knox 2018, หน้า 78.
  268. ^ Knox 2018, หน้า 78–79.
  269. ^ "กรณีศึกษาที่ 29: พยานพระยะโฮวา" คณะกรรมาธิการสอบสวนการตอบสนองของสถาบันต่อการล่วงละเมิดทางเพศเด็ก 27 กรกฎาคม 2015
  270. ^ รายงานกรณีศึกษาที่ 29 (รายงาน). หน้า 62.
  271. ^ "Case Study 29", วันที่ 153 หน้า 16, 41—44, คณะกรรมาธิการ Royal Commission into Institutional Responses to Child Sexual Abuse , กรกฎาคม 2015]
  272. ^ Gredley, Rebecca (3 มีนาคม 2021). "Jehovah's Witnesses to join redress scheme". 7News . สืบค้นเมื่อ25 พฤษภาคม 2021 .
  273. ^ ริชาร์ดสัน 2015, หน้า 290.
  274. ^ “ความผิดของชาวแคนาดา: การโจมตีพยานพระยะโฮวาของควิเบก”. ห้องสมุดมหาวิทยาลัยโตรอนโต . มหาวิทยาลัยโตรอนโต. สืบค้นเมื่อ16 กรกฎาคม 2022 .
  275. ^ Kaplan, William (1989). รัฐและความรอด—พยานพระยะโฮวาและการต่อสู้เพื่อสิทธิพลเมือง . โตรอนโต: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยโตรอนโตISBN 0-8020-5842-6-
  276. ^ Yaffee, Barbara (9 กันยายน 1984). "Witnesses Seek Apology for Wartime Persecution". The Globe and Mail . หน้า 4.
  277. ^ ศาลฎีกาแห่งแคนาดา "Saumur v Quebec (City of)". [1953] 2 SCR 299. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อวันที่ 6 กรกฎาคม 2011
  278. ^ ศาลฎีกาแห่งแคนาดา "Roncarelli v Duplessis" [1959] SCR 121 เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อวันที่ 12 มกราคม 2013
  279. ^ สก็อตต์, สตีเฟน เอ. (7 กุมภาพันธ์ 2549). "Roncarelli v Duplessis". สารานุกรมแคนาดาสืบค้นเมื่อ21 เมษายน 2564
  280. ^ Lamb v. Benoit et al.; [1959] SCR 321 (27 มกราคม 1959) (รายงาน) ข่าวสารของรัฐบาลแคนาดา
  281. ^ ab Richardson 2015, หน้า 298.
  282. ^ “ศาลสนับสนุนพยานพระยะโฮวาต่อฝรั่งเศส” RNZ . 1 กรกฎาคม 2011 . สืบค้นเมื่อ6 สิงหาคม 2024 .
  283. ^ Penton, James (2004). พยานพระยะโฮวาและไรช์ที่สาม . สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยโตรอนโต หน้า 376 ISBN 978-0802086785-
  284. ^ Chu, Jolene (1 กันยายน 2004). "สิ่งของของพระเจ้าและของซีซาร์: พยานพระยะโฮวาและความเป็นกลางทางการเมือง" Journal of Genocide Research . 6 (3). Taylor & Francis : 319–342. doi :10.1080/1462352042000265837. S2CID  71908533.
  285. ^ ab Wrobel, Johannes S. (สิงหาคม 2006). "Jehovah's Witnesses in National Socialist concentration camps, 1933–45" (PDF) . Religion, State & Society . 34 (2). Taylor & Francis : 89–125. doi :10.1080/09637490600624691. S2CID  145110013. เก็บถาวร(PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 21 พฤษภาคม 2012 . สืบค้นเมื่อ22 ตุลาคม 2020 .
  286. ^ Garbe, Detlef (2008). Between Resistance and Martyrdom: Jehovah's Witnesses in the Third Reich . เมดิสัน วิสคอนซิน: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยวิสคอนซิน หน้า 484 ISBN 978-0-299-20794-6-
  287. ^ “พยานพระยะโฮวา”. มูลนิธิการศึกษาฮอโลคอสต์
  288. ↑ เรย์เนาด์ แอนด์ กราฟฟาร์ด 2001, p. 16.
  289. ↑ เรย์เนาด์ แอนด์ กราฟฟาร์ด 2001, p. 47.
  290. ↑ เรย์เนาด์ แอนด์ กราฟฟาร์ด 2001, p. 60.
  291. ↑ เรย์เนาด์ แอนด์ กราฟฟาร์ด 2001, p. 72.
  292. ↑ เรย์เนาด์ แอนด์ กราฟฟาร์ด 2001, p. 129.
