ห้องโถงชเวบิช

ห้องโถงชเวบิช
เมือง
จัตุรัสตลาดในช่วงคริสต์มาส
ตราประจำตระกูล
ที่ตั้งของชเวบิชฮอลล์ภายในเขตชเวบิชฮอลล์
ห้องโถงชเวบิช แสดงแผนที่ประเทศเยอรมนี ห้องโถงชเวบิช แสดงแผนที่ของ Baden-Württemberg
พิกัดภูมิศาสตร์: 49°6′44″N 9°44′15″E / 49.11222°N 9.73750°E / 49.11222; 9.73750
ประเทศ	เยอรมนี
สถานะ	บาเดิน-เวือร์ทเทมแบร์ก
ภาคการปกครอง	สตุ๊ตการ์ท
เขต	ห้องโถงชเวบิช
การแบ่งย่อย	เคิร์นสตัดท์และ 8สตัดท์ไทล์
รัฐบาล
•  นายกเทศมนตรี (2021–29)	ดาเนียล บูลลิงเกอร์[1] ( FDP )
พื้นที่
• ทั้งหมด	104.23 ตร.กม. ( 40.24 ตร.ไมล์)
ระดับความสูง	304 ม. (997 ฟุต)
ประชากร  (31-12-2022) [2]
• ทั้งหมด	41,898
• ความหนาแน่น	400/ตร.กม. ( 1,000/ตร.ไมล์)
เขตเวลา	ยูทีซี+01:00 ( CET )
• ฤดูร้อน ( DST )	ยูทีซี+02:00 ( CEST )
รหัสไปรษณีย์	74523
รหัสการโทรออก	0791, 07907 (ซุลซ์ดอร์ฟ ทึนเงนทัล) 07977 (ซิทเทนฮาร์ด วีลันด์สไวเลอร์)
การจดทะเบียนรถยนต์	ชา, ซีอาร์
เว็บไซต์	เว็บไซต์ www.schwaebischhall.de

ชเวบิชฮอลล์ ( เยอรมัน: Schwäbisch Hall) (ออกเสียง: [ˌʃvɛːbɪʃ ˈhal] ; 'Swabian Hall'; ตั้งแต่ ค.ศ. 1802 จนถึง ค.ศ. 1934 และในที่นี้หมายถึง: Hall ^[3] ) เป็นเมืองใน รัฐ บาเดิน-เวือร์ทเทมแบร์กของเยอรมนีตั้งอยู่ในหุบเขาของ แม่น้ำ โคเชอร์ซึ่งเป็นสาขาที่ยาวที่สุด (ร่วมกับต้นน้ำLein ) ของ แม่น้ำ เน็คคาร์เมืองใหญ่ที่อยู่ใกล้ที่สุดคือไฮล์บรอนน์และชเวบิชฮอลล์ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของเมืองหลวงของรัฐ สตุตการ์ทซึ่งเป็นที่ตั้งของเขต ( Landkreis ) ของชเวบิชฮอลล์

ต่างจากชื่อที่อาจบ่งบอกว่าSchwäbisch Hall ตั้งอยู่ในภูมิภาคHeilbronn-Franconiaซึ่งเป็น พื้นที่ทางตะวันออก เฉียงเหนือที่พูดภาษา Franconian ตะวันออกของ Baden- Württemberg ซึ่งมีความเกี่ยวข้องทางวัฒนธรรมและภาษาอย่างใกล้ชิดกับภูมิภาคFranconian ที่อยู่ติดกัน ในบาวาเรีย ที่อยู่ใกล้เคียง มากกว่า ภูมิภาคที่พูดภาษา AlemannicของWürttemberg , Baden , สวิตเซอร์แลนด์, Bavarian Swabia , Vorarlberg , AlsaceและLiechtenstein

สถานที่สำคัญของเมือง ได้แก่ จัตุรัสตลาดซึ่งมีโบสถ์เซนต์ไมเคิล (St. Michaelskirche) ปราสาทคอมบูร์ก (อดีตอารามเบเนดิกติน) ซึ่งมีโบสถ์เซนต์นิโคลัส (เซนต์นิโคลัสและเซนต์มาเรีย) และพิพิธภัณฑ์ฮาลเลียน-ฟรานโคเนีย (พิพิธภัณฑ์ Hällisch-Fränkisches) ซึ่งอุทิศให้กับงานศิลปะและประวัติศาสตร์ของ Schwäbisch Hall และเมือง Heilbronn-Franconiaโดย รอบ

