บาฮาอุลลาห์

บาฮาอุลลาห์
บาฮาอุลลาห์ในปี พ.ศ. 2411
ส่วนตัว
เกิด	มีร์ซา ฮูซายน์-อาลี นูรี 12 พฤศจิกายน 2360 ( 1817-11-12 ) เตหะราน , อิหร่าน
เสียชีวิตแล้ว	29 พฤษภาคม พ.ศ. 2435 (อายุ 74 ปี) ( 30 พฤษภาคม 1892 ) เอเคอร์วิลาเยตแห่งเบรุตจักรวรรดิออตโตมัน (ปัจจุบันคืออิสราเอล )
สถานที่พักผ่อน	ศาลเจ้าบาฮาอุลลาห์ 32°56′36″N 35°05′32″E / 32.94333°N 35.09222°E / 32.94333; 35.09222
ศาสนา	อิสลาม (1817–1844), บาบิสม์ (1844–1863), ศรัทธาบาไฮ (1863–1892)
คู่สมรส	อาซิยะห์ ฟาติมีห์ กาวาฮาร์
เด็ก	11 รวมทั้งʻAbdu'l-Bahá , Bahíyyih , MihdíและMuhammad ʻAlí
ผลงานที่โดดเด่น	ต่างๆรวมถึงKitáb-i-AqdasและKitáb-i-Iqán
เป็นที่รู้จักสำหรับ	การสถาปนาศรัทธาบาไฮ
ญาติพี่น้อง	ซูบฮี-อาซัล (พี่ชายต่างมารดา) อับดุล-บาฮา (บุตรชาย) โชกี เอฟเฟนดี (เหลนชาย)
ตำแหน่งอาวุโส
ผู้สืบทอด	อับดุล-บาฮา
สาวก ดูอัครสาวกของบาฮาอุลลาห์

ส่วนหนึ่งของซีรีส์เรื่อง
ศรัทธาบาไฮ
ตัวเลขกลาง บาฮาอุลลาห์ พระบาบ อับดุล-บาฮา
พื้นฐาน คำสอน ความสามัคคีของพระเจ้า ความสามัคคีของมนุษยชาติ ความสามัคคีแห่งศาสนา กฏหมาย การอธิษฐาน ปฏิทิน งานเลี้ยงฉลองสิบเก้าวัน
พระคัมภีร์หลัก คีตาบีอัคดาส คีตาบี-อี-คาน คำที่ซ่อนอยู่ คำถามที่ได้รับคำตอบ ข้อความอื่นๆ
สถาบัน พันธสัญญาของบาฮาอุลลาห์ คำสั่งทางปกครอง การเป็นผู้พิทักษ์ สภายุติธรรมสากล การประชุมทางจิตวิญญาณ
ประวัติศาสตร์ ประวัติศาสตร์บาไฮ ไทม์ไลน์ บาบิสม์ การข่มเหง
ประชากร โชคิ เอฟเฟนดี มือแห่งสาเหตุ อัครสาวก บาไฮอื่น ๆ บาบิส จดหมายแห่งชีวิต มุลลา ฮุสเซน ทาฮิรีห์
สถานที่ อาคารศาสนสถาน ศาลเจ้าบาฮาอุลลาห์ กิบลีฮ์ ศาลเจ้าบาบ ซิยาห์ชัล ศูนย์รวมโลก การเดินทางแสวงบุญ ไฮฟา เอเคอร์
หัวข้ออื่นๆ ทัศจิล การพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม การเปิดเผยแบบก้าวหน้า จักรวาลวิทยา สัญลักษณ์ รักร่วมเพศ เพศ ศาสตร์ คำทำนาย สถิติ การสะกดคำ
หมวดหมู่
วี ที อี

บาฮาอุลลาห์ (เกิดฮุซัยน์-อาลี ; 12 พฤศจิกายน 1817 – 29 พฤษภาคม 1892) เป็นผู้นำทางศาสนาชาวอิหร่านผู้ก่อตั้งศาสนาบาไฮเขาเกิดในตระกูลขุนนางในอิหร่านและถูกเนรเทศเนื่องจากยึดมั่นในศาสนาบาบี ซึ่งเป็นศาสนาเมสสิยาห์ ในปี 1863 ในอิรักเขาประกาศการอ้างตนว่าได้รับการเปิดเผยจากพระเจ้า เป็นครั้งแรก และใช้ชีวิตที่เหลือในคุกในจักรวรรดิออตโตมันคำสอนของเขาเกี่ยวข้องกับหลักการของความสามัคคีและการฟื้นฟูศาสนา ตั้งแต่ความก้าวหน้าทางศีลธรรมและจิตวิญญาณไปจนถึงการปกครองโลก^[1]

บาฮาอุลลาห์เติบโตมาโดยไม่ได้รับการศึกษาอย่างเป็นทางการ แต่เป็นคนอ่านหนังสือเยอะและเคร่งศาสนามาก ครอบครัวของเขาค่อนข้างร่ำรวย และเมื่ออายุได้ 22 ปี เขาก็ปฏิเสธตำแหน่งในรัฐบาล แต่กลับจัดการทรัพย์สินของครอบครัวและบริจาคเวลาและเงินให้กับองค์กรการกุศลแทน^[2]เมื่ออายุได้ 27 ปี เขายอมรับคำเรียกร้องของบาบและกลายเป็นหนึ่งในผู้สนับสนุนการเคลื่อนไหวทางศาสนาใหม่ที่ชัดเจนที่สุด ซึ่งสนับสนุนการยกเลิกกฎหมายอิสลามซึ่งดึงดูดการต่อต้านอย่างหนัก^[3]เมื่ออายุได้ 33 ปี ในระหว่างความพยายามของรัฐบาลที่จะกำจัดการเคลื่อนไหว บาฮาอุลลาห์รอดตายอย่างหวุดหวิด ทรัพย์สินของเขาถูกยึด และเขาถูกเนรเทศออกจากอิหร่าน ก่อนจากไปไม่นาน ขณะที่ถูกคุมขังใน คุกใต้ดิน ซิยาห์-ชัล บาฮาอุลลาห์อ้างว่าได้รับการเปิดเผยจากพระเจ้า ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของพันธกิจอันศักดิ์สิทธิ์ของเขา^[4]หลังจากตั้งรกรากในอิรัก บาฮาอุลลาห์ได้จุดชนวนความโกรธแค้นของทางการอิหร่านอีกครั้ง และขอให้รัฐบาลออตโตมันย้ายเขาไปให้ไกลกว่านี้ เขาใช้เวลาหลายเดือนในกรุงคอนสแตนติโนเปิล ซึ่งทางการเริ่มไม่เห็นด้วยกับคำกล่าวอ้างทางศาสนาของเขา และสั่งให้เขาถูกกักบริเวณในบ้านที่เมืองเอดีร์เนเป็นเวลาสี่ปี ตามด้วยการควบคุมตัวอย่างเข้มงวดเป็นเวลาสองปีในเมืองคุกอากร์ข้อจำกัดของเขาค่อยๆ ผ่อนปรนลงจนกระทั่งช่วงปีสุดท้ายของเขาใช้ชีวิตอย่างอิสระในบริเวณโดยรอบอากร์

บาฮาอุลลาห์ทรงเขียนจดหมายอย่างน้อย 1,500 ฉบับ บางฉบับยาวเท่าหนังสือ และถูกแปลเป็นภาษาต่างๆ อย่างน้อย 802 ภาษา^[5]ตัวอย่างที่โดดเด่น ได้แก่คำที่ซ่อนเร้นคีตาบีอีคานและคีตาบีอัคดาสคำสอนบางฉบับเป็นคำสอนลึกลับและกล่าวถึงธรรมชาติของพระเจ้าและความก้าวหน้าของจิตวิญญาณ ในขณะที่บางฉบับกล่าวถึงความต้องการของสังคม พันธกรณีทางศาสนาของผู้ติดตามพระองค์ หรือโครงสร้างของสถาบันบาไฮที่เผยแพร่ศาสนา^[6]พระองค์มองมนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีจิตวิญญาณโดยพื้นฐาน และทรงเรียกร้องให้บุคคลพัฒนาคุณธรรมอันศักดิ์สิทธิ์และส่งเสริมความก้าวหน้าทางวัตถุและจิตวิญญาณของสังคม^[7]

บาฮาอุลลาห์สิ้นพระชนม์ในปี 1892 ใกล้กับเมืองเอเคอร์ สถานที่ฝังพระศพ ของพระองค์เป็นจุดหมายปลายทางสำหรับการแสวงบุญของผู้ติดตามของพระองค์ ซึ่งรู้จักกันในชื่อบาไฮ ซึ่งปัจจุบันอาศัยอยู่ใน 236 ประเทศและดินแดน และมีจำนวนระหว่าง 5 ถึง 8 ล้านคน^[ก]บาไฮถือว่าบาไฮอุลลาห์เป็น ศาสดาของพระผู้เป็นเจ้า สืบต่อจากศาสดาท่านอื่นๆ เช่น พระพุทธเจ้า พระเยซู หรือพระมูฮัมหมัด^[10]

พระนามเดิมของพระบาฮาอุลลาห์คือฮูเซน-อาลีและเนื่องจากเป็นบุตรของขุนนางในจังหวัดนูร์เขาจึงเป็นที่รู้จักในนามมีร์ซา ฮูเซน-อาลี นูรี ( เปอร์เซีย : میرزا حسین‌علی نوری ) ในปี พ.ศ. 2391 พระองค์ใช้พระนามว่าบาฮา (بهاء) ซึ่งเป็นภาษาอาหรับแปลว่า "ความรุ่งโรจน์" หรือ "ความเจิดจ้า" หรือ บาฮาอุลลาห์ ( / b ə ˈ h ɑː ʔ ʊ l ɑː / , อาหรับ : بَهاءُالله ) เพื่อเป็นการถวายเกียรติแด่พระผู้เป็นเจ้า

สัญลักษณ์และวลีต่างๆ มากมายของศาสนาบาไฮมีความหมายตามคำว่า บาฮา ตัวอย่างเช่น ดาวเก้าแฉกหรือวิหารเก้าเหลี่ยมเป็นการอ้างอิงถึงค่าตัวเลขของบาฮาตามระบบตัวเลขศาสตร์ (b=2, h=5, á=1, ʼ=1) คำว่า บาฮาอิ แสดงถึงผู้ติดตามบาฮา และอับดุลบาฮา (ผู้รับใช้ของบาฮา) บุตรชายของเขาเลือกตำแหน่งของตนเพื่อแสดงถึงความเป็นทาสต่อบาฮาอุลลาห์^{[ ต้องการอ้างอิง ]}

ในช่วง คริสต์ทศวรรษ 1930 ศาสนาบาไฮได้นำระบบการทับศัพท์ภาษาอาหรับ แบบมาตรฐานมาใช้ โดยแปลงภาษาอาหรับเป็นอักษรโรมันอย่างถูกต้องสระที่ไม่มีเครื่องหมายกำกับเสียงจะสั้น และสระที่มีเครื่องหมายกำกับเสียงจะยาว ชื่อของพระองค์ออกเสียงเป็นสี่พยางค์ ได้แก่Baซึ่งเหมือนกับคำว่าba t; háซึ่งเหมือนกับคำว่าhard ; เครื่องหมายคล้ายเครื่องหมายอะพอสทรอฟีหลังคำว่า "Bahá" แทนอักษรอาหรับhamzaซึ่งแทนเครื่องหมายหยุดเสียง ; u'lซึ่งเหมือนกับคำว่าold d (เครื่องหมายอะพอสทรอฟีแทนการหดคำและไม่ออกเสียง) และláhซึ่งเหมือนกับคำว่าla w ^[6]

การทับศัพท์ชื่อทั่วไป ไม่ว่าจะมีเครื่องหมายกำกับเสียงหรือไม่มีก็ได้ ได้แก่ บาฮาอุลลอห์ บาฮาฮุลลอห์ และ บาฮาอัลลาห์

มีรูปถ่ายของบาฮาอุลลาห์ที่ทราบกันสองรูป ซึ่งถ่ายที่เมืองเอเดรียโนเปิล บาไฮหลีกเลี่ยงการแสดงรูปถ่ายหรือภาพของบาฮาอุลลาห์ในที่สาธารณะหรือที่บ้าน และต้องการให้ผู้อื่นหลีกเลี่ยงการแสดงภาพเหล่านี้ในหนังสือและเว็บไซต์ด้วย^[11]ภาพหนึ่งแสดงให้บาไฮดูระหว่างการเยี่ยมชม อาคาร หอจดหมายเหตุระหว่างประเทศซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการแสวงบุญบาไฮที่จัดขึ้น^[12]อาจแสดงในโอกาสพิเศษที่สำคัญอื่นๆ เช่นกัน ภาพอีกภาพหนึ่งถูกสร้างซ้ำโดยวิลเลียม มิลเลอร์ในการโต้แย้งศาสนาบาไฮในปี 1974 ^[13]