  293. ^ Garbe 2008, หน้า 440–447.
  294. ^ Berenbaum, Michael. “การข่มเหงและการต่อต้านพยานพระยะโฮวาในช่วงระบอบนาซี”
  295. ↑ ลาเกอร์, วอลเตอร์; โบเมล, จูดิธ ไทดอร์ (2001) สารานุกรมการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเยล. หน้า 346–50. ไอเอสบีเอ็น 978-0-300-08432-0. ดึงข้อมูลเมื่อ6 เมษายน 2554 .
  296. ↑ เรย์เนาด์ แอนด์ กราฟฟาร์ด 2001, p. 123.
  297. ↑ เรย์เนาด์ แอนด์ กราฟฟาร์ด 2001, หน้า 172–173
  298. ↑ ab Reynaud & Graffard 2001, p. 62.
  299. ↑ เรย์เนาด์ แอนด์ กราฟฟาร์ด 2001, p. 52.
  300. ↑ เรย์เนาด์ แอนด์ กราฟฟาร์ด 2001, p. 56.
  301. ^ Mike Dennis & Norman LaPorte (2011). "พยานพระยะโฮวา: จากการข่มเหงสู่การเอาชีวิตรอด" รัฐและชนกลุ่มน้อยในเยอรมนีตะวันออกคอมมิวนิสต์ . Berghahn Books. หน้า 61–86 ISBN 978-0-85745-196-5-
  302. ↑ "エホルでの性被害告 役職者の加害、性行為の告白強制も" [มีรายงานการล่วงละเมิดทางเพศ 159 กรณีในพยานพระยะโฮวา ผู้กระทำผิดในตำแหน่งที่มีอำนาจ บังคับสารภาพกิจกรรมทางเพศ ฯลฯ] (ภาษาญี่ปุ่น) อาซาฮี ชิมบุน. 9 พฤศจิกายน 2566 . สืบค้นเมื่อ21 พฤศจิกายน 2023 .
  303. ^ "まさかこれほど多いとな…エホBAの証人で多数の二世信者が性被害に、「抑圧が逆に性加害を誘発していな」と指摘も" [มีมากมาย...มากมายชูเคียว นิเซแห่งพยานพระยะโฮวาถูกล่วงละเมิดทางเพศ และมีการชี้ให้เห็นว่า "การกดขี่ทำให้เกิดการล่วงละเมิดทางเพศ"] (ในภาษาญี่ปุ่น) ชินโจรายวัน. 16 พฤศจิกายน 2566 . สืบค้นเมื่อ21 พฤศจิกายน 2023 .
  304. ^ “ทนายความเผยแพร่ผลสำรวจกรณีพยานพระยะโฮวาถูกกล่าวหาว่าล่วงละเมิดเด็ก” NHK 20 พฤศจิกายน 2023 สืบค้นเมื่อ21 พฤศจิกายน 2023
  305. ^ ab "รายงานเสรีภาพทางศาสนาระหว่างประเทศปี 2022: นอร์เวย์". กระทรวงการต่างประเทศสหรัฐอเมริกาสืบค้นเมื่อ1 กันยายน 2024
  306. ^ "รายงานเสรีภาพทางศาสนาระหว่างประเทศปี 2023: นอร์เวย์". กระทรวงการต่างประเทศสหรัฐอเมริกาสืบค้นเมื่อ23 สิงหาคม 2024
  307. ↑ วาเลรี ปาซาต "Трудные страницы истории Молдовы (1940–1950)". Москва: Изд. Terra, 1994 (ภาษารัสเซีย)
  308. ^ "ศาลรัสเซียห้ามพยานพระยะโฮวาเป็นพวกหัวรุนแรง". สำนักข่าวรอยเตอร์. 20 เมษายน 2017. สืบค้นเมื่อ20 เมษายน 2017 .
  309. ^ Botting 1993, หน้า 1–14.
  310. ^ Shawn Francis Peters (2000). การตัดสินพยานพระยะโฮวา . สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยแห่งแคนซัส หน้า 12–16
  311. ^ "พยานพระยะโฮวาและสิทธิพลเมือง" Knocking.org เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 กันยายน 2012 สืบค้นเมื่อ16 สิงหาคม 2012
  312. ^ ปีเตอร์ส, ชอว์น ฟรานซิส (2000). การตัดสินพยานพระยะโฮวา: การข่มเหงทางศาสนาและรุ่งอรุณของการปฏิวัติสิทธิ . สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยแห่งแคนซัส หน้า 82 ISBN 978-0-7006-1008-2-
  313. ^ Rogerson 1969, หน้า 59.