ชเวบิชฮอลล์เป็นเมืองหลวงอิสระภายใต้จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์มาเป็นเวลาห้าศตวรรษ จนกระทั่งถูกผนวกเข้ากับเมืองเวือร์ทเทมแบร์กในปี พ.ศ. 2345

"Schwäbisch" หมายถึงสมาพันธ์ชวาเบียน (เยอรมัน: Schwäbischer Bund ) ที่มาของส่วนที่สองของชื่อ "Hall" ยังไม่ชัดเจน อาจมาจาก คำในกลุ่มภาษา เยอรมันตะวันตกที่แปลว่า "การทำให้สิ่งใดแห้งโดยการให้ความร้อน" ซึ่งอาจหมายถึงวิธีการทำเกลือแบบเปิดในกระทะ^[4]ที่ใช้ที่นั่นจนกระทั่งโรงงานเกลือปิดตัวลงในปี 1925 ^[5]

ชาวเคลต์ผลิตเกลือจากน้ำเกลือที่บริเวณ Schwäbisch Hall ตั้งแต่ศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตศักราช^[6] เมืองนี้ถูกกล่าวถึงครั้งแรกในเอกสารชื่อÖhringer Stiftungsbriefซึ่งมีอายุตั้งแต่ปี 1063 ^[6]หมู่บ้านนี้น่าจะเป็นของเคานต์แห่งคอมเบิร์ก-โรเทนเบิร์ก ก่อน จากนั้นจึงย้ายไปอยู่ที่ราชวงศ์โฮเฮนสเตาเฟน (ประมาณปี 1116) น่าจะเป็นจักรพรรดิฟรีดริชที่ 1ผู้ก่อตั้งโรงกษาปณ์ของจักรวรรดิและเริ่มผลิตเหรียญที่เรียกว่าHeller Hall เจริญรุ่งเรืองจากการผลิตเกลือและเหรียญ ตั้งแต่ปี 1204 เป็นต้นมา เมืองนี้ถูกเรียกว่าเมือง^[6]

หลังจากการล่มสลายของตระกูลโฮเฮนสเตาเฟน ฮอลล์ได้ปกป้องตัวเองอย่างประสบความสำเร็จจากการเรียกร้องของตระกูลขุนนางในละแวกใกล้เคียง^[6] ( Schenken von Limpurg ) ความขัดแย้งได้รับการยุติลงในที่สุดในปี ค.ศ. 1280 โดยรูดอล์ฟที่ 1 แห่งฮาพส์บูร์กสิ่งนี้ทำให้การพัฒนาอย่างไม่มีการรบกวนกลายเป็นเมืองหลวงจักรวรรดิเสรี ( Reichsstadt ) ของจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ จักรพรรดิหลุยส์ที่ 4 แห่งบาวาเรียได้พระราชทานรัฐธรรมนูญที่ยุติความขัดแย้งภายใน ( Erste Zwietracht ) ในปี ค.ศ. 1340 หลังจากนั้น เมืองนี้ถูกปกครองโดยสภาชั้นใน ( Innerer Rat ) ซึ่งประกอบด้วยขุนนาง 12 คน "ชาวเมืองระดับกลาง" 6 คน และช่างฝีมือ 8 คน หัวหน้าสภาคือสเตตต์ไมสเตอร์ (นายกเทศมนตรี) ระยะที่สองของความขัดแย้งภายใน 1510–1512 ( Zweite Zwietracht ) ทำให้บทบาทที่โดดเด่นของขุนนางสิ้นสุดลง การเผชิญหน้ากับตระกูลขุนนางเริ่มต้นโดย Stättmeister Hermann Büschlerซึ่งลูกสาวของเธอAnna Büschlerเป็นหัวข้อในหนังสือยอดนิยมของศาสตราจารย์Steven Ozment ("ลูกสาวของ Bürgermeister: เรื่องอื้อฉาวในเมืองเยอรมันในศตวรรษที่ 16") บทบาทนำถูกรับช่วงต่อโดยกลุ่มตระกูลที่กลายเป็นชนชั้นปกครองใหม่ ในบรรดาตระกูลเหล่านั้นมีตระกูลBonhöfferซึ่งเป็นบรรพบุรุษของDietrich Bonhoeffer

