Jump to content

Մասնակից:Susanna 333/Ավազարկղ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
«Near death» էջը վերահղված է այստեղ։ the comics այցելիր Near Death (comics) էջը։

Մոտալուտ մահվան փորձառություն (ՄՄՓ)` անձնական խոր զգացողություն, որը կապված է մահվան կամ մոտալուտ մահվան վախի հետ, որոնք հետազոտողները նկարագրում են որպես նույնատիպ հատկանիշներ։ Լավագույն դեպքում՝ ինչը դեպքերի մեծ մասի դեպքում այդպես է,[1] նման փորձառությունները կարող են ներառել մի շարք զգացողություններ, ինչպիսիք են՝ իրականության ընկալման անկարողությունը, օդում սավառնելու զգացողությունը, լիակատար խաղաղության զգացումը, անվտանգությունը, ջերմությունը, ուրախությունը, բացարձակ տարրալուծման զգացողությունը, կյանքի հիմնական իրադարձությունների վերանայումը, լույսի առկայությունը և մահացած հարազատներին տեսնելը։ Իսկ վատագույն դեպքում նման փորձառությունները կարող են ներառել տառապանքի, անհանգստության, հուսալքվածության, հսկայական դատարկության, դժոխային վայրերի և «սատանայի» տեսիլքներ:[1][2][3]

ՄՄՓ-ները սովորաբար առաջանում են շրջելի կլինիկական մահվան ժամանակ: ՄՄՓ-ների բացատրությունները տարբեր են՝ գիտականից մինչև կրոնական: Նյարդաբանական հետազոտությունը ենթադրում է, որ ՄՄՓ-ը սուբյեկտիվ երևույթ է, որը բխում է «մարմնի բազմազգայական ինտեգրացիայի խանգարումից», որը տեղի է ունենում կյանքին սպառնացող իրադարձությունների ժամանակ։[4] Որոշ գերբնական  և կրոնական համոզմունքներ հետմահու կյանքի մասին ներառում են նկարագրություններ, որոնք նման են ՄՄՓ-ներին:[2][5][6][7][8]

ԱՄՆ-ում մոտ ինը միլիոն մարդ հայտնել է ՄՄՓ-ի մասին՝  2011 թվականին Նյու Յորքի Գիտությունների ակադեմիայի Աննալսի ուսումնասիրության համաձայն: Այս մոտալուտ մահվան փորձառությունների մեծ մասը առաջացել է լուրջ վնասվածքի հետևանքով, որն ազդում է մարմնի կամ ուղեղի վրա:[9]

Ստուգաբանություն

Երանելիների վերելքը․ Հիերոնիմոս Բոսխը որոշ ՄՄՓ հետազոտողների կողմից ասոցացվում է ՄՄՓ տեսակետների հետ[10][11]

Համարժեք ֆրանսերեն expérience de mort imminente («մոտալուտ մահվան փորձառություն») տերմինն առաջարկվել է ֆրանսիացի հոգեբան և իմացաբան Վիկտոր Էգերի կողմից՝ 1890-ական թվականներին փիլիսոփաների և հոգեբանների միջև քննարկումների արդյունքում՝ կապված լեռնագնացների պատմությունների հետ, որոնք վերաբերում էին անկումների ժամանակ կյանքի ամբողջական պատկերի վերանայմանը։[12][13]

1892 թվականին Ալբերտ Հեյմը զեկուցել է մի շարք սուբյեկտիվ դիտարկումներ՝ կապված փայտամածներից ընկնող բանվորների, վնասվածքներ ստացած պատերազմի զինվորների, բարձրությունից ընկած լեռնագնացների կամ մահվան եզրին հայտնված այլ անձանց կողմից (մոտ խեղդվելու, դժբախտ պատահարների): Սա նաև առաջին դեպքն էր, երբ այս երևույթը նկարագրվեց որպես կլինիկական համախտանիշ։[14]

1968 թ.-ին Սելիա Գրինը հրապարակեց 400 մարդկանց՝ արտամարմնական փորձառությունների մասին վերլուծություն:[15] Սա առաջին փորձն էր ապահովելու նման փորձառությունների դասակարգում, որը պարզապես դիտվում էր որպես անոմալ ընկալման փորձառություններ կամ հալյուցինացիաներ:

1969 թ.-ին շվեյցարացի-ամերիկացի հոգեբույժ և մոտալուտ մահվան ուսումնասիրությունների ջատագով Էլիզաբեթ Քյուբլեր-Ռոսը հրատարակեց գիրք, որը կոչվում էր «Մահվան և մեռնելու մասին․ ինչ պետք է սովորեցնեն մեռնողները բժիշկներին, բուժքույրերին, հոգևորականությանը և իրենց իսկ ընտանիքներին»։[16]

«Մոտալուտ մահվան փորձառություն» տերմինն 1972 թվականին օգտագործել է Ջոն Ք. Լիլլին ։[17] Տերմինը տարածվել է 1975 թվականին հոգեբույժ Ռեյմոնդ Մուդիի աշխատանքի շնորհիվ, ով այն օգտագործել է որպես ընդհանուր տերմին տարբեր հասկացությունների համար ( կյանքի ընկալումը կորցնելու փորձառություն, «կյանքի ամբողջական պատկերի վերանայում», Լույս, թունել կամ սահման): [14]

Բնութագրերը

Ընդհանուր տարրեր

Հետազոտողները հայտնաբերել են ընդհանուր տարրեր, որոնք սահմանում են մոտալուտ մահվան փորձառությունները:[18] Բրյուս Գրեյսոնը պնդում է, որ փորձի ընդհանուր առանձնահատկությունները ներառում են ֆիզիկական մարմնից դուրս լինելու տպավորությունները, մահացած հարազատների և կրոնական գործիչների տեսիլքները, էգոտիկ և տարածաժամանակային սահմանների գերազանցումը:[19] Բազմաթիվ ընդհանուր տարրեր են հաղորդվել, թեև անձի մեկնաբանությունն այս իրադարձությունների վերաբերյալ հաճախ համապատասխանում է տվյալ անձի մշակութային, փիլիսոփայական կամ կրոնական համոզմունքներին, որ ունեցել է տվյալ փորձառությունը: Օրինակ՝ ԱՄՆ-ում, որտեղ բնակչության 46%-ը հավատում է պահապան հրեշտակներին, Լույսը հաճախ ընկալվում է որպես հրեշտակներ կամ մահացած սիրելիներ (կամ անհայտ են լինելու), մինչդեռ հինդուիստները հաճախ կընկալեն նրանց որպես մահվան աստծո սուրհանդակներ։[20][21]

Ընդհանուր հատկանիշներ, որոնք հաղորդվել են մոտալուտ մահվան փորձառություն ունեցած մարդկանց կողմից․

  • Մահացած լինելու զգացողություն/գիտակցություն[18]
  • Խաղաղության, բարեկեցության, ցավ չզգալու և այլ դրական հույզերի զգացում: Աշխարհից հեռացման զգացում։[18] Անվերապահ սիրո և ընդունման բուռն զգացում:[22] Էյֆորիկ զգացոցությունները։[23]
  • Մարմինը լքելու փորձառություն։ Մարմնի ընկալում արտաքին դիրքից, երբեմն դիտարկելով բժիշկ-մասնագետներին, որոնք կատարում են վերակենդանացում:[18][24]
  • «Թունելի փորձառություն» կամ խավարի մեջ մտնելը: Անցումով կամ աստիճաններով վեր բարձրանալու կամ անցնելու զգացում։[18][24]
  • Արագ շարժում դեպի և/կամ հանկարծակի ընկղմում հզոր լույսի մեջ (կամ «Լույսի էություն(ներ)» կամ «սպիտակ հագնված էակ(ներ)»), որոնք տելեպատիկորեն հաղորդակցվում են մարդու հետ:[25][18]
  • Մահացած սիրելիների հետ վերամիավորվելը։[24]
  • Ստանալով կյանքի ակնարկ, որը սովորաբար կոչվում է «կյանքը աչքի առաջով անցնել»։.[18]
  • Սահմանագծին հասնելը կամ սեփական մարմնին վերադառնալու սեփական կամ ուրիշների որոշումը, որը հաճախ ուղեկցվում է վերադառնալու դժկամությամբ:[18][24]
  • Հանկարծակի սեփական մարմին վերադառնալը։[26]
  • Կապը անհատի կողմից՝ պահպանված մշակութային համոզմունքների հետ, որոնք կարծես թելադրում են ՄՄՓ-ի միջոցով վերապրած որոշ երևույթներ, բայց ավելի շատ ազդում են դրանց հետագա մեկնաբանության վրա:.[20][Հղում աղբյուրներին]

Հարկ է նշել, որ Մարմինը լքելու փորձառությունը կարող է լինել ՄՄՓ-ի մի մասը, բայց այն կարող է տեղի ունենալ ոչ միայն այն դեպքում, երբ մարդ պատրաստվում է մահանալ, այլ նաև շատ այլ դեպքերում՝ ինչպիսիք են ուշագնացությունը, խոր քունը, ալկոհոլի կամ թմրամիջոցների օգտագործումը:[27]

Փուլեր

1975 թվականին հոգեբույժ Ռայմոնդ Մուդիի կողմից անցկացված ուսումնասիրությունը մոտ 150 հիվանդների վրա, ովքեր բոլորն էլ պնդում էին, որ ականատես են եղել ՄՄՓ-ի, ցույց է տվել, որ այն ունի ինը փուլ:

Դրանք են.[28]

  1. Հանկարծակի հանգստության և ցավի թեթևության զգացում
  2. Հանգստացնող ձայնի կամ այլաշխարհիկ երաժշտության ընկալում:
  3. Գիտակցությունը կամ ոգին բարձրանում է անձի մարմնից վերև, երբեմն կողքից դիտելով բժիշկ-մասնագետների վերակենդանացման փորձերը (ավտոսկոպիա):
  4. Անձի հոգին հեռանում է երկրային տիրույթից և արագորեն բարձրանում մութ տիեզերք՝ լույսի թունելի միջով:
  5. Կատարյալ «երկրային վայր» հասնելը։
  6. Հանդիպում «լույսի մարդկանց» հետ, որոնք սովորաբար մահացած ընկերներն ու ընտանիքի անդամներն են, ուրախ վերամիավորման ժամանակ:
  7. Հանդիպում աստծո/ պաշտամունքի այլ առարկայի հետ, որը հաճախ ընկալվում է որպես իրենց կրոնական մշակույթ, կամ որպես մաքուր սեր և լույս ճառաջող ինտենսիվ զանգված:
  8. Աստծո ներկայությամբ անձը ենթարկվում է կյանքի ակնթարթային վերանայման և հասկանում, թե ինչպես են իր բոլոր արարքները՝ լավ թե վատ, ազդել իր և ուրիշների վրա:
  9. Մարդը վերադառնում է իր երկրային մարմնին և կյանքին, քանի որ կա՛մ  նրան ասում են, որ դեռ մեռնելու ժամանակը չէ, կա՛մ ընտրության հնարավորություն է տրվում, և նա վերադառնում է՝ ի շահ ընտանիքի և սիրելիների:

Մուդին նաև բացատրել է, թե ինչպես է հնարավոր, որ ՄՄՓ-ը կարող է չունենալ այս փուլերից ցանկացած մեկը կամ բոլորն առհասարակ, և ինչպես կարող է այն տարբերվել՝ կախված անհատից։

Մուդին նկարագրում է ՄՄՓ հիվանդի նկատմամբ ճիշտ մոտեցումը՝ «Հարցրեք, լսեք, հաստատեք, կրթեք և ուղղեք»:[28] Հնարավոր շփոթության կամ ցնցումների պատճառով, որոնք վերագրվում են նրանց, ովքեր մոտալուտ մահվան փորձառություններ են ունենում, կարևոր է նրանց հետ հանգիստ և ըմբռնումով վերաբերվել ՄՄՓ-ից անմիջապես հետո:

Քենեթ Ռինգը (1980), ոգեշնչվելով Մուդիի առանձնացրած ինը փուլերից, դրանք էլ իրենց հերթին բաժանեց հինգ ենթափուլերի։ Դրանք հետևյալն են․[29]

  1. Հանգստություն
  2. Մարմից առանձնացում
  3. Մուտք՝ դեպի խավար
  4. Լույս տեսնելը
  5. Մուտք՝ դեպի գոյության մեկ այլ տիրույթ՝ լույսի միջոցով
Մուտք՝ դեպի խավար, լույս տեսնելը

Վերջնական փուլը մարդու վերակենդանացումն է։[30]

Շարլոտ Մարսիալը՝ նյարդահոգեբան Լիեժի համալսարանից և Լիեժի համալսարանական հիվանդանոցից, ղեկավարում էր մի խումբ, որը հետաքննում էր 154 ՄՄՓ դեպքեր, եզրակացրեց, որ չկա իրադարձությունների ֆիքսված հաջորդականություն:[31] Դոկտոր Իվոն Քեյսոնը դասակարգել է մոտալուտ մահվան փորձառությունների երեք տեսակ՝ «արտամարմնական», «առեղծվածային» կամ «սպիտակ լույս», կամ՝ «անհանգստացնող»:[32]

Կլինիկական հանգամանքներ

Քենեթ Ռինգը նշում է, որ ինքնասպանության փորձերից հետո եղած ՄՄՓ-ները վիճակագրորեն պակաս տհաճ չեն, քան այլ իրավիճակներից առաջացած ՄՄՓ-ները:[33]

Որոշ ՄՄՓ-ներ  տեղի են ունեցել ընդհանուր անզգայացման դեպքերի 22%-ի ժամանակ:[34]

Բրյուս Գրեյսոնը պարզեց, որ կա ՄՄՓ-ների ախտորոշման ճշգրտության որոշակի պակաս, ուստի նա ստեղծեց հարցաշար ՄՄՓ ունեցածների համար, որը բաղկացած էր 80 բնութագրերից՝ ուսումնասիրելու ընդհանուր ազդեցությունները, մեխանիզմները, զգացողություններն ու հակազդեցությունները:[35] Գրեյսոնը 1983 թվականին փոխարինեց այդ հարցաշարը հետազոտողների համար ընդունելի սանդղակով:[35]

Բրյուս Գրեյսի վերջնական ՄՄՓ սանդղակը [35]
Հարց և բաղադրիչ Ծանրակշիռ պատասխան
Կա՞ զգացողություն, որ ժամանակը արագ է ընթանում։ 2 = թվում է՝ ամեն ինչ կատարվում է միանգամից

1 = ընթանում է սովորականից ավելի արագ

0 = ոչ մեկը

Արդյո՞ք ձեր մտքերը արագ են ընթանում։ 2 = անհավանականորեն արագ

1 = սովորականից ավելի արագ

0 = ոչ մեկը

Տեսե՞լ եք անցյալի որոշ դրվագներ։ 2 = անցյալը հայտնվում է աչքիս առաջ՝ ինձնից անկախ

1 = հիշել եմ անցյալում տեղի ունեցած շատ դեպքեր

0 = ոչ մեկը

Արդյո՞ք ձեզ թվում է, որ հանկարծ սկսել եք ամեն ինչ հասկանալ։ 2 = տիեզերքի մասին

1 = իմ և այլոց մասին

0 = ոչ մեկը

Խաղաղության կամ բավարարվածության զգացում ունեցե՞լ եք։ 2 = անհավանական բավարարվածության և խաղաղության զգացում

1 = հանգստություն կամ թեթևություն

0 = ոչ մեկը

Ունեցե՞լ եք ուրախության զգացում։ 2 = անհավանական ուրախություն

1 = երջանկություն

0 = ոչ մեկը

Տիեզերքի հետ ներդաշնակության կամ միասնության զգացում ունեցե՞լ եք: 2 = միավորված աշխարհի հետ

1 = այլևս չկա կոնֆլիկտ բնության հետ

0 = ոչ մեկը

Դուք տեսե՞լ եք կամ զգացե՞լ եք, որ շրջապատված եք փայլուն լույսով: 2 = լույս՝ ակնհայտորեն առեղծվածային կամ այլաշխարհիկ ծագման

1 = անսովոր պայծառ լույս

0 = ոչ մեկը

Արդյո՞ք ձեր զգայարանները սովորականից ավելի վառ էին արձագանքում: 2 = անհավանականորեն ավելին

1 = սովորականից ավելի շատ

0 = ոչ մեկը

Թվում էր, թե տեղյա՞կ էիք, թե ինչ է կատարվում այլուր, կարծես 6-րդ զգայարանի միջոցով: 2 = այո, և փաստերը հետագայում հաստատվեցին

1 = այո, բայց դեռ չհաստատված փաստերով

0 = ոչ մեկը

Ապագայից տեսարաններ եղե՞լ են ձեզ մոտ: 2 = աշխարհի ապագայից

1 = անձնական ապագայից

0 = ոչ մեկը

Արդյո՞ք ձեզ զգացել եք առանձնացված ձեր ֆիզիկական մարմնից: 2 = ակնհայտորեն թողել է մարմինը և գոյություն է ունեցել դրանից դուրս

1 = կորցրել է մարմնի գիտակցությունը

0 = ոչ մեկը

Ունեցե՞լ եք զգացողություն, որ մուտք եք գործել ինչ-որ այլ, ոչ երկրային աշխարհ: 2 = Ակնհայտ առեղծվածային կամ ոչ երկրային թագավորություն

1 = Անծանոթ, տարօրինակ վայր

0 = ոչ մեկը

Ունեցե՞լ եք զգացողություն, որ հանդիպել եք միստիկ էակի կամ արարածի: 2 = Որոշակի էակ կամ միստիկ, այլաշխարհիկ ծագում ունեցող ձայն

1 = անճանաչելի ձայն

0 = ոչ մեկը

Դուք տեսե՞լ եք մահացած ոգինե կամ կրոնական դեմքերի: 2 = տեսել եմ

1 = զգացել եմ ներկայությունը

0 = ոչ մեկը

Արդյո՞ք հատել եք անդառնալիության սահմանը։ 2 = սահման, որը թույլատրված չէր հատել, կամ կամքին հակառակ վերադառնալ հետ՝ կյանք

1 = «Կյանք վերադառնալու» գիտակցված որոշում

0 = ոչ մեկը

Համաձայն Ռաշի վարկանշային սանդղակի մոդելի՝ Գրեյսի 16 ընտրովի հարցերից բաղկացած հարցաշարը համընդհանուր է և կարող է կիրառվել ցանկացած ՄՄՓ-ի դեպքում։ Այն տալիս է նույն արդյունքները՝ անկախ մարդու տարիքից և սեռից, փորձառության ինտենսիվությունից կամ հարցմանը մասնակցելու և հենց ՄՄՓ-ի միջև ընկած ժամանակահատվածից: 0-ից 32 տատանվող արդյունքների դեպքում միջին միավորը 15 է, իսկ միջինից ցածր առավելագույն շեղումը՝ 7: 7-ից ցածր միավորը համարվում է «թեթև» ՄՄՓ, 7-ից 21 միավորը «զգալի» ՄՄՓ է, իսկ 22 կամ ավելի բարձր միավորը «խոր» ՄՄՓ է:[36]

Այս սանդղակը օգնել է շատ հետազոտողների առաջ մղել և բարելավել իրենց հայտնագործությունը, հատկապես՝ դոկտոր Ջեֆրի Լոնգին: Լոնգը ձեռնամուխ եղավ բացահայտելու մոտալուտ մահվան փորձառությունների «էությունը»՝ հիմնականում կապված սրտի կանգով հիվանդների հետ՝ օգտագործելով այս սանդղակը և վերանայելով Մոտալուտ Մահվան Փորձառության ուսումնասիրման Հիմնադրամի ուսումնասիրությունները:[37]Նրա ապացույցների առաջին շարքը ցույց է տալիս, որ 1122 ՄՄՓ ունեցած մարդկանցից 835-ը կարծես զգում էին զգոնության և գիտակցության աճ, մինչդեռ ուսումնասիրությունները ցույց տվեցին, որ ուղեղի էլեկտրական ակտիվության որևէ նշան չկա: [38]Նրա ապացույցների երկրորդ շարքն ուսումնասիրում է ՄՄՓ ունեցած մարդկանց կողմից մշակված ճշգրտության աճը, որոնք սահմանում են իրենց վերակենդանացման գործընթացը 97,6% ճշգրտությամբ:[38]Լոնգը հավաքագրեց ապացույցների ևս յոթ այդպիսի շարք, որոնք բոլորն էլ ցույց են տալիս ՄՄՓ-ի փորձառությունների իրատեսությունը, սակայն դրանք բոլորն էլ ստուգելի չեն կամ սահմանված չեն այսօրվա բժշկական առաջընթացի և տեխնոլոգիայի միջոցով:[38] Ունենալով մարդկանց նման հսկայան թիվ (1000 մասնակիցների 95,6%-ը), որոնք հավաստում են ՄՄՓ-ները որպես իրական փորձ, նա եզրակացնում է, որ թեև ՄՄՓ-ը բժշկական առումով անբացատրելի են, սակայն, ամենայն հավանականությամբ, դրանք իրական երևույթներ են:[38]