บาฮาอุลลาห์เกิดที่เตหะราน ประเทศอิหร่าน เมื่อวันที่ 12 พฤศจิกายน พ.ศ. 2360 ผู้เขียนบาฮาอิสืบเชื้อสายของเขาไปถึงอับราฮัมผ่านทางภรรยาของเขาทั้งสองคน คือเกตูราห์^[14]และซาราห์ [ ^b]ไปสู่โซโรแอสเตอร์ [ ^16]ไปสู่เจสซีบิดาของเดวิด^[17]และไปสู่ยัซเดเกิร์ดที่ 3กษัตริย์องค์สุดท้ายของจักรวรรดิซาสซานิอา [ ^18]มารดาของเขาคือคาดิจิห์ คานัม^{[19] [c]}บิดาของเขาคือ มีร์ซา อับบาส นูรี หรือที่รู้จักกันในชื่อ มีร์ซา บูซูร์ก^[18]ทำหน้าที่เป็นอัครมหาเสนาบดีของอิหม่าม-วีร์ดี มีร์ซา บุตรชายคนที่สิบสองของฟัตอาลี ชาห์ กาญาร์

บาฮาอุลลาห์แต่งงานกับอาซิยิห์ คานุมบุตรสาวของขุนนางในเตหะรานในปี 1835 เมื่อเขาอายุได้ 18 ปีและเธออายุได้ 15 ปี^{[21] [d]}ในช่วงต้นวัยยี่สิบ บาฮาอุลลาห์ปฏิเสธชีวิตที่มีสิทธิพิเศษที่ได้รับจากสายเลือดขุนนางของเขา แต่กลับอุทิศเวลาและทรัพยากรของเขาให้กับงานการกุศลต่างๆ ที่ทำให้เขาได้รับชื่อเสียงในฐานะ "บิดาแห่งคนยากจน" ^[2]

บาบพ่อค้าวัย 24 ปีจากเมืองชีราซกระตุ้นเปอร์เซียด้วยการอ้างสิทธิ์ในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2387 ว่าไม่เพียงแต่เป็นผู้ไถ่บาปตามสัญญาของศาสนาอิสลาม (กาอิมหรือมะห์ดี ) เท่านั้น แต่ยัง เป็น ศาสดา องค์ใหม่ ของพระเจ้าที่คล้ายกับโมเสสเยซูและมูฮัม หมัดอีก ด้วย^{[10] [23]}ชื่อเดิมของเขาคือ ʿAlí Muḥammad และต่อมาได้รับตำแหน่งเป็นบาบ ( ตามตัวอักษรคือ' ประตู' ) ซึ่งบ่งบอกถึงตำแหน่งของเขาในฐานะ "ประตูสู่ความรู้จากพระเจ้า" ทางจิตวิญญาณ และสำหรับครูผู้ยิ่งใหญ่ที่พระเจ้าส่งมาซึ่งพระองค์กำลังเตรียมทางให้การปรากฏตัวในเร็วๆ นี้^{[23] [24]} 

หลังจากประกาศภารกิจทางจิตวิญญาณของตนต่อมุลลา ฮุสเซนไม่^นานพระบาบก็ทรงส่งเขาไปยังเตหะรานเพื่อมอบแผ่นจารึกพิเศษ^ให้แก่ผู้ที่พระเจ้าจะทรงนำทางเขา หลังจากเรียนรู้เกี่ยวกับพระบาฮาอุลลาห์ผ่านคนรู้จัก มุลลา ฮุสเซนรู้สึกว่าจำเป็นต้องจัดการให้พระบาฮาอุลลาห์ได้รับแผ่นจารึก ข่าวนี้ทำให้พระบาฮาอุลลาห์มีความสุขมากเมื่อมุลลาห์ฮุสเซนเขียนจดหมายถึงเขา^[26]พระบาฮาอุลลาห์ได้รับแผ่นจารึกเมื่อพระองค์อายุได้ 27 ปี พระองค์ยอมรับความจริงในสารของพระบาบทันทีและทรงลุกขึ้นเพื่อแบ่งปันกับผู้อื่น^[21]ในจังหวัดนูร์ บ้านเกิดของพระองค์พระบาฮาอุลลาห์มีชื่อเสียงในฐานะคนในท้องถิ่นและมีโอกาสมากมายในการสอนศรัทธาของพระบาบี และการเดินทางของพระองค์ดึงดูดผู้คนจำนวนมากให้มาสนใจศาสนาใหม่นี้ รวมทั้งนักบวชในศาสนาอิสลามด้วย^[27]บ้านของเขาที่เตหะรานกลายเป็นศูนย์กลางของกิจกรรม และเขาให้การสนับสนุนทางการเงินแก่ศาสนาอย่างไม่เห็นแก่ตัว^[28]ในช่วงฤดูร้อนของปี ค.ศ. 1848 บาฮาอุลลาห์เข้าร่วมและเป็นเจ้าภาพ^[29]การประชุมที่บาดัชต์ในจังหวัดโคราซานซึ่งสาวกของบาบี 84 คน^[30]พบกันเป็นเวลา 22 วัน ในการประชุมครั้งนั้น มีการอภิปรายทางประวัติศาสตร์เกิดขึ้นระหว่างผู้ที่ต้องการรักษากฎหมายอิสลาม (มรดกทางศาสนาของบาบียุคแรกๆ ส่วนใหญ่^[g] ) และผู้ที่เชื่อว่าบาบีได้เริ่มต้นการประทานศาสนาใหม่ บาฮาอุลลาห์มีอิทธิพลต่อข้อตกลงเกี่ยวกับจุดยืนหลัง^[36]ที่บาดัชต์ มีร์ซา ฮุเซน-อาลี นูรี ได้ใช้ชื่อว่าบาฮา^[37]และยังได้ตั้งชื่อทางจิตวิญญาณใหม่ให้กับผู้เข้าร่วมคนอื่นๆ ทั้งหมด หลังจากนั้น บาบีได้ส่งแผ่นจารึกถึงพวกเขาด้วยชื่อเหล่านั้น^{[38] [h]}เมื่อทาฮิรีห์ สาวกหญิงผู้โดดเด่นที่สุดของพระบาบ ถูกจับกุมหลังการประชุม บาฮาอุลลาห์เข้าแทรกแซงเพื่อปกป้องเธอ ในเวลาต่อมา ตัวเขาเองถูกคุมขังชั่วคราวและถูกลงโทษด้วยการประณาม^[39 ]

ศรัทธาบาบีแพร่กระจายไปทั่วเปอร์เซียอย่างรวดเร็วและดึงดูดผู้นับถือจำนวนมาก เหตุการณ์นี้ก่อให้เกิดการต่อต้านอย่างกว้างขวางจากทั้งนักบวชอิสลามที่กลัวว่าจะสูญเสียผู้นับถือและผลประโยชน์ที่เกี่ยวข้อง และจากทางการที่กลัวอิทธิพลที่เพิ่มมากขึ้นของชุมชนบาบี^[40]ส่งผลให้บาบีหลายพันคนถูกสังหารในการรณรงค์ข่มเหงอย่างไม่ลดละ ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2393 บาบีเองก็ถูกประหารชีวิตด้วยการยิงเป้าที่เมืองทาบริซเมื่ออายุได้ 30 ปี^[41]

ในคำสอนของพระบาบนั้น พระบาบได้ระบุตนเองว่าเป็นพระองค์แรกในบรรดาสองพระองค์ที่พระผู้สร้างทรงส่งมาเพื่อนำสันติสุขอันยั่งยืนมาสู่มนุษยชาติ ซึ่งหมายถึงการบรรลุถึงความเป็นผู้ใหญ่ ซึ่งเมื่อมนุษย์ทุกคนจะใช้ชีวิตเป็นหนึ่งเดียวกันเป็นครอบครัวมนุษย์เดียวกัน^[42]บาไฮยึดมั่นว่าคำสอนของพระบาบได้วางรากฐาน "สำหรับการก่อตั้งสังคมในที่สุด ซึ่งมีลักษณะเด่นคือความสามัคคีของชาติ ความเป็นมิตรของศาสนา สิทธิที่เท่าเทียมกันของทุกคน และระเบียบโลกที่เห็นอกเห็นใจ ปรึกษาหารือ อดทน ประชาธิปไตย และมีศีลธรรม" ^[43]คำสอนของพระบาบนั้นมีการกล่าวถึง " พระองค์ผู้ซึ่งพระเจ้าจะทรงสำแดง " ^[44]ผู้ยิ่งใหญ่ที่ได้รับสัญญาซึ่งพระองค์กำลังเตรียมทางไว้ให้ ในคำทำนายมากมาย พระบาบได้กล่าวว่าครูสอนศาสนาองค์ต่อไปจะปรากฏตัวในไม่ช้านี้หลังจากที่พระองค์เองถูกพลีชีพตามที่คาดไว้^[45]ในผลงานสำคัญชิ้นหนึ่งของพระองค์ พระบาบได้ตรัสไว้ว่า: "ผู้ที่จ้องมองไปที่คณะของบาฮาอุลลาห์และแสดงความขอบคุณต่อพระเจ้าของตนก็จะเป็นสุข" ^[46]

เหตุการณ์ก่อนและหลังการประหารชีวิตของบาบเป็นเหตุการณ์วุ่นวายสำหรับบาบ เมื่อผู้นำมุสลิมยุยงให้กลุ่มหัวรุนแรงใช้ความรุนแรงต่อพวกเขา บาบจำนวนมาก—ถึงแม้จะปฏิเสธที่จะดำเนินการรุกต่อผู้โจมตี—แต่ก็ดำเนินการเพื่อปกป้องตนเอง^[47]แต่สุดท้ายก็จบลงด้วยการถูกสังหาร เมื่อวันที่ 15 สิงหาคม ค.ศ. 1852 เยาวชนบาบสองคนพยายามลอบสังหารกษัตริย์อิหร่านเพื่อแก้แค้นการสังหารบาบและสาวกชั้นนำของพระองค์ ขณะที่นาซีริอัด-ดิน ชาห์กำลังเดินผ่านถนนสาธารณะ ทั้งสองขวางทางกษัตริย์เพื่อยิงปืนใส่พระองค์ กษัตริย์หลบหนีไปได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่เหตุการณ์ดังกล่าวทำให้เกิดการข่มเหงบาบอย่างรุนแรงมากกว่าเหตุการณ์ในอดีต^[48]

แม้ว่าการสืบสวนจะพบว่าคู่ผู้กระทำความผิดกระทำการเพียงลำพัง แต่กลับเกิด "การปกครองแบบก่อการร้าย" ^[49]ขึ้น ทำให้มีผู้เสียชีวิตอย่างน้อย 10,000 คนในปีเดียวกันนั้น^[50]ขณะที่รัฐมนตรีของรัฐบาลแข่งขันกันลงโทษบาบีที่รู้จักหรือต้องสงสัยร่วมกัน รวมถึงบาฮาอุลลาห์ด้วย บาฮาอุลลาห์เป็นที่รู้จักดีว่าสนับสนุนบาบี เขาจึงถูกจับกุมและคุมขังในซิยาห์-ชัล ใต้ดิน ของเตหะราน ซึ่งเขาถูกล่ามโซ่หนักจนทิ้งรอยแผลเป็นไว้ตลอดชีวิต บาฮาอุลลาห์ถูกคุมขังในคุกใต้ดินนั้นเป็นเวลาสี่เดือน ขณะที่มารดาของชาห์และเจ้าหน้าที่ที่พยายามเอาใจกษัตริย์พยายามหาทางพิสูจน์ความชอบธรรมในการประหารชีวิตเขา^[51]

บาฮาอุลลาห์เล่าว่าระหว่างที่ถูกคุมขังในซิยาห์-ชัล เขามีประสบการณ์ลี้ลับหลายครั้ง ซึ่งเขาได้รับพันธกิจในฐานะผู้แสดงตนของพระผู้เป็นเจ้า ผู้ได้รับสัญญาซึ่งประกาศโดยพระบาบ^[4]บาไฮมองว่าการเริ่มต้นของพันธกิจทางจิตวิญญาณของบาฮาอุลลาห์เป็นจุดเริ่มต้นของการบรรลุผลตามคำทำนายของพระบาบเกี่ยวกับ “ผู้ที่พระผู้เป็นเจ้าจะทรงทำให้ปรากฏ” ^[52]ลักษณะที่ “แยกกันไม่ได้” และความเป็นหนึ่งเดียวของการเปิดเผยคู่ของพระบาบและพระบาฮาอุลลาห์^{[44] [53]}เป็นเหตุผลที่บาไฮถือว่าศาสนาทั้งสองเป็นหนึ่งเดียวกัน และเป็นเหตุผลที่คำประกาศของพระบาบในปี 1844 ถือเป็นวันเริ่มต้นของศาสนาบาไฮ^{[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]}