ตั้งแต่ศตวรรษที่ 14 ถึงศตวรรษที่ 16 ฮอลล์ได้ซื้อดินแดนขนาดใหญ่ในบริเวณโดยรอบอย่างเป็นระบบ โดยส่วนใหญ่มาจากตระกูลขุนนางและ อาราม คอมบูร์ก ความมั่งคั่งของยุคนี้ยังคงพบเห็นได้ใน อาคาร แบบโกธิก บางแห่ง เช่น โบสถ์เซนต์ไมเคิล (สร้างใหม่ในปี ค.ศ. 1427–1526) ซึ่งมีบันไดที่น่าประทับใจ (ค.ศ. 1507) เมืองนี้เข้าร่วมการปฏิรูปศาสนาโปรเตสแตนต์ตั้งแต่เนิ่นๆโยฮันเนส เบ รนซ์ ผู้ติดตามมาร์ติน ลูเทอ ร์ ได้รับการแต่งตั้งเป็นศิษยาภิบาลของโบสถ์เซนต์ไมเคิลในปี ค.ศ. 1522 และเริ่มปฏิรูปโบสถ์และระบบโรงเรียนตามแนวทางของลูเทอรันอย่างรวดเร็ว

ฮอลล์ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างหนักในช่วงสงครามสามสิบปีแม้ว่าจะไม่เคยถูกปิดล้อมหรือเกิดการสู้รบก็ตาม อย่างไรก็ตาม ฮอลล์ต้องจ่ายเงินจำนวนมหาศาลให้กับกองทัพของฝ่ายต่างๆ โดยเฉพาะ กองทหาร จักรวรรดิสวีเดน และฝรั่งเศส ซึ่งยังก่ออาชญากรรมมากมายและปล้นสะดมเมืองและพื้นที่โดยรอบ ระหว่างปี ค.ศ. 1634 ถึง 1638 ประชากร 1 ใน 5 เสียชีวิตจากความอดอยากและโรคภัยไข้เจ็บ โดยเฉพาะจากกาฬโรคสงครามทำให้เมืองกลายเป็นสถานที่ที่ยากจนและพังทลายทางเศรษฐกิจ แต่ด้วยความช่วยเหลือของการปรับโครงสร้างการผลิตและการค้าเกลือและ การค้า ไวน์ ที่เติบโตอย่างรวดเร็ว ทำให้เมืองฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็วอย่างน่าประหลาดใจ

ไฟไหม้เป็นภัยคุกคามต่อบ้านเรือนซึ่งส่วนใหญ่เป็นบ้านไม้มาโดยตลอด ไฟไหม้ครั้งใหญ่ในปี ค.ศ. 1680 และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในปี ค.ศ. 1728 ได้ทำลายเมืองไปเกือบหมด ส่งผลให้มีการสร้างอาคารใหม่ใน รูปแบบ บาโรกเช่น ศาลากลางเมือง