Հետևանքներ

ՄՄՓ-ները կապված են անձի և կյանքի նկատմամբ հայացքների փոփոխության հետ:[39] Ռինգը բացահայտել է արժեքների և համոզմունքների փոփոխությունների շարք, որոնք կապված են այն մարդկանց հետ, որոնք մոտալուտ մահվան փորձառություն են ունեցել: Այս փոփոխությունների մեջ նա գտավ կյանքի հանդեպ ավելի մեծ գնահատանք, ավելի բարձր ինքնագնահատական, ավելի մեծ կարեկցանք ուրիշների հանդեպ,, ավելի քիչ մտահոգություն նյութական միջոցներ ձեռք բերելու համար, նպատակի և ինքնըմբռնման բարձր զգացում, սովորելու ցանկություն, բարձր ոգեշնչում, մոլորակի և էկոլոգիայի հանդեպ ավելի մեծ մտահոգություն, ավելի ինտուիտիվ լինելու զգացում։[39]Մահն այլևս նրան չէր անհանգստտացնում, և նա պնդում էր, որ ականատես է եղել հետմահու կյանքին:[40]Թեև մարդիկ, որոնք ունեցել են ՄՄՓ-ներ, դառնում են ավելի հոգևոր, սակայն դա չի նշանակում, որ նրանք անպայման դառնում են շատ ավելի կրոնապաշտ:

[41]Այնուամենայնիվ, ոչ բոլոր հետևանքներն են օգտակար,[42]և Գրեյսոնը նկարագրում է այն հանգամանքները, որոնցում վերաբերմունքի և վարքի փոփոխությունները կարող են հանգեցնել հոգեբանական-սոցիալական և հոգեբանական-հոգևոր խնդիրների:[43]

Պատմական ակնարկներ

ՄՄՓ-ները հիշատակվել են դեռևս հին ժամանակներից։[44] Մոտալուտ մահվան փորձառությունների մասին հայտնի ամենահին բժշկական զեկույցը գրվել է 18-րդ դարի ֆրանսիացի ռազմական բժիշկ Պիեռ-Ժան դյու Մոնշոյի կողմից, ով նկարագրել է նման դեպք իր «Բժշկության անեկդոտներ» գրքում:[45] Մոնշոն ենթադրեց, որ արյան ներհոսքը գրգռում է ուղեղը և, հետևաբար, առաջացրել է մոտալուտ մահվան փորձառություն:[45] 19-րդ դարում մի քանի ուսումնասիրություններ անցան առանձին դեպքերի սահմաններից՝ մեկը մասնավոր կերպով կատարված Հիսուս Քրիստոսի Վերջին Օրերի Սրբերի Եկեղեցու անդամների կողմից[46] և մեկը՝ Շվեյցարիայում: Մինչև 2005 թվականը հայտնի էր, որ համաշխարհային մշակույթների 95%-ը որոշակի հիշատակումներ են արել ՄՄՓ-ների մասին:[44]Մի շարք ավելի ժամանակակից աղբյուրներ հայտնում են մոտալուտ մահվան փորձառությունների դեպքերի մասին, ինչպիսիք են.

  • ծանր հիվանդների շրջանում 17% ՝ չորս տարբեր երկրների ինը հեռանկարային հետազոտություններում:[47]
  • Մարդկանց 10–20%-ը, ովքեր առերեսվել են մահվանը։[48]

Մոտալուտ մահվան ուսումնասիրությունները

Հիմնական հոդված՝ Near-death studies

Բրյուս Գրեյսոնը (հոգեբույժ), Քենեթ Ռինգը (հոգեբան) և Մայքլ Սաբոմը (սրտաբան) օգնեցին նոր թափ հաղորդել մոտալուտ մահվան ուսումնասիրությունների ոլորտին և ներկայացրին մոտալուտ մահվան փորձառությունների ուսումնասիրությունը ակադեմիական միջավայրում: 1975-ից մինչև 2005 թվականը ԱՄՆ-ում մոտ 2500 ինքնազեկուցված անհատներ վերանայվել են երևույթների հետահայաց ուսումնասիրություններում,[44]ևս 600-ը ԱՄՆ-ից դուրս՝ Արևմուտքում,[44]և 70-ը՝ Ասիայում:[44] Բացի այդ, հեռանկարային ուսումնասիրությունները հայտնաբերել են 270 անհատների: Դրանք վերանայում են անհատների խմբերը (օրինակ՝ շտապօգնության սենյակի ընտրված հիվանդները) և այնուհետև պարզում, թե ովքեր են ունեցել ՄՄՓ ուսումնասիրության ընթացքում. նման ուսումնասիրությունների կատարումն ավելի թանկ արժե:[44]Այս բոլոր ուսումնասիրություններն իրականացվել են մոտ 55 հետազոտողների կամ հետազոտողների թիմերի կողմից:[44]

Մելվին Լ. Մորզը, Գիտակցության գիտական ուսումնասիրության ինստիտուտի ղեկավարը, և նրա գործընկերները[49][50] ուսումնասիրել են մանկական բնակչության շրջանում մոտալուտ մահվան փորձառության դեպքերը:[51]

Միչիգանի համալսարանի գիտնականները բժիշկ Ջիմո Բորջիգինի գլխավորությամբ պարզել են, որ ուղեղի այն հատվածները, որոնք պատասխանատու են ներքին տեսողական փորձառության համար, ավելի ակտիվ են սրտի կանգի ժամանակ: Հետազոտության համաձայն՝ սրտի կանգի ժամանակ ուղեղի ակտիվության հանկարծակի աճը կարող է պատճառ հանդիսանալ, որ մարդիկ ընկալեն պայծառ սպիտակ լույս, երբ մոտալուտ մահվան փորձառություն ունեն:[52]

Ուղեղի գամմա ալիքների տատանումներից հետո, որը տեղի է ունենում ուղեղի ժամանակավոր-պարիետալ հանգույցի (ԺՊՀ) հետնամասում արագ տեղային ակտիվացումից հետո, մեռնող ուղեղում ակտիվացել են հեռահար, գլոբալ և միջկիսագնդային կապերը ԺՊՀ և նախաճակատային գոտիների միջև, ինչն ապացուցվեց ժամանակավոր-ճակատային, պարիետալ-ճակատային հետաձգված ակտիվացման միջոցով, ինչպես նաև ճակատային բլթի հանգույցների միջոցով, երբ սրտի հաճախությունը սկսեց նվազել: Հետաքրքիր է, որ հետին թեժ գոտիների և նախաճակատային հատվածների միջև երկարաժամկետ գամմա կապը մահամերձ շրջանում զգալիորեն ավելի բարձր էր բազային մակարդակից միայն նրանց համար, ովքեր հատում էին միջին գիծը: Ուսումնասիրությունները ցույց են տալիս, որ միջկիսագնդային սխեման կարևոր է հիշողության վերհիշման համար, և գամմա համաժամանակությունը միջնագծերի միջև կարևոր է ուսուցման, տեղեկատվության ինտեգրման և ընկալման համար:.[52]

Կլինիկական հետազոտություններ՝ ինֆարկտ տարած անձանց մոտ

Պարնիայի ուսումնասիրությունը 2001 թ․

2001 թվականին Սեմ Պարնիան և իր գործընկերները հրապարակեցին սրտի կաթվածից ողջ մնացածներիի մեկ տարվա ուսումնասիրության արդյունքները, որն անցկացվել էր Սաութհեմփթոնի գլխավոր հիվանդանոցում: Հարցմանը մասնացկել են 63 անձինք։ Կլինիկական մահից հետո նրանց վերակենդանացրել էին ՝ առանց զարկերակի, շնչառության և լայնացած բիբերով: Պարնիան և գործընկերները ուսումնասիրեցին արտամարմնական փորձառության արդյունքները՝ տեղադրելով առարկաներ այն հատվածներում, որտեղ հիվանդները, ըստ էության, կվերակենդանացվեին առաստաղին ուղղված կախովի տախտակների վրա, որոնք տեսանելի չեն հատակից: Այդ մարդկանցից չորսը փորձառություններ են ունեցել, որոնք, ըստ ուսումնասիրության չափանիշների, եղել են ՄՄՓ, բայց նրանցից ոչ մեկը չի ունեցել արտամարմնական փորձառություն: Այսպիսով, նրանք չկարողացան ճանաչել պատկերները։.[53][54][55]

Հոգեբան Քրիս Ֆրենչը հետազոտության վերաբերյալ գրել է, որ «ցավոք, զարմանալի կերպով, այս մարդկանցից և ոչ մեկի մոտ արտամարմնական փորձառություն չի եղել»:[54]

Վան Լոմելի ուսումնասիրությունը

Պիմ վան Լոմմել

2001թ.-ին հոլանդացի սրտաբան Պիմ վան Լոմմելը և նրա թիմը ՄՄՓ-ների վերաբերյալ հետազոտություն են անցկացրել՝ ներառելով սրտի կաթված տարած 344 հիվանդների, որոնք հաջողությամբ վերակենդանացվել են հոլանդական 10 հիվանդանոցներում: Հիվանդները, որոնք չեն դիմել ՄՄՓ-ի համար, որպես օրինակ են ծառայել այն հիվանդներին, ովքեր դիմել են, և մի շարք հոգեբանական (օրինակ՝ վախ սրտի կանգից առաջ), ժողովրդագրական (օրինակ՝ տարիք, սեռ), բժշկական (օրինակ՝ մեկից ավելի սրտանոթային վերակենդանացում ) և դեղաբանական տվյալներ համեմատվել են երկու խմբերի միջև: Աշխատանքը ներառում էր նաև երկայնական ուսումնասիրություն, որտեղ երկու խմբերը (նրանք, ովքեր ունեցել են ՄՄՓ և նրանք, ովքեր չեն ունեցել) համեմատվել են երկու և ութ տարիների ընթացքում կյանքի փոփոխությունների հետ: Հիվանդներից մեկն ուներ սովորական արտամարմնական փորձառություն։ Նա հայտնել է, որ կարողացել է տեսնել և վերհիշել սրտի կանգի ժամանակ տեղի ունեցած իրադարձությունները: Հիվանդանոցի անձնակազմը հաստատել է նրա պնդումները։ «Սա չէր համապատասխանում հալյուցինացիոն կամ պատրանքային փորձառություններին, քանի որ հիշողությունները համատեղելի էին, իրական և ստուգելի, այլ ոչ՝ երևակայական»:.[55][56]

Իրավիճակի գիտակցումը՝ վերակենդանացման ընթացքում ուսումնասիրման ժամանակ (AWARE)

Սաութեմփթոնի համալսարանում գտնվելու ժամանակ Պարնիան եղել է AWARE կոչվող ուսումնասիրության ղեկավարը, որը մեկնարկել է 2008 թվականին: Հետազոտությունը, որն ավարտվել է 2012 թվականին, ներառել է 33 հետազոտողների Մեծ Բրիտանիայի, Ավստրիայի և ԱՄՆ-ի 15 բժշկական կենտրոններից, ովքեր ստուգել են գիտակցությունը, հիշողությունները և իրավիճակի գիտակցումը սրտի կանգի ժամանակ: Տեսողական և լսողական իրազեկման մասին պնդումների ճշգրտությունը հետազոտվել է հատուկ թեստերի միջոցով:.[57] Նման փորձարկումներից մեկը ներառում էր դարակների տեղադրում, որոնց վրա կան տարբեր պատկերներ և ուղղված են դեպի առաստաղը, հետևաբար հիվանդանոցի անձնակազմի համար տեսանելի չէին այն սենյակներում, որտեղ ինֆարկտ տարած հիվանդների մոտ ավելի հավանական էր հայտնվել: Հետազոտության արդյունքները հրապարակվել են 2014 թվականի հոկտեմբերին։[58][59]