เมื่อพิสูจน์ได้เกินข้อสงสัยแล้วว่าพระบาฮาอุลลาห์ไม่มีส่วนรู้เห็นในการพยายามสังหารชาห์^[50]ในที่สุดชาห์ก็ยอมปล่อยตัวเขา แต่ทรงมีพระราชโองการว่าพระบาฮาอุลลาห์จะถูกเนรเทศออกจากเปอร์เซียอย่างถาวร^[54]เมื่อทรงสูญเสียทรัพย์สินและความมั่งคั่งจำนวนมาก ในช่วงฤดูหนาวที่รุนแรงเป็นพิเศษของเดือนมกราคม ค.ศ. 1853 พระบาฮาอุลลาห์พร้อมด้วยสมาชิกครอบครัวได้ออกเดินทางสามเดือนไปยังกรุงแบกแดดซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการเดินทางที่กลายเป็นการลี้ภัยตลอดชีวิตที่เหลือของพระองค์ในดินแดนของจักรวรรดิออตโตมัน [ ^55]

เมื่อมาตั้งรกรากในกรุงแบกแดด บาฮาอุลลาห์เริ่มส่งการสื่อสารและครูไปให้กำลังใจและฟื้นฟูจิตวิญญาณของผู้ติดตามพระบาบที่ถูกข่มเหงในเปอร์เซีย เมื่อเวลาผ่านไป บาบีหลายคนก็ย้ายไปยังกรุงแบกแดดเพื่ออยู่ใกล้ชิดกับบาฮาอุลลาห์ หนึ่งในนั้นคือมีร์ซา ยาห์ยาซึ่งต่อมารู้จักกันในชื่อซุบฮีอาซัล พี่น้องต่างมารดาซึ่งอายุน้อยกว่าบาฮาอุลลาห์ 13 ปี ซึ่งติดตามเขาเข้าสู่ศรัทธาบาบีและยังร่วมเดินทางในช่วงแรกๆ ในนามของศรัทธานี้ด้วย หลังจากบิดาของพวกเขาเสียชีวิต การศึกษาและการดูแลของยาห์ยาอยู่ภายใต้การดูแลของบาฮาอุลลาห์เป็นส่วนใหญ่^[56]ในระหว่างที่บาฮาอุลลาห์ถูกจองจำในซิยาห์-ชัล ยาห์ยาได้หลบซ่อนตัว^[57]แต่หลังจากที่บาฮาอุลลาห์ถูกเนรเทศไปยังอิรัก ยาห์ยาได้ออกจากอิหร่านโดยปลอมตัวและมุ่งหน้าไปยังแบกแดด^[58]

ในช่วงเวลาหนึ่ง ยาห์ยาทำหน้าที่เป็นเลขานุการของบาฮาอุลลาห์ในกรุงแบกแดด แต่ความอิจฉาต่อความชื่นชมที่เพิ่มมากขึ้นของบาบีแสดงให้เห็นว่าบาฮาอุลลาห์ทำให้ยาห์ยาแสวงหาตำแหน่งผู้นำของศาสนาบาบี^{[59] [60]}เพื่อพยายามยกระดับตนเองในหมู่บาบี ยาห์ยาและผู้สนับสนุนไม่กี่คนอ้างถึงจดหมายที่บาบีเขียนไว้เมื่อไม่กี่ปีก่อนตอนที่ยาห์ยายังเป็นวัยรุ่น^{[56] [61]}โดยแต่งตั้งยาห์ยาให้ดำรงตำแหน่งผู้นำโดยสมมติโดยรอการปรากฏตัวของ "ผู้ที่พระเจ้าจะทรงสำแดงให้ประจักษ์" ยาห์ยาอ้างว่าจดหมายฉบับนั้นหมายความว่าเขาได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้สืบทอดหรือรองผู้ปกครองของบาบีจริงๆ บรรดาผู้รู้แจ้งบาบีได้ปฏิเสธคำกล่าวอ้างที่กล้าหาญของยะห์ยาทันที เนื่องจากจดหมายที่อ้างถึงไม่ได้ระบุสถานะดังกล่าว และเนื่องมาจากงานเขียนอื่นๆ ของบาบีได้ระบุอย่างชัดเจนว่า “ได้ลบล้างสถาบันการสืบทอดหรือตำแหน่งอุปราช” ^[62]ออกจากศาสนาของพระองค์ บาบียังได้กำหนดว่าคำพูดของผู้ใดจะไม่ผูกมัดผู้ศรัทธาจนกว่าพระผู้ได้รับสัญญาจะเสด็จมา^[62]คนอื่นๆ ตั้งคำถามถึงแรงจูงใจของยะห์ยา โดยพิจารณาว่าเขาไม่เคยทำอะไรเลยเพื่อปกป้องศรัทธาบาบีหรือชีวิตของบรรดาบาบีที่ขณะนี้เขากำลังอ้างสิทธิ์ในตำแหน่งสูง^{[63] [64]}เพื่อเสริมความพยายามของเขา ยะห์ยาพยายามทำลายชื่อเสียงของบาฮาอุลลาห์ในเวลาเดียวกันโดยการแพร่กระจายข่าวลือและข้อกล่าวหาอันเป็นเท็จเกี่ยวกับเขา ซึ่งก่อให้เกิดความรู้สึกในหมู่บรรดาบาบีในชุมชนแบกแดด

บาฮาอุ ลลาห์ทรงปฏิเสธที่จะโต้แย้งกับยะห์ยาหรือทำสิ่งใดก็ตามที่จะ "เป็นอันตรายต่อความสามัคคีและการอยู่รอดของชุมชนบาบีที่หมดกำลังใจอยู่แล้ว" ^{[65] บาฮาอุลลาห์ทรงมอบครอบครัวของพระองค์ให้} มิร์ซา มูซาพี่ชายของพระองค์ดูแลและทรงออกจากกรุงแบกแดดโดยไม่แจ้งล่วงหน้าเมื่อวันที่ 10 เมษายน ค.ศ. 1854 ไปยังภูเขาทางตอนเหนือใกล้สุไลมานิยิห์ในเคอร์ดิสถานต่อมาพระองค์เขียนว่าพระองค์ถอนตัวเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้กลายเป็นแหล่งที่มาของความขัดแย้งภายในชุมชนบาบี^{[66] [67]}

ในช่วงแรก บาฮาอุลลาห์ใช้ชีวิตเป็นฤๅษีในภูเขาเหล่านั้น เขาแต่งตัวเป็นดาร์วิชและใช้ชื่อว่า ดาร์วิช มูฮัมหมัด-อี-อิหร่านี^{[66] [68]}ในสุไลมานิยีห์ หัวหน้าของวิทยาลัยเทววิทยาที่มีชื่อเสียงได้พบกับบาฮาอุลลาห์โดยบังเอิญและเชิญให้เขาไปเยี่ยมชม^[69]ที่นั่น นักเรียนคนหนึ่งสังเกตเห็นลายมือที่ประณีตของบาฮาอุลลาห์ ซึ่งกระตุ้นความอยากรู้ของอาจารย์ชั้นนำ เมื่อเขาตอบคำถามเกี่ยวกับหัวข้อทางศาสนาที่ซับซ้อน บาฮาอุลลาห์ก็ได้รับความชื่นชมอย่างรวดเร็วในความรู้และภูมิปัญญาของเขา^[57]เชค อุษมาน เชค อับดุลเราะห์มาน และเชค อิสมาอิล ผู้นำของคณะนาคชบันดียิ ห์ กาดีรียิห์และคาลิดียิห์ ตามลำดับ เริ่มขอคำแนะนำจากเขา^[70] พระบาฮาอุลลาห์ ทรงเขียน หนังสือเรื่อง หุบเขาทั้งสี่ขึ้นเพื่อเป็นเกียรติแก่พระองค์ที่สองนี้^[71]

ระหว่างที่บาฮาอุลลาห์ไม่อยู่ในชุมชนบาบีแห่งกรุงแบกแดด ธรรมชาติที่แท้จริงของมิร์ซา ยาห์ยาก็ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ความเคารพนับถือและขวัญกำลังใจของสาธารณชนที่มีต่อบาบีก็สลายไปในไม่ช้า เนื่องจากยาห์ยาไม่สามารถให้คำแนะนำทางจิตวิญญาณหรือแสดงให้เห็นมาตรฐานอันสูงส่งที่บาบีสอนในชีวิตประจำวันได้ การกระทำของเขาในการทำให้บาฮาอุลลาห์เสื่อมเสียชื่อเสียงและผู้ที่ชื่นชมเขาเพิ่มมากขึ้น ในขณะเดียวกัน ยาห์ยาใช้ศรัทธาบาบีเพื่อแสวงหาผลประโยชน์ทางวัตถุและพยายามเสริมสร้างสถานะที่หลอกลวงของเขา โดยใช้วิธีการเพื่อจุดประสงค์ที่ขัดแย้งกับคำกล่าวของบาบีอย่างน่าละอาย^[72]เขายังมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางอาญา รวมถึงการชักชวนผู้ติดตามหลายคนให้สังหารบาบีคนอื่นๆ ที่ยาห์ยามองว่าเป็นศัตรูที่อาจเกิดขึ้น หรือเป็นผู้สนับสนุนคู่แข่งที่คิดขึ้นเอง^[56]ยาห์ยาถึงกับดำเนินการเพื่อเริ่มต้นความพยายามอีกครั้งในการลอบสังหารชาห์แห่งเปอร์เซีย^{[73] [74]}ความล้มเหลวอย่างสิ้นเชิงของยะห์ยาในฐานะผู้นำทางศาสนาทำให้บาบีส่วนใหญ่ปฏิเสธคำกล่าวอ้างของเขา^[65]

เมื่อมีข่าวลือเกี่ยวกับ 'นักบุญ' ที่อาศัยอยู่ในสุไลมานิยิห์ไปถึงเพื่อนๆ ของบาบีในกรุงแบกแดด พวกเขาสงสัยว่าเป็นบาฮาอุลลาห์ จึงขอให้ญาติคนหนึ่งของเขาตามหาและขอร้องให้เขากลับมาช่วยเหลือชุมชน^[75]เมื่อยอมตามคำขอเร่งด่วนของพวกเขา ยาห์ยาถึงกับยื่นอุทธรณ์^[75]บาฮาอุลลาห์เสด็จกลับกรุงแบกแดดในวันที่ 19 มีนาคม พ.ศ. 2399 ^[66]

ในช่วง 7 ปีถัดมา บาฮาอุลลาห์ได้ดำเนินการเปลี่ยนแปลงชุมชนบาบี ด้วยตัวอย่างส่วนตัว ตลอดจนการให้กำลังใจและการมีปฏิสัมพันธ์อย่างต่อเนื่องกับบาบี บาฮาอุลลาห์ได้ "ฟื้นฟูชุมชนให้กลับมามีศีลธรรมและจิตวิญญาณในระดับเดียวกับที่บรรลุในช่วงพระชนม์ชีพของบาบี" ^[76]มีผู้คนจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ที่เข้าร่วมขบวนการบาบีที่ได้รับการฟื้นฟูขึ้นใหม่^[66]เมื่อชื่อเสียงของบาฮาอุลลาห์ในฐานะผู้นำทางจิตวิญญาณและผู้นำบาบีเพิ่มขึ้น มีร์ซา ยาห์ยาก็ยังคงห่างเหิน^[76]ชื่อเสียงของบาฮาอุลลาห์แพร่หลายไปทั่วกรุงแบกแดดและพื้นที่โดยรอบ พร้อมกับการเผยแพร่ผลงานเขียนของเขาที่เพิ่มมากขึ้น ทำให้ "[ขุนนาง นักวิชาการ นักพรต และเจ้าหน้าที่รัฐ" จำนวนมากมาพบเขา ซึ่งหลายคน "มีชื่อเสียงโด่งดังในสังคมชาวเปอร์เซีย" ^{[76] [69]}การพัฒนานี้ทำให้กลุ่มที่ต่อต้านศาสนาในหมู่นักบวชอิสลามของอิหร่านเกิดความกังวล และทำให้เกิด "ความกลัวและความสงสัยอย่างรุนแรง" ขึ้นอีกครั้งในตัวกษัตริย์อิหร่านและที่ปรึกษาของเขา^[76]

รัฐบาลเปอร์เซียขอให้รัฐบาลออตโตมันส่งตัวบาฮาอุลลาห์กลับเปอร์เซีย แต่เปอร์เซียปฏิเสธ^[66]จากนั้น เปอร์เซียจึงกดดันออตโตมันให้ขับไล่บาฮาอุลลาห์ออกจากกรุงแบกแดด ซึ่งอยู่ใกล้กับชายแดนอิหร่าน ผลลัพธ์ที่ได้คือในเดือนเมษายน ค.ศ. 1863 สุลต่านอับดุลอาซิ ซเองได้เชิญบาฮาอุลลาห์ให้ไปพำนักที่กรุง คอนสแตนติโนเปิลเมืองหลวงของออตโตมัน(ปัจจุบันคืออิสตันบูล ) ^[77]

