ชูจิ เตรายามะ

คุณสามารถช่วยขยายบทความนี้ด้วยข้อความที่แปลจากบทความที่เกี่ยวข้องเป็นภาษาญี่ปุ่น ( มกราคม 2559) คลิก [แสดง] เพื่อดูคำแนะนำการแปลที่สำคัญ ดูเวอร์ชั่นแปลด้วยเครื่องของบทความภาษาญี่ปุ่น การแปลโดยเครื่อง เช่น DeepL หรือ Google Translate เป็นจุดเริ่มต้นที่มีประโยชน์สำหรับการแปล แต่ผู้แปลจะต้องแก้ไขข้อผิดพลาดตามความจำเป็น และยืนยันว่าการแปลนั้นถูกต้อง แทนที่จะเพียงคัดลอกและวางข้อความที่แปลโดยเครื่องลงใน Wikipedia ภาษาอังกฤษ อย่าแปลข้อความที่ดูไม่น่าเชื่อถือหรือมีคุณภาพต่ำ หากเป็นไปได้ ควรตรวจสอบข้อความดังกล่าวด้วยการอ้างอิงในบทความภาษาต่างประเทศ You must provide copyright attribution in the edit summary accompanying your translation by providing an interlanguage link to the source of your translation. A model attribution edit summary is Content in this edit is translated from the existing Japanese Wikipedia article at [[:ja:寺山修司]]; see its history for attribution. You may also add the template {{Translated|ja|寺山修司}} to the talk page. For more guidance, see Wikipedia:Translation.

ชูจิ เตรายามะ
เกิด	(1935-12-10)วันที่ 10 ธันวาคม 2478 ฮิโรซากิจังหวัดอาโอโมริประเทศญี่ปุ่น
เสียชีวิตแล้ว	4 พฤษภาคม 2526 (1983-05-04)(อายุ 47 ปี) โตเกียวประเทศญี่ปุ่น
สัญชาติ	ญี่ปุ่น
อาชีพการงาน	ศิลปิน ผู้เขียน กวี นักเขียนบทละคร ผู้อำนวยการ ช่างภาพ
ปีที่ใช้งาน	พ.ศ. 2499-2526
คู่สมรส	เคียวโกะ คูโจ ​ ​ ( ม.  1963 แตกแขนง  1970 )

ชูจิ เตรายามะ(寺山 修司Terayama Shūji , 10 ธันวาคม 1935 – 4 พฤษภาคม 1983)เป็น กวี ศิลปิน นักเขียนบทละคร นักเขียน ผู้กำกับภาพยนตร์ และช่างภาพ แนวอาวองการ์ด ชาวญี่ปุ่น ผลงานของเขาครอบคลุมตั้งแต่ละครวิทยุ โทรทัศน์ทดลอง โรงละครใต้ดิน ( Angura ) บทความต่อต้านวัฒนธรรม ไปจนถึง ภาพยนตร์ แนว New Waveและ "ภาพยนตร์ที่ขยายตัว" ของญี่ปุ่น ^{[1] [2]}

นักวิจารณ์หลายคน^[3]มองว่าเขาเป็นหนึ่งในศิลปินสร้างสรรค์ที่มีผลงานและท้าทายที่สุดจากญี่ปุ่น เขาได้รับการยกย่องว่ามีอิทธิพลต่อผู้สร้างภาพยนตร์ชาวญี่ปุ่นหลายคนตั้งแต่ช่วงทศวรรษ 1970 เป็นต้นมา^[4]

เทะระยามะเกิดเมื่อวันที่ 10 ธันวาคม 1935 ในเมืองฮิโรซากิจังหวัดอาโอโมริเป็นบุตรชายคนเดียวของฮาจิโระและฮัตสึ เทะระยามะ เมื่อเทะระยามะอายุได้ 9 ขวบ แม่ของเขาได้ย้ายไปเกาะคิวชูเพื่อทำงานที่ฐานทัพทหารอเมริกัน ขณะที่ตัวเขาเองก็ไปอาศัยอยู่กับญาติๆ ในเมืองมิซาวะจังหวัดอาโอโมริเช่นกัน เทะระยามะใช้ชีวิตในช่วงการโจมตีทางอากาศในจังหวัดอาโอโมริ ซึ่งคร่าชีวิตผู้คนไปมากกว่า 30,000 คน พ่อของเขาเสียชีวิตในช่วงปลายสงครามแปซิฟิกในอินโดนีเซียเมื่อเดือนกันยายน พ.ศ. 2488 ^[4]