Արդյունքները վերլուծող վերանայման հոդվածը հայտնում է, որ կաթվածի 2060 դեպքերից, ինֆարկտ տարած 101-140 անձինք կարող են լրացնել հարցաթերթերը: Այս 101 անձանցից 9%-ի մոտ կարող է հայտնաբերվել ՄՄՓ։ Եվս երկու հիվանդ (հարցաթերթիկները լրացնողների 2%-ը) նկարագրվել են որպես «սրտի կանգի ժամանակ տեղի ունեցած իրադարձությունները տեսած և լսած»։ Այս երկու հիվանդների սրտի կանգը տեղի չի ունեցել առաստաղի դարակներով հագեցած տարածքներում, հետևաբար ոչ մի պատկեր չի կարող օգտագործվել տեսողական իրազեկման պահանջների օբյեկտիվ փորձարկման համար: Երկու հիվանդներից մեկը չափազանց հիվանդ էր, և նրա վերահաշվարկի ճշգրտությունը չհաջողվեց ստուգել: Երկրորդ հիվանդի դեպքում, սակայն, հնարավոր եղավ ստուգել փորձի ճշգրտությունը և ցույց տալ, որ իրավիճակի գիտակցումը պարադոքսալ կերպով տեղի է ունեցել սրտի կանգից մի քանի րոպե անց, այն ժամանակ, երբ «ուղեղը սովորաբար դադարում է գործել, իսկ կեղևի գործունեությունը դառնում է իզոէլեկտրական (այսինքն՝ առանց որևէ նկատելի էլեկտրական ակտիվության): Փորձը համատեղելի չէր պատրանքի, երևակայական իրադարձության կամ հալյուցինացիայի հետ, քանի որ տեսողությամբ (բացի առաստաղի դարակների պատկերներից) և լսողությամբ գիտակցումը կարող էր հաստատվել:[60]

2016 թվականի մայիսի դրությամբ, Միացյալ Թագավորության Clinical Trials Gateway-ի կայքում տեղադրված հրապարակումը նկարագրում էր AWARE II-ի պլանները՝ երկամյա բազմակենտրոն դիտողական ուսումնասիրություն՝ ինֆարկտ տարած 900-1500 հիվանդների մոտ, որտեղ ասվում էր, որ համապատասխան նյութերի հավաքագրումը սկսվել է 2014 թվականի օգոստոսի 1-ին և որ ծրագրված ավարտի ամսաթիվը 2017 թվականի մայիսի 31-ն էր:[61]Ուսումնասիրությունը երկարացվել է՝ շարունակվելով մինչև 2020 թվականը։[62]2019 թվականին հրապարակվել է 465 հիվանդի հետ ուսումնասիրության խտացված տարբերակի զեկույցը: Միայն մեկ հիվանդ էր հիշում լսողական գրգիռները, մինչդեռ ոչ ոք չէր հիշում տեսողականը:[63]

Մեդիտացիայի միջոցով առաջացած ՄՄՓ-ներ

Երեք տարվա երկայնական ուսումնասիրությունը ցույց է տվել, որ որոշ բուդդայական մեդիտացիայի պրակտիկանտներ ի վիճակի են որոշակի ժամանակահատվածում դիտավորյալ մոտալուտ մահվան փորձառություններ առաջացնել: Ի տարբերություն ավանդական ՄՄՓ-ների, մասնակիցները գիտակցաբար գիտակցում էին մեդիտացիայի արդյունքում առաջացած ՄՄՓ-ը և պահպանում էին վերահսկողությունը դրա բովանդակության և տևողության վրա։[64]Դալայ Լաման նաև պնդել է, որ փորձառու մեդիտատորները կարող են մեդիտացիայի ժամանակ դիտավորյալ դրդել ՄՄՓ վիճակ՝ կարողանալով ճանաչել և պահպանել այն:[65]

Բացատրական կաղապարներ

2005 թվականի վերանայված հոդվածում հոգեբան Քրիս Ֆրենչը[66] դասակարգեց կաղապարները, որոնք փորձում են առանձնացնել ՄՄՓ-ները երեք լայն խմբերի, որոնք «ո՛չ հստակ են, ո՛չ անկախ, բայց փոխարենը ցույց են տալիս զգալի համընկնումներ»՝ հոգևոր (կամ գերբնական), հոգեբանական և ֆիզիոլոգիական:

Հոգևոր կամ գերբնական (տրանսցենդենտալ) կաղապարներ

Ֆրենչն ամփոփում է այս մոդելը՝ ասելով. «ամենատարածված մեկնաբանությունն այն է, որ ՄՄՓ-ը հենց այն է, ինչ թվում է փորձ ունեցող անձին»:[66]ՄՄՓ-ը վկայում է հոգու կամ մտքի ոչ նյութական գոյությունը, որը հեռանում է մարմնից մահից հետո և տեղեկատվություն է տրամադրում ոչ նյութական աշխարհի մասին, որտեղ հոգին ճանապարհորդում է մահից հետո:[66]

Ըստ Գրեյսոնի՝[67] որոշ ՄՄՓ երևույթներ չեն կարող հեշտությամբ բացատրվել մարդու ֆիզիոլոգիայի և հոգեբանության մեր ներկայիս գիտելիքներով: Օրինակ, այն ժամանակ, երբ հիվանդները անգիտակից վիճակում են, նրանք կարող են ճշգրիտ նկարագրել իրադարձությունները որպես «տարածական տեսանկյունից արտամարմնական»: Ինֆարկտ տարած հիվանդների երկու տարբեր ուսումնասիրություններում նրանք, ովքեր հայտնել են, որ լքել են իրենց մարմինը, կարող են ճշգրիտ նկարագրել իրենց վերակենդանացման գործընթացը կամ անսպասելի իրադարձություններ, մինչդեռ մյուսները «նկարագրել են սխալ երևույթներ և գործընթացներ»։[67]Սեմ Պարնիան նաև անդրադառնում է սրտի կանգի երկու ուսումնասիրություններին և մեկ խոր հիպոթերմային շրջանառության դադարեցման ուսումնասիրությանը, որտեղ հիվանդները հայտնել են տեսողական և/կամ լսողական իրազեկման մասին, որը տեղի է ունեցել, երբ նրանց ուղեղի գործառույթը դադարել է: Այս զեկույցները «հաստատվում էին իրական և փաստացի տեղի ունեցած իրադարձություններով»:[68][60]

Իրականացվել են հինգ հեռանկարային հետազոտություններ՝ ստուգելու արտամարմնական ընկալումների ճշգրտությունը՝ տեղադրելով «անսովոր թիրախներ այն վայրերում, որոնք, ամենայն հավանականությամբ, կարող են տեսնել ՄՄՓ-ներ ունեցող անձինք, օրինակ՝ շտապ օգնության բաժանմունքի սենյակի վերին անկյունում, կորոնար թերապիայի կամ հիվանդանոցի վերակենդանացման բաժանմունքում»։ Տասներկու հիվանդներ հայտնել են, որ լքել են իրենց մարմինները, բայց ոչ ոք չի կարողացել նկարագրել թաքնված տեսողական թիրախները: Թեև սա փոքր նմուշ է, թաքնված թիրախները նկարագրելու ենթադրյալ արտամարմնական փորձառությունների ձախողումը հարցեր է առաջացնում վերը նկարագրված ենթադրյալ զեկույցների ճշգրտության վերաբերյալ:[67]

  • Որոշ հիվանդներ լողում էին թիրախների հակառակ ուղղությամբ
  • Որոշ հիվանդներ լողում էին հենց մարմնի վերևում, ուստի այնքան բարձր չէին թիրախները տեսնելու համար
  • Հիվանդներից մեկը հայտնել է, որ ինքը չափազանց կենտրոնացած էր մարմինը դիտելու վրա՝ ուստի որևէ թիրախ չի փնտրել: Նա նաև պնդում էր, որ ինքը կկարողանար տեսնել դրանք, եթե իրեն ասեին փնտրելու մասին:

Քննադատություն

Հոգեբան Ջեյմս Ալքոքը նկարագրել է ՄՄՓ հետազոտողների հետմահու կյանքի վերաբերյալ պնդումները որպես կեղծ գիտական:  Ալքոքը գրել է․  «հոգևոր կամ գերբնական մեկնաբանությունը հիմնված է տվյալների որոնման համոզմունքի վրա, այլ ոչ թե բացատրության փնտրտուքի վրա»:[69]Քրիս Ֆրենչը նշել է, որ գոյատևման մոտեցումը կարծես թե չի առաջացնում պարզ և ստուգելի վարկածներ: Անորոշության և գոյատևման մասին անճշտության պատճառով, այն կարող է բացատրվել ցանկացած հնարավոր բացահայտումներով, և, հետևաբար, կեղծելի է և ոչ գիտական»:[70]

Հոգեբանական կաղապարներ

Ֆրենչն ամփոփում է հիմնական հոգեբանական բացատրությունները, որոնք ներառում են՝ ապանձնավորումը, ակնկալիքների և տարանջատման կաղապարները:[71]

Ապանձնավորման կաղապար

Ապանձնավորման մոդելը առաջարկվել է 1970-ականներին հոգեբուժության պրոֆեսոր Ռասել Նոյեսի և կլինիկական հոգեբան Ռոյ Կլետիի կողմից, որը ենթադրում է, որ ՄՄՓ-ը ապանձնավորման ձև է, որն ի հայտ է գալիս հուզական պայմաններում, ինչպիսիք են կյանքին սպառնացող վտանգը, պոտենցիալ անխուսափելի վտանգը, և որ ՄՄՓ-ը կարող է լավագույնս ընկալվել որպես հալյուցինացիա:[71][72][73][74][75]Ըստ այս կաղապարի՝ նրանք, ովքեր գտնվել են մահվան եզրին, կտրվում են շրջապատից և սեփական մարմիններից, այլևս չեն ունենում հույզեր և ժամանակը իրական կերպով չեն ընկալում:[76]

Այս կաղապարն ունի մի շարք սահմանափակումներ՝ բացատրելու ՄՄՓ-ները այն անհատների համար, ովքեր չեն ունենում մարմնից դուրս գտնվելու զգացողություն․ ի տարբերություն ՄՄՓ-ների, փորձառությունները երազային են, տհաճ և բնութագրվում են որպես «անհանգստություն, խուճապ և դատարկություն»:[76]Բացի այդ, ՄՄՓ-ների ժամանակ անհատները մնում են շատ հստակ իրենց ինքնության վերաբերյալ, և նրանց ինքնության զգացումը չի փոխվում՝ ի տարբերություն նրանց, ովքեր ունենում են ապանձնավորում:[76]