สงครามนโปเลียนทำให้ประวัติศาสตร์ของฮอลล์ในฐานะเมืองหลวงอิสระสิ้นสุดลง หลังจากสนธิสัญญาลูเนวิลล์ (ค.ศ. 1801) นโปเลียนอนุญาตให้ ดยุคแห่ง เวือร์ทเทมแบร์กเข้ายึดครองเมืองและรัฐเล็กๆ อื่นๆ อีกหลายแห่งเพื่อชดเชยดินแดนบนฝั่งซ้ายของแม่น้ำไรน์ที่ตกเป็นของฝรั่งเศส เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในปีค.ศ. 1802 ฮอลล์สูญเสียดินแดนและเอกราชทางการเมือง และกลายเป็นโอเบอร์อัมท์สตัดท์ (ที่นั่งของโอเบอร์อัมท์ซึ่งเทียบได้กับมณฑล ) กรรมสิทธิ์ของโรงงานเกลือจึงตกเป็นของรัฐ วิกฤตเศรษฐกิจที่ยาวนานในช่วงศตวรรษที่ 19 ทำให้พลเมืองจำนวนมากต้องย้ายไปยังสถานที่อื่นๆ ในเยอรมนีหรืออพยพไปต่างประเทศ โดยส่วนใหญ่ไปยังสหรัฐอเมริกา ในขณะที่เมืองอื่นๆ เช่นไฮล์บรอนน์เติบโตอย่างต่อเนื่องเนื่องมาจากการปฏิวัติอุตสาหกรรมประชากรของฮอลล์กลับหยุดนิ่ง สถานการณ์ทางเศรษฐกิจดีขึ้นในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 19 โดยมีปัจจัยหลักคือ เส้นทาง รถไฟไปยังไฮลบรอนน์ (ค.ศ. 1862) แต่เมืองไม่ได้เติบโตขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ จนกระทั่งในช่วงทศวรรษปีค.ศ. 1920 และ 1930 จึงได้มีการสร้างนิคมแห่งใหม่บนที่สูงรอบๆ เมืองเก่า นอกจากนี้ เมืองฮอลล์ยังเติบโตขึ้นจากการรวมเมืองสไตน์บัค (ค.ศ. 1930) และเฮสเซนทัล (ค.ศ. 1936) เข้าด้วยกัน

ในปี 1827 สปาเพื่อสุขภาพได้ก่อตั้งขึ้นบนเกาะแห่งหนึ่งในแม่น้ำโคเชอร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากการสร้างทางรถไฟ (1862) ทำให้กลายเป็นปัจจัยทางเศรษฐกิจที่สำคัญ เมืองเก่าที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้อย่างดียังดึงดูดนักท่องเที่ยวให้เข้ามามากขึ้นอีกด้วย ตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 20 เป็นต้นมา ฮอลล์ได้จัดงานเฉลิมฉลองต่างๆ มากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งการแสดงละครที่จัดแสดงทุกปีในใจกลางเมืองบนบันไดเซนต์ไมเคิล

ในปี 1934 ฮอลล์ได้รับการตั้งชื่ออย่างเป็นทางการว่าชเวบิชฮอลล์ในช่วงไรช์ที่สามฐานทัพอากาศ ของ กองทัพอากาศ เยอรมัน ได้ถูกสร้างขึ้นที่เฮสเซนทาล^[6]ในช่วงKristallnachtเมื่อวันที่ 9 พฤศจิกายน 1938 พวกนาซีในพื้นที่ได้เผาโบสถ์ยิวในสไตน์บัค และทำลายร้านค้าและบ้านเรือนของพลเมืองชาวยิว^[6]พลเมืองชาวยิวประมาณ 40 คนในชเวบิชฮอลล์ตกเป็นเหยื่อของความหายนะในค่ายกักกันในยุโรปตะวันออก^[6]ในปี 1944 ค่ายกักกันได้รับการจัดตั้งขึ้นข้างสถานีรถไฟฮอลล์-เฮสเซนทาล สถานีรถไฟฮอลล์ถูกโจมตีโดยการโจมตีทางอากาศของอเมริกาเมื่อวันที่ 23 กุมภาพันธ์ 1945 แต่การทำลายล้างนั้นส่วนใหญ่จำกัดอยู่แค่ชานเมืองเซนต์คาทารินาและอุนเทอร์ลิมพูร์ก เมืองนี้ถูก กองทัพ บกสหรัฐฯ ยึดครอง เมื่อวันที่ 17 เมษายน 1945 โดยไม่มีความต้านทานที่ร้ายแรง แม้ว่าอาคารหลายหลังจะถูกทำลายหรือเสียหาย แต่ตัวเมืองเก่าแก่ทางประวัติศาสตร์กลับได้รับความเดือดร้อนเพียงเล็กน้อย

