เนศตี

Neşāṭī (نشاطى ;?–1674)เป็นนามปากกา(ภาษาตุรกีออตโตมัน : ﻡﺨﻠﺺ maḫla s ) ของ กวี ออตโตมันเขาเป็นซูฟีหรือนักพรตอิสลาม แห่งนิกายเมฟเลวีและบทกวีของเขามักถูกมองว่าเป็นตัวอย่างของ "รูปแบบอินเดีย" (سبك هندی sebk-i hindî ) ของบทกวีออตโตมันซึ่งเป็นขบวนการที่รุ่งเรืองตั้งแต่ศตวรรษที่ 17

แม้ว่าแหล่งข้อมูลหนึ่ง^[1]อ้างว่าชื่อจริงของ Neşâtî คือ Süleymân (سليمان) แต่แหล่งข้อมูลส่วนใหญ่ระบุว่าชื่อของเขาคือ Ahmed (أحمد) เขาเกิดที่เมือง EdirneในภูมิภาคThraceไม่ทราบแน่ชัดว่าเขาเกิดเมื่อใด แม้ว่าจะมีข้อสันนิษฐาน^[2]ว่าน่าจะเกิดราวปี 1600 จากหลักฐานในบทกวีที่รำลึกถึงฤดูหนาวในปี 1621–22 ซึ่งเป็นปีที่ ช่องแคบ บอสฟอรัสในอิสตันบูลถูกปกคลุมด้วยน้ำแข็ง:

ن نقش كوستره آیا مشاعبيز سرما

كه همچو آيينه ي بسته اولدى صفحه آب

เน นัช โกสเตเร อายา มูซา`บิซ-อี เซอร์มา

กี เฮมชุ อายีเน ยาḫ-เบสเต โอลดูอัฟฮา-ยี อาบ^[3]

โอ้ นักมายากลแห่งความหนาวเย็นอาจมีการออกแบบอะไร

แสดง?

เหมือนกระจกเงาหน้าน้ำ

ถูกผูกไว้ในน้ำแข็ง^[4]

Neşâtî เริ่มเข้าร่วมกับคณะ Mevlevi ในฐานะศิษย์ของชีค Ağazâde Mehmed Dede ก่อนในGeliboluใน Thrace และต่อมาในBeşiktaşในอิสตันบูล^[5]หลังจากการเสียชีวิตของ Ağazâde Mehmed Dede Neşâtî ได้เดินทางไปKonyaในอานาโตเลีย ตอนกลาง ซึ่งเขารับใช้ที่สุสานของJalal ad-Din Muhammad Rumiผู้ก่อตั้งคณะ Mevlevi เป็นเวลาหนึ่ง ก่อนจะกลับมาที่ Edirne ในที่สุดในราวปี 1670 ในฐานะชีคของ Murâdiyye Mevlevîhâneที่นั่น เขาเสียชีวิตในปี 1674 และถูกฝังไว้ในลานของมัสยิด Murâdiyye ^[6]

Neşâtî ไม่ได้อุดมสมบูรณ์เท่ากับกวีออตโตมันคนอื่นๆ หลายคน แต่ถึงกระนั้นก็ยังถือว่าเป็นปรมาจารย์ด้านบทกวีแบบกาเซล ^[7]เขาได้รับอิทธิพลอย่างมากและเป็นผู้ชื่นชม กวี เปอร์เซีย `Urfī of Shiraz (เสียชีวิตในปี 1591) ซึ่งเขาเขียนบทความเกี่ยวกับเขาเรื่องŞerḥ-i Müşkilāt-i `Urfī (شرح مشكلات عورفى "คำอธิบายความยากลำบากของ `Urfî") เป็นหลักผ่านอิทธิพลของ `Urfî ในบรรดากวีเปอร์เซียอื่นๆ ที่ทำให้บทกวีของ Neşâtî มีลักษณะบางอย่างของสิ่งที่เรียกว่า "รูปแบบอินเดีย" ซึ่งมีลักษณะเฉพาะคือความเย่อหยิ่งที่ฟุ่มเฟือยโครงสร้างประโยคที่ซับซ้อนซึ่งได้มาจากเปอร์เซีย และมีความคลุมเครือ ทางคำศัพท์และวากยสัมพันธ์ในระดับสูง^[8]ตัวอย่างคือbeyitหรือcouplet ต่อไปนี้ จากgazel ที่โด่งดังที่สุดชิ้นหนึ่งของ Neşâtî :