Ակնկալիքների կաղապար

Մեկ այլ հոգեբանական տեսություն կոչվում է ակնկալիքների կաղապար: Ենթադրվում է, որ թեև այս փորձառությունները կարող են շատ իրական թվալ, սակայն դրանք իրականում ստեղծվել են մտքում՝ գիտակցաբար կամ ենթագիտակցաբար՝ ի պատասխան մահվան հետ առերեսմանը (կամ մահվան հետ ենթադրյալ առերեսման) սթրեսին և չեն համապատասխանում իրականությանը։ Ինչ-որ առումով դրանք նման են ցանկությունների իրականացման. քանի որ ինչ-որ մեկը կարծում էր, որ պատրաստվում է մահանալ, նրանք որոշակի հույզեր են ապրել՝ իրենց ակնկալած կամ ուզածին համապատասխան: Երկնային վայր պատկերացնելն իրականում նրանց համար միջոց էր հանգստացնելու իրենց՝ իմանալով, որ նրանք մոտ են մահվանը:[71]Անհատները օգտագործում են իրենց անձնական և մշակութային ակնկալիքները՝ պատկերացնելով մի սցենար, որը կպաշտպանի իրենց կյանքին սպառնացող անմիջական վտանգներից:[76]

Մարդկանց պատմությունները հաճախ տարբերվում են նրանց մահվան վերաբերյալ կրոնական և անձնական ակնկալիքներից, ինչը հակասում է այն վարկածին, որ նրանք կարող էին պատկերացնել մի սցենար՝ հիմնված իրենց մշակութային և անձնական ծագման վրա:[76]

Թեև ՄՄՓ տերմինն առաջին անգամ ստեղծվել է 1975 թվականին և առաջին անգամ էլ այդ ժամանակ նկարագրվել , ՄՄՓ-ների մասին վերջերս արված սահմանումները չեն տարբերվում 1975-ից ավելի վաղ հաղորդվածներից: Միակ բացառությունը թունելի ավելի հաճախակի նկարագրությունն է: Հետևաբար, այն փաստը, որ 1975թ.-ից հետո այդ փորձառությունների մասին տեղեկատվությունը կարող էր ավելի հեշտությամբ ձեռք բերվել, չի ազդել փորձառությունների հետ կապված մարդկանց զեկույցների վրա:[76] Այս մոդելի մեկ այլ թերություն կարելի է գտնել ՄՄՓ-ների՝ երեխաների մասին զեկույցներում: Երեխաների և մեծահասակների դեպքերը մեծ մասամբ նման են միմյանց՝ այն բացառությամբ, որ երեխաների վրա ավելի քիչ ազդեցություն են թողնում մահվան վերաբերյալ կրոնական և մշակութային պատկերացումները:[76]

Տարանջատման կաղապար

Ըստ տարանջատման կաղապարի՝ ՄՄՓ-ը փախուստի ձև է` անհատին սթրեսային իրադարձություններից պաշտպանելու համար: Ծայրահեղ հանգամանքներում որոշ մարդիկ կարող են հրաժարվել որոշակի անցանկալի զգացմունքներից, որպեսզի խուսափեն դրանց հետ կապված հուզական ազդեցությունից և տառապանքից: Անձը առանձնանում է նաև իր անմիջական շրջապատից:[71]

Ծննդյան կաղապար

Ծննդյան կաղապարը ենթադրում է, որ մոտալուտ մահվան փորձառությունները կարող են լինել ծննդաբերության տրավման վերապրելու ձև: Քանի որ երեխան արգանդի խավարից ճանապարհորդում է դեպի լույս և նրան ողջունում են բուժքույրական և բժշկական անձնակազմի սերն ու ջերմությունը, և այլն, ուստի առաջարկվեց, որ մահացող ուղեղը կարող է վերստեղծել թունելի միջով անցումը դեպի սեր, լույս և ջերմություն։[71]

Թունելի միջով մարմինը լքելու մասին զեկույցները հավասարապես հաճախ են հանդիպում և՛ կեսարյան հատման, և՛ բնական ճանապարհով ծննդաբերությամբ ծնված հիվանդների շրջանում: Բացի այդ, նորածինները չունեն «տեսողական ընկալում, տարածական հստակ կողմնորոշում՝ իրենց տեսողական պատկերների նկատմամբ, մտավոր զգոնություն և կեղևային կոդավորման կարողություն՝ ծննդյան հիշողությունները գրանցելու համար»:[76]

Հոգեբանական կաղապարներ

Առաջարկվել են ՄՄՓ-ի ֆիզիոլոգիական տեսությունների լայն շրջանակ՝ ներառյալ ուղեղի թթվածնային քաղցի, կամ թթվածնի բացակայության և ածխաթթու գազի ավելցուկի վրա հիմնված տեսությունները, էնդորֆինների և այլ նյարդային հաղորդիչների, ինչպես նաև ժամանակավոր բլթերի ոչ բնականոն ակտիվության մասին:[77]

Բժշկական գիտության և հոգեբուժության ոլորտի հետազոտողները ուսումնասիրել են փորձառության մեջ նյարդակենսաբանական գործոնները:[78]Հետազոտողների և մեկնաբանների թվում, ովքեր հակված են ընդգծել փորձառության նատուրալիստական և նյարդաբանական հիմքը, բրիտանացի հոգեբան Սյուզան Բլեքմորն է (1993), իր «մահացող ուղեղի հիպոթեզով»:

Նեյրոանատոմիական կաղապարներ

Ըստ Գրեյսոնի՝[79]առաջարկվել են բազմաթիվ նեյրոանատոմիական կաղապարներ, որտեղ ենթադրվում է, որ ՄՄՓ-ները ծագում են ուղեղի տարբեր անատոմիական հատվածներից, մասնավորապես՝ լիմբիական համակարգից, հիպոկամպից, ձախ ժամանակավոր բլթից, Ռեյսների մանրաթելից` ողնուղեղի կենտրոնական անցուղում, նախաճակատային կեղևից և աջ ժամանակավոր բլթից:

Նյարդաբաններ Օլաֆ Բլանկեն և Սեբաստիան Դիեգեսը (2009),[80]Շվեյցարիայի Լոզանի դաշնային պոլիտեխնիկական դպրոցից, առաջարկում են ուղեղի վրա հիմնված ՄՄՓ-ների երկու տեսակ կաղապարներ.

  • 1-ին տիպի ՄՄՓ-ները պայմանավորված են երկկողմանի ճակատային և ծոծրակային, բայց հիմնականում աջ կիսագնդի ուղեղի վնասվածքով, որն ազդում է աջ ժամանակային պարիետալ հանգույցի վրա և բնութագրվում է արտամարմնական փորձառություններով, ժամանակի փոփոխված զգացողությամբ, թռչելու զգացողությամբ, թեթև շարժմամբ և թռիչքով:[81]
  • 2-րդ տիպի ՄՄՓ-ները պայմանավորված են նաև երկկողմանի ճակատային և ծոծրակային, բայց հիմնականում ձախ կիսագնդի ուղեղի վնասվածքով, որն ազդում է ձախ ժամանակավոր պարիետալ հանգույցի վրա և բնութագրվում է ներկայության զգացումով, հոգիների հետ հանդիպումով և հաղորդակցությամբ, փայլուն մարմիններ տեսնելով, ինչպես նաև ձայներ, աղմուկ և երաժշտություն առանց վեկցիայի:[81]

Նրանք ենթադրում են, որ երկկողմանի ծոծրակային կեղևի վնասումը կարող է հանգեցնել ՄՄՓ-ների տեսողական առանձնահատկությունների, ինչպիսիք են թունելի կամ լույսերի տեսնելը, և «միակողմանի կամ երկկողմանի ժամանակավոր բլթի կառուցվածքների՝ հիպոկամպի և ամիգդալայի վնասումը», կարող է հանգեցնել հուզական փորձառությունների, հիշողության հետադարձ կապի կամ կյանքի վերանայմանը։ Նրանք եզրակացրին, որ ապագա նեյրոգիտական հետազոտությունները, հավանաբար, կբացահայտեն ՄՄՓ-ի նեյրոանատոմիական հիմքը, որը կհանգեցնի առարկայի ապամիստիկացմանը՝ առանց պարանորմալ բացատրությունների կարիքի:[81]

Անիմացիա՝ մարդու ձախ ժամանակավոր բիլթ

Ֆրենչը նշել է․ «Ժամանակավոր բիլթը ամենայն հավանականությամբ ներգրավված է ՄՄՓ-ների մեջ, հաշվի առնելով, որ ինչպես հայտնի է, այս հատվածի և՛ կեղևային վնասումը, և՛ ուղղակի կեղևային գրգռումը առաջացնում են ՄՄՓ-ին համապատասխանող մի շարք փորձառություններ, ներառյալ արտամարմնական փորձառությունները, հալյուցինացիաները, հիշողության վերհուշ»:[77]

Վանհաուդենհույսեն և այլք (2009) զեկուցել են, որ ուղեղի խոր խթանման և նեյրոպատկերման կիրառմամբ վերջին ուսումնասիրությունները ցույց են տվել, որ արտամարմնական փորձառությունները առաջանում են ժամանակավոր պարիետալ հանգույցում թերի բազմազգայական ինտեգրման հետևանքով, և որ շարունակական ուսումնասիրությունները նպատակ ունեն հետագայում բացահայտել մոտալուտ մահվան փորձառությունների ֆունկցիոնալ նեյրոանատոմիան՝ ստանդարտացված էլեկտրաէնցեֆալոգրամ ձայնագրման միջոցներով:[82]

Քննադատություն

Բլանկը և այլք[81]խոստովանում են, որ իրենց մոդելը մնում է ենթադրական՝ տվյալների բացակայության պատճառով: Բացի այդ, ուղեղի գրգռվածություն ունեցողների զեկույցները գրեթե նման չէին արտամարմնական փորձառության, որոնք հաղորդում էին նրանք, ովքեր ունեին ՄՄՓ, որոնք հիմնականում բնութագրվում էին բարձրության զգացումով և (հաճախ սահմանափակ) տարածության իրազեկմամբ, մինչդեռ ՄՄՓ-ների այլ բնութագրերը բացակայում էին: Նշվել են նաև այնպիսի անոմալիաներ, ինչպիսիք են քարտեզներ տեսնելը, կիսատ մարմինները և կրկնօրինակումները:[83][84]

Նմանապես, Գրեյսոնը[79]գրում է, որ թեև առաջարկվող նեյրոանատոմիական մոդելներից մի քանիսը կամ որևէ մեկը կարող է ծառայել բացատրելու ՄՄՓ-ները և ուղիները, որոնց միջոցով դրանք արտահայտվում են, դրանք այս փուլում մնում են ենթադրական, քանի որ չեն փորձարկվել փորձնական ուսումնասիրություններում:[79]