ในปี พ.ศ. 2503 Schwäbisch Hall ได้รับการยกสถานะเป็นGroße Kreisstadt ^[6]ซึ่งหมายความว่าเมืองได้เข้ามารับช่วงภารกิจบางส่วนของเขตนี้^[6] ตั้งแต่สิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สองจนกระทั่งสิ้นสุดสงครามเย็น Dolan Barracks และ Schwäbisch Hall Army Air Field เป็นค่ายทหารที่ใช้เป็นฐานทัพอากาศและหน่วยอาวุธยุทโธปกรณ์ของกองทัพสหรัฐ จนกระทั่งถูกส่งมอบกลับคืนสู่การควบคุมของเยอรมันในปี พ.ศ. 2536 ^[7]

ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2009 เมืองชเวบิชฮอลล์มีประชากร 36,799 คน โดยผู้อยู่อาศัยมาจากกว่า 100 ประเทศ^[8]ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2008 มีชาวโปรเตสแตนต์ 18,838 คน ชาวโรมันคาธอลิก 7,375 คน และอีก 10,234 คนที่นับถือศาสนาอื่นหรือไม่นับถือศาสนาอื่น^[9]ในปี 2017 เมืองชเวบิชฮอลล์มีประชากรมากกว่า 39,000 คน

Schwäbisch Hall เป็นอาคารที่ผสมผสานระหว่างอาคารเก่าแก่และอาคารสมัยใหม่^[8]อาคารเก่าแก่ส่วนใหญ่มักเป็นอาคารสไตล์ยุคกลาง โดยใจกลางเมืองจะมีรูปแบบไม้แบบกรอบไม้ โกธิค และบาร็อค ส่วนอาคารสมัยใหม่จะตั้งอยู่ในเขตชานเมืองและชานเมือง ซึ่งช่วยรักษาประวัติศาสตร์ของเมืองเอาไว้

200เมตร
220หลา

อาร์

ฉัน

วี

อี

ร

เค

โอ้

ซี

ชม.

อี

ร

ศาลากลางจังหวัด

พิพิธภัณฑ์ ฮัลลิช
-แฟรงกิเช่

โบสถ์ โยฮันนิเตอร์

โบสถ์
เซนต์ไมเคิล

พิพิธภัณฑ์ไฟเออร์แวร์

หอศิลป์
Würth

  

• 
  ศาลากลางจังหวัดยามค่ำคืน
• 
  กลุ่มบ้านเรือนที่มีKunsthalle Würth สมัยใหม่
• 
  Johanniterhalle สถานที่จัดนิทรรศการของมาดอนน่าแห่งเมืองดาร์มสตัดท์

มีโรงละครกลางแจ้งช่วงฤดูร้อนซึ่งแสดงบนบันไดกลางแจ้งที่โบสถ์เซนต์ไมเคิลและที่โรงละครโกลบ^[3]พิพิธภัณฑ์Hällisch-Frankischeและ Hohenloher Freilandmuseum (พิพิธภัณฑ์กลางแจ้ง Wackershofen) นำเสนอประวัติศาสตร์ของภูมิภาคตั้งแต่สมัยกลาง^[3]

คุณสามารถเยี่ยมชม Kunsthalle Würth ซึ่งเป็นหอศิลป์ศิลปะสมัยใหม่เพื่อชมภาพวาด ศิลปะกราฟิก และประติมากรรมที่มีอายุตั้งแต่ศตวรรษที่ 19 เป็นต้นมา[ 3 ^] Schwäbisch Hall และบริเวณโดยรอบมีกิจกรรมพักผ่อนหย่อนใจมากมาย เช่น กีฬาบิน ว่ายน้ำ เดินป่า และขี่จักรยาน^[3]

วัฒนธรรมอื่นๆ ของเมืองได้แก่ เทศกาลเกลือ ซึ่งเป็นเทศกาลที่เฉลิมฉลองประวัติศาสตร์เศรษฐกิจเกลือของเมือง เทศกาลคืนฤดูร้อน เทศกาลเตาอบขนมปัง และตลาดคริสต์มาส ซึ่งมีงานหัตถกรรมดั้งเดิมรวมอยู่ด้วย^[13]

Schwäbisch Hall มีประเพณีอันยาวนานในฐานะเมืองแห่งการเรียนรู้^[14]