เทรายามะเข้าเรียนที่โรงเรียนมัธยมอาโอโมริในปี 1951 และในปี 1954 เขาได้เข้าเรียนที่ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยวาเซดะเพื่อศึกษาภาษาและวรรณคดีญี่ปุ่น อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้าเขาก็ออกจากโรงเรียนเนื่องจากป่วยด้วยโรคไตเขาได้รับการศึกษาจากการทำงานในบาร์ในชินจูกุเมื่ออายุ 18 ปี เขาได้รับรางวัล Tanka Studies Award เป็นครั้งที่สอง^[5]

เขาแต่งงานกับเคียวโกะ คูโจ (九條今日子) เมื่อวันที่ 2 เมษายน 1963 ต่อมาทั้งคู่ได้ร่วมกันก่อตั้งคณะละครเทนโจ ซาจิกิ ต่อมา คูโจเริ่มมีความสัมพันธ์นอกสมรสกับยูทากะ ฮิงาชิ ผู้ร่วมก่อตั้ง เธอและเทรายามะหย่าร้างกันอย่างเป็นทางการในเดือนธันวาคม 1970 แม้ว่าทั้งคู่จะยังคงทำงานร่วมกันจนกระทั่งเทรายามะเสียชีวิตเมื่อวันที่ 4 พฤษภาคม 1983 จากโรคตับแข็ง^[6]คูโจเสียชีวิตเมื่อวันที่ 30 เมษายน 2014

ผลงานของเขาประกอบด้วยเรียงความหลายเรื่องที่อ้างว่าเราสามารถเรียนรู้เกี่ยวกับชีวิตได้มากขึ้นจากการชกมวยและการแข่งม้ามากกว่าการไปโรงเรียนและเรียนหนังสืออย่างหนัก ดังนั้น เขาจึงเป็นหนึ่งในบุคคลสำคัญของขบวนการ "หนีตาย" ในญี่ปุ่นในช่วงปลายทศวรรษ 1960 ตามที่ปรากฎในหนังสือ บทละคร และภาพยนตร์เรื่องThrow Away Your Books, Rally in the Streets! (書を捨てよ、町へ出よう)

ในปี 1967 Terayama ได้ก่อตั้งคณะละครTenjō Sajiki ^[7]ซึ่งชื่อคณะละครนี้ได้มาจากการแปลภาษาญี่ปุ่นของภาพยนตร์เรื่องLes Enfants du Paradisของ Marcel Carné ในปี 1945 และแปลตรงตัวได้ว่า "ห้องแสดงเพดาน" (มีความหมายคล้ายกับคำในภาษาอังกฤษว่า " ห้องแสดงถั่วลิสง ") คณะละครนี้ทุ่มเทให้กับศิลปะแนวหน้าและจัดแสดงละครที่สร้างความขัดแย้งหลายเรื่องที่พูดถึงปัญหาสังคมจากมุมมองที่ไม่เป็นไปตามขนบธรรมเนียมในสถานที่ที่ไม่ธรรมดา เช่น ถนนในโตเกียวหรือบ้านส่วนตัว^[7]ละครสำคัญบางเรื่องได้แก่ "Bluebeard" (青ひげ), "Yes" (イエス) และ "The Crime of Fatso Oyama" (大山デブコの犯罪)

ศิลปินที่มีอิทธิพลหลายคนมักร่วมงานหรือเป็นสมาชิกของ Tenjō Sajiki ศิลปินAquirax UnoและTadanori Yokooออกแบบโปสเตอร์โฆษณาหลายชิ้นให้กับกลุ่ม ในด้านดนตรี Terayama ทำงานอย่างใกล้ชิดกับนักแต่งเพลงแนวทดลองJA Seazerและนักดนตรีพื้นบ้านKan Mikamiศิษย์เก่าWaseda Universityเช่นกันKohei Andoร่วมงานกับ Terayama ในตำแหน่งผู้ช่วยฝ่ายผลิต นักเขียนนิยายวิทยาศาสตร์Izumi Suzukiแสดงในผลงานของ Tenjō Sajiki และคณะได้จัดแสดงละครของ Suzuki เองบางเรื่อง^[8]นักเขียนบทละครRio Kishidaก็เป็นส่วนหนึ่งของบริษัทด้วย เธอมองว่า Terayama เป็นที่ปรึกษา และพวกเขาทำงานร่วมกันในShintokumaru ( Poison Boy ), The Audience SeatsและLemmings

เทะรายามะทดลองใช้ 'ละครเมือง' ซึ่งเป็นการเสียดสีชีวิตพลเมืองในรูปแบบจินตนาการ

ในปี 1967 Terayama ได้เปิดโรงภาพยนตร์และหอศิลป์ทดลองชื่อว่า 'Universal Gravitation' ซึ่งยังคงมีอยู่ที่มิซาวะในฐานะศูนย์ทรัพยากร นอกจากนี้ ยังมี Terayama Shuji Memorial Hall ซึ่งรวบรวมผลงานละคร นวนิยาย บทกวี ภาพถ่าย และผลงานส่วนตัวและของที่ระลึกจากการแสดงละครของเขาไว้มากมายในมิซาวะอีกด้วย