Նյարդաքիմիական կաղապարներ

Որոշ տեսություններ ՄՄՓ-ի դեպքերը բացատրում են որպես վերակենդանացման ժամանակ օգտագործվող դեղամիջոցների արդյունք (վերակենդանացման հետեւանքով առաջացած ՄՄՓ-ների դեպքում), օրինակ՝ կետամինը կամ էնդոգեն քիմիական նյութեր (նեյրոհաղորդիչներ), որոնք ազդանշաններ են փոխանցում ուղեղի բջիջների միջև.[77]

  • Ութսունականների սկզբին Դենիել Կարը գրել է, որ ՄՄՓ-ը ունի բնութագրեր, որոնք վկայում են լիմբիական բլթի համախտանիշի մասին, և որ ՄՄՓ-ը կարող է բացատրվել ուղեղում էնդորֆինների և էնկեֆալինների արտազատմամբ:[85][86] Էնդորֆինները էնդոգեն մոլեկուլներ են, որոնք «արտազատվում են սթրեսի ժամանակ և հանգեցնում են ցավի ընկալման նվազմանը և հաճելի, նույնիսկ երանելի էմոցիոնալ վիճակի»:[77]
  • Ջադսոնը և Ուիլթշոուն (1983թ.) նշել են, թե ինչպես էնդորֆին արգելափակող նյութերի օգտագործումը, ինչպիսին է նալոքսոնը, երբեմն հաղորդվում է, որ կարող է հանգեցնել «դժոխային» ՄՄՓ-ի:[87] Սա համահունչ կլինի էնդորֆինների դերի հետ՝ առաջացնելով «դրական էմոցիոնալ երանգ ՄՄՓ-ների մեծամասնության նկատմամբ»։[77]
  • Մորզը և այլք (1989) առաջարկել են մոդել, որը պնդում է, որ սերոտոնինը ավելի կարևոր դեր է խաղացել, քան էնդորֆինները՝ ՄՄՓ-ների առաջացման գործում՝[88]«առնվազն առեղծվածային հալյուցինացիաների և արտամարմնական փորձառության առնչությամբ»:[77]
  • 2019-ի լայնածավալ ուսումնասիրությունը ցույց է տվել, որ կետամինը, Սալվիա Դիվինորումը և Դիմեթիլտրիպտամինը (և դասական այլ հոգեներգործուն նյութեր) կապված են մոտալուտ մահվան փորձառությունների հետ:[89]
Քննադատություն

Ըստ Պարնիայի, նյարդաքիմիական մոդելները չեն ապահովվում տվյալների հիման վրա: Սա ճիշտ է «Մեթիլ-ասպարտատի թթվի ընկալիչների ակտիվացման, սերոտոնինի և էնդորֆինի արտազտման» մոդելների համար:[90]Պարնիան գրում է, որ ոչ մի տվյալ չի հավաքվել մանրակրկիտ փորձերի միջոցով՝ աջակցելու «հնարավոր պատճառահետևանքային կապը» նյարդաքիմիական գործոնների և ՄՄՓ փորձառությունների միջև:[91]

Բազմագործոնային կաղապարներ

1989թ.-ին ՄՄՓ-ների համար առաջին պաշտոնական նեյրոկենսաբանական մոդելը ներառում էր էնդորֆիններ, լիմբիական համակարգի նյարդային հաղորդիչներ, ժամանակավոր բիլթ և ուղեղի այլ մասեր:[92]Դրանց մոդելի ընդլայնումները և տատանումները գալիս են այնպիսի գիտնականներից, ինչպիսիք են Լուի Էփլբին (1989 թ.)։[93]

Այլ հեղինակներ ենթադրում են, որ մոտալուտ մահվան փորձառությունների բոլոր բաղադրիչները կարող են ամբողջությամբ բացատրվել հոգեբանական կամ նեյրոֆիզիոլոգիական մեխանիզմների միջոցով, թեև հեղինակները ընդունում են, որ այս վարկածները պետք է փորձարկվեն գիտության կողմից:[94]

Թթվածնային ցածր մակարդակների (և G-LOC) կաղապարներ

Արյան մեջ թթվածնի ցածր մակարդակը (հիպօքսիա կամ անօքսիա) ենթադրվում է, որ առաջացնում է հալյուցինացիաներ և, հետևաբար, հնարավոր կերպով բացատրում է ՄՄՓ-ները:[95][77]Այն պայմանավորված է նրանով, որ թթվածնի ցածր մակարդակը բնութագրվում է կյանքին սպառնացող իրավիճակներով, ինչպես նաև ՄՄՓ-ների և գերծանրաբեռնվածության հետևանքով առաջացած գիտակցության կորստի (G-LOC) դեպքերի ակնհայտ նմանությամբ:

Այս դեպքերը նկատվում են կործանվող օդանավերի օդաչուների մոտ, որոնք զգում են շատ արագ և ինտենսիվ արագացում, ինչը հանգեցնում է ուղեղի բավարար արյան մատակարարման բացակայությանը: Ուինըրին[96]ուսումնասիրել է գրեթե 1000 դեպք և նշել, թե ինչպես են փորձառությունները հաճախ ներառում «թունելային պատկեր և պայծառ լույսեր, լողալու զգացողություն, ավտոմատ շարժում, ավտոսկոպիա, արտամարմնական փորձառություն, իրեն չանհանգստացնելու ցանկություն, մարմնի կաթվածահարության զգացում, գեղեցիկ վայրերի վառ երազներ, հաճելի զգացողություններ, էյֆորիայի հոգեբանական փոփոխություններ և տարանջատված լինելու զգացում, ընդգրկում ընկերների և ընտանիքի, նախկինում տեղի ունեցած հիշողությունների և մտքերի, հիշարժան փորձառությունների (երբ այն կարելի է հիշել), կեղծ հիշողություններ և փորձառությունն ընկալելու անհագ ցանկություն»:[77][96]

Այնուամենայնիվ, արագացումից առաջացած հիպօքսիայի հիմնական բնութագրերն են «վերջույթների ռիթմիկ ցնցումները, ուշագնացության սկզբից անմիջապես առաջ իրադարձությունների վատթար հիշողությունը, վերջույթների ծակծկոցը...», որոնք չեն նկատվում ՄՄՓ-ների ժամանակ:[95]Նաև G-LOC դեպքերը չեն ներկայացնում կյանքի ակնարկներ, առեղծվածային փորձառություններ և «երկարատև տրանսֆորմացիոն հետևանքներ», թեև դա կարող է պայմանավորված լինել այն հանգամանքով, որ անհատները մահանալու մտքեր չունեն:[77]

Նաև հիպօքսիկ հալյուցինացիաները բնութագրվում են «անհանգստությամբ և նյարդային պահվածքով», և դա շատ տարբերվում է մոտալուտ մահվան փորձառություններից, որոնք սուբյեկտները համարում են հաճելի:[79]

Արյան մեջ գազի մակարդակի փոփոխման մոդելներ

Որոշ հետազոտողներ ուսումնասիրել են՝ արդյոք հիպերկարբիան կամ ածխածնի երկօքսիդի նորմալից բարձր մակարդակները կարող են բացատրել ՄՄՓ-ների առաջացումը: Այնուամենայնիվ, ուսումնասիրությունները դժվար են մեկնաբանել, քանի որ ՄՄՓ-ները դիտվել են ինչպես ածխածնի երկօքսիդի բարձր մակարդակով, այնպես էլ ցածր մակարդակով, և այլ ուսումնասիրություններ դիտարկում են ՄՄՓ-ները, երբ մակարդակները չեն փոխվել, սակայն այդ գործոնների վերաբերյալ բավարար տվյալներ չկան:[95]

Այլ կաղապարներ

Ֆրենչը նշում է, որ որոշ զեկույցներ ՄՄՓ-ների մասին կարող են առնվազն հիմնված լինել կեղծ հիշողությունների վրա։[97]

Կարևոր հարց է՝ արդյոք հնարավո՞ր է վերակենդանացում վերապրածների փթթուն փորձառությունները «վերածել» հոգեախտաբանական հիմնական երևույթների, օրինակ՝ ակոազմների (ոչ խոսքային լսողական հալյուցինացիաներ), տեսողական դաշտի կենտրոնական նեղացման, ավտոսկոպիայի, տեսողական հալյուցինացիաների, լիմբիական և հիշողության կառուցվածքների ակտիվացման ՝ ըստ Մուդիի փուլերի։ Ախտանիշները ենթադրում են կլինիկական մահվան պայմաններում ծոծրակային և ժամանակավոր կեղևների առաջնային ախտահարում։ Սա կարող է համընկնել պաթոկլիզի թեզի հետ՝ ուղեղի հատուկ մասերի առաջինը վնասվելու հակմանը որևէ հիվանդության, թթվածնի պակասի կամ թերսնման դեպքում, որը սահմանվել է ութսուն տարի առաջ Սեսիլ Ֆոգտ-Մուգնիերի և Օսկար Ֆոգտի կողմից։[98]

Նյարդաբանության պրոֆեսոր Թերենս Հայնսը (2003 թ.) պնդում էր, որ մոտալուտ մահվան փորձառությունները հալյուցինացիաներ են, որոնք առաջանում են ուղեղի անօքսիայի, թմրամիջոցների կամ ուղեղի վնասման հետևանքով:[99]

Գրեյսոնը կասկածի տակ է դրել մատերիալիստական միտք-ուղեղ ինքնության մոդելի համարժեքությունը ՄՄՓ-ների բացատրության համար:[100]ՄՄՓ-ը հաճախ ներառում է վառ և բարդ մտածողություն, զգացողություններ և հիշողության ձևավորում ընդհանուր անզգայացման ժամանակ, ուղեղի ֆունկցիայի ամբողջական անջատման կամ սրտի կանգի ժամանակ ուղեղային արյան հոսքի և թթվածնի կլանման գրեթե ամբողջական դադարեցման պայմաններում: Մատերիալիստական մոդելները կանխատեսում են, որ նման գիտակցական փորձառությունները պետք է անհնարին լինեն այս պայմաններում: Դասական մատերիալիստական հոգեբանության մտքի-ուղեղի ինքնության մոդելը կարող է ընդլայնվել ՄՄՓ-ի համարժեք բացատրության համար:[փա՞ստ]