Schwäbisch Hall เปิดโอกาสให้นักเรียนได้ศึกษาผ่านโรงเรียนอาชีวศึกษาและโรงเรียนเทคนิคต่างๆ โดยมีโปรแกรมต่างๆ นำเสนอในโรงเรียนต่างๆ เช่น Schwäbisch Hall Evangelical School of Social Work, Social Service Department of Social Professions, Protestant Voational School for the Elderly, School of Alternative Education Nursing, School of Nursing และสถาบันการสอนและฝึกอบรมด้านอายุรเวช สถาบันอายุรเวชและโยคะ^[14]

เนื่องจากมีสาขาของสถาบันเกอเธ่ที่ Schwäbisch Hall เมืองนี้จึงดึงดูดนักศึกษามากถึง 2,000 คนต่อปีที่เดินทางมาจากประเทศต่างๆ ทั่วโลกเพื่อเรียนภาษาเยอรมัน^[15] โปรแกรมดังกล่าวได้รับความนิยมเป็นพิเศษในช่วงฤดูร้อน เนื่องจากนักศึกษาวิทยาลัยเข้าร่วมโปรแกรมในช่วงปิดเทอมเพื่อสะสมหน่วยกิตและปรับปรุงภาษาเยอรมันของตน

หอจดหมายเหตุของเมืองเป็นศูนย์เอกสารที่อำนวยความสะดวกในการค้นคว้าประวัติศาสตร์และการจัดการความทรงจำ^[16]หน้าที่ของหอจดหมายเหตุของเมืองได้แก่ การสั่ง จัดเตรียม ประเมิน และจัดการเอกสารและคอลเลกชัน เพื่อสนับสนุนการค้นคว้าประวัติศาสตร์ การทำงานร่วมกันในการจัดนิทรรศการ และการเผยแพร่สิ่งพิมพ์ของตนเองหรือสิ่งพิมพ์อื่นเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของหอจดหมายเหตุชเวบิช^[16]

ที่เก็บเอกสารจะเก็บบันทึกและไฟล์อย่างเป็นทางการของการบริหารเมืองในปัจจุบันและของผู้บริหารก่อนหน้า รวมถึงรายการต่างๆ ของคอลเลกชันที่มีประเภทและแหล่งที่มาต่างกัน ซึ่งเกี่ยวข้องกับเมือง เช่น ภาพถ่าย โปสเตอร์ ภาพกราฟิก ภาพวาด แผนที่และผัง หรือคอลเลกชันข่าวจากหนังสือพิมพ์^[16]นอกจากนี้ ยังมีคอลเลกชันในห้องสมุดมากมายเกี่ยวกับวรรณกรรมเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของ Schwäbisch Hall และภูมิภาค ตลอดจนภาพพิมพ์ประวัติศาสตร์ที่มีค่า^[16]

นายกเทศมนตรีเมืองชเวบิชฮอลล์คือ ดาเนียล บูลลิงเกอร์ ซึ่งได้ รับการเลือกตั้งในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2564 ^{[1] เขาเข้ามาสืบทอดตำแหน่งต่อจากเฮอร์มันน์-โจเซฟ เพลกริม ซึ่งดำรงตำแหน่งมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2540 [8]}ฝ่ายบริหารของเมืองถือเป็นผู้บุกเบิกการโยกย้ายจากMicrosoft Windowsไปสู่​​Linuxและซอฟต์แวร์โอเพ่นซอร์สในช่วงต้นศตวรรษที่ 21 ^[17]

ส่วนนี้จำเป็นต้องได้รับการอัปเดตโปรดช่วยอัปเดตบทความนี้เพื่อสะท้อนถึงเหตุการณ์ล่าสุดหรือข้อมูลใหม่ที่มีอยู่ ( กันยายน 2021 )