  314. ↑ บาร์บารา กริซซูติ แฮร์ริสัน (1978) "6" นิมิตแห่งความรุ่งโรจน์ .
  315. ^ Whalen, William J. (1962). Armageddon Around the Corner: A Report on Jehovah's Witnesses . นิวยอร์ก: John Day Company. หน้า 190
  316. ^ Knox 2018, หน้า 69.
  317. ^ Botting & Botting 1984 , หน้า  [ ต้องระบุหน้า ]
  318. ^ Rogerson 1969, หน้า 50.
  319. ↑ เบคฟอร์ด 1975, หน้า 204, 221.
  320. ^ Botting & Botting 1984, หน้า 90.
  321. ^ Rogerson 1969, หน้า 178.
  322. ^ James A. Beverley (1986). วิกฤตแห่งความจงรักภักดี . เบอร์ลิงตัน, ออนแทรีโอ: Welch Publishing Company. หน้า 25–26, 101. ISBN 0-920413-37-4-
  323. ^ โฮลเดน 2002, หน้า 153.
  324. ^ Rogerson 1969, หน้า 2.
  325. ^ ฟรานซ์ 2007, "บทที่ 12"
  326. ^ “การรักษาความเป็นหนึ่งเดียวของคริสเตียนของเรา” หอสังเกตการณ์ 15 สิงหาคม 1988 หน้า 28–30
  327. ^ ประวัติศาสตร์ของโฮโลคอสต์ของรูทเลดจ์ รูทเลดจ์ 2010 ISBN 9781136870606-
  328. ^ Holden 2002, หน้า x, 7.
  329. ^ โฮลเดน 2002, หน้า 22.
  330. ^ เมตซ์เกอร์, บรูซ (1 กรกฎาคม 1964). "Book Review: New World Translation of the Christian Greek Scriptures". The Bible Translator . 15 (3): 151. doi :10.1177/000608446401500311. S2CID  220318160. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 สิงหาคม 2020 . สืบค้นเมื่อ30 ตุลาคม 2018 .
  331. ^ Gilmour, MacLean (1 กันยายน 1966). "การใช้และการละเมิดหนังสือวิวรณ์" Andover Newton Quarterly . 7 (1): 25–26
  332. ^ เมตซ์เกอร์, บรูซ เอ็ม. (1 เมษายน 1953). "พยานพระยะโฮวาและพระเยซูคริสต์". เทววิทยาวันนี้ . 10 (1): 74. Bibcode :1998ThT.....55..305G. doi :10.1177/004057365301000110. S2CID  170358762.
  333. ^ บรูซ เมตซ์เกอร์ (1 กรกฎาคม 1964). "การแปลพระคัมภีร์คริสเตียนภาษากรีกฉบับโลกใหม่" ผู้แปลพระคัมภีร์
  334. ^ แม็กคอย, โรเบิร์ต (1 มกราคม 1963). "พยานพระยะโฮวาและพันธสัญญาใหม่ของพวกเขา" Andover Newton Quarterly . 3 (3): 15–31
  335. ^ Haas, Samuel S. (ธันวาคม 1955). "บทวิจารณ์หนังสือ: การแปลพระคัมภีร์ภาษาฮีบรูฉบับใหม่ เล่มที่ 1โดยคณะกรรมการการแปลพระคัมภีร์ฉบับใหม่" Journal of Biblical Literature . 74 (4): 282–283. doi :10.2307/3261681. JSTOR  3261681.ดูเพิ่มเติมOwens, John Joseph (1 เมษายน 1956) "Book Review: New World Translation of the Hebrew Scriptures" Review & Expositor . 53 (2): 253–254. doi :10.1177/003463735605300239. S2CID  147233464
  336. ^ จอห์น แองเคอร์เบิร์ก; จอห์น เวลดอน; ดิลลอน เบอร์โรห์ส (2008). ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับพยานพระยะโฮวา. ยูจีน, OR: Harvest House Publishers. หน้า 43–45. ISBN 978-0-7369-3907-2-ดูเพิ่มเติมได้จาก John Ankerberg และ John Weldon, 2003, The New World Translation of the Jehovah's Witnessesซึ่งเข้าถึงได้ทางออนไลน์
  337. ^ Edmond C. Gruss. อัครสาวกแห่งการปฏิเสธ . หน้า 211
  338. ^ Stedman, RC, "The New World Translation of the Christian Greek Scriptures", Our Hope 50; 34, กรกฎาคม 1953. 30 ตามที่อ้างใน Edmond C. Gruss, Apostles of Denial , หน้า 209
  339. ^ มาร์ติน, ดับเบิลยู.; คลานน์, เอ็น. (1974). พระเยโฮวาแห่งหอสังเกตการณ์ . มินนิอาโปลิส: เบธานี. หน้า 161.