See also

References

  1. ↑ 1,0 1,1 Bush NE, Greyson B (November–December 2014). «Distressing Near-Death Experiences: The Basics». Mo Med. 111 (6): 486–90. PMC 6173534. PMID 25665233.
  2. ↑ 2,0 2,1 Sleutjes, A; Moreira-Almeida, A; Greyson, B (2014). «Almost 40 years investigating near-death experiences: an overview of mainstream scientific journals». J. Nerv. Ment. Dis. 202 (11): 833–6. doi:10.1097/NMD.0000000000000205. PMID 25357254. S2CID 16765929.
  3. ↑ Bassham, Gregory (2005). Critical Thinking: A Student's Untroduction (2nd ed.). Boston: McGraw-Hill. էջ 485. ISBN 978-0-07-287959-9.
  4. ↑ Blanke, Olaf (2009). The Neurology of Consciousness. London: London: Academic Publishers, 2009. էջեր 303–324. ISBN 978-0-12-374168-4.
  5. ↑ Leaving Body And Life Behind: lnco.epfl.ch Արխիվացված 2014-02-07 Wayback Machine
  6. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «Mauro1992pop» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  7. ↑ Vincent, Jean-Louis (2009). «Towards a Neuro-scientific Explanation of Near-death Experiences?». Yearbook of Intensive Care and Emergency Medicine. [S.l.]: Springer New York. էջեր 961–968. CiteSeerX 10.1.1.368.4580. doi:10.1007/978-3-540-92276-6_85. ISBN 978-0-387-92277-5.
  8. ↑ Blanke O, Ortigue S, Landis T, Seeck M. Stimulating illusory own‐body perceptions. Nature2002; 419: 269–70.
  9. ↑ Out‐of‐body experience and autoscopy of neurological origin.Brain, Volume 127, Issue 2, February 2004, Pages 243–258, Olaf Blanke, Theodor Landis, Laurent Spinelli, Margitta Seeck.
  10. ↑ Pim van Lommel (2010). Consciousness Beyond Life: The science of the near-death experience. HarperOne. ISBN 978-0-06-177725-7.
  11. ↑ Carr, Daniel (1982). «Pathophysiology of Stress-Induced Limbic Lobe Dysfunction: A Hypothesis Relevant to Near-Death Experiences». Anabiosis: The Journal of Near-Death Studies. 2: 75–89.
  12. ↑ Judson, I. R; Wiltshaw, E. (1983). «A near-death experience». Lancet. 322 (8349): 561–562. doi:10.1016/s0140-6736(83)90582-2. PMID 6136705. S2CID 13016282.
  13. ↑ Morse, M. L; Venecia, D; Milstein, J. (1989). «Near-death experiences: A neurophysiological explanatory model». Journal of Near-Death Studies. 8: 45–53. doi:10.1007/BF01076138. S2CID 18026980.
  14. ↑ 14,0 14,1 Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «Greyson2014» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  15. ↑ Green, C., Out-of-the-body Experiences, London: Hamish Hamilton, 1968.
  16. ↑ Broom, Sara (30 August 2004). «Milestones - TIME». Արխիվացված է օրիգինալից 2009-02-24-ին. Վերցված է 2023-08-15-ին.
  17. ↑ Saavedra-Aguilar, J.C.; Gómez-Jeria, Juan S. (1989). «A Neurobiological Model for Near-Death Experiences» (PDF). Journal of Near-Death Studies. 7 (4): 205–222. doi:10.1007/bf01074007. S2CID 189940970. Վերցված է 14 August 2020-ին.
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 18,4 18,5 18,6 18,7 Mauro, James. "Bright lights, big mystery", Psychology Today, July 1992.
  19. ↑ Mobbs, Dean; Watt, Caroline (October 2011). «There is nothing paranormal about near-death experiences: how neuroscience can explain seeing bright lights, meeting the dead, or being convinced you are one of them» (PDF). Trends in Cognitive Sciences. 15 (10): 447–449. doi:10.1016/j.tics.2011.07.010. hdl:20.500.11820/18d7f026-76f4-4d99-8f39-8b6ac51b6069. PMID 21852181. S2CID 6080825.
  20. ↑ 20,0 20,1 Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «handbook» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  21. ↑ Kennard, Mary J (1998). «A Visit from an Angel». The American Journal of Nursing. 98 (3): 48–51. doi:10.1097/00000446-199803000-00041. PMID 9536180.
  22. ↑ French, Chris (2001). «Dying to Know the Truth: Visions of a Dying Brain, or False Memories?». Lancet. 358 (9298): 2010–2011. doi:10.1016/s0140-6736(01)07133-1. PMID 11755600. S2CID 33004716.
  23. ↑ Newman, Tim (April 27, 2016). «Near-death experiences: Fact or fantasy?». MedicalNewsToday.
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 24,3 Morse, M; Conner, D; Tyler, D (June 1985). «Near-death experiences in a pediatric population. A preliminary report». Am. J. Dis. Child. 139 (6): 595–600. doi:10.1001/archpedi.1985.02140080065034. PMID 4003364.
  25. ↑ Hines, Terence (2002). Pseudoscience and the Paranormal (2nd ed.). Amherst, N.Y.: Prometheus Books. էջեր 101–104. ISBN 978-1-57392-979-0.
  26. ↑ Moody, Raymond (1975). Life After Life. Mockingbird Books. ISBN 978-0-89176-037-5.
  27. ↑ Hagan III, John C. (November 18, 2018). «The Near-Death Experience: Diagnosis and Treatment Of a Common Medical Syndrome». Clinical Oncology News.
  28. ↑ 28,0 28,1 Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «
    32» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  29. ↑ Ring, K. (1980). Life at death: A scientific investigation of the near-death experience. New York: Coward, McCann, & Geoghegan., p. 40
  30. ↑ Hagan III, John C. (November 12, 2018). «The Near-Death Experience: Diagnosis and Treatment Of a Common Medical Syndrome». Clinical Oncology News.
  31. ↑ «What happens when you die? Scientists attempt to find out how similar near-death experiences really are». Newsweek (անգլերեն). 2017-07-27. Արխիվացված է օրիգինալից 2019-12-22-ին. Վերցված է 2018-09-26-ին.
  32. ↑ Kason, Yvonne (2019). Touched by the Light: Exploring Spiritually Transformative Experiences. Toronto, Canada: Dundurn Press. էջեր 75–101. ISBN 9781459745513.
  33. ↑ Ring, Kenneth. Heading toward Omega. In search of the Meaning of Near-Death Experience, 1984, p. 45. "Subsequent research on suicide-related NDEs by Stephen Franklin and myself [Ring] and by Bruce Greyson has also confirmed my earlier tentative findings the NDEs following suicide attempts, however induced, conform to the classic prototype."
  34. ↑ Greyson, Bruce (2010). «Implications of near-death experiences for a postmaterialist psychology». Psychology of Religion and Spirituality. 2 (1): 37–45. doi:10.1037/a0018548.
  35. ↑ 35,0 35,1 35,2 Greyson, Bruce (1983). «The Near-Death Experience Scale Construction, Reliability, and Validity» (PDF). The Journal of Nervous and Mental Disease. 171 (6): 369–375. doi:10.1097/00005053-198306000-00007. PMID 6854303.
  36. ↑ Khanna, Surbhi; Greyson, Bruce (2014). «Near-Death Experiences and Spiritual Well-Being». Journal of Religion and Health. 53 (6): 1605–1615. doi:10.1007/s10943-013-9723-0. JSTOR 24485267. PMID 23625172. S2CID 8578903. Վերցված է 2022-05-12-ին. «Scores on the NDE Scale can range from 0 to 32; the mean score of NDErs is 15; and a score of 7, one standard deviation below the mean, is generally used as a criterion for considering an experience to be an NDE (Greyson 1983). For the purpose of this study, we categorized NDEs by "depth," with NDE Scale scores less than one standard deviation below the mean considered "subtle," those less than one standard deviation above the mean considered "deep," and those greater than 1 standard deviation above the mean considered "profound."»
  37. ↑ «About Jeff & Jody». Near-Death Experience Research Foundation.
  38. ↑ 38,0 38,1 38,2 38,3 Long, Jeffrey (2014). «Near-Death Experiences Evidence for Their Reality». Missouri Medicine. 111 (5): 372–380. PMC 6172100. PMID 25438351.
  39. ↑ 39,0 39,1 Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «Mauro1992pop3» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  40. ↑ Mendoza, Marilyn A. (March 12, 2018). «Aftereffects of the Near Death Experience». Psychology Today.
  41. ↑ Bendix, Aria (19 March 2022). «People describe near-death experiences in an eerily similar way. They've convinced some researchers that an afterlife exists». Business Insider (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է 2022-08-15-ին.
  42. ↑ Orne, RM (June 1995). «The meaning of survival: the early aftermath of a near-death experience». Res Nurs Health. 18 (3): 239–47. doi:10.1002/nur.4770180307. PMID 7754094.
  43. ↑ Greyson, B (May 1997). «The near-death experience as a focus of clinical attention». J. Nerv. Ment. Dis. 185 (5): 327–34. doi:10.1097/00005053-199705000-00007. PMID 9171810.
  44. ↑ 44,0 44,1 44,2 44,3 44,4 44,5 44,6 Holden, Janice Miner; Greyson, Bruce; James, Debbie, eds. (Jun 22, 2009). «The Field of Near-Death Studies: Past, Present and Future». The Handbook of Near-Death Experiences: Thirty Years of Investigation. Greenwood Publishing Group. էջեր 1–16. ISBN 978-0-313-35864-7.
  45. ↑ 45,0 45,1 Gholipour, Bahar (July 24, 2014). «Oldest Medical Report of Near-Death Experience Discovered». Live Science. Վերցված է October 16, 2018-ին.
  46. ↑ Top, Brent L. (2019). «The Near-Death Experience | Religious Studies Center». rsc.byu.edu.
  47. ↑ Zingrone, N L (2009). «Pleasurable Western adult near-death experiences: Features, circumstances, and incidence». In Holden, J M; Greyson, B; James, D (eds.). The Handbook of Near-Death Experiences: Thirty Years of Investigation (2009 ed.). Santa Barbara, California: Praeger-ABC-CLIO. էջեր 17–40. ISBN 978-0313358647.
  48. ↑ Greyson, Bruce (2014). «Chapter 12: Near-Death Experiences». In Cardeña, Etzel; Lynn, Steven Jay; Krippner, Stanley (eds.). Varieties of anomalous experience : examining the scientific evidence (Second ed.). Washington, D.C.: American Psychological Association. էջեր 333–367. ISBN 978-1-4338-1529-4.
  49. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «Morse M% 19852» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  50. ↑ Morse M, Castillo P, Venecia D, Milstein J, Tyler DC. (1986) "Childhood near-death experiences". American Journal of Diseases of Children, Nov;140(11):1110–4.
  51. ↑ Singhji, Sant Rajinder (1 December 2018). «Mystic Mantra: Our soul is immortal». The Deccan Chronicle. Վերցված է 17 December 2021-ին.