Schwäbisch Hall เป็นศูนย์กลางเศรษฐกิจระดับภูมิภาคที่สำคัญที่สุดระหว่างเมืองแฟรงก์เฟิร์ตสตุ๊ตการ์ทและนูเรมเบิร์ก^[19]ก่อนหน้านี้ เกลือมีความสำคัญต่อ Schwäbisch Hall ^[8]แต่ปัจจุบัน เศรษฐกิจได้รับการหล่อหลอมโดยกลุ่มบริษัทขนาดกลาง^[6]ซึ่งมุ่งเน้นที่ภาคการค้าและบริการเป็นหลัก^[3]ธุรกิจจำนวนมากที่ทำธุรกิจเกี่ยวกับการเงินอสังหาริมทรัพย์ พลังงานแสงอาทิตย์ และภาคโทรคมนาคมก็มีสำนักงานใหญ่ใน Schwäbisch Hall เช่นกัน^[3]บริษัทที่มีชื่อเสียง ได้แก่Bausparkasse Schwäbisch Hall AGซึ่งเป็นบริษัทสินเชื่อที่อยู่อาศัย ก่อตั้งในปี พ.ศ. 2487 และRECARO Aircraft Seatingซึ่งเป็นผู้ผลิตเบาะเครื่องบิน

ในแต่ละปี มีนักศึกษา ของ สถาบันเกอเธ่ เข้าพักค้างคืนในโรงแรม Schwäbisch Hall มากถึง 600 ครั้ง ^[15]

Schwäbisch Hall มีทางออกที่Autobahn 6 (Heilbronn–Nürnberg) ทางหลวงของรัฐบาลกลางหมายเลข 14 (สตุ๊ตการ์ท–เนิร์นแบร์ก) และ 19 (อุล์ม–อาเลิน–ชเวบิชฮอลล์–เวิร์ซบวร์ก) ก็วิ่งผ่านเมืองเช่นกัน

สถานีชเวบิชฮอลล์-เฮสเซนทัลอยู่ที่ทางแยกของ ทางรถไฟไวบลิงเก น–ชเวบิชฮอลล์และ ทางรถไฟเครลไซม์–ไฮลบรอนน์ และสถานีชเวบิชฮอลล์ (สถานีในเมือง) อยู่บนทางรถไฟเครลไซม์–ไฮล์บรอนน์

เมืองนี้มีสนามบินสองแห่งที่อยู่ใกล้กันมาก แต่ไม่มีแห่งใดให้บริการขนส่งทางอากาศเชิงพาณิชย์ ทางเหนือของ Tüngentaler Strasse คือสนามบิน Weckrieden (EDTX) ซึ่งเป็นสนามบินหญ้าสำหรับพักผ่อนหย่อนใจ ส่วนทางทิศใต้คือสนามบิน Adolf Würth (EDTY) ซึ่งมีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับกลุ่มบริษัท Würth และให้บริการเครื่องบินเจ็ตส่วนตัว

Schwäbisch Hall มีประวัติเกี่ยวกับน้ำเกลือการอาบน้ำเกลือครั้งแรกเริ่มในปี พ.ศ. 2370 ^{[21] Diakonie} -Krankenhaus ซึ่งมีเตียง 574 เตียง เป็นโรงพยาบาลหลักใน Schwäbisch Hall ^[21]มีแพทย์ทั่วไป ผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ และนักกายภาพบำบัด 100 คนใน Schwäbisch Hall มีงานแสดง ^{สินค้า}ด้านสุขภาพ เช่น Well-Vital Health Fair และ Haller Gesundheits- und Naturheiltagen ใน Schwäbisch Hall ^[21]

กีฬาที่เล่นใน Schwäbisch Hall ได้แก่ ว่ายน้ำ กรีฑาเบา เทนนิส ยิงปืน ฟุตบอล เบสบอล แฮนด์บอล และอเมริกันฟุตบอล [ ^22]มีห้องโถงกีฬา 22 แห่งและสนามเล่นกลางแจ้ง 25 สนาม^[22]ทีมSchwäbisch Hall Unicornsเป็นหนึ่งในทีมฟุตบอลอเมริกันเยอรมันที่โดดเด่นนับตั้งแต่ชนะเลิศระดับประเทศสองครั้งในปี 2011 และ 2012 นอกจากนี้ ทีม Unicorns ยังโดดเด่นในฐานะอดีตทีมของMoritz Böhringer

Schwäbisch Hall จับคู่กับ: ^[23]