كه كامه كبی شکوه التراز قم عاشقز

كه ناله كبی شکواده نهانز

เกห์ ḫāme gibi şekve-ṭırāz-ı ġam-ı `āşkız

เกห์ นาเล กิบี ḫāme-yi şekvāda nihānız ^[9]

บางครั้งเราก็เหมือนปากกาที่ส่องแสง

เสียงบ่นแห่งความรัก

บางทีก็เหมือนความเศร้าโศกที่ซ่อนอยู่ในปากกา

ตามที่เขียนไว้^[10]

รูปภาพที่ใช้ในบรรทัดที่สองใช้ความหมายสองนัยของคำ ว่า nāle (ناله) ซึ่งรู้จักกันในภาษาตุรกีออตโตมันว่าtevriyye (توريه ) โดยมีความหมายไม่เพียงแต่ว่า "คร่ำครวญ" หรือ "คร่ำครวญ" เท่านั้น แต่ยังสามารถหมายถึง " ปากกาที่ทำด้วยกก " ได้อีกด้วย และโดยเฉพาะหมายถึงเสียงที่ปากกาเขียนขึ้นขณะที่เคลื่อนไปบนหน้ากระดาษในขณะเขียน

อย่างไรก็ตาม แม้จะมีการเล่นคำ แต่ Neşâtî ก็เป็นกวีที่มีอารมณ์สูงส่ง—ถึงแม้จะยับยั้งชั่งใจอยู่บ้าง—ดังที่ İlhan Berkกวีชาวตุรกีในปัจจุบันได้ชี้ให้เห็นในเรียงความสั้นๆ ดังต่อไปนี้:

เหนือสิ่งอื่นใด Neşâtî เป็นปรมาจารย์ด้านการแสดงออก เป็นคนที่มีความแม่นยำและอ่อนไหวอย่างยิ่ง ไม่ใช่คนตะโกนโวยวาย ซ่อนเร้น เงียบขรึม มีชีวิตชีวา จริงใจ ในบทกวีของเขา คนเรามักจะรู้สึกประทับใจอย่างลึกซึ้งและยิ่งใหญ่เสมอ ที่สำคัญกว่านั้น แม้ว่าเขาจะเป็นกวีเมฟเลวี ... เขาก็ไม่ได้พยายามแสดงตนว่ามีความรู้หรือแสร้งทำเป็นว่ามีความรู้ แต่ชอบแสดงออกเหมือนเป็นคนธรรมดาๆ ในบทกวีของเขา และเช่นเดียวกับกวีผู้ยิ่งใหญ่ทุกคน เขาเป็นคนถ่อมตัว^[a]

การแสดงออกถึงอารมณ์อย่างตรงไปตรงมาและไม่ปิดบังที่แสดงให้เห็นถึงความชื่นชมของ Berk สามารถเห็นได้จากบทเปิดของบทหนึ่งที่เป็นGazel ของ Neşâtî ที่รวบรวมไว้ บ่อยที่สุด :

كتدك اما كه قودك حسرت ايله جانى بله

استه مم سنسز اولن صحبت يارانى بله

باه سنسز واره مم چشممه آتش کورينور

كل کندانى دكل سرو کرامانى بله

กิตดิญ อัมมา กี ḳoduñ ḥasret อิเล กานี บิเล

อิสเตเมม เซนซิซ โอลัน ṣoḥbet-i yārānı bile

Baġa sensiz vāramam çeşmime āteş görünür

กุล-อิ ḫandānı degil serv-i ḫirāmānı bile ^[12]

คุณจากไป—ฉันอยู่คนเดียวในบริษัท

ของความคิดถึง

ฉันไม่ต้องการคุยหวานกับเพื่อนอีกต่อไป

หากคุณไม่ได้อยู่ที่นั่น

ฉันไม่กล้าไปสวนถ้าไม่มีคุณ

กุหลาบหัวเราะดูแดงเหมือนไฟ

ต้นไซเปรสที่ไหวเอนเป็นเปลวไฟที่แหลมคม^[13]