  340. ^ Hoekema 1963, หน้า 208–209.
  341. ^ G. Hébert, ed. (2005). "พยานพระยะโฮวา". สารานุกรมคาทอลิกฉบับใหม่ . เล่ม 7. Gale. หน้า 751.
  342. ^ Anthony A. Hoekema (1963). ลัทธิหลักทั้งสี่: คริสต์ศาสนศาสตร์ พยานพระยะโฮวา มอร์มอน นิกายเซเวนธ์เดย์แอดเวนติสต์ . William B. Eerdmans. หน้า 208–209 ISBN 0802831176-
  343. ^ โดย Goodstein, Laurie (11 สิงหาคม 2002) "สมาชิกที่ถูกขับออกจากตำแหน่งกล่าวว่านโยบายการล่วงละเมิดของพยานพระยะโฮวานั้นปกปิดความผิด" The New York Times สืบค้นเมื่อ1 ตุลาคม 2015
  344. ^ การพิจารณาในที่สาธารณะ - กรณีศึกษาที่ 29 (วัน 152) (PDF) . คณะกรรมาธิการแห่งราชวงศ์ในการตอบสนองของสถาบันต่อการล่วงละเมิดทางเพศเด็ก ออสเตรเลีย (รายงาน) หน้า 67, 72
  345. ^ การพิจารณาในที่สาธารณะ - กรณีศึกษาที่ 29 (วัน 155) (PDF) . คณะกรรมาธิการแห่งราชวงศ์ในการตอบสนองของสถาบันต่อการล่วงละเมิดทางเพศเด็ก ออสเตรเลีย (รายงาน) หน้า 44, 45
  346. ^ จงเลี้ยงฝูงแกะของพระเจ้า . บรูคลิน, นิวยอร์ก: สมาคมว็อชทาวเวอร์ 2010. หน้า 72.
  347. ^ abc Lisa Myers ; Richard Greenberg (21 พฤศจิกายน 2550). "หลักฐานใหม่ในข้อกล่าวหาพยานพระยะโฮวา" NBC News . นครนิวยอร์ก รัฐนิวยอร์ก
  348. ^ รายงานกรณีศึกษาฉบับที่ 29 (PDF) . คณะกรรมาธิการแห่งราชวงศ์ในการตอบสนองของสถาบันต่อการล่วงละเมิดทางเพศเด็ก ออสเตรเลีย (รายงาน) หน้า 9, 28
  349. ^ โจนส์, เซียราน (29 มิถุนายน 2014). "พยานพระยะโฮวาทำลายเอกสารที่กล่าวหาผู้อาวุโสของคริสตจักรว่าล่วงละเมิดเด็ก" Wales Online . คาร์ดิฟฟ์ สหราชอาณาจักร: Media Wales .
  350. ^ การพิจารณาในที่สาธารณะ - กรณีศึกษาที่ 29 (วัน 152) (PDF) . คณะกรรมาธิการแห่งราชวงศ์ในการตอบสนองของสถาบันต่อการล่วงละเมิดทางเพศเด็ก ออสเตรเลีย (รายงาน) หน้า 24–26
  351. ^ Cutrer, Corrie (5 มีนาคม 2001). "ผู้นำพยานถูกกล่าวหาว่าปกป้องผู้ล่วงละเมิด" Christianity Today
  352. ^ Jane Doe (Candace Conti) v. The Watchtower Bible and Tract Society of New York Inc. et al. ( ศาลอุทธรณ์แห่งแคลิฟอร์เนีย เขตอุทธรณ์แรก แผนกที่สาม 13 เมษายน 2015) ข้อความ
  353. ^ "อดีตพยานพระยะโฮวาเข้าต่อสู้กับคริสตจักรเรื่องข้อกล่าวหาล่วงละเมิดทางเพศ" (วิดีโอ) . นครนิวยอร์ก, รัฐนิวยอร์ก: ABC News . 12 มีนาคม 2015
  354. ^ Michael Buchanan (26 กรกฎาคม 2017). "Jehovah's Witnesses let sex offender interrogate victims". BBC News . สืบค้นเมื่อ20 พฤศจิกายน 2017 .