ในวันที่ 22 เมษายน ค.ศ. 1863 บาฮาอุลลาห์ออกจากบ้านในกรุงแบกแดดไปยังริมฝั่งแม่น้ำไทกริสและข้ามไปยังสวนนาจิบียีห์อันเขียวขจีอีกฟากหนึ่ง ซึ่งผู้ชื่นชมกรุงแบกแดดคน^{หนึ่งเสนอ}ให้ใช้^{[i] บา}ฮาอุลลาห์อยู่ที่นั่นเป็นเวลาสิบสองวันกับสมาชิกในครอบครัวและผู้ติดตามใกล้ชิดไม่กี่คนที่ได้รับเลือกให้ไปร่วมด้วย เมื่อมาถึงสวน บาฮาอุลลาห์ก็ประกาศกับสหายของพระองค์ว่าพระองค์คือ " ผู้ที่พระผู้เป็นเจ้าจะทรงสำแดงให้ประจักษ์ " ผู้ที่พระบาบทรงสัญญาไว้^[79]และทรงประกาศว่าพันธกิจของพระองค์ในฐานะการสำแดงครั้งล่าสุดของพระเจ้าในโลกนี้ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว^{[69] [80] [j]}

บาฮาอุลลาห์ออกจากสวนริดวานเมื่อวันที่ 3 พฤษภาคม ค.ศ. 1863 และเดินทางต่อไปยังกรุงคอนสแตนติโนเปิลพร้อมกับครอบครัวในฐานะแขกของรัฐบาลออตโตมัน^{[81] [82]}พร้อมด้วยรถม้าคุ้มกันของรัฐบาลที่จัดเตรียมไว้เพื่อคุ้มครองโดย 'อาลี ปาชา นายกรัฐมนตรีของสุลต่าน^[83]ผู้เดินทางคนอื่นๆ รวมถึงเพื่อนร่วมทางอย่างน้อยสองโหลที่ขออนุญาตจากบาฮาอุลลาห์เพื่อร่วมเดินทางด้วย แม้ว่าจะไม่มีชื่ออยู่ในคำเชิญของสุลต่าน แต่มีร์ซา ยาห์ยาเข้าร่วมกลุ่มระหว่างทาง^{[81] [84]}หลังจากนั้นสิบห้าสัปดาห์ บาฮาอุลลาห์เดินทางมาถึงเมืองหลวงของออตโตมันในวันที่ 16 สิงหาคม ค.ศ. 1863 ^[85]เขาได้รับการต้อนรับจากรัฐมนตรีของรัฐบาลต่างๆ ของสุลต่านและบุคคลสำคัญที่แสดงความเคารพ เอกอัครราชทูตเปอร์เซียยังส่งทูตไปต้อนรับเขาในวันรุ่งขึ้นหลังจากที่เขามาถึง^[86]

ในสมัยนั้น ถือเป็นธรรมเนียมปฏิบัติที่แขกของรัฐบาลที่มีชื่อเสียง เช่น บาฮาอุลลาห์ จะ "ไปเยี่ยมนายกรัฐมนตรีและเจ้าหน้าที่ระดับสูงคนอื่นๆ" ซึ่งในระหว่างนั้น แขกเหล่านั้นจะขอความช่วยเหลือ ทำข้อตกลงกับนายหน้า และหาการสนับสนุนอย่างเป็นทางการในรูปแบบต่างๆ ให้กับตนเอง เมื่อบาฮาอุลลาห์ไม่ได้กลับมาเยี่ยมเยียน กามัล ปาชา อดีตนายกรัฐมนตรีออตโตมัน ถึงกับเตือนให้เขานึกถึงธรรมเนียมนี้ด้วย คำตอบของบาฮาอุลลาห์คือ พระองค์ทรงทราบถึงธรรมเนียมปฏิบัตินี้ "แต่ไม่ได้เรียกร้องอะไรจากใคร และพระองค์ก็ไม่ได้เรียกร้องความช่วยเหลือจากพวกเขา ดังนั้น จึงไม่มีเหตุผล" ที่พระองค์จะขอความช่วยเหลือจากใคร^{[81] [87]}

การที่บาฮาอุลลาห์เป็นอิสระและแยกตัวจากสถานการณ์ดังกล่าวถูกใช้โดยเอกอัครราชทูตเปอร์เซียเพื่อใส่ร้ายบาฮาอุลลาห์ต่อราชสำนักออตโตมัน^[88]และกดดันให้เนรเทศเขาออกจากเมืองหลวง^[89]ผลที่ตามมาคือ ไม่ถึงสี่เดือนหลังจากมาถึงกรุงคอนสแตนติโนเปิล นายกรัฐมนตรีได้เสนอให้สุลต่านเนรเทศบาฮาอุลลาห์และสหายของเขาไปที่เอเดรียโนเปิล (ปัจจุบันคือเอดีร์เน ) ซึ่งผู้ปกครองก็อนุมัติทันที^[90]

ในวันที่ 12 ธันวาคม ค.ศ. 1863 บาฮาอุลลาห์เดินทางมาถึงเมืองเอเดรียโนเปิลพร้อมกับครอบครัวและสหายคนอื่นๆ การที่พระองค์อยู่ที่นั่นเป็นเวลาสี่ปีครึ่ง ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญในการเผยแพร่ภารกิจของพระองค์ในหมู่บาบี และในการประกาศเจตนารมณ์ของพระองค์โดยทั่วไป^[91]ในอีกสองปีถัดมา งานเขียนที่เขียนโดยบาฮาอุลลาห์ได้รับการแบ่งปันอย่างกว้างขวางกับบาบีในอิหร่าน บาฮาอุลลาห์ส่งสาวกที่ไว้วางใจได้หลายคนไปยังอิหร่าน และบาบีส่วนใหญ่ก็ยอมรับพระองค์ในฐานะผู้นำศาสนาของตน^{[92] [93]}

จากการที่ไม่มีใครข่มเหงบาบี มีร์ซา ยาห์ยา "ตัดสินใจออกจากความสันโดษที่เขาสร้างขึ้นเอง" เพื่อแสวงหาความทะเยอทะยานในการเป็นผู้นำอีกครั้ง ซึ่งความอิจฉาที่เขามีต่อพระบาฮาอุลลาห์ยังคงลุกโชนอยู่^[k]ด้วยความเชื่อว่าการตายของพระบาฮาอุลลาห์เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการก้าวหน้าของตัวเขาเอง ความพยายามครั้งแรกของยาห์ยาเพื่อบรรลุเป้าหมายดังกล่าวเกี่ยวข้องกับการวางยาพิษพระบาฮาอุลลาห์ด้วยตนเองเมื่อพระองค์เชิญพระบาฮาอุลลาห์มาดื่มชา^[81]การกระทำดังกล่าวทำให้พระบาฮาอุลลาห์ทรงประชดประชันเป็นเวลาหนึ่งเดือน ซึ่งทำให้พระบาฮาอุลลาห์ทรงสั่นไปตลอดชีวิต^{[95] [96]}แม้ว่าพระบาฮาอุลลาห์จะทรงแนะนำผู้ที่ไม่ทราบว่าควรพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ความตระหนักรู้เกี่ยวกับเหตุการณ์ดังกล่าวก็เพิ่มมากขึ้น ทำให้เกิดความปั่นป่วนอย่างรุนแรงในหมู่พระบาบี อย่างไรก็ตาม ความพยายามครั้งต่อมาของยะห์ยาที่จะสังหารบาฮาอุลลาห์ได้ก่อให้เกิด “ความวุ่นวายที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในชุมชน” ^[97]ซึ่งเกี่ยวข้องกับอุสตาด มูฮัมหมัด-อาลี-อิ-ซัลมานี ช่างตัดผมแบบดั้งเดิมที่ทำหน้าที่เป็นคนดูแลห้องอาบน้ำของบาฮาอุลลาห์^{[81] [l]}ซัลมานีรายงานว่าจู่ๆ ยะห์ยาก็เริ่มแสดงความเมตตาต่อเขา จากนั้นวันหนึ่งก็กล่าวเป็นนัยๆ ว่าจะเป็น “การรับใช้” ที่ยิ่งใหญ่ต่อศาสนาของพวกเขาหากเขาลอบสังหารบาฮาอุลลาห์ในขณะที่ดูแลเขาในห้องอาบน้ำ ซัลมานีโกรธมากจนกล่าวว่าความคิดแรกของเขาคือการฆ่ายะห์ยา เขาลังเลเพียงเพราะรู้ว่าการทำเช่นนั้นจะทำให้บาฮาอุลลาห์ไม่พอพระทัย ด้วยความหงุดหงิด เขาจึงแจ้งเรื่องดังกล่าวให้มิร์ซา มูซา พี่ชายผู้ซื่อสัตย์ของบาฮาอุลลาห์ทราบ ซึ่งแนะนำให้เขาเพิกเฉย โดยกล่าวว่ายะห์ยาคิดเรื่องนี้มาหลายปีแล้ว^[99]ซัลมานียังคงรู้สึกไม่พอใจและบอกเรื่องนี้กับอับดุลบาฮา บุตรชายคนโตของบาฮาอุลลาห์ โดยอับดุลบาฮาได้บอกอับดุลบาฮาไม่ให้พูดเรื่องนี้กับผู้อื่น ในที่สุดซัลมานีก็แจ้งให้บาฮาอุลลาห์ทราบ ซึ่งบาฮาอุลลาห์ก็บอกเช่นกันว่าไม่ควรพูดเรื่องนี้กับใคร ก่อนเกิดเหตุการณ์นี้ เนื่องจากยะห์ยาเป็นพี่น้องต่างมารดาที่บาฮาอุลลาห์ปฏิบัติต่อเขาด้วยความเมตตาและเอาใจใส่เสมอ คนส่วนใหญ่ในชุมชนบาบีจึงให้ความเคารพยะห์ยาเช่นกัน แม้ว่าพวกเขาจะไม่ยอมรับการอ้างสถานะทางศาสนาพิเศษของเขาก็ตาม อย่างไรก็ตาม เมื่อซัลมานีไม่สามารถเก็บความเงียบและบอกผู้อื่นอย่างเปิดเผยเกี่ยวกับสิ่งที่ยะห์ยาขอจากเขา^[100]การกระทำและเจตนาของยะห์ยา—ซึ่งขัดต่อคำสอนของบาบีอย่างมาก—ได้ก่อให้เกิดความวุ่นวายอย่างมากในหมู่บาบี^[101]

หลังจากที่ได้ทรงประทานการชี้นำและโอกาสอย่างเต็มที่แก่น้องของตนในการดำเนินชีวิตอย่างที่บาบีควรทำ และได้ทรงให้อภัยน้องหลายครั้งสำหรับสิ่งที่ตนได้ทำในอดีต^[102]บาฮาอุลลาห์ทรงตัดสินใจว่าถึงเวลาที่ต้องประกาศอย่างเป็นทางการต่อมีร์ซา ยะห์ยา^[95]ว่าเขาคือผู้สำแดงพระองค์ล่าสุดของพระเจ้า ผู้ได้รับสัญญาจากพระบาบ "ผู้ที่พระผู้เป็นเจ้าจะทรงสำแดงพระองค์" ^[81] —เพราะการทำเช่นนั้นจะต้องให้เขาเชื่อฟังบาฮาอุลลาห์ หากยาห์ยาจะยังคงซื่อสัตย์ต่อพระบาบ^[ม]บาฮาอุลลาห์ทรงประกาศคำประกาศนั้นต่อยาห์ยาเมื่อต้นเดือนมีนาคม พ.ศ. 2409 ^[95]โดยใช้แผ่นจารึกที่เขียนด้วยลายมือของบาฮาอุลลาห์เองและอ่านออกเสียงให้ยาห์ยาฟังโดยผู้ช่วยของบาฮาอุลลาห์^[104]นอกจากจะประกาศสถานะทางจิตวิญญาณของตนอย่างชัดเจนแล้ว บาฮาอุลลาห์ยังเรียกร้องให้ยะห์ยา "ยอมรับและสนับสนุนเขาตามที่พระบาบได้สั่งสอนเขาอย่างชัดเจน" ^[105]คำตอบของมีร์ซา ยาห์ยาคือการโต้แย้งว่าเขาไม่ใช่บาฮาอุลลาห์ แต่เป็นการแสดงออกตามที่พระบาบได้ทรงสัญญาไว้ ขั้นตอนนี้ของยาห์ยาส่งผลให้บาบีเกือบทั้งหมดในเอเดรียโนเปิล ซึ่งอุทิศตนต่อบาฮาอุลลาห์อยู่แล้ว ตัดสินใจที่จะไม่เกี่ยวข้องใดๆ ต่อยาห์ยาหรือผู้สนับสนุนเพียงไม่กี่คนของเขา เมื่อข่าวเกี่ยวกับการพัฒนานี้ไปถึงบาบีในเปอร์เซียและอิรัก และสมาชิกบาบีที่ยังมีชีวิตอยู่ในครอบครัวของบาบ การตอบสนองของพวกเขาในการสนับสนุนบาฮาอุลลาห์ก็เป็นไปในลักษณะเดียวกัน^[105]ความพยายามของมิร์ซา ยาห์ยาในการอ้างสถานะอันศักดิ์สิทธิ์ทำให้เขาแยกตัวออกจากบาบีส่วนใหญ่ เพราะเป็นการขัดต่อพันธสัญญาระหว่างบาบีกับผู้ติดตามของเขา ซึ่งกำหนดว่าเมื่อใดก็ตามที่ "ผู้ที่พระผู้เป็นเจ้าจะทรงทำให้ประจักษ์" ประกาศตน บาบีทุกคนจะต้องยอมรับเขา^[106]ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ผู้ที่เข้าใจคำสอนของบาบีเกี่ยวกับพระผู้ได้รับสัญญาเริ่มเรียกตัวเองว่า "ชาวบาบี" (หมายถึงผู้คนของบาบีผู้ติดตามของบาฮาอุลลาห์) ^{[105] [n]}