เตรายามะได้กำกับละคร 2 เรื่องที่เทศกาลศิลปะ Shiraz ร่วมกับคณะ Tenjo Sajiki ได้แก่เรื่อง "Origin of Blood" ในปี 1973 และเรื่อง "Ship of Folly" ในปี 1976 ในปี 1976 เขายังเป็นสมาชิกคณะกรรมการตัดสินในเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติเบอร์ลินครั้งที่ 26 อีกด้วย [ ^9]

พิพิธภัณฑ์ Shuji Terayama เปิดทำการในปี 1997 ในMisawa จังหวัด Aomoriโดยมีสิ่งของส่วนตัวบริจาคโดย Hatsu ผู้เป็นแม่ของเขา^[10]พิพิธภัณฑ์ได้รับการออกแบบโดยศิลปินภาพKiyoshi Awazuซึ่งเคยร่วมงานกับ Terayama มาก่อน^[11]ในปี 2015 ผู้อำนวยการพิพิธภัณฑ์คือกวี Eimei Sasaki ซึ่งเคยแสดงนำในThrow Away Your Books, Rally in the Streets (1968) มาก่อน ^[12]

หนังสือพิมพ์อาซาฮีชิม บุน ตั้งชื่อรางวัลตาม Terayama เมื่อมีการเปิดตัวรางวัล Asahi Performing Arts Awards ในปี 2544 ^[13] " รางวัล Terayama Shūjiมีวัตถุประสงค์เพื่อยกย่องนวัตกรรมทางศิลปะของบุคคลหรือองค์กรที่แสดงให้เห็นถึงนวัตกรรมทางศิลปะ" ^[14]อย่างไรก็ตาม รางวัลดังกล่าวถูกระงับในปี 2551 ^[15]

เทรายามะเขียนเนื้อเพลงให้กับเพลงต่างๆ มากมายซึ่งกลายเป็นเพลงฮิตตลอดกาล รวมถึงเพลง Kamome (Seagull) ของMaki Asakawa และ เพลง Toki ni wa haha ​​no nai ko no you ni (Sometimes like a motherless child) ของ Carmen Maki

ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2555 Tate Modernในลอนดอนเป็นเจ้าภาพจัดงานเชิดชู Terayama โดยมี Kyōko Kujō และผู้ช่วยผู้อำนวยการของ Terayama, Henrikku Morisaki เข้าร่วม^{[16] [17]}

ผลงานของเขามีชื่อเสียงในด้านการทดลองและรวมถึงแต่ไม่จำกัดเพียง:

• La Marie-Vision / Kegawa no Marie (1967)
• โยนหนังสือของคุณทิ้งไป ชุมนุมกันบนท้องถนน / โชโอ สุเทโย มาชิ เอ เดโย (1968)
• อาชญากรรมของดร. Gali-gari / Gali-gari Hakase no Hanzai (1969)
• เครื่องบินขับเคลื่อนด้วยพลังคน (1970)
• จาชูมอน (1971)
• รัน เมลอส / ฮาไชร์ เมลอส (1972)
• สงครามฝิ่น / อาเฮง เซนโซ (1972)
• หมายเหตุถึงคนตาบอด / Mojin Shokan (1973)
• ต้นกำเนิดของเลือด (1973)
• น็อค (1975)
• วารสารแห่งปีแห่งโรคระบาด / Ekibyo Ryuko-ki (1975)
• เรือแห่งความโง่เขลา (1976)
• ภาษาจีนกลางมหัศจรรย์ / Chugoku no Fushigina Yakunin (1977)
• เส้นทางสู่ผู้รับใช้ / นูฮิคุง (1978)
• Lemmings to the End of the World / Lemmings - Sekai no Hate Made Tsurettete (1979)

• พฤษภาคมสำหรับฉัน / Ware ni gogatsu wo (1957, กลอนฟรี)
• เพลงรักเท้าเปล่า / Hadashi no koiuta (1957 บทกวีร้อยแก้ว)
• หนังสือบนท้องฟ้า / Sora ni wa hon (1957, tanka )
• เลือดและข้าวสาลี / ชิ โตะ มูกิ (1958, ทันกะ)
• ถึงคุณคนเดียว / Hitoribocchi no anata ni (1965 บทกวีร้อยแก้ว)
• การตายในชนบท / Den-en ni shisu (1965, Tanka)
• กิ่งไม้สีทองของฉัน / Waga kinshihen (1973, ไฮกุ )
• Pollen voyage / Kafun-koukai (1975, ไฮกุ)