• เอปินาล , ฝรั่งเศส (1964)
• ลัฟโบโรประเทศอังกฤษ สหราชอาณาจักร (1966)
• ลาเปเปนรันตาฟินแลนด์ (1985)
• นอยสเตรลิทซ์เยอรมนี (1988)
• ซามอชช์โปแลนด์ (1989)
• บาลีเกซีร์ , ตุรกี (2006)
• Rasht , อิหร่าน (2016) Rasht, อิหร่าน (2016) ^{[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]}

• เมลเชียร์ ฮอฟมันน์ (ราว ค.ศ. 1500–1543) ผู้นำกลุ่มอนาบัปติสต์^[24]
• โทมัส ชไวเคอร์ (1540–1602) ศิลปินไม่มีแขน ใช้เท้าในการสร้างสรรค์งานศิลปะ
• โยฮันน์ อุลริช สไตเกลเดอร์ (ค.ศ. 1593–1635) นักแต่งเพลงและนักเล่นออร์แกนยุคบาโรก
• Friedrich David Gräter (พ.ศ. 2311–2373) เป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้งการศึกษาด้านสแกนดิเนเวียและภาษาศาสตร์เยอรมัน
• เจ้าชายเฟรเดอริกแห่งเวือร์ทเทมแบร์ก (1808–1870) เจ้าชายแห่งราชวงศ์เวือร์ทเทมแบร์ก
• หลุยส์ บราวน์ (พ.ศ. 2379–2459) จิตรกรผู้วาดภาพฉากการรบเป็นส่วนใหญ่^[25]
• ออตโต้ รัฟ (พ.ศ. 2414–2482) นักเคมีฟลูออรีน
• Maria Kiene (พ.ศ. 2432–2522) หัวหน้าสมาคมครูและสวัสดิการเด็ก
• Walter Haeussermann (เกิด พ.ศ. 2457 ในเมือง Künzelsau – พ.ศ. 2553) วิศวกรด้านอวกาศและนักฟิสิกส์ชาวเยอรมัน-อเมริกัน
• ฮันส์ ไบสเวนเกอร์ (พ.ศ. 2459–2486) นักบินกองทัพบก
• Wolfgang Gönnenwein (1933–2015) วาทยกรและนักการศึกษาด้านดนตรี
• คราฟท์ เจ้าชายแห่งโฮเฮนโลเฮอ-ลังเงนบูร์ก (ค.ศ. 1935–2004 ) ประมุขคนที่เก้าของราชวงศ์โฮเฮนโลเฮอ-ลังเงนบูร์ก
• เจ้าหญิงเบียทริกซ์แห่งโฮเฮนโลเฮ-ลังเงนเบิร์ก (1936–1997) เจ้าหญิงจากราชวงศ์โฮเฮนโลเฮ-ลังเงนเบิร์ก
• โยอาคิม รึคเกอร์ (เกิด พ.ศ. 2494) นักการทูต
• ซูซานน์ เออร์ดิง-สวิริดอฟฟ์ (เกิด พ.ศ. 2498) นักแต่งเพลงและภัณฑารักษ์
• เบตติน่า เวิร์ธ (เกิด พ.ศ. 2504) นักธุรกิจมหาเศรษฐีชาวสวิสจากกลุ่มบริษัทWürth
• Hartmut Abendschein (เกิดปี 1969) นักเขียนชาวเยอรมัน – ชาวสวิส
• ไฮน์ริช ชมีเดอร์ (1970–2010) นักแสดง

• มาร์โก ไซเลอร์ (เกิด พ.ศ. 2528) นักฟุตบอล ลงเล่นมากกว่า 310 เกม
• โทเบียส ไวส์ (เกิด พ.ศ. 2528) นักฟุตบอล ลงเล่น 226 เกม
• ลูค โซเรนเซน (เกิด พ.ศ. 2528) อดีตนักเทนนิสชาวไอริช
• โจนัส โคช (เกิด พ.ศ. 2536) นักปั่นจักรยาน

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ ชเวบิชฮัลล์

• เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ(ภาษาอังกฤษ)
• “ฮอลล์ เมืองหนึ่งในประเทศเยอรมนี ในราชอาณาจักรเวือร์ทเทมแบร์ก” สารานุกรมบริแทนนิกา (พิมพ์ครั้งที่ 11) 1911