เมื่อสูญเสียความเคารพและอิทธิพลทั้งหมดในหมู่บาบีที่กลายเป็นบาไฮ มีร์ซา ยาห์ยาก็พยายามอีกครั้งที่จะทำให้บาฮาอุลลาห์เสื่อมเสียชื่อเสียงต่อทางการออตโตมัน โดยกล่าวหาว่าเขาปลุกปั่นต่อต้านรัฐบาลตุรกี^{[108] [109]}การกระทำของยาห์ยากระตุ้นให้รัฐบาลสอบสวน ซึ่งบาฮาอุลลาห์พ้นผิด แต่เนื่องจากเกรงว่าปัญหาทางศาสนาอาจก่อให้เกิดความวุ่นวายในอนาคต ออตโตมันจึงตัดสินใจจำคุกบาฮาอุลลาห์และมีร์ซา ยาห์ยาในป้อมปราการที่ห่างไกลของจักรวรรดิ^{[110] [108]}ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2411 พระราชกฤษฎีกาตัดสินจำคุกบาฮาอุลลาห์และครอบครัวของเขาตลอดชีวิตในคุกคุกที่เมืองอากร์ซึ่งเต็มไปด้วยโรคระบาด ชาวบาไฮส่วนใหญ่ถูกเนรเทศไปพร้อมกับพวกเขาในเอเดรียโนเปิลและชาวอาซาลีสจำนวนหนึ่ง^{[o] [111]}การวางแผนของมิร์ซา ยาห์ยาส่งผลให้ตัวเขาเองถูกจองจำ เนื่องจากทางการตุรกีสงสัยว่าเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับแผนการสมคบคิดบางอย่าง เขาจึงถูกส่งตัวไปยังเรือนจำในเมืองฟามากุสตาประเทศไซปรัสพร้อมด้วยครอบครัวของเขา ชาวอาซาลีส และชาวบาไฮอีกสี่คน^{[112] [113] [114] [p]}

เมื่อออกจากเมืองเอเดรียนโนเปิลเมื่อวันที่ 12 สิงหาคม ค.ศ. 1868 บาฮาอุลลาห์และสหายของพระองค์เดินทางมาถึงเมืองอากร์เมื่อวันที่ 31 สิงหาคม ซึ่งพวกเขาถูกคุมขังในเรือนจำของเมือง^[108]ชาวเมืองอากร์ได้รับการบอกเล่าว่านักโทษใหม่เหล่านี้เป็นศัตรูของรัฐ ต่อพระเจ้า และต่อศาสนาของพระองค์ และห้ามคบหาสมาคมกับพวกเขาโดยเด็ดขาด ปีแรกๆ ในอัคคาอยู่ภายใต้สภาพที่เลวร้ายมาก โดยบาไฮหลายคนล้มป่วย (ในท้ายที่สุดมี 3 คนเสียชีวิต) ^{[108] ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1870 เป็นที่ทราบกันดีว่า} มิร์ซา มิฮดีบุตรชายวัย 22 ปีของบาฮาอุลลาห์เสียชีวิตอย่างน่าสลดใจโดยเขาตกลงมาจากช่องแสงบนหลังคาที่ไม่มีใครเฝ้าขณะที่เขากำลังเดินไปมาบนหลังคาเรือนจำในตอนเย็นวันหนึ่ง ขณะที่เขากำลังสวดมนต์และทำสมาธิอย่างครุ่นคิด^{[115] [116]}หลังจากนั้นไม่นาน ความสัมพันธ์ระหว่างนักโทษบาไฮ เจ้าหน้าที่ และชุมชนท้องถิ่นก็ดีขึ้น ทำให้เงื่อนไขการคุมขังของพวกเขาผ่อนคลายลง เมื่อไปเยือนเมืองอากร์ในเดือนเมษายน ค.ศ. 1871 ดร. โทมัส แชปลิน (ผู้อำนวยการโรงพยาบาลที่ดำเนินการโดยอังกฤษในเยรูซาเล็ม) ได้พบกับอับดุลบาฮา ในนามของบาฮาอุลลาห์ ในบ้านที่ครอบครัวอาศัยอยู่หลังจากถูกย้ายออกจากป้อมปราการ ต่อมา แพทย์ได้ส่งจดหมายเกี่ยวกับบาฮาอุลลาห์ไปยังบรรณาธิการของหนังสือพิมพ์ The Timesซึ่งพิมพ์เมื่อวันที่ 5 ตุลาคม ค.ศ. 1871 ^{[117] [118] [q]}ในที่สุด หลังจากการสิ้นพระชนม์ของสุลต่าน บาฮาอุลลาห์ก็ได้รับอนุญาตให้ออกจากเมืองเพื่อไปเยี่ยมชมสถานที่ใกล้เคียง และไปอาศัยอยู่ในพื้นที่นอกเมืองอากร์ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2420 ถึง พ.ศ. 2422 บาฮาอุลลาห์อาศัยอยู่ในมัซราอีห์ซึ่งเป็นบ้านที่อยู่ห่างจากเมืองคุกไปทางเหนือไม่กี่ไมล์^[120]

แม้ว่าทางการจะยังคงเป็นนักโทษของจักรวรรดิออตโตมัน แต่ช่วงปีสุดท้ายของชีวิตบาฮาอุลลาห์ (ค.ศ. 1879–1892) ใช้ชีวิตอยู่ในคฤหาสน์บาห์จี นอกเมืองอากร์ บาฮาอุลลาห์อุทิศเวลาให้กับการเขียนหนังสือหลายเล่มที่ให้รายละเอียดเกี่ยวกับคำสอนของพระองค์ รวมทั้งวิสัยทัศน์ของพระองค์สำหรับโลกที่เป็นหนึ่งเดียวความจำเป็นของการกระทำที่มีจริยธรรม และการสวดมนต์ มากมาย ^[121 ]

ในปี 1890 นักปราชญ์ด้านตะวันออก จากมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ เอ็ดเวิร์ด แกรนวิลล์ บราวน์สามารถสัมภาษณ์บาฮาอุลลาห์ใน Bahji ได้ หลังจากการพบปะครั้งนี้ เขาได้เขียนภาพเหมือนด้วยปากกาที่มีชื่อเสียงของบาฮาอุลลาห์:

ในมุมที่เก้าอี้นวมมาบรรจบกับผนัง มีร่างที่น่าอัศจรรย์และน่าเคารพอยู่... ใบหน้าของผู้ที่ฉันจ้องมองนั้น ฉันไม่มีวันลืมเลือน แม้ว่าจะบรรยายออกมาไม่ได้ก็ตาม ดวงตาที่แหลมคมนั้นดูเหมือนจะอ่านใจคนได้ อำนาจและอำนาจประทับอยู่บนคิ้วกว้างนั้น... ไม่จำเป็นต้องถามว่าฉันยืนอยู่ต่อหน้าใคร เพราะฉันก้มลงต่อหน้าบุคคลที่เป็นเป้าหมายของการอุทิศตนและความรักที่กษัตริย์อาจอิจฉาและจักรพรรดิอาจถอนหายใจด้วยความโล่งอก! เสียงอันอ่อนหวานและสง่างามบอกให้ข้าพเจ้านั่งลง แล้วกล่าวต่อไปว่า “ ขอพระเจ้าอวยพรท่าน! ท่านมาพบนักโทษและผู้ถูกเนรเทศ... เราต้องการแต่ความดีของโลกและความสุขของประชาชาติ แต่พวกเขากลับมองว่าเราเป็นตัวการที่ก่อให้เกิดความขัดแย้งและการก่อจลาจลที่สมควรแก่การถูกจองจำและเนรเทศ... ขอให้ประชาชาติทั้งหมดเป็นหนึ่งเดียวในศรัทธา และมนุษย์ทุกคนเป็นพี่น้องกัน ขอให้สายสัมพันธ์แห่งความรักและความสามัคคีระหว่างบุตรแห่งมนุษย์เข้มแข็งขึ้น ขอให้ความหลากหลายของศาสนาสิ้นสุดลง และความแตกต่างทางเชื้อชาติถูกทำให้เป็นโมฆะ จะมีอันตรายอะไรเกิดขึ้น?... แต่ก็จะเป็นเช่นนั้น ความขัดแย้งที่ไร้ผล สงครามที่ทำลายล้างเหล่านี้จะผ่านไป และ 'สันติภาพที่ยิ่งใหญ่' จะเกิดขึ้น... นี่ไม่ใช่สิ่งที่พระคริสต์ทรงบอกไว้หรือ?... แต่เราเห็นกษัตริย์และผู้ปกครองของคุณฟุ่มเฟือยสมบัติของพวกเขาอย่างฟุ่มเฟือยมากขึ้นในวิธีการทำลายล้างเผ่าพันธุ์มนุษย์ มากกว่าที่จะเป็นสิ่งที่ทำให้มนุษยชาติมีความสุข... เหล่านี้ ความขัดแย้งและการนองเลือดและความขัดแย้งนี้จะต้องยุติลง และมนุษย์ทุกคนจะต้องเป็นเครือญาติและครอบครัวเดียวกัน... อย่าให้ใครอวดอ้างในสิ่งนี้ว่าเขารักประเทศของเขา แต่ให้อวดอ้างในสิ่งนี้ว่าเขารักพวกพ้องของเขามากกว่า ” ^{[122] [123]}

หลังจากป่วยไม่นาน บาฮาอุลลาห์ก็สิ้นพระชนม์เมื่อวันที่ 29 พฤษภาคม 1892 ในเมืองบาห์จี พระองค์ถูกฝังไว้ข้างคฤหาสน์ในอาคารที่มีอยู่ซึ่งปัจจุบันใช้เป็นศาล เจ้าของ พระองค์^[124]เป็นสถานที่แสวงบุญสำหรับชาวบาไฮจากทั่วทุกมุมโลก^[125]และเป็นกิบลีฮ์ที่พวกเขาต้องเผชิญในการละหมาดบังคับทุกวัน [ ^126]ในปี 2008 ศาลเจ้าของบาฮาอุลลาห์ ร่วมกับสถานที่ศักดิ์สิทธิ์อื่นๆ ของบาไฮในเมืองอักร์และไฮฟา ได้รับการเพิ่มเข้าในรายชื่อแหล่งมรดกโลกของยูเนสโก [ ^127]

แนวคิดของบาไฮเกี่ยวกับพระเจ้าเป็นแนวคิดเทวนิยมพระเจ้าเป็นหนึ่งเดียวที่ไม่มีวันสูญสลายและไม่ได้ถูกสร้างขึ้น ซึ่งเป็นแหล่งกำเนิดอันสมบูรณ์และสูงสุดของการดำรงอยู่ทั้งหมด^{[128] [129]}บาฮาอุลลาห์สอนอย่างชัดเจนถึง "การดำรงอยู่และความเป็นหนึ่งเดียวของพระเจ้าผู้เป็นบุคคล ซึ่งไม่อาจ ^รู้ได้ ไม่สามารถเข้าถึงได้ เป็นแหล่งกำเนิดของการเปิดเผยทั้งหมดชั่วนิรันดร์ รอบรู้ อยู่ทุกหนทุกแห่งและทรงอำนาจสูงสุด " ^[131]บาฮาอุลลาห์ยืนยันว่าสิ่งที่สร้างขึ้นไม่สามารถเข้าใจผู้สร้างได้ เพราะสิ่งที่สร้างขึ้นใดๆ ก็ตามไม่สามารถเข้าใจผู้สร้างได้^[132]ถึงกระนั้น บาฮาอุลลาห์ตรัสว่า ผู้สร้างได้ประทานความสามารถให้มนุษย์ในการรับรู้ถึงการดำรงอยู่ของผู้สร้าง และความสามารถในการพัฒนาจิตวิญญาณผ่านการตระหนักรู้ถึงคุณสมบัติอันยอดเยี่ยมที่ไม่มีที่สิ้นสุดของพระผู้เป็นเจ้า และโดยความพยายามที่จะเลียนแบบคุณสมบัติเหล่านั้นให้ดีที่สุดเท่าที่ทำได้ในชีวิต^{[133] [134]} — คุณธรรมต่างๆ เช่น ความรัก ความเมตตา ความกรุณา ความเอื้อเฟื้อ ความยุติธรรม เป็นต้น