  52. ↑ 52,0 52,1 Xu, Gang; Mihaylova, Temenuzhka; Li, Duan; Tian, Fangyun; Farrehi, Peter M.; Parent, Jack M.; Mashour, George A.; Wang, Michael M.; Borjigin, Jimo (1 May 2023). «Surge of neurophysiological coupling and connectivity of gamma oscillations in the dying human brain». Proceedings of the National Academy of Sciences (անգլերեն). 120 (19): e2216268120. Bibcode:2023PNAS..12016268X. doi:10.1073/pnas.2216268120. ISSN 0027-8424. PMC 10175832. PMID 37126719. Կաղապար:Creative Commons text attribution notice
  53. ↑ Parnia, S.; Waller, D. G.; Yeates, R.; Fenwick, P. (2001-02-01). «A qualitative and quantitative study of the incidence, features and aetiology of near death experiences in cardiac arrest survivors». Resuscitation. 48 (2): 149–156. doi:10.1016/s0300-9572(00)00328-2. PMID 11426476.
  54. ↑ 54,0 54,1 French, Christopher C. (2005-01-01). «Near-death experiences in cardiac arrest survivors». The Boundaries of Consciousness: Neurobiology and Neuropathology. Progress in Brain Research. Vol. 150. էջեր 351–367. doi:10.1016/S0079-6123(05)50025-6. ISBN 9780444518514. PMID 16186035.
  55. ↑ 55,0 55,1 Parnia, Sam (2014-11-01). «Death and consciousness--an overview of the mental and cognitive experience of death». Annals of the New York Academy of Sciences. 1330 (1): 75–93. Bibcode:2014NYASA1330...75P. doi:10.1111/nyas.12582. PMID 25418460. S2CID 33091589.
  56. ↑ van Lommel, P; van Wees, R; Meyers, V; Elfferich, I (15 December 2001). «Near-death experience in survivors of cardiac arrest: a prospective study in the Netherlands». Lancet. 358 (9298): 2039–45. doi:10.1016/S0140-6736(01)07100-8. PMID 11755611. S2CID 29766030.
  57. ↑ Parnia, Sam; Spearpoint, Ken; de Vos, Gabriele; Fenwick, Peter; Goldberg, Diana; Yang, Jie; Zhu, Jiawen; Baker, Katie; Killingback, Hayley (2014-12-01). «AWARE-AWAreness during REsuscitation-a prospective study». Resuscitation. 85 (12): 1799–1805. doi:10.1016/j.resuscitation.2014.09.004. PMID 25301715.
  58. ↑ Lichfield, Gideon (April 2015). «The science of near-death experiences: Empirically investigating brushes with the afterlife». The Atlantic. Վերցված է 10 October 2016-ին.
  59. ↑ Weintraub, Pamela (September 2014). «Seeing the light». Psychology Today. Վերցված է 10 October 2016-ին.
  60. ↑ 60,0 60,1 Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «Parnia2014rev2» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  61. ↑ UK Clinical Trials Gateway. Primary Trial ID Number 17129, entitled "AWARE II (AWAreness during REsuscitation) A Multi-Centre Observational Study of the Relationship between the Quality of Brain Resuscitation and Consciousness, Neurological, Functional and Cognitive Outcomes following Cardiac Arrest" Last updated May 3, 2016. Page archived May 9, 2016
  62. ↑ «AWARE NDE Study | Psi Encyclopedia».
  63. ↑ Parnia, Sam; Keshavarz, Tara; McMullin, Meghan; Williams, Tori (2019-11-19). «Abstract 387: Awareness and Cognitive Activity During Cardiac Arrest». Circulation (անգլերեն). 140 (Suppl_2). doi:10.1161/circ.140.suppl_2.387. ISSN 0009-7322. S2CID 212935146.
  64. ↑ Van Gordon, William; Shonin, Edo; Dunn, Thomas J.; Sheffield, David; Garcia-Campayo, Javier; Griffiths, Mark D. (2018-12-01). «Meditation-Induced Near-Death Experiences: a 3-Year Longitudinal Study». Mindfulness (անգլերեն). 9 (6): 1794–1806. doi:10.1007/s12671-018-0922-3. ISSN 1868-8535. PMC 6244634. PMID 30524512.
  65. ↑ Bstan-ʼdzin-rgya-mtsho, Dalai Lama XIV (c. 2006). The universe in a single atom : the convergence of science and spirituality. Broadway Books. ISBN 9780767920810. OCLC 188546206.
  66. ↑ 66,0 66,1 66,2 Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «French2005rev2» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  67. ↑ 67,0 67,1 67,2 Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «Greyson20143» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  68. ↑ Parnia, Sam (February 2017). «Understanding the cognitive experience of death and the near-death experience». QJM: An International Journal of Medicine. 110 (2): 67–69. doi:10.1093/qjmed/hcw185. PMID 28100825.
  69. ↑ Frazier, Kendrick (1981). Paranormal Borderlands of Science. Buffalo, N.Y.: Prometheus Books. էջեր 153–169. ISBN 978-0-87975-148-7.
  70. ↑ French, Chris. (2009). Near-Death Experiences and the Brain. In Craig Murray. Psychological Scientific Perspectives on Out-of-Body and Near-Death Experiences. Nova Science Publishers. pp. 187–203. 978-1-60741-705-7
  71. ↑ 71,0 71,1 71,2 71,3 71,4 Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «French2005rev3» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  72. ↑ Noyes, R (1972). «The experience of dying». Psychiatry. 35 (2): 174–184. doi:10.1080/00332747.1972.11023710. PMID 5024906.
  73. ↑ Noyes, R.; Kletti, R. (1976). «Depersonalisation in the face of life-threatening danger: an interpretation». Omega. 7 (2): 103–114. doi:10.2190/7qet-2vau-ycdt-tj9r. S2CID 144273683.
  74. ↑ Noyes, R.; Kletti, R. (1977). «Depersonalisation in the face of life-threatening danger». Compr. Psychiatry. 18 (4): 375–384. doi:10.1016/0010-440X(77)90010-4. PMID 872561.
  75. ↑ Noyes, R. and Slymen, D. (1978–1979) The subjective response to life-threatening danger. Omega 9: 313–321.
  76. ↑ 76,0 76,1 76,2 76,3 76,4 76,5 76,6 76,7 Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «Greyson20144» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  77. ↑ 77,0 77,1 77,2 77,3 77,4 77,5 77,6 77,7 77,8 Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «French2005rev4» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  78. ↑ Mayank and Mukesh, 2004; Jansen, 1995; Thomas, 2004; Fenwick and Fenwick 2008
  79. ↑ 79,0 79,1 79,2 79,3 Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «Greyson20145» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  80. ↑ Leaving Body And Life Behind: lnco.epfl.ch Արխիվացված 2014-02-07 Wayback Machine
  81. ↑ 81,0 81,1 81,2 81,3 Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «blanke20092» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  82. ↑ Vincent, Jean-Louis (2009). «Towards a Neuro-scientific Explanation of Near-death Experiences?». Yearbook of Intensive Care and Emergency Medicine. [S.l.]: Springer New York. էջեր 961–968. CiteSeerX 10.1.1.368.4580. doi:10.1007/978-3-540-92276-6_85. ISBN 978-0-387-92277-5.
  83. ↑ Blanke O, Ortigue S, Landis T, Seeck M. Stimulating illusory own‐body perceptions. Nature2002; 419: 269–70.
  84. ↑ Out‐of‐body experience and autoscopy of neurological origin.Brain, Volume 127, Issue 2, February 2004, Pages 243–258, Olaf Blanke, Theodor Landis, Laurent Spinelli, Margitta Seeck.
  85. ↑ Carr, Daniel (1981). «Endorphins at the Approach of Death». Lancet. 317 (8216): 390. doi:10.1016/s0140-6736(81)91714-1. S2CID 45806328.
  86. ↑ Carr, Daniel (1982). «Pathophysiology of Stress-Induced Limbic Lobe Dysfunction: A Hypothesis Relevant to Near-Death Experiences». Anabiosis: The Journal of Near-Death Studies. 2: 75–89.
  87. ↑ Judson, I. R; Wiltshaw, E. (1983). «A near-death experience». Lancet. 322 (8349): 561–562. doi:10.1016/s0140-6736(83)90582-2. PMID 6136705. S2CID 13016282.
  88. ↑ Morse, M. L; Venecia, D; Milstein, J. (1989). «Near-death experiences: A neurophysiological explanatory model». Journal of Near-Death Studies. 8: 45–53. doi:10.1007/BF01076138. S2CID 18026980.
  89. ↑ Martial, C; Cassol, H; Charland-Verville, V; Pallavicini, C; Sanz, C; Zamberlan, F; Vivot, RM; Erowid, F; Erowid, E; Laureys, S; Greyson, B; Tagliazucchi, E (March 2019). «Neurochemical models of near-death experiences: A large-scale study based on the semantic similarity of written reports». Consciousness and Cognition. 69: 52–69. doi:10.1016/j.concog.2019.01.011. hdl:2268/231971. PMID 30711788. S2CID 73432875.
  90. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «Parnia2014rev3» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  91. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «
    03» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  92. ↑ Saavedra-Aguilar, J.C.; Gómez-Jeria, Juan S. (1989). «A Neurobiological Model for Near-Death Experiences» (PDF). Journal of Near-Death Studies. 7 (4): 205–222. doi:10.1007/bf01074007. S2CID 189940970. Վերցված է 14 August 2020-ին.
  93. ↑ Appleby, L (1989). «Near·death experience: Analogous to other stress induced psychological phenomena». British Medical Journal. 298 (6679): 976–977. doi:10.1136/bmj.298.6679.976. PMC 1836313. PMID 2499387.
  94. ↑ Mobbs, Dean; Watt, Caroline (October 2011). «There is nothing paranormal about near-death experiences: how neuroscience can explain seeing bright lights, meeting the dead, or being convinced you are one of them» (PDF). Trends in Cognitive Sciences. 15 (10): 447–449. doi:10.1016/j.tics.2011.07.010. hdl:20.500.11820/18d7f026-76f4-4d99-8f39-8b6ac51b6069. PMID 21852181. S2CID 6080825.
  95. ↑ 95,0 95,1 95,2 Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «handbook2» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  96. ↑ 96,0 96,1 Whinnery, J. E. (1997). «Psychophysiologic correlates of unconsciousness and near-death experiences». J. Near-Death Stud. 15: 231–258.
  97. ↑ French, Chris (2001). «Dying to Know the Truth: Visions of a Dying Brain, or False Memories?». Lancet. 358 (9298): 2010–2011. doi:10.1016/s0140-6736(01)07133-1. PMID 11755600. S2CID 33004716.
  98. ↑ Vogt C, Vogt O. (1922). Erkrankungen der Großhirnrinde im Lichte der Topistik, Pathoklise und Pathoarchitektonik. Journal für Psychologie und Neurologie; Bd. 28. Joh.- Ambr.- Barth- Verlag. Leipzig. (German).
  99. ↑ Hines, Terence (2002). Pseudoscience and the Paranormal (2nd ed.). Amherst, N.Y.: Prometheus Books. էջեր 101–104. ISBN 978-1-57392-979-0.
  100. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «PRS2» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:

Further reading

Վիիքպահեստ

Կաղապար:Parapsychology Կաղապար:Death

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:Susanna_333/Ավազարկղ&oldid=9940049» էջից