• Ah Wilderness / Aa, Kouya (1966 นวนิยาย)
• เรื่องสั้นแปลที่รวบรวมใน: The Crimson Thread of Abandon (2014) และWhen I was a Wolf (2018)

• Mothers / Haha-tachi (1967) กำกับโดยโทชิโอะ มัตสึโมโตะ
• Nanami: The Inferno of First Love (1968) กำกับโดยซูซึมิ ฮานิ
• การผจญภัยสุดอื้อฉาวของบุไรกัน (1970) กำกับโดยมาซาฮิโระ ชิโนะดะ
• Third Base (1978) กำกับโดยโยอิจิ ฮิงาชิ

• Catology (1960) (สูญหาย^[18] )
• เดอะเคจ / โอริ (1964)
• ซอสมะเขือเทศจักรพรรดิ์ / มะเขือเทศเคชัปปุโคเต (พ.ศ. 2514 ฉบับสั้น)
• สงครามแห่งแจน-เคน ปง / แจนเกน เซ็นโซ (1971)
• โรลเลอร์ / โรลล่า (1974)
• ผีเสื้อ / Chōfuku-ki (1974)
• คู่มือภาพยนตร์สำหรับคนหนุ่มสาว / Seishōnen no Tame no Eiga Nyūmon (1974)
• นิทานเขาวงกต / Meikyū-tan (1975)
• เรื่องของไข้ทรพิษ / Hōsō-tan疱瘡譚 (1975)
• เดอร์ โปรเซส / ชิมปัน (1975)
• Les Chants de Maldoror / มารุโดโรรุ โนะ อุตะ (1977)
• เดอะเอเรเซอร์ / เคชิโกมุ (1977)
• Shadow Film – ผู้หญิงสองหัว / Nitō-onna – Kage no Eiga (1977)
• เครื่องอ่าน / โชเคนกิ (1977)
• ความพยายามที่จะอธิบายการวัดของมนุษย์ / Issunbōshi o Kijutsusuru Kokoromi (1977)

• ซอสมะเขือเทศจักรพรรดิ์ / มะเขือเทศเคชัปปุโคเต (พ.ศ. 2514 ฉบับยาว)
• โยนหนังสือของคุณทิ้งไป ชุมนุมกันบนท้องถนน / โชโอ ซูเตโย มาชิ เอ เดโย (1971) ^{[19] [20]}
• ความตายในชนบท / Den'en ni Shisu (aka: "Pastoral Hide and Seek") (1974)
• นักมวย / โบคุซะ (1977)
• ผลไม้แห่งความหลงใหล / Shanhai Ijin Shokan (1981)
• เดอะเลมมิ่งส์ / เรมิงกุ (1983)
• เขาวงกตหญ้า / Kusa-meikyū (1983)
• Video Letter (1983, นำแสดงโดยชุนทาโร่ ทานิคาวะ )
• ลาก่อนเรือ / Saraba hakobune (1984)

• Photothèque imaginaire ของ Shuji Terayama - Les Gens de la famille Chien-Dieu (1975)

• การทิ้งระเบิดที่อาโอโมริในสงครามโลกครั้งที่ 2

• Sorgenfrei, Carol Fisher. Unspeakable Acts: The Avant-garde Theatre of Terayama Shuji And Postwar Japan, สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยฮาวาย (2005)
• Ridgely, Steven C.. "วัฒนธรรมต่อต้านญี่ปุ่น: ศิลปะต่อต้านสถาบันของ Terayama Shuji", สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมินนิโซตา (2011)
• Courdy, Keiko. “อิทธิพลของ Antonin Artaud ต่อ Terayama Shuji” ในโรงละครญี่ปุ่นและเวทีนานาชาติบริลล์ ไลเดน เนเธอร์แลนด์ (2000)

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับชูจิ เทรายามะ

• ชูจิ เตรายามะ ที่IMDb
• นิทรรศการย้อนหลังของ Tate Modern ลอนดอน 2012
• Experimental Image World ภาพยนตร์ 7 เล่มที่ UBUWEB
• บทสัมภาษณ์กับผู้ช่วยผู้กำกับของ Terayama Henrikku Morisaki
• พื้นที่ที่เกี่ยวข้องกับเทรายามะในโตเกียว (ภาษาญี่ปุ่น): -1- -2- -3-
• เรียงความเกี่ยวกับซอสมะเขือเทศจักรพรรดิในวารสาร Afterall ปี 2009
• โบรชัวร์ “Farewell to the Ark” จากเทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ปี 1985