บาฮาอุลลาห์ทรงอธิบายว่าความรู้ของมนุษย์เกี่ยวกับการดำรงอยู่ของพระเจ้าและการตระหนักรู้ถึงคุณลักษณะของผู้สร้างนั้นเป็นไปได้และจะเป็นไปได้ตลอดไปก็ต่อเมื่อสิ่งเหล่านี้มีอยู่ในสิ่งมีชีวิตพิเศษที่พระองค์และพระบาบทรงเรียกว่าผู้แสดงตนของพระเจ้าเท่านั้น^{[135] [136]}แทนที่จะเป็นเพียงนักคิดผู้ยิ่งใหญ่ที่มีมุมมองที่ดีกว่าผู้อื่นเกี่ยวกับชีวิต การแสดงออกเป็นตัวตนทางจิตวิญญาณที่พระเจ้าทรงสร้างขึ้นเป็นพิเศษด้วยความสามารถที่เหนือกว่ามนุษย์ธรรมดาอย่างไม่มีขอบเขต การแสดงออกแต่ละครั้งมีอยู่ก่อนเกิดในอาณาจักรทางจิตวิญญาณในชีวิตทางกายภาพนี้โดยพระเจ้าส่งไปยังช่วงเวลาและสถานที่เฉพาะในฐานะเครื่องมือการแทรกแซงจากพระเจ้าเพื่อช่วยให้เผ่าพันธุ์มนุษย์พัฒนาความสามารถโดยธรรมชาติของตนเพื่อให้บรรลุแผนการของพระเจ้าสำหรับมนุษยชาติอย่างค่อยเป็นค่อยไป^[137]

บาไฮเชื่อว่าการแสดงออกสะท้อนให้เห็นแสงแห่งพระประสงค์และพระประสงค์ของพระเจ้าในโลกนี้ งานเขียนของบาไฮเปรียบเทียบการแสดงออกกับกระจกเงาที่สะท้อนแสงอาทิตย์ดวงเดียว แม้ว่ากระจกแต่ละบานจะแตกต่างกัน แต่การสะท้อนของกระจกแต่ละบานนั้นสะท้อนดวงอาทิตย์ดวงเดียวกัน ซึ่งแตกต่างกันเพียงเพราะความแตกต่างที่เกี่ยวข้องกับเวลาและตำแหน่ง^[138]บาฮาอุลลาห์กล่าวว่าแนวทางของการแสดงออกนั้นย่อมแตกต่างกันไปตามสถานการณ์และข้อกำหนดเฉพาะของผู้ที่พวกเขาเผชิญ:

“บรรดานบีของพระผู้เป็นเจ้าควรได้รับการยกย่องว่าเป็นแพทย์ที่มีหน้าที่ส่งเสริมความเป็นอยู่ที่ดีของโลกและผู้คน... ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจเลยที่การรักษาที่แพทย์สั่งในสมัยนี้จะไม่เหมือนกับที่แพทย์สั่งก่อนหน้านี้ จะเป็นอย่างอื่นได้อย่างไรเมื่อความเจ็บป่วยที่ส่งผลต่อผู้ป่วยจำเป็นต้องมีการรักษาพิเศษในทุกระยะของการเจ็บป่วย ในทำนองเดียวกัน ทุกครั้งที่นบีของพระผู้เป็นเจ้าส่องสว่างโลกด้วยแสงเจิดจ้าของดวงดาวแห่งความรู้ของพระเจ้า พวกเขาก็เรียกร้องให้ผู้คนในโลกโอบรับแสงสว่างของพระเจ้าด้วยวิธีการที่เหมาะสมที่สุดกับความจำเป็นของยุคสมัยที่พวกเขาปรากฏตัว” ^{[139] [140]}

ชาวบาไฮมองว่าศาสนาหลักๆ ของโลกแต่ละศาสนาเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการศึกษาองค์รวมที่พระเจ้ากำหนด^[141]ซึ่งช่วยให้อารยธรรมของมนุษย์สามารถก้าวหน้าทั้งทางจิตวิญญาณและทางสังคมได้ เนื่องจากมนุษย์ได้เรียนรู้ที่จะยอมรับวงจรแห่งความสามัคคีที่ขยายวงกว้างขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งเกี่ยวข้องกับครอบครัว เผ่า นครรัฐ และชาติที่หลากหลายมากขึ้นตามลำดับ^[142]เผ่าพันธุ์มนุษย์จะต้องยอมรับวงจรแห่งความสามัคคีขั้นสุดท้ายของตนเองอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ นั่นคือ วงจรแห่งความสามัคคีของโลกเอง^[143]

บาฮาอุลลาห์เชื่อมโยง “กระบวนการแห่งการเปิดเผยที่ค่อยเป็นค่อยไป ” ^{[10] [144] [145] กับ} พันธสัญญาชั่วนิรันดร์ของพระผู้เป็นเจ้าซึ่งเป็นสัญญาที่ครูผู้ศักดิ์สิทธิ์ทุกคนทำกับผู้ติดตามเกี่ยวกับการสำแดงครั้งต่อไปที่พระผู้สร้างจะส่งมาเพื่อนำทางพวกเขา^[146]คำทำนายที่เกี่ยวข้องกับพันธสัญญาอันยิ่งใหญ่นี้พบได้ในพระคัมภีร์ของศาสนาทั้งหมด โดยที่การสำแดงแต่ละครั้งทำนายถึงการสำแดงครั้งต่อไปและแม้กระทั่งครั้งอื่นๆ ที่จะเกิดขึ้น สำหรับความรับผิดชอบของพวกเขาในพันธสัญญานี้ ผู้ติดตามศาสนาแต่ละศาสนามีหน้าที่ต้องตรวจสอบอย่างรอบคอบด้วยใจที่เปิดกว้างว่าบุคคลที่อ้างว่าเป็นผู้ส่งสารแห่งศรัทธาใหม่ตามคำสัญญาของตนนั้นได้ทำตามคำทำนายที่เกี่ยวข้องทางจิตวิญญาณหรือไม่^[147]

ในการประกาศการอ้างสิทธิ์ของตนว่าเป็นการสำแดงตามสัญญาที่ประกาศโดยพระบาบ บาฮาอุลลาห์ยังประกาศสถานะของตนในฐานะผู้ได้รับสัญญาซึ่งถูกทำนายไว้ในศาสนาหลักทุกศาสนาในอดีต—ครูศักดิ์สิทธิ์ที่พระเจ้าสาบานว่าจะส่งมาเพื่อนำยุคทองของมนุษยชาติมาสู่โลก^[148]การอ้างสิทธิ์ของบาฮาอุลลาห์ว่าเป็น ' พระเมสสิยาห์ ' หลายองค์ที่รวมเป็นหนึ่งเดียวนั้น บาไฮเข้าใจว่าเป็นการบรรลุสัญลักษณ์ทางจิตวิญญาณมากกว่าการบรรลุตามตัวอักษรของคำทำนายเกี่ยวกับพระเมสสิยาห์และ เรื่องวัน สิ้นโลกของศาสนาในอดีต^[149]ความเข้าใจนี้ขึ้นอยู่กับคำสอนของบาฮาอุลลาห์เกี่ยวกับความเป็นหนึ่งเดียวของการสำแดงของพระเจ้า^[150]และความเป็นหนึ่งเดียว อย่างแท้จริง ของศาสนา^{[151] [152]}ดังนั้น บาไฮจึงถือว่าบาฮาอุลลาห์เป็นผู้ที่ทำตามคำทำนายในคัมภีร์ของศาสนายิว คริสต์ อิสลาม โซโรอัสเตอร์ ฮินดู และพุทธ^[153]

บาฮาอุลลาห์เรียกร้องให้บาไฮทุกคนดำเนินชีวิตอย่างถูกต้อง มีสุขภาพดี และมีประโยชน์^[154]โดยมีลักษณะนิสัยที่ดีและคุณธรรม เช่น ความสัตย์จริง ความซื่อสัตย์ ความน่าไว้วางใจ ความอดทน ความสุภาพ อัธยาศัยดี ความภักดี ความบริสุทธิ์ ความบริสุทธิ์ทางเพศ ความพอประมาณ^[154]ความอดทน ความยุติธรรม และความเป็นธรรม^[155]พระองค์สนับสนุนให้ผู้ศรัทธาคบหาสมาคมกับผู้นับถือศาสนาต่างๆ ด้วยมิตรภาพและความรัก^[156]ประณามและห้ามใช้ความรุนแรงทางศาสนาทุกรูปแบบ รวมทั้งญิฮาด^[156]บาฮาอุลลาห์อธิบายอย่างละเอียดถึงบทบาทของศาสนาที่แท้จริงในฐานะสิ่งยับยั้งอาชญากรรม ในฐานะพลังในการรักษาความสงบเรียบร้อยของสังคม และในฐานะตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับการพัฒนาจิตวิญญาณส่วนบุคคลอย่างต่อเนื่อง การมีสัมพันธภาพกับพระผู้เป็นเจ้าทุกวัน^[157]และการเปลี่ยนแปลงตนเองที่จำเป็น^{[158] [159]}บาฮาอุลลาห์ห้ามการบำเพ็ญตบะ การขอทาน การบวช และการบำเพ็ญตบะ แต่ทรงยืนยันถึงความสำคัญของการทำงานในอาชีพหรือวิชาชีพบางอย่างเพื่อประโยชน์ของตนเองและผู้อื่น^[155]บาฮาอุลลาห์ได้รับการกระตุ้นให้เป็นพลเมืองที่ดี ซื่อสัตย์ จงรักภักดี และมีมโนธรรม ไม่ว่าพวกเขาจะอาศัยอยู่ที่ใด และหลีกเลี่ยงความเย่อหยิ่ง ความขัดแย้ง การใส่ร้ายป้ายสี และการนินทาว่าร้ายในทุกสถานการณ์^[155]สาระสำคัญของสารที่บาฮาอุลลาห์ส่งถึงผู้ติดตามของพระองค์คือให้พยายามทุกวิถีทางเพื่อรับใช้มนุษยชาติ และร่วมมือกับบุคคลที่มีความคิดเหมือนกันในความพยายามที่จะก้าวหน้าในกระบวนการรวมโลกให้เป็นหนึ่งเดียวในวิธีที่เป็นที่พอพระทัยพระเจ้า^{[156] [160]}

บาฮาอุลลาห์ทรงตรัสซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าข้อความของพระองค์มีไว้สำหรับประชาชนทุกคน และจุดประสงค์ของคำสอนของพระองค์คือการสร้างโลกใหม่ที่มนุษยชาติจะก้าวหน้าไปพร้อมๆ กัน พระองค์ทรงประกาศหลักการแห่งความเป็นหนึ่งเดียวของมนุษยชาติอย่างชัดเจน^[7]โดยทรงเร่งเร้าให้ผู้นำของรัฐเข้าร่วมในการแก้ไขข้อพิพาทที่มีอยู่เพื่อบรรลุสันติภาพและปกป้องมันผ่านความมั่นคงร่วมกัน^[161]เพื่อส่งเสริมการพัฒนาชุมชนโลกที่เป็นหนึ่งเดียว บาฮาอุลลาห์ทรงเน้นย้ำถึงความสำคัญของการขจัดอคติทางศาสนาและเชื้อชาติและหลีกเลี่ยงลัทธิชาตินิยมสุดโต่ง^[162]นอกจากนี้ พระองค์ยังทรงกำหนดว่าสิทธิของชนกลุ่มน้อยทั้งหมดจะต้องได้รับการปกป้องและการพัฒนาของพวกเขาจะต้องได้รับการบ่มเพาะ^[163]เงื่อนไขที่อธิบายว่าจำเป็นอย่างยิ่งต่อการบรรลุสันติภาพโลกคือความเท่าเทียมกันอย่างสมบูรณ์ระหว่างผู้หญิงและผู้ชายทั่วโลก^[164]บาฮาอุลลาห์ทรงตรัสว่าในสายพระเนตรของพระผู้เป็นเจ้า เพศใดเพศหนึ่งเท่าเทียมกัน ไม่มีเพศใดเหนือกว่าอีกฝ่ายหนึ่ง^[165]เพื่อให้บรรลุถึงความเท่าเทียมกันดังกล่าว คำสอนของศาสนาบาไฮได้คาดการณ์ถึงการนำการเปลี่ยนแปลงทางสังคมที่กว้างขวางไปปฏิบัติในทุกที่^[166] — รวมถึงคำสั่งให้ยุติการปฏิบัติที่เลือกปฏิบัติต่อผู้หญิง^[167]และเน้นย้ำมากขึ้นในเรื่องการศึกษาสำหรับเด็กผู้หญิง^[168]เพื่อให้แน่ใจว่าผู้หญิงจะบรรลุศักยภาพของตนในทุกสาขาของความพยายามของมนุษย์^[169]