  355. ^ "คำตัดสิน: ชุมนุมพยานพระยะโฮวาแมนเชสเตอร์นิวโมสตัน" คณะกรรมาธิการการกุศลแห่งอังกฤษและเวลส์ 26 กรกฎาคม 2017 สืบค้นเมื่อ20พฤศจิกายน2017

แหล่งที่มา

  • เบ็คฟอร์ด, เจมส์ เอ. (1975). แตรแห่งคำทำนาย: การศึกษาด้านสังคมวิทยาของพยานพระยะโฮวา . อ็อกซ์ฟอร์ด: เบซิล แบล็กเวลล์ISBN 978-0-631-16310-7-
  • เบิร์กแมน, เจอร์รี (1995). "สาขาของนิกายโปรเตสแตนต์และพยานพระยะโฮวา" ในMiller, Timothy (ed.). America's Alternative Religions. ออลบานี, นิวยอร์ก: SUNY Press. หน้า 33–46 ISBN 978-0-7914-2397-4. เก็บถาวรจากแหล่งดั้งเดิมเมื่อวันที่ 24 กรกฎาคม 2020
  • บอตติ้ง, แกรี่ (1993). เสรีภาพขั้นพื้นฐานและพยานพระยะโฮวาสำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยแคลกะรีISBN 978-1-895176-06-3-
  • บอตติ้ง, เฮเทอร์; บอตติ้ง, แกรี่ (1984). โลกออร์เวลเลียนของพยานพระยะโฮวาสำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยโตรอนโตISBN 978-0-8020-6545-2-
  • Chryssides, George D. (2008). พจนานุกรมประวัติศาสตร์ของพยานพระยะโฮวา Lanham, Md: Scarecrow Press ISBN 978-0-8108-6074-2-
  • ——— (2016a) พยานพระยะโฮวา: ความต่อเนื่องและการเปลี่ยนแปลง ศาสนาใหม่แอชเกต ฟาร์นัม เซอร์รีย์: สำนักพิมพ์แอชเกตISBN 9781409456087-
  • ——— (2016b). “พยานพระยะโฮวา: การคาดการณ์อาร์มาเกดดอน” ใน Hunt, Stephen J. (ed.). Handbook of Global Contemporary Christianity: Movements, Institutions, and Allegiance . Brill. หน้า 422–440 ISBN 978-90-04-31078-0-
  • ——— (2022). พยานพระยะโฮวา: บทนำใหม่ สำนักพิมพ์ Bloomsbury Academic ISBN 978-1-3501-9089-4-
  • ครอมป์ตัน, โรเบิร์ต (1996). นับวันรออาร์มาเกดดอน . เคมบริดจ์: เจมส์ คลาร์ก แอนด์ โค. ISBN 0-227-67939-3-
  • ฟรานซ์, เรย์มอนด์ (2007). การค้นหาอิสรภาพของคริสเตียน . สำนักพิมพ์คอมเมนต์ISBN 978-0-914675-16-7- หมายเลข ISBN  978-0-914675-17-4
  • Hoekema, Anthony A. (1963). ลัทธิสำคัญทั้งสี่ . แกรนด์ ราปิดส์ มิชิแกน: William B. Eerdmans. ISBN 978-0-8028-3117-0-
  • โฮลเดน แอนดรูว์ (2002). พยานพระยะโฮวา: ภาพลักษณ์ของขบวนการศาสนาในปัจจุบัน . รูทเลดจ์ISBN 978-0-415-26610-9-
  • เพนตัน, เอ็ม. เจมส์ (1997). วันสิ้นโลกถูกเลื่อนออกไป: เรื่องราวของพยานพระยะโฮวาสำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยโตรอนโตISBN 978-0-8020-7973-2-
  • ริชาร์ดสัน, เจมส์ ที. (2015). "In Defense of Religious Rights: Jehovah's Witness Legal Cases around the World". ใน Hunt, Stephen J. (ed.). Handbook of Global Contemporary Christianity . Brill. หน้า 285–307 ISBN 978-90-04-29102-7-
  • Rogerson, Alan (1969). Millions Now Living Will Never Die . ลอนดอน: Constable & Co. ISBN 978-0094559400-
  • Reynaud, Michel; Graffard, Sylvie (2001). พยานพระยะโฮวาและพวกนาซี: การข่มเหง การเนรเทศ และการฆาตกรรม . สำนักพิมพ์ Cooper Square ISBN 0-8154-1076-X-
  • Knox, Zoe (2018). พยานพระยะโฮวาและโลกฆราวาส: จากทศวรรษ 1870 จนถึงปัจจุบันลอนดอน: Palgrave Macmillan ISBN 978-1-137-39604-4-
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับพยานพระยะโฮวา
  • เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ
  • ศาสนา BBC: พยานพระยะโฮวา
  • วิธีการใหม่ของพยานพระยะโฮวา - บทความนิตยสาร BBC News
Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Jehovah%27s_Witnesses&oldid=1250748347"