บาฮาอุลลาห์ทรงสร้างพันธสัญญาที่ชัดเจนกับศาสนิกชนบาไฮในพินัยกรรมของพระองค์ ซึ่งเขียนด้วยลายมือของพระองค์เองทั้งหมดและเป็นที่รู้จักในชื่อ " หนังสือแห่งพันธสัญญาของฉัน " พันธสัญญานี้ถูกเปิดผนึกและอ่านต่อหน้าพยานและสมาชิกในครอบครัวของพระองค์ในวันที่เก้าหลังจากที่พระองค์สิ้นพระชนม์ในปี ค.ศ. 1892 ^[170]เพื่อให้มีจุดศูนย์กลางเดียวในการให้คำแนะนำอย่างต่อเนื่อง ซึ่งสามารถชี้แจงและตีความงานเขียนของพระองค์ได้ตามต้องการ^[171]ในพินัยกรรมของพระองค์ บาฮาอุลลาห์ทรงมอบความเป็นผู้นำของศาสนาบาไฮให้แก่อับดุลบาฮา บุตรชายคนโตของพระองค์ โดยแต่งตั้งให้อับ ดุลบาฮาเป็นผู้สืบทอดตำแหน่ง ผู้แปลงานเขียนของพระองค์เพียงผู้เดียวที่ได้รับอนุญาต เป็นแบบอย่างที่สมบูรณ์แบบของคำสอนของพระองค์ และเป็นศูนย์กลางของพันธสัญญาของพระองค์กับศาสนิกชนบาไฮทุกคน^{[172] [173] [174] [175]}การแต่งตั้งอับดุล-บาฮาอย่างไม่คลุมเครือ ได้รับการยอมรับจากบา ^ไฮส่วนใหญ่ว่าเป็นการพัฒนาตามธรรมชาติ เนื่องจากหลายทศวรรษก่อนที่บาฮาอุลลาห์จะสิ้นพระชนม์ อับดุล-บาฮาเป็นที่รู้จักในฐานะผู้ที่สามารถทุ่มเทและมีความสามารถอย่างยิ่งในการปฏิบัติหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายจากบาฮาอุลลาห์^{[178] [179]}และสำหรับคำชมเชยที่บิดาของเขามอบให้เขาอย่างไม่ยับยั้งสำหรับการบริการของเขา^[180]

พันธสัญญาของบาฮาอุลลาห์ได้ถ่ายทอดอย่างชัดเจนถึง "อำนาจในการจัดตั้งระบบสถาบันที่ออกแบบมาเพื่อชี้นำ ปกป้อง และขยายชุมชนบาไฮที่กำลังเกิดขึ้น" ^[173]บาไฮเชื่อว่าพันธสัญญาของบาฮาอุลลาห์เป็นลักษณะเด่นของศรัทธาของเขาที่รักษาเอกภาพและปกป้องไม่ให้แตกแยกเป็นนิกาย^{[181] [182] [183] ​​[t]}เช่นเดียวกับที่เกิดขึ้นในศาสนาต่างๆ ในโลกเก่าหลังจากผู้ก่อตั้งเสียชีวิต จนถึงทุกวันนี้ ศรัทธาบาไฮยังคงไม่แบ่งแยก^[186]

กิจการของชุมชนบาไฮนั้นบริหารงานในประเทศส่วนใหญ่^[u]โดยใช้หลักการปรึกษาหารือของบาไฮ^[189]และการตัดสินใจร่วมกัน^[190]เนื่องจากไม่มีนักบวชในศาสนาบาไฮ^{[191] [v]}บาไฮจึงไม่มีบุคคลใดมีอำนาจสั่งผู้อื่นให้คิดหรือทำอะไร^[193]บาฮาอุลลาห์สนับสนุนความคิดริเริ่มส่วนบุคคลในหมู่บาไฮในการแบ่งปันคำสอนของเขาอย่างแข็งขัน แต่ห้ามมิให้เผยแผ่ศาสนา^[194]การทำงานเป็นกลุ่มและการมีส่วนร่วมของชุมชนยังถือเป็นส่วนสำคัญของชีวิตบาไฮ^[195]เมื่อมีการร้องขอหรือจำเป็น ความพยายามส่วนบุคคลและกลุ่ม และกิจกรรมชุมชนบาไฮโดยทั่วไปจะได้รับการประสานงาน ชี้นำ และสนับสนุนโดยสภาที่มีสมาชิก 9 คน (ซึ่งได้รับการเลือกตั้งเป็นประจำทุกปีโดยการลงคะแนนลับ) ซึ่งดำเนินการในระดับท้องถิ่น ระดับภูมิภาค และระดับชาติ^[196]บุคคลที่ได้รับการแต่งตั้งซึ่งไม่มีอำนาจบริหารจะให้การสนับสนุนและคำแนะนำทางจิตวิญญาณเพิ่มเติม^{[197] [198]}โครงการของบาไฮได้รับการสนับสนุนทั้งหมดจากกองทุนที่บาไฮให้โดยสมัครใจ เนื่องจากศาสนาบาไฮไม่ยอมรับการบริจาคจากผู้ที่ไม่ได้รับการประกาศให้เป็นสมาชิก^{[199] [200] [ 201]}สมาชิกสภาบาไฮ ตลอดจนผู้ที่ได้รับการแต่งตั้งจากพวกเขาเพื่อช่วยเหลือในกิจกรรมต่างๆ ของชุมชน (เช่น การจัดชั้นเรียนการศึกษาด้านศีลธรรมสำหรับเด็กและเยาวชน) ทำหน้าที่โดยสมัครใจ^[201]คณะบริหารของบาไฮมีหัวหน้าคือสภายุติธรรมสากล [ 202 ^]ซึ่งเป็นสถาบันที่ได้รับการสถาปนาและมอบอำนาจเพื่อจุดประสงค์นี้โดยบาฮาอุลลาห์ในคัมภีร์แห่งกฎหมายของพระองค์ สภาปกครองโลกนี้ได้รับการเลือกตั้งจากบาไฮจากทั่วโลกทุก ๆ ห้าปีในการประชุมระดับนานาชาติที่จัดขึ้นที่ศูนย์บาไฮแห่งโลก [ ^{203] [204] [205] [206]}

บาไฮถือว่างานเขียนทั้งหมดของบาฮาอุลลาห์ได้รับการเปิดเผยจากพระเจ้า รวมถึงงานเขียนที่แต่งขึ้นก่อนที่พระองค์จะประกาศพันธกิจของศาสดา^{[207] [208]}เมื่อ มีการกล่าวว่า การเปิดเผยมาถึงบาฮาอุลลาห์ พระองค์จะทรงเขียนเองเป็นครั้งคราว แต่โดยปกติจะทรงพูดถ้อยคำเหล่านี้ออกมาดังๆ กับผู้ทำหน้าที่บันทึก บางครั้งพระองค์จะทรงพูดเร็วมากจนทำให้ผู้ที่บันทึกถ้อยคำของพระองค์ต้องเผชิญกับความท้าทาย^{[w] [210]}งานเขียนส่วนใหญ่ของบาฮาอุลลาห์จะอยู่ในรูปแบบของจดหมายสั้นๆ หรือแผ่นจารึกที่ส่งถึงบุคคลหนึ่งคนหรือหลายคน^[207]ผลงานขนาดใหญ่ของพระองค์ ได้แก่คำที่ซ่อนเร้นหุบเขาทั้งเจ็ด หนังสือแห่งความมั่นใจ ( Kitab-i-Iqán ) หนังสือแห่งความมั่นใจ ( Kitab-i-Aqdas ) และจดหมายถึงบุตรแห่งหมาป่าต้นฉบับของงานเขียนของบาฮาอุลลาห์เป็นภาษาเปอร์เซียและอาหรับผลงานของเขามีมากกว่า 100 เล่ม^[211] — มีการระบุและรับรองรายการต่างๆ กว่า 15,000 รายการ^[212]

หัวข้อในงานของเขาครอบคลุมเนื้อหา สังคม ศีลธรรม และหลักจิตวิญญาณที่เกี่ยวข้องกับชีวิตมนุษย์ ทั้งสำหรับบุคคลและกลุ่ม^[213]หมวดหมู่รวมถึงความคิดเห็นเกี่ยวกับพระคัมภีร์ คำทำนาย และความเชื่อของศาสนาในอดีต^[214]การยกเลิกกฎหมายในอดีต และการประกาศกฎหมายและข้อบังคับสำหรับการจัดการใหม่นี้^{[215] [216]}งานเขียนลึกลับ^[217]อ้างหลักฐานและคำอธิบายเกี่ยวกับพระเจ้า ข้อความที่เกี่ยวข้องกับการสร้างวิญญาณ มนุษย์ของพระเจ้า ในฐานะสิ่งมีชีวิตอันสูงส่งที่สามารถรู้ว่าผู้สร้างมีอยู่และสามารถสะท้อนคุณธรรมทั้งหมดของพระองค์ได้^[191]อ้างหลักฐานของชีวิตหลังความตายและคำอธิบายว่าวิญญาณดำเนินไปอย่างไรชั่วนิรันดร์ในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีที่สิ้นสุด^{[218] [ 219] [220]}การยกย่องงานที่ดำเนินการด้วยจิตวิญญาณแห่งการรับใช้เพื่อสถานะของการบูชา คำอธิบายเกี่ยวกับการปกครองที่ยุติธรรมและการสร้างความสามัคคีและระเบียบโลก นิทรรศการเกี่ยวกับความรู้ ปรัชญา การเล่นแร่แปรธาตุ ยารักษาโรค และการใช้ชีวิตอย่างมีสุขภาพดี หลักธรรมทางจิตวิญญาณที่เป็นพื้นฐานของคำสอนทางสังคม เรียกร้องให้มีการศึกษาอย่างทั่วถึง และการใช้ชีวิตอย่างมีคุณธรรมและสอดคล้องกับพระประสงค์ของพระผู้เป็นเจ้า^[221]บาฮาอุลลาห์ยังทรงสำรวจหลักเทววิทยาและเหตุผลของความยากลำบากในชีวิตนี้^[222]และพระองค์ยังทรงเขียนคำอธิษฐานและการทำสมาธิมากมาย^[207]

บาฮาอุลลาห์ทรงเขียนจดหมายหลายฉบับถึงกษัตริย์ ผู้ปกครองทางการเมือง และผู้นำศาสนาทั้งในระดับบุคคลและระดับกลุ่ม โดยในจดหมายนั้นพระองค์อ้างว่าพระองค์คือพระผู้ได้รับสัญญาแห่งโตราห์พระวรสารและอัลกุรอานพระองค์ขอให้พวกเขายอมรับการเปิดเผยของพระองค์ สละทรัพย์สมบัติของตน ปกครองด้วยความยุติธรรม ปกป้องสิทธิของผู้ถูกกดขี่ ลดอาวุธของพวกเขา ปรับความเข้าใจความแตกต่าง และร่วมกันต่อสู้เพื่อการพัฒนาโลกและความสามัคคีของผู้คน พระองค์เตือนว่าโลกในยุคนั้นกำลังจะสิ้นสุดลง และอารยธรรมโลกกำลังถือกำเนิดขึ้น บาฮาอุลลาห์ทรงยืนยันต่อไปว่าพลังทางประวัติศาสตร์ที่ไม่อาจต้านทานได้กำลังเคลื่อนไหว และผู้ปกครองควรใช้พลังที่พระผู้เป็นเจ้าทรงมอบหมายให้เพื่อรับใช้มนุษยชาติและนำมาซึ่งความยุติธรรม สันติภาพ และความสามัคคี^{[223] [224]}

ในจดหมายเหล่านี้ บาฮาอุลลาห์ยังได้กำหนดวิธีการพัฒนาความรู้สึกเป็นชุมชนสำหรับผู้คนบนโลกผ่านความพยายามร่วมมือกัน เช่น การสร้างภาษาเสริมระหว่างประเทศ การศึกษาภาคบังคับระดับสากล และสกุลเงินและระบบการวัดทั่วโลกที่เหมือนกัน^[225]แม้ว่าพระองค์จะเร่งเร้าให้ผู้ปกครองลดการใช้จ่ายทางทหารลงอย่างมาก สร้างศาลระหว่างประเทศเพื่อตัดสินข้อพิพาทระหว่างประเทศ ใช้ภาษีเพื่อประโยชน์ทางสังคม และยึดมั่นในหลักการประชาธิปไตยในกิจการภายใน^[226]บาฮาอุลลาห์ได้แนะนำให้ผู้นำศาสนาตรวจสอบเหตุผลของพระองค์อย่างจริงจังโดยปราศจากอคติ ละทิ้งความเป็นผู้นำทางโลก เลิกนับถือลัทธิศาสนา ยอมรับการเข้าถึงสากล และขจัดพิธีกรรมที่ไม่มีความหมาย ในขณะที่แนะนำพระภิกษุให้หลีกเลี่ยงการอยู่ตามลำพัง คบหาสมาคมกับผู้คนและมีส่วนร่วมในบริการชุมชนที่เป็นประโยชน์ และให้แต่งงาน^{[227] [197]}

จดหมายฉบับแรกเขียนขึ้นในปี พ.ศ. 2406 ในกรุงคอนสแตนติโนเปิลถึงสุลต่านอับดุลอาซิซ เมื่อได้รับคำสั่งเนรเทศบาฮาอุลลาห์ไปยังเมืองเอเดรียโนเปิล^[228] จดหมายฉบับ อื่นๆ เขียนขึ้นในเมืองเอเดรียโนเปิลและในเมืองอากร์^[229]โดยรวมแล้ว มีการส่งถึงบุคคลต่อไปนี้: ซาร์อเล็กซานเดอร์ที่ 2แห่งรัสเซียฟรานซิส โจเซฟที่ 1แห่งออสเตรีย-ฮังการีนโปเลียนที่ 3แห่งฝรั่งเศส นาซิริ อัด-ดิน ชาห์แห่งเปอร์เซียสมเด็จพระสันตปาปาปิอุสที่ 9และสมเด็จพระราชินีวิกตอเรียแห่งบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์สุลต่านออตโตมันอับดุลอาซิซ วิลเฮล์มที่ 1แห่งปรัสเซียผู้ปกครองและประธานาธิบดีของสาธารณรัฐต่างๆ ในอเมริกาตัวแทนที่ได้รับการเลือกตั้งจากประชาชนในทุกดินแดน และผู้นำทางศาสนา^{[230] [231]}แม้ว่าจะได้รับคำตอบที่มีความหมายเพียงเล็กน้อยจากผู้ที่เขียนจดหมายถึง แต่ภายหลังจดหมายของบาฮาอุลลาห์ได้ดึงดูดความสนใจอย่างมาก (และแม้แต่ผู้ที่เปลี่ยนใจเลื่อมใสในพระองค์) สำหรับ "การสำเร็จเป็นจริงอย่างน่าตกตะลึงของคำทำนายแต่ละข้อที่อยู่ในจดหมาย" โดยเตือนนโปเลียน พระสันตปาปา ไกเซอร์วิลเฮล์ม ซาร์ จักรพรรดิฟรานซิส โจเซฟ ชาห์ สุลต่าน และนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีต่างประเทศของสุลต่าน เกี่ยวกับการล่มสลาย การสูญเสียดินแดน หรือการลงโทษจากพระเจ้าอื่นๆ สำหรับการไม่ปฏิบัติตามคำแนะนำของพระองค์หรือสำหรับความผิดที่พวกเขาได้กระทำ^{[231] [232]}

ผู้ประพันธ์คริสโตเฟอร์ เดอ เบลลากิว เขียนถึงจดหมายดังนี้:

บาฮูลลาห์รู้สึกยินดีเล็กน้อยที่ได้ชักชวนผู้นำฝ่ายโลกในยุคนั้นให้ส่งจดหมายหรือ "แผ่นจารึก" ถึงพวกเขา โดยเรียกร้องให้พวกเขายกอาณาจักรของตนมาไว้ที่พระบาทของพระองค์ สมเด็จพระราชินีวิกตอเรียทรงตอบอย่างคลุมเครือ ซาร์ทรงสัญญาว่าจะสืบสวนต่อไป นโปเลียนที่ 3 ฉีกแผ่นจารึกของพระองค์และตรัสว่าหากบาฮูลลาห์เป็นพระเจ้า พระองค์ก็เป็นพระเจ้าเช่นกัน นัสเซอร์ อัลดิน ชาห์ทรงสั่งประหารชีวิตผู้ส่งสารของบาฮูลลาห์^[233]

บาฮาอุลลาห์ทรงอธิบายการแสดงออกแต่ละอย่างว่ามีลักษณะสองประการ ประการหนึ่งเกี่ยวข้องกับพระเจ้า อีกประการหนึ่งเกี่ยวข้องกับโลกวัตถุนี้ นอกจากนี้ การแสดงออกแต่ละอย่างยังมี “สถานะคู่” อีกด้วย สถานะแรกเกี่ยวข้องกับ “ความเป็นจริงภายในสุด” ของเขาซึ่งเขาพูดด้วย “เสียงของพระเจ้า” ในขณะที่สถานะที่สองคือด้านมนุษย์ของเขา พระองค์ตรัสว่าการแสดงออกทั้งหมดในฐานะ “ช่องทางของพระคุณอันแผ่ซ่านไปทั่วทุกหนแห่งของพระเจ้า” ได้รับการชี้นำอย่างไม่ผิดพลาดจากผู้สร้างเพื่อใช้ “แรงบันดาลใจของคำพูดของพวกเขา” เพื่อส่งผลต่อหัวใจและจิตวิญญาณของมนุษย์ เพื่อที่บุคคลที่มีใจเปิดกว้างจะเข้าใจความจริงที่ได้รับมา^{[234] [235] [236]}

“เสียง” ในงานเขียนของบาฮาอุลลาห์นั้นแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับธีมหรือหัวข้อที่กล่าวถึง ภูมิหลังเฉพาะของผู้รับที่ตั้งใจจะสื่อ หรือคำถามเฉพาะที่แต่ละคนถามถึงพระองค์^[237]ในงานเขียนหลายชิ้น บาฮาอุลลาห์พูดในฐานะที่ปรึกษาหรือเพื่อนที่ห่วงใยซึ่งแบ่งปันกับผู้อื่น ในงานเขียนอื่นๆ เป็นผู้ถ่ายทอดสิ่งที่การแสดงออกขอให้เขาถ่ายทอด ในงานเขียนบางชิ้น เสมือนว่าพระเจ้ากำลังตรัสในบุคคลที่หนึ่ง และในงานเขียนอื่นๆ เป็นผู้ต่ำต้อยที่พูดด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตนอย่างลึกซึ้งต่อพระเจ้า—ด้วยความเป็นทาสและละอายต่อตนเองอย่างแท้จริง^{[238] [239]}

ในงานเขียนของบาฮาอุลลาห์เสียงอาจเปลี่ยนจากรูปแบบหนึ่งไปเป็นอีกแบบหนึ่งภายในข้อความเดียว หรืออยู่ในรูปแบบของการสนทนา ดังที่เห็นในบทสนทนาระหว่างบาฮาอุลลาห์กับพระผู้เป็นเจ้าที่ชี้นำพระองค์โดยการสำแดงพระองค์บนแผ่นจารึกไฟ^{[240] [241]}หรือในแผ่นจารึกคาร์เมลซึ่งภูเขาคาร์เมลและบาฮาอุลลาห์ในฐานะการสำแดงพระองค์ของพระเจ้าสนทนากัน^{[242] [243]}ไม่ว่าการสำแดงพระองค์จะแสดงออกในรูปแบบหรือน้ำเสียงใดก็ตาม จุดมุ่งหมายคือการแบ่งปันความจริงทางจิตวิญญาณเสมอ^[x] โชกี เอฟเฟนดิซึ่งต่อมาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นล่ามในงานเขียนของบาฮาอุลลาห์^[246]ได้ให้คำชี้แจงเกี่ยวกับความเชื่อของบาไฮในเรื่องนี้ดังนี้:

วิหารของมนุษย์ซึ่งถูกสร้างให้เป็นพาหนะของการเปิดเผยอันยิ่งใหญ่นั้น จะต้องยังคงแยกจาก " วิญญาณภายในสุดของวิญญาณ " และ " แก่นสารนิรันดร์ของแก่นสาร " อย่างสิ้นเชิง หากเราซื่อสัตย์ต่อหลักคำสอนแห่งศรัทธาของเรา พระเจ้าที่มองไม่เห็นแต่มีเหตุผล ซึ่งแม้ว่าเราจะยกย่องความเป็นพระเจ้าของการแสดงออกของพระองค์บนโลกมากเพียงใด ก็ไม่สามารถจุติลงมาเป็นความจริงอันไม่มีที่สิ้นสุด ไม่อาจล่วงรู้ได้ ไม่อาจเน่าเปื่อยและครอบคลุมทุกสิ่งของพระองค์ในโครงร่างที่เป็นรูปธรรมและจำกัดของมนุษย์ได้ พระเจ้าที่สามารถจุติลงมาเป็นความจริงของพระองค์เองได้นั้น จะต้องหยุดเป็นพระเจ้าทันทีเมื่อพิจารณาจากคำสอนของพระบาฮาอุลลาห์ ... ว่าพระบาฮาอุลลาห์ควรได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในบรรดาผู้แสดงตนของพระผู้เป็นเจ้า แม้ว่าจะมีความเข้มข้นอย่างล้นหลามของการเปิดเผยของพระองค์ก็ตาม และไม่ควรถูกระบุว่าเป็นความจริงที่มองไม่เห็น ซึ่งก็คือแก่นสารของความเป็นพระเจ้าเอง นี่คือความเชื่อหลักประการหนึ่งของศรัทธาของเรา ซึ่งเป็นความเชื่อที่ไม่ควรถูกบดบัง และไม่ควรปล่อยให้ความสมบูรณ์ของความเชื่อนี้ถูกประนีประนอมโดยผู้ติดตามคนใดคนหนึ่ง^[247]

ศูนย์บาไฮแห่งโลกพยายามอย่างต่อเนื่องเพื่อให้แน่ใจว่างานเขียนต้นฉบับของบาฮาอุลลาห์ได้รับการรวบรวม รับรอง จัดทำรายการ และเก็บรักษาไว้^{[248] [249]}ปัจจุบันงานเขียนของบาฮาอุลลาห์มีให้บริการในกว่า 800 ภาษาผ่านโปรแกรมแปลทั่วโลกที่ดำเนินอยู่^{[5] [y]}

• ประวัติศาสตร์ศาสนา
• ประวัติความเป็นมาของศาสนาบาไฮ
• อัครสาวกของบาฮาอุลลาห์
• รายชื่อชาวบาไฮ
• ศาสนาบาไฮแบ่งตามประเทศ

• “ บาฮาอัลลาห์” สารานุกรมบริแทนนิกา 8 พฤศจิกายน 2022 สืบค้นเมื่อ20 ธันวาคม 2022
• MacEoin, Denis (15 ธันวาคม พ.ศ. 2531) [อัปเดตเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2554] “บับ, อาลี โมฮัมหมัด ชิราซี” สารานุกรมอิหร่าน . สืบค้นเมื่อ14 ธันวาคม 2565 .
• โครงการพหุนิยม (2020). "พระบาบและบาฮาอุลลาห์" (PDF)มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด
• สมิธ, ปีเตอร์ ; โมเมน, มูจัน (1989). "ศรัทธาบาไฮ 1957–1988: การสำรวจการพัฒนาในปัจจุบัน" Religion . 19 : 63–91. doi :10.1016/0048-721X(89)90077-8
• Stockman, Robert H. , ed. (2022). The World of the Bahá'í Faith. Oxfordshire, UK: Routledge . ISBN 978-1-138-36772-2.OCLC 1273731963  .

• ชีวิตของบาฮาอุลลาห์ – ภาพรวมศูนย์บาฮาอิโลก
• ชีวิตของบาฮาอุลลาห์ – เรื่องเล่าผ่านภาพถ่าย
• Light to the Worldภาพยนตร์เกี่ยวกับชีวิตของบาฮาอุลลาห์และอิทธิพลของคำสอนของพระองค์
• ห้องสมุดอ้างอิง: งานเขียนของบาฮาอุลลาห์และพระบาบในภาษาอังกฤษ เปอร์เซีย และอาหรับ
• สิ่งพิมพ์ eBook ของ Baháí งานเขียนของ Baháu'lláh ในรูปแบบ eBook ฟรีสำหรับอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ ได้รับการสนับสนุนโดยเอกชน
• ดัชนีออนไลน์ของคำอธิษฐานบาไฮและลิงก์ไปยังคำอธิษฐานของบาฮาอุลลาห์ บาบ และอับดุลบาฮา ตามหัวข้อ สนับสนุนโดยส่